ద బీటిల్స్

The Beatles
The Beatles in 1964 Clockwise (from top left): John Lennon, Paul McCartney, Ringo Starr, George Harrison
వ్యక్తిగత సమాచారం
మూలం	Liverpool, England
సంగీత శైలి	Rock, pop
క్రియాశీల కాలం	1960–1970
లేబుళ్ళు	EMI, Parlophone, Capitol, Odeon, Apple, Vee-Jay, Polydor, Swan, Tollie, UA
సంబంధిత చర్యలు	The Quarrymen, Plastic Ono Band, The Dirty Mac, Wings, The Fireman, Traveling Wilburys, Rory Storm and the Hurricanes, Ringo Starr & His All-Starr Band
వెబ్‌సైటు	www.TheBeatles.com
సభ్యులు	John Lennon Paul McCartney George Harrison Ringo Starr
పూర్వపు సభ్యులు	Stuart Sutcliffe Pete Best

ద బీటిల్స్ అనేది 1960 లో లివర్పూల్ లో ఏర్పడిన ఒక ఆంగ్ల రాక్ బ్యాండ్ యొక్క పేరు, అది జనరంజక సంగీత చరిత్రలోనే విమర్శనాత్మక ప్రశంసలు అందుకొని, గొప్ప వాణిజ్యపరమైన విజయం సాధించిన వాటిలో ఒకటి.[6] వారు ఉచ్చదశలో ఉన్న సమయంలో ఆ బృందంలో జాన్ లెన్నాన్ (రిథం గిటార్, గాత్రం), పాల్ మాక్‌కార్ట్‌నీ (బాస్ గిటార్, గాత్రం), జార్జ్ హారిసన్ (లీడ్ గిటార్, గాత్రం) మరియు రింగో స్టార్ (డ్రమ్స్, గాత్రం) మొదలైనవారు ఉండేవారు. స్కిఫ్ఫిల్ మరియు 1950 ల రాక్ అండ్ రోల్ లో మూలాలు ఉన్న, ఈ బృందం తర్వాత తరచుగా శాస్త్రీయ మరియు ఇతర అంశాలను నవకాల్పనిక విధానాలలో ప్రవేశ పెడుతూ, జానపద రాక్ నుండి సైకెడెలిక్ పాప్ వరకు అనేక విభాగాలలో పనిచేసింది. మొదట్లో "బీటిల్ మానియా" అనే వేలంవెర్రి గా మొదలైన వారి అత్యధిక జనాదరణ, వారి పాటరచన పరిష్కృతంగా మారి, మార్పుచెందింది. వారి ప్రభావం 1960 ల సాంఘిక మరియు సాంస్కృతిక విప్లవంలకు విస్తరించటం చూసి, ఆ బృందాన్ని ప్రగతిశీల ఆదర్శాల స్వరూపులుగా అనుకోవటం జరిగింది.

మొదట్లో లెన్నాన్, మాక్‌కార్ట్‌నీ, హార్రిసన్, స్టువర్ట్ సుట్క్లిఫ్ఫ్ (బాస్) మరియు పీట్ బెస్ట్ (డ్రమ్స్) మొదలియన్ ఐదుగురితో ప్రారంభమైన, ది బీటిల్స్ 1960 నుండి మూడు సంవత్సరాల వ్యవధిలో లివర్పూల్ మరియు హాంబర్గ్ సంఘాలలో వారి ఖ్యాతిని పెంచుకుంది. 1961 లో సుట్క్లిఫ్ఫ్ ఆ బృందాన్ని వదిలి వెళ్ళాడు, మరియు ఆ తర్వాతి సంవత్సరంలో బెస్ట్ స్థానంలోకి స్టార్ వచ్చాడు. సంగీత పరికరాల దుకాణ యజమాని బ్రియాన్ ఎప్స్టీన్ ఆ బృందానికి నిర్వాహకుడిగా దానిని ఒక వృత్తిపరమైన రూపులోనికి మలచటం, మరియు నిర్మాత జార్జ్ మార్టిన్ యొక్క క్రియాశీల సృజనాత్మకత వల్ల వృద్ధిచెందిన వారి సంగీత సామర్ధ్యం తో, ది బీటిల్స్ 1962 చివరలో వారి మొదటి సింగిల్ "లవ్ మీ డు" తో యుకె మెజారిటీ విజయాన్ని సాధించింది. తర్వాతి సంవత్సరంలో అంతర్జాతీయ ఖ్యాతి గడించిన తర్వాత, 1966 వరకు వారు విస్తారంగా పర్యటించారు, అప్పుడు 1970 లో విడిపోయేవరకు వారు రికార్డింగ్ స్టూడియోకే పరిమితమయ్యారు. అప్పుడు ప్రతిఒక్కరు ఒక స్వతంత్ర సంగీత వృత్తిలో విజయాన్ని సాధించారు. మాక్‌కార్ట్‌నీ మరియు స్టార్ర్ ఈ నాటికీ గీతాలు పాడుతూనే ఉన్నారు; లెన్నాన్ 1980 లో కాల్చి చంపబడ్డాడు, మరియు హార్రిసన్ 2001 లో కాన్సర్ తో చనిపోయాడు.

వారు స్టూడియోలో ఉన్న సంవత్సరాలలో, బీటిల్స్ విమర్శకులు ఉత్తమమైనవిగా భావించే వారి కృతులలో కొన్నిటిని ఉత్పత్తి చేసారు, వాటిలో అందరూ అత్యద్భుతమైనదిగా పరిగణించే సార్జంట్ పెప్పర్స్ లోన్లీ హార్ట్స్ క్లబ్ బ్యాండ్ (1967) ఉంది. వారు విడిపోయి దాదాపు నాలుగు దశాబ్దాలు అయిన తర్వాత కూడా, బీటిల్స్ జనాదరణ పొందుతూనే ఉంది. బీటిల్స్ యుకె చార్ట్లలో ఎక్కువ ఒకటవ నంబరు అల్బంలను కలిగిఉంది, మరియు ఏ ఇతర సంగీత కార్యక్రమం కన్నా ఎక్కువ సమయం ఆ ఉన్నత స్థానాన్ని నిలుపుకుంది. RIAA ద్రువీకరణల ప్రకారం, వారు యుఎస్ లో ఏ ఇతర కళాకారుని కన్నా ఎక్కువ ఆల్బములు అమ్మారు. 2008 లో, బిల్ బోర్డ్ పత్రిక యుఎస్ సింగిల్స్ చార్ట్ యొక్క యాభయ్యవ వార్షికోత్సవ వేడుకలకు, ఎల్లప్పుడూ అధికంగా అమ్ముడయ్యే హాట్ 100 కళాకారుల జాబితాను విడుదల చేసింది, అందులో ది బీటిల్స్ మొదటి స్థానంలో ఉంది. వారికి 7 గ్రామీ పురస్కారంలు లభించాయి,[10] మరియు వారు బ్రిటిష్ అకాడెమి ఆఫ్ సాంగ్ రైటర్స్ (పాట రచయితలు), కంపోజర్స్ అండ్ ఆథర్స్ నుండి 15 ఐవర్ నోవెల్లో పురస్కారాలు అందుకున్నారు.[11] టైం పత్రిక యొక్క 20 వ శతాబ్దం యొక్క అతి ముఖ్యమైన మరియు ప్రభావవంతమైన 100 మంది యొక్క సంకలనంలో బీటిల్స్ సామూహికంగా చేర్చబడ్డారు.[12]

చరిత్ర

ఏర్పాటు మరియు మొదటి సంవత్సరాలు (1957–1962)

పదహారేళ్ళ వయసుకలిగి, గాయకుడు మరియు గిటార్ వాద్యకారుడు అయిన జాన్ లెన్నాన్ కొంతమంది లివర్పూల్ బడి స్నేహితులతో కలిసి 1957 మార్చ్ లో ది క్వార్రిమెన్ అనే స్కిఫ్ఫిల్ బృందాన్ని ఏర్పాటు చేసాడు. పదిహేనేళ్ళ పాల్ మాక్‌కార్ట్‌నీ జూలైలో లెన్నాన్ ని కలిసిన తర్వాత గిటార్ వాయించేవాడుగా చేరాడు.[14] ఆ తర్వాతి ఫిబ్రవరిలో మాక్‌కార్ట్‌నీ ఆ బృందాన్ని చూడటానికి జార్జ్ హార్రిసన్ ను ఆహ్వానించినప్పుడు, ఆ పదహారేళ్ళవాడు లీడ్ గిటార్ వాద్యగాడుగా చేరాడు.[15][16] 1960 నాటికి, లెన్నాన్ బడి స్నేహితులు ఆ బృందాన్ని విడిచి పెట్టారు, అతను లివర్పూల్ ఆర్ట్ కళాశాలలో చదువు ప్రారంభించాడు మరియు ఆ ముగ్గురు గిటార్ వాద్యకారులు వారికి ఒక డ్రమ్స్ వాయించేవాడు దొరికినప్పుడల్లా రాక్ అండ్ రోల్ ప్రదర్శించేవారు. జనవరి లో బాస్ తో చేరినప్పుడు, లెన్నాన్ సహ విద్యార్ధి స్టువర్ట్ సుట్క్లిఫ్ఫ్ వారి బృందం పేరుని బడ్డి హాల్లీ మరియు ది క్రికెట్స్ జ్ఞాపకార్ధం "ది బీటిల్స్" గా మార్చాలని సూచించాడు , మరియు ఆ సంవత్సరపు మొదటి కొన్ని నెలలు వారు "ది బీటాల్స్" అయ్యారు. "జానీ అండ్ ది మూన్ డాగ్స్", "లాంగ్ జాన్ అండ్ ది బీటిల్స్" మరియు "ది సిల్వర్ బీటిల్స్" మొదలైన ఇతర పేర్లు ప్రయత్నించిన తర్వాత చివరకు ఆగష్టు లో ఆ బృందం "ది బీటిల్స్" అయింది. ఆ బృందం యొక్క అనధికార నిర్వాహకుడు, అల్లాన్ విల్లియమ్స్, వారి కోసం జర్మనీ లోని హాంబర్గ్ లో ఒక గృహ సంబంధ బ్యాండ్ బుకింగ్ ఏర్పాటుచేసినప్పుడు, వారి వద్ద ఒక పక్కా డ్రమ్మర్ లేకపోవటం ఇబ్బంది కలుగజేసింది. ఆగష్టు ముగిసేలోపు వారు గాత్ర పరీక్ష జరిపిపీట్ బెస్ట్ ని డ్రమ్మర్ గా పెట్టుకున్నారు, మరియు ఆ ఐదుగురి సమూహం నాలుగు రోజుల తర్వాత హాంబర్గ్ వెళ్ళి, 48-రాత్రుల బస కొరకు బ్రూనో కోస్క్మైడర్ తో ఒప్పందం కుదుర్చుకున్నారు. "హాంబర్గ్ లో ఆ రోజులలో రాక్ అండ్ రోల్ సంగీత సంఘాలు లేవు. అది బట్టలుఒలిచే సంఘాలను కలిగిఉంది", అని జీవిత చరిత్రలను రాసే ఫిలిప్ నార్మన్ అన్నారు.

