జూన్ మాథిస్
3జూన్ మాథిస్ (జనవరి 30, 1887 - జూలై 26, 1927) అమెరికన్ స్క్రీన్ రైటర్. మెట్రో/ ఎంజీఎంకు తొలి మహిళా ఎగ్జిక్యూటివ్ గా, కేవలం 35 ఏళ్లకే హాలీవుడ్ లో అత్యధిక పారితోషికం అందుకుంటున్న ఎగ్జిక్యూటివ్ గా మాథిస్ గుర్తింపు పొందారు. 1926 లో మేరీ పిక్ఫోర్డ్, నోర్మా టాల్మాడ్జ్ తరువాత హాలీవుడ్లో మూడవ అత్యంత ప్రభావవంతమైన మహిళగా ఆమె ఎన్నికైంది. రుడాల్ఫ్ వాలెంటినోను కనుగొని ది ఫోర్ హార్స్మెన్ ఆఫ్ ది అపోకలిప్స్ (1921), బ్లడ్ అండ్ శాండ్ (1922) వంటి చిత్రాలను రాసినందుకు మాథిస్ బాగా గుర్తుంచుకోబడ్డారు.[1]
ప్రారంభ జీవితం
[మార్చు]జూన్ మాథిస్ కొలరాడోలోని లీడ్ విల్లేలో వర్జీనియా రూత్, డాక్టర్ ఫిలిప్ హ్యూస్ ల ఏకైక సంతానంగా జూన్ బ్యూలా హ్యూస్ జన్మించారు. ఆమె తల్లిదండ్రులు ఆమెకు ఏడేళ్ళ వయస్సులో విడాకులు ఇచ్చారు, ఆమె తల్లి విలియం డి.మాథిస్ అనే వితంతువును వివాహం చేసుకుంది, ముగ్గురు పిల్లలు ఉన్నారు, అతని పేరును ఆమె చివరికి రంగస్థల పేరుగా స్వీకరించింది.[2]
ఆమె అనారోగ్యంతో ఉన్న బిడ్డ, ఆమె తన సంకల్ప బలం ద్వారా తనను తాను నయం చేసుకుందని నమ్మింది. ప్రతిదీ మానసికమైనదని, ప్రతి ఒక్కరికీ కొన్ని ప్రకంపనలు ఉంటాయని ఆమె నమ్మింది, "మీరు సరైన ప్రదేశంలో కంపిస్తున్నట్లయితే, మీరు అనివార్యంగా మీకు సహాయం చేయగల ఇతరులతో సంబంధంలోకి వస్తారు. ఇది మీ రేడియోలో ట్యూనింగ్ వంటిది. మీకు సరైన వేవ్ లెంగ్త్ లభిస్తే, మీకు మీ స్టేషన్ ఉంది." [3]
మాథిస్ సాల్ట్ లేక్ సిటీ, శాన్ ఫ్రాన్సిస్కోలలో విద్యాభ్యాసం చేశారు. శాన్ఫ్రాన్సిస్కోలో ఉన్నప్పుడు ఆమె తన మొదటి రంగస్థల అనుభవాన్ని పొందింది, నృత్యం, అనుకరణలు చేయడం. 12 సంవత్సరాల వయస్సులో ఆమె ఒక ట్రావెలింగ్ కంపెనీలో చేరింది, 17 సంవత్సరాల వయస్సులో ది వెనిగర్ బయ్యర్ లో ఎజ్రా కెండాల్ తో కలిసి ప్రదర్శన ఇచ్చింది.[4]
తరువాత ఆమె అనేక బ్రాడ్వే షోలలో కనిపించింది, విస్తృతంగా ప్రాచుర్యం పొందిన షో ది ఇంట్రెస్టింగ్ విడోలో మహిళా వేషధారి జూలియన్ ఎల్టింగేతో కలిసి నాలుగు సీజన్ల పాటు పర్యటించింది. ఇప్పుడు రెండుసార్లు వితంతువు అయిన తన తల్లికి మద్దతుగా, ఆమె రాబోయే 13 సంవత్సరాల పాటు నాటకరంగంలో ప్రదర్శనలు ఇస్తూనే ఉంటుంది.
