ఇగ్నాజ్ సెమెల్‌వెయ్స్: కూర్పుల మధ్య తేడాలు

వికీపీడియా నుండి
Jump to navigation Jump to search
ట్యాగులు: చరవాణి సవరింపు ముబైల్ యాప్ ద్వారా దిద్దుబాటు Android app edit
→‎మరణం: లింకులు చేర్చబడ్డాయి
ట్యాగులు: చరవాణి సవరింపు ముబైల్ యాప్ ద్వారా దిద్దుబాటు Android app edit
పంక్తి 183: పంక్తి 183:


సెమ్మెల్విస్ రుగ్మత ఏమిటనేది చర్చనీయాంశమైంది. కే కోడెల్ కార్టర్ తను రచించిన సెమ్మెల్విస్ జీవిత చరిత్రలో, అతనిది ఏ వ్యాధన్నది కచ్చితంగా తెలియరాలేదని పేర్కొన్నాడు:
సెమ్మెల్విస్ రుగ్మత ఏమిటనేది చర్చనీయాంశమైంది. కే కోడెల్ కార్టర్ తను రచించిన సెమ్మెల్విస్ జీవిత చరిత్రలో, అతనిది ఏ వ్యాధన్నది కచ్చితంగా తెలియరాలేదని పేర్కొన్నాడు:
<blockquote>సెమ్మెల్విస్ రుగ్మత ఏమిటనేది కచ్చితత్వం తో అంచనా వేయడం అసాధ్యం. ... ఇది [[మతిమరపు వ్యాధి]] అయ్యుండొచ్చు. మతిమరపు వ్యాధి ఒక రకమైన చిత్తవైకల్యం. వేగంగవంతమైన అభిజ్ఞా క్షీణత, భావోద్వేగ మార్పులు ఈ వ్యాధి లక్షణాలు. ఇది మూడవ దశ సిఫిలిస్ ({{ill|Syphilis|en}}) కావచ్చు{{sfn|Nuland|2003|p=270}}. ధర్మాసుపత్రులలో వేలాది మంది మహిళలకు చికిత్స చేసిన ప్రసూతి వైద్యులకు ఆరోజుల్లో ఈ వ్యాధి ఎక్కువగా వచ్చేది. ఇవేవి కాక పని ఒత్తిడి, మానసిక ఒత్తిళ్ళ వల్ల కలిగిన తీవ్ర మానసిక అలసట కూడా అయ్యుండొచ్చు{{sfn|Carter|Carter|2005|p=75}}.</blockquote>1865 లో, జెనోస్ బాలస్సా ({{ill|János Balassa|en}}) సెమ్మెల్విస్‌ను మానసిక వైద్య సంస్థలో చేరాల్సిందిగా సిఫార్సు చేస్తూ ఒక పత్రాన్ని రాశాడు. జూలై 30 న, ఫెర్డినాండ్ రిట్టర్ వాన్ హెబ్రా తన "కొత్త సంస్థలలో" ఒకదానిని చూపించే నెపంతో సెమ్మల్విస్ ను లాజారెట్‌గాస్సే లో ఉన్న వియన్నా మానసిక వ్యాధిగ్రస్తుల ఆశ్రయానికి తీసుకువెళ్ళాడు. ఏమి జరుగుతుందో గ్రహించిన సెమ్మల్వెస్ పారిపోవడానికి ప్రయత్నించగా,{{sfn|Benedek|1983|p=293}}అక్కడి కాపలాదారులు అతన్ని చితకబాది స్ట్రెయిట్‌జాకెట్‌తో కట్టి, చీకటి గదికి పరిమితం చేశారు. అక్కడ అతనికి అందించిన ఇతర చికిత్సలు చన్నీళ్ళలో ముంచడం, ఆముదం నూనె అనే భేదిమందు ఇవ్వడం. అతను రెండు వారాల తరువాత, 1865 ఆగస్టు 13 న, 47 సంవత్సరాల వయస్సులో, అతని కుడి చేతి గాయానికి చీము పట్టడంతో మరణించాడు. శవపరీక్షలో మరణానికి కారణం పైమియా-బ్లడ్ పాయిజనింగ్ అని తేలింది.{{sfn|Carter|Carter|2005|p=76–78}}
<blockquote>సెమ్మెల్విస్ రుగ్మత ఏమిటనేది కచ్చితత్వం తో అంచనా వేయడం అసాధ్యం. ... ఇది [[మతిమరపు వ్యాధి]] అయ్యుండొచ్చు. మతిమరపు వ్యాధి ఒక రకమైన చిత్తవైకల్యం. వేగంగవంతమైన అభిజ్ఞా క్షీణత, భావోద్వేగ మార్పులు ఈ వ్యాధి లక్షణాలు. ఇది మూడవ దశ సిఫిలిస్ ({{ill|Syphilis|en}}) కావచ్చు{{sfn|Nuland|2003|p=270}}. ధర్మాసుపత్రులలో వేలాది మంది మహిళలకు చికిత్స చేసిన ప్రసూతి వైద్యులకు ఆరోజుల్లో ఈ వ్యాధి ఎక్కువగా వచ్చేది. ఇవేవి కాక పని ఒత్తిడి, మానసిక ఒత్తిళ్ళ వల్ల కలిగిన తీవ్ర మానసిక అలసట కూడా అయ్యుండొచ్చు{{sfn|Carter|Carter|2005|p=75}}.</blockquote>1865 లో, జెనోస్ బాలస్సా ({{ill|János Balassa|en}}) సెమ్మెల్విస్‌ను మానసిక వైద్య సంస్థలో ({{ill|Psychiatric hospital|en}}) చేరాల్సిందిగా సిఫార్సు చేస్తూ ఒక పత్రాన్ని రాశాడు. జూలై 30 న, ఫెర్డినాండ్ రిట్టర్ వాన్ హెబ్రా తన "కొత్త సంస్థలలో" ఒకదానిని చూపించే నెపంతో సెమ్మల్విస్ ను లాజారెట్‌గాస్సే లో ఉన్న వియన్నా మానసిక వ్యాధిగ్రస్తుల ఆశ్రయానికి తీసుకువెళ్ళాడు. ఏమి జరుగుతుందో గ్రహించిన సెమ్మల్వెస్ పారిపోవడానికి ప్రయత్నించగా,{{sfn|Benedek|1983|p=293}}అక్కడి కాపలాదారులు అతన్ని చితకబాది స్ట్రెయిట్‌జాకెట్‌తో కట్టి, చీకటి గదికి పరిమితం చేశారు. అక్కడ అతనికి అందించిన ఇతర చికిత్సలు చన్నీళ్ళలో ముంచడం, ఆముదం నూనె అనే భేదిమందు ఇవ్వడం. అతను రెండు వారాల తరువాత, 1865 ఆగస్టు 13 న, 47 సంవత్సరాల వయస్సులో, అతని కుడి చేతి గాయానికి చీము పట్టడంతో మరణించాడు. శవపరీక్షలో మరణానికి కారణం పైమియా-బ్లడ్ పాయిజనింగ్ అని తేలింది.{{sfn|Carter|Carter|2005|p=76–78}}


1865 ఆగస్టు 15 న సెమ్మెల్విస్‌ను వియన్నాలో ఖననం చేశారు. కొద్దిమంది మాత్రమే ఈ కార్యక్రమానికి హాజరయ్యారు. అతని మరణం గురించి సంక్షిప్త ప్రకటనలు వియన్నా, బుడాపెస్ట్ లోని కొన్ని వైద్య పత్రికలలో వెలువడ్డాయి. హంగేరి వైద్యులు మరియు ప్రకృతి శాస్త్రవేత్తల సంఘం నియమాల ప్రకారం మునుపటి సంవత్సరంలో మరణించిన సభ్యుల గౌరవార్థం స్మారక ప్రసంగం చేయాలని పేర్కొన్నప్పటికీ, సెమ్మెల్వీస్‌కు ఆ గౌరవం దక్కలేదు సరికదా; కనీసం అతని మరణం యొక్క ప్రస్తావన కూడా లేదు{{sfn|Carter|Carter|2005|p=79}}.
1865 ఆగస్టు 15 న సెమ్మెల్విస్‌ను వియన్నాలో ఖననం చేశారు. కొద్దిమంది మాత్రమే ఈ కార్యక్రమానికి హాజరయ్యారు. అతని మరణం గురించి సంక్షిప్త ప్రకటనలు వియన్నా, బుడాపెస్ట్ లోని కొన్ని వైద్య పత్రికలలో వెలువడ్డాయి. హంగేరి వైద్యులు మరియు ప్రకృతి శాస్త్రవేత్తల సంఘం నియమాల ప్రకారం మునుపటి సంవత్సరంలో మరణించిన సభ్యుల గౌరవార్థం స్మారక ప్రసంగం చేయాలని పేర్కొన్నప్పటికీ, సెమ్మెల్వీస్‌కు ఆ గౌరవం దక్కలేదు సరికదా; కనీసం అతని మరణం యొక్క ప్రస్తావన కూడా లేదు{{sfn|Carter|Carter|2005|p=79}}.