“

Bruno had the idea of bringing in rock groups to play in various clubs. They had this formula. It was a huge nonstop show, hour after hour, with a lot of people lurching in and the other lot lurching out. And the bands would play all the time to catch the passing traffic. In an American red-light district, they would call it nonstop striptease. Many of the bands that played in Hamburg were from Liverpool...It was an accident. Bruno went to London to look for bands. But he happened to meet a Liverpool entrepreneur in Soho, who was down in London by pure chance, and he arranged to send some bands over.

”

1960 ఆగష్టు లో కేవలం పదిహేడేళ్ళ వయసున్న హార్రిసన్, జర్మన్ అధికారులకు అబద్ధం చెప్పి హాంబర్గ్ లో ఉండటానికి అనుమతి పొందాడు. ప్రారంభంలో ది బీటిల్స్ ను ఇంద్ర క్లబ్ లో ఉంచిన కోస్క్మిడర్, రొద సంబంధ ఫిర్యాదుల కారణంగా ఇంద్ర మూతపడిన తర్వాత అక్టోబర్ లో వారిని కైసర్కెల్లర్ కు పంపించాడు. వారు ప్రత్యర్ధి టాప్ టెన్ క్లబ్ వద్ద ప్రదర్శన ఇవ్వటం ద్వారా ఒప్పందమును అతిక్రమించినప్పుడు, కోస్క్మిడర్ పిన్న వయస్కుడయిన హార్రిసన్ గురించి అధికారులకు ఫిర్యాదు చేసి, నవంబర్ లో అతని బహిష్కరణకు కారణమయ్యాడు.[26][27] ఒక వారం తర్వాత వారి గదిలో ఒక మేకుకు వేలాడ దీసిన ఒక కండోం కు నిప్పు పెట్టినప్పుడు మాక్‌కార్ట్‌నీ మరియు బెస్ట్ ఇల్లు తగలపెట్టిన నేరంపై పట్టుకోబడ్డారు; వారిద్దరూ కూడా బహిష్కరించబడ్డారు. లెన్నన్ డిసెంబర్ మధ్యలో లివర్పూల్ కు తిరిగి రాగా, సుట్క్లిఫ్ఫ్ ఇంకొక నెలపాటు, జర్మన్ దేశస్థురాలైన తనకు కాబోయే భార్య ఆస్ట్రిడ్ కిర్చెర్ర్ తో హాంబర్గ్ లోనే ఉండిపోయాడు. కిర్చెర్ర్ ఆ బృందం యొక్క నిఖార్సైన ఫోటోలను మొదటిసారిగా తీసింది మరియు సుట్క్లిఫ్ఫ్ జుట్టును అప్పటి జర్మన్ "ఎక్సి" (ఎగ్జిస్టెన్షియలిస్టు) రీతిలో కత్తిరించింది, ఆ రూపును తర్వాత ఇతర బీటిల్స్ అనుకరించారు.

తర్వాతి రెండు సంవత్సరాలలో, ఆ బృందం హాంబర్గ్ లో మరికొంత కాలం నివసించింది. వారు వినోదం కోసం మరియు రాత్రి అంతా చేసే ప్రదర్శనలో వారిలో శక్తిని నిలపటానికి ప్రిలుడిన్ ఉపయోగించారు. సుట్క్లిఫ్ఫ్ 1961 మొదలులో ఈ బృందాన్ని వదిలిపెట్టాలని నిర్ణయించుకున్నాడు మరియు జర్మనీ లో తన ఆర్ట్ అధ్యయనాలను తిరిగి ప్రారంభించాడు, అందువలన మాక్‌కార్ట్‌నీ బాస్ తీసుకున్నాడు. రికార్డింగుల శ్రేణి పైన టోనీ షెరిడాన్ యొక్క మద్దత్తు బ్యాండ్ గా నటించటానికి అప్పుడు నలుగురితో కూడిన బృందంతో జర్మన్ నిర్మాత బెర్ట్ కేంప్ఫెర్ట్ ఒప్పందం కుదుర్చుకున్నాడు. "టోనీ షెరిడాన్ అండ్ ది బీట్ బ్రదర్స్" లో చేర్చబడిన, "మై బొన్నీ" అనే సింగిల్, జూన్ లో రికార్డు చేయబడి నాలుగు నెలల తర్వాత విడుదలైంది, మ్యూజిక్ మార్క్ట్ చార్టు లో 32 వ స్థానానికి చేరుకుంది. ది బీటిల్స్ తిరిగి లివర్పూల్ లో మరింత జనరంజకంగా తయారయ్యారు. ది కావేర్న్ క్లబ్ వద్ద తరచుగా ఆ బృందం ఇచ్చే ప్రదర్శనలలో ఒక దానిలో, వారు ఒక స్థానిక రికార్డు దుకాణం యజమాని మరియు సంగీత వ్యాసకర్త అయిన బ్రియాన్ ఎప్స్టీన్ ను కలిసారు. 1962 జనవరి లో ఆ బృందం ఎప్స్టీన్ ను నిర్వాహకుడిగా నియమించినప్పుడు, కేంప్ఫెర్ట్ వారిని జర్మన్ రికార్డు ఒప్పందం నుండి విడుదల చేయటానికి అంగీకరించాడు. "ఎప్సీన్ గారు, గిటార్ బృందాలు బయటకు వెళ్ళిపోతున్నాయి" అనే వ్యాఖ్యానంతో, డెక్కా రికార్డ్స్ ఆ బృందాన్ని తిరస్కరించిన తర్వాత నిర్మాత జార్జ్ మార్టిన్ EMI యొక్క పార్లోఫోన్ లేబుల్ తో ఆ బృందానికి ఒప్పందం కుదిర్చాడు. ఏప్రిల్ లో హాంబర్గ్ కు తిరిగి వచ్చేటప్పుడు ఒక విషాదకర వార్త వారికి తెలిసింది. వారిని విమానాశ్రయంలో కలుసుకొని, వికలమనస్కుడైన కిర్చెర్ర్ వారికి మెదడు రక్తస్రావంతో సుట్క్లిఫ్ఫ్ మరణించిన విషయాన్ని చెప్పాడు.

ఆల్ట్=బురదగా ఉన్న ఒక కార్ పార్క్ నుండి కొన్ని రాతి మెట్లు ఒక తెల్లని రెండంతస్తుల భవనం యొక్క ప్రధాన ద్వారానికి దారితీస్తాయి. భూస్తాయి అంతస్తు రెండు తడికె కిటికీలను కలిగిఉంది, మొదటి అంతస్తు మూడు తడికె కిటికీలను కలిగిఉంది. అడుగుమట్టం స్థాయిలో ఇంకొక రెండు కిటికీలు కనిపించాయి. ద్వారాలు మరియు కిటికీల చుట్టుపక్కల అలంకరించబడ్డ రాతిపనికి ఊదా రంగు అద్దబడింది.

ఆ బృందం యొక్క మొదటి రికార్డింగ్ సమావేశం మార్టిన్ యొక్క దర్శకత్వంలో 1962 జూన్ లో లండన్ లోని అబ్బే రోడ్ స్టూడియో లలో జరిగింది. మార్టిన్, బెస్ట్ డ్రం వాయించే విధానం గురించి ఎప్స్టీన్ కు ఫిర్యాదు చేసాడు మరియు ఆ బృందం స్టూడియో లో ఒక ఆస్థాన డ్రమ్మర్ ను వినియోగించుకోవాలని సూచించాడు. బదులుగా, బెస్ట్ స్థానంలోకి రింగో స్టార్ర్ వచ్చాడు. రోరి స్టార్మ్ అండ్ ది హరికేన్స్ ను వదిలి ది బీటిల్స్ తో కలిసిన స్టార్ర్, ఇంతకుమునుపే బెస్ట్ అనారోగ్యంతో ఉన్నప్పుడు అప్పుడప్పుడు వారితో కలిసి ప్రదర్శనలు ఇచ్చాడు. అయినప్పటికీ మార్టిన్ ఒక ప్రదర్సన కోసం అండీ వైట్ అనే డ్రమ్మర్ ను బాడుగకు కుదుర్చుకున్నాడు, మరియు వైట్ "లవ్ మీ డు" మరియు "పి.ఎస్. ఐ లవ్ యు" లలో వాయించాడు. అక్టోబర్ లో విడుదలైన, "లవ్ మీ డు" అద్భుతమైన విజయాలు సాధించినవాటి ఇరవైస్థానాల యుకె పటంలో, పదిహేడవ స్థానాన్ని ఆక్రమించింది. వారి రెండవ సింగిల్, "ప్లీజ్ ప్లీజ్ మీ" కు కారణమైన నవంబర్ స్టూడియో సమావేశం తర్వాత, వారు ప్రాంతీయ వార్తా కార్యక్రమం పీపుల్ అండ్ ప్లేసెస్ లో ఒక సజీవ ప్రదర్శన తో దూరదర్శన్ లో రంగప్రవేశం చేసారు.

