ఐనార్ గెర్హార్డ్సెన్
ఐనార్ హెన్రీ గెర్హార్డ్సెన్ ( 10 మే 1897 - 19 సెప్టెంబర్ 1987) ఒక నార్వేజియన్ రాజకీయ నాయకుడు, అతను 1945 నుండి 1951 వరకు, 1955 నుండి 1963 వరకు, 1963 నుండి 1965 వరకు నార్వే ప్రధాన మంత్రిగా పనిచేశాడు. మొత్తం 16 సంవత్సరాలు పదవిలో ఉన్న ఆయన, పార్లమెంటరిజం ప్రవేశపెట్టినప్పటి నుండి నార్వేలో ఎక్కువ కాలం పనిచేసిన ప్రధానమంత్రి. ఆయన 1945 నుండి 1965 వరకు లేబర్ పార్టీకి నాయకుడు. [1]
చాలా మంది నార్వేజియన్లు అతన్ని తరచుగా "ల్యాండ్స్‌ఫాడెరెన్" (జాతి పితామహుడు) అని పిలుస్తారు; అతను సాధారణంగా రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం తరువాత నార్వే యొక్క యుద్ధానంతర పునర్నిర్మాణానికి ప్రధాన వాస్తుశిల్పులలో ఒకరిగా పరిగణించబడ్డాడు. అతను 1954లో నార్డిక్ కౌన్సిల్ యొక్క రెండవ అధ్యక్షుడిగా కూడా పనిచేశాడు.
జీవిత చరిత్ర
[మార్చు]తొలినాళ్ళ జీవితం
[మార్చు]ఐనార్ గెర్హార్డ్సెన్ అకెర్షస్ కౌంటీలోని ఆస్కర్ మునిసిపాలిటీలో జన్మించాడు. అతని తల్లిదండ్రులు గెర్హార్డ్ ఒల్సెన్ (1867–1949), ఎమ్మా హాన్సెన్ (1872–1949). అతని తండ్రి పబ్లిక్ రోడ్స్ అడ్మినిస్ట్రేషన్‌లో రోడ్‌మెస్టర్ 'రోడ్‌వర్కర్ ' [2], ఒక ట్రేడ్ యూనియన్ కమిటీకి ఫోర్‌మాన్, వీవ్‌సెనెట్స్ ఆర్బీడెర్‌ఫోరెన్నింగ్‌కు ఫ్యానెకోమిటీన్,, గెర్హార్డ్సెన్ చిన్నతనంలో ట్రేడ్ యూనియన్ నాయకుడు కార్ల్ జార్గెన్‌సెన్ తరచుగా వారి ఇంటికి వెళ్లేవాడు, కొన్నిసార్లు వారు అంతర్జాతీయంగా పాటలు పాడేవారు. మా బ్యానర్‌లను అనుసరిస్తుంది") . [3]
1932లో, అతను ఏజెంట్ జోహన్ వెర్నర్ కోరెన్ క్రిస్టీ, క్లారా రోనింగ్ కుమార్తె వెర్నా జూలీ కోరెన్ క్రిస్టీ (1912–1970)ని వివాహం చేసుకున్నాడు. [2] ఈ దంపతులకు ట్రూల్స్, రూన్ అనే ఇద్దరు కుమారులు, టోర్గన్ అనే కుమార్తె ఉన్నారు. అతని సోదరుడు రోల్ఫ్ గెర్హార్డ్సెన్, ఈ జంట జీవితాంతం పని చేసే సంబంధాన్ని కలిగి ఉన్నారు. పదిహేడేళ్ల వయస్సు నుండి, గెర్హార్డ్సెన్ లేబర్ పార్టీ యువ ఉద్యమంతో సమావేశాలకు హాజరయ్యాడు. [4] 1918లో, ఫిన్నిష్ అంతర్యుద్ధం సమయంలో, "రెడ్స్ "కు వ్యతిరేకంగా చర్చి "శ్వేతజాతీయుల" పక్షాన నిలిచిన తర్వాత గెర్హార్డ్సెన్ నార్వే చర్చి సభ్యత్వానికి రాజీనామా చేశాడు. [5]
రాజకీయ పని, జైలు శిక్ష
[మార్చు]మొదట్లో రోడ్డు కార్మికుడిగా ఉన్న గెర్హార్డ్సెన్ 1920లలో సోషలిస్ట్ కార్మిక ఉద్యమంలో రాజకీయంగా చురుగ్గా పాల్గొన్నాడు. లేబర్ పార్టీలోని మిగిలిన వారితో కలిసి క్రమంగా కమ్యూనిజం నుండి ప్రజాస్వామ్య సోషలిజానికి మారే వరకు అతను అనేకసార్లు విధ్వంసక కార్యకలాపాలలో పాల్గొన్నందుకు దోషిగా నిర్ధారించబడ్డాడు . 1924లో లెఫ్ట్ కమ్యూనిస్ట్ యూత్ లీగ్ యొక్క సైనిక సమ్మె చర్యలో అతను పాల్గొన్నాడు. ఈ నేరానికి సహాయం చేసినందుకు అతనికి దోషిగా నిర్ధారించబడి 75 రోజుల జైలు శిక్ష విధించబడింది.[6]