04:44, 16 నవంబరు 2021 నాటి కూర్పు

ఇగ్నాజ్ సెమెల్‌వెయ్స్
An engraved portrait of Semmelweis: a mustachioed, balding man in formal attire, pictured from the chest up.
డా. ఇగ్నాౙ్ సెమ్మెల్వెస్, 1860లో తన 42వ యేట
జెనె డోబీ చేత రాగి పలకపై చెక్కడం
జననంసెమ్మెల్విస్ ఇగ్నాజ్ పులొఫ్
(1818-07-01)1818 జూలై 1
బుడా, కింగ్‌డం ఆఫ్ హంగరీ (ప్రస్తుతం బుడాపేస్ట్ లో భాగం)
మరణం1865 ఆగస్టు 13(1865-08-13) (వయసు 47)
ఓబెర్‌డోబ్లింగ్, ఆస్ట్రియా రాజ్యం (ప్రస్తుతం వియన్నాలో భాగం)
పౌరసత్వంహంగరీ రాజ్యం
రంగములుప్రసూతి, శస్త్రచికిత్సలు
చదువుకున్న సంస్థలువియన్నా విశ్వవిద్యాలయం
బుడాపేస్ట్ విశ్వవిద్యాలయం
ప్రసిద్ధి1847 నుండి ప్రసూతి క్లినిక్‌లలో చేతి క్రిమిసంహారక ప్రమాణాలను పరిచయం

ఇగ్నాౙ్ ఫిలిప్ప్ సెమ్మెల్‌వెయిస్ [upper-alpha 1] ( 1818 జూలై 1 – 1865 ఆగస్టు 13) హంగేరియన్ వైద్యుడు, శాస్త్రవేత్త. అతనిని ఆంటీసెప్టిక్ విధానాల ప్రారంభ మార్గదర్శకుడిగా పిలుస్తారు. చేతులు కడుక్కోవడం వల్ల కలిగే వైద్య ప్రయోజనాలను కనుగొన్న మొట్టమొదటి వ్యక్తిగా అతను పేర్కొనబడ్డాడు. ప్రసూతి క్లినిక్‌లలో చేతిపై రోగకారక (Etiology (en)) క్రిమి నిర్మూలనం ద్వారా ప్యూర్పెరల్ జ్వరం (దీనిని "చైల్డ్ బెడ్ ఫీవర్" అని కూడా పిలుస్తారు. తెలుగు లో ప్రసవ జ్వరంగా అర్థం చేసుకోవచ్చు) వచ్చే అవకాశాలు చాలా తగ్గుతాయని సెమ్మెల్విస్ కనుగొన్నాడు. ఇందుకుగాను అతన్ని "తల్లుల రక్షకుడు"గా పిలుస్తారు[1]. 19 వ శతాబ్దం మధ్యభాగంలో ఆసుపత్రులలో ప్యూర్పెరల్ జ్వరం సర్వసాధారణం. ఈ జబ్బు తరచుగా ప్రాణాంతకం అయ్యేది. 1847 లో వియన్నా జనరల్ హాస్పిటల్ (Vienna General Hospital (en)) ప్రసూతి క్లినిక్‌లో పనిచేస్తున్నప్పుడు ఈ ప్యుర్పెరల్ సెప్సిస్ ను అరికట్టడానికి "క్లోరినేటెడ్ సున్నం ద్రావణం" (కాల్షియం హైపోక్లోరైట్)తో చేతులు కడుక్కోవాలని సెమెల్వీస్ ప్రతిపాదించాడు. ఈ ఆసుపత్రి లో వైద్యుల వార్డులలో మరణాలు, మంత్రసాని వార్డుల మరణాల కంటే మూడు రెట్లు ఎక్కువ[2]. అతను ఎటియాలజీ, కాన్సెప్ట్, ప్రొఫిలాక్సిస్ ఆఫ్ చైల్డ్బెడ్ ఫీవర్ (Etiology, Concept and Prophylaxis of Childbed Fever (en)) పేరుతో తన పరిశోధనలను తెలియజేస్తూ ఒక పుస్తకాన్ని ప్రచురించాడు.

చేతులు కడుక్కోవడంతో మరణాలను 1% కన్నా తక్కువకు తగ్గించవచ్చని అతడు ఆధారాలతో సహా పలుమార్లు ప్రచూరించినప్పటికీ, సెమ్మెల్విస్ పరిశీలనలు ఆ కాలానికి ఆమోదించబడిన వైద్యశాస్త్ర అభిప్రాయాలకు వ్యతిరేకంగా ఉండడంతో అతని ఆలోచనలను వైద్య సమాజం తిరస్కరించింది. అంతే కాక సెమ్మెల్వీస్ తన పరికల్పనకు బలమైన శాస్త్రీయ వివరణ ఇవ్వలేదు. కొంతమంది వైద్యులు చేతులు కడుక్కోవాలన్న అతని సూచనతో మనస్తాపం చెంది, అతనిని ఎగతాళి చేశారు. 1865 లో, ఎక్కువగా మాట్లాడే సెమ్మెల్విస్ నాడీ విచ్ఛిన్నానికి గురై,అతని సహోద్యోగి ఆశ్రయం పొందాడు. అతను కేవలం 14 రోజుల తరువాత, 47 సంవత్సరాల వయస్సులో మరణించాడు. బహుశ భద్రతా సిబ్బందిచే కొట్టబడుట వలన అతని కుడి చేతిలో ఏర్పడ్డ గ్యాంగ్రేనస్ గాయం మరణానికి కారణం అయ్యుండవచ్చు. చివరికి లూయిస్ పాశ్చర్ సూక్ష్మక్రిమి సిద్ధాంతాన్ని నిరూపించినప్పుడు, సెమ్మెల్విస్ విధానం విస్తృత ఆమోదం పొందింది. ఈ సిద్దాంతం ఆధారంగా జోసెఫ్ లిస్టర్ పరిశుభ్రమైన పద్ధతులను సూత్రీకరించి, అవలంబించడం ద్వారా గొప్ప ఫలితాలు పొందారు.

కుటుంబం, బాల్య జీవితం

At left, a painted portrait of a woman in a black dress with a frilled hood and ruffled collar. At right, a painted picture of a man in a black coat wearing a cravat.
ఇగ్నాౙ్ సెమ్మెల్వెస్ తల్లిదండ్రులు టెరెౙ్ ముల్లర్ మరియు జోౙ్సెఫ్ ముల్లర్లు
A painted portrait of a boy in a black coat and a red shirt, holding a book in his right hand.
1830లో ఇగ్నాౙ్ సెమ్మల్వెస్ బాల్య చిత్రం

ఇగ్నాజ్ సెమ్మెల్విస్ 1818 జూలై 1న హంగేరిలోని (Kingdom of Hungary (en)) బుడాకు (Buda (en)) పొరుగున ఉన్న టాబన్‌లో (Tabán (en)) జన్మించాడు. ఇప్పుడు అది బుడాపెస్ట్లో భాగం. అతను జుజ్సెఫ్ సెమ్మెల్వీస్, టెరెజ్ ముల్లెర్ దంపతులకు గల 10 మంది సంతానంలో ఐదవ వానిగా, సంపన్న కుటుంబంలో జన్మించాడు. ఇగ్నాజ్ సెమ్మెల్విస్ 1837 శరదృతువులో వియన్నా విశ్వవిద్యాలయంలో (University of Vienna (en)) న్యాయవిద్యను అభ్యసించడం ప్రారంభించాడు. కాని తరువాతి సంవత్సరం నాటికి, తెలియని కారణాల వల్ల, అతను వైద్య విద్యకు మారిపోయాడు. అతను 1844 లో డాక్టర్ ఆఫ్ మెడిసిన్ పట్టాని పొందాడు. ఇంటర్నల్ మెడిసిన్ చదవడం కోసం ఒక క్లినిక్‌లో అపాయింట్‌మెంట్ పొందడంలో విఫలమైన తరువాత, సెమ్మెల్విస్ ప్రసూతి శాస్త్రంలో నైపుణ్యత సాధించాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.

మృతప్రాయమైన విష సిద్ధాంతం

1846 జూలై 1 [3][4][upper-alpha 2]న వియన్నా జనరల్ హాస్పిటల్ మొదటి ప్రసూతి క్లినిక్‌లో ప్రొఫెసర్ జోహన్ క్లైన్‌కు (Johann Klein (en)) సహాయకుడిగా సెమ్మెల్విస్ నియమించబడ్డాడు. ఇది నేటి యునైటెడ్ స్టేట్స్ ఆసుపత్రులలో "చీఫ్ రెసిడెంట్"[5] స్థానం లాంటిదని చెప్పవచ్చు. ప్రొఫెసర్ రౌండ్లలో ప్రతి ఉదయం రోగులను పరీక్షించడం, కష్టమైన ప్రసవాలను పర్యవేక్షించడం, ప్రసూతి శాస్త్ర విద్యార్థులకు బోధించడం, రికార్డుల "గుమస్తా"గా ఉండటం అతని విధులు.

అక్రమ సంతాన శిశుహత్యల (infanticide (en)) సమస్యను పరిష్కరించడానికి ఐరోపా అంతటా ప్రసూతి సంస్థలను ఏర్పాటు చేయబడ్డాయి. ఉచిత సంస్థలు కావడంతో వేశ్యలతో సహా ఇతర అణగారిన మహిళలకు ఇవి ఆకర్షణీయంగా మారాయి. ఉచిత సేవలకు బదులుగా, వైద్యులు, మంత్రసానుల శిక్షణకు మహిళలు బోధనాంశంగా ఉండేవారు. రెండు ప్రసూతి క్లినిక్‌లు వియన్నా ఆసుపత్రిలో ఉన్నాయి. ప్యూర్పెరల్ జ్వరం కారణంగా మొదటి క్లినిక్‌లో సగటు తల్లుల మరణాలు 10% కాగా రెండవ క్లినిక్ లో సగటు గణనీయంగా తక్కువ అనగా 4% కన్నా తక్కువ ఉండేది. ఈ విషయం ప్రజలందరికీ తెలిసింది. ఒక రోజుకు ఒక క్లినిక్ చొప్పున రెండు క్లినిక్‌లు వంతులు వేసుకుని రోజు మార్చి రోజు రోగులను చేర్చుకునేవి. కానీ మొదటి క్లినిక్ కు గల చెడ్డ పేరు కారణంగా మహిళలు రెండవ క్లినిక్‌లోనే చేరతామని వేడుకునేవారు[6]. మొదటి క్లినిక్‌లో చేర్చవద్దని కొంతమంది మహిళలు మోకరిల్లి వేడుకునేవారని సెమ్మెల్వీస్ పేర్కొన్నాడు[7]. కొందరు మహిళలు అయితే వీధుల్లో ప్రసవించి, ఆసుపత్రికి వెళ్లే మార్గంలో ఆకస్మిక ప్రసవమైనట్లు నటిస్తుండేవారు. ఎందుకంటే ఆకస్మికంగా ప్రసవించిన తల్లులు క్లినిక్‌లో చేరనప్పటికీ పిల్లల సంరక్షణ ప్రయోజనాలను పొందడానికి అర్హులు. వీధి ప్రసవాలు చేయించుకునే మహిళల్లో ప్యూర్పెరల్ జ్వరం చాలా అరుదు అని గమనించిన సెమ్మెల్విస్ అవాక్కయ్యాడు. "నాకు హేతుబద్దంగా ఆలోచిస్తే వీధి ప్రసవాలకు గురైన మహిళలు కనీసం క్లినిక్‌లో ప్రసవించిన వారితో సమానంగా అయినా అనారోగ్యానికి గురవ్వాలి కదా అనిపించింది. [...] క్లినిక్ వెలుపల ప్రసవించిన వారిని ఈ తెలియని విధ్వంసకరమైన స్థానిక ప్రభావాల నుండి రక్షిస్తున్నది ఏమిటి?"[8] అని ఆలోచించాడు.