ఆ బృందం వారి ఆఖరి హాంబర్గ్ మాయాజాలాన్ని 1962 డిసెంబర్ లో ముగించింది. అప్పటికి నలుగురు సభ్యులూ గాత్రదానం చేయటం బాణీ అయిపొయింది, అయినప్పటికీ స్టార్ర్ యొక్క పరిమిత శృతి మూలంగా అతను అరుదుగా మాత్రమె ప్రధాన గాయకుడి పాత్ర పోషించేవాడు. లెన్నన్ మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ ఒక పాటరచన భాగస్వామ్యాన్ని నెలకొల్పుకున్నారు; ఆ బృందం యొక్క సఫలత పెరుగుతూఉండగా, వినుతికెక్కిన వారి సంఘీభావం ప్రధాన గాయకుడిగా హార్రిసన్ అవకాశాలను పరిమితంచేసింది. ది బీటిల్స్ యొక్క వాణిజ్యపరమైన సామర్ధ్యాన్ని గ్రహించిన ఎప్స్టీన్, ఆ బృందాన్ని ప్రదర్శనకు ఒక వృత్తిపరమైన వైఖరిని అలవరచుకోవటానికి ప్రోత్సహించాడు. నిర్వాహకుడు ఈ విధంగా చెప్పినట్లు లెన్నాన్ గుర్తుచేసుకున్నాడు, "చూడండి, మీరు నిజంగా ఉన్నత స్థానానికి చేరుకోవాలనుకుంటే, మీలో మార్పు రావాలి—వేదిక పైన తినటం మానెయ్యండి, అసభ్య పదజాలాన్ని ఉపయోగించకండి, పొగతాగటం మానెయ్యండి." లెన్నాన్ ఈ విధంగా అన్నారు, "మేము వేదిక పైన ఉన్నపుడు కాని, ఇతర సమయాలలో కాని మాకు నచ్చిన రీతిలోనే దుస్తులు ధరించేవాళ్ళం. జీన్స్ ప్రత్యేకించి అంత సొంపుగా ఉండవు అని అతను చెప్పేవాడు మరియు మేము వీలైనంతవరకు సరైన పైజామాలు ధరించేవారం, కాని అతను మమ్మల్ని ఉన్నట్టుండి మర్యాద పూర్వకంగా కనిపించాలని కోరుకోలేదు. అతను మాకు స్వంతంత్ర వ్యక్తిత్వం ఉండేటట్లు చేసాడు ... దానిని సాధించటం లేదా ఇంకా వేదిక పైన కోడిమాంసం తినటం లో ఏదో ఒకదానిని ఎంచుకోవలసి ఉండేది."

బీటిల్ పిచ్చి మరియు పర్యటన సంవత్సరాలు (1963–66)

యుకె జనాదరణ, ప్లీజ్ ప్లీజ్ మీ మరియు విత్ ది బీటిల్స్

స్వీడిష్ దూరదర్శన్ కార్యక్రమం డ్రాప్-ఇన్ సెట్ పైన మాక్‌కార్ట్‌నీ, హార్రిసన్, స్వీడిష్ పాప్ గాయకుడు లిల్-బాబ్స్ మరియు లెన్నాన్,30 అక్టోబర్ 1963[54]

"లవ్ మీ డు" యొక్క మధ్యస్థ విజయ సందడిలో, "ప్లీజ్ ప్లీజ్ మీ" అద్భుతమైన స్వాగతాన్ని అందుకోవటంతో, 1963 జనవరిలో అది విడుదలైన తర్వాత యుకె సింగిల్స్ పటంలో రెండవ స్థానానికి చేరుకుంది. త కావేర్న్ క్లబ్ వద్ద ఆ బ్యాండ్ యొక్క ప్రత్యక్ష LP(లాంగ్-ప్లేయింగ్ రికార్డు) ఆరంగ్రేటాన్ని రికార్డు చేయాలని మార్టిన్ అనుకున్నాడు. అది "చమురు నిల్వల వలె ధ్వనితో కూడిన పరిసరాలను కలిగిఉంది" అని తెలుసుకొని, అతను అబ్బె రోడ్ స్టూడియో వద్ద ఒక సమావేశంలో ఒక "ప్రత్యక్ష" ఆల్బం ను తయారుచేయటానికి ఎన్నుకున్నాడు. ప్లీజ్ ప్లీజ్ మీ కొరకు పది పాటలు రికార్డు చేయబడ్డాయి, రెండు సింగిల్స్ పైన అప్పటికే విడుదలైన నాలుగు ట్రాక్స్ వీటితో పాటు ఆల్బంలో చేర్చబడ్డాయి. ఆ బ్యాండ్ ఏ విధంగా "ప్లీజ్ ప్లీజ్ మీ ని ఒక రోజులో బయటకు తెస్తూ, మొదటి ఆల్బం ను విడుదల చేయటానికి హడావిడి పడిందో", గుర్తుచేసుకుంటూ ఒక ఆల్ మ్యూజిక్ సమీక్షకుడు ఈ విధంగా వ్యాఖ్యానించాడు, "అది విడుదలై దశాబ్దాలు గడిచినా, ఆ ఆల్బం ఇప్పటికీ తాజాగానే ధ్వనిస్తోంది, దానికి సరైన కారణం దాని తీవ్రమైన మూలాలే." ఆ సమయంలో స్వర సంకలనం గురించి కొద్దిగానే ఆలోచించామని లెన్నాన్ చెప్పాడు; అతను మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ "ఎవర్లి బ్రదర్స్ ప్రకారం కేవలం పాటలు రచిస్తున్నారు, మరియు బడ్డి హాల్లీ ప్రకారం , శబ్దాన్ని ఉత్పత్తి చేయటం తప్ప వేరే ఆలోచన లేకుండా పాప్ గీతాలను రచించారు. మరియు ఆ పదాలన్నీ దాదాపు అప్రస్తుతంగా ఉన్నాయి."

1963 మార్చ్ లో విడుదలైన ఈ ఆల్బం, బ్రిటిష్ చార్టులలో ప్రధమ స్థానానికి చేరుకుంది. దీనితో ఒక ధోరణి మొదలైంది, ఆ సమయంలో యునైటెడ్ కింగ్డం లో 1970 ఉన్నత స్థానం లో ఉన్న హిట్స్ ద్వారా ది బీటిల్స్ యొక్క పన్నెండు స్టూడియో ఆల్బంలలో పదకొండు విడుదలయ్యాయి . ఆ బ్యాండ్ యొక్క మూడవ సింగిల్, "ఫ్రం మీ టు యు", ఏప్రిల్ లో విడుదలై చార్టులలో ప్రముఖ స్థానాన్ని సాధించింది. ఇది ఆ బృందానికి పదిహేడు బ్రిటిష్ ప్రధమ స్థాన సింగిల్స్ యొక్క అఖండిత పరుగును ప్రారంభించింది, ఇందులో తర్వాతి ఆరు సంవత్సరాలలో విడుదలైనవి ఒకటి మినహా అన్నీ ఉన్నాయి. అది ఆగష్టు లో విడుదలైనప్పుడు, ఆ బ్యాండ్ యొక్క నాలుగవ సింగిల్, "షి లవ్స్ యు", నాలుగు వారాల లోపే ఒక మిలియన్ ప్రతులలో మూడు వంతులు అమ్ముడయి, యుకె లో అప్పటివరకూ త్వరితంగా అమ్ముడయిన రికార్డు అమ్మకాలను సాధించింది. ఇది మిలియన్ ప్రతులు అమ్ముడైన వారి మొదటి సింగిల్, మరియు 1978 వరకు యుకె లో అధికంగా అమ్ముడైన రికార్డు గా ఉండిపోయింది, ఆ తర్వాత ఆ స్థానాన్ని మాక్‌కార్ట్‌నీ మరియు అతని బీటిల్స్-తర్వాతి బ్యాండ్ వింగ్స్ ప్రదర్శించిన "ముల్ ఆఫ్ కిన్టైర్" ఆక్రమించింది. బీటిల్స్ సంగీతం యొక్క జనాదరణ దానితో పాటు పెరుగుతున్న పత్రికల ధ్యాసను తీసుకువచ్చింది. వారు చాల అమర్యాదకరంగా సమాధానం చెప్పారు,అది పాప్ సంగీతకారుల నుండి ఆశించేదానిని అడ్డుకుని అంత కన్నా ఎక్కువ ఆసక్తి కలుగజేసింది.

