సాండెఫ్జోర్డ్ విమానాశ్రయం, టోర్ప్
సాండెఫ్జోర్డ్ విమానాశ్రయం, టోర్ప్ | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||
సంగ్రహం | |||||||||||
విమానాశ్రయ రకం | ప్రజా | ||||||||||
యజమాని | శాండ్జోర్డ్ కమ్యూన్
(43,26%) వెస్ట్ఫోల్డ్ ఫైల్కెస్కోమ్యూన్ (43,26%) వెస్ట్ఫోల్డ్ ఫ్లైప్లాస్ ఇన్వెస్ట్ (13,48%) | ||||||||||
కార్యనిర్వాహకత్వం | సాండెఫ్జోర్డ్ లుఫ్తావ్న్ | ||||||||||
సేవలు | వెస్ట్ఫోల్డ్
గ్రేటర్ ఓస్లో రీజియన్ తూర్పు నార్వే | ||||||||||
ఎయిర్ హబ్ | వైడెరో | ||||||||||
ఎత్తు AMSL | 87 m / 285 ft | ||||||||||
అక్షాంశరేఖాంశాలు | 59°11′12″N 010°15′31″E / 59.18667°N 10.25861°E | ||||||||||
పటం | |||||||||||
రన్వే | |||||||||||
| |||||||||||
గణాంకాలు (2017) | |||||||||||
| |||||||||||
సాండేఫ్జోర్డ్ విమానాశ్రయం, టోర్ప్ అనేది సాండేఫ్జోర్డ్కు ఈశాన్యంగా 4 నాటికల్ మైళ్లు (7.4 కిమీ; 4.6 మైళ్ళు), నార్వేలోని ఓస్లోకు దక్షిణంగా 110 కిలోమీటర్లు (68 మైళ్ళు) దూరంలో ఉన్న ఒక చిన్న అంతర్జాతీయ విమానాశ్రయం . ఈ విమానాశ్రయంలో 2,989 మీటర్ల (9,806 అడుగులు) రన్వే 18/36తో సమలేఖనం చేయబడింది. టోర్ప్ పాక్షికంగా వెస్ట్ఫోల్డ్కు ప్రాంతీయ విమానాశ్రయంగా, కొంతవరకు తూర్పు నార్వే, రాజధాని ఓస్లోకు తక్కువ-ధర విమానాశ్రయంగా పనిచేస్తుంది . వైడెరో టోర్ప్లో ఒక స్థావరాన్ని కలిగి ఉంది, ఇది దేశీయ, తక్కువ అంతర్జాతీయ విమానాలకు సేవలు అందిస్తుంది. ఇది ఎయిర్బాల్టిక్ , రైయానైర్ , విజ్ ఎయిర్ , స్కాండినేవియన్ ఎయిర్లైన్స్, నార్వేజియన్ ఎయిర్ షటిల్ ద్వారా షెడ్యూల్ చేయబడిన విమానాలను కూడా చూస్తుంది . 2016లో రైగే మూసివేయబడిన తర్వాత, 2021 నాటికి, విమానాల పరంగా తూర్పు నార్వేలో ఇది రెండవ అతిపెద్ద విమానాశ్రయం. [5]
ఈ విమానాశ్రయం యుద్ధ సమయంలో యునైటెడ్ స్టేట్స్ వైమానిక దళం ఉపయోగించే అనేక స్థావరాలలో ఒకటిగా నాటో నిధులతో నిర్మించబడింది. నిర్మాణం 1953లో ప్రారంభమై, విమానాశ్రయం 1956 జూలై 2న ప్రారంభించబడింది. అప్పటికి విమానాశ్రయంపై సైనిక ఆసక్తి తగ్గిపోయింది. పౌర విమానాలు 1958లో ప్రారంభమయ్యాయి, 1960లో పౌర రంగాన్ని నడపడానికి మునిసిపల్ విమానాశ్రయ సంస్థ స్థాపించబడింది. వెస్ట్ఫోల్డ్ఫ్లై తరువాతి సంవత్సరం కార్యకలాపాలను ప్రారంభించింది, వరుస పేరు మార్పులు, సముపార్జనల ద్వారా టార్ప్లో వైడెరో యొక్క కార్యకలాపాలకు ఆధారం అయ్యింది. అంతర్జాతీయ సేవలు 1985లో ప్రారంభమయ్యాయి, మధ్యధరా చార్టర్ సేవలు 1992లో ప్రారంభమయ్యాయి. ఈ విమానాశ్రయం 1960లలో విస్తరించింది, 1997లో ర్యానైర్ గమ్యస్థానంగా మారింది, ఇది ఓస్లోకు ఓస్లో టార్ప్, ఓస్లో సౌత్గా సేవలు అందించే విమానాశ్రయంగా విక్రయించబడింది. ఈ విమానాశ్రయం తనను తాను టోర్ప్ శాండెఫ్జోర్డ్ విమానాశ్రయం గా మార్కెట్ చేసుకుంటుంది.
