కురు సామ్రాజ్యం

Kuru Kingdom సంస్కృతం: कुरु राज्य
c. 1200 BCE–c. 500 BCE
Kuru and other kingdoms in the Late Vedic period.
Kuru and other Mahajanapadas in the Post Vedic period.
రాజధాని	Āsandīvat, later Hastinapura and Indraprastha
సామాన్య భాషలు	Vedic Sanskrit
మతం	Vedic Hinduism Brahmanism
ప్రభుత్వం	Monarchy
Raja (King or Chief)
చారిత్రిక కాలం	Iron Age
• స్థాపన	c. 1200 BCE
• పతనం	c. 500 BCE
Preceded by Succeeded by Rigvedic tribes Panchala Mahajanapada
Today part of	India

మధ్యయుగ వేద కాలంలో ఉత్తర భారతదేశంలోని ఢిల్లీ, హర్యానా, పంజాబ్, ఉత్తరాఖండ్ మరియు ఉత్తరప్రదేశ్ పశ్చిమ భాగం (దోయాబ్ ప్రాంతాలలో ఇనుప యుగం వేద భారతీయ-ఆర్య గిరిజన సమాజం కురు (సంస్కృతం: కురు) (సుమారు 1200 - క్రీ.పూ. 900) లో కనిపించింది. భారతీయ ఉపఖండంలో మొట్టమొదటి నమోదు చేయబడిన రాష్ట్ర-స్థాయి సమాజంగా అభివృద్ధి చెందింది.

కురు రాజ్యం తొలి వేద కాలం వేద వారసత్వాన్ని నిర్ణయాత్మకంగా మార్చుకుంది. వేద శ్లోకాలు సేకరించి చేస్తూ కొత్త ఆచారాలను అభివృద్ధి చేశాయి. ఇవి భారతీయ నాగరికతలో సాంప్రదాయిక శ్రాచువా ఆచారాలు అని పిలవబడే "సాంప్రదాయిక" సంశ్లేషణ " లేదా" హిందూ సంశ్లేషణ ". ఇది పరిక్షిత్ మరియు జానమేజయా (మొదటి)పాలనలో మధ్య వేద కాలం ప్రధాన రాజకీయ మరియు సాంస్కృతిక కేంద్రంగా మారింది. అయితే ఇది వేద కాలంలో (900 - క్రీ.పూ. 500) ప్రాముఖ్యతను కోల్పోయింది. " క్రీ.పూ. 5 వ శతాబ్దంలో మహాజనదకాలం నాటికి ఒక అయినప్పటికీ కురూ ప్రజలు వేదకాలం తరువాత కూడా కొనసాగి మహాభారత ఇతిహాసానికి వేదికగా మారారు. కురు రాజ్యాన్ని అర్థం చేసుకునేందుకు ప్రధాన సమకాలీన వనరులు ప్రాచీన కాలపు గ్రంథాలు ఈ కాలంలో జీవిత వివరాలు మరియు చారిత్రక వ్యక్తులు మరియు సంఘటనలకు సంబంధించిన ఇతిహాసాలు వివరిస్తున్నాయి.కురు రాజ్య సమయ-ఫ్రేమ్ మరియు భౌగోళిక పరిధి (వేద సాహిత్యం యొక్క వేదాంత అధ్యయనముచే నిర్ణయించబడినది) పురావస్తు పెయింటెడ్ గ్రే వేర్ (బూడిదరంగులో చిత్రీకరించిన పాత్రలు) సంస్కృతితో తన అనురూపాన్ని సూచిస్తుంది. ఏదేమైనా, కురుస్ గురించి సంప్రదాయాలు మరియు అనేక పురాణగాధలతో మహాభారతం పురాణ గాథను అందించాయి.

చరిత్ర

Modern replica of utensils and falcon shaped altar used for Agnicayana, an elaborate srauta ritual from the Kuru period.

కురూ ప్రజల ఉనికి ఋగ్వేదం తరువాత వేద సాహిత్యంలో ప్రముఖంగా కనుపించింది. కురూ ప్రజలు ప్రారంభ ఇండో-ఆర్యన్ల శాఖగా గంగా-జమున దోయాబు, ఆధునిక హర్యానాలను పాలించింది. వేద కాలం తరువాత పురాణకాల చారిత్రక దృష్టి పంజాబు నుండి హర్యానా, దోయాబు, కురు వంశానికి తరలించబడింది.