కెరీర్
[మార్చు]స్క్రీన్ రైటింగ్
[మార్చు]మాథిస్ స్క్రీన్ రైటర్ కావాలని నిశ్చయించుకుని, తన తల్లితో కలిసి న్యూయార్క్ నగరానికి మకాం మార్చింది, అక్కడ ఆమె రచనను అభ్యసించింది, సాయంత్రం సినిమాలకు వెళ్ళింది. ఆమె స్క్రీన్ రైటింగ్ పోటీలో ప్రవేశించింది; కానీ గెలవకపోయినా, ఆమె ఎంట్రీ ఎంతగా ఆకట్టుకుందంటే జాబ్ ఆఫర్లు తెచ్చిపెట్టింది.[4]
ఆమె మొదటి స్క్రిప్ట్ హౌస్ ఆఫ్ టియర్స్, 1915 లో ఎడ్విన్ కారేవే చేత దర్శకత్వం వహించబడింది, 1918 లో మెట్రో స్టూడియోస్తో ఒక ఒప్పందానికి దారితీసింది, తరువాత దీనిని ఎంజిఎంలో విలీనం చేశారు. రంగస్థల దిశలు, భౌతిక సెట్టింగులు వంటి వివరాలను తన రచనలో చేర్చిన మొదటి స్క్రీన్ రైటర్లలో ఒకరిగా, మాథిస్ సన్నివేశాలను ఒక కళారూపంగా మార్చడానికి ఒక మార్గంగా చూశారు. ప్రామాణిక స్క్రీన్ రైటింగ్ శైలులు చాలావరకు ఆమెకు ఆపాదించవచ్చు. మాథిస్ తరువాత తన విజయానికి కథాంశం, ఇతివృత్తంపై బలమైన ఏకాగ్రతను ఆపాదించారు: "ఇతివృత్తం లేని ఏ కథ కూడా నిజంగా జీవించలేదు. అప్పుడప్పుడు డబ్బు సంపాదించి కొంత కాలం పాపులర్ కావచ్చు. కానీ చివరికి అది చనిపోతుంది. [5]
1919 నాటికి మాథిస్, ఆమె తల్లి హాలీవుడ్ కు వెళ్లారు. కేవలం ఒక సంవత్సరం స్క్రీన్ రైటింగ్ తరువాత, ఆమె మెట్రో దృశ్య విభాగానికి అధిపతిగా ఎదిగారు. ఆమె ఏ చలనచిత్ర విభాగానికైనా మొదటి అధిపతులలో ఒకరు, మెట్రోలో ఏకైక మహిళా ఎగ్జిక్యూటివ్.
తొలినాళ్లలో సైలెంట్ స్టార్ అల్లా నజీమోవాతో ఆమెకు సన్నిహిత అనుబంధం ఉండేది. వీరిద్దరు కలిసి చేసిన సినిమాలు ఓవర్ సెంటిమెంటుతో కూడుకున్నవని చెప్పవచ్చు. సంప్రదాయ రొమాంటిక్ కథల కంటే నజీమోవా నటన కారణంగా ఈ చిత్రాలకు తక్కువ ప్రశంసలు లభించాయి.[6]
వ్యక్తిగత జీవితం
[మార్చు]గోధుమ రంగు జుట్టు, పారిస్ ఫ్యాషన్ పట్ల ప్రేమ ఉన్న పొట్టి మహిళ, ఆమె మొదటి "రచయిత-దర్శకులలో" ఒకరు, స్క్రీన్ రైటర్లు నిర్మాతలుగా మారడానికి తరువాతి అభివృద్ధికి పునాది వేసింది. మార్మిక భావాలు కలిగిన ఆధ్యాత్మికవేత్త అయిన ఆమె స్క్రిప్టులలో క్రీస్తు లాంటి ప్రవర్తన కలిగిన అనేక మంది కథానాయకులు నటించారు. పునర్జన్మను విశ్వసించే ఆమె రాసినప్పుడు ఎల్లప్పుడూ ఓపల్ ఉంగరాన్ని ధరించేది, అది తన ఆలోచనలను తీసుకువచ్చిందని నమ్మింది.
