కురు సామ్రాజ్యం

Kuru Kingdom సంస్కృతం: कुरु राज्य
c. 1200 BCE–c. 500 BCE
Kuru and other kingdoms in the Late Vedic period.
Kuru and other Mahajanapadas in the Post Vedic period.
రాజధాని	Āsandīvat, later Hastinapura and Indraprastha
సామాన్య భాషలు	Vedic Sanskrit
మతం	Vedic Hinduism Brahmanism
ప్రభుత్వం	Monarchy
Raja (King or Chief)
చారిత్రిక కాలం	Iron Age
• స్థాపన	c. 1200 BCE
• పతనం	c. 500 BCE
Preceded by Succeeded by Rigvedic tribes Panchala Mahajanapada
Today part of	India

మధ్యయుగ వేద కాలంలో ఉత్తర భారతదేశంలోని ఢిల్లీ, హర్యానా, పంజాబ్, ఉత్తరాఖండ్ మరియు ఉత్తరప్రదేశ్ పశ్చిమ భాగం (దోయాబ్ ప్రాంతాలలో ఇనుప యుగం వేద భారతీయ-ఆర్య గిరిజన సమాజం కురు (సంస్కృతం: కురు) (సుమారు 1200 - క్రీ.పూ. 900) లో కనిపించింది. భారతీయ ఉపఖండంలో మొట్టమొదటి నమోదు చేయబడిన రాష్ట్ర-స్థాయి సమాజంగా అభివృద్ధి చెందింది.

కురు రాజ్యం తొలి వేద కాలం వేద వారసత్వాన్ని నిర్ణయాత్మకంగా మార్చుకుంది. వేద శ్లోకాలు సేకరించి చేస్తూ కొత్త ఆచారాలను అభివృద్ధి చేశాయి. ఇవి భారతీయ నాగరికతలో సాంప్రదాయిక శ్రాచువా ఆచారాలు అని పిలవబడే "సాంప్రదాయిక" సంశ్లేషణ " లేదా" హిందూ సంశ్లేషణ ". ఇది పరిక్షిత్ మరియు జానమేజయా (మొదటి)పాలనలో మధ్య వేద కాలం ప్రధాన రాజకీయ మరియు సాంస్కృతిక కేంద్రంగా మారింది. అయితే ఇది వేద కాలంలో (900 - క్రీ.పూ. 500) ప్రాముఖ్యతను కోల్పోయింది. " క్రీ.పూ. 5 వ శతాబ్దంలో మహాజనదకాలం నాటికి ఒక అయినప్పటికీ కురూ ప్రజలు వేదకాలం తరువాత కూడా కొనసాగి మహాభారత ఇతిహాసానికి వేదికగా మారారు. కురు రాజ్యాన్ని అర్థం చేసుకునేందుకు ప్రధాన సమకాలీన వనరులు ప్రాచీన కాలపు గ్రంథాలు ఈ కాలంలో జీవిత వివరాలు మరియు చారిత్రక వ్యక్తులు మరియు సంఘటనలకు సంబంధించిన ఇతిహాసాలు వివరిస్తున్నాయి.కురు రాజ్య సమయ-ఫ్రేమ్ మరియు భౌగోళిక పరిధి (వేద సాహిత్యం యొక్క వేదాంత అధ్యయనముచే నిర్ణయించబడినది) పురావస్తు పెయింటెడ్ గ్రే వేర్ (బూడిదరంగులో చిత్రీకరించిన పాత్రలు) సంస్కృతితో తన అనురూపాన్ని సూచిస్తుంది. ఏదేమైనా, కురుస్ గురించి సంప్రదాయాలు మరియు అనేక పురాణగాధలతో మహాభారతం పురాణ గాధను అందించాయి.

History

Modern replica of utensils and falcon shaped altar used for Agnicayana, an elaborate srauta ritual from the Kuru period.

The Kurus figure prominently in Vedic literature after the time of the Rigveda. The Kurus here appear as a branch of the early Indo-Aryans, ruling the Ganga-Jamuna Doab and modern Haryana. The focus in the later Vedic period shifted out of Punjab, into the Haryana and the Doab, and thus to the Kuru clan.

This trend corresponds to the increasing number and size of Painted Grey Ware (PGW) settlements in the Haryana and Doab area. Archaeological surveys of the Kurukshetra District have a revealed a more complex (albeit not yet fully urbanized) three-tiered hierarchy for the period of period from 1000 to 600 BCE, suggesting a complex chiefdom or emerging early state, contrasting with the two-tiered settlement pattern (with some "modest central places", suggesting the existence of simple chiefdoms) in the rest of the Ganges Valley. Although most PGW sites were small farming villages, several PGW sites emerged as relatively large settlements that can be characterized as towns; the largest of these were fortified by ditches or moats and embankments made of piled earth with wooden palisades, albeit smaller and simpler than the elaborate fortifications which emerged in large cities after 600 BCE.

The Kuru tribe was formed in the Middle Vedic period as a result of the alliance and merger between the Bharata and Puru tribes, in the aftermath of the Battle of the Ten Kings. With their center of power in the Kurukshetra region, the Kurus formed the first political center of the Vedic period, and were dominant roughly from 1200 to 800 BCE. The first Kuru capital was at Āsandīvat, identified with modern Assandh in Haryana. Later literature refers to Indraprastha (modern Delhi) and Hastinapura as the main Kuru cities.

The Atharvaveda (XX.127) praises Parikshit, the "King of the Kurus", as the great ruler of a thriving, prosperous realm. Other late Vedic texts, such as the Shatapatha Brahmana, commemorate Parikshit's son Janamejaya I as a great conqueror who performed the ashvamedha (horse-sacrifice). These two Kuru kings played a decisive role in the consolidation of the Kuru state and the development of the srauta rituals, and they also appear as important figures in later legends and traditions (e.g., in the Mahabharata).

The Kurus declined after being defeated by the non-Vedic Salva (or Salvi) tribe, and the center of Vedic culture shifted east, into the Panchala realm, in Uttar Pradesh. According to post-Vedic Sanskrit literature, the capital of the Kurus was later transferred to Kaushambi, in the lower Doab, after Hastinapur was destroyed by floods as well as because of upheavals in the Kuru family itself. In the post Vedic period (by the 6th century BCE), the Kuru dynasty evolved into Kuru and Vatsa janapadas, ruling over Upper Doab/Delhi/Haryana and lower Doab, respectively. The Vatsa branch of the Kuru dynasty further divided into branches at Kaushambi and at Mathura.