1930ల మధ్య నాటికి, లేబర్ పార్టీ జాతీయ రాజకీయ రంగంలో ఒక ప్రధాన శక్తిగా మారింది, 1935 నుండి 1940లో నాజీ దండయాత్ర వరకు ప్రధాన మంత్రి జోహన్ నైగార్డ్స్‌వోల్డ్ ఆధ్వర్యంలో ప్రభుత్వ పార్టీగా మారింది. గెర్హార్డ్సెన్ 1932లో ఓస్లో నగర మండలికి ఎన్నికయ్యారు, 1938లో డిప్యూటీ మేయర్ అయ్యారు. అతను 1939 నుండి లేబర్ పార్టీకి ఉప నాయకుడు.
1940లో జర్మన్ నార్వే ఆక్రమణ తర్వాత, గెర్హార్డ్సెన్ లేబర్ పార్టీకి తాత్కాలిక ఛైర్మన్ అయ్యాడు, ఆస్కార్ టోర్ప్ చైర్మన్‌గా ప్రవాసంలోకి వెళ్లాడు. గెర్హార్డ్సెన్ 1940 ఆగస్టు 15న ఓస్లో మేయర్ అయ్యాడు, కానీ అదే సంవత్సరం ఆగస్టు 26న జర్మన్లు రాజీనామా చేయవలసి వచ్చింది. సెప్టెంబరులో, నాజీ ఆక్రమణ ప్రభుత్వం లేబర్ పార్టీతో సహా అన్ని పార్లమెంటరీ రాజకీయ పార్టీలను నిషేధించింది.
రెండవ ప్రపంచ యుద్ధ సమయంలో, గెర్హార్డ్సెన్ నార్వేపై జర్మన్ ఆక్రమణకు వ్యతిరేకంగా జరిగిన వ్యవస్థీకృత ప్రతిఘటనలో పాల్గొన్నాడు, 1941 సెప్టెంబర్ 11న అరెస్టు చేయబడ్డాడు. చాలా కాలంగా అనుమానంతో ఉన్న గెర్హార్డ్‌సెన్‌ను 1940 వేసవి నుండి 31 సార్లు నిర్బంధించి విచారణకు గురి చేశారు. ప్రారంభంలో అతన్ని నార్వేలోని గ్రిని నిర్బంధ శిబిరానికి పంపారు. ఫిబ్రవరి 1942లో, అతని జైలు శిక్ష నుండి ప్రతిఘటన పనిని నడిపించాడని ఆరోపించబడింది, విచారణ కోసం శిబిరం నుండి తొలగించబడింది. మొదట్లో మోల్లెర్గాటా 19 లోని పోలీస్ స్టేషన్‌లో విచారించబడిన అతన్ని త్వరలోనే విక్టోరియా టెర్రాస్సేలోని గెస్టపో ప్రధాన కార్యాలయానికి బదిలీ చేశారు . విక్టోరియా టెర్రాస్సేలో, ప్రతిఘటనపై సమాచారాన్ని వెల్లడించడానికి అతన్ని హింసించారు , కానీ లొంగలేదు. ఏప్రిల్ 1942లో, అతన్ని జర్మనీలోని సచ్సెన్‌హౌసెన్ నిర్బంధ శిబిరానికి పంపారు . సెప్టెంబర్ 1944లో, అతన్ని తిరిగి గ్రినికి బదిలీ చేశారు, అక్కడ అతను మిగిలిన యుద్ధం గడిపాడు.[7]
యుద్ధం తరువాత, గెర్హార్డ్సెన్ తాత్కాలిక ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటు చేశాడు, ఇది మే 1945లో ఆక్రమణ ముగిసినప్పటి నుండి అదే సంవత్సరం అక్టోబర్‌లో జరిగిన సాధారణ ఎన్నికల వరకు కొనసాగింది. ఈ ఎన్నిక లేబర్ పార్టీకి పార్లమెంటులో, స్టోర్టింగ్‌లో సంపూర్ణ మెజారిటీని ఇచ్చింది, దానిని అది 1961 వరకు నిలుపుకుంది. గెర్హార్డ్సెన్ 10 జనవరి 1954 నుండి 22 జనవరి 1955 వరకు స్టోర్టింగ్ అధ్యక్షుడిగా పనిచేశారు.