టెహ్రాన్ విశ్వవిద్యాలయంలో సెమ్మల్విస్ విగ్రహం

రెండవ క్లినిక్ కంటే ప్యూర్పెరల్ జ్వరం కారణంగా తన మొదటి క్లినిక్లో మరణాల శాతం చాలా ఎక్కువగా ఉందని సెమ్మెల్విస్ చాలా బాధపడ్డాడు. ఇది "నన్నెంత కలవరపాటుకు గురి చేసిందంటే జీవితం నిష్ప్రయోజకంగా అనిపించింది". రెండు క్లినిక్‌లు దాదాపు ఒకే పద్ధతులను ఉపయోగించాయి. సెమ్మెల్విస్ మతపరమైన పద్ధతులతో సహా అన్ని తేడాలను పరిశీలించడం ప్రారంభించాడు. చివరికి అతని పరిశీలనలో తేలింది ఏమిటంటే అక్కడ పనిచేసే వ్యక్తులు మాత్రమే చెప్పుకోదగ్గ తేడా అని. మొదటి క్లినిక్ వైద్య విద్యార్థులకు బోధనా సేవకు కాగా, రెండవ క్లినిక్ 1841 లో మంత్రసానుల బోధన కోసం మాత్రమే ఎంపిక చేయబడింది.

వియెన్న జెనరల్ హాస్పిటల్లోని రెండు ప్రసూతి క్లినిక్లలో 1841–46 మధ్యకాలంలోని ప్యుర్పెరల్ ఫీవర్ రోగుల మరణ శాతాలు: మొదటి క్లినిక్లో మరణాలు ఎక్కువగా ఉన్నాయి
1841-1846 మధ్యకాలంలో వియన్నా జనరల్ హాస్పిటల్లోని రెండు క్లినిక్లలో ప్యూర్పెరల్ జ్వరం వ్యాధిగ్రస్తుల మరణశాతాలు. మరింత సమాచారం కోసం: Historical mortality rates of puerperal fever (en )
  మొదటి క్లినిక్   రెండవ క్లినిక్
సంవత్సరం జననాలు మరణాలు రేటు (%)   జననాలు మరణాలు శాతం (%)
1841 3,036 237 7.8   2,442 86 3.5
1842 3,287 518 15.8   2,659 202 7.6
1843 3,060 274 9.0   2,739 164 6.0
1844 3,157 260 8.2   2,956 68 2.3
1845 3,492 241 6.9   3,241 66 2.0
1846 4,010 459 11.4   3,754 105 2.8

రెండవ క్లినిక్ ఎల్లప్పుడూ రద్దీగా ఉంటుంది. ఇంకా మరణాలు తక్కువగా ఉన్నందున అతను "రద్దీ" కారణం కాదని నిర్దారించుకున్నాడు. వాతావరణం ఒకే విధంగా ఉన్నందున అతను దీనికి వాతావరణాన్ని ఒక కారణంగా పరిగణించలేదు. 1847 లో, అతనికి మంచి స్నేహితుడైన జాకోబ్ కొల్లెట్‌స్కా (Jakob Kolletschka (en)) మరణంతో సెమ్మల్విస్ విశ్లేషణ కీలక మలుపు తిరిగింది. అతడు శవపరీక్ష చేస్తున్నప్పుడు ప్రమాదవశాత్తు విద్యార్థి వైద్యుని కత్తి గుచ్చుకుని అనారోగ్యం పాలై మరణించాడు. కొల్లెట్‌స్కాపై చేసిన శవపరీక్షలో ప్యూర్పెరల్ జ్వరంతో మరణిస్తున్న మహిళలలో కనబడే మార్పులే కనిపించాయి. సెమెల్వీస్ వెంటనే శవకాలుష్యం, ప్యూర్పెరల్ జ్వరం మధ్య సంబంధాన్ని ప్రతిపాదించాడు.

వైద్య విద్యార్థులు శవపరీక్ష గది నుండి మొదటి ప్రసూతి క్లినిక్‌లోనికి వెళ్ళి రోగులకు పరీక్షించినపుడు శవపరీక్ష గదిలో వారి చేతులకు అంటుకున్న "శవ కణాల"ను రోగులకు అంటిస్తున్నారని అతను ప్రతిపాదించాడు. రెండవ క్లినిక్‌లోని విద్యార్థి మంత్రసానులు, శవపరీక్షలతో కాని, శవాలతో కానీ సంబంధం లేనివారు. అందువలన మరణాల శాతం చాలా తక్కువగా ఉందని వివరించాడు.

అప్పటికి వ్యాధి యొక్క సూక్ష్మక్రిమి సిద్ధాంతం వియన్నాలో ఇంకా అంగీకరించబడలేదు. అందువల్ల, సెమ్మెల్విస్ చైల్డ్ బెడ్ జ్వరం తెలియని "శవ పదార్థం" వలన కలుగుతుందని నిర్ధారించాడు. ఈ సిద్దాంతం ఆధారంగా శవపరీక్షకు, రోగుల పరీక్షలకు మధ్య చేతులు కడుక్కోవడానికి క్లోరినేటెడ్ సున్నం (కాల్షియం హైపోక్లోరైట్) ఉపయోగించే విధానాన్ని అతను ప్రవేశపెట్టాడు. శవ కణజాలం యొక్క కుళ్ళిన వాసనను తొలగించడానికి ఈ క్లోరినేటెడ్ ద్రావణం ఉత్తమంగా పనిచేస్తుంది కనుక ఊహాజనితంగా వ్యాప్తి చెందుతున్న "విషపూరిత" లేదా కలుషితమైన శవకణాలను కూడా ఈ ద్రావణం నాశనం చేస్తుందని అతను భావించాడు.

ఈ చర్య ఫలితంగా మొదటి క్లినిక్‌లో మరణాలు 90% క్షీణించి రెండవ క్లినిక్‌తో దాదాపు సమానమయ్యాయి. 1847 ఏప్రిల్ లో మరణాల శాతం 18.3%. మే మధ్యలో చేతులు కడుక్కోవడం ప్రారంభించిన తరువాత, జూన్‌లో 2.2%, జూలై 1.2%, ఆగస్టు 1.9%గా మరణాల శాతాలు నమోదయ్యాయి. ఈ ఆవిష్కరణ తరువాతి సంవత్సరంలో, శరీర నిర్మాణ అవగాహన కార్యక్రమాన్ని ప్రవేశపెట్టిన తరువాత, మొదటిసారి మరణ శాతం రెండు నెలల పాటు సున్నా వచ్చింది.

పిల్లల జ్వరాన్ని తగ్గించే ప్రయత్నాలు

స్థూలంగా చైల్డ్ బెడ్ జ్వరానికి ఒకే ఒక కారణం ఉంది. దీని నివారణకు పరిశుభ్రత తప్ప మరేదీ అవసరం లేదు అనేది సెమ్మల్వెస్ పరికల్పన. ఆ కాలానికి ఇది చాలా విపరీత భావన. కనుక ఆ రోజుల్లో ఈ పరికల్పన విస్మరించబటమో తిరస్కరించబడటమో లేదా ఎగతాళి చేయబడటమో జరిగింది. ఇంతలో రాజకీయ కారణాల వల్ల అతన్ని ఆసుపత్రి నుండి తొలగించారు. వియన్నాలోని వైద్య సమాజం వేధింపులకు గురిచేసింది. చివరికి బుడాపేస్టు వెళ్ళవలసి వచ్చింది.

అప్పటి వైద్య సమాజం యొక్క ఉదాసీనతపై కోపోద్రిక్తుడైన సెమ్మెల్విస్ ప్రముఖ యూరోపియన్ ప్రసూతి వైద్యులకు కఠిన స్వరంలో బహిరంగ లేఖలు రాయడం ప్రారంభించాడు. వారిని బాధ్యతారహిత హంతకులుగా పేర్కొన్నాడు. అతని భార్యతో సహా, అతని సమకాలీకులందరు అతనికి మతి భ్రమించిందని భావించారు. 1865లో అతనిని లాండెసిరెనన్‌స్టాల్ట్ డోబ్లింగ్ (ప్రాంతీయ మతిస్థిమితం లేనివారి ఆశ్రయం) లో చేర్చారు. అక్కడ చేర్చిన 14 రోజుల తరువాత సెప్టిక్ షాక్‌తో మరణించాడు. సెప్టిక్ షాక్ కు కారణం బహుశా భద్రతా సిబ్బందిచే తీవ్రంగా కొట్టబడటం కావచ్చు. అతను మరణించిన కొన్ని సంవత్సరాలకు లూయిస్ పాశ్చర్ వ్యాధి సూక్ష్మక్రిమి సిద్ధాంతాన్ని అభివృద్ధి చేసి, సెమ్మెల్వీస్ పరిశోధనలకు సైద్ధాంతిక వివరణను అందించిన తరువాతే అతడి పరిశోధనలకు గుర్తింపు లభించింది. అతను క్రిమినాశక ప్రక్రియల యొక్క మార్గదర్శకుడిగా పరిగణించబడ్డాడు.

నిరూపించిన వైద్య అభిప్రాయంతో విభేదాలు

[permanent dead link] .1841–49 మధ్యకాలంలో వియెన్న ప్రసూతి సంస్థలోని మొదటి క్లినిక్లో ప్యుర్పెరల్ ఫీవర్ వ్యాధిగ్రస్తుల నెలవారీ మరణశాతాలు. 1847 మే మధ్యభాగంలో సెమ్మల్వెస్ క్లోరిన్ వాషింగ్ పద్దతిని అమలు చేసినప్పుడు గణాంకాలలో గణనీయమైన తగ్గుదల కనిపించింది

సెమ్మెల్విస్ పరిశీలనలు ఆ సమయంలో ఆమోదించబడిన శాస్త్రీయ, వైద్య అభిప్రాయాలతో విభేదించాయి. ఆ కాలంలో శరీరంలోని ప్రాథమిక "నాలుగు దేహరసాల" అసమతుల్యత (Humorism (en)) ఆధారంగా వ్యాధి సిద్ధాంతం సూత్రీకరించబడింది. దీనిని డిస్క్రాసియా (dyscrasia (en)) అని పిలుస్తారు. దీనికి ముఖ్య చికిత్స రోగి నుండి రక్తం బయటకు తీయడం (Bloodletting (en)). ఆ సమయంలో వైద్య గ్రంథాలు ప్రతి వ్యాధి ప్రత్యేకమైనదని, వ్యక్తిగత అసమతుల్యత యొక్క ఫలితం అని, వైద్య విధానంలో కష్టమైన భాగం ప్రతి రోగి యొక్క ప్రత్యేక పరిస్థితిని కచ్చితంగా అంచన వేయడం అని నొక్కిచెప్పేవి.