వాద్యపరికరాల చిల్లరవ్యాపారి మరియు రూపకర్త అయిన ఐవర్ ఆర్బిటర్, ఆశువుగా గీసిన ఒక చిత్రం పైన ఆధారపడ్డ, ది బీటిల్స్ గుర్తు అయిన "డ్రాప్-T" చిహ్నం, 1963 లో రంగప్రవేశం చేసింది. ఎప్స్తీన్ మరియు స్టార్ర్ ఆర్బిటర్ యొక్క లండన్ దుకాణం నుండి కొనుగోలు చేసిన ఆ చిహ్నం మొదటగా స్టార్ర్ యొక్క బాస్ డ్రం ముందువైపు అతికించబడింది. ఆ సంవత్సరం ప్రధమార్ధంలో ఆ బృందం మూడు సార్లు UK యాత్ర చేసింది: ఫెబ్రవరి లో మొదలైన నాలుగు-వారాల యాత్ర, దానిని అనుసరిస్తూ మార్చ్ లో మూడు-వారాల యాత్ర మరియు మే-జూన్ ఒకటి. వారి జనరంజకత్వం విస్తరిస్తుండగా, ఆ బృందం యొక్క వెర్రి ముఖస్తుతి చోటుచేసుకుంది, దీనినే "బీటిల్ మానియా"(బీటిల్ పిచ్చి) అంటారు. యాత్రను నడిపించేవారు కాకపోయినప్పటికీ, UK లో బహుళ జనాదరణ పొందిన US కళాకారులైన టామీ రాయ్, క్రిస్ మోంటేజ్ మరియు రాయ్ ఆర్బిసన్ వంటి వారిని వారు అధిగమించారు. UK అంతటా ఎక్కడ ప్రదర్శన జరిగినా, విప్లవాత్మక ఉత్సాహంతో అభిమానులు కేకలు వేస్తూ వారికి స్వాగతం పలికారు. ఆ గుంపును చెదరగొట్టటానికి పోలీసులు అధిక పీడన నీటి గొట్టాలను ఉపయోగించవలసి వచ్చింది, మరియు ఆ బృందాన్ని రక్షించటానికి పోలీసు అధికారులు తమ ప్రాణాలను ఫణంగా పెట్టటం గురించి [[శాసనసభ{/0 లో వాదనలు జరిగాయి.{1/}]] అక్టోబర్ చివరలో, ఐదు రోజుల స్వీడెన్ యాత్ర హాంబర్గ్ ఉదంతం తర్వాత ఆ బ్యాండ్ యొక్క మొదటి విదేశీ యాత్ర. UK కు తిరిగివచ్చేటప్పుడు, హీత్రో విమానాశ్రయం వద్ద భారీ వర్షంలో వేల మంది అభిమానులు స్వాగతం పలికారు, అది "ఒక సొర చేపకు- దాణా వేసే దృశ్యాన్ని పోలిఉంది", దీనికి యాభై మంది పాత్రికేయులు మరియు చాయాచిత్రకారులు మరియు ఒక BBC టెలివిజన్ కెమెరా సిబ్బంది హాజరయ్యారు. ఆ తర్వాతి రోజు, బీటిల్స్ మరొక ఆరు వారాల UK యాత్ర మొదలుపెట్టారు. ఇప్పటికి, వారు నిస్సందేహంగా పతాక శీర్షికలకు ఎక్కే వ్యక్తులు.

ప్లీజ్ ప్లీజ్ మీ ఇప్పటికీ ఆల్బం చార్టులలో మొదటి స్థానంలోనే ఉంది. అది ఆ స్థానాన్ని ముప్పై వారాల పాటు కాపాడుకుంది, దానిని త్రోసి పుచ్చి ఆ స్థానంలోకి వచ్చిన విత్ ది బీటిల్స్ ప్రధమ స్థానాన్ని ఇరవై ఒక్క వారాల పాటు నిలుపుకుంది. స్టూడియో నిర్మాణ విధానాలను దాని "ప్రత్యక్ష" పూర్వీకుల కన్నా ఎక్కువగా ఉపయోగించుకుంటూ, ఆ ఆల్బం జూలై మరియు అక్టోబర్ మధ్య విడుదలైంది. ఆల్ మ్యూజిక్ విత్ ది బీటిల్స్ ను ఈ విధంగా వర్ణించింది "ఇది అతి శ్రేష్టమైన దానికి తరువాయిభాగం—ఇది దాని సొంత స్వరాన్ని వృద్ధి చేసుకొని మరియు దానికి సాంద్రతను జోడించటం ద్వారా మాతృక కన్నా మెరుగవుతుంది." అప్పటివరకు ఉన్న ప్రామాణిక అభ్యాసానికి వ్యతిరేకంగా, ఆ ఆల్బం, రాబోయే సింగిల్ "ఐ వాంట్ టు హోల్డ్ యువర్ హ్యాండ్" కన్నా ముందే నవంబర్ చివరలో విడుదలైంది, ఆ సింగిల్ యొక్క అమ్మకాలను పెంచటానికి ఆ పాట లేకుండానే ఆ ఆల్బం విడుదలైంది. విత్ ది బీటిల్స్ టైమ్స్ సంగీత విమర్శకుడు విలియం మాన్న్ దృష్టిని ఆకర్షించింది, అతను లెన్నాన్ మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ లను "1963 యొక్క విసిశాతమైన ఆంగ్ల స్వరకర్తలు" అని సూచించే వరకు వెళ్ళాడు. ఆ వార్తాపత్రిక ఒక వ్యాస సంపుటిని ప్రచురించింది, వాటిలో మాన్న్ దానిని గౌరవిస్తూ, ది బీటిల్స్ సంగీతంపై ఒక సమగ్ర పరిశీలన అందించాడు. విత్ ది బీటిల్స్ యుకె చార్టు చరిత్రలో ఒక మిలియన్ ప్రతులు అమ్ముడైన రెండవ ఆల్బం అయింది, అంతకు మునుపు ఈ సంఖ్యను 1958 సౌత్ పసిఫిక్ సౌండ్ ట్రాక్ మాత్రమె సాధించింది.

బ్రిటిష్ దండయాత్ర

EMI యొక్క అమెరికన్ ఉపసంఘం కాపిటల్ రికార్డ్స్, "ప్లీజ్ ప్లీజ్ మీ" నికాని లేదా "ఫ్రం మీ టు యు" నికాని జారీ చేయటానికి అంగీకరించక పోయినప్పుడు, సంయుక్త రాష్ట్రాలలో ప్రారంభంలో బీటిల్స్ విడుదలలు దాదాపు ఒక సంవత్సరం పాటు జాప్యం అయ్యాయి. స్వతంత్ర యుఎస్ లేబుల్స్ తో సంప్రదింపులు కొన్ని సింగిల్స్ విడుదలకు దారితీసాయి, కాని ప్రతిఫలాలతో ఇబ్బందులు మరియు బీటిల్స్ యొక్క "మాప్ టాప్" జుట్టు తీరు యొక్క ఎగతాళి మరిన్ని అడ్డంకులను కలిగించాయి. కాపిటల్ ఒకసారి LP లను వాటి సహజ అమరికలో విడుదల చేయటానికి బదులు, మెటీరియల్ ను జారీచేయటం మొదలుపెట్టిన తర్వాత, బ్యాండ్ రికార్డింగుల కలగలుపు నుండి వారు ప్రత్యేకమైన యుఎస్ అల్బంలను కూర్చి, వారు సొంతంగా ఎంచుకున్న పాటలను సింగిల్స్ గా జారీ చేశారు. బ్రిటిష్ బీటిల్ మానియా గురించిన ఒక వార్తా ప్రసారం గొప్ప గిరాకీని ప్రేరేపించిన తర్వాత అమెరికన్ చార్ట్ విజయం అనుకోకుండా వచ్చింది, అది కాపిటల్ 1963 డిసెంబర్ లో "ఐ వాంట్ టు హోల్డ్ యువర్ హ్యాండ్"ను హడావిడిగా విడుదలచేసేటట్లు చేసింది. ఆ బ్యాండ్ యొక్క యుఎస్ ఆరంగ్రేటం కొన్ని వారాల తర్వాత జరిగేటట్లు నిర్ణయించబడింది.

బీటిల్స్ జాన్.ఎఫ్ కెన్నెడీ అంతర్జాతీయ విమానాశ్రయానికి వస్తారు, 7 ఫిబ్రవరి 1964

బీటిల్స్ 7 ఫిబ్రవరి 1964 న యునైటెడ్ కింగ్డంను వదిలి వెళుతున్నప్పుడు, హెత్రో వద్ద సుమారు నాలుగు వేల మంది అభిమానులు గుమిగూడారు, ఆ విమానం బయలుదేరినప్పుడు వారు చేతులు ఊపుతూ కేకలు వేశారు. క్రిందటి రెండు వారాలలో "ఐ వాంట్ టు హోల్డ్ యువర్ హ్యాండ్" యుఎస్ లో 2.6 మిలియన్ కాపీలు అమ్ముడయింది, కాని తమని ఏ విధంగా స్వీకరిస్తారో అని వారు ఇంకా ఆతృత తోనే ఉన్న్నారు. న్యూ యార్క్ యొక్క జాన్ ఎఫ్. కెన్నెడీ విమానాశ్రయం వద్ద సుమారు మూడువేలమంది ప్రజల సమూహం కేకలు వేస్తూ వారికి స్వాగతం పలికింది. రెండు రోజుల తర్వాత వారు యుఎస్ దూరదర్శన్ లో వారి మొదటి ప్రత్యక్ష ప్రదర్శనను ది ఈద్ సల్లివన్ షో నందు ఇచ్చారు, దానిని దాదాపు 74 మిలియన్ల మంది వీక్షించారు- వారిలో 40 శాతానికి పైగా అమెరికా జనాభా ఉన్నారు. ఆ మరుసటిరోజు ఉదయం ఒక వార్తాపత్రిక ది బీటిల్స్ "అట్లాంటిక్ మీదుగా ఒక రాగాన్ని మోసుకు రాలేదని" రాసింది, కాని ఒకరొజు తర్వాత వాషింగ్టన్ కోలీసియం(పెద్ద రంగస్థలం) వద్ద యుఎస్ లో వారి మొదటి కచేరి లో బీటిల్ పిచ్చి పెల్లుబికింది. ఆ తర్వాతో రోజు మళ్ళీ న్యూ యార్క్ లో, కార్నెగే హాల్ వద్ద వారు ఇంకొక ఘన స్వాగతాన్ని అందుకున్నారు. ఫిభ్రవరి 22 న యుకె తిరిగి వెళ్ళే ముందు ఆ బృందం వారంవారం ప్రసారమయ్యే ఈద్ సల్లివన్ షో లో రెండవసారి అగుపించారు.[90] 4 ఏప్రిల్ వారంలో, ది బీటిల్స్ బిల్ బోర్డు హాట్ 100 సింగిల్స్ చార్టులో, మొదటి ఐదు స్థానాలతో పాటు పన్నెండు స్థానాలు ఆక్రమించారు. అదే వారంలో, అప్పటికే చెలామణిలో ఉన్న రెండింటితో ఒక మూడవ అమెరికన్ LP చేరింది; ఆ మూడూ యుఎస్ ఆల్బం చార్టులో మొదటి లేదా రెండవ స్థానాలకు చేరుకున్నాయి. ఆ బ్యాండ్ యొక్క ప్రఖ్యాతి బ్రిటిష్ సంగీతంలో అపూర్వమైన అభిరుచిని రేకెత్తించింది, మరియు అనేక ఇతర యుకె రంగస్థల సంస్థలు విజయవంతంగా వారి స్వంత అమెరికా రంగప్రవేశం చేసాయి, తర్వాత మూడుసంవత్సరాల పాటు విజయవంతంగా పర్యటన చేసారు, దీనినే బ్రిటిష్ దండయాత్ర అన్నారు. ఆ శకానికి విరుద్ధంగా చాల పొడవుగాఉండి, ఇప్పటికీ పెద్దలచే పరిహసించబడే, బీటిల్స్ యొక్క జుట్టు తీరు, విస్తారంగా అనుకరించబడింది మరియు మొగ్గతొడుగుతున్న యువ సంస్కృతికి ఒక చిహ్నం అయింది.

