Jump to content

సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ పార్టీ (నార్వే)

వికీపీడియా నుండి
సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ పార్టీ
సాంఘికవాద వెన్‌స్ట్రెపార్టీ
సంక్షిప్తీకరణఎస్.వి
నాయకుడుకిర్స్టీ బెర్గ్‌స్టో
పార్లమెంటరీ నాయకుడుఆడున్ లిస్బాకెన్
స్థాపన తేదీ16 మార్చి 1975
Preceded byసోషలిస్ట్ ఎలక్టోరల్ లీగ్
ప్రధాన కార్యాలయంముల్లెర్‌గాటా 4, ఓస్లో
యువత విభాగంసోషలిస్ట్ యూత్
సభ్యత్వం (2018)Increase 11,385
రాజకీయ విధానం
  • ప్రజాస్వామ్య సోషలిజం
  • పర్యావరణ-సోషలిజం
  • స్త్రీవాదం

సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ పార్టీ అనేది నార్వేలోని ఒక ప్రజాస్వామ్య సోషలిస్ట్ రాజకీయ పార్టీ. [1] రాజకీయ వర్ణపటంలో వామపక్షంగా ఉన్న [2] ఇది యూరోపియన్ యూనియన్, యూరోపియన్ ఎకనామిక్ ఏరియా సభ్యత్వానికి వ్యతిరేకం. [3] [4] [5] ఎస్వి బలమైన ప్రభుత్వ రంగం, బలమైన సామాజిక సంక్షేమ కార్యక్రమాలు, పర్యావరణవాదం, రిపబ్లికనిజానికి మద్దతు ఇస్తుంది. [6] [7] 2018 నాటికి, పార్టీకి 11,385 మంది సభ్యులు ఉన్నారు; [8] 2015 లో కనిష్ట స్థాయి నుండి ఈ సంఖ్య క్రమంగా పెరుగుతోంది. పార్టీ నాయకుడు కిర్స్టి బెర్గ్‌స్టో, ఆయన మార్చి 18, 2023న ఎన్నికయ్యారు.

ఈ పార్టీ 1973లో సోషలిస్ట్ ఎలక్టోరల్ లీగ్‌గా స్థాపించబడింది, ఇది నార్వే కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ, సోషలిస్ట్ పీపుల్స్ పార్టీ, డెమోక్రటిక్ సోషలిస్టులు - ఎఐకె, స్వతంత్ర సోషలిస్టులతో ఎన్నికల సంకీర్ణం. 1975లో, ఈ సంకీర్ణం ఒక ఏకీకృత రాజకీయ పార్టీగా మారింది. ఆ సమయంలో అమలులో ఉన్న విదేశాంగ విధానాల ఫలితంగా ఈ పార్టీ ఎక్కువగా స్థాపించబడింది, సోషలిస్టులు యూరోపియన్ కమ్యూనిటీలలో (తరువాత యూరోపియన్ యూనియన్‌గా మారింది), నాటో లో నార్వేజియన్ సభ్యత్వాన్ని వ్యతిరేకించారు. [9] [10] [11] బలమైన ప్రభుత్వ రంగం, మిశ్రమ ఆర్థిక వ్యవస్థ, సామాజిక సంక్షేమ వలయాన్ని బలోపేతం చేయాలని ఎస్వీ పిలుపునిచ్చింది. ప్రజాస్వామ్య సోషలిజాన్ని సమర్థిస్తూనే, పార్టీ తనను తాను స్త్రీవాదం [12], పర్యావరణ-సోషలిజం ద్వారా పర్యావరణవాదానికి మద్దతుదారుగా కూడా చూపించుకుంటోంది.

2005 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో, ఎస్వీ మొదటిసారిగా పాలక పార్టీగా మారింది, లేబర్ పార్టీ, సెంటర్ పార్టీతో ఎరుపు-ఆకుపచ్చ సంకీర్ణంలో పాల్గొంది; దీనికి ముందు, దీనిని లేబర్ పార్టీ తరచుగా తిరస్కరించింది. 2013 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల తర్వాత ఎస్వీ ఏడవ అతిపెద్ద పార్టీగా దిగజారింది, ఇది ఇప్పటివరకు జరిగిన అత్యంత దారుణమైన ఎన్నికలలో ఒకటి, కానీ 2017 , 2021 పార్లమెంటరీ ఎన్నికలలో తిరిగి పుంజుకుంది, అయినప్పటికీ అది రెండుసార్లు ప్రతిపక్షంలో ఉంది.

భావజాలం

[మార్చు]

స్థానం

[మార్చు]

యూరోపియన్ కమ్యూనిటీలో నార్వేజియన్ సభ్యత్వానికి వ్యతిరేకంగా దాని పూర్వీకులైన సోషలిస్ట్ పీపుల్స్ పార్టీ, ఇన్ఫర్మేషన్ కమిటీ ఆఫ్ ది లేబర్ మూవ్‌మెంట్ లాగానే, సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ అనేది ఒక వామపక్ష పార్టీ, ఇది సంక్షేమ రాజ్యాన్ని, సంపన్నుల నుండి పన్ను విధించడాన్ని సమర్థిస్తుంది. సోషలిస్ట్ పీపుల్స్ పార్టీ మాజీ నాయకుడు ఫిన్ గుస్తావ్‌సెన్, లేబర్ పార్టీ సోషలిస్టులు కాదని, పార్లమెంటులో ఉన్న ఏకైక సోషలిస్ట్ శక్తి సోషలిస్ట్ ఎలక్టోరల్ లీగ్ సభ్యులు మాత్రమేనని నమ్మాడు. యూరోపియన్ కమ్యూనిటీలో నార్వేజియన్ సభ్యత్వాన్ని ఆయన ప్రధాన వ్యతిరేకులలో ఒకరు, పెట్టుబడిదారీ విధానం నిజంగా ఎంత "దుష్టమైనది, తెలివితక్కువది" అని ఈ సంస్థ చూపించిందని అన్నారు. [13] 2002 పోల్ ప్రకారం, సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్‌లోని నలుగురిలో ఒకరు నార్వే యూరోపియన్ యూనియన్‌లో చేరాలని కోరుకున్నారు. [14]

2001 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికలకు పార్టీ ఎన్నికల కార్యక్రమంలో ఆ పార్టీ సామాజిక అన్యాయం లేని నార్వే అనే దార్శనికత కలిగిన "సోషలిస్ట్ పార్టీ" అని పేర్కొంది. [15] ఆవిర్భావం నుండి, ఆ పార్టీ తనను తాను సోషలిస్టుగా ప్రस्तుతించుకుంది. [16] తరువాతి సంవత్సరాల్లో, పార్టీని నార్వేజియన్ మీడియాలో కొందరు సోషల్ డెమోక్రటిక్‌గా చిత్రీకరించారు, [17] [18] [19] , డెమోక్రటిక్ సోషలిస్ట్‌గా, [20] చిత్రీకరించారు, దీనిని ఎకో-సోషలిస్ట్‌గా వర్గీకరించారు. ప్రస్తుత నాయకుడు ఆడున్ లిస్బాకెన్ స్వయం ప్రకటిత విప్లవకారుడు, సోషలిస్ట్, మార్క్సిస్ట్ . [21] ఆయన పార్టీని ప్రజాస్వామ్య సోషలిస్ట్ పార్టీగా నమ్ముతారు. [22]

"మన భవిష్యత్తును మనమే రూపొందించుకుంటాము. న్యాయమైన, పర్యావరణ అనుకూల ప్రపంచాన్ని, సంపద, అధికారం న్యాయంగా పంపిణీ చేయబడిన, అందరికీ స్వేచ్ఛ, సమాన హక్కులతో కూడిన సమాజాన్ని సృష్టించడం సాధ్యమే, ప్రకృతి సహన పరిమితిలో మనం కలిసి జీవించగలము.

చాలా మారాలి. లక్షలాది మంది అణచివేత, యుద్ధంతో జీవిస్తున్నారు, అధికారం, సంపదలో అసమానతలు పెరుగుతున్నాయి, పర్యావరణ సంక్షోభం మన జీవనోపాధిని బెదిరిస్తోంది.

పెట్టుబడిదారీ వ్యవస్థను జాతీయంగా, ప్రపంచవ్యాప్తంగా ప్రజాస్వామ్య, స్థిరమైన, అవసరాల ఆధారిత ఆర్థిక వ్యవస్థతో భర్తీ చేయాలి. అది సోషలిజం. "

విద్య

[మార్చు]
హాల్వోర్సెన్ బాధ్యతలు స్వీకరించడానికి ముందు సోల్జెల్ విద్య, పరిశోధన మంత్రిగా ఉన్నారు.

క్రిస్టిన్ హాల్వోర్సెన్ పార్టీ నాయకురాలు అయినప్పటి నుండి విద్య ప్రధాన ప్రచార సమస్యలలో ఒకటిగా ఉంది. [23] ఓయ్స్టీన్ జుపెడాల్ విద్య, పరిశోధన మంత్రిగా ఎన్నికయ్యారు, రెండు సంవత్సరాలు ఆ పదవిలో ఉన్నారు. ఆయన స్థానంలో తోటి సోషలిస్ట్ వామపక్ష రాజకీయ నాయకుడు బార్డ్ వేగర్ సోల్జెల్ వచ్చారు. 2009 చివరిలో హాల్వోర్సెన్ మంత్రిత్వ శాఖ బాధ్యతలు స్వీకరించారు. జుపెడాల్ పదవిలో మొదటి నియామకం 10 million kr మంజూరు చేయడం.జాతి మైనారిటీల మధ్య "సామాజిక వ్యత్యాసాలను సరిచేయడానికి" . కిండర్ గార్టెన్‌లోకి స్వేచ్ఛగా ప్రవేశించే హక్కు ప్రతి ఒక్కరికీ ఉందని పార్టీ విశ్వసిస్తుంది. [24] ప్రొఫెషనల్స్ కోసం యూనియన్ల సమాఖ్య నాయకుడు అండర్స్ ఫోక్స్టాడ్, జుపెడాల్ తన పదవీకాలంలో చేసిన ప్రయత్నాలతో సంతృప్తి చెందలేదు, "జుపెడాల్ విద్య, పరిశోధన మంత్రి అయిన తర్వాత చాలా అనిశ్చితిని, గందరగోళాన్ని సృష్టించాడు. చాలా మందికి గొప్ప అంచనాలు ఉన్నాయి, కానీ అతను సైడ్‌లైనర్‌గా ఉన్న సమయం నుండి వెనుకబడి ఉన్నాడు." జుపెడాల్ తన వివాదాస్పద, వింతైన ప్రకటనల కోసం నార్వేజియన్ మీడియా ద్వారా తీవ్రంగా విమర్శించబడింది. [25] 2005 చివరిలో, జనరల్, బిజినెస్, అడ్మినిస్ట్రేటివ్ స్టడీస్ చదువుతున్న విద్యార్థులు 11,978 kr ఆదా చేస్తారని అంచనా వేయబడింది.ఎరుపు-ఆకుపచ్చ సంకీర్ణం కింద  ; సంకీర్ణం అధికారంలోకి వచ్చినప్పుడు పాఠశాల పుస్తకాలు ఉచితం అయ్యాయి. [26]