అంతేకాక మరణించిన మహిళల శవపరీక్ష లో కనిపించే మార్పలు కూడా రోగులందరిలో ఒకేలాగా ఉండేవి కావు. రోగి రోగికీ మధ్య చాలా వ్యత్యాసం ఉండేది. కనుక ప్యూర్పెరల్ జ్వరం అనేది ఒకే వ్యాధి కాదని, అప్పటికి ఇంకా గుర్తించబడని అనేక వ్యాధుల సమూహానికి వారు పెట్టుకున్న పేరని భావించేవారు.

సెమ్మెల్విస్ అనుభావిక పరిశీలనల తిరస్కరణకు కారణం అపఖ్యాతి పాలైన నమ్మకాలకు ఇంకా అతుక్కుపోయే మానసిక ధోరణి (Belief perseverance (en)). కొంతమంది చరిత్రకారులు పెద్దగా పేరు ప్రఖ్యాతులు లేని శాస్త్రవేత్తల విప్లవాత్మక పరిశోధనా ఫలితాలకు వ్యతిరేకత సాధారణమని, ఇది "శాస్త్రీయ పురోగతికి అత్యంత బలీయమైన ఏకైక ప్రతిబంధకం" అని అభిప్రాయపడ్డారు.

ఇవి కాక వ్యతిరేకతకు ఇతర కారణాలు కూడా ఉండి ఉండవచ్చు. ఉదాహరణకు, కొంతమంది వైద్యులు తమ చేతులు కడుక్కోవాలన్న సూచనతో మనస్తాపం చెందారు. సమాజంలో గౌరవనీయులు, పెద్దమనుషులు అయిన వారి చేతులు అపరిశుభ్రంగా ఉంటాయనే ఆలోచన వారికి మూర్ఖంగా అనిపించింది. [9][upper-alpha 3]

సెమ్మెల్విస్ ఫలితాలకు ఆ సమయంలో శాస్త్రీయ వివరణ లేదు. కొన్ని దశాబ్దాల తరువాత, లూయిస్ పాశ్చర్, జోసెఫ్ లిస్టర్, ఇతరులు వ్యాధి యొక్క సూక్ష్మక్రిమి సిద్ధాంతాన్ని మరింత అభివృద్ధి చేసినప్పుడే అది సాధ్యమైంది.

ఫలితాల సందేహ ప్రచురణ, ఇబ్బంది పడే మొదటి సంకేతాలు

en]])) క్రిమి (చిత్రంలో ఎర్రటి గోళాలతో సూచించబడుతోంది). ఈ క్రిములు చాలా మంది ఆరోగ్యవంతుల్లో కూడా గొంతులో మరియు నాసికాగ్రసనిలో ఉంటాయి

1847 చివరినాటికి, సెమ్మెల్విస్ పరికల్పన ఐరోపా అంతటా వ్యాపించసాగింది. సెమ్మెల్వీస్, అతని విద్యార్థులు వారి ఇటీవలి పరిశీలనలను వివరిస్తూ అనేక ప్రముఖ ప్రసూతి క్లినిక్‌ల వైద్యులకు లేఖలు రాశారు. ప్రముఖ ఆస్ట్రియన్ మెడికల్ జర్నల్ సంపాదకుడు ఫెర్డినాండ్ వాన్ హెబ్రా (Ferdinand Ritter von Hebra (en)), మెడికల్ జర్నల్ 1847 డిసెంబరు[10], 1848 ఏప్రిల్[11] సంచికలలో సెమ్మెల్విస్ యొక్క ఆవిష్కరణను ప్రచురించారు. మశూచిని నివారించడానికి ఎడ్వర్డ్ జెన్నర్ కౌపాక్స్ టీకాల ఆవిష్కరణతో సమానమైన ఆచరణాత్మక ప్రాముఖ్యత సెమెల్వీస్ పరిశీలనలకు ఉందని హెబ్రా పేర్కొన్నారు[12].

1848 చివరలో, సెమ్మెల్విస్ పూర్వ విద్యార్థులలో ఒకడు సెమ్మెల్వీస్ పరికల్పనను వివరిస్తూ ఒక ఉపన్యాసం రాశారు. ఈ ఉపన్యాసం లండన్‌లోని రాయల్ మెడికల్ అండ్ సర్జికల్ సొసైటీ ముందు ప్రదర్శించబడింది. ది లాన్సెట్ (The Lancet (en)) అనే వైద్య పత్రికలో ప్రచురించబడింది[upper-alpha 4]. కొన్ని నెలల తరువాత, సెమ్మెల్విస్ పూర్వ విద్యార్థులలో మరొకరు ఫ్రెంచ్ పత్రికలో ఇలాంటి వ్యాసాన్ని ప్రచురించారు[14].

వియన్నాలో మరణాల రేటు గణనీయంగా తగ్గినట్లు ఐరోపా అంతటా తెలిసింది. క్లోరిన్‌ శుభ్రత విస్తృతంగా అవలంబిస్తారని, వేల మంది ప్రాణాలు కాపాడబడతాయని సెమ్మెల్వీస్‌ ఆశించాడు. అతని పరికల్పనకు ప్రారంభ స్పందనలు రాబోయే ఇబ్బందికి స్పష్టమైన సంకేతాలను ఇచ్చాయి. కొంతమంది వైద్యులు అతని పరిశోధనలను తప్పుగా అర్థం చేసుకున్నారు. ఉదాహరణకు, జేమ్స్ యంగ్ సింప్సన్ (James Young Simpson (en)), సెమ్మెల్విస్ యొక్క సంచలనాత్మక ఫలితాలకు, 1843 లో ఆలివర్ వెండెల్ హోమ్స్ (Oliver Wendell Holmes Sr. (en)) ప్రతిపాదనకు మధ్య ఎటువంటి తేడా లేదని, చైల్డ్బెడ్ జ్వరం అంటువ్యాధి అనే (అనగా సోకిన వ్యక్తులు ఇతరులకు సంక్రమింపజేయవచ్చు)[15] ఇద్దరు తెలియజేసారని అన్నాడు. స్థూలంగా సెమ్మెల్విస్ కనుగొన్న వాటికి ప్రారంభ స్పందనలు ఏమిటంటే, " అతను కొత్తగా చెప్పింది ఏమీ లేదు.[16]"

వాస్తవానికి, చైల్డ్బెడ్ జ్వరం బాధితుల నుండి ఉద్భవించే శవ కణాలే కాకుండా, కుళ్ళిపోతున్న అన్ని జీవపదార్థాల గురించి సెమ్మెల్విస్ హెచ్చరించాడు. సెమ్మెల్విస్ యొక్క పరిశోధన, అతని సహచరులు, విద్యార్థులు రాసిన నివేదికల ద్వారా మాత్రమే వ్యాప్తి చెందడం ఈ అపార్థాలు, అస్పష్టతలు పుట్టుకు రావడానికి ఒక ముఖ్య కారణం. ఈ కీలక దశలో, సెమ్మెల్విస్ స్వయంగా ఏమీ ప్రచురించలేదు. ఇది మొదలు ఒక శతాబ్దం పాటు ఇలాంటి అనేక వక్రీకరణలు అతని పరిశోధనలపై జరిగిన చర్చలు, విశ్లేషణలను పీడించాయి[5].

సెమ్మెల్విస్ తన పరిశోధన ఫలితాలను వియన్నాలోని[17] ఇతర నిపుణులకు అధికారికంగా తెలియజేయడానికి నిరాకరించాడని, వాటిని వ్రాతపూర్వకంగా తెలియజేయడానికి కూడా ఆసక్తి చూపలేదని కొన్ని వర్గాల ఉవాచ.

రాజకీయ గందరగోళం, వియన్నా ఆసుపత్రి నుండి తొలగించడం

1848 లో, ఐరోపా అంతటా అనేక విప్లవాలు (Revolutions of 1848 (en)) సంభవించాయి. ఫలితంగా ఏర్పడిన రాజకీయ గందరగోళం సెమ్మెల్విస్ వైద్య ప్రస్థానాన్ని ప్రభావితం చేసింది. 1948 మార్చి 13 న వియన్నాలో విద్యార్థులు మరిన్ని పౌర హక్కులు (Civil and political rights (en)) కల్పించాలని కోరుతూ ప్రదర్శనలిచ్చారు. వీరు కోరిన వాటిలో ధర్మాసనం తో విచారణ, భావ ప్రకటనా స్వేచ్ఛ (Freedom of speech (en)) వంటి హక్కులతో పాటు ఇంకా అనేకం ఉన్నాయి. వైద్య విద్యార్థులు, యువ అధ్యాపకులు ఈ ప్రదర్శనలు నిర్వహించగా శివారు ప్రాంతాల కార్మికులు కూడా వీరికి తోడయ్యారు. రెండు రోజుల తరువాత హంగేరిలో 1848 నాటి హంగేరియన్ విప్లవం (Hungarian Revolution of 1848 (en)) ఆరంభమై, ఆస్ట్రియన్ సామ్రాజ్య (Austrian Empire (en)) పాలక వంశం అయిన హౌస్ ఆఫ్ ఆస్ట్రియాతో (House of Habsburg (en)) పూర్తి స్థాయి యుద్ధం మొదలైంది. వియన్నాలో, మార్చి ప్రదర్శన తరువాత నగరవ్యాప్తంగా అశాంతి నెలకొంది[18].
1848 నాటి సంఘటనలలో సెమ్మెల్విస్ వ్యక్తిగతంగా పాల్గొన్నట్లు ఎటువంటి ఆధారాలు లేవు. హంగేరియన్ స్వాతంత్ర్య ఉద్యమంలో చురుకుగా పాల్గొన్నందుకు అతని సోదరులలో కొందరిని శిక్షించారు. హంగేరియాలో జన్మించిన సెమ్మెల్వీస్ ఉద్యమానికి సానుభూతిపరుడు అయ్యుండవచ్చు. సెమ్మెల్విస్ ఉన్నతాధికారి, ప్రొఫెసర్ జోహన్ క్లైన్, సాంప్రదాయిక ఆస్ట్రియన్. అతడు హంగేరి ఉద్యమం తో సహా, ఆస్ట్రియా సామ్రాజ్యంలో, 1848లో మొదలైన స్వాతంత్ర్య ఉద్యమాల (Revolutions of 1848 in the Austrian Empire (en)) వ్యతిరేకి అయ్యుండొచ్చు. కనుక అతడికి బహుశా సెమ్మెల్విస్‌పై అనుమానాలు ఉండుండవచ్చు[19].

