అమృత ఘటేశ్వర్ అభిరామి ఆలయం
| అమృత ఘటేశ్వర్ అభిరామి ఆలయం, తిరుక్కడయూర్ పట్టణం | |
|---|---|
.jpg) | |
  తమిళనాడు | |
| భౌగోళికం | |
| భౌగోళికాంశాలు | 11°4′39″N 79°49′6″E / 11.07750°N 79.81833°E |
| దేశం | భారతదేశం |
| రాష్ట్రం | తమిళనాడు |
| జిల్లా | మయిలాడుతురై జిల్లా |
| ప్రదేశం | తిరుక్కడైయూర్, మైలాదుత్తురై |
| సంస్కృతి | |
| దైవం | శివ పార్వతులు |
| వాస్తుశైలి | |
| నిర్మాణ శైలులు | తమిళ నిర్మాణ శైలి |
| చరిత్ర, నిర్వహణ | |
| సృష్టికర్త | చోళులు |
అమృత ఘటేశ్వర్ అభిరామి ఆలయం, శివుడు కాలాంతకుడుగా, అతని భార్య పార్వతిదేవి అభిరామిగా భక్తులు కొలిచే హిందూ దేవాలయం. అలాగే, ఇక్కడ విష్ణుమూర్తి అమృతనారాయణుడిగా, అతని భార్య శ్రీమహాలక్ష్మి అమృతవల్లిగా ఒక మందిరం ఉంది. ఇది భారతదేశంలోని తమిళనాడు నాగపట్నం జిల్లాలోని మైలాదుత్తురైకి తూర్పున 21 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న తిరుక్కడైయూర్ లో ఉంది. ఈ ఆలయం శివుడు భక్తుడైన మార్కండేయుడుుడు మరణం నుండి రక్షించాడనే పురాణంతో, ప్రధాన దేవత భక్తుడైన అభిరామి భట్టార్ అనే సాధువు కథతో ముడిపడి ఉంది.[1]
ఈ ఆలయ సముదాయం 10 ఎకరాలలో విస్తరించి ఉంది. రెండు ప్రవేశ ద్వారాలు ఉన్నాయి. వీటిలో ఎత్తైనది తూర్పు గోపురం, ఇది 11 అంతస్తులు, 151 అడుగుల ఎత్తుతో ఉంది. ఈ పుణ్యక్షేత్రంలో అమృత ఘటేశ్వర్, అభిరామి ఆలయం అత్యంత ప్రముఖమైనది. ఈ ఆలయంలో ఉదయం 5.30 నుండి రాత్రి 10 గంటల వరకు వివిధ సమయాల్లో ఆరు రోజువారీ ఆచారాలు, సంవత్సరంలో పన్నెండు వార్షిక పండుగలు వైభవంగా నిర్వహిస్తారు. ఆలయ రాతి నిర్మాణం 9వ శతాబ్దంలో చోళ రాజవంశం సమయంలో నిర్మించబడింది, ఆ తరువాత విస్తరణలు తంజావూరు నాయకులు చేపట్టారు. ఈ ఆలయాన్ని ధర్మపురం అధీనం నిర్వహిస్తుంది.