జూన్ లో బీటిల్స్ అంతర్జాతీయంగా పర్యటన చేసారు. పందొమ్మిది రోజులలో డెన్మార్క్, హాంగ్ కాంగ్, ఆస్ట్రేలియా మరియు న్యూజీల్యాండ్ లలో ముప్పై-రెండు కచేరీలు చేసిన వారికి, ప్రతి సభాస్థలి లోను ఉత్సాహపూర్వక స్వాగతం లభించింది. పర్యటన ప్రధమార్ధంలో స్టార్ర్ అనారోగ్యం పాలవటంతో, జిమ్మి నికోల్ డ్రమ్స్ వద్ద కూర్చున్నాడు. ఆగష్టు లో వారు యుఎస్ తిరిగి వచ్చారు, వారి పర్యటనలో ఇరవై-మూడు నగరాలలో ముప్ఫై కచేరీలు ఉన్నాయి. మరొకసారి తీవ్ర అభిరుచిని కలుగజేస్తూ, ఈ నెలవారీ పర్యటన పది నుండి ఇరవై వేల మధ్య అభిమానులను ఆకర్షించింది, శాన్ ఫ్రాన్సిస్కో నుండి న్యూ యార్క్ వరకు ఒక్కొక్క నగరంలో ముప్పై నిమిషాల పాటు ప్రదర్శన చేశారు. అయినప్పటికీ, వారి సంగీతం అతి తక్కువ ధ్వనిలో వినిపించేది. ఆధునిక-కాలపు ఉపకరణాలతో పోల్చితే అప్పటి వేదికపైని ఉత్పేక్ష చాల సున్నితమైనది, మరియు ఆ బ్యాండ్ యొక్క చిన్న వోక్స్ ఘనవాచకులు(శబ్దాన్ని బిగ్గరగా చేసే పరికరాలు) అభిమానులు వేసే కేకల ధ్వనితో పోటీ పడలేకపోయేవి. వారు కాని వారి శ్రోతలు కాని వారి ప్రదర్శనలను వివరంగా వినలేకపోతున్నారని బలవంతంగా అంగీకరించి, ఆ బ్యాండ్ కచేరీ పర్యటనల నిత్యకృత్యంతో విసుగెత్తిపోయింది.

ఆగష్టు పర్యటన ముగిసే సమయంలో వారు, పాత్రికేయుడు ఆల్ ఆరోనోవిట్జ్ ప్రోద్బలంతో న్యూ యార్క్ లో బాబ్ డైలాన్ కు పరిచయం చేయబడ్డారు. వారిని వారి హోటల్ గదిలో కలుసుకొని, డైలాన్ వారికి కెన్నాబిస్(ఒక మాదక ద్రవ్యం)ను పరిచయం చేసాడు. సంగీత చరిత్రకారుడు జోనాథన్ గౌల్డ్ ఆ సమావేశం యొక్క సంగీత మరియు సాంస్కృతిక ప్రాముఖ్యాన్ని ఎత్తి చూపాడు, దానికి మున్సి ఆ సంగీతకారుల అభిమానులు "వేరువేరు ఉపసాంస్కృతిక ప్రపంచాలలో నివసిస్తున్నట్లు అనుకోబడ్డారు": డిలన్ యొక్క ముఖ్య ప్రేక్షకులైన "కళాత్మక లేదా వివేచనాత్మక అధ్యయనాలు చేస్తున్న కళాశాల పిల్లలు, రాజకీయ మరియు సామాజిక వాదపు ఉషోదయం, మరియు కొద్దిగా సంచార తీరు", ది బీటిల్స్ యొక్క ముఖ్య ప్రేక్షకులైన "యదార్ధమైన 'యుక్తవయస్కులు'—ఉన్నత పాఠశాల లేదా తరగతి పాఠశాల లలోని పిల్లలకి భిన్నంగా ఉంటారు, వీరి జీవితాలపై దూరదర్శన్, రేడియో, పాప్ రికార్డులు, అభిమాన పత్రికలు, మరియు యుక్త వయసు సోకుల యొక్క ప్రభావం బాగా ఉంది. వారు విగ్రహారాధన చేసే వారే కాని ఆదర్శవాదులు కాదు." ఆ సమావేశానికి ఆరు నెలల లోపే, "లెన్నాన్ చేసిన రికార్డు లలో అతను బహిరంగంగా డైలాన్ యొక్క నాసికా ధ్వనిని, పెళుసు శబ్దాన్ని, ఆత్మశోధన చేసే వ్యక్తీ స్వరాన్ని అనుకరించాడు" ఒక సంవత్సరం లోపు, డైలాన్ "ఆ ఐదుగురు-సభ్యుల బృందం సహాయంతో, జానపద ప్రామాణికత అనే కోతిని తన వెనకనుండి తరిమివేయడానికి, ముందుకు సాగాడు"; "జానపద మరియు రాక్ ప్రేక్షకుల మధ్య బేధం దాదాపు ఆవిరైపోయింది"; మరియు ది బీటిల్స్ యోక్క్ అప్రేక్షకులు "ఎదుగుతున్న గుర్తులను చూపించవచ్చు".

ఎ హార్డ్ డేస్ నైట్, బీటిల్స్ ఫర్ సేల్, హెల్ప్!, రబ్బర్ సోల్

1963 అంతా కాపిటల్ రికార్డ్స్ అనాసక్తిని గమనించిన ఒక ప్రత్యర్ధి, యునైటెడ్ ఆర్టిస్ట్స్ రికార్డ్స్, ది బీటిల్స్ తో ఒక చలన చిత్ర ఒప్పందాన్ని చేసుకోమని యునైటెడ్ ఆర్టిస్ట్స్ ఫిలిం డివిజన్ ను ప్రోత్సహించింది, వారు అది ఒక గొప్ప ఒప్పందానికి దారి తీస్తుందని ఆశించారు. రిచర్డ్ లేస్టార్ దర్శకత్వం వహించిన, ఎ హార్డ్ డేస్ నైట్ లో 1964 మార్చ్-ఏప్రిల్ వరకు ఆరు వారాలు ఆ బృందం పాలుపంచుకొంది, ఇందులో బీటిల్స్ విషయాలకు సంబంధించిన ఒక బ్రహ్మాండమైన మాక్ డాక్యుమెంటరి లో వారికి వారే నటించారు. ఆ చిత్రం లండన్ లో జూలై లో మరియు న్యూ యార్క్ లో ఆగష్టు లో ప్రదర్శించబడింది, మరియు అంతర్జాతీయంగా విజయాన్ని సాధించింది. ది అబ్జర్వర్ ' యొక్క సమీక్షకుడు, పెనెలోప్ గిల్లియాట్ట్, ఈ విధంగా చెప్పాడు "బీటిల్స్ పయనించే మార్గం అక్కడే ఉంది, అంతే. స్వీయ వివరణలతో కూడిన ఒక శకంలో వారికి స్వాగతం లభించింది. ఇది వారిని సహజంగా హాస్యపూరకంగా చేసింది." అల్ మ్యూజిక్ ప్రకారం, సహ సౌండ్ ట్రాక్ ఆల్బం, ఎ హార్డ్ డేస్ నైట్ , బీటిల్స్ "నిజంగా ఒక బ్యాండ్ స్వయంగా ఉద్భవించటం గమనించింది. వారి మొదటి రెండు ఆల్బంల పైన విభిన్న ప్రభావాలన్నీ కలిసికట్టుగా, మ్రోగుతున్న గిటార్ లతో నిండిన ఒక తేజోవంతమైన, ఆనందదాయకమైన, అసలైన ధ్వనిగా ఉద్భవించాయి." ఆ "రింగింగ్ గిటార్" ధ్వని ముఖ్యంగా హార్రిసన్ యొక్క 12-తీగల ఎలట్రిక్ రికెన్బాకర్ నుండి పుట్టినది, ఇది ఆ తయారీదారుడు అతనికి ఇచ్చిన ఒక నమూనా, ఇది అతని రంగప్రవేశాన్ని గొప్పగా చేసింది. హార్రిసన్ యొక్క 12-తీగల మోత రోజర్ మాక్ గిన్న్ ను ప్రభావితం చేసింది, అతను తన స్వంత రికేన్బాకర్ ను సంపాదించి దానిని ది బైర్డ్స్ యొక్క వ్యాపార సంబంధమైన ధ్వనిని పుట్టించటానికి ఉపయోగించాడు.