1945 నుండి దేశీయ, విదేశాంగ విధానం
[మార్చు].jpg)
.jpg)
ఆయన పదవీకాలంలో, ఆ తరువాత, ప్రజలు ఆయనను ఎంతో గౌరవించారు; ఆయన సామాజిక ప్రజాస్వామ్య అభిప్రాయాలను పంచుకోని వారు కూడా ఆయనను ఎంతో గౌరవించారు. ఆయన నాయకత్వం వహించిన పరిపాలనలు వాణిజ్యం, పరిశ్రమలు, బ్యాంకింగ్ రంగాలను ప్రభుత్వం నియంత్రించే ఒక విస్తృత ఆర్థిక విధానాన్ని రూపొందించాయి. ఆయన ప్రభుత్వం అనుసరించిన పారిశ్రామికీకరణ, ప్రగతిశీల పన్నుల ద్వారా సంపద పునఃపంపిణీ విధానాలతో పాటు, సమగ్ర సామాజిక భద్రతా వ్యవస్థను సృష్టించడం ద్వారా కడు పేదరికం, నిరుద్యోగం బాగా తగ్గాయి. [8]
మార్చి 1946 నాటి నార్వేజియన్ స్టేట్ హౌసింగ్ బ్యాంక్ చట్టం సహకార గృహ సంఘాలు, వ్యక్తిగత ప్రైవేట్ బిల్డర్లకు సాపేక్షంగా చౌకైన రుణాలను ప్రవేశపెట్టింది. 1946 అక్టోబర్ నాటి చైల్డ్ అలవెన్స్ చట్టం పదహారు సంవత్సరాల కంటే తక్కువ వయస్సు ఉన్న రెండవ, తదుపరి పిల్లలకు అలవెన్సులను ప్రవేశపెట్టింది, అదే సమయంలో ఒంటరి-తల్లిదండ్రుల కుటుంబాలకు వారి మొదటి బిడ్డ జననానికి అలవెన్సులను కూడా అందిస్తుంది. జూలై 1947 చట్టం ప్రకారం, వ్యవసాయ కార్మికులు, కొన్ని ఇతర సమూహాలకు నిరుద్యోగ భీమా కవరేజ్ విస్తరించబడింది. 1947 లో, విద్యార్థుల కోసం రుణ నిధిని ప్రవేశపెట్టారు. [9] అదే సంవత్సరం, పదహారు సంవత్సరాల కంటే తక్కువ వయస్సు ఉన్న ఇద్దరు లేదా అంతకంటే ఎక్కువ మంది పిల్లలు ఉన్న కుటుంబాలకు గృహ భత్యాలను ప్రవేశపెట్టారు, వారు "హౌసింగ్ బ్యాంక్ ద్వారా నిధులు సమకూర్చబడిన నివాసాలలో, భత్యంలో మూడింట ఒక వంతు చెల్లించే మునిసిపాలిటీలలో నివసిస్తున్నారు." జూలై 1954 నాటి సమగ్ర పాఠశాల చట్టం ప్రయోగాత్మక ప్రాతిపదికన తొమ్మిదేళ్ల సమగ్ర పాఠశాల విద్యను ఏర్పాటు చేయగా, మార్చి 1956 నాటి అనారోగ్య బీమా చట్టం అన్ని నివాసితులకు తప్పనిసరి బీమాను ప్రవేశపెట్టింది. జనవరి 1960లో ఒక చట్టం ద్వారా చెల్లని పెన్షన్ పథకం ప్రవేశపెట్టబడింది, జూన్ 1961లో ఒక చట్టం ద్వారా సైనిక సిబ్బంది, నిర్బంధితులకు ప్రమాద కవరేజీని విస్తరించారు. 