హిందూ పురాణాల ప్రకారం, శివుడు ఎనిమిది వేర్వేరు రాక్షసులను నాశనం చేశాడని నమ్ముతారు. ఎనిమిది అష్ట వీరతాణం దేవాలయాలు అతని ప్రతి విజయాలను సూచిస్తూ నిర్మించబడ్డాయి. మార్కండేయుడును యముడు మరణం బారి నుండి రక్షించడానికి శివుడు కాలాంతకుడిగా అవతరించాడని నమ్ముతున్న ఎనిమిది దేవాలయాలలో ఈ ఆలయం ఒకటిగా పరిగణించబడుతుంది. మార్కండేయ పురాణం ఆధారంగా, ఈ ఆలయంలో శివుడిని పూజించడం వల్ల అరవై, ఎనభై ఒక్క సంవత్సరాల వయస్సు చేరుకున్న జంటలకు దీర్ఘాయువు లభిస్తుందని నమ్ముతారు. అందుకనే, ఈ ఆలయం షష్టిపూర్తి వేడుకలకు ప్రత్యేకంగా నిలిచింది.[2]
ఇక్కడ, తూర్పున నెలకొని ఉన్న బ్రహ్మపురీశ్వర ఆలయం మరొక ప్రసిద్ధ దేవాలయం.[3]
పురాణం
[మార్చు]
తిరుక్కడైయూర్ అనే పేరు తమిళంలో ఘఠం అని పిలువబడే కుండ నుండి వచ్చింది. క్షీరసాగర మథనం సమయంలో చిలకరించిన అమృతాన్ని సేవించడానికి విష్ణువు, ఇంద్రుడు, ఇతర దేవతలకు ఒక అద్భుతమైన ప్రదేశం అవసరమైంది, అందువల్ల అమృతంతో కూడిన కుండను ఇక్కడకు తీసుకువచ్చారు. దానిని తీసుకునే ముందు, వారు గణేశుడిని పూజించడం మర్చిపోయారు. దేవతలు అనుకోకుండా చేసిన ఈ తప్పిదానికి గాయపడిన గణేశుడు, అమృత కుండను దొంగిలించి, తిరుక్కడైయూర్ వద్ద దాచిపెట్టాడు. గణేశుడు తన తండ్రి, తల్లికి అంకితం చేసిన శివలింగాన్ని సృష్టించి, దానిపై కొంత అమృతాన్ని పోశాడు. ఈ ఆలయంలోని శివలింగాన్ని 'అమృతఘట్ఈశ్వరర్' అని పిలుస్తారు, సంస్కృతం నుండి అనువదించబడిన దీని అర్థం అక్షరాలా "అమరత్వానికి దారితీసే భగవంతుడు".
పురాణాల ప్రకారం, తిరుక్కడయూర్ ఆలయానికి సమీపంలో, మృకాండు అనే ఋషి, అతని భార్య మరుద్మతి నివసించారు. వారిద్దరూ శివ భక్తులు, చాలా సంవత్సరాలు పగలు, రాత్రి ఆయనను పూజించారు, ఒక బిడ్డను కనాలని కోరిక వారిక ఉండేది. అనేక సంవత్సరాల తపస్సు తరువాత, శివుడు మృకండు, మరుద్మతికి కనిపించాడు. అతను వారి ప్రార్థనలను విన్నానని, వారికి ఒక ఎంపిక ఇస్తానని చెప్పాడుః మొదటిది పదహారు సంవత్సరాలు మాత్రమే జీవించే కుమారుడు, మరొకటి సుదీర్ఘ జీవితాన్ని గడిపే తక్కువ తెలివితేటల కుమారుడు. అయితే, మృకాండు, మరుద్మతి మొదటిదాన్ని ఎంచుకున్నారు, పదహారు సంవత్సరాల వయస్సులో చనిపోవాలని నిర్ణయించబడిన మార్కండేయుడు అనే ఆదర్శప్రాయముడుైన కుమారుడిని ఆశీర్వదించాడు శివుడు.
మార్కండేయుడు పెరిగేకొద్దీ, శివుని పట్ల అతని భక్తి కూడా పెరిగింది. తన తండ్రి సలహా మేరకు, మార్కండేయుడు తిరుక్కడయూర్ వద్ద శివలింగాన్ని పూజించి, గంగా నుండి నీటిని భూగర్భ మార్గం ద్వారా ఆలయానికి తీసుకువచ్చాడు. అతను చనిపోవాలని నిర్ణయించబడిన రోజున, మార్కండేయుడు ఆత్మను బంధించి, అతనితో తీసుకెళ్లడానికి యముడు తన యమపాశంతో వచ్చాడు. మార్కండేయుడు ఆలయంలో ఆశ్రయం పొంది శివలింగాన్ని ఆలింగనం చేసుకున్నాడు. శివుడు ప్రత్యక్షమై, మార్కండేయుడు తన రక్షణలో ఉన్నందున అతన్ని తాకవద్దని యముడును హెచ్చరించాడు. అది వినడానికి నిరాకరించి యముడు, మార్కండేయుడుని లింగంతో కలిపి బంధించతలిచాడు. అయితే, యముడు అసాధారణ అహంకారానికి కోపంతో శివుడు అతనిని బంధిస్తాడు. మార్కండేయుడు పదహారు సంవత్సరాల వయస్సులో శాశ్వతంగా ఉండటానికి శివుడు ఆశీర్వదించాడు. ఈ ఆలయంలో శివుడు "కాల-సంహర" గా పిలువబడతాడు.