ఈ ధోరణి హర్యానా, దోయాబు ప్రాంతంలో బూడిదవర్ణ పాత్రలు స్థావరాల సంఖ్య, పరిమాణానికి అనుగుణంగా ఉంటుంది. కురుక్షేత్ర జిల్లా పురావస్తు సర్వేలు క్రీ.పూ. 1000 నుండి 600 వరకు కాలం గడువు కోసం మరింత క్లిష్టమైన (ఇంకా పూర్తిగా పట్టణీకరించబడినది) మూడు-అంచెల సోపానక్రమం వెల్లడైంది. క్లిష్టమైన లేదా అభివృద్ధి చెందుతున్న ప్రారంభ రాష్ట్రాన్ని సూచిస్తూ, గంగాలోయ మిగిలిన భాగంలో (సాధారణ "ప్రధాన ప్రాంగణాల్లో ఉనికిని సూచిస్తూ" కొన్ని "సచ్ఛీల కేంద్ర ప్రదేశాల" తో) రెండు అంతస్తుల పరిష్కారంతో విభేదిస్తుంది. బూడిదవర్ణపాత్రల అనేక ప్రాంతాలు చిన్న వ్యవసాయ గ్రామాలు అయినప్పటికీ, అనేక బూడిదవర్ణపాత్రల ప్రాంతాలుగా వర్ణించబడే ప్రాంతాలు పెద్ద స్థిరనివాసాలుగా ఉద్భవించాయి; వీటిలో అతిపెద్దవి క్రీ.పూ. 600 ల తర్వాత పెద్ద నగరాలలో ఉద్భవించిన విస్తృతమైన కోటల కంటే చిన్నవి మరియు సరళమైనవి అయినప్పటికీ పలకలు లేదా కంచెలు మరియు పైకప్పులతో కప్పబడిన భూమితో నిర్మించబడ్డాయి.

10 రాజ్యాల యుద్ధం తరువాత భరత, పురు తెగలకు మధ్య సంధి, విలీనం ఫలితంగా మధ్య వైదిక కాలంలో బృహత్తరమైన కురు తెగ ఏర్పడింది. కురుక్షేత్ర ప్రాంతంలోని అధికార కేంద్రంగా కురులు వేద కాలంలో మొదటి రాజకీయ కేంద్రంగా ఏర్పడింది. సుమారుగా క్రీ.పూ 1200 నుండి క్రీ.పూ 800 వరకు ఆధిపత్యంలో ఉన్నారు. మొట్టమొదటి కురు రాజధాని అసంధివతు సమీపంలో ఉంది.హర్యానాలో ఆధునిక అస్సాందుగా గుర్తించబడింది. తరువాత సాహిత్యం ఇంద్రప్రస్థ (ఆధునిక ఢిల్లీ), హస్తినాపుర ప్రధాన కురు రాజధాని నగరాలుగా సూచిస్తుంది.

అధర్వవేద (XX.127) "కురు రాజు" పరీక్షిత్తును గొప్ప అభివృద్ధి చెందుతున్న సంపన్న రాజ్యం పాలకుడుగా ప్రశంసించింది. శతపథ బ్రాహ్మణ వంటి ఇతర చివరి వేద గ్రంథాలు పరీక్షిత్తు జ్ఞాపకార్ధం కుమారుడు మొదటి జనమేజయుడు అశ్వమేధయాగం చేసిన గొప్ప విజేతగా ఉన్నాడు. ఈ రెండు కురు రాజులు కురు రాజ్యాన్ని ఏకీకృతం చేయడంలో మరియు శ్రాచువా సంప్రదాయాల అభివృద్ధిలో నిర్ణయాత్మక పాత్ర పోషించారు. తరువాత పురాణములు మరియు సంప్రదాయాల్లో (ఉదా, మహాభారతంలో) ముఖ్యమైన వ్యక్తులలో కనిపిస్తారు.

వేదసంస్కృతికి చెందని సాల్వా (లేదా సాల్వి) తెగ ఓడించిన తరువాత కురురాజ వంశం క్షీణించింది. వేద సంస్కృతి కేంద్రం తూర్పుప్రాంతాన్ని పాంచాల రాజ్యంగా (ఉత్తరప్రదేశంలో) మార్చింది.కురు కుటుంబంలో చెలరేగిన తిరుగుబాటుల కారణంగా . నాశనం కావడంతో తరువాత (వేద సంస్కృత సాహిత్యం ఆధారంగా) కురు రాజధాని దిగువ దోయాబులోని కౌసాంబికి బదిలీ చేయబడింది. వేద కాలంలో (క్రీస్తుపూర్వం 6 వ శతాబ్దం నాటికి) కురు రాజవంశం వరుసగా కురు, వాట్సా జనపదాలుగా రూపొందాయి. ఇవి ఎగువ దోయాబు (ఢిల్లీ, హర్యానా), దిగువ దోయాబులుగా విభజితమై పాలించబడ్డాయి. కురు రాజవంశం అదనంగా వాట్సా శాఖ కౌన్హంబి, మథుర శాఖలుగా విభజించబడింది.

Society

Modern performance of Agnicayana, an elaborate srauta ritual from the Kuru period

దస్త్రం:Coin of the Kuru Kingdom.jpg

A Kuru coin, earliest example of coinage in India.