ఆ బ్యాండ్ యొక్క నాలుగవ స్టూడియో ఆల్బం బీటిల్స్ ఫర్ సెల్ , వ్యాపారవాదం మరియు సృజనాత్మకతకు మధ్య ఒక పెద్ద విబెధం ఉద్భవించటం చూసింది. 1964 ఆగష్టు మరియు అక్టోబర్ మధ్య రికార్డు చేయబడ్డ ఈ ఆల్బం, ఎ హార్డ్ డేస్ నైట్ త్రోవలోనే నడిచింది, దీనిలో బ్యాండ్ యొక్క మొదటి రెండు LP ల వలె కాకుండా, ముఖచిత్ర కధనాలు లేవు. నిరంతరం జరుగుతున్నా అంతర్జాతీయ యాత్రల కారణంగా ఆ బ్యాండ్ యొక్క గీత రచన ప్రయత్నాలకు ఎదురవుతున్న సవాళ్ళను గుర్తిస్తూ, లెన్నాన్ ఈ విధంగా ఒప్పుకున్నాడు, "విషయాలు చాల ఇబ్బందికరంగా తయారవుతున్నాయి". ఎట్టకేలకు ఆ ఆల్బంలో ఆరు కవర్లు చేర్చబడ్డాయి. డిసెంబర్ మొదట్లో విడుదలైన, దాని ఎనిమిది స్వీయ రచనలు, లెన్నాన్-మాక్‌కార్ట్‌నీఉమ్మడిగా చేసిన రచనలలో వచ్చిన పరిపక్వతను చూపిస్తూ, ఎట్టకేలకు విజయం సాధించాయి.

1965 ఏప్రిల్ లో, లెన్నాన్ మరియు హార్రిసన్ యొక్క దంత వైద్యుడు, అతని అతిధులుగా విందుకు వెళ్ళినప్పుడు వారి కాఫీ లో LSD కలుపుకున్నారు. ఆ తర్వాత వారు ఇద్దరూ ఒక సందర్భంలో స్టార్ర్ తో కలిసి ఆ మాదకద్రవ్యం పై ప్రయోగాలు చేసారు. మాక్‌కార్ట్‌నీ దానిని తీసుకోవటానికి అయిష్టత చూపించాడు, కాని ఎట్టకేలకు 1966 లో దానిని తీసుకున్నాడు, మరియు దాని గురించి బహిరంగంగా చర్చించిన మొదటి బీటిల్ అయ్యాడు. ప్రధాన మంత్రి హారొల్ద్ విల్సన్ వారిని ఆ పురస్కారానికి ప్రతిపాదించగా,క్వీన్ ఎలిజబెత్ II ఆ నలుగురు బీటిల్స్ ను మెంబర్స్ ఆఫ్ ది ఆర్డర్ ఆఫ్ ది బ్రిటిష్ ఎంపైర్(MBE) గా నియమించినప్పుడు 1965 జూన్ లో వివాదాలు తలెత్తాయి. దానిని వ్యతిరేకిస్తూ—కొందరు MBE గ్రహీతలు వారి సొంత పురస్కారాలను తిరిగి ఇచ్చివేశారు, ఎందుకనగా ఆ సమయంలో ఆ గౌరవం సైనిక ఉన్నతాధికారులకు మరియు పౌర నాయకులకు మాత్రమె ఇవ్వబడేది.

లెస్టర్ తిరిగి దర్శకత్వం వహించిన రెండవ చిత్రం, హెల్ప్! , జూలై లో విడుదలైంది. "ముఖ్యంగా బాండ్ యొక్క పూర్తి స్థాయి అనుకరణ", గా అభివర్ణించబడ్డ ఆ చిత్రం సమీక్షకులు మరియు బ్యాండ్ ఇద్దరినీ మిశ్రమ ఫలితాలతో ప్రభావితం చేసింది. మాక్‌కార్ట్‌నీ ఈ విధంగా చెప్పాడు, "హెల్ప్! గొప్పది కాని అది మా చిత్రం కాదు-మేము దానిలో అతిధి నటులు మాత్రమె. అది ఉల్లసభారితమినదే కానీ, ఒక చిత్రానికి సంబంధించి అది మంచి ఆలోచన కాదు." ఆ సౌండ్ ట్రాక్ పై ప్రధాన గాయకుడు మరియు అనేక పాటలను రచించిన లెన్నాన్ ఆధిపత్యం వహించాడు, వాటిలో అతను ప్రదర్శించిన రెండు సింగిల్స్ కూడా ఉన్నాయి: "హెల్ప్!" మరియు "టికెట్ టు రైడ్". సహ ఆల్బం, ఆ బృందం యొక్క ఐదవ స్టూడియో LP సహజ వస్తువు మరియు కవర్ల మిశ్రమాన్ని కలిగిఉంది. హెల్ప్! లో ఆ బ్యాండ్ స్వరానికి సంబంధించిన ఓవర్ డబ్ లు అధికంగా చేయటం మరియు వారి వాద్యబృందంలో సాంప్రదాయ వాయిద్యాలను చేర్చటం, ప్రత్యేకించి పాప్ బల్లాడ్ "ఎస్టర్ డే" పై నాలుగు తీగల వాయిద్యం వినియిగించటం జరిగాయి. మాక్‌కార్ట్‌నీ స్వరపరచిన, "ఎస్టర్ డే" అప్పటివరకూ రచింపబడిన ఏ పాటా చేయనంతగా రికార్డు చేయబడిన అనేక పాటల కవర్ విధానాలను ప్రభావితం చేసింది. ఆ LP యొక్క ముగింపు గీతం, "డిజ్జి మిస్ లిజ్జి", ఆ బ్యాండ్ ఆల్బం లో చేర్చిన ఆఖరి కవర్ అయింది. లెట్ ఇట్ బీ యొక్క సాంప్రదాయ లివర్పూల్ జానపద గీతం "మగ్గీ మే" మినహాయించి, వారి తదుపరి ఆల్బంలన్నీ వారి స్వీయ రచనలను మాత్రమే కలిగిఉన్నాయి.

ఆగష్టు 15 న, ది బీటిల్స్ యొక్క మూడవ US పర్యటన చరిత్రలో ఒక గొప్ప స్టేడియం కచేరీతో ప్రారంభమైంది, వారు న్యూ యార్క్ లోని షియా స్టేడియం వద్ద 55,600 ప్రేక్షకులముందు ప్రదర్శన ఇచ్చారు. ఆతర్వాత వారి ఇతర US నగరాలలో తొమ్మిది కచేరీలను విజయవంతంగా చేసారు. ఆ యాత్ర ముగిసే సమయంలో వారికి, వారిలో సంగీత ప్రభావానికి పునాది వేసిన ఎల్విస్ ప్రేస్లీ పరిచయం అయ్యి, వారిని తన ఇంటికి ఆహ్వానించాడు. ప్రేస్లె మరియు ఆ బృందం వారి గిటార్ లను ఒకదానితో ఒకటి ఇరికించి, అతని ముందు గదిలో ఉంచారు, సంగీత వ్యాపారం గురించి చర్చించారు మరియు వారివారి ఉదంతాలను ఒకరితో ఒకరు చెప్పుకున్నారు.[125] సెప్టెంబర్ లో బీటిల్స్ నటించిన ఒక అమెరికన్ సాటర్డే మార్నింగ్ కార్టూన్ సిరీస్ ప్రారంభమైంది మరియు ఎ హార్డ్ డేస్ నైట్ యొక్క హాస్యపూరిత చిలిపి చేష్టలను ప్రతిధ్వనించింది. అసలైన కధాంగాలు ఆ తర్వాత రెండు సంవత్సరాలు ప్రసారమయినాయి, మరియు 1969 లో పునఃప్రసారమయినాయి .

డిసెంబర్ లో విడుదలైన రబ్బర్ సోల్ , ఆ బ్యాండ్ యొక్క సంగీతం లో పరిణితి మరియు క్లిష్టత లలో ఒక పెద్ద ముందడుగుగా విమర్శకుల చేత అభివర్ణించబడింది.[128] స్వీయచరిత్రకారుడు మరియు సంగీత విమర్శకుడు అయిన ఇయన్ మాక్ డోనాల్డ్ రబ్బర్ సోల్ తో బీటిల్స్, "బీటిల్స్ ఫర్ సేల్ కొరకు పనిచేస్తున్న సమయంలో దాని నుండి తప్పించుకోగలిగే జ్ఞానాన్ని తిరిగిపొందారు. హెల్ప్!' స్ పిల్లనగ్రోవి మరియు తంత్రీ వాద్యాలతో శాస్త్రీయ సంగీత ప్రపంచములోకి అడుగిడిన తర్వాత, "నార్వేజియన్ వుడ్ (థిస్ బర్డ్ హస్ ఫ్లోన్)" లో రబ్బర్ సౌల్ ప్రవేశపెట్టిన సితార్ రాక్ సంగీత సాంప్రదాయ పరిమితులను దాటి సాధించిన అభివృద్ధిని సూచించింది. ఈ ఆల్బంలో లెన్నాన్ మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ యొక్క సంయుక్త గీతరచన వారివారి ప్రత్యేక కూర్పులతో అధికంగా జతచేయబడటం కనిపిస్తుంది (అయినప్పటికీ వారు అధికారిక ప్రతిష్టను పంచుకుంటూనే ఉండిఉన్నారు). క్లిష్టమైన అంశాలైన భావుకత మరియు ఇతర విషయాలను కలుపుకొని వారి ఇతివృత్త సామర్ధ్యం బాగా విస్తరిస్తోంది. వారి సాహిత్యం మరింత కళాత్మకంగా మారటంతో, అభిమానులు దాని అంతరార్ధం కోసం అధ్యయనం చేయటం మొదలుపెట్టారు. "నార్వేజియన్ వుడ్" లో కేన్నాబిస్(గంజాయి వంటిది) గురించిన ప్రస్తావన ఉన్నట్లుగా ఒక ఆలోచన ఉంది. 2003 లో, రోలింగ్ స్టోన్ పత్రిక యొక్క "ది 500 గ్రేటెస్ట్ ఆల్బమ్స్ ఆఫ్ ఆల్ టైం" రబ్బర్ సోల్ ఐదవ స్థానం లో నిలిపింది, మరియు ఇవాళ ఆ ఆల్బం ఆల్ మ్యూజిక్ చే "శాస్త్రీయ జానపద రాక్ రికార్డులలో ఒకటి"గా అభివర్ణించబడింది. అయినప్పటికీ, లెన్నాన్ మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ ప్రకారం, అది "కేవలం మరియొక ఆల్బం". రికార్డింగ్ ఇంజనీర్ నార్మన్ స్మిత్, రబ్బర్ సోల్ పనులు జరుగుతున్నా సమయంలో ఆ బృందం లో అంతర్గత కలహాలు పెరగటాన్ని స్పష్టంగా గమనించాడు; ఆ తర్వాత స్మిత్ ఈ విధంగా చెప్పాడు "జాన్ మరియు పాల్ మధ్య విభేదం తప్పనిసరి అవుతోంది" మరియు "మరియు పాల్ దృష్టిలో, జార్జ్ ఎప్పటికీ సరైన పని చేయడు."