ఇంతలో, యముడు క్రియారహితంగా ఉండటంతో, భూమిపై మరణాలు లేవు, కానీ ప్రజలు ఇంకా జన్మిస్తున్నారు. చాలా మంది ప్రజల భారంతో, వారి ఆకలిని భరించలేక, భూదేవత భూదేవి సహాయం కోసం శివుడిని వేడుకుంది. భూదేవి పట్ల కరుణతో ఉన్న శివుడు, యముడును విడుదల చేసి, మరణం మళ్లీ సంభవించేలా చేశాడు. ఏదేమైనా, వారు మళ్ళీ శివుడిని పూజిస్తున్నప్పుడు ఎవరినీ చంపడానికి ప్రయత్నించవద్దని యముడుకు గుర్తు చేయడానికి, ఈ ఆలయంలోని శివుని విగ్రహం హెచ్చరికలో తన నుదిటి వేలితో చిత్రీకరించబడింది.[4]
తిరుక్కడైయూర్ లో శివుడు యముడును లొంగదీసుకున్నారని నమ్ముతారు కాబట్టి, భగవంతుడిని మృత్యుంజయుడు అని పిలుస్తారు.
చరిత్ర
[మార్చు]ఈ ఆలయంలో మధ్యయుగ చోళులకు చెందిన అనేక శాసనాలు ఉన్నాయి. కేంద్ర మందిరంలోని దక్షిణ గోడపై, మొదటి రాజరాజ చోళుడు 13వ పాలనా సంవత్సరం నుండి ఒక శాసనం ఉంది, ఆలయానికి భూమిని సమర్పించడానికి బదులుగా ఒక వ్యాపారి ఆలయానికి వరిని కేటాయించినట్లు సూచిస్తుంది. ఆలయంలోని మరో రికార్డు (1925 ఎ. ఆర్. ఇ. 242) ప్రకారం మొదటి రాజేంద్ర చోళుడు ఏటా ఎనిమిది రోజుల ఆలయ ఉత్సవాన్ని నిర్వహించినందుకు ఆలయానికి వరి బహుమతిగా ఇచ్చాడు. అదే గోడపై మూడవ రికార్డు రాజాధిరాజ చోళుడి పాలన నుండి క్రీ. శ. 1054 నాటి రికార్డును సూచిస్తుంది, 17 మంది భక్తులకు ఆహారం ఇవ్వడానికి ఒక భక్తుడు భూమిని బహుమతిగా ఇచ్చినట్లు నమోదు చేయబడింది. మొదటి కులోత్తుంగ చోళుడి కాలం నాటి ఆలయంలో నాల్గవ రికార్డు (1925 ఎ. ఆర్. ఈ. 244), తిరుకడవూర్ మహాసభ 50 సంవత్సరాలుగా పాడుబడిన భూమిని 1.7 వేలీలకు విక్రయించినట్లు సూచిస్తుంది. రెండవ రాజరాజ చోళుడు కాలం నాటి బయటి ఆవరణ నుండి వచ్చిన ఒక ఆసక్తికరమైన శాసనం వైష్ణవులతో కుమ్మక్కైన ఒక ఆలయ సంరక్షకుడి నుండి భూములను స్వాధీనం చేసుకున్నట్లు సూచిస్తుంది. కళ, నాటకం, నృత్యం, సంగీతం ప్రదర్శించడానికి విరాళాలను సూచించే అనేక శాసనాలు ఉన్నాయి. ఈ ఆలయాన్ని ధర్మపురం ఆధీనమ్ నిర్వహిస్తుంది, నిర్వహిస్తుంది.