ఆ పార్టీ ప్రైవేట్ పాఠశాలల సంఖ్యను తగ్గించాలని కోరుకుంటోంది,, వాటి వల్ల ఎటువంటి ప్రయోజనం లేదని జుపెడల్ అన్నారు. [27] ప్రభుత్వ నిధులతో నడిచే పాఠశాలలు "సామాజిక అసమానతలను చక్కదిద్దడానికి" సహాయపడ్డాయని బార్డ్ వేగర్ సోల్జెల్ పేర్కొన్నాడు: "కార్మిక మార్కెట్ వెలుపల ఉన్న చాలా మందికి పాఠశాల నుండి శిక్షణ లేకపోవడం జరిగింది. ఇది వారు సమాజానికి తోడ్పడకుండా నిరోధిస్తుంది. కుడి వైపున ఉన్న పార్టీలు తరచుగా సామాజిక భద్రత, సంక్షేమ పథకాలను సమస్యగా గందరగోళానికి గురిచేస్తాయి; అయితే, వారు ఎందుకు ఇబ్బంది పడుతున్నారో మనం పరిశీలిస్తాము. సామాజిక నేపథ్యం, శిక్షణ లేకపోవడం మధ్య క్రమబద్ధమైన సంబంధాలు ఉన్నాయి - ఇది ఏదైనా చేయవలసిన తరగతి ప్రశ్న." [28] మరికొందరు పార్టీ ప్రభుత్వేతర పాఠశాలలను జాతీయం చేయాలని నమ్ముతారు. వెస్ట్-అగ్డర్‌లోని సోషలిస్ట్ యూత్ చాప్టర్ మాజీ నాయకుడు టోర్బ్జోర్న్ ఉర్ఫ్జెల్ ఇలా అన్నాడు: "పాఠశాల, కౌమారదశను మార్కెట్‌కు వదిలివేయడం చాలా ముఖ్యం. అందువల్ల, వాటిని తిరిగి తీసుకోవాలి." [29] 2005 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల సమయంలో, పార్టీ ప్రభుత్వ పాఠశాలలకు వనరులను పెంచుతామని హామీ ఇచ్చింది, ఎక్కువ డబ్బు ఉపాధ్యాయుడికి తక్కువ మంది విద్యార్థులకు దారితీస్తుందని, మరింత వ్యక్తిగతీకరించిన, వ్యక్తిగత సూచనలకు దారితీస్తుందని నమ్మాడు. [30]

పర్యావరణం

[మార్చు]
ఎరుపు-ఆకుపచ్చ సంకీర్ణం యొక్క పర్యావరణ విధానాలు ఐరోపాలో అత్యంత తీవ్రమైన వాటిలో ఉన్నాయని హాల్వోర్సెన్ అన్నారు.

పార్టీ 2005 నుండి పర్యావరణ మంత్రి పదవిని కలిగి ఉంది, మొదట హెలెన్ జార్నోయ్, తరువాత ఎరిక్ సోల్హీమ్, 2012 నుండి బార్డ్ వెగార్ సోల్‌జెల్ . [31] 2009 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల సమయంలో, ఆ పార్టీ తనను తాను నార్వేలో అతిపెద్ద, బలమైన గ్రీన్ పార్టీగా ప్రచారం చేసుకుంది. ఎన్నికల ప్రచారంలో లోఫోటెన్, వెస్టెరాలెన్‌లలో చమురు తవ్వకాలకు వ్యతిరేకంగా పార్టీ తీవ్రంగా నినాదాలు చేసింది. [32] పార్టీలోని ఒక పెద్ద మైనారిటీ వర్గం పరిరక్షణ ప్రణాళికను వ్యతిరేకిస్తోంది, వారిలో ఎక్కువ మంది డ్రిల్లింగ్ జరుగుతున్న కౌంటీ అయిన నార్డ్‌ల్యాండ్ నుండి వచ్చారు. [33] హరిత ఉద్యమం, గ్లోబల్ వార్మింగ్ పై ప్రజల బలమైన దృష్టి ఉన్నప్పటికీ, పార్టీ కష్టపడింది. వారు కొత్త ఓటర్లను సేకరించడంలో విఫలమయ్యారు, సంవత్సరాలలో అత్యంత చెత్త ఎన్నికలలో ఒకదాన్ని ఎదుర్కొన్నారు. ఆగస్టు 2009 నాటికి, వివిధ అభిప్రాయ సేకరణలు పార్టీకి 10% మద్దతు ఇచ్చాయి కానీ ఎన్నికల చివరి రోజుల్లో వారి ఓటర్లలో ఎక్కువ మందిని లేబర్ పార్టీకి కోల్పోయాయి. [34]

ఆ పార్టీ ఆకుపచ్చ రాజకీయాలపై బలమైన ప్రాధాన్యత ఇవ్వడం, కొత్త ఓటర్లను ఆకర్షించడంలో విఫలమవడం ఎన్నికల పరిశోధకులలో చర్చకు దారితీసింది. ఫ్రాంక్ ఆరెబ్రోట్ ఇలా వ్యాఖ్యానించారు: "కోపెన్‌హాగన్‌లో పర్యావరణ సమావేశం జరుగుతున్నప్పుడు, సోషలిస్ట్ వామపక్షాలు, లిబరల్స్ ఇద్దరూ ఇంత పేలవమైన ఓటును కలిగి ఉండటం ఆసక్తికరంగా ఉంది." రెండవ సోరియా మోరియా ప్రకటన యొక్క పర్యావరణ విధానాలు పార్టీ సంకీర్ణ భాగస్వాముల నుండి స్పష్టమైన స్థాయి నిబద్ధతను చూపించాయని హాల్వోర్సెన్ భావించాడు. [35]

స్త్రీవాదం

[మార్చు]

ఆ పార్టీ తనను తాను స్త్రీవాద పార్టీగా ప్రమోట్ చేసుకుంది. [36] 2005లో ప్రచురించబడిన సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ బ్రోచర్లలో ఒకదానిలో, "సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ ఒక స్త్రీవాద పార్టీ. స్త్రీలు, పురుషులు సమాన అవకాశాలు ఉన్న సమాజం కోసం మేము పోరాడుతున్నాము. దీని అర్థం స్త్రీలు పురుషులతో సమానంగా సంపాదించాలి, ఉన్నత స్థానాల్లో ఎక్కువ మంది మహిళలు ఉండాలి, కార్యాలయంలో సమానత్వాన్ని అందించే సంక్షేమ పథకాలు ఉన్నాయి." [37] 2005 పార్లమెంటరీ ఎన్నికల సమయంలో, పార్టీ యువజన విభాగం లేవనెత్తిన నాలుగు ప్రధాన సమస్యలలో ఒకటి లైంగిక వేధింపులకు వ్యతిరేకంగా పోరాడటం. [38] జనవరి 2005లో, క్లాస్సెకాంపెన్ పార్లమెంటులోని 169 మంది ప్రతినిధులలో 150 మందిని తమను తాము స్త్రీవాదంగా భావిస్తున్నారా అని అడిగారు. సర్వే ప్రకారం, సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్, లిబరల్ పార్టీలు రెండు అత్యంత స్త్రీవాద పార్టీలుగా నిలిచాయి, అయితే ప్రోగ్రెస్ పార్టీ పార్లమెంటులో అతి తక్కువ స్త్రీవాద పార్టీగా నిలిచింది. [39]

ఆడున్ లిస్బాకెన్ 2009 [40] నుండి 2012 వరకు పిల్లలు, సమానత్వ మంత్రిగా ఉన్నారు. సోషలిస్ట్ వామపక్ష కార్యకలాపాల కారణంగా పురుషులు, స్త్రీలలో సమానత్వం ప్రభుత్వంలో ప్రధాన సమస్యగా మారిందని అరిల్డ్ స్టోక్కన్-గ్రాండే పేర్కొన్నారు. పార్టీ నియంత్రణలో ఉన్న విభాగాల్లో పురుషుల కంటే మహిళలు ఎక్కువగా పనిచేస్తున్నారని ఆయన పేర్కొన్నారు. [41]

సెక్స్ కొనుగోలును నేరంగా పరిగణించే 2008 సెక్స్ పర్చేజ్ చట్టానికి ఎస్వీ మద్దతు ఇస్తుంది, ఆ పార్టీ పబ్లిక్ స్ట్రిప్ షోలను నిషేధించాలని కోరుకుంటుంది.