యూరోపియన్ మార్గం E18 నుండి ప్రధాన ప్రవేశ రహదారి ఫోక్సెరాడ్ నేచర్ ప్రిజర్వ్ యొక్క బిర్చ్ చెట్టు అడవులను దాటుతుంది.[6]
చరిత్ర
[మార్చు]స్థాపన
[మార్చు]రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం ముగిసిన తరువాత, నార్వే నాటోలో తదుపరి సభ్యత్వం పొందిన తరువాత, దేశంలో అనేక కొత్త వైమానిక కేంద్రాలను నిర్మించడం వ్యూహాత్మకంగా ముఖ్యమైనదిగా మారింది. ఇది 1951 నుండి జనరల్ రాబర్ట్ కె. టేలర్ నిర్వహించిన యునైటెడ్ స్టేట్స్ విశ్లేషణ ఆధారంగా రూపొందించబడింది, ఇది డెన్మార్క్, నార్వేలో 75 విమానాల చొప్పున మూడు వింగ్లను ఉంచాలని ఉద్దేశించింది . ప్రతి వింగ్లో దాదాపు 3,000 మంది శాశ్వతంగా ఉంచబడిన అమెరికన్ సిబ్బంది ఉంటారు. నార్వేజియన్ విధానం నార్వేజియన్ గడ్డపై విదేశీ సైనిక సిబ్బందిని శాశ్వతంగా ఉంచడాన్ని నిషేధించింది, కానీ తూర్పు ఐరోపాలోని లక్ష్యాలను దాడి చేసే ముందు ఇంధనం నింపడానికి అనువైన వైమానిక కేంద్రాలను నిర్మించడానికి యునైటెడ్ స్టేట్స్ అనుమతించింది. దక్షిణ నార్వేలో కొత్త సైనిక వైమానిక కేంద్రం అవసరమయ్యే రెండు ప్రధాన వ్యూహాలను నాటో ఉపయోగించాలని ఉద్దేశించింది. మొదటిది "ధ్రువ వ్యూహం", ఇందులో నాటో విమానం సోవియట్ యూనియన్లోకి అణ్వాయుధాలను ఎగురవేయడం జరిగింది. దీనికి నార్వేలో ఇంధనం నింపే కేంద్రాలు అవసరం, కానీ ఇరవై మంది శాశ్వతంగా ఉంచబడిన సిబ్బంది మాత్రమే ఉంటారు. రెండవది సోవియట్ దళాలు మధ్య ఐరోపాపై దాడి చేస్తే ఒక పక్కపక్కనే యుక్తిని అనుమతించడానికి విమానాలను ఉంచడం.[7]
నాటో, యునైటెడ్ స్టేట్స్, నార్వే మధ్య చర్చలు మార్చి 27, 1951న ప్రారంభమయ్యాయి. యునైటెడ్ స్టేట్స్ ఈ ఎయిర్ స్టేషన్లను స్వంతం చేసుకుని నిర్వహించాలని, సోవియట్ యూనియన్పై ముందస్తు దాడులకు స్టేషన్లను ఉపయోగించాలని కోరుకుంది. ఆ సమయంలో, సోలా , గార్డెర్మోయెన్ , లిస్టా, ఓర్లాండ్లలో ఎయిర్ స్టేషన్లు అందుబాటులో ఉన్నాయి , కానీ మరిన్ని సామర్థ్యం అవసరమవుతుంది. నవంబర్ 24న, యునైటెడ్ స్టేట్స్ జార్ల్స్బర్గ్లోని టాన్స్బర్గ్ విమానాశ్రయాన్ని వైమానిక దళ స్టేషన్గా మార్చాలని ప్రతిపాదించింది. విమానాశ్రయాన్ని పునర్నిర్మించడానికి నాటో ఎన్ఓకె 48 మిలియన్లను కేటాయించింది. ఈ అంశంపై 1952 మార్చి 4న పార్లమెంట్ చర్చించింది , అలాగే నాటో అవసరాలను తీర్చడానికి ఎయిర్ స్టేషన్లను నిర్మించడానికి లేదా విమానాశ్రయాలను విస్తరించడానికి అనేక ఇతర ప్రతిపాదనలు ఉన్నాయి, అవి గార్డెర్మోయెన్, జార్ల్స్బర్గ్, లిస్టా, ఓర్లాండ్, బార్డుఫాస్, రైగ్. మొత్తం ఎన్ఓకె 277.6 మిలియన్ల బడ్జెట్లో ఎన్ఓకె 92 మిలియన్లతో ఈ కార్యక్రమానికి నిధులు సమకూర్చాలని శాసనసభ ఆమోదించింది. మే 1952లో, ప్రధాన మంత్రి ఆస్కార్ టోర్ప్ యునైటెడ్ స్టేట్స్ జనరల్ డ్వైట్ డి. ఐసెన్హోవర్కు విదేశీ దళాలను శాశ్వతంగా నిలబెట్టడానికి నార్వేజియన్ బేస్ విధానాలను మార్చమని పార్లమెంటును ఒప్పించడానికి ప్రయత్నించాలని భావిస్తున్నట్లు తెలియజేశారు. ఇది విజయవంతం కాలేదు, పార్లమెంట్ విధానాన్ని మార్చలేదు. బదులుగా, డెన్మార్క్లో ఉన్న అమెరికన్ యోధులు నార్వేను కాపాడుతారని రాజకీయ నాయకులు ఆశించారు.[8]
జార్ల్స్బర్గ్ యొక్క దగ్గరి పరిశోధనలు విమానాశ్రయం విస్తరణకు తగినది కాదని తేలింది. విమానాశ్రయాన్ని 1950లో విస్తరించారు, 1,200-మీటర్ల (3,900 అడుగులు) రన్వేను పొందారు. రిపబ్లిక్ F-84 థండర్జెట్ ఫైటర్ జెట్ల కోసం ఒక ఎయిర్ స్టేషన్కు 3,000-మీటర్ల (9,800 అడుగులు) రన్వే అవసరం అవుతుంది, చుట్టుపక్కల కొండలు ఉన్నందున ఇది జార్ల్స్బర్గ్ వద్ద సాధ్యం కాదు. బదులుగా, సైన్యం లాంగాకర్, టోర్ప్లను సాధ్యమైన ప్రదేశాలుగా పరిగణించింది. అయితే, జార్ల్స్బర్గ్ను రక్షించడం సులభం అవుతుందని సైన్యం గమనించింది, కానీ రక్షణాత్మకత విస్తరణను కష్టతరం చేసిన కఠినమైన భూభాగానికి సంబంధించినదని గమనించింది. యూరోపియన్ రూట్ E18, వెస్ట్ఫోల్డ్ లైన్, రాస్టాడ్ స్టేషన్లకు దగ్గరగా ఉండటం వల్ల టోర్ప్కు కూడా ప్రాధాన్యత ఇవ్వబడింది . స్థాన ఎంపికను నాటో సెప్టెంబర్ 6, 1952న, నార్వే క్యాబినెట్ సెప్టెంబర్ 12న ఆమోదించింది. దీనిని అక్టోబర్ 18న పార్లమెంట్ ఏకగ్రీవంగా ఆమోదించింది, టోర్గీర్ ఆండ్రియాస్ బెర్జ్ మాత్రమే ఈ ప్రదేశానికి వ్యతిరేకంగా మాట్లాడారు. విమానాశ్రయం యొక్క అప్రోచ్ ప్రాంతంలో నివసించే బెర్జ్, స్థానిక జనాభాను ప్రభావితం చేసే శబ్ద కాలుష్యం గురించి ఆందోళన చెందాడు.