ఆర్కిటెక్చర్
[మార్చు].jpg)
ఈ ఆలయం 11 ఎకరాల విస్తీర్ణంలో ఐదు ప్రాంగణాలు, అనేక ఆలయ గోపురాలు, విశాలమైన మండపాలతో విస్తరించి ఉంది. ఆలయంలోని శాసనాల ప్రకారం ఇది కనీసం పదవ లేదా పదకొండవ శతాబ్దం నుండి, మొదటి రాజరాజ చోళుడు పాలనలోనే ఉనికిలో ఉందని నిర్ధారించవచ్చు. మొదటి కులోత్తుంగ చోళుల కాలంలోనే రాతి గోడలతో, ముందు భాగంలో మండపం నిర్మించబడింది. రాజగోపురం లేదా ఆలయ ముందు ప్రవేశ ద్వారం, ఆలయానికి సంబంధించిన వివిధ ఇతిహాసాలను వర్ణించే ఫిరంగితో చేసిన చిత్రాలతో నిండి ఉంది.
ఈ ఆలయానికి పశ్చిమం వైపు ముఖంగా ఏడు అంచెల రాజ గోపురం ద్వారా చేరుకోవచ్చు. కేంద్ర మందిరంలో లింగ రూపంలో అమృతకాదేశ్వరర్ దర్శనమిస్తాడు. గర్భగుడి సమీపంలో మార్కండేయుడు రక్షకుడైన కాలాంతకుడి కోసం ప్రత్యేక మందిరం ఉంది. కాంస్య విగ్రహం నాలుగు చేతులతో, లింగం నుండి వెలువడుతుంది. మొదటి ఆవరణ చుట్టూ ఉన్న గోడలలోని గూళ్ళలో దుర్గాదేవి, దక్షిణామూర్తి మొదలైన దేవతల మూర్తులు ఉన్నాయి. చోళ సాంప్రదాయానికి చెందిన ఐదు రాతి శిల్పాలు ఉన్నాయి. అమృత పుష్కరిణి, కాలతీరం, మార్కండేయుడుతీరం అని పిలువబడే మూడు ఆలయ తీర్థాలు ఉన్నాయి. అభిరామికి అంకితం చేయబడిన ప్రత్యేక మందిరం ఉంది. శక్తి ఆరాధన సాధువు అభిరామి భట్టార్ ఆలయ ముందు హాలులో అభిరామి అంతతి ఆలపించినట్లు నమ్ముతారు. ఈ ఆలయం మార్కండేయుడు కాల సంహార మూర్తిని పూజించడానికి ప్రత్యేక మందిరం ఉంది. తిరుకడైయూర్ లోని ఈ క్షేత్రం శైవ దేవాలయం అయినప్పటికీ, ఇందులో పాత వైష్ణవ ఆలయం ఉంది. ఈ ఆలయంలోని దేవతలు అమృత నారాయణ (విష్ణువు), అతని భార్య అమృత వల్లి (శ్రీలక్ష్మీ). అభిరామి మందిరం తూర్పు ముఖంగా ఉంది, ప్రవేశ గోపురానికి దగ్గరగా ఉంది. ఈ ఆవరణలో అభిరామి భట్టార్ విగ్రహం ఉంది.[5]
అభిరామి భట్టార్ పురాణం
[మార్చు].jpg)
ఈ ఆలయంలో, పదహారవ శతాబ్దం ప్రారంభంలో, అభిరామి భట్టార్ (సుబ్రహ్మణ్య అయ్యర్) అనే అభిరామి దేవత దృఢమైన భక్తుడు నివసించాడు. అతను దేవతను ఎంతగా ప్రేమించాడంటే, ఆమె ప్రతిచోటా, ప్రతి ఒక్కరిలో, ముఖ్యంగా మహిళలందరిలో కనిపించింది. ఆలయంలోకి ప్రవేశించిన ఏ స్త్రీకైనా ఆయన పువ్వులు సమర్పించి, ఆమెను దేవత సజీవ అవతారంగా పూజించేవాడు.
ఒకరోజు, సుబ్రమణియన్ అభిరామిని ధ్యానిస్తున్నప్పుడు రాజు సారాబోజీ ఆలయాన్ని సందర్శించారు. ఆలయంలోకి ప్రవేశించినప్పుడు సుబ్రమణియన్ తన ముందు నమస్కరించలేదని చూసి రాజు చిరాకు పడ్డాడు. తనను గుర్తించడానికి నిరాకరించిన ఈ వ్యక్తి ఎవరో అని ఆలయంలోని భక్తులలో ఒకరిని అడిగాడు. మహిళలందరినీ దైవమాతగా పూజిస్తూ, వారిపై పూలు కురిపిస్తూ, సుబ్రమణియన్ పిచ్చివాడని ఒక పూజారి రాజుకు చెప్పాడు. అయితే, ఆలయంలోని మరొక పూజారి ఇది విని, ఆ వ్యక్తిని సరిచేసి, సుబ్రమణియన్ నిజంగా సాధువు అని, తల్లి అభిరామి గొప్ప భక్తుడని చెప్పాడు.