2015 లో చట్టంగా రూపొందించబడిన మహిళలను కూడా చేర్చడానికి సైనిక సేవలకు నిర్బంధ సైన్యాన్ని పార్టీ మద్దతు ఇస్తుంది. [42]

వలస, వైవిధ్యం

[మార్చు]

1992లో, ప్రోగ్రెస్ పార్టీకి చెందిన కార్ల్ I. హాగెన్, లిస్బెత్ హోలాండ్, యూరోపియన్ కాని దేశాల నుండి వలస వచ్చినవారికి యూరోపియన్ ఎకనామిక్ ఏరియాలో సభ్యులుగా ఉన్న దేశాల నుండి వచ్చిన వలసదారుల మాదిరిగానే వలస అవకాశాలు ఉండాలని ప్రతిపాదించిన తర్వాత, పార్టీ నార్వేకు ఉచిత వలసలకు మద్దతు ఇస్తోందని ఆరోపించారు. హెగెన్ తీవ్రంగా విమర్శించినప్పటికీ, ఈ విధానం యూరోపియన్లు కాని వారికి గృహనిర్మాణం, ఉద్యోగాలు అవసరమని ఆమె భావించింది. [43] ఒక అభిప్రాయ సేకరణలో 82.9% సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ సభ్యులు ఎక్కువ వలసలకు సిద్ధంగా ఉన్నారని తేలింది, దీని వలన ఆ పార్టీ పార్లమెంటులో అత్యంత వలస-స్నేహపూర్వక పార్టీగా నిలిచింది, అయితే పార్లమెంటరీ కాని రెడ్ ఎలక్టోరల్ అలయన్స్ కంటే ఇప్పటికీ తక్కువగా ఉంది. [44] 2009 చివరలో జరిగిన ఒక అంచనా ప్రకారం, సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ మళ్ళీ వలసదారులకు అతి తక్కువ వ్యతిరేక పార్టీగా మారింది, ఈసారి కొత్తగా స్థాపించబడిన పార్టీ రెడ్ కంటే వెనుకబడి ఉంది. [45]

మరో పోల్ ప్రకారం, దాదాపు మూడింట ఒక వంతు మంది సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ ఓటర్లు అధిక సంఖ్యలో వలసదారులు ఉన్న ప్రాంతంలో నివసించడానికి ఇష్టపడరు. సామాజిక భౌగోళిక శాస్త్రవేత్త కార్ల్ ఫ్రెడ్రిక్ టాంగెన్ స్పందిస్తూ, ఉన్నత తరగతి ప్రాంతాలలో నివసించే సాధారణ మేధావి సోషలిస్ట్ వామపక్ష ఓటరు వారికి ఊహాత్మక ప్రశ్న ఏమిటో అంగీకరించడం సులభం అని అన్నారు. [46] ఇటీవలి సర్వేలు వలసదారుల నుండి పార్టీకి మద్దతు 2005లో 25% నుండి 2009లో 6%కి పడిపోయిందని చూపిస్తున్నాయి. నార్వేజియన్- సోమాలి రచయిత అమల్ అడెన్ "సోషలిస్ట్ వామపక్ష విధానాల నుండి మేము ఏమీ సంపాదించము. అందరూ సరేనని వారు అంటున్నారు,, అది పనిచేయదు" అని వివరించారు. [47]

నార్వే మరింత బహుళ సాంస్కృతిక సమాజంగా అభివృద్ధి చెందుతుందని నమ్ముతూ, పార్టీ మరిన్ని వలసలకు సిద్ధంగా ఉంది. సామాజిక సమానత్వాన్ని సృష్టించడానికి ఏకైక మార్గం నార్వేలో జాతి సమానత్వాన్ని సృష్టించడమేనని పార్టీ విశ్వసిస్తుంది. [48] 2009 నాటికి, ప్రధాన మంత్రి జెన్స్ స్టోల్టెన్‌బర్గ్ తన ప్రభుత్వం అప్పటికి అమలులో ఉన్న వలస విధానాన్ని కఠినతరం చేస్తుందని, దీని వలన వలసదారులకు నార్వేలో ఆశ్రయం కల్పించడం కష్టతరం అవుతుందని అన్నారు. లిబరల్ పార్టీ, క్రిస్టియన్ డెమోక్రాట్లతో పాటు సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్, కొత్త విధానం చాలా కఠినంగా ఉందని భావించింది. [49], పార్టీ ఆశ్రయం విధానానికి సంబంధించి ప్రభుత్వంలో అధికారిక భిన్నాభిప్రాయాన్ని తీసుకుంది. ముఖ్యంగా ఆ పార్టీ పిల్లలతో సంబంధం ఉన్న ఆశ్రయం కేసులకు మరింత ఉదారవాద నిబంధనలను కోరుకుంటుంది.

2012 లో, పార్టీ నాయకుడు అడున్ లిస్బాకెన్ ప్రొఫెటెన్స్ ఉమ్మా వంటి ఇస్లామిస్ట్ తీవ్రవాదుల గురించి గట్టిగా హెచ్చరించాడు, వారితో పోరాడతానని ప్రతిజ్ఞ చేశాడు. పోలీసు ఉద్యోగులకు హిజాబ్, తలపాగా వంటి మతపరమైన శిరస్త్రాణాలపై నిషేధాన్ని ఎత్తివేయడానికి పార్టీ అనుకూలంగా ఉంది, కానీ ఈ అంశంపై విభేదించింది, 2013లో జరిగిన పార్టీ సమావేశంలో యువజన వర్గంతో సహా గణనీయమైన మైనారిటీ మతపరమైన శిరస్త్రాణాలను అనుమతించడానికి వ్యతిరేకంగా ఓటు వేసింది.

అంతర్జాతీయ వ్యవహారాలు

[మార్చు]

కొసావోలో సైనిక చర్య పార్టీలో వివాదాస్పద అంశం; కొసావోలో జాతి ప్రక్షాళనను ఆపాలని చెబుతూ పార్టీ నాయకత్వం సైనిక జోక్యానికి మద్దతు ఇచ్చింది. మద్దతుదారులలో క్రిస్టిన్ హాల్వోర్సెన్ కూడా ఉన్నారు, ఆమె నాటో వైమానిక దాడులను సమర్థించింది, కానీ పార్టీలోని ఒక పెద్ద సమూహం అటువంటి మద్దతును తీవ్రంగా వ్యతిరేకించింది, హింస మరింత హింసకు దారితీస్తుందని వాదించింది. [50] అకెర్షస్‌లోని పార్టీ విభాగం ఈ దాడిని "నాటో నేతృత్వంలోని ఉగ్రవాద బాంబు దాడి" అని పిలిచింది, ఈ బాంబు దాడి నార్వే మరొక దేశంపై యుద్ధం ప్రకటించిన మొదటిసారి అని నమ్మాడు. వారు ఐక్యరాజ్యసమితి ఈ వివాదానికి శాంతియుత పరిష్కారం కనుగొనాలని కోరుకున్నారు. [51] సోషలిస్ట్ పీపుల్స్ పార్టీ నాయకుడు స్టెయిన్ ఓర్న్హోయ్ మాట్లాడుతూ, పార్లమెంటులో పార్టీ ప్రతినిధులు అహంకారంతో వ్యవహరించారని; పార్టీలోని మెజారిటీ సభ్యులు వ్యతిరేకంగా ఉన్నప్పుడు కొసావోలో నాటో చర్యలకు మద్దతు ఇవ్వడంలో వారు తప్పుడు నిర్ణయం తీసుకున్నారని ఆయన భావించారు. [52] జాతీయ సమావేశం సందర్భంగా, పార్టీలో వర్గ పోరు ఆగకపోతే పార్టీ నాయకుడి పదవికి రాజీనామా చేస్తానని హాల్వోర్సెన్ బెదిరించాడు. ఇది పార్టీలో చీలికకు దారితీసింది, మొదటి వర్గం ఆమె రాజీనామాకు మద్దతు ఇవ్వగా, రెండవ వర్గం వర్గం సెర్బ్‌లు కొసావోలో జాతి ప్రక్షాళనను ఆపివేస్తే, హాల్వోర్సెన్ పార్టీ నాయకురాలిగా కొనసాగితే నాటో బాంబు దాడిని వెంటనే ముగించాలని తేల్చింది. [53]

ఫిబ్రవరి 4, 2009న మజార్-ఎ-షరీఫ్‌లో నార్వేజియన్ ఇంటర్నేషనల్ సెక్యూరిటీ అసిస్టెన్స్ ఫోర్స్ (ISAF) దళాలు.

చాలా విదేశాంగ విధాన అంశాలలో, పార్టీ సైనిక చర్యను వ్యతిరేకించింది. వారు అమెరికా ఆఫ్ఘనిస్తాన్ దండయాత్రను వ్యతిరేకించారు , ఇరాక్ యుద్ధం . [54] 2005లో ఎరుపు-ఆకుపచ్చ సంకీర్ణంలో చేరిన తర్వాత, పార్టీ రెండు యుద్ధాలకు బలమైన వ్యతిరేకతను నిలిపివేసింది, [55], 2008లో పార్టీ ఆఫ్ఘనిస్తాన్‌లో ఉన్న నార్వేజియన్ సాయుధ దళాల కోసం "కొత్త వ్యూహం"ను రూపొందించాలని ప్రతిపాదించింది. [56] 2007లో, అంతర్జాతీయ అభివృద్ధి మంత్రిత్వ శాఖ నుండి ఎరిక్ సోల్హీమ్ ఆఫ్ఘనిస్తాన్‌లోని నార్వేజియన్ దళాలను సందర్శించారు. [57] ఆఫ్ఘనిస్తాన్‌కు సంబంధించిన విధానం పార్టీలో చాలా అశాంతికి దారితీసింది, ముఖ్యంగా బెర్గెన్‌లోని పార్టీ అధ్యాయంతో. [58] 2008 ప్రారంభం నాటికి, హోర్డాలాండ్, రోగలాండ్ పార్టీ చాప్టర్లు క్రిస్టిన్ హాల్వోర్సెన్, ప్రభుత్వాన్ని వారి ఆఫ్ఘనిస్తాన్ విధానాలకు సంబంధించి విమర్శించారు, అక్టోబర్ 2009 నాటికి వెంటనే ఉపసంహరించుకోవాలని డిమాండ్ చేశారు. ఓస్లో అధ్యాయం నాటో రూపొందించిన సైనిక వ్యూహంలో తీవ్రమైన మార్పులను కోరింది. [59]