సెమ్మెల్విస్ పదవీకాలం ముగియబోతున్నప్పుడు, కార్ల్ బ్రాన్ (Carl Braun (obstetrician) (en)), బహుశా క్లైన్ ప్రత్యేక ఆహ్వానం మేరకు, మొదటి క్లినిక్‌లో "అసిస్టెంట్" స్థానం కోసం దరఖాస్తు చేసుకున్నాడు. సెమ్మెల్వీస్, బ్రాన్ లు ఇద్దరే ఈ పదవికి దరఖాస్తుదారులు. సెమ్మెల్విస్ కు ముందు అతని స్థానంలో ఉన్న ఫ్రాంజ్ బ్రెయిట్‌కు (Franz Breit (en)) రెండేళ్ల పొడిగింపు మంజూరు చేయబడింది[20]. పొడిగింపు కోసం సెమ్మెల్విస్ దరఖాస్తుకు జోసెఫ్ స్కోడా (Joseph Škoda (en)), కార్ల్ వాన్ రోకిటాన్‌స్కీతో (Carl von Rokitansky (en)) పాటు చాలా మంది వైద్య అధ్యాపకులు మద్దతు ఇచ్చారు. కాని క్లీన్ ఈ పదవికి బ్రాన్‌ను ఎంచుకున్నారు. 1949 మార్చి 20 న పదవీకాలం ముగిసినప్పుడు సెమ్మెల్విస్ ప్రసూతి క్లినిక్ నుండి నిష్క్రమించవలసి వచ్చింది[21].

తన పదవీకాలం ముగిసిన రోజే తనను ప్రసూతి శాస్త్ర డోసెంట్‌గా (Privatdozent (en)) నియమించమని సెమ్మెల్విస్ వియన్నా అధికారులకు వినతి సమర్పించారు. విద్యార్థులకు బోధిస్తూ, కొన్ని విశ్వవిద్యాలయ సౌకర్యాలను పొందే స్వతంత్ర అధ్యాపకుని డోసెంట్ అంటారు. మొదట క్లీన్ వ్యతిరేకత కారణంగా, సెమ్మెల్విస్ వినతి తిరస్కరించబడింది. అతను తిరిగి దరఖాస్తు చేసుకున్నాడు. చివరికి 1850 అక్టోబరు 10 వరకు (18 నెలల కన్నా ఎక్కువ) వేచి చుసాక 'సైద్ధాంతిక' ప్రసూతి శాస్త్రంలో డోసెంట్‌గా నియమించబడ్డాడు [22]. ఈ నియామక నిబంధనలు అతనికి మృతదేహాలకు అనుమతిని నిరాకరించి, విద్యార్థులకు బోధించడానికి జంతు తోలు నమూనాలను (Mannequin (en)) మాత్రమే ఉపయోగించుకోగలిగేలా అతన్ని పరిమితం చేశాయి. తన నియామకం గురించి తెలియజేసిన కొద్ది రోజుల తరువాత, సెమ్మెల్విస్ వియన్నాను అకస్మాత్తుగా వదిలి పెస్టుకు తిరిగి వచ్చాడు. అతను తన మాజీ స్నేహితులు, సహోద్యోగులకు వీడ్కోలు చెప్పకుండానే వెళ్ళిపోయాడు. ఈ చర్య వారిని బాధపెట్టి ఉండవచ్చు[23]. అతను "వియన్నా వైద్య వ్యవస్థతో వ్యవహరించడంలో మున్ముందు కలిగే చిరాకులను భరించే ఓపిక లేక" వియన్నాను విడిచిపెట్టినట్టు పేర్కొన్నాడు [24].

బుడాపెస్ట్ లో జీవితం

At left, a painting of a balding, mustachioed middle-aged man in black-tie formal attire standing beside a red table. At right, a painting of a woman in a blue dress with white stripes, standing beside a red table.
ఇగ్నాౙ్ సెమ్మెల్వీస్, మారియా వీడెన్హోఫర్ ల పెళ్ళి చిత్రాలు (1857)

1848–1849 సమయంలో, హబ్స్‌బర్గ్ పాలిత ఆస్ట్రియన్ సామ్రాజ్యం నుండి 70,000 మంది సైనికులు, హంగేరియన్ స్వాతంత్ర్య ఉద్యమాన్ని అడ్డుకుని, ఉద్యమ నాయకులను అయితే ఉరితీశారు లేదా కారాగారంలో బంధించారు . ఈ ప్రక్రియలో పెస్ట్ లో కొన్ని భాగాలను నాశనం చేశారు. 1850 లో హాబ్స్‌బర్గ్ వియన్నా నుండి వచ్చిన సెమ్మెల్‌వైస్ ను ఎవరూ హృదయపూర్వకంగా స్వాగతించుండకపోవచ్చు.

1851 మే 20 న, పెస్ట్‌లోని స్జెంట్ రోకస్ అనే ఒక చిన్న హాస్పిటల్లో ప్రసూతి వార్డ్ లో చిన్న, వేతనం లేని, గౌరవ ప్రధాన వైద్యుడి స్థానాన్ని సెమ్మెల్విస్ చేపట్టాడు. 1857 జూన్ వరకు అతను ఆరు సంవత్సరాలు ఆ పదవిలో ఉన్నాడు. ఆ క్లినిక్‌లో చైల్డ్ బెడ్ జ్వరం ప్రబలంగా ఉండేది[25]; 1850 లో పెస్టుకు తిరిగి వచ్చిన వెంటనే, అతడు వైద్యశాలను సందర్శించడానికి వచ్చినప్పుడు, సెమ్మెల్విస్ అప్పుడే ఒక రోగి మరణించగా, మరొక రోగి తీవ్ర వేదనలో, ఇంకో నలుగురు ఈ వ్యాధితో తీవ్రంగా అనారోగ్యానికి గురి కాబడడాన్ని గమనించాడు. 1851 లో బాధ్యతలు స్వీకరించిన తరువాత, సెమ్మెల్విస్ ఈ వ్యాధిని దాదాపుగా నిర్మూలించాడు. 1851–1855 సమయంలో, 933 జననాలలో (0.85%) ఎనిమిది మంది రోగులు మాత్రమే చైల్డ్ బెడ్ జ్వరంతో మరణించారు[26].

అద్భుతమైన ఫలితాలు ఉన్నప్పటికీ, బుడాపెస్టు లోని ఇతర ప్రసూతి వైద్యులు సెమ్మెల్విస్ ఉద్దేశ్యాలతో ఏకీభవించలేదు[27]. పెస్ట్ విశ్వవిద్యాలయంలో ప్రసూతి శాస్త్ర అధ్యాపకుడు, ఈడ్ ఫ్లోరియన్ బిర్లీ (Ede Flórián Birly (en)), సెమ్మెల్విస్ యొక్క పద్ధతులను ఎప్పుడూ అవలంబించలేదు. ప్రేగు యొక్క అపరిశుభ్రత కారణంగా ప్యూర్పెరల్ జ్వరం వచ్చిందని[28], అందువల్ల, భేది మందులతో విస్తృతమైన పేగు ప్రక్షాళనే ఈ వ్యాధికి తగిన చికిత్స అని అతను భావించేవారు.

1854 లో బిర్లీ మరణించిన తరువాత, సెమ్మెల్విస్ ఈ పదవికి దరఖాస్తు చేసుకున్నాడు. సెమ్మెల్విస్ తోపాటు అతని చిరకాల ప్రత్యర్థి కార్ల్ బ్రాన్ కూడా ఆ కొలువుకు దరఖాస్తు చేసుకున్నాడు. బ్రాన్ తన హంగేరియన్ సహచరుల నుండి సెమ్మెల్వీస్ కంటే ఎక్కువ ఓట్లను పొందాడు. అయితే బ్రాన్ కు హంగేరియన్ భాష రాదు. అందుచేత వియన్నా అధికారులు ఎన్నికల ఫలితాలను పక్కన పెట్టి చివరికి 1855 లో ఆ స్థానాన్ని సెమ్మల్విస్ కు ఇచ్చారు. సెమ్మెల్వెస్ అధ్యాపక స్థానాన్ని చేపట్టగానే పెస్ట్ విశ్వవిద్యాలయ ప్రసూతి వార్డ్ లో క్లోరిన్ వాషింగ్‌ పద్దతిని అమలు చేసాడు. మరోసారి, ఫలితాలు ఆకట్టుకున్నాయి[27].

1857 లో సెమ్మెల్విస్ కు ౙురిచ్ విశ్వవిద్యాలయంలో (University of Zurich (en)) ప్రసూతి శాస్త్ర అధ్యాపక పదవికి అవకాశం రాగా అతను తిరస్కరించాడు[29]. అదే సంవత్సరం, సెమ్మెల్వీస్ తనకంటే 19 ఏళ్ళు చిన్నదైన, పెస్ట్ లో ప్రముఖ వ్యాపారవేత్త కూతురు, మారియా వీడెన్హోఫర్ (1837-1910) ను వివాహం చేసుకున్నాడు. వీరికి ఐదుగురు పిల్లలు. === వైద్య సంఘం స్పందన (మరింత సమాచారం కోసం: [[Contemporary reaction to Ignaz Semmelweis ]] (en)) ===

సెమ్మెల్విస్ ప్రధాన రచన: "డై ఎటియోలాజీ, డెర్ బెగ్రిఫ్ ఉండ్ డై ప్రొఫిలాక్సిస్ డెస్ కిండ్‌బెట్‌ఫైబర్స్", 1861 (ముందు పేజీ)

సెమెల్వీస్ అభిప్రాయాలకు యునైటెడ్ కింగ్‌డమ్‌లో చాలా మద్దతు లభించింది. కాని అతని పరికల్పన అర్థం చేసుకున్నవారికంటే ఉదహరించిన వారే ఎక్కువ. బ్రిటీష్ వారు సెమ్మెల్విస్‌ను తమ అంటువ్యాధి సిద్ధాంతానికి మద్దతు ఇచ్చినట్లుగా భావించారు. ఒక విలక్షణ ఉదాహరణ సెమెల్వీస్ "శవపరీక్ష గది నుండి రోగ కారకాలు వెలువడి వ్యాధులను ప్రేరేపిస్తాయి" అని కచ్చితత్వంతో నిరూపించాడని డబ్ల్యూ. టైలర్ స్మిత్ పేర్కొన్నాడు[30]. 1848లో సెమ్మెల్విస్ సంప్రదింపులకు తొలినాళ్లలో స్పందించిన వారిలో ఒకరైన జేమ్స్ యంగ్ సింప్సన్ (James Young Simpson (en)) అతనికి ఒక ఘాటైన లేఖ రాశాడు. వియన్నాలో బ్రిటిష్ ప్రసూతి శాస్త్ర సాహిత్యం గురించి కనీస అవగాహన కూడా ఉన్నట్లు లేదని, అందుకే బ్రిటీష్ వారు చాలా కాలం నుండే చైల్డ్ బెడ్ ఫీవర్ ను అంటువ్యాధిగా భావించేవారన్న విషయం సెమ్మల్వెస్ కు తెలిసుండకపోవచ్చని సింప్సన్ ఆ లేఖలో అభిప్రాయపడ్డాడు [31].