ఈ వ్యక్తి ఎవరో రెండు వైరుధ్యముడుైన కథనాలతో గందరగోళానికి గురైన రాజు, సుబ్రమణియన్ను పరీక్షించాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. అందువల్ల, ఈ రోజు పౌర్ణమి రోజు లేదా అమావాస్య రోజు అని ఆయన సుబ్రమణియన్ను అడిగారు. ఆ సమయంలో, సుబ్రమణియన్ ఇంకా దివ్య తల్లిని ధ్యానంలో నిమగ్నమై ఉన్నాడు, ఆమె ప్రకాశించే ముఖాన్ని తన మనస్సులో చూశాడు. సుబ్రమణియన్, దేవత ముఖాన్ని చూసి, చంద్రుడని తప్పుగా భావించి, రాజుకు స్పందిస్తూ, అది పౌర్ణమి రోజు అని, వాస్తవానికి అమావాస్య రోజు అని చెప్పాడు. సుబ్రమణియన్ పిచ్చివాడై ఉండాలని నిర్ణయించుకున్న రాజు, చంద్రుడు కనిపించకపోతే సాయంత్రం వేళలో అతన్ని కాల్చివేయాలని ఆదేశించాడు. కొంత సమయం తరువాత, రాజు సైన్యం సుబ్రమణియన్ను మేల్కొల్పి, అతని పిచ్చి కోసం ఉరితీయముడుని వారితో రావాలని ఆదేశించింది. సాధారణ స్పృహలోకి తిరిగి వచ్చిన తరువాత, సుబ్రమణియన్ తాను అభిరామి దేవి ముఖాన్ని పౌర్ణమి అని తప్పుగా భావించానని గ్రహించి, అది పౌర్ణమి రోజు అని చెప్పేలా చేశాడు, వాస్తవానికి, అది అమావాస్య రోజు.
చితలో నిలబడి, తన చుట్టూ మంటలు ఎగిసిపడుతుండగా, దివ్య తల్లి మాత్రమే ఇప్పుడు తనను రక్షించగలదని సుబ్రమణియన్ గ్రహించాడు. అతను అభిరామి (అభిరామి అండాడి లేదా "అభిరామి పాట" అని పిలవబడే) కు వంద ప్రశంసలతో కూడిన పాట పాడటం ప్రారంభించాడు. దైవ తల్లి అనంతమైన ఆశీర్వాదాల సముద్రం అని, కరుణగల కళ్ళు విముక్తి ఇస్తాయని పేర్కొన్న అతని పాటలోని డెబ్బై తొమ్మిదవ పద్యాన్ని పాడుతున్నప్పుడు, అభిరామి దేవి సుబ్రమణియన్, అతని ఉరిశిక్షలు, అవిశ్వాస రాజు ముందు కనిపించింది. ఆమె చెవిపోగును ఆకాశంలోకి విసిరి, అది పౌర్ణమి రూపాన్ని సంతరించుకుంది.