నాటో కోరితే, అప్పటి స్టోర్టింగ్ అధ్యక్షుడైన థోర్బ్జోర్న్ జాగ్లాండ్ ప్రభుత్వం ఆఫ్ఘనిస్తాన్‌కు మరిన్ని సైనికులను పంపాలని అభ్యర్థించాడు. [60] సోషలిస్ట్ వామపక్షం యుద్ధానికి మద్దతు ఇచ్చింది, కానీ ఈ ప్రాంతానికి ఎక్కువ మంది సైనికులను పంపడాన్ని వ్యతిరేకించింది, నార్వేజియన్ ప్రత్యేక దళాలకు ప్రవేశాన్ని నిరాకరించింది. వారి ప్రధాన కారణం ఏమిటంటే, ఆయా దేశాల జనాభాకు సంబంధించి, నెదర్లాండ్స్‌తో పాటు నార్వే "ఆఫ్ఘనిస్తాన్‌లో స్పష్టంగా ఎక్కువ మంది సైనికులను కలిగి ఉంది",, ఆఫ్ఘనిస్తాన్ "ప్రస్తుతం విదేశాలలో నార్వే కలిగి ఉన్న అతిపెద్ద సైనిక నిబద్ధత". [61]

సంస్థ, నిర్మాణం

[మార్చు]

అవయవాలు

[మార్చు]

పార్టీ ఐదు విభాగాలుగా విభజించబడింది: ప్రతి రెండు సంవత్సరాలకు ఒకసారి జరిగే మొదటి జాతీయ సమావేశం, జాతీయ బోర్డు, కేంద్ర కమిటీ, మున్సిపల్, స్థానిక చాప్టర్లు, పార్టీ ప్రతినిధులు. [62] జాతీయ సమావేశం పార్టీకి ప్రజాస్వామ్య సంస్థగా పనిచేస్తుంది, ఇక్కడ వారి కౌంటీ లేదా మునిసిపల్‌కు ప్రాతినిధ్యం వహిస్తున్న సభ్యులు పార్టీకి కొత్త జాతీయ ప్రతినిధులను ఎన్నుకోవచ్చు. దీనికి ఒక ఉదాహరణ పార్టీ నాయకుడు, అతను ప్రతి రెండు సంవత్సరాలకు ఒకసారి ఎన్నికలకు నిలబడతాడు. [63]

జాతీయ సమావేశాల మధ్య పార్టీ యొక్క అత్యున్నత నిర్ణయం తీసుకునే సంస్థ జాతీయ బోర్డు. బోర్డులో 19 మంది సభ్యులు ఉంటారు. ప్రతి కౌంటీ సభ్యులను ఎన్నుకుంటుంది, అంతేకాకుండా ఆరుగురు సభ్యులు జాతీయ సమావేశంలో నేరుగా ఎన్నుకోబడతారు; వీరిలో కొందరు శాశ్వత సభ్యులు. మొత్తం 36 మంది సభ్యులు ఉన్నారు. ప్రస్తుత రాజకీయ, సంస్థాగత సమస్యలను పరిష్కరించడానికి బోర్డు సంవత్సరానికి సుమారు ఆరు సార్లు సమావేశమవుతుంది. పార్టీ బడ్జెట్‌ను ఆమోదించడం, పార్టీ శాశ్వత రాజకీయ ప్రతినిధులను ఎంపిక చేయడం దీని పని. [64] జాతీయ బోర్డు సమావేశాల మధ్య మధ్యంతర కాలంలో పార్టీని కేంద్ర కమిటీ నిర్వహిస్తుంది. కమిటీ సభ్యులను జాతీయ సమావేశం ద్వారా ఎన్నుకుంటారు. ఈ కమిటీలో పార్టీ నాయకుడు, ఇద్దరు ఉప నాయకులు, పార్టీ కార్యదర్శి, పార్లమెంటరీ నాయకుడు, సోషలిస్ట్ యూత్ నాయకుడు, ఐదుగురు ఇతర సభ్యులు ఉంటారు. బోర్డు దాదాపు ప్రతి సోమవారం సమావేశాన్ని నిర్వహిస్తుంది. [65] మున్సిపల్, స్థానిక చాప్టర్ల విభాగం చాప్టర్లు, జాతీయ పార్టీ మధ్య "కమ్యూనికేషన్" సంస్థగా పనిచేస్తుంది. [66]

చివరి సంస్థ, పార్టీ ప్రతినిధి సంస్థ, తొమ్మిది జాతీయ పార్టీ కార్యాలయాలను కలిగి ఉంటుంది. ఈ కార్యాలయాలు పార్టీకి సలహా సంస్థలుగా పనిచేస్తాయి. ఆఫీసు హోల్డర్లు పార్టీ పార్లమెంటరీ గ్రూపు, ప్రభుత్వ యంత్రాంగం, మిగిలిన పార్టీ సంస్థతో కలిసి వారి ప్రత్యేక కార్యాలయాలలో పనిచేస్తారు. వారు తమ స్థానిక ప్రాంతంలోని సంస్థలు, సంఘాలతో కూడా సంబంధాన్ని కలిగి ఉంటారు. పార్టీ ప్రతినిధులు సాధారణంగా సంవత్సరానికి నాలుగు నుండి ఆరు సార్లు సమావేశమవుతారు; ఈ బృందంలో దేశవ్యాప్తంగా ఉన్న పార్టీ సభ్యులు ఉంటారు, వారికి ప్రత్యేక నైపుణ్యం ఉంటుంది. పార్టీ ప్రతినిధులను జాతీయ సమావేశం ద్వారా ఎన్నుకుంటారు. [67]

చరిత్ర

[మార్చు]

నిర్మాణం (1973–1975)

[మార్చు]
నాయకులు పదం
బెరిట్ ఆస్ 1975–1976
బెర్జ్ ఫర్రే 1976–1983
థియో కొరిట్జిన్స్కీ 1983–1987
ఎరిక్ సోల్హీమ్ 1987–1997
క్రిస్టిన్ హాల్వోర్సెన్ 1997–2012
ఆడున్ లిస్బాకెన్ 2012–2023
కిర్స్టి బెర్గ్స్టో 2023–ప్రస్తుతం

1969 పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో తన అన్ని పార్లమెంటరీ స్థానాలను కోల్పోయిన తర్వాత, సోషలిస్ట్ పీపుల్స్ పార్టీ వివిధ వామపక్ష పార్టీల మధ్య ఎన్నికల సంకీర్ణాన్ని సృష్టించడానికి ప్రయత్నించింది. [68] గతంలో నార్వే కమ్యూనిస్ట్ పార్టీతో కలిసి పనిచేయడం పట్ల సందేహంగా ఉన్నప్పటికీ, ఆ పార్టీ చివరికి యూరోపియన్ కమ్యూనిటీ, డెమోక్రటిక్ సోషలిస్టులు, వివిధ పార్టీ-అలైన్డ్ స్వతంత్ర సోషలిస్టులలో నార్వేజియన్ సభ్యత్వానికి వ్యతిరేకంగా కార్మిక ఉద్యమ సమాచార కమిటీతో పాటు సంకీర్ణంలో సభ్యురాలిగా మారింది. [69] కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ నాయకుడు రీడార్ టి. లార్సెన్ మాట్లాడుతూ, పార్టీ జాతీయ సమావేశంలో సభ్యులు ఏకగ్రీవంగా సంకీర్ణంలో చేరడానికి అంగీకరించారని, ఇది తరువాత సోషలిస్ట్ ఎలక్టోరల్ లీగ్ పేరుతో మారుతుందని అన్నారు. [70]

సమూహాల మధ్య పరిష్కారం కోసం చర్చలు జరపడానికి 16 రోజులు పట్టింది. నార్వేలో "సోషలిస్ట్ ప్రభుత్వం" రావడానికి ఈ సంకీర్ణం ఏకైక మార్గమని సభ్యులు అంగీకరించారు. [70] 1973 నాటికి, లేబర్ పార్టీకి ప్రజాదరణ తగ్గింది, ఆ సమయంలో అది దాదాపు 100,000 మంది ఓటర్లుగా అంచనా వేయబడింది. కొత్తగా సృష్టించబడిన సోషలిస్ట్ ఎలక్టోరల్ లీగ్ కోసం ఓటర్లు లేబర్ పార్టీని విడిచిపెట్టారని ఊహాగానాలు తలెత్తాయి. [71] అంతర్గత కలహాల కారణంగా ఎలక్టోరల్ లీగ్ రద్దు అవుతుందని లేబర్ పార్టీ ముందస్తు అంచనాలు వేసింది. రీయుల్ఫ్ స్టీన్ తరువాత తనకు ఎలక్టోరల్ లీగ్ కంటే మావోయిస్టు రెడ్ ఎలక్టోరల్ అలయన్స్ పార్టీ పట్ల ఎక్కువ "గౌరవం" ఉందని పేర్కొన్నాడు. [72] 1973 పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో ఈ సంకీర్ణం 11.2% ప్రజాదరణ పొందిన ఓట్లను, పార్లమెంటులో 16 సీట్లను పొందింది. [73]

ప్రస్తుతం సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ అని పిలువబడే పార్టీ 1975లో స్థాపించబడింది. సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ పార్టీలో సభ్యత్వం పొందడానికి కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ రద్దు కావడానికి ఇష్టపడలేదు, సభ్యత్వానికి వ్యతిరేకంగా ఓటు వేసింది. ఇది పార్టీలో అంతర్గత పోరాటానికి దారితీసింది, పార్టీ అధికారిక వార్తాపత్రిక ఫ్రిహెటెన్ పార్టీని రద్దు చేయలేమని గట్టిగా సూచించింది, ఎందుకంటే అలా చేస్తే విప్లవ ఉద్యమం చనిపోతుందని అర్థం. సోషలిస్ట్ పీపుల్స్ పార్టీ అధికారిక వార్తాపత్రిక, ఓరియంటరింగ్, వారు కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ యొక్క "కఠినమైన" నాయకులను పిలిచే వారిపై దాడి చేసింది. [74] కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ లేకుండా, ఇతర పార్టీలు సంకీర్ణాన్ని రద్దు చేసి, దాని స్థానంలో ఒక రాజకీయ పార్టీని ఏర్పాటు చేయాలని ఓటు వేశాయి. [75]

ప్రారంభ సంవత్సరాలు (1976–1997)

[మార్చు]
ఎరిక్ సోల్హీమ్, 1987 నుండి 1997 వరకు పార్టీ నాయకుడు, జూన్ 2009లో చూసినట్లుగా