మొదటి పౌర ఆపరేషన్
[మార్చు]
1950లలో టోర్ప్ను ఎయిర్ స్టేషన్గా ఉపయోగించాలనే ఆసక్తి తగ్గిపోయింది. విమానాలను క్రమం తప్పకుండా ఉంచడానికి నార్వేకు ఈ స్టేషన్ అవసరం లేదు, నార్వే విదేశీ దళాలను శాశ్వతంగా ఉంచడానికి అనుమతించనంత కాలం యునైటెడ్ స్టేట్స్కు దాని అవసరం లేదు. అక్టోబర్ 1956లో, టోర్ప్ పౌర రంగాన్ని కూడా ప్రారంభించినా తమకు అభ్యంతరం లేదని సైన్యం ప్రకటించింది. మునిసిపాలిటీలు కమిటీని ఏర్పాటు చేశాయి, 2 అక్టోబర్ 1957న రవాణా, సమాచార మంత్రిత్వ శాఖ టోర్ప్లో మునిసిపల్ పౌర రంగాన్ని స్థాపించడానికి అనుమతిని మంజూరు చేసింది. ఆ సమయంలో, జార్ల్స్బర్గ్ ఇప్పటికీ వెస్ట్ఫోల్డ్కు షెడ్యూల్ చేసిన సేవలకు ఉపయోగించబడుతోంది, టోర్ప్ను పౌర విమానాశ్రయంగా తెరవాలనే ప్రణాళికలు టోన్స్బర్గ్ నుండి రాజకీయ ప్రతిఘటనను ఎదుర్కొన్నాయి. పౌర రంగానికి ఎన్ఓకె 900,000 ఖర్చవుతుంది, ఇందులో టెర్మినల్ భవనం , నియంత్రణ టవర్ , చిన్న నిర్వహణ సౌకర్యాలు, టార్మాక్ ఉన్నాయి. అండెల్స్లాగెట్ టోర్ప్ ఫ్లైప్లాస్ అనే పరిమిత కంపెనీ 1958 అక్టోబర్ 24న స్థాపించబడింది. స్టోకే, సాండర్ మునిసిపాలిటీలతో పాటు, అనేక స్థానిక కంపెనీలు, ప్రైవేట్ వ్యక్తులు వాటాలను కొనుగోలు చేశారు. ఈ కంపెనీ 1959లో దాని పేరును ఎఎస్ టోర్ప్ ఫ్లైప్లాస్గా మార్చుకుంది.[9]
ల్యాండ్ అయిన మొదటి పౌర విమానం ఫ్రెడ్ నుండి వచ్చిన డగ్లస్ DC-3 . 1958లో ఓల్సెన్ ఎయిర్ట్రాన్స్పోర్ట్. అక్టోబర్ 13న మొదటి షెడ్యూల్డ్ విమానం బ్రాథెన్స్ సేఫ్ ఫోకర్ F27 , ఇది ఓస్లో నుండి దక్షిణ తీరం వెంబడి ప్రతిరోజూ స్టావాంజర్కు ప్రయాణించే మార్గం . నిర్మాణం సెప్టెంబర్ 15, 1959న పూర్తయింది, విమానాశ్రయం అధికారికంగా అక్టోబర్ 5న ప్రారంభించబడింది. అక్టోబర్ 16న, పొగమంచు కారణంగా ఓస్లో విమానాశ్రయం, ఫోర్నెబు, ఓస్లో విమానాశ్రయం, గార్డెర్మోయెన్ రెండూ మూసివేయబడ్డాయి, ఎనిమిది షెడ్యూల్డ్ విమానాలను సాండెఫ్జోర్డ్కు మళ్లించారు. 1960లో కంపెనీ పేరును ఎఎస్ సాండెఫ్జోర్డ్ లుఫ్తావ్న్గా మార్చారు, విమానాశ్రయానికి సాండెఫ్జోర్డ్ విమానాశ్రయం, టోర్ప్ అని పేరు పెట్టారు. విమానాశ్రయం ప్రారంభమైన తర్వాత బ్రాథెన్స్ సేఫ్ జార్ల్స్బర్గ్ నుండి టోర్ప్కు తమ మార్గాన్ని మారుస్తుందని స్థానిక దేశభక్తులు ఆశించారు, కానీ ఇది జరగలేదు. 1960లో బ్రాథెన్స్ సేఫ్ ఓస్లో నుండి సాండెఫ్జోర్డ్, క్రిస్టియన్సాండ్ మీదుగా డెన్మార్క్లోని ఆల్బోర్గ్కు వారానికి రెండుసార్లు విమానాలు నడిపేందుకు రాయితీని పొందింది. స్కాండినేవియన్ ఎయిర్లైన్స్ ఈ మార్గాన్ని స్వాధీనం చేసుకుని, శాండెఫ్జోర్డ్ను షెడ్యూల్ నుండి తొలగించడంతో ఒకే సీజన్ తర్వాత సేవ నిలిపివేయబడింది .