1856 లో, సెమ్మెల్విస్ సహాయకుడు జోసెఫ్ ఫ్లీషర్ వియన్నా వైద్య వార పత్రికలో (వీనర్ మెడిజినిస్చే వోచెన్‌స్క్రిట్ (Wiener Medizinische Wochenschrift (en))) లో సెయింట్ రోచస్, పెస్ట్ ప్రసూతి సంస్థలలో సెమ్మల్వెస్ పద్దతుల యొక్క అద్భుత ఫలితాలను ప్రచూరించాడు[27]. ఈ వ్యాసం పై స్పందిస్తూ, ఆ పత్రిక సంపాదకుడు ప్రజలు క్లోరిన్ వాషింగ్ సిద్ధాంతంతో దారి మళ్ళడం మానుకోవాల్సిన సమయం ఆసన్నమైందని వ్యంగ్యంగా వ్యాఖ్యానించారు. రెండు సంవత్సరాల తరువాత, సెమ్మెల్విస్ చివరకు "ది ఎటియాలజీ ఆఫ్ చైల్డ్బెడ్ ఫీవర్" (అనువా: చైల్డ్బెడ్ ఫీవర్ కు కారణం) అనే వ్యాసంలో తన పరిశోధనల గురించి తన స్వంత అభిప్రాయలను ప్రచురించాడు[upper-alpha 5]. ఇంకో రెండు సంవత్సరాల తరువాత, అతను "ద డిఫెరెన్స్ ఇన్ ఒపీనియన్ బెట్వీన్ మైసెల్ఫ్ అండ్ ద ఇంగ్లీష్ ఫిజీషియన్స్ రిగార్డింగ్ చైల్డ్‌బెడ్ ఫీవర్" (అనువా: చైల్డ్‌బెడ్ ఫీవర్ విషయంలో నాకు, ఆంగ్ల వైద్యులకు మధ్య అభిప్రాయ భేదాలు) అనే రెండవ వ్యాసాన్ని ప్రచురించాడు[upper-alpha 6]. 1861 లో, సెమ్మెల్విస్ చివరకు తన ప్రధాన రచన "డై ఎటియోలాజీ, డెర్ బెగ్రిఫ్ ఉండ్ డై ప్రొఫిలాక్సిస్ డెస్ కిండ్‌బెట్‌ఫైబర్స్" (అనువా: చైల్డ్‌బెడ్ ఫీవర్ రోగ కారణాలు, వివరణ మరియు నివారణ) ప్రచురించాడు[upper-alpha 7]. 1861లో ప్రచురించిన తన పుస్తకంలో, సెమ్మెల్విస్ తన పద్దతులు అవలంబించడం పట్ల అప్పటి వైద్య సంఘ ఉదాసీనత పై విచారం వ్యక్తం చేసాడు: "చైల్డ్బెడ్ ఫీవర్ పై జరిగే అనేక వైద్యవిద్య బోధనా తరగతులు ఇప్పటికీ నా సిద్దాంతాన్ని వ్యతిరేకించే విశ్లేషణలతో మార్మోగుతున్నాయి. [...] ప్రచురించిన వైద్య రచనలలో నా బోధనలు విస్మరించబడ్డాయి లేదా ఖండించబడ్డాయి. వర్జ్‌బర్గ్‌లోని వైద్య అధ్యాపకులు 1859 లో రాసిన ఒక వ్యాసానికి బహుమతిని ప్రదానం చేశారు. ఇందులో నా బోధనలు ఖండించబడ్డాయి ".[33][upper-alpha 8]

1861లో వ్రాసిన తన పుస్తకంలో సెమ్మల్వెస్, 1823లో వియెన్ (వియెన్న)లో శవపరీక్షలు మొదలుపెట్టడంతో (నిలువు గీత) ప్రాణాంతక చైల్డ్బెడ్ ఫీవర్ వ్యాధిగ్రస్తుల సంఖ్య పెరిగిందనడానికి ఆధారాలను పొందుపరిచాడు. రెండవ నిలువు గీత 1847లో క్లోరిన్ హ్యాండ్ వాషింగ్ పద్దతిని అమలు చేయడాన్ని సూచిస్తుంది. పోలికకై శవపరీక్షల సౌలభ్యం లేని డుబ్లిన్ లోని రొటుండ ప్రసూతి ఆసుపత్రి (Rotunda Hospital (en)) గణాంకాలు ఇవ్వబడ్డాయి

ఒక పాఠ్యపుస్తకంలో, మొదటి క్లినిక్‌లో సెమెల్‌వైస్ తరువాత సహాయకుడిగా నియమితుడైన కార్ల్ బ్రాన్, చైల్డ్బెడ్ జ్వరానికి 30 కారణాలను గుర్తించాడు; వీటిలో 28వ కారణంగా మాత్రమే శవకణాల సంక్రమణ పేర్కొనబడింది. ఇతర కారణాలు గర్భధారణ, యురేమియా, కుంచించుకుపోతున్న గర్భాశయం వలన ప్రక్కనే ఉన్న అవయవాలపై ఒత్తిడి, మానసిక ఒత్తిడి, ఆహారంలో పొరపాట్లు, వాతావరణం మరియు అంటువ్యాధుల ప్రభావాలు.[35][upper-alpha 9] 1849 ఏప్రిల్ నుండి 1853 వేసవి వరకు బ్రాన్ సహాయకుడిగా ఉన్న మొదటి విభాగంలో మరణాల శాతం, దాదాపుగా సెమ్మల్వెస్ కాలంలో ఉన్నంతే ఉంది. దీన్ని బట్టి, సెమ్మల్వెస్ సిద్దాంతాన్ని వ్యతిరేకించినప్పటికీ, బ్రాన్ అతడి పద్దతులను కొనసాగించాడని తెలుస్తోంది.

జర్మన్ వైద్యులు మరియు ప్రకృతి శాస్త్రవేత్తల సమావేశంలో, చాలా మంది వక్తలు అతని సిద్ధాంతాన్ని తిరస్కరించారు. వారిలో ఆ కాలపు అత్యున్నత శాస్త్రవేత్త రుడాల్ఫ్ విర్చో (Rudolf Virchow (en)) కూడా ఉన్నారు. వైద్య వర్గాలలో విర్చోకి ఉన్న పేరు, ప్రఖ్యాతలు సెమ్మెల్విస్ కు గుర్తింపు లభించకపోవడానికి ఒక ముఖ్య కారణం[37]. సెమ్మెల్విస్ కు ముందు పెస్ట్ విశ్వవిద్యాలయంలో ప్రసూతి శాస్త్ర అధ్యాపకుడిగా ఉన్న ఈడ్ ఫ్లోరియన్ బిర్లీ, సెమ్మెల్విస్ బోధనలను ఎప్పుడూ అంగీకరించలేదు; అతను ప్రేగు అపరిశుభ్రత కారణంగా ప్యూర్పెరల్ జ్వరం వచ్చిందని గట్టిగా నమ్మేవాడు[38]. ప్రేగ్‌లోని ప్రసూతి వైద్యుడు ఆగస్టు బ్రీస్కీ, (August Breisky (en)) సెమ్మెల్‌వైస్ పుస్తకాన్ని "అజ్ఞానం" అని కొట్టిపారేసాడు. అతను దానిని "ప్రసవ భక్తి శాస్త్రానికి ఖురాన్"గా పేర్కొన్నాడు. ప్యూర్పెరల్ జ్వరం, పైయేమియా (Pyaemia (en)) ఒకేలా ఉన్నాయని సెమ్మెల్విస్ నిరూపించలేదని బ్రీస్కీ అభ్యంతరం వ్యక్తం చేశాడు. కుళ్ళిపోతున్న జీవ పదార్థం కాక ఇతర కారకాలను కూడా కచ్చితంగా రోగకారకాలలో చేర్చవలసి ఉందని అతను బలంగా అభిప్రాయ పడ్డాడు[39].

కోపెన్‌హాగన్ ప్రసూతి ఆసుపత్రి అధిపతి కార్ల్ ఎడ్వర్డ్ మారియస్ లెవీ (Carl Edvard Marius Levy (en)) సెమ్మెల్‌వైస్ సిద్దాంతానికి ముఖ్య వ్యతిరేకుల్లో ఒకరు. నిర్దిష్ట గుణగుణాలు ఏవి లేని శవ కణాలు, అంత సూక్ష్మ మోతాదులలో వ్యాధి కారకాలుగా వ్యవహరిస్తాయి అనే సిద్దాంతం అతనికి సబబుగా అనిపించలేదు. అయితే, తరువాతి కాలంలో సరిగ్గా ఈ వాదనను ఉపయోగించే రాబర్ట్ కోచ్ వ్యాధి కారక పదార్థాలు మానవ శరీరంలో పునరుత్పత్తి చేయగల శక్తి ఉన్న సూక్ష్మ జీవులను కలిగి ఉంటాయని నిరూపించారు. విషతుల్య వ్యాధికారక పదార్థాలు రసాయనాలు లేదా భౌతిక పదార్థాలో కాదు కాబట్టి అది జీవ పదార్థమే అయ్యుండాలని అతడి అభిప్రాయం[40].

అప్పటి వైద్య సమాజ వ్యతిరేకతకు కఠినంగా, ఆక్రోశంతో ప్రతిస్పందించకుండా, సెమెల్వీస్ తన పరిశోధనలను మరింత సమర్థవంతంగా తెలియజేసుంటే, ఆ కాలంలో పాతుకుపోయిన నమ్మకాలకు విరుద్దంగా ఉన్నప్పటికీ, అతని సిద్దాంతాలు మరింత ప్రభావాన్ని చూపగలిగేవని ఒక ఉవాచ[41].