మొదటి సంవత్సరాలు విజయవంతం కాలేదు, ఎందుకంటే పార్టీ పార్లమెంటులో దాని అనేక స్థానాలను కోల్పోయింది, [76] కానీ 1980లలో బెర్జ్ ఫర్రే నాయకత్వంలో, పార్టీ ప్రజాదరణ మళ్లీ పెరిగింది. పార్టీలోని అంతర్గత విభేదాలు పెరిగాయి; అప్పటి ఉప నాయకుడు స్టెయినర్ స్టెజెర్నో పార్టీ సోషల్ డెమోక్రటిక్ విభాగాన్ని తరిమికొట్టడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారని పుకార్లు వచ్చాయి. [77] పార్టీకి మరింత తీవ్రమైన సమస్య ఏమిటంటే , రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం తరువాత పార్టీ ఎంపీలలో ఇద్దరు దేశ ద్రోహానికి పాల్పడ్డారు, వారిలో అత్యంత ముఖ్యమైనది హన్నా క్వాన్మో . తరువాత, క్వాన్మో నార్వేలో ప్రముఖ, అత్యంత ప్రజాదరణ పొందిన రాజకీయ నాయకులలో ఒకరిగా మారారు. [78] 1980ల చివరలో థియో కొరిట్జిన్స్కీ నాయకత్వంలో, పార్టీ శాంతి, [79] నిరాయుధీకరణ, [80] ఉపాధి, [81] హరిత రాజకీయాలు, ఆర్థిక సమానత్వం కోసం చేసిన ప్రయత్నాలకు ప్రముఖంగా మారింది. [82]

1990ల ప్రారంభంలో ఎరిక్ సోల్హీమ్ హయాంలో, పార్టీ ప్రజాదరణ మళ్ళీ క్షీణించింది. యూరోపియన్ యూనియన్‌లో నార్వేజియన్ సభ్యత్వానికి వ్యతిరేకంగా పార్టీ చురుకుగా పోరాడినప్పుడు, నార్వేజియన్లు మళ్ళీ ప్రజాభిప్రాయ సేకరణలో సభ్యత్వానికి వ్యతిరేకంగా ఓటు వేసినప్పుడు, ఎస్వీ తన "EU కు నో" ఓటర్లలో ఎక్కువ మందిని సెంటర్ పార్టీకి కోల్పోయింది. [83] సోల్హీమ్ నాయకుడిగా పదవీకాలం - కొంతమంది ప్రశంసించినప్పటికీ - చాలా వివాదాస్పదంగా పరిగణించబడింది. పార్టీలోని సోషలిస్ట్ విభాగం, "మ్యూజియం గార్డియన్స్" అని పిలువబడే వారు, సోల్హీమ్ పార్టీని కేంద్రానికి ఎక్కువగా తరలిస్తున్నారని ఆందోళన చెందారు. సోల్హీమ్ యొక్క బాహ్య విమర్శకులు అతని విధానాలు లేబర్ పార్టీతో చాలా తక్కువ లేదా ఎటువంటి తేడాలు లేకుండా "బూడిద-నీలం సామాజిక ప్రజాస్వామ్య" పార్టీకి దారితీశాయని అన్నారు. పార్టీ దిశను మార్చుకుని లేబర్, సెంటర్ పార్టీతో సంకీర్ణ ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటు చేసేలా సోల్హీమ్ ప్రయత్నించాడు. [84] 1997లో సోల్హీమ్ రాజీనామా చేయవలసి వచ్చింది, పార్టీలోని ఎడమ, కుడి వర్గాల మధ్య కొత్త అధికార పోరాటానికి ఆయనే ప్రధాన కారణంగా పార్టీ భావించింది. [85]

హాల్వోర్సెన్ తొలి నాయకత్వం (1997–2005)

[మార్చు]

1997లో క్రిస్టిన్ హాల్వోర్సెన్ కొత్త పార్టీ నాయకురాలిగా ఎన్నిక కావడంతో, పార్టీ ప్రజాదరణ మళ్లీ పెరిగింది. ఆమె నాయకత్వంలో, ప్రధాన దృష్టి విద్యగా మారింది,, "ముందుగా పిల్లలు, యువత" అనే నినాదం రూపొందించబడింది. [86] లేబర్ స్టోల్టెన్‌బర్గ్ మొదటి క్యాబినెట్ సమయంలో పార్టీ తన ఓటర్ల స్థావరాన్ని స్థిరంగా పెంచుకుంది, ఇది లేబర్ పార్టీని కేంద్రానికి మరింత తరలించింది, అదే సమయంలో ప్రభుత్వ ఆధీనంలో ఉన్న ఆస్తులను ప్రైవేటీకరించింది . దీని ఫలితంగా సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ పార్టీ చారిత్రాత్మకంగా అధిక ఓటింగ్ శాతం నమోదు చేసింది; 2001 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో వారు జాతీయ ఓట్లలో 12.5% సంపాదించారు. లేబర్ పార్టీ రికార్డు స్థాయిలో తక్కువ ఓటింగ్ శాతం సాధించింది, కేవలం 24.3% ఓట్లతో. [87] పార్టీ నాయకుడు థోర్బ్జోర్న్ జాగ్లాండ్, జెన్స్ స్టోల్టెన్‌బర్గ్ ఒకరినొకరు నిందించుకోవడంతో, ఓటింగ్ శాతం పార్టీలోని అంతర్గత పోరాటాన్ని మరింత దిగజార్చింది. పార్టీలోని కుడి-వింగ్ వర్గం పార్టీని మరింత కేంద్రానికి తరలించాలని కోరుకుంది, అయితే వామపక్ష వర్గం పార్టీని సోషలిస్ట్ వామపక్షానికి దగ్గరగా తరలించాలని కోరుకుంది. [88] 2005 ప్రారంభం నాటికి, నార్వేజియన్ ఓటర్లలో 20% కంటే ఎక్కువ మంది సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్‌కు ఓటు వేస్తారని పోల్స్ చూపించాయి. [89]

ఓస్లో మే డే మార్చ్ సందర్భంగా హాల్వోర్సెన్ (మధ్యలో) ఎర్లింగ్ ఫోక్‌వోర్డ్ (ఎడమ, రెడ్ నుండి), జెన్స్ స్టోల్టెన్‌బర్గ్ (కుడి, లేబర్ పార్టీ నుండి) తో

క్రిస్టియన్ డెమోక్రటిక్ పార్టీకి చెందిన ప్రధాన మంత్రి కెజెల్ మాగ్నే బోండెవిక్, ఎరుపు-ఆకుపచ్చ సంకీర్ణ సైద్ధాంతిక, రాజకీయ స్థానం గురించి మాట్లాడేటప్పుడు మూడు పార్టీలు "అస్పష్టంగా", "అస్పష్టంగా" ఉన్నాయని నమ్మాడు. సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్, సెంటర్ పార్టీతో నార్వే రాష్ట్ర బడ్జెట్ గురించి చర్చించిన తర్వాత, జెన్స్ స్టోల్టెన్‌బర్గ్ సార్వత్రిక ఉచిత డే కేర్ సేవను సృష్టించాల్సిన అవసరం ఉందని హాల్వోర్సెన్‌తో అంగీకరించారు. [90] ఫిబ్రవరి 2005 నాటికి, ఒక అభిప్రాయ సేకరణ ప్రకారం, పార్లమెంటులోని 169 సీట్లలో సంకీర్ణానికి 96 సీట్లు వస్తాయి, సోషలిస్ట్ వామపక్షాలు 3.9% తో పెరుగుతాయి. [91] ఫిబ్రవరిలో తరువాత, పార్టీలోని ఒక చిన్న వర్గం భవిష్యత్ సంకీర్ణాన్ని రెడ్-గ్రే సంకీర్ణం అని పిలిచింది, లేబర్, సెంటర్ పార్టీ పర్యావరణ విధానాలు "తగినంత రాడికల్" కాదని నమ్ముతుంది. [92]

2005 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికలకు ముందు, డిప్యూటీ లీడర్ ఓయ్స్టీన్ జుపెడల్ మాట్లాడుతూ, ప్రభుత్వంలో స్థానం సంపాదించినట్లయితే సోషలిస్ట్ వామపక్షం ఎటువంటి తీవ్రమైన మార్పులకు దోహదపడదని అన్నారు. [93] కన్జర్వేటివ్ పార్టీ నాయకురాలు ఎర్నా సోల్బర్గ్, ఆ పార్టీని "కమ్యూనిస్ట్" అని నిందించారు, ఎందుకంటే దాని ప్రస్తుత, మునుపటి కొన్ని యూరప్ అంతటా కమ్యూనిస్ట్ సంస్థలతో సంబంధాలు ఉన్నాయి. [94] ఆగస్టు ప్రారంభం నాటికి, అభిప్రాయ సేకరణలో సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ పార్టీ అత్యధిక పురోగతిని సాధించింది, కానీ గతంలో సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్‌కు ఓటు వేసిన వారిలో 17% మంది 2005 ఎన్నికల్లో తాము ఏ పార్టీకి ఓటు వేస్తారో ఖచ్చితంగా తెలియలేదు. [95] ఆగస్టు చివరి నాటికి, ఆ పార్టీ ఎన్నికల్లో కన్జర్వేటివ్ పార్టీతో పాటు "పెద్ద ఓడిపోయిన పార్టీలలో" ఒకటిగా ముద్ర వేయబడింది. సోషలిస్ట్ వామపక్షం సంకీర్ణంలోకి ప్రవేశించి లేబర్ పార్టీతో కలిసి పనిచేసినప్పుడు ఓటర్ల ఆసక్తిని కోల్పోయిందని చాలా మంది ఎన్నికల పరిశోధకులు విశ్వసించారు. [96] చెడు ఎన్నికల ఫలితాలు పార్టీలో అంతర్గత పోరాటాలకు దారితీశాయి, పార్టీ చరిత్రలో ఇది అత్యంత కష్టతరమైన ఎన్నిక అని జుపెడాల్ పేర్కొన్నారు. [97] ఆ పార్టీకి ప్రభుత్వంలోని 19 మంది మంత్రులలో 5 మంది ఉన్నారు, ఇది సెంటర్ పార్టీ కంటే ఒకరు ఎక్కువ. [98]

ఎరుపు–ఆకుపచ్చ సంకీర్ణం (2005–2013)

[మార్చు]