సైనిక కార్యకలాపాలు
[మార్చు]1957లో నార్వేతో సహా అన్ని సభ్య దేశాలలో అణ్వాయుధాల కోసం ఆయుధశాలలను నిర్మించాలని నాటో నిర్ణయించింది. ఆయుధాలను అమెరికన్ సిబ్బంది మాత్రమే నిర్వహించాలి కాబట్టి, ఇది నార్వేజియన్ బేస్ విధానాన్ని ఉల్లంఘించింది. అయితే, యుద్ధ సమయంలో విదేశీ సిబ్బందిని నార్వేలో ఉంచడానికి అనుమతించారు, అందువల్ల అటువంటి సందర్భంలో నార్వే నుండి అణ్వాయుధాలు పనిచేయడానికి వీలుగా నార్వేలో మౌలిక సదుపాయాలను నిర్మించడానికి అనుమతించబడుతుంది. టోర్ప్తో సహా ఏడు ఎయిర్ స్టేషన్లు యుద్ధంలో అణ్వాయుధాల నిల్వ సౌకర్యాలుగా మార్చగల సాంప్రదాయ మందుగుండు సామగ్రి నిల్వలను కలిగి ఉంటాయని, యుద్ధ ప్రకటన తర్వాత ఆయుధాలను నార్వేలోకి రవాణా చేయడానికి అనుమతించాలని నార్వే ఆమోదించింది. ఆయుధశాలలను రీన్ఫోర్స్డ్ కాంక్రీటుతో పడకగదిలో భూగర్భంలో నిర్మించారు.[10]
ఈ ఆయుధశాల స్థానికంగా భారీ నిరసనలకు కారణమైంది, పేలుడు ప్రమాదం గురించి లేవనెత్తిన ఆందోళనలకు మద్దతు ఇస్తూ మున్సిపల్ కౌన్సిల్ ఒక ప్రకటన చేసింది. పేలుడు ప్రమాదం సున్నాకి దగ్గరగా ఉందని సైన్యంలోని మరొక విభాగం నివేదిక పేర్కొన్న తర్వాత నిరసనలను పరిగణనలోకి తీసుకోలేదు. నిర్మాణం మే 1961లో ప్రారంభమైంది. టోర్ప్లో నిర్మించిన హ్యాంగర్ను 1956 నుండి 1965 వరకు హార్టెన్ ఫ్లైఫాబ్రిక్ ఉపయోగించారు. దీనికి 270 మంది ఉద్యోగులు ఉన్నారు, గతంలో జార్ల్స్బర్గ్లో కేంద్రంగా ఉండేది. 1967లో మారినెన్స్ హోవెడ్వర్ఫ్ట్ ఒకే విమానానికి నిర్వహణ నిర్వహించింది, కానీ తరువాత టోర్ప్లో కార్యకలాపాలను ముగించింది.
నెమ్మదిగా పెరుగుదల
[మార్చు]1961లో టోర్ప్లో వెస్ట్ఫోల్డ్ఫ్లై స్థాపించబడింది. ఇది వార్తాపత్రికల విమానాలతో సహా వివిధ చార్టర్ సేవలను నిర్వహించింది. 1960లలో, వెస్ట్ఫోల్డ్ఫ్లై సాండెఫ్జోర్డ్ నుండి ఓస్లోకు రెగ్యులర్, షెడ్యూల్డ్ విమానానికి ఎప్పుడూ రాయితీని పొందలేదు . కారణం ఏమిటంటే, స్కైన్-ఆధారిత ఫ్జెల్ఫ్లై ఓస్లో నుండి సాండెఫ్జోర్డ్, టోన్స్బర్గ్, స్కైన్లకు వెళ్లే మార్గాలకు రాయితీని కలిగి ఉంది. ఫ్జెల్ఫ్లై సాండెఫ్జోర్డ్లో దాని ల్యాండింగ్ హక్కులను ఎప్పుడూ ఉపయోగించలేదు, అయినప్పటికీ వెస్ట్ఫోల్డ్ఫ్లై పోటీ మార్గాన్ని ప్రారంభించకుండా అడ్డుకుంది. 1968లో సాండెఫ్జోర్డ్, సాండర్ మునిసిపాలిటీలు విలీనం అయ్యాయి, దీనితో సాండెఫ్జోర్డ్కు విమానాశ్రయంలో 93.11 శాతం యాజమాన్యం లభించింది. 1960ల మొత్తం కాలంలో, విమానాశ్రయ సంస్థ డబ్బును కోల్పోయింది.[11]
1960ల చివరలో వెస్ట్ఫోల్డ్ఫ్లై రెండుగా విడిపోయింది, ఇది 1999 వరకు అమలులో ఉన్న ఒక విమానయాన పాఠశాలను సృష్టించింది. ఇతర కార్యకలాపాలకు నార్స్క్ ఫ్లైట్జెనెస్టే అని పేరు పెట్టారు. 1969లో, నార్స్క్ ఫ్లైట్జెనెస్టే, జోటున్ , ఒక పెద్ద సాండెఫ్జోర్డ్ ఆధారిత పారిశ్రామిక సంస్థ, పెంగ్విన్ ఎయిర్ సర్వీస్ను స్థాపించాయి, ఇక్కడ నార్స్క్ ఫ్లైట్జెనెస్టే 25 శాతం వాటాలను కలిగి ఉంది. పెంగ్విన్ ఎయిర్ సర్వీస్ కంపెనీ ఆరు సీట్ల పైపర్ PA-31 నవాజోను కొనుగోలు చేసి జోటున్ కోసం చార్టర్ సేవలను ప్రారంభించింది. 1975లో, బగ్గే సప్లైషిప్ కూడా జాయింట్ వెంచర్లో చేరింది, రెండవ విమానం కొనుగోలు చేయబడింది. ఎక్కువ ట్రాఫిక్ చమురు పరిశ్రమ కోసం స్టావాంజర్కు ఉంది .