రాజు తన తప్పును గ్రహించి, తన భక్తితో ఎంతో సంతోషించి, సుబ్రమణియన్ను విడుదల చేశాడు. ఆ రోజు నుండి, సుబ్రమణియన్ను అభిరామి భట్టార్ అని పిలిచారు, అంటే "అభిరామి పూజారి" అని అనువదిస్తారు, రాజు అతని శిష్యుడు అయ్యాడు. ఈ రోజు వరకు, అభిరామి భట్టార్ను ఇప్పటికీ తమిళ నెల తాయ్ (జనవరి మధ్య నుండి ఫిబ్రవరి మధ్య వరకు) అమావాస్య రోజున తిరుక్కడైయూర్ వద్ద జరుపుకుంటారు.[6]
మతపరమైన ప్రాముఖ్యత
[మార్చు]అరవై మూడు శైవ కవి-సాధువులలో, సమిష్టిగా నయనార్లు అని పిలువబడే కుంగిలియా కలయ నయనార్, కారి నయనార్ ఇద్దరూ ఇక్కడ జన్మ, మరణ చక్రం నుండి విముక్తి పొందారు. కళయ నయనార్ శివుడిని అమితంగా ఆరాధించేవాడు, తన అల్ప సంపాదనతో ఆలయ దీపాలు, ధూపం కర్రలను వెలిగించేవాడు. ఒకప్పుడు ఆయనకు సంపాదన లేదు, కుటుంబం తీవ్రమైన పేదరికాన్ని ఎదుర్కొంటోంది. కళయ భార్య అతని బంగారు ఆభరణాన్ని రోజువారీ ఖర్చుల కోసం విక్రయించడానికి ఇచ్చింది. కళయ ఆ బంగారాన్ని అమ్మి, ఆ డబ్బును ఆలయ దీపాలను వెలిగించడానికి ఉపయోగించాడు. ఆయన మరింత ఎక్కువ దీపాలు వెలిగించడంతో, ఆయన ఇల్లు ధాన్యాలతో నిండిపోయింది. ఒక దైవిక స్వరం ప్రధాన దేవత పట్ల ఆయనకు ఉన్న అనుబంధాన్ని వివరించి సంపదకు దారితీసింది. ఆయన కుంగిలి కలయనార్ (తమిళంలో కుంగిలియం అంటే ధూపం పొడి అని అర్థం) గా పిలువబడ్డాడు.[7]
నయనార్ అప్పర్, సుందరార్, తిరుగ్నన సంబందర్ కూడా ఈ మందిరం మహిమలను పాడారు. సిద్ధులందరూ ఈ ఆలయాన్ని సందర్శించారు. ముఖ్యంగా సిద్ధార్ కోరక్కర్ ఈ ఆలయాన్ని సందర్శించి దేవత ఆశీర్వాదం పొందారు.[8] ఈ ఆలయం తేవరం గౌరవించబడినందున, శైవ కానన్లో ప్రస్తావించబడిన 276 దేవాలయాలలో ఇది ఒకటి, ఇది పాదల్ పెట్రా స్థలం గా వర్గీకరించబడింది. సంబందర్ పదకొండు పాటలు మూడవ తిరుమురాయ్ లో 8వ కాంటో గా సంకలనం చేయబడ్డాయి. అప్పర్ ముప్పై ఒక్క పాటలు నాల్గవ తిరుమరై 31వ, 107వ కాంటో కింద సంకలనం చేయబడ్డాయి, మిగిలిన పదకొండు ఐదవ తిరుమరై 11వ కాంటో క్రింద సంకలనం చేయబడింది. సుందరార్ పది పాటలు 28వ క్యాంటర్లోని ఏడవ తిరుమురాయ్ లో సంకలనం చేయబడ్డాయి.[9]
శివుడు రాక్షసులు, వీరులు లేదా దైవత్వాలపై విజయం సాధించిన ఎనిమిది శౌర్యం, కోపాన్ని గుర్తుచేసే అష్ట వీరతనం దేవాలయాలలో ఈ ఆలయం ఒకటి.[10], అతను కోపంతో ప్రదర్శించినట్లు నమ్ముతున్న ప్రదేశాలుగా కూడా [11][12]
ఆరాధన, పండుగలు
[మార్చు].jpg)
ఆలయంలో పండుగల సమయంలో కూడా రోజువారీగా పూజలు నిర్వహిస్తారు. తమిళనాడులోని ఇతర శివాలయాల మాదిరిగానే, పూజారులు బ్రాహ్మణ ఉప కులమైన శైవ వర్గానికి చెందినవారు ఉంటారు. ఆలయ ఆచారాలు రోజుకు ఆరుసార్లు నిర్వహిస్తారు. ఆలయ స్తంభం ముందు భక్తులు సాష్టాంగ నమస్కారం చేస్తారు. సోమవరం, శుక్రవారం వంటి వారపు ఆచారాలు, ప్రదోషం వంటి పక్షం రోజుల ఆచారాలు, అమావాస్య, కిరుతిగై, పౌర్ణమి వంటి నెలవారీ పండుగలు ఉన్నాయి.[13]