వివాదం, స్టూడియో లో గడిపిన సంవత్సరాలు మరియు విడిపోవటం (1966–1970)

ఆఖరి పర్యటన వరకు జరిగిన సంఘటనలు

1966 జూన్ లో, యుఎస్ విపణి కోసం కాపిటల్ రికార్డ్స్ తయారుచేసిన సంగ్రహ అల్బంలలో ఒకటైన ' ఎస్టర్ డే అండ్ టుడే{/౦ దాని కవరుతో ఒక గగ్గోలును కలుగజేసింది, అందులో కసాయివాని దుస్తులు ధరించి, పచ్చి మాంసం మరియు చిధ్రం చేసిన ప్లాస్టిక్ బొమ్మలతో కూడి చిరునవ్వులు చిందిస్తున్న బీటిల్స్ చిత్రించబడ్డారు. కట్టుకధ అయినప్పటికీ, ప్రసిద్ధమైన ఒక కధ ఏమిటంటే, కాపిటల్ వారి ఆల్బంలను వధించిన దానికి ఒక సమాధానంగా భావించవచ్చు. ఆ ఆల్బం యొక్క వేలవేల కాపీల అసలు కవర్ల పైన కొత్త కవర్లను అతికించారు; కత్తిరించబడని ఒక కాపీ 2005 డిసెంబర్ లో జరిగిన ఒక వేలంపాటలో $10,500 లను రాబట్టింది. ఎస్టర్ డే అండ్ టుడే ఉత్సాహం తర్వాత ఒక నెలకి ఫిలిప్పీన్స్ పర్యటన సమయంలో, ఆ బృందాన్ని రాష్ట్రపతి భవనంలో అల్పాహార విందుకు ఆహ్వానించిన, దేశ మొదటి పౌరురాలు ఇమెల్డా మార్కోస్ ను బీటిల్స్ అనాలోచితంగా దూషించారు. ఆ ఆహ్వానాన్ని అందుకున్నప్పుడు, ఎప్స్టీన్ ఆ బృందం తరుఫున దానిని సున్నితంగా తిరస్కరించాడు, ఎందుకంటే ఆ విధమైన అధికారిక ఆహ్వానాలను ఆమోదించటం ఎప్పటికీ అతని సిద్ధాంతం కాదు. మార్కోస్ దొరతనం దేనికైనా "కాదు" అనే సమాధానాన్ని తీసుకోలేదని ఆ బృందం వెంటనే కనిపెట్టారు. పర్యవసానంగా చెలరేగిన అల్లర్లు ఆ బృందాన్ని అపాయంలో పడేశాయి మరియు వారు అతి కష్టం మీద ఆ దేశం నుండి తప్పించుకున్నారు.

దాదాపు వారు స్వదేశానికి తిరిగి రాగానే, మార్చ్ లో బ్రిటిష్ విలేఖరి మారీన్ క్లీవ్ తో ముఖాముఖి లో లెన్నన్ చేసిన ఒక వ్యాఖ్య పైన, వారు యుఎస్ మత మరియు సాంఘిక ఛాందసవాదుల నుండి దారుణమైన విమర్శలను ఎదుర్కొన్నారు (అలాగే కు క్లక్స్ క్లాన్). క్రైస్తవ మతం అంతరించి పోతోందని మరియు బీటిల్స్ "ఇప్పుడు జీసస్ కన్నా ఎక్కువ జనాదరణ కలిగిఉన్నారు" అని లెన్నాన్ తన అభిప్రాయాన్ని వెలిబుచ్చాడు. ఇంగ్లాండ్ లో వాస్తవంగా ఈ వ్యాఖ్యను ఎవరూ పట్టించుకోలేదు, కానీ ఐదు నెలల తర్వాత- ఆ బృందం యొక్క ఆఖరి యుఎస్ పర్యటనను పురస్కరించుకొని, యుఎస్ యుక్తవయస్కుల అభిమాన పత్రిక డేట్ బుక్ దాన్ని ప్రచురించినప్పుడు అది అమెరికన్ సౌత్ యొక్క "బైబుల్ బెల్ట్" లో ఒక వివాదాన్ని కలుగజేసింది. దక్షిణ ఆఫ్రికా కూడా బీటిల్స్ రికార్డ్స్ యొక్క వాయుప్రసారాన్ని నిషేదించింది, ఆ నిషేధం 1971 వరకు కొనసాగింది. వారు తన మాటలను వక్రీకరించారని చెపుతూ, ఎప్స్టీన్ డేట్ బుక్ ను బహిరంగంగా విమర్శించాడు, మరియు ఒక పత్రికా సమావేశంలో అతను ఈ విధంగా అన్నాడు, "ఒకవేళ నేను దూరదర్శన్ జీసస్ కన్నా ఎక్కువ జనాదరణ కలిగినదని అనిఉంటే, వారు దానిని ఆమోదించి ఉండేవారు." ఇతర ప్రజలు బీటిల్స్ ను ఎ విధంగా చూసారో దాని గురించి మాత్రమె తను ప్రస్తావించానని లెన్నన్ చెప్పాడు, కాని "నేను క్షమాపణ చెప్పాలని మీరు కోరుకుంటే, అది మిమ్మల్ని సంతోషపరిస్తే, అప్పుడు సరే, నన్ను క్షమించండి."

రివాల్వర్ మరియు సార్జంట్ పెప్పర్

రబ్బర్ సౌల్ ఒక గొప్ప ముందడుగును సాధించింది; ఆ బ్యాండ్ యొక్క ఆఖరి యాత్రకు ముందు 1966 ఆగష్టు న విడుదలైన రివాల్వర్ కూడా గుర్తింపు పొందింది. పిచ్ ఫోర్క్ దీనిని "మహోన్నత నమ్మకాన్ని పెంచుతున్న ఒక బ్యాండ్ యొక్క లక్షణం" గా గుర్తించాడు మరియు "ఒక ప్రసిద్ధ సంగీతం నుండి ఏమి ఆశిస్తారో దానిని తిరిగి నిర్వచించటం" అని అన్నాడు. గోల్డ్ చే "ప్రకటన, విపర్యము, మరియు వైపరీత్యము యొక్క పదేపదే ప్రత్యక్షమయ్యే ప్రసక్తులతో నేయబడ్డ" దిగా అభివర్ణించబడిన, రివాల్వర్ క్లిష్టమైన గీతరచనను చూపించింది మరియు నూతనమైన శాస్త్రీయ వాయిద్యాల తీరుకు అలవాటుపడటం నుండి రాక్ పై వెర్రిఅభిమానం వరకు వివిధ సంగీత రీతులలో సంగీత కచేరీలను విస్తరించారు. క్లాస్ వూర్మన్ చే రూపొందించబడి, వారి ఆల్బంల పై కవరుగా వచ్చే వారి ఛాయాచిత్రాన్ని వదిలేపెడుతూ, హాంబర్గ్ రోజుల నుండి వారి స్నేహితుడు ఈ విధంగా అన్నాడు అది ఒక "ఆబ్రే బియర్డ్స్లే కు సొంతమైన కలం-మరియు-సిరా తో బీటిల్స్ ను చిత్రించన అతి సాధారణ చిత్రకళ." ఆ ఆల్బం కు ముందు "పేపర్ బ్యాక్ రైటర్", వెనుక "రైన్" ఉన్నాయి. "నిజమైన మ్యూజిక్ వీడియోలతో పాటు ఉన్న మొదటి" వాటిగా అభివర్ణించబడిన, ఆ రెండు పాటల కోసం బీటిల్స్ చిత్రించిన చిన్న ప్రకటన చిత్రాలు, టాప్ ఆఫ్ ది పాప్స్ మరియు ది ఈద్ సల్లివన్ షో లో ప్రసారమయ్యాయి.

రెవోల్వెర్ ' యొక్క అత్యంత ప్రయోగాత్మక ట్రాక్ "టుమారో నెవెర్ నోస్", దీని సాహిత్యాన్నే లెన్నాన్ టిమోతి లియరి నుండి తీసుకున్నాడు The Psychedelic Experience: A Manual Based on the Tibetan Book of the Dead . ఆ పాట సృష్టి లో ఎనిమిది టేపు దస్తాలు రికార్డింగ్ స్టూడియో భవనం అంతటా పంపిణీ చేయబడ్డాయి, అందులో ప్రతిఒక్కటి ఒక ఇంజనీర్ లేడ్డ బృంద సభ్యుని చే సృష్టించబడ్డాయి, మార్టిన్ లోపలి వస్తున్న దత్తాంశం ఆధారంగా ఒక సంయుక్త రికార్డింగ్ తయారుచేస్తూఉండగా వారు టేపు లూప్ యొక్క కదలికను యాదృచికంగా మార్చివేసారు. మాక్‌కార్ట్‌నీ యొక్క "ఎలీనర్ రిగ్బి" లో స్ట్రింగ్ ఆక్టెట్(ఎనిమిది తంత్రులు) లను విస్తృతంగా ఉపయోగించారు; అది ఈ విధంగా వర్ణించబడింది "గుర్తించదగిన ఎ వైఖరికి గానీ లేదా ఎ పాట పద్ధతికిగానీ చెందని, ఒక నిజమైన సంకరం." హార్రిసన్ గీతరచయితగా వృద్ధిచెందుతున్నాడు, మరియు అతని మూడు కూర్పులు రికార్డు లో స్థానం సంపాదించాయి. 2003 లో, రోలింగ్ స్టోన్ రివాల్వర్ కు అప్పటివరకు ఉన్న గొప్ప అల్బంలలో మూడవ స్థానాన్ని ఇచ్చింది. ఆ తర్వాత చేసిన US యాత్రలో, బీటిల్స్ దానిలోని పాటలను ప్రదర్శించలేదు. ఆగష్టు 29 న శాన్ ఫ్రాన్సిస్కో లోని కాండిల్ స్టిక్ పార్క్ వద్ద ఇచ్చిన ఆఖరి ప్రదర్శన, వారి చివరి వ్యాపార కచేరీ. 60 US కచేరీలు మరియు 1400 కన్నా ఎక్కువ అంతర్జాతీయ ప్రదర్శనలతో ముఖ్యంగా ప్రయాణాలతో కూడిన నలభై-సంవత్సరాల వ్యవధి ఇది ముగింపు అయింది.