నార్డిక్ ఎయిర్ 1970లో స్థాపించబడింది, టోర్ప్ నుండి కార్గో చార్టర్ సేవలను ప్రారంభించింది. వారు 1973 వరకు సేవలో ఉన్నారు. నార్-ఫ్లై 1974లో సాండెఫ్జోర్డ్ నుండి పనిచేయడం ప్రారంభించింది. ఈ విమానయాన సంస్థ మొదట డగ్లస్ DC-3ని, తరువాత నాలుగు కన్వైర్ 440ని కలిగి ఉంది . ఈ సంస్థ 1952లో స్థాపించబడింది, పశ్చిమ నార్వే, చమురు పరిశ్రమకు ప్రయాణికులు, వ్యాపార ప్రయాణికులకు సేవలందించడానికి సాండెఫ్జోర్డ్ నుండి విమానాలను ప్రారంభించింది. షెడ్యూల్ చేసిన సేవలకు ఎయిర్లైన్ రాయితీలను వర్తింపజేసింది, కానీ వీటిని ప్రభుత్వం తిరస్కరించింది. ఈ విమానయాన సంస్థ 1985లో పార్ట్నైర్కు విక్రయించబడింది . 1970ల నాటికి, విమానాశ్రయ సంస్థ ఇప్పటికీ డబ్బును కోల్పోతోంది, 1978లో విమానాశ్రయంలో 3,000 మంది ప్రయాణికులు ఉన్నారు. మరుసటి సంవత్సరం, విమానాశ్రయంలో 7,800 మంది ప్రయాణికులు ఉన్నారు, కానీ ఇది 1982లో 5,400కి పడిపోయింది.[12]
1980ల నాటికి, నార్స్క్ ఎయిర్ స్టావాంజర్కు నాలుగు రోజువారీ విమాన సర్వీసులు నడిపింది . జనవరి 12, 1984 నుండి ఈ విమాన సర్వీసులను షెడ్యూల్డ్ విమానాలుగా నడపడానికి ఎయిర్లైన్కు అనుమతి లభించింది. బెర్గెన్ విమానాశ్రయం, ఫ్లెస్ల్యాండ్కు సర్వీసులు జూలై 10న ప్రారంభమయ్యాయి. త్వరలోనే రెండు నగరాలకు నాలుగు రోజువారీ విమాన సర్వీసులు ప్రారంభమయ్యాయి, వీటికి అదనంగా పెంగ్విన్ నిర్వహించే చార్టర్ విమాన సర్వీసులు కూడా ఉన్నాయి. బిజీ బీ 26 మార్చి 1984న టోర్ప్ నుండి విమానాలను ప్రారంభించింది. ఇది సాండెఫ్జోర్డ్ నుండి స్టావాంజర్, హౌగెసుండ్ మీదుగా బెర్గెన్కు ఒకే రోజువారీ విమాన సర్వీసును నిర్వహించింది . ఈ సేవలో కంపెనీ ఎప్పుడూ లాభం పొందలేదు, 1991లో దానిని ముగించింది. ఇది ఒక ఫోకర్ 50 విమానాన్ని వైడెరో నార్స్క్ ఎయిర్కు విక్రయించాలనే ఒప్పందాన్ని అనుసరించింది. సాండెఫ్జోర్డ్బ్యాంకెన్ 1985లో విమానాశ్రయంలో ఒక శాఖను స్థాపించింది.
విస్తరణ
[మార్చు]
1985లో విమానాశ్రయ సంస్థ ఎన్ఓకె 2.1 మిలియన్ల లాభాన్ని ఆర్జించింది. 1980ల మధ్యలో, స్థానిక వాణిజ్య సంస్థలు టోర్ప్లో మరిన్ని కార్యకలాపాలు జరగాలని కోరుకుంటున్నట్లు పేర్కొన్నాయి. ఇది విమానాశ్రయ నిర్మాణం, పెట్టుబడుల అవసరం గురించి బహిరంగ చర్చకు దారితీసింది. మూడు ప్రధాన వ్యూహాలను ప్రతిపాదించారు: మునిసిపాలిటీ విమానాశ్రయాన్ని ప్రైవేట్ పెట్టుబడిదారులకు విక్రయిస్తుంది; మునిసిపాలిటీ, వెస్ట్ఫోల్డ్ కౌంటీ మునిసిపాలిటీ, ప్రైవేట్ పెట్టుబడిదారులు విమానాశ్రయ నిర్వహణను స్వాధీనం చేసుకుంటారు; లేదా విమానాశ్రయాన్ని పూర్తిగా లేదా పాక్షికంగా రాష్ట్ర యాజమాన్యంలోని సివిల్ ఏవియేషన్ అడ్మినిస్ట్రేషన్ స్వాధీనం చేసుకుంటుంది . ఫిబ్రవరి 1986లో, వెస్ట్ఫోల్డ్ ఇండస్ట్రియల్ అసోసియేషన్ I/S వెస్ట్ఫోల్డ్ నార్రింగ్స్లివ్ ఫర్ టోర్ప్ (విఎన్ఎఫ్టి, 1997లో వెస్ట్ఫోల్డ్ ఫ్లైప్లాసిన్వెస్ట్గా పేరు మార్చబడింది) అనే కంపెనీని స్థాపించింది. ఈ కంపెనీ, కౌంటీ మునిసిపాలిటీ, స్టోకే మునిసిపాలిటీతో కలిసి, ఎఎస్ సాండెఫ్జోర్డ్ లుఫ్తావ్న్లో కొంత భాగాన్ని 28 ఏప్రిల్ 1987న ఎన్ఓకె 18 మిలియన్ల ప్రైవేట్ ప్లేస్మెంట్ ద్వారా కొనుగోలు చేసింది. దీని వలన శాండెఫ్జోర్డ్కు 42.0 శాతం, వెస్టోల్డ్కు 35.5 శాతం, విఎన్ఎఫ్టికు 13.5 శాతం, స్టోకేకు 9.0 శాతం యాజమాన్యం లభించింది.