1957 లో, సార్వత్రిక ప్రాథమిక పెన్షన్లు ప్రవేశపెట్టబడ్డాయి. [10] 1957లో అనాథల పెన్షన్ పథకం స్థాపించబడింది, 1958లో విశ్వవిద్యాలయ వృత్తిపరమైన గాయాల బీమా ప్రవేశపెట్టబడింది. 1957లో, పిల్లలు ఉన్న ఒంటరి-తల్లిదండ్రుల కుటుంబాలకు గృహ భత్యాలు అందుబాటులోకి వచ్చాయి, అదే సంవత్సరం, ఆదాయం, ఆస్తి మార్గాల పరీక్ష ప్రవేశపెట్టబడింది, అదే సమయంలో అన్ని మునిసిపాలిటీలకు గృహ భత్యాల చట్టం తప్పనిసరి చేయబడింది. [11] 1964లో, జాతీయ వితంతువు ప్రయోజనం ప్రవేశపెట్టబడింది. [12]
విదేశాంగ విధానంలో, పాలక పక్షంలో కొంత ప్రారంభ సంకోచం తర్వాత గెర్హార్డ్సెన్ 1940ల చివరిలో నార్వేను పాశ్చాత్య శక్తులతో జతకట్టాడు. 1948లో క్రెకెరోయ్ ప్రసంగంలో అతను నార్వేజియన్ కమ్యూనిస్టులను ఖండించాడు, 1949లో నార్వేను నాటో వ్యవస్థాపక సభ్యునిగా చేర్చాడు. 1958 నాటి పత్రాలు, ఇజ్రాయెల్ నోరాటమ్ సరఫరా చేసిన భారీ నీటిని ప్లూటోనియం ఉత్పత్తికి ఉపయోగించబోతోందని గెర్హార్డ్సెన్ ప్రభుత్వానికి తెలుసునని, దీనివల్ల ఇజ్రాయెల్ అణ్వాయుధాలను ఉత్పత్తి చేయడం సాధ్యమవుతుందని వెల్లడిస్తున్నాయి.
నవంబర్ 1962లో, స్వాల్బార్డ్ ద్వీపసమూహంలోని స్పిట్స్‌బెర్గెన్‌లోని కింగ్స్ బే బొగ్గు గనిలో జరిగిన ప్రమాదంలో 21 మంది మైనర్లు మరణించారు. తదనంతరం, గెర్హార్డ్సెన్ ప్రభుత్వం పార్లమెంటు రూపొందించిన చట్టాలను పాటించడం లేదని ఆరోపించబడింది. 1963 వేసవిలో సోషలిస్ట్ పీపుల్స్ పార్టీ మద్దతుతో అవిశ్వాస తీర్మానం ఆమోదించబడింది, జాన్ లింగ్ నేతృత్వంలో సెంటర్-రైట్ మైనారిటీ సంకీర్ణ ప్రభుత్వం ఏర్పడింది. ఈ కొత్త ప్రభుత్వం కేవలం మూడు వారాలు మాత్రమే కొనసాగినప్పటికీ, సోషలిస్ట్ పీపుల్స్ పార్టీ లేబర్ పార్టీతో తిరిగి పొత్తు పెట్టుకునే వరకు, 1965 సార్వత్రిక ఎన్నికల్లో పెర్ బోర్టెన్ నాయకత్వంలో ప్రతిపక్ష విజయానికి ఇది ఆధారాన్ని ఏర్పాటు చేసింది. గెర్హార్డ్సెన్ 1969లో జాతీయ రాజకీయాల నుండి పదవీ విరమణ చేశాడు, కానీ రచన, ప్రసంగాల ద్వారా ప్రజాభిప్రాయాన్ని ప్రభావితం చేస్తూనే ఉన్నాడు.