2009 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో, ఆ పార్టీ నాలుగు సీట్లు కోల్పోయి 11 స్థానాలతో మిగిలిపోయింది, కానీ లేబర్ పార్టీ మూడు సీట్ల లాభంతో ఎరుపు-ఆకుపచ్చ సంకీర్ణానికి 86–83 మెజారిటీ లభించింది. సంకీర్ణంలో అధికార మార్పిడి ఫలితంగా ఒక సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ క్యాబినెట్ మంత్రిని కోల్పోయారు, దీనితో వారికి సెంటర్ పార్టీతో సమానమైన నలుగురు మిగిలిపోయారు. విద్య, పరిశోధన మంత్రిత్వ శాఖపై నియంత్రణను కొనసాగించడానికి సోషలిస్ట్ వామపక్షాలు, హాల్వోర్సెన్ ప్రభావవంతమైన ఆర్థిక మంత్రిత్వ శాఖను లేబర్ పార్టీకి అప్పగించారు. [99]

2011 నార్వేజియన్ స్థానిక ఎన్నికల తర్వాత హాల్వోర్సెన్ తన రాజీనామాను ప్రకటించింది. 2012లో జరిగే అసాధారణ పార్టీ సమావేశంలో కొత్త నాయకుడిని ఎన్నుకోవాల్సి ఉంది. ఆడున్ లిస్‌బాకెన్, హెక్కి హోల్మాస్, బార్డ్ వెగార్ సోల్‌జెల్ నాయకత్వ స్థానానికి తమ అభ్యర్థిత్వాన్ని ప్రకటించారు. [100] లిస్బాకెన్ 2012 మార్చి 11న పార్టీ నాయకుడిగా ఎన్నికయ్యారు. నార్వేజియన్ వామపక్షంలో చాలామంది నవ ఉదారవాద పార్టీగా భావించే లేబర్ పార్టీతో కలిసి ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటు చేయడం, బారెంట్స్ సముద్రాన్ని చమురు తవ్వకాలకు తెరవడం, లిబియాలో నాటో నేతృత్వంలోని 2011 సైనిక జోక్యానికి మద్దతు ఇవ్వడంపై రెడ్ పార్టీ ఎస్వీని విమర్శించింది. [101]

ప్రతిపక్షంలోకి తిరిగి రావడం (2013–ప్రస్తుతం)

[మార్చు]

ఆడున్ లిస్బాకెన్ నాయకత్వంలో, పార్టీ ఎన్నికలు, సభ్యత్వంలో దాని ఓటు వాటాలో బలమైన లాభాలను సాధించింది. 2017 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో, ఆ పార్టీ నాలుగు సీట్లు [102] గెలుచుకుంది, కానీ ఎర్నా సోల్బర్గ్ నేతృత్వంలోని ప్రస్తుత కుడి-వింగ్ ప్రభుత్వం ప్రసిద్ధి చెందింది. వాతావరణ మార్పు, అసమానత, చమురుపై పోరాడిన ఎన్నికల్లో 2021 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికలు వామపక్ష ప్రతిపక్షానికి పెద్ద విజయం. జోనాస్ గహర్ స్టోర్ యొక్క లేబర్ పార్టీ సెంటర్ పార్టీ, సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ పార్టీతో కలిసి మెజారిటీ ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటు చేయాలని లక్ష్యంగా పెట్టుకుంది, [103] [104] కానీ తరువాతి పార్టీ వాతావరణం, సంక్షేమ విధానాలపై భిన్నాభిప్రాయాలను పేర్కొంటూ ప్రతిపక్షంలో ఉంటుందని, [105] భవిష్యత్ చర్చలకు తెరిచి ఉండి, సాధారణ కారణాలపై ప్రభుత్వానికి మద్దతు ఇస్తుందని పేర్కొంది. పత్రికలకు, లిస్బాకెన్ మాట్లాడుతూ, పార్టీ భవిష్యత్ చర్చలకు సిద్ధంగా ఉందని, ఇది మంచి, స్నేహపూర్వక చర్చ అని, ప్రస్తుతానికి ప్రతిపక్షంలోకి వెళ్తుందని వ్యాఖ్యానించారు. సెంటర్ పార్టీ నాయకుడు ట్రిగ్వే స్లాగ్స్‌వోల్డ్ వేదం ఇలా అన్నారు: "మంచి స్వరాన్ని కొనసాగించడం, కొత్త ప్రభుత్వానికి పునాది వేయగలమో లేదో చూడటం లేబర్ పార్టీ, సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ పార్టీ బాధ్యత అని నేను భావిస్తున్నాను." తనకు ఇష్టమైన ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటు చేయనందుకు నిరాశ చెందినప్పటికీ, స్టోర్ చర్చలను స్నేహపూర్వకంగా, గౌరవప్రదంగా అభివర్ణించాడు. [106]

9 నవంబర్ 2022న, లిస్బాకెన్ కుటుంబ కారణాలను చూపుతూ, పార్టీ నాయకుడిగా తిరిగి ఎన్నిక కావడానికి ప్రయత్నించబోనని, మార్చి 2023లో జరిగే తదుపరి పార్టీ సమావేశంలో పదవీవిరమణ చేస్తానని ప్రకటించారు. [107] మార్చిలో జరిగిన పార్టీ సమావేశంలో లిస్బాకెన్ స్థానంలో అతని ఉప నాయకుడు కిర్స్టి బెర్గ్‌స్టో బాధ్యతలు స్వీకరించారు. [108]

ఎన్నికల చరిత్ర

[మార్చు]

పార్లమెంటరీ ఎన్నికలు

[మార్చు]

నార్వేలో జరిగిన పార్లమెంటరీ ఎన్నికలలో, సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ పార్టీ నార్వేలో ఏడవ అతిపెద్ద పార్టీ, లేబర్ పార్టీ, కన్జర్వేటివ్ పార్టీ, ప్రోగ్రెస్ పార్టీ, క్రిస్టియన్ డెమోక్రటిక్ పార్టీ, సెంటర్ పార్టీ, లిబరల్ పార్టీల తర్వాత ఉంది. సోషలిస్ట్ ఎలక్టోరల్ లీగ్ సాధించిన స్థాయిల కంటే దీని ప్రజాదరణ మొదట్లో తగ్గింది. [109] 2001 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల తర్వాత దాని సీట్ల సంఖ్య గరిష్ట స్థాయికి చేరుకుంది; ఈ ఎన్నిక సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ యొక్క అతిపెద్ద ఓటర్ల సంఖ్యను కూడా గుర్తించింది, ఇది జాతీయ ఓట్లలో 12.5% తో ఉంది.

1970ల ప్రారంభంలో సోషలిస్ట్ ఎలక్టోరల్ లీగ్ స్థాపించబడినప్పుడు, ఆ పార్టీ మెజారిటీ ప్రభుత్వంగా పాలించిన లేబర్ పార్టీ నుండి ఓటర్లను గెలుచుకుంది. సోషలిస్ట్ ఎలక్టోరల్ లీగ్ చేతిలో లేబర్ పార్టీ 100,000 ఓట్లను కోల్పోయిందని ప్రారంభ ఊహాగానాలు తెలిపాయి. [71] 1973 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో, పార్టీ స్టోర్టింగ్‌లో 16 స్థానాలను గెలుచుకుంది. [110] ఏకీకరణ ప్రక్రియ ముగిసిన తర్వాత, పార్టీ ఓటర్ల సంఖ్య కుప్పకూలి, 1977 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో జాతీయ ఓట్లలో 4.2%కి పడిపోయింది, పార్లమెంటులో కేవలం రెండు సీట్లు మాత్రమే సంపాదించింది. [76] 1989 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో, సోషలిస్ట్ వామపక్షం జాతీయ ఓట్లలో 10.1% సాధించింది, 1997 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల తర్వాత మళ్ళీ తగ్గింది. [111]

చాలా మంది చెడు ఎన్నికగా అభివర్ణించిన తర్వాత, లేబర్ పార్టీ 2001లో సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ చేతిలో చాలా మంది ఓటర్లను కోల్పోయింది, [112] [113] [114] [115] సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ జాతీయ ఓట్లలో 6% నుండి 12.5%కి పెరిగి, మళ్ళీ దేశంలో నాల్గవ అతిపెద్ద పార్టీగా అవతరించింది. 2005 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో, ఆ పార్టీకి 8.8% ఓట్లు వచ్చాయి; 2009 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో ఇది మరింత తగ్గింది, సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ 6.2% ఓట్లు సాధించింది; , మళ్ళీ 2013 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో, అది 4.1% ఓట్లు సాధించినప్పుడు, ఎన్నికల పరిమితి కిందకు రావడానికి 1,600 ఓట్ల దూరంలో ఉంది. [116] సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ పార్టీ 2010ల మధ్యలో తిరిగి పుంజుకుంది, 2017 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో లాభాలను ఆర్జించింది, [102], 2021 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల్లో పెద్ద వామపక్ష ప్రతిపక్ష విజయానికి దోహదపడింది.

స్థానిక ఎన్నికలు

[మార్చు]

1975 నార్వేజియన్ స్థానిక ఎన్నికలలో ఓటర్ల సంఖ్య గణనీయంగా తగ్గింది, ఆ పార్టీకి మున్సిపల్ ఎన్నికల్లో 5.5%, కౌంటీ ఎన్నికల్లో 5.7% ఓటింగ్ శాతం నిరాశపరిచింది. 1975లో ఎన్నికల రోజుకు ముందు నిర్వహించిన అభిప్రాయ సేకరణలో, సోషలిస్ట్ ఎలక్టోరల్ లీగ్‌కు ఓటు వేసిన ఓటర్లలో సగం మంది మళ్లీ ఆ పార్టీకి ఓటు వేయరని అంచనా వేయబడింది. 1973 నార్వేజియన్ పార్లమెంటరీ ఎన్నికల సమయంలో లేబర్ పార్టీ ఎన్నికల పెరుగుదల కారణంగా ఓటర్ల సంఖ్య తగ్గింది. [117] 1979 నార్వేజియన్ స్థానిక ఎన్నికల నాటికి ఆ పార్టీకి ప్రజాదరణ మరింత తగ్గింది, మున్సిపల్‌లో వరుసగా 4.1%, కౌంటీలో 4.4% సంపాదించింది.