విమానాశ్రయానికి కొత్త కంట్రోల్ టవర్, కొత్త టెర్మినల్ భవనం అవసరమని కొత్త యజమానులు తేల్చారు. 1987లో నిర్మాణాన్ని పబ్లిక్ టెండర్గా జారీ చేశారు, కానీ సైన్యం ఆ ప్రణాళికలను నిలిపివేయాలని నిర్ణయించుకుంది. ఈ సమయంలో, ఓస్లో విమానాశ్రయానికి కొత్త స్థానం గురించి చర్చ ప్రారంభమైంది. తూర్పు నార్వేలో శాశ్వతంగా ఉపయోగించే రెండు ఎయిర్ స్టేషన్లలో ఒకటైన గార్డెర్మోయెన్ను ఉపయోగించడం ప్రతిపాదనలలో ఒకటి. గార్డెర్మోయెన్ను వదిలివేసి టోర్ప్కు మార్చాల్సి వస్తుందని వైమానిక దళం ఆందోళన చెందింది. దీనివల్ల టోర్ప్లో ఉంచిన ఇరవై లేదా నలభై ఫైటర్ జెట్లు లభించే అవకాశం ఉంది. సైనిక విస్తరణ ప్రణాళికలు పౌర ప్రణాళికలకు అనుగుణంగా లేవు. అదే సమయంలో, ప్రస్తుతం ఉన్న టెర్మినల్ భవనం ఆయుధశాలకు చాలా దగ్గరగా ఉందని, కొత్త టెర్మినల్ మరింత దూరంగా మార్చాల్సి ఉందని సైన్యం భావించింది. విమానాశ్రయ నిర్వాహకులకు అదనపు స్థలం అవసరం. పాత టెర్మినల్ 10,000 మంది ప్రయాణికుల సామర్థ్యాన్ని కలిగి ఉంది; 1984లో, ఇది 42,486 మందికి, 1987లో 100,907 మంది ప్రయాణికులకు సేవలందించింది. 1990 నాటికి, గార్డెర్మోయెన్కు సంబంధించిన సమస్యలు పరిష్కరించబడ్డాయి, టోర్ప్ను విస్తరించడంపై సైన్యానికి ఇకపై అభ్యంతరాలు లేవు.
తక్కువ ఖర్చుతో విమానాశ్రయం
[మార్చు]

1 ఏప్రిల్ 1997న యూరోపియన్ ఏవియేషన్ మార్కెట్ పూర్తిగా నియంత్రణ తొలగించబడింది, యూరోపియన్ ఎకనామిక్ ఏరియాలోని దేశాల మధ్య అంతర్జాతీయంగా విమానాలు నడపడానికి రాయితీ అవసరం లేదు . ఐరిష్ ఎయిర్లైన్ రైనైర్ దీనిని ఉపయోగించి లండన్ స్టాన్స్టెడ్ విమానాశ్రయం నుండి ఓస్లోతో సహా అనేక మార్గాలను స్థాపించాలని కోరుకుంది. వారు సాండెఫ్జోర్డ్ విమానాశ్రయాన్ని ఓస్లో సౌత్ (తరువాత ఓస్లో టోర్ప్)గా మార్కెట్ చేయాలని భావించారు. ఈ విషయాన్ని చర్చించడానికి రైనైర్, టోర్ప్ సమావేశాలు జరిగాయి, కానీ విమానాశ్రయం బదులుగా Sఎఎస్, బ్రాథెన్స్ సేఫ్ మార్గాలను ఏర్పాటు చేయాలని కోరుకుంది. అయితే, వీరిలో ఎవరూ ఆసక్తి చూపలేదు. చర్చలలో రైనైర్పై ఒత్తిడి తీసుకురావడానికి, విమానాశ్రయ ఆపరేటర్ ఈజీజెట్ను సంప్రదించారు, వారు లండన్ నుండి టోర్ప్కు ఎగరాలని కూడా భావించారు. చివరికి, నియంత్రణ సడలింపు తర్వాత తనను తాను స్థాపించుకున్న ఏకైక విమానయాన సంస్థ రైనైర్. బోయింగ్ 737-200తో మొదటి రైనైర్ విమానం 3 నవంబర్ 1997న బయలుదేరింది. 1998లో ఇంటర్నేషనల్ ఎయిర్ ట్రాన్స్పోర్ట్ అసోసియేషన్ శాండెఫ్జోర్డ్ విమానాశ్రయాన్ని ఓస్లో కోసం ఏరియా కోడ్ కింద ఉంచిన తర్వాత, టోర్ప్ను ఓస్లోగా బ్రాండింగ్ చేయడం వలన సివిల్ ఏవియేషన్ అడ్మినిస్ట్రేషన్ మధ్య తీవ్ర చర్చ జరిగింది.[13]
1996లో టోర్ప్ 158,972 మంది ప్రయాణికులను కలిగి ఉంది, కంపెనీ ఎన్ఓకె 1.3 మిలియన్లను కోల్పోయింది. అదనంగా, ప్రస్తుత యజమానులు ఎన్ఓకె 3.5 మిలియన్లకు కొత్త ప్రైవేట్ ప్లేస్మెంట్ను చేశారు. 1998లో విమానాశ్రయంలో 410,944 మంది ప్రయాణికులు ఉన్నారు, ఎన్ఓకె 349,000 లాభాన్ని ఆర్జించారు. శాండెఫ్జోర్డ్ దేశంలో పదవ అతిపెద్ద విమానాశ్రయంగా మారింది. 1999లో విమానాశ్రయం 684,431 మంది ప్రయాణికులకు పెరిగింది, ఎన్ఓకె 23.4 లాభాన్ని ఆర్జించింది. 1991లో టెర్మినల్ భవనంలో ఒక రెస్టారెంట్ను ప్రారంభించింది, ఇది విమానయాన సంస్థలకు క్యాటరింగ్ అందించడానికి వీలు కల్పించింది. సెలెక్ట్ సర్వీస్ పార్టనర్ ఎఎస్ ద్వారా క్యాటరింగ్ను స్వాధీనం చేసుకున్నారు. ఏటా 1 మిలియన్ ప్రయాణీకులకు సరిపోయేలా టెర్మినల్ విస్తరించబడింది, కొత్త పార్కింగ్ హౌస్ నిర్మించబడింది. 