జార్జ్ వాల్ష్, రెక్స్ ఇంగ్రామ్ లతో మాథిస్ ప్రేమగా సంబంధం కలిగి ఉన్నారు; అయినప్పటికీ, ఆమె ఇటలీ నుండి తిరిగి వచ్చి సిల్వానో బాల్బోని అనే ఇటాలియన్ సినిమాటోగ్రాఫర్ తో నిశ్చితార్థం చేసుకుంది. ఈ జంట డిసెంబర్ 20, 1924 న కాలిఫోర్నియాలోని రివర్సైడ్లోని సెయింట్ సిసిలియా మిషన్లో వివాహం చేసుకున్నారు.
మరణం
[మార్చు]1925 లో రాంబోవాతో వాలెంటినో వివాహం ముగిసిన తరువాత, సన్ ఆఫ్ ది షేక్ ప్రీమియర్ లో వాలెంటినో స్నేహితులతో మాథిస్ ను చూసినప్పుడు ఇద్దరూ రాజీ పడ్డారు. 1926 ఆగస్టులో వాలెంటినో అనూహ్యంగా మరణించినప్పుడు, మాథిస్ తాత్కాలిక పరిష్కారంగా భావించిన దానిని అందించింది; హాలీవుడ్ మెమోరియల్ శ్మశానవాటికలో (ఇప్పుడు హాలీవుడ్ ఫరెవర్ శ్మశానవాటిక అని పిలుస్తారు) ఆమె కొనుగోలు చేసిన కుటుంబ శ్మశానవాటికలో ఆమెకు స్థానం ఇచ్చింది. ఏదేమైనా, మరుసటి సంవత్సరం మాథిస్ స్వయంగా మరణించడంతో, ఈ ఏర్పాటు శాశ్వతంగా మారింది.[7]
జూలై 26, 1927న, 48వ స్ట్రీట్ థియేటర్ లో బ్రాడ్ వే ప్రదర్శన ది స్క్వాల్ మూడవ ప్రదర్శన సందర్భంగా, తన 81 సంవత్సరాల నానమ్మ ఎమిలీ హాక్స్ తో కలిసి, మాథిస్ కు ప్రాణాంతక గుండెపోటు వచ్చింది. "అమ్మా, నేను చనిపోతున్నాను!" ఆమె చివరి మాటలు.
ఆమె చితాభస్మాన్ని కాలిఫోర్నియాకు తిరిగి పంపించారు: మాథిస్ భర్త సిల్వానో బాల్బోని, వాలెంటినోను ఆమె పక్కన ఉన్న క్రిప్ట్ కు తరలించారు, మిగిలిన చిప్పను వాలెంటినో కుటుంబానికి విక్రయించి ఇటలీకి తిరిగి వచ్చారు. మాథిస్, వాలెంటినో ఈ రోజు వరకు పక్కపక్కనే ఉన్నారు.
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ Bachman, Gregg; Slater, Thomas J. (2002). American Silent Film: Discovering Marginalized Voices. SIU Press. p. 203. ISBN 0-8093-2402-4.
- ↑ Wortis Leider, Emily (2004). Dark Lover: The Life and Death of Rudolph Valentino. Macmillan. p. 115. ISBN 0-571-21114-3.
- ↑ Hanaford, Harry Prescott; Hines, Dixie (1914). Who's Who in Music and Drama: An Encyclopedia of Biography of Notable Men and Women In Music and the Drama. H.P. Hanaford. pp. 218.
- ↑ 4.0 4.1 Slater. 1984 p.246-250
- ↑ Barton 2014, p. 73.
- ↑ "TCM: The Four Horsemen of the Apocalypse (1921)". Retrieved November 11, 2010.
- ↑ Leider. 2003. p. 323