1983 నార్వేజియన్ స్థానిక ఎన్నికల నాటికి, పార్టీ మున్సిపల్‌లో 1%, కౌంటీ ఎన్నికల్లో 0.9% పెరిగింది. సెప్టెంబర్ ప్రారంభంలో జరిగిన ఒక అభిప్రాయ సేకరణ ప్రకారం, లేబర్ పార్టీ పార్లమెంటులో తన నలుగురు ఓస్లో ప్రతినిధులను ప్రోగ్రెస్ పార్టీ, కన్జర్వేటివ్ పార్టీ, సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ చేతిలో ఓడిపోతుంది. [118] 1983 స్థానిక ఎన్నికలు పార్లమెంటరీ ఎన్నికలు అయి ఉంటే, సోషలిస్ట్ వామపక్షాలు పార్లమెంటులో 8 సీట్లు పొంది ఉండేవి. [119] 1987 నార్వేజియన్ స్థానిక ఎన్నికలలో ఆ పార్టీ మున్సిపల్, కౌంటీ స్థాయిలో వరుసగా 5.5%, 5.7% ఓట్లను సాధించింది. ఆ పార్టీకి బలమైన కౌంటీ నార్డ్‌ల్యాండ్, అక్కడ ఆ పార్టీకి 21.9% ప్రజాదరణ పొందిన ఓట్లు వచ్చాయి. [120]

1991 నార్వేజియన్ స్థానిక ఎన్నికలు పార్టీకి ఓటర్లలో భారీ పెరుగుదలను నమోదు చేశాయి, మునిసిపాలిటీలలో 11.6%, కౌంటీలలో 12.2% సంపాదించి, ఆ పార్టీని నార్వేలో మూడవ అతిపెద్ద పార్టీగా నిలిపాయి. నార్వేజియన్ ప్రెస్, సెంటర్ పార్టీతో పాటు సోషలిస్ట్ లెఫ్ట్ పార్టీని ఎన్నికలలో "పెద్ద విజేతలు"గా పేర్కొంది. [121] 1995 నార్వేజియన్ స్థానిక ఎన్నికలలో, పార్టీ మునిసిపాలిటీలలో 5.9%, కౌంటీలలో 6.1% సాధించింది. 1999 నార్వేజియన్ స్థానిక ఎన్నికలకు ముందు, ఓస్లోలో సోషలిస్ట్ వామపక్షాలకు ప్రజాదరణ పెరిగినట్లు పోల్స్ చూపించాయి. [122] ఈ పెరుగుదలకు కారణం ఆ పార్టీ మళ్ళీ లేబర్ పార్టీ నుండి ఓట్లను గెలుచుకోగలిగింది. [123] ఆ పార్టీకి మునిసిపాలిటీలలో 7.8% ఓట్లు, కౌంటీలలో 8.5% ఓట్లు వచ్చాయి.