1998 నుండి, శాండెఫ్జోర్డ్ విమానాశ్రయం రెండు దిశలలో తనను తాను బలోపేతం చేసుకుంది. టెలిమార్క్ యొక్క వాణిజ్య ప్రయోజనాలు స్కీన్ విమానాశ్రయం, గీటెరిగ్గెన్ కు బదులుగా పెద్ద శాండెఫ్జోర్డ్ విమానాశ్రయాన్ని ఉపయోగించడంపై దృష్టి పెడతామని ప్రకటించాయి . అదే సమయంలో, ఓస్లో విమానాశ్రయాన్ని ఫోర్నెబు నుండి గార్డెర్మోయెన్ కు తరలించడం వలన టోర్ప్ మరింత ఆచరణీయమైన ప్రాంతీయ విమానాశ్రయంగా మారింది. 2000 నాటికి విమానాశ్రయంలో 758,951 మంది ప్రయాణికులు ఉన్నారు. డ్యూటీ-ఫ్రీ స్టోర్ను నార్స్క్ ఎయిర్ నిర్వహించింది, తరువాత వైడెరో 1998 వరకు నిర్వహించింది, తరువాత దీనిని Sఎఎస్ క్యాటరింగ్ స్వాధీనం చేసుకుంది . దీనిని 2006లో జోతున్ఫ్జెల్ పార్టనర్స్ స్వాధీనం చేసుకుంది. సాండెఫ్జోర్డ్లోని షెరీఫ్ కార్యాలయం 1999 వరకు టోర్ప్ వద్ద సరిహద్దు నియంత్రణకు బాధ్యత వహించింది. అప్పటి నుండి విమానాశ్రయం ప్రత్యేక సరిహద్దు నియంత్రణ కార్యాలయంగా ఉంది, 2004 నాటికి దీనికి 23 మంది ఉద్యోగులు ఉన్నారు. 2003 నుండి వెస్ట్ఫోల్డ్ కోసం కస్టమ్స్ కార్యాలయం టోర్ప్లో ఉంది, నార్వేజియన్ కస్టమ్స్, ఎక్సైజ్ అధికారులు దాదాపు యాభై మంది ఉద్యోగులను నియమించారు.
నిర్వహణ
[మార్చు]Widerøeకి టార్ప్ వద్ద అతిపెద్ద నిర్వహణ సౌకర్యం ఉంది, ఇది డాష్ 8 సిరీస్ 100,300, 400 విమానాల యొక్క విమానయాన సంస్థ యొక్క సొంత విమానాల పూర్తి నిర్వహణను అందిస్తుంది. హెలిఫ్లీ విమానం, హెలికాప్టర్లకు నిర్వహణను అందిస్తుంది. ఫ్లైవెడ్లైక్హోల్డ్ విమానం, హెలికాప్టర్లు, ఇంజిన్లు రెండింటికీ నిర్వహణను అందిస్తుంది, హెడ్సెట్లు, హెల్మెట్లు మొదలైన పైలట్ ఉపకరణాల రిటైలర్.
భూ రవాణా
[మార్చు]

రైలు
[మార్చు]శాండెఫ్జోర్డ్ విమానాశ్రయ స్టేషన్ విమానాశ్రయం నుండి 3 కిలోమీటర్ల (2 మైళ్ళు) దూరంలో వెస్ట్ఫోల్డ్ లైన్లో ఉంది. లిల్లెహామర్-ఓస్లో విమానాశ్రయం, ఓస్లో సెంట్రల్ స్టేషన్-, స్కియన్ మధ్య నడిచే ప్రాంతీయ రైళ్లు దీనికి సేవలు అందిస్తున్నాయి. ప్రతి దిశలో గంటకు రైళ్లు ఉన్నాయి, వీటికి తోడు రద్దీగా ఉండే రైళ్లు ఉన్నాయి. ఓస్లోకు ప్రయాణ సమయం 1 గంట 48 నిమిషాలు,, ఓస్లో విమానాశ్రయానికి 2 గంటలు 23 నిమిషాలు.[14] విమానాశ్రయం ప్రారంభ గంటల సమయంలో షటిల్ బస్సు అన్ని రైళ్లను కలుస్తుంది,, విమానాశ్రయ టెర్మినల్కు బస్సు ప్రయాణం నాలుగు నిమిషాలు పడుతుంది. ప్రతి రైలు నిర్ణీత బయలుదేరే పది నిమిషాల ముందు షటిల్ బస్సు విమానాశ్రయం నుండి బయలుదేరుతుంది. ఈ బస్సును ఎన్ఎస్బి నిర్వహిస్తుంది, రైలు టికెట్ ధరలో చేర్చబడుతుంది. ప్రతిరోజూ 42 బస్సులు బయలుదేరుతాయి.[15]
టార్ప్-ఎక్స్ప్రెసెన్ అనేది యునిబస్ ఎక్స్ప్రెస్ ద్వారా ఓస్లోకు నిర్వహించబడుతున్న ఒక కోచ్ సేవ, ఇది అన్ని ర్యానైర్, విజ్ ఎయిర్ విమానాలను కలుపుతుంది. ప్రయాణ సమయం 1 గంట, 50 నిమిషాలు.[16][17] టెలిమార్క్ బిల్రుటెర్ చేత నిర్వహించబడుతున్న NOR-WAY బస్సెక్స్ప్రెస్ సర్వీస్ అయిన టెలిమార్కెక్స్ప్రెస్సెన్, టెలిమార్క్కు స్కియెన్, పోర్స్గ్రన్, ఉలేఫోస్, బో, సెల్జోర్డ్ సహా కోచ్ సేవలను అందిస్తుంది.[18] వై ఎక్స్ప్రెస్ సర్వీస్ సోర్ల్యాండ్సెక్స్ప్రెసెన్ E18లో ఒక హాల్ట్ నుండి పనిచేస్తుంది (విమానాశ్రయ టెర్మినల్ నుండి దక్షిణ తీరం వెంబడి ఉన్న అనేక నగరాలకు క్రిస్టియాన్సాండ్ వరకు కాదు.[19] ఓస్ట్ఫోల్డ్ నుండి, ఫ్లైబెటెన్ ఎక్స్ప్రెస్ ఓస్ట్ఫోల్డ-వెస్ట్ఫోల్డ్ సేవ మోస్-హోర్టెన్ ఫెర్రీ నుండి టార్ప్ వరకు ఒక కోచ్ను నిర్వహిస్తుంది. ఇందులో టోన్స్బర్గ్లో కోచ్ మార్పు ఉంటుంది. .[20] శీతాకాలంలో, గోల్, గీలో, హెమ్సేదాల్లోని స్కీ రిసార్ట్లకు అప్పుడప్పుడు బస్సులు ఉంటాయి.[21]
కారు
[మార్చు]సాండెఫ్జోర్డ్ విమానాశ్రయం యూరోపియన్ రూట్ E18 నుండి 3 కిలోమీటర్లు (2 మైళ్ళు) దూరంలో ఉంది . సాండెఫ్జోర్డ్కు ప్రయాణ దూరం 10 కిలోమీటర్లు (6.2 మైళ్ళు), ఓస్లోకు 110 కిలోమీటర్లు (68 మైళ్ళు). ఓస్లో విమానాశ్రయం, గార్డెర్మోయెన్కు దూరం 167 కిలోమీటర్లు (104 మైళ్ళు), , మాస్ విమానాశ్రయం, రిగ్గేకు దూరం 63 కిలోమీటర్లు (39 మైళ్ళు) (మోస్–హోర్టెన్ ఫెర్రీ ద్వారా). [22][23]