మరణం

1862లో ప్రసూతి శాస్త్ర అధ్యాపకులందరినీ ఉద్దేశిస్తూ సెమ్మెల్విస్ వ్రాసిన బహిరంగ లేఖ

1861 నుండి, సెమ్మెల్విస్ వివిధ మానసిక రుగ్మతలకు గురయ్యాడు. అతను తీవ్ర మానసిక నిస్పృహకు గురై, ఎప్పుడూ అన్యమనస్కంగా ఉండేవాడు. 1857 నుండి 1864 వరకు అతని చిత్రాల్లో వృద్ధాప్యం యొక్క పురోగతిని చూడవచ్చు[upper-alpha 10]. అతను ప్రతి సంభాషణను చైల్డ్బెడ్ జ్వరం విషయం వైపే మళ్ళించేవాడు.

తన 1861 పుస్తకానికి అనేక అననుకూల విదేశీ సమీక్షల తరువాత, సెమ్మెల్విస్ తన విమర్శకులపై వరుస బహిరంగ ఉత్తరాలలో విరుచుకుపడ్డాడు[upper-alpha 11]. అవి స్పాత్ (Joseph Späth (en)), స్కాన్ౙొని (Friedrich Wilhelm Scanzoni von Lichtenfels (en)), సైబోల్డ్ (Eduard Caspar Jacob von Siebold (en)) లతో సహా అనేక ప్రముఖ ఐరోపా ప్రసూతి వైద్యులతో పాటు ప్రసూతి వైద్యులందరికీ ఉద్దేశించి వ్రాయబడేవి[42]. ఆవేశోద్రేకంతో, ఆక్రోశంతో నిండి ఉండే ఆ లేఖల్లో అతను వారందరిని బాగా తూర్పారబట్టి, తీవ్రంగా కించపరిచేవాడు. అతను కొన్ని సార్లు అతని విమర్శకులను బాధ్యతా రహితమైన హంతకులుగా, అజ్ఞానులుగా పేర్కొనేవాడు[43][44]. జర్మన్ ప్రసూతి వైద్యులనందరినీ సమావేశపరిచి, ప్యూర్పెరల్ జ్వరంపై చర్చాగోష్టి ఏర్పాటు చేయాలని సెమ్మల్వెస్ సిబోల్ట్‌కు పిలుపునిచ్చారు. అక్కడ "అందరూ తన సిద్ధాంతాన్ని ఒప్పుకునే వరకు" అక్కణ్ణుంచి కదలనని అనేవారు[37].

1865 సంవత్సర మధ్యభాగానికి, అతని సామాజిక ప్రవర్తన అతని సహచరులకు ఇబ్బందికరంగా, విసుగెత్తించేలా తయారైంది. అతను కూడా మితిమీరిన మద్యపానానికి అలవాటు పడి; క్రమంగా తన కుటుంబం నుండి దూరంగా ఎక్కువ సమయం గడిపసాగాడు. కొన్నిసార్లు వేశ్యలతో గడిపేవాడు; అతని భార్య కూడా అతని లైంగిక ప్రవర్తనలో మార్పులను గమనించింది. 1865 జూలై 13 న, సెమ్మెల్విస్ కుటుంబం స్నేహితులను సందర్శించింది. ఆ సమయంలో సెమ్మెల్విస్ ప్రవర్తన వారందరికీ మరీ అభ్యంతరకరంగా అనిపించింది[45].

సెమ్మెల్విస్ రుగ్మత ఏమిటనేది చర్చనీయాంశమైంది. కే కోడెల్ కార్టర్ తను రచించిన సెమ్మెల్విస్ జీవిత చరిత్రలో, అతనిది ఏ వ్యాధన్నది కచ్చితంగా తెలియరాలేదని పేర్కొన్నాడు:

సెమ్మెల్విస్ రుగ్మత ఏమిటనేది కచ్చితత్వం తో అంచనా వేయడం అసాధ్యం. ... ఇది మతిమరపు వ్యాధి అయ్యుండొచ్చు. మతిమరపు వ్యాధి ఒక రకమైన చిత్తవైకల్యం. వేగంగవంతమైన అభిజ్ఞా క్షీణత, భావోద్వేగ మార్పులు ఈ వ్యాధి లక్షణాలు. ఇది మూడవ దశ సిఫిలిస్ (Syphilis (en)) కావచ్చు[46]. ధర్మాసుపత్రులలో వేలాది మంది మహిళలకు చికిత్స చేసిన ప్రసూతి వైద్యులకు ఆరోజుల్లో ఈ వ్యాధి ఎక్కువగా వచ్చేది. ఇవేవి కాక పని ఒత్తిడి, మానసిక ఒత్తిళ్ళ వల్ల కలిగిన తీవ్ర మానసిక అలసట కూడా అయ్యుండొచ్చు[47].

1865 లో, జెనోస్ బాలస్సా (János Balassa (en)) సెమ్మెల్విస్‌ను మానసిక వైద్య సంస్థలో (Psychiatric hospital (en)) చేరాల్సిందిగా సిఫార్సు చేస్తూ ఒక పత్రాన్ని రాశాడు. జూలై 30 న, ఫెర్డినాండ్ రిట్టర్ వాన్ హెబ్రా తన "కొత్త సంస్థలలో" ఒకదానిని చూపించే నెపంతో సెమ్మల్విస్ ను లాజారెట్‌గాస్సే లో ఉన్న వియన్నా మానసిక వ్యాధిగ్రస్తుల ఆశ్రయానికి తీసుకువెళ్ళాడు. ఏమి జరుగుతుందో గ్రహించిన సెమ్మల్వెస్ పారిపోవడానికి ప్రయత్నించగా,[48]అక్కడి కాపలాదారులు అతన్ని చితకబాది స్ట్రెయిట్‌జాకెట్‌తో కట్టి, చీకటి గదికి పరిమితం చేశారు. అక్కడ అతనికి అందించిన ఇతర చికిత్సలు చన్నీళ్ళలో ముంచడం, ఆముదం నూనె అనే భేదిమందు ఇవ్వడం. అతను రెండు వారాల తరువాత, 1865 ఆగస్టు 13 న, 47 సంవత్సరాల వయస్సులో, అతని కుడి చేతి గాయానికి చీము పట్టడంతో మరణించాడు. శవపరీక్షలో మరణానికి కారణం పైమియా-బ్లడ్ పాయిజనింగ్ అని తేలింది.[49]

1865 ఆగస్టు 15 న సెమ్మెల్విస్‌ను వియన్నాలో ఖననం చేశారు. కొద్దిమంది మాత్రమే ఈ కార్యక్రమానికి హాజరయ్యారు. అతని మరణం గురించి సంక్షిప్త ప్రకటనలు వియన్నా, బుడాపెస్ట్ లోని కొన్ని వైద్య పత్రికలలో వెలువడ్డాయి. హంగేరి వైద్యులు మరియు ప్రకృతి శాస్త్రవేత్తల సంఘం నియమాల ప్రకారం మునుపటి సంవత్సరంలో మరణించిన సభ్యుల గౌరవార్థం స్మారక ప్రసంగం చేయాలని పేర్కొన్నప్పటికీ, సెమ్మెల్వీస్‌కు ఆ గౌరవం దక్కలేదు సరికదా; కనీసం అతని మరణం యొక్క ప్రస్తావన కూడా లేదు[50].

పెస్ట్ విశ్వవిద్యాలయ ప్రసూతి క్లినిక్‌లో సెమ్మెల్విస్ వారసుడిగా జెనోస్ డీషర్ నియమితుడయ్యాడు. వెంటనే, మరణాల శాతం ఆరు రెట్లు పెరిగి 6%కి చేరుకుంది. కాని బుడాపెస్ట్ వైద్యులెవ్వరూ నోరు మెదపలేదు; విచారణలు, నిరసనలు లేవు. వియన్నాలో గాని బుడాపెస్ట్‌లో గాని దాదాపు ఎవరూ సెమ్మెల్‌వైస్ జీవితాన్ని, పరిశోధనలను గుర్తించినట్లు లేదు[50].

అతని అస్తికలు 1891 లో బుడాపెస్ట్‌కు పంపించారు. 1964 అక్టోబరు 11 న, అతను జన్మించిన ఇంటికి మరోసారి పంపించారు. ఇగ్నాజ్ సెమ్మెల్విస్‌ గౌరవార్థం ఈ ఇల్లు ఇప్పుడు చారిత్రక సంగ్రహశాల మరియు గ్రంథాలయంగా మార్చబడింది.[51]

ఫుట్ నోట్స్

  1. The name "Semmelweis" is not spelled with ss as in weiss, but uses the shorter suffix -weis (it omits the second s). Semmelweis means "bread roll" or "bun-white".
  2. Details: On July 1, 1844 Semmelweis became a trainee physician's assistant at the Vienna maternity clinic (in German, Aspirant Assistentarztes an der Wiener Geburtshilflichen Klinik) and on July 1, 1846 he was appointed an ordinary physician's assistant (in German, ordentlicher Assistentarzt). However, on 20 October 1846 his predecessor Dr. Franz Breit (an obstetrician) unexpectedly returned, and Semmelweis was demoted. By March 20, 1847, Dr. Breit was appointed professor in Tübingen and Semmelweis resumed the Assistentarzt position.[3]
  3. See for instance Charles Delucena Meigs, in which there is a link to an original source document.
  4. The author of the lecture was Charles Henry Felix Routh, but it was delivered by Edward William Murphy since Routh was not a Fellow of the Royal Medical and Surgical Society. (Lecture: On the Causes of the Endemic Puerperal Fever of Vienna, Medico-chirurgical Transactions 32(1849): 27–40. Review: Lancet 2(1848): 642f.) For a list of some other reviews, see Frank P. Murphy, "Ignaz Philipp Semmelweis (1818–1865): An Annotated Bibliography," Bulletin of the History of Medicine 20 (1946), 653–707: 654f.[13]
  5. The report was "A gyermekágyi láz kóroktana" ("The Etiology of Childbed Fever") published in Orvosi hetilap 2 (1858); a translation into German is included in Tiberius von Györy's, Semmelweis's gesammelte Werke (Jena: Gustav Fischer, 1905), 61–83. This was Semmelweis's first publication on the subject of puerperal fever. According to Győry, the substance of the report was contained in lectures delivered before the Budapester Königliche Ârzteverein in the spring of 1858.[32]
  6. The article was originally published as: Ignaz Philipp Semmelweis, "A gyermekágyi láz fölötti véleménykülönbség köztem s az angol orvosok közt" Orvosi hetilap 4 (1860), 849–851, 873–876, 889–893, 913–915.[28]
  7. Digital copy of Semmelweis' book
  8. The monograph to which Semmelweis refers was a work by Heinrich Silberschmidt, "Historisch-kritische Darstellung der Pathologie des Kindbettfiebers von den ältesten Zeiten bis auf die unserige", published 1859 in Erlangen, which mentions Semmelweis only incidentally and without dealing at all with the transfer of toxic materials by the hands of physicians and midwives. The book was awarded a prize by the medical faculty of Würzburg at the instigation of Friedrich Wilhelm Scanzoni von Lichtenfels[34]
  9. Carl Braun's thirty causes appear in his Lehrbuch der Geburtshülfe. In the first of these, published in 1855, he mentions Semmelweis in connection with his discussion of cause number 28, cadaverous poisoning. In the later version, however, although he discusses the same cause in the same terms, all references to Semmelweis have been dropped.[36]
  10. Paintings of Semmelweis available in the 1983 edition of his Etiology, Concept and Prophylaxis of Childbed Fever,[42] and at Wikimedia Commons.
  11. The 1862 open letter is available at the website.