The tribes that consolidated into the Kuru Kingdom or 'Kuru Pradesh' were largely semi-nomadic, pastoral tribes. However, as settlement shifted into the western Ganges Plain, settled farming of rice and barley became more important. Vedic literature of this time period indicates the growth of surplus production and the emergence of specialized artisans and craftsmen. Iron was first mentioned as śyāma ayas (literally "black metal") in the Atharvaveda, a text of this era. Another important development was the fourfold varna (class) system, which replaced the twofold system of arya and dasa from the Rigvedic times. The Brahmin priesthood and Kshatriya aristocracy, who dominated the arya commoners (now called vaishyas) and the dasa labourers (now called shudras), were designated as separate classes.

Pre-Mauryan (Ganges Valley) Kurus (Kurukshetras) coin, c. 350–315 BCE. AR 15 Mana – Half Karshapana (15mm, 1.50 g). Triskeles-like geometric pattern/aix-armed symbol.

Kuru kings ruled with the assistance of a rudimentary administration, including purohita (priest), village headman, army chief, food distributor, emissary, herald and spies. They extracted mandatory tribute (bali) from their population of commoners as well as from weaker neighboring tribes. They led frequent raids and conquests against their neighbors, especially to the east and south. To aid in governing, the kings and their Brahmin priests arranged Vedic hymns into collections and developed a new set of rituals (the now orthodox Srauta rituals) to uphold social order and strengthen the class hierarchy. High-ranked nobles could perform very elaborate sacrifices, and many rituals primarily exalted the status of the king over his people. The ashvamedha or horse sacrifice was a way for a powerful king to assert his domination in northern India.

In epic literature

ఇవి కూడా చూడండి: Kauravas and Pandavas

The later Kuru state in the Mahajanapada period, c. 600 BCE

The epic poem, the Mahabharata, tells of a conflict between two branches of the reigning Kuru clan possibly around 1000 BCE. However, archaeology has not furnished conclusive proof as to whether the specific events described have any historical basis. The existing text of the Mahabharata went through many layers of development and mostly belongs to the period between c. 400 BCE and 400 CE. Within the frame story of the Mahabharata, the historical kings Parikshit and Janamejaya are featured significantly as scions of the Kuru clan.

A historical Kuru King named Dhritarashtra Vaichitravirya is mentioned in the Kathaka Samhita of the Yajurveda (సుమారు 1200–900 BCE) as a descendant of the Rigvedic-era king Sudas. His cattle were reportedly destroyed as a result of conflict with the vratya ascetics; however, this Vedic mention does not provide corroboration for the accuracy of the Mahabharata's account of his reign.

Kuru family tree in Mahabharata

This shows the line of both parentage and succession, according to the Mahabharata (but is not corroborated by sources contemporary with the Vedic-era Kuru Kingdom). See the notes below for detail.

Kurua

Ganga

Shantanua

Satyavati

Parashara

Bhishma

Chitrāngada

Ambika

Vichitravirya

Ambalika

Vyasa

Dhritarashtrab

Gandhari

Shakuni

Kunti

Pandub

Madri

Karnac

Yudhishthirad

Bhimad

Arjunad

Subhadra

Nakulad

Sahadevad

Draupadi

Duryodhanae

Dushāsana

Dussalā

(98 sons)

Abhimanyu

Uttara

Parikshit

Madravati

Janamejaya

Key to Symbols

• Male: blue border
• Female: red border
• Pandavas: green box
• Kauravas: yellow box

List of Kuru Kings according to epic literature

1200 BC - 1000 BC	1000 BC - 500 BC
Pratipa Shantanu Chitrāngada Vichitravirya Dhritarashtra Pandu Yudhishthira Duryodhana Parikshit Janamejaya II	Satanika Aswamedhadatta Asíma-krishńa Nichakra Ushńa Chitraratha Vrishńimat Susheńa Sunítha Richa Nrichakshu Sukhíhala Pariplava Sunaya Medhávin Nripanjaya Mridu Tigma Vrihadratha Vasudána Śatáníka II Udayana Ahínara Khańd́apáni Niramitra Kshemaka

Notes

• a: Shantanu was a king of the Kuru dynasty or kingdom, and was some generations removed from any ancestor called Kuru. His marriage to Ganga preceded his marriage to Satyavati.
• b: Pandu and Dhritarashtra were actually fathered by Vyasa after Vichitravirya's death. Dhritarashtra, Pandu and Vidura were the sons of Vyasa with Ambika, Ambalika and a maid servant respectively.
• c: Karna was born to Kunti through her invocation of Surya, before her marriage to Pandu.
• d: Yudhishthira, Bhima, Arjuna, Nakula and Sahadeva were acknowledged sons of Pandu but were begotten by Kunti's invocation of various deities. They all married Draupadi (not shown in tree) but she also had 5 sons. named Upapandavas.
• e: Duryodhana and his siblings were born at the same time, and they were of the same generation as their Pandava cousins.
• f: After Dhritarashtra and Gandhari's rule in Hastinapura, Yudhishthira and Draupadi ascended the throne, not Arjuna and Subhadra.