మూలాలు

[మార్చు]
  1. ↑ Nordsieck, Wolfram (September 2021). "Norway". Parties and Elections in Europe. Retrieved 19 October 2021.
  2. ↑ Colomer, Josep M. (25 July 2008). Comparative European Politics. Routledge. p. 261. ISBN 9781134073542. Retrieved 23 August 2018..
  3. ↑ AFP, French Press Agency– (2021-09-11). "Norway faces possible change in EU ties after election". Daily Sabah (in అమెరికన్ ఇంగ్లీష్). Retrieved 2022-02-20.
  4. ↑ Rye, Lise. "Norwegian eurosceptism revisited" (PDF).
  5. ↑ "Norway flirts with the idea of a 'mini Brexit' in election campaign". The Local Norway (in అమెరికన్ ఇంగ్లీష్). 2021-09-11. Retrieved 2022-02-20.
  6. ↑ Nikel, David (4 August 2021). "Political Parties in Norway". Life in Norway. Retrieved 2 February 2022.
  7. ↑ "SV-forslag om republikk får støtte fra flere". 25 September 2016.
  8. ↑ "Medlemstallene i SV mot nye høyder". Socialist Left Party. 10 January 2018. Archived from the original on 25 March 2020. Retrieved 25 March 2020.
  9. ↑ "12.2.2 Partienes syn... - regjeringen.no". Archived from the original on 20 October 2013. Retrieved 28 September 2012.
  10. ↑ "Hva står de politiske partiene for?". Nasjonal Digital Læringsarena.[permanent dead link]
  11. ↑ "Alliansepolitikk". SV. Retrieved 17 December 2019.
  12. ↑ Håland, Asta Beate (31 December 2005). "Kvinner og andre minoriteter". Klassekampen.
  13. ↑ Gustavsen, Finn (1 November 2009). "Finn Gustavsen". Verdens Gang. p. 4.
  14. ↑ Salvesen, Geir (18 February 2002). "Én av fire i SV sier ja til EU". Aftenposten. p. 4.
  15. ↑ "Sosialistisk framgang men kva så?". Klassekampen. 11 September 2009.
  16. ↑ ""Sosialistene" Ap-SV-Sp". Adresseavisen. 6 June 2005. p. 23.
  17. ↑ Østlie, Jan-Erik (17 August 2009). "Det blir ikke revolusjon i år heller". Frifagbevegelse.no. Archived from the original on 22 July 2011. Retrieved 18 December 2009.
  18. ↑ Christensen, Per Aage Pleym (16 September 2003). "Populistene vant, ansvaret tapte". Liberaleren. Retrieved 18 December 2009.
  19. ↑ Aabø, Stein (5 March 2003). "Røde tall smitter". Dagbladet. Retrieved 18 December 2009.
  20. ↑ Larsen, Christiane Jordheim; Sjøli, Hans Petter (14 November 2009). "Kamp: SVs venstrefløy går". Klassekampen. p. 4.
  21. ↑ Johansen, Marianne; Thunæs, Bjørn (29 November 2005). "SV-nestleder vil fjerne børsen". Verdens Gang. Retrieved 19 December 2009.
  22. ↑ Johansen, Marianne; Thunæs, Bjørn; Mosveen, Eirik (30 September 2009). "Illsint Siv Jensen". Verdens Gang. p. 17.
  23. ↑ "SV tror på minst 10 prosent velgeroppslutning". Norwegian News Agency. 4 August 2001.
  24. ↑ Halvorsen, Bjørn Egil (15 November 2005). "Øystein Djupedal gir 10 millioner i startpakke". Dagsavisen. p. 10.
  25. ↑ Holmelid, Kristin (30 November 2005). "Mageplask på mageplask av Djupedal; fakta/minister i minefelt". Bergens Tidende. p. 7.
  26. ↑ Veslemøy, Lode; Larsen-Vonstett, Øystein (13 September 2005). "Din Nye Hverdag". Verdens Gang. p. 8.
  27. ↑ Natland, Jarle (24 October 2005). "Ny kunnskapsminister: - Læreren er viktigst i den norske skolen". Stavanger Aftenblad. p. 8.
  28. ↑ Bredeveien, Jo Moen (25 February 2009). "- Problemet er "kenguruskolen"". Dagsavisen. Archived from the original on 26 February 2009.
  29. ↑ Lorentsen, Olaf (7 September 2005). "Het debatt om utdanning". Fædrelandsvennen. p. 3.
  30. ↑ Beck, Christian W. (22 December 2005). "Friskoler som ideal". Dagbladet. p. 34.
  31. ↑ "Vi må først ha kunnskap". Stavanger Aftenblad. 4 February 2010. p. 26.
  32. ↑ "Delseier til SV". Dagbladet. 27 September 2009. p. 2.
  33. ↑ Nedrebø, Rune (24 September 2009). "SV-arar opne for retrett om oljeboring i Lofoten". Stavanger Aftenblad. pp. 12–13.
  34. ↑ "SV i siget på ny meningsmåling". Kommunal Rapport. 31 August 2009.
  35. ↑ "SV: Miljø gjennomsyrer hele plattformen". Norwegian News Agency. 7 October 2009.
  36. ↑ Håland, Asta Beate (31 December 2005). "Kvinner og andre minoriteter". Klassekampen.
  37. ↑ Stø, Ane (26 September 2005). "Damenes vals?". Klassekampen.
  38. ↑ Ueland, Margunn; Minge, Anders (28 August 2005). "Tar opp seksuell trakassering i skolen i debatt". Stavanger Aftenblad. p. 5.
  39. ↑ Thorenfeldt, Gunnar (22 January 2005). "Feminist? Javisst!". Klassekampen.
  40. ↑ Brock, Arild (18 November 2009). "Radikal". Verdens Gang. p. 41.
  41. ↑ Lode, Veslemøy (19 November 2009). "Vasser i damer likestilling". Dagbladet.
  42. ↑ "Allmenn verneplikt". Government.no. Norwegian government. 4 November 2014. Retrieved 1 January 2022.
  43. ↑ "Ingen støtte til økt innvandring". Aftenposten. 3 December 1992. p. 10.
  44. ↑ Salvesen, Geir (6 March 1999). "Flertall for mer jobb-innvandring". Aftenposten. p. 37.
  45. ↑ "Frykten for islam". Fædrelandsvennen. 31 December 2009. p. 2.
  46. ↑ Slettholm, Andreas (30 December 2009). "Nei til flerkulturelt nabolag". Aftenposten. Archived from the original on 21 August 2011. Retrieved 6 February 2010.
  47. ↑ "Innvandrere svikter SV". Nettavisen. 4 September 2009. Archived from the original on 9 October 2012. Retrieved 6 February 2010.
  48. ↑ Haugan, Bjørn (9 September 1997). "Innvandring". Verdens Gang.
  49. ↑ Kristoffersen, Svein (14 March 2009). "Ap og Frp enige om asylinnstramning". Klassekampen. p. 13.
  50. ↑ Harbo, Hilde; Johansen, Per Anders (25 March 1999). "Halvorsen og Solheim trosser eget parti". Aftenposten. Archived from the original on 16 July 2011. Retrieved 21 December 2009.
  51. ↑ "Uenighet i SV om NATO-bombing". Norwegian News Agency. 26 March 1999.
  52. ↑ Hurum, Eirin; Vassnes, Hanne Borgen (30 March 1999). "Beredt til å gå". Dagbladet. p. 15.
  53. ↑ Larsen, Gunnar Tore (11 April 1999). "SV fortvilte seg til kompromiss". Aftenposten. p. 5.
  54. ↑ Hegtun, Halvor (31 December 2002). "SV og Sp. krever åpen debatt om krig". Aftenposten. Archived from the original on 29 June 2011. Retrieved 21 December 2009.
  55. ↑ Solhjell, Bård Vegar (5 May 2006). "Klår linje frå SV". Dagbladet. p. 57.
  56. ↑ "Ikke kursendring ennå". Adresseavisen. 22 January 2008. p. 4.
  57. ↑ "Ennå ikke fred etter seks år". Adresseavisen. 8 October 2008. p. 20.
  58. ↑ Skjeseth, Alf (21 January 2008). "Debatten". Klassekampen. p. 2.
  59. ↑ Spence, Thomas (21 February 2008). "Får soldat- bråk rett i fanget". Aftenposten. p. 12.
  60. ↑ "Avsporing om Afghanistan". Aftenposten. 17 November 2006. p. 2.
  61. ↑ Barstad, Haakon (21 October 2006). "La oss gå rett på sak. Hvorfor vil ikke SV sende flere norske soldater". Nationen. p. 18.
  62. ↑ "Partiets organer". Socialist Left Party. Archived from the original on 26 November 2010. Retrieved 20 March 2010.
  63. ↑ "Landsmøte 2009". Socialist Left Party. Archived from the original on 27 November 2010. Retrieved 20 March 2010.
  64. ↑ "Landsstyret". Socialist Left Party. Retrieved 20 March 2010.
  65. ↑ "Sentralstyret". Socialist Left Party. Retrieved 20 March 2010.
  66. ↑ "Fylke- og lokallagsinndeling". Socialist Left Party. Archived from the original on 24 March 2010. Retrieved 20 March 2010.
  67. ↑ "Utvalg". Socialist Left Party. Retrieved 20 March 2010.
  68. ↑ "Farvel til SF". Verdens Gang. 9 September 1969. p. 2.
  69. ↑ "Allianser og perspektiver". Verdens Gang. 18 April 1973. p. 3.
  70. ↑ 70.0 70.1 "Sosialistisk Valgforbund". Verdens Gang. 13 April 1973. p. 6.
  71. ↑ 71.0 71.1 Norvik, Erling (16 April 1973). "De borgerlige krefter må samles". Verdens Gang. p. 3.
  72. ↑ "Fjerde gang gjelder det". Verdens Gang. 23 August 1973. p. 5.
  73. ↑ "Spørsmål og svar". Verdens Gang. 23 March 2007. p. 2.
  74. ↑ Stemland, Jens Henrik (21 June 1975). "Orientering trommer til kamp". Verdens Gang. p. 4.
  75. ↑ "Fakta om Sosialistisk Venstreparti". Norwegian News Agency. 20 October 2000.
  76. ↑ 76.0 76.1 "Stortingsvalget 1977. Valgte representanter etter parti. Fylke". Statistics Norway. 2001. Retrieved 19 December 2009.
  77. ↑ Kleivan, Kåre; Iversen, Arne (11 September 1976). "Klassekampen lanseres fraksjonskamp i SV". Verdens Gang. p. 3.
  78. ↑ Dahl, Hans Fredrik (21 July 2008). "Dommen over Hanna". Dagbladet. Retrieved 22 February 2010.
  79. ↑ Solvoll, Einar (9 December 1983). "Naiv SV tankegang, sier Nordli". Aftenposten. p. 3.
  80. ↑ Greve, Tim (12 September 1981). "Anti-klimaks på valgkampen". Verdens Gang. p. 5.
  81. ↑ Malmø, Morten (1 November 1983). "Borgerlig enighet, hard Ap.kritikk". Aftenposten. p. 3.
  82. ↑ Wettrejohnsen, Egil (11 October 1985). "Sosialistisk Venstreparti: Katastrofe for eldrepolitikken". Aftenposten. p. 11.
  83. ↑ Wettrejohnsen, Egil (29 November 1994). "Fred of forsoning for SV". Norwegian News Agency.
  84. ↑ Spence, Thomas (8 June 1995). "Stormfullt partnerskap". Aftenposten. p. 19.
  85. ↑ Kristoffersen, Svein (24 April 1997). "SV: Et nødvendig lederskifte". Norwegian News Agency.
  86. ↑ Aalborg, Berit (8 September 1997). "SV vil snu valgkampen: - En uke med barn og ungdom først". Aftenposten. p. 2.
  87. ↑ Kristoffersen, Svein (11 September 2001). "Stoltenberg sitter på oppsigelse". Norwegian News Agency.
  88. ↑ Øverby, Arve (20 September 2001), "Ap i gang med oppvasken", Verdens Gang, p. 2
  89. ↑ Horn, Anders (1 April 2005). "Den største utfordringen". Ny Tid. Archived from the original on 17 July 2011. Retrieved 20 March 2010.
  90. ↑ Krossli, Jan Inge (28 January 2005). "Vil ha avtale før valget". Dagsavisen. p. 9.
  91. ↑ "Rekordmåling for de rødgrønne". Norwegian News Agency. 22 February 2005.
  92. ↑ Olsen, Einar (12 February 2005). "SV frykter at rødgrønn kan bli rødgrå". Norwegian News Agency.
  93. ↑ "Ingen brå endringer med SV i regjering". Norwegian News Agency. 23 August 2005.
  94. ↑ Johansen, Marianne; Mosveen, Eirik; Johansen, Alf Bjarne; Vågenes, Hallgeir (28 August 2005). "Beskylder SV for å være i Kommunist-Selskap". Verdens Gang.
  95. ↑ Horn, Anders (5 August 2005). "SV best inn i valgkampen". Klassekampen.
  96. ↑ Lønnå, Eline; Sjøli, Hans Petter (27 August 2005). "SV i skyggen av Jens". Klassekampen.
  97. ↑ Ola, Oustad Hans (13 September 2005). "Sprakk på oppløpet: Jubel på SV-vake tross tilbakegang". Aftenposten. p. 11.
  98. ↑ Lee, Irina (17 October 2005). "Anne-Grete inn i regjering". Bergens Tidende. p. 7.
  99. ↑ Halvorsen Kemp, Ida; Hegtun, Halvor (18 October 2009). "Halvorsen går av som finansminister". Aftenposten. Archived from the original on 20 October 2009. Retrieved 7 January 2010.
  100. ↑ Blindheim, Anne Marte; Fiske, Robin Reistad; Lundervold, Linn Kongsli (12 September 2011). "Kristin Halvorsen går av i 2012". Dagbladet. Retrieved 25 September 2011.
  101. ↑ Engelstad, Ellen; Martinussen, Marie Sneve (10 September 2017). "The Role of the Norwegian Left". Jacobin. Retrieved 19 October 2021.
  102. ↑ 102.0 102.1 "Tall for hele Norge – Stortingsvalg – 2017". Valgresultat. Norwegian Directorate of Elections. 26 February 2017. Retrieved 22 September 2017.
  103. ↑ Milne, Richard (13 September 2021). "Norway's centre-left set for power as Erna Solberg concedes". Financial Times. Archived from the original on 10 December 2022. Retrieved 14 September 2021.
  104. ↑ "Norway's left-wing opposition wins general election in a landslide". France 24. Agence France-Presse. 13 September 2021. Retrieved 14 September 2021.
  105. ↑ Treloar, Stephen (29 September 2021). "Norway Coalition Talks in Disarray as Socialist Left Walks Out". Bloomberg News. Retrieved 29 September 2021.
  106. ↑ "SV bryter sonderingene på Hurdal: − Stor skuffelse". Verdens Gang. 29 September 2021. Retrieved 29 September 2021.
  107. ↑ "Audun Lysbakken (SV) stiller ikke til gjenvalg: − Det koster". Verdens Gang. 9 November 2022. Retrieved 9 November 2022.
  108. ↑ "Kirsti Bergstø er SVs nye partileder". NRK. 18 March 2023. Retrieved 18 March 2023.
  109. ↑ "Stortingets sammensetning 1945-d.d." Norwegian Social Science Data Services (NSD). Archived from the original on 10 నవంబర్ 2017. Retrieved 19 December 2009. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  110. ↑ "Stortingsvalget 1973. Valgte representanter etter parti. Fylke". Statistics Norway. 2001. Retrieved 19 December 2009.
  111. ↑ "Diverse Tillegg". Statistics Norway. Retrieved 19 December 2009.
  112. ↑ Hansson, Steinar (29 September 2001). "Arbeiderpartiet i revers". Adresseavisen. p. 15.
  113. ↑ "Arbeiderpartiet og stortingsvalget". Adresseavisen. 18 September 2001. p. 34.
  114. ↑ "1. Leder et historisk valg". Dagbladet. 11 September 2001. p. 3.
  115. ↑ "Knust, men blir sittende". Aftenposten. 11 September 2001. p. 1.
  116. ↑ "SV om lag 1.600 stemmer unna sperregrensen". Dagens Næringsliv/NTB. 10 September 2013. Retrieved 14 September 2013.
  117. ↑ "Bare halvparten av SV-velgerne stemmer SV igjen". Verdens Gang. 12 September 1975. p. 1.
  118. ↑ "Høyre, SV og Fr.p. spås fremgang i Oslo". Aftenposten. 1 September 1983. p. 8.
  119. ↑ Nilssen, Andreas (16 September 1983). "Valgene". Verdens Gang. p. 24.
  120. ↑ "Åmot beste SV-kommune, Nordland beste SV-fylke". Norwegian News Agency. 15 September 1987.
  121. ↑ Mathismoen, Ole (10 September 1991). "SV og Sp. valgets store vinnere". Aftenposten. p. 3.
  122. ↑ Riisnæs, Ida Grieg (14 September 1999). "SV fram: Oslo reddet Kristins natt". Dagbladet. p. 10.
  123. ↑ Kluge, Lars (9 September 1999). "SV og Høyre vinner Ap.s velgere". Aftenposten. p. 3.
"https://te.wikipedia.org/w/index.php?title=సోషలిస్ట్_లెఫ్ట్_పార్టీ_(నార్వే)&oldid=4555241" నుండి వెలికితీశారు