మార్కండేయ పురాణం ఆధారంగా, ఈ ఆలయంలో పూజించడం వల్ల అరవై లేదా ఎనభై ఒక్క సంవత్సరాల వయస్సు చేరుకున్న జంటలకు దీర్ఘాయువు లభిస్తుందని నమ్ముతారు. భర్త అరవైవ పుట్టినరోజు గౌరవార్థం షష్టి పూర్థిని ఇక్కడ జరుపుకుంటారు. అలాగే, అతని ఎనభై ఒకటవ పుట్టినరోజు గౌరవసూచకంగా కూడా జరుపుకుంటారు. వార్షిక బ్రహ్మోత్సవం ఇక్కడ చిత్తిరై (ఏప్రిల్-మే) నెలలో జరుపుకుంటారు. కార్తికై (నవంబరు-డిసెంబరు) నెలలో జరుపుకునే పండుగ అయిన శంఖ-అభిషేకం కూడా ఇక్కడ గొప్ప ప్రాముఖ్యతను కలిగి ఉంది. అమ్మవారి గౌరవార్థం ఈ ఆలయంలో జరుపుకునే ఇతర పండుగలలో నవరాత్రి, ఆది పూరం ఉన్నాయి, ఇది అభిరామి తన రుతుక్రమం పొందిన రోజును జరుపుకునే పండుగ..
ఎలా చేరుకోవాలి
[మార్చు]తమిళనాడు నాగపట్నం జిల్లాలోని తిరుక్కడయూర్ పట్టణం మైలాదుత్తురై కి 22కిమి దూరం, పోరయార్ నుంచి 8 కిమి దూరంలో ఉంది..
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ "Sambhantar tEvAram -2" (PDF). projectmadurai.org. Archived (PDF) from the original on 25 July 2011. Retrieved 16 July 2011.
- ↑ "షష్టిపూర్తి వేడుకలకు ప్రత్యేక ఆలయం - ఈ మహిమాన్విత క్షేత్రాన్ని దర్శిస్తే గండాలన్నీ దూరం!". web.archive.org. 2025-03-30. Archived from the original on 2025-03-30. Retrieved 2025-03-30.
{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link) - ↑ "Brahmapureeswarar temple". Dinamalar. 2019. Retrieved 24 May 2020.
- ↑ V., Meena (1974). Temples in South India (1st ed.). Kanniyakumari: Harikumar Arts. p. 37.
- ↑ S.R., Balasubramanyam (1975). Middle Chola temples Rajaraja I to Kulottunga I (AD. 985-1070) (PDF). Thomson Press (India) Limited. pp. 104–6. ISBN 978-9060236079.
- ↑ Subramanian, Arundhathi (2014). Eating God: A Book of Bhakti Poetry. Penguin UK. p. 175. ISBN 9789351188377.
- ↑ R., Ponnammal. 108 Thennaga Shivasthalangal (in Tamil). Giri Trading Agency Private Limited. pp. 134–41. ISBN 978-81-7950-707-0.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ P. V. Jagadisa Ayyar (1920). South Indian shrines: illustrated. Madras Times Printing and Pub. Co. pp. 360–369.
- ↑ Dr. R., Selvaganapathy, ed. (2013). Saiva Encyclopaedia volume 4 - Thirumurai Thalangal. Chennai, India: Saint Sekkizhaar Human Resource Development Charitable Trust. pp. 127–131.
- ↑ P., Karthigayan (2016). History of Medical and Spiritual Sciences of Siddhas of Tamil Nadu. Notion Press. p. 388. ISBN 9789352065523.
- ↑ Madhavan, Chithra (2014). Vishnu temples of South India volume 4. Chennai: Alpha Land Books Pvt. Ltd. p. 145. ISBN 978-81-908445-3-6.
- ↑ Madhavan, Chithra (21 November 2018). "Where Siva vanquished the sons of Tarakasura". Chennai: The New Indian Express. Retrieved 24 May 2020.
- ↑ "Sri Amirtha Kadeswarar temple". Dinamalar. Retrieved 4 January 2017.