గెర్హార్డ్సెన్ రాజకీయ వారసత్వం ఇప్పటికీ నార్వేజియన్ రాజకీయాల్లో ఒక ముఖ్యమైన శక్తిగా ఉంది, ముఖ్యంగా తన సొంత పార్టీలోనే, [13] తన ప్రభుత్వం యొక్క కొన్ని సామాజిక విధానాలు సవరించబడినప్పటికీ. ( నార్వే ఆర్థిక వ్యవస్థ కూడా చూడండి)
సోవియట్ నిఘా వాదన
[మార్చు]వాసిలి మిత్రోఖిన్ ప్రకారం, గెర్హార్డ్సెన్ యుఎస్ఎస్ఆర్ పర్యటన సమయంలో సోవియట్ నిఘా కార్యకర్త అయ్యాడు. [14] [15]
తరువాతి జీవితం, మరణం
[మార్చు]గెర్హార్డ్సెన్ తన జీవితంలోని చివరి సంవత్సరాలను ఓస్లోలో గడిపాడు, అక్కడ అతను 19 సెప్టెంబర్ 1987న 90 సంవత్సరాల వయసులో మరణించాడు, అతన్ని వెస్ట్రే గ్రావ్‌లండ్‌లో ఖననం చేశారు.
గౌరవాలు
[మార్చు]- నైట్ గ్రాండ్ క్రాస్ ఆఫ్ ది ఆర్డర్ ఆఫ్ సెయింట్ మైఖేల్ అండ్ సెయింట్ జార్జ్, 1955 [16]
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ Kjølås, Harald. "Einar Gerhardsen". Store Norske Leksikon (in నార్వేజియన్). Retrieved 2024-05-14.
- ↑ 2.0 2.1 "Einar Gerhardsen – Norsk biografisk leksikon". nbl.snl.no. Retrieved 30 January 2017.
- ↑ Tommy Sørbø (20 April 2016). "Så flaut". Klassekampen. p. 27.
- ↑ NRK. "NRK.no – Store norske". Retrieved 4 October 2014.
- ↑ Gerhardsen, Rolf (1967). Einar Gerhardsen: som en bror ser ham (in నార్వేజియన్). Oslo: Aschehoug. p. 50.
- ↑ Maurseth, Per (1987). Gjennom kriser til makt 1920-1935. Volume three of Arbeiderbevegelsens historie i Norge (in నార్వేజియన్). Oslo: Tiden. p. 502. ISBN 82-10-02753-0.
- ↑ Olstad, Finn (1999). Einar Gerhardsen: en politisk biografi (in నార్వేజియన్). Oslo: Universitetsforlaget. pp. 158–176. ISBN 8200128288.
- ↑ [1] Archived డిసెంబరు 23, 2011 at the Wayback Machine
- ↑ Heymann, J.; Earle, A. (2010). Raising the Global Floor: Dismantling the Myth that We Can't Afford Good Working Conditions for Everyone. Stanford Politics and Policy. p. 37. ISBN 9780804768900. Retrieved 30 January 2017.
- ↑ Kildal, N.; Kuhnle, S. (2007). Normative Foundations of the Welfare State: The Nordic Experience. Taylor & Francis. p. 172. ISBN 9781134272839. Retrieved 30 January 2017.
- ↑ Flora, P. (1986). Growth to Limits: The Western European Welfare States Since World War II. Vol. 1. De Gruyter. p. 124. ISBN 9783110111309. Retrieved 30 January 2017.
- ↑ Albelda, R.; Himmelweit, S.; Humphries, J. (2013). The Dilemmas of Lone Motherhood: Essays from Feminist Economics. Taylor & Francis. p. 103. ISBN 9781317998761. Retrieved 30 January 2017.
- ↑ Jens Stoltenberg:Vi bygger landet Speech April 22, 2010, Office of the Prime Minister, retrieved 18 September 2012.
- ↑ TV 2 AS (23 December 2015). "Einar Gerhardsen hadde KGB-kodenavnet "Jan"". tv2.no. Retrieved 30 January 2017.
{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (link) - ↑ "Einar Gerhardsen hjalp statsrådvenn ut av KGB-knipa". Dagbladet.no. 20 August 2014. Retrieved 30 January 2017.
- ↑ Galloway, Peter (2000). The Order of St Michael and St George (in English). Third Millennium Publishing. p. 383. ISBN 0-9536969-5-2.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)