సూచించన పనులు

  • Antall, József; Szebellédy, Géza (1973), Aus den Jahrhunderten der Heilkunde, Budapest: Corvina Verlag, pp. 7–8 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Ataman, A. D.; Vatanoğlu-Lutz, E. E.; Yıldırım, G (2013). "Medicine in stamps-Ignaz Semmelweis and Puerperal Fever". Journal of the Turkish German Gynecological Association. US National Library of Medicine. 14 (1): 35–39. doi:10.5152/jtgga.2013.08. PMC 3881728. PMID 24592068. {{cite journal}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Benedek, István (1983), Ignaz Phillip Semmelweis 1818–1865, Druckerei Kner, Gyomaendrőd, Hungary: Corvina Kiadó (Translated from Hungarian to German by Brigitte Engel), ISBN 963-13-1459-6 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Braun, Carl (1857), Lehrbuch der Geburtshülfe : mit Einschluss der operativen Therapeutik, der übrigen Fortpflanzungs-Functionen der Frauen und der Puerperalprocesse (in జర్మన్), Vienna, Austria: Braumüller, OCLC 991553285 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Breisky, August (1861), "Semmelweis", Vierteljahrschrift für die praktische Heilkunde, Literarischer Anzeiger, 18: 1–13 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Carter, K. Codell; Carter, Barbara R. (2005), Childbed fever. A scientific biography of Ignaz Semmelweis, Transaction Publishers, ISBN 978-1-4128-0467-7 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Fleischer, J. (1856), "Statistischer Bericht der Gebärklinik an der kk. Universität zu Pest im Schuljahre 1855–56", Wiener medizinische Wochenschrift (in German), 6: 534–536, retrieved May 11, 2008, Wir glaubten diese Chlorwaschungs-Theorie habe sich längst überlebt; die Erfahrungen und statistischen Ausweisse der meisten geburtshilflichen Anstalten protestieren gegen ubige Anschanung; es wäre an der Zeit sich von dieser Theorie nicht weiter irreführen zu lassen. {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: unrecognized language (link)
  • Hanninen, O.; Farago, M.; Monos, E. (September–October 1983), "Ignaz Philipp Semmelweis, the prophet of bacteriology", Infection Control, 4 (5): 367–370, doi:10.1017/S0195941700059762, PMID 6354955, archived from the original on April 4, 2008, retrieved October 26, 2009, Only the clinical facts proved him right during his lifetime; the triumph of bacteriology which began after his death made him not only the "savior of mothers" but also a genial ancestor of bacteriology. {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Hauzman, Erik E. (August 26–30, 2006), Semmelweis and his German contemporaries, Budapest, Hungary, archived from the original (DOC) on March 24, 2009, retrieved March 24, 2009 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help); Unknown parameter |booktitle= ignored (help)CS1 maint: location missing publisher (link)
  • Hebra, Ferdinand (1847), "Höchst wichtige Erfahrungen über die Aetiologie der an Gebäranstalten epidemischen Puerperalfieber", Zeitschrift der K.k. Gesellschaft der Ärzte zu Wien, 4 (1): 242–244 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Hebra, Ferdinand (1848), "Fortsetzung der Erfahrungen über die Aetiologie der in Gebäranstalten epidemischen Puerperalfieber", Zeitschrift der K.k. Gesellschaft der Ärzte zu Wien, 5: 64f {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Levy, Karl Edouard Marius (1848), "De nyeste Forsög i Födselsstiftelsen i Wien til Oplysning om Barselfeberens Aetiologie", Hospitals-Meddelelser, 1: 199–211 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Muenze Oesterreich AG (2017), "50 Euro – Ignaz Philipp Semmelweis (2008)", Austrian Mint website, Vienna, archived from the original on December 13, 2010, retrieved October 27, 2009, The new gold coin with a face value of 50 Euro has a portrait of the celebrated doctor himself together with the staff of Aesculapius, which is the logo for the entire series. The reverse has a bird's-eye view of the old General Hospital in Vienna, where Semmelweis was stationed in the childbirth clinic. An insert to the right shows a doctor and a student in the act of disinfecting their hands before examining a patient. {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Musil, Steven (2020-03-19). "Google Doodle honors handwashing pioneer Dr. Ignaz Semmelweis". CNET. Retrieved 2020-03-22. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Nissani, M. (1995). "The Plight of the Obscure Innovator in Science". Social Studies of Science. 25: 165–183. doi:10.1177/030631295025001008. {{cite journal}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Nuland, Sherwin B. (2003), The Doctors' Plague: Germs, Childbed Fever and the Strange Story of Ignac Semmelweis, W. W. Norton, ISBN 0-393-05299-0 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Obenchain, Theodore G. (2016). Genius Belabored: Childbed Fever and the Tragic Life of Ignaz Semmelweis. University of Alabama Press. ISBN 978-0-81731-929-8. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Piper, John (2007). Motherkillers. Brighton: Book Guild. ISBN 978-1-84624-087-4. Retrieved 27 February 2015. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
  • "Recognizing Ignaz Semmelweis and Handwashing". Google (in లాటిన్). 2020-03-20. Retrieved 2020-03-22.
  • Reid, Robert William (1975), Microbes and Men, New York: Saturday Review Press, ISBN 978-0-8415-0348-9, OCLC 1227698 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Schmidt, Joseph Hermann (1850), "Die geburtshülfliche-klinischen Institute der königlichen Charité", Annalen des Charité-Krankenhauses zu Berlin, 1: 485–523 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Semmelweis Society International. "Dr Semmelweis' Biography". Retrieved 2 September 2016. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Semmelweis, Ignaz (1983) [1983], Etiology, Concept and Prophylaxis of Childbed Fever, translated by Carter, K. Codell, University of Wisconsin Press, ISBN 0-299-09364-6 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help) (references to Carter's foreword and notes indicated )
  • "Semmelweis Orvostörténeti Múzeum". Semmelweis.museum.hu. Archived from the original on 2012-05-10. Retrieved 2012-05-19.
  • Tyler Smith, W. (1856), "Puerperal Fever", The Lancet, 2 (1732): 503–505, doi:10.1016/s0140-6736(02)60262-4 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Wieger, Friedrich (1849), "Des moyens prophylactiques mis en U.S.A. ge au grand hôpital de Vienne contre l'apparition de la fièvre puerpérale", Gazette Médicale de Strasbourg (in French), 9: 99–105 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: unrecognized language (link)

మూలాలు

  1. Semmelweis Society International.
  2. Hanninen, Farago & Monos 1983.
  3. 3.0 3.1 Benedek 1983, p. 72.
  4. Semmelweis 1983, p. 34; Schmidt 1850, p. 501.
  5. 5.0 5.1 Carter & Carter 2005, p. 56.
  6. Semmelweis 1983, p. 69.
  7. Semmelweis 1983, p. 70.
  8. Semmelweis 1983, p. 81.
  9. Carter & Carter 2005, p. 9.
  10. Hebra 1847.
  11. Hebra 1848.
  12. Carter & Carter 2005, p. 54–55.
  13. Semmelweis 1983, p. 175.
  14. Wieger 1849.
  15. Semmelweis 1983, pp. 10–12.
  16. Semmelweis 1983, p. 31.
  17. Reid 1975, p. 37.
  18. Carter & Carter 2005, p. 57.
  19. Carter & Carter 2005, p. 59.
  20. Semmelweis 1983, pp. 61, 105.
  21. Carter & Carter 2005, p. 61.
  22. Semmelweis 1983, p. 105.
  23. Semmelweis 1983, p. 52.
  24. Carter & Carter 2005, p. 67.
  25. Semmelweis 1983; Carter & Carter 2005, p. 68.
  26. Semmelweis 1983, pp. 106–108.
  27. 27.0 27.1 27.2 Carter & Carter 2005, p. 69.
  28. 28.0 28.1 Semmelweis 1983, p. 24.
  29. Semmelweis 1983, p. 56.
  30. Semmelweis 1983, p. 176; Tyler Smith 1856, p. 504.
  31. Semmelweis 1983, p. 174.
  32. Semmelweis 1983, p. 112.
  33. Semmelweis 1983, p. 169.
  34. Hauzman 2006; Semmelweis 1983, p. 212.
  35. Braun 1857.
  36. Semmelweis 1983, p. 34*.
  37. 37.0 37.1 Hauzman 2006.
  38. Semmelweis 1983, p. 4.
  39. Semmelweis 1983, p. 41; Breisky 1861, p. 1.
  40. Semmelweis 1983, p. 183.
  41. Nuland 2003.
  42. 42.0 42.1 Semmelweis 1983, p. 57.
  43. Carter & Carter 2005, p. 73.
  44. Semmelweis 1983, p. 41.
  45. Carter & Carter 2005, p. 74.
  46. Nuland 2003, p. 270.
  47. Carter & Carter 2005, p. 75.
  48. Benedek 1983, p. 293.
  49. Carter & Carter 2005, p. 76–78.
  50. 50.0 50.1 Carter & Carter 2005, p. 79.
  51. Semmelweis 1983, p. 58.

బాహ్య లంకెలు