ట్రివియా
[మార్చు]- నార్వేలోని ఏకైక ఎగురుతున్న డగ్లస్ డిసి-3కి టార్ప్ నిలయం. దీనిని లాభాపేక్షలేని సంస్థ అయిన డకోటా నార్వే నిర్వహిస్తుంది, వేసవి కాలంలో కొన్ని రోజులలో వెస్ట్ఫోల్డ్ కౌంటీ చుట్టూ పర్యటనలు అందుబాటులో ఉంటాయి. ఈ విమానాన్ని 1943లో నిర్మించారు. ఇది 1935 డిసెంబరు 17న తొలి విమానాన్ని కలిగి ఉంది, దీనిని 1936 నుండి యునైటెడ్ స్టేట్స్ ప్రయాణీకుల విమానంగా ఉపయోగించారు.[24][25]
- టార్ప్లో రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం నుండి ఉత్తర అమెరికా హార్వర్డ్ శిక్షణా విమానం కూడా ఉంది. ఈ విమానాన్ని 1950ల వరకు నార్వే వైమానిక దళం ఉపయోగించింది.
- డెడ్లైన్ టార్ప్ (2005) 1994 టార్ప్ బందీ సంక్షోభం ఆధారంగా రెండు భాగాల టీవీ సిరీస్, పాక్షికంగా టార్ప్లో చిత్రీకరించబడింది.[26][27] దీనిని నిల్స్ గౌప్ దర్శకత్వం వహించగా, జో నెస్బో రచించారు.
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ "Airport information for ENTO" (PDF). Avinor. Archived from the original (PDF) on 8 June 2012. Retrieved 10 April 2012.
- ↑ "Passenger statistics from Avinor". Avinor. Archived from the original (xls) on 16 జూన్ 2012. Retrieved 10 April 2012.
- ↑ "Aircraft Movement statistics from Avinor". Avinor. Archived from the original (xls) on 29 August 2012. Retrieved 10 April 2012.
- ↑ "Cargo statistics from Avinor". Avinor. Archived from the original (xls) on 29 August 2012. Retrieved 10 April 2012.
- ↑ "Flyplasser rundt Oslo: OSL (Gardermoen) og Torp".
- ↑ "Fokserød naturreservat".
- ↑ Tjomsland: 11–21
- ↑ Tjomsland: 21–26
- ↑ Tjomsland: 65–72
- ↑ Tjomsland: 53–56
- ↑ Tjomsland: 92
- ↑ Tjomsland: 96–102
- ↑ Tjomsland: 197–205
- ↑ NSB (2009). "Skien - Oslo - Gardermoen - Lillehammer" (PDF). Retrieved 11 January 2009.
- ↑ Sandefjord Lufthavn. "Train". Archived from the original on 14 December 2008. Retrieved 11 January 2009.
- ↑ Sandefjord Lufthavn. "Torp-Ekspressen-from Oslo". Archived from the original on 14 December 2008. Retrieved 24 October 2009.
- ↑ Aftenposten (2007-11-06). "Ta toget til Torp". Retrieved 2009-01-11.
- ↑ Sandefjord Lufthavn. "Telemarkekspressen og TIMEkspressen". Archived from the original on 6 March 2009. Retrieved 24 October 2009.
- ↑ Sandefjord Lufthavn. "Sørlandsekspressen". Archived from the original on 6 March 2009. Retrieved 24 October 2009.
- ↑ Sandefjord Lufthavn. "Ferry and bus between Vestfold and Østfold". Archived from the original on 6 March 2009. Retrieved 24 October 2009.
- ↑ Sandefjord Lufthavn. "Transfer info Sandefjord Airport Torp". Archived from the original on 22 July 2011. Retrieved 24 October 2009.
- ↑ "Driving directions to Oslo Airport, 2060 Ullensaker, Norway". Google Maps. Retrieved 24 October 2009.
- ↑ "Driving directions to Moss Airport, Norway". Google Maps. Retrieved 24 October 2009.
- ↑ "Dakotaflyet på Torp har ny motor". 8 February 2015.
- ↑ "Historical flights with Dakota Norway".
- ↑ "Deadline Torp (TV Movie 2005) - IMDb". IMDb.
- ↑ "Deadline Torp - 2005".