ప్రయాణాల భారం నుండి విముక్తులైన తర్వాత, ఆ బృందం యొక్క సృజనాత్మకత మరియు ప్రయోగాలు చేయాలనే అభిలాష వృద్ధిచెంది, 1966 డిసెంబర్ లో వారు సార్జంట్ పెప్పర్స్ లోన్లీ హార్ట్స్ క్లబ్ బ్యాండ్ రికార్డింగ్ మొదలుపెట్టారు. ఎమెరిక్ ఈ విధంగా గుర్తుచేసుకున్నాడు, "సార్జంట్ పెప్పర్ లో ప్రతిదీ విభిన్నంగా ఉండాలని బీటిల్స్ పట్టుపట్టారు. ఇత్తడి పనిముట్ల గంటలలో మేము మైక్రో ఫోన్లు ఉంచాము మరియు హెడ్ ఫోన్లు మైక్రో ఫోన్లుగా మారి వయోలిన్ లకు జతచేయబడ్డాయి. వాద్యాల మరియు గాత్రాల వేగాన్ని మార్చటానికి మేము అతిపెద్ద ప్రాధమిక డోలనాలను ఉపయోగించాము మరియు టేపులను చిన్న ముక్కలుగా కత్తిరించి తలకిందులుగా మరియు తప్పు మార్గంలో అతికించాము." "ఎ డే ఇన్ ది లైఫ్" యొక్క కొన్ని భాగాలకు నలభై-విభాగాల సహవాయిద్యాలు అవసరమయినాయి. దాదాపు స్టూడియో సమయంలో ఏడువందల గంటలు ఆ పనులకే కేటాయించాము. వారు మొదట 1967 జూన్ లో ఆల్బం-కాని డబల్ A-సైడ్ సింగిల్ "స్ట్రాబెర్రి ఫీల్డ్స్ ఫరెవర్"/"పెన్నీ లేన్" ను ఉత్పత్తిచేసారు; సార్జంట్ పెప్పర్ జూన్ లో విడుదలైంది. నాలుగు-ట్రాకుల రికార్డింగ్ సాంకేతికతను ఉపయోగించి తయారుచేసిన, ఆ రికార్డుల సంగీత క్లిష్టత, బీటిల్స్ ను అధిగమించాలని ప్రయత్నిస్తున్న సమకాలీన కళాకారులను దిగ్భ్రమపరిచింది . బీచ్ బోయ్స్ కొరకు, వ్యక్తిగత ఇబ్బందులలో ఉండి, స్మైల్ ను పూర్తి చేయటానికి ప్రయాసపడుతున్న, నాయకుడైన బ్రియన్ విల్సన్, "స్ట్రాబెర్రి ఫీల్డ్స్" గొప్ప విజయాన్ని సాధించిందని విని పోటీపడటానికి తన ప్రయత్నాలను విరమించాడు. సార్జంట్ పెప్పర్ గొప్ప విమర్శనాత్మక ప్రశంసలను అందుకుంది. 2003 లో, రోలింగ్ స్టోన్ దానికి దాని "500 గ్రేటెస్ట్ ఆల్బమ్స్ ఆఫ్ ఆల్ టైం" లో ప్రధమ స్థానం ఇచ్చింది మరియు అది అత్యంత ఘనమైనదిగా భావించబడింది. జోనాథన్ గౌల్డ్ దీనిని ఆ విధంగా వర్ణించాడు

“

a rich, sustained, and overflowing work of collaborative genius whose bold ambition and startling originality dramatically enlarged the possibilities and raised the expectations of what the experience of listening to popular music on record could be. On the basis of this perception, Sgt. Pepper became the catalyst for an explosion of mass enthusiasm for album-formatted rock that would revolutionize both the aesthetics and the economics of the record business in ways that far outstripped the earlier pop explosions triggered by the Elvis phenomenon of 1956 and the Beatlemania phenomenon of 1963.

”

సార్జంట్ పెప్పర్ దాని బ్యాక్ కవర్ పైన దాని పూర్తి సాహిత్యం ముద్రించబడి ఉన్న మొదటి ప్రముఖ పాప్ ఆల్బం. ఆ సాహిత్యం విస్తృతమైన పరిశీలనకు గురిఅయింది; ఉదాహరణకు, అభిమానులు ఈ విధంగా ఆరోపించారు "బీఇంగ్ ఫర్ ది బెనిఫిట్ ఆఫ్ మిస్టర్ కైట్!" లోని "ప్రముఖుడైన మిస్టర్ కే." నిజానికి కాల్పనిక రచయిత ఫ్రాంజ్ కాఫ్కా అయిఉండవచ్చు. అమెరికా సాహిత్య విమర్శకుడు మరియు ఆంగ్ల ఆచార్యుడు అయిన రిచర్డ్ పాయిరిఎర్ , "లెర్నింగ్ ఫ్రం ది బీటిల్స్", అనే వ్యాసం రాసాడు, అందులో అతను తన విద్యార్ధులు "ఆ బృందం యొక్క సంగీతాన్ని ఎ స్థాయిలో నిమగ్నమై ఆలకిస్తున్నారో, దానిని చూసి తానే ఒక సాహిత్య గురువుగా, కేవలం ఈర్ష్య పడుతున్నానని" చెప్పారు. ఆ విషయం యొక్క "మిశ్రమ సూచన" గా అతను చెప్పిన దానిని పాయిరిఎర్ కనుగొన్నాడు: "వారు కేవలం ఒక పనే చేస్తున్నారు లేదా ఒకే ధోరణిలో వ్యవహరిస్తున్నారు అని ఊహించుకోవటం తెలివితక్కువతనం ...ఒక అంశం గురించి ఒకే భావం సరిపోదు ... విరుద్ధ ప్రత్యమ్నాయాలలో చొప్పించబడిన ఏదైనా ఒక భావం తరచుగా ఉంటుంది." ఆ సమయంలో మాక్‌కార్ట్‌నీ ఈ విధంగా చెప్పాడు, "మేము పాటలు రాస్తాము. వాటి అర్ధం మాకు తెలుసు. కానీ ఒక వారంలో వేరే ఎవరో దాని గురించి ఏదో చెపుతారు, మరియు మీరు దానిని త్రోసిపుచ్చలేరు ... మీరు మీ స్థాయిలో మా పాటలకు మీ స్వంత అర్ధాలు ఆపాదిస్తారు ". సార్జంట్ పెప్పర్ ' యొక్క ప్రస్పుటమైన వివరంగా ఉన్న ఆల్బం కవర్ గొప్ప ఆసక్తిని మరియు విస్తృత అధ్యయనాన్ని కలుగజేసింది. ఆ బ్యాండ్ యొక్క పెద్ద మీసాలు చాల వేగంగా హిప్పీ వైఖరి యొక్క ముఖ్య లక్షణం అయ్యాయి. సాంస్కృతిక చరిత్రకారుడు జోనాథన్ హార్రిస్ వారి "సైనిక యూనిఫారములను పోలిన ముదురు రంగు దుస్తుల వ్యంగఅనుకరణలను" తెలిసిచేసిన "అధికార-వ్యతిరేక మరియు వ్యవస్థ-వ్యతిరేక" ప్రదర్శనగా అభివర్ణించాడు.

జూన్ 25 న, ఆ బ్యాండ్ వారి సరికొత్త సింగిల్, "ఆల్ యు నీడ్ ఈస్ లవ్", ను ప్రపంచవ్యాప్తంగా TV ప్రేక్షకుల కొరకు, మొదటి ప్రపంచవ్యాప్త దూరదర్శన్ అనుసంధానం అవర్ వరల్డ్ లో ప్రదర్శించింది. సమ్మర్ ఆఫ్ లవ్ మధ్యంలో కనిపించే ఈ పాట, ఫ్లవర్ పవర్(US లోని సంఘ వ్యతిరేక యువకులు) గీతంగా అనుసరించబడింది. రెండు నెలల తర్వాత ఆ బృందం నష్టాన్ని చవిచూసి, అల్లకల్లోలమైంది. మహరిషి మహేష్ యోగితో పరిచయం తర్వాత, అతని లోకోత్తర జపవిధానం ఆశ్రమం కొరకు బంగోర్ వెళ్ళారు. ఆ ఏకాంత సమయంలో, ఎప్స్తీన్ సహాయకుడు పీటర్ బ్రౌన్ ఎప్స్తీన్ మరణ వార్తను వారికి అందించాడు. మరణ నిర్ణయాధికారి ఎప్స్తీన్ మరణం ప్రమాదవశాత్తూ మితిమీరిన మోతాదు వల్ల సంభవించిందని కొట్టి పారేసాడు, కానీ అతని వస్తువులలో ఒక ఆత్మహత్య చీటీ కనుగొనబడిందని పుకార్లు వచ్చాయి. ఎప్స్టీన్ తన వ్యక్తిగత విషయాలతోనూ మరియు బీటిల్స్ తో తన కార్యాచరణ సంబంధం యొక్క పరిస్థితి వల్ల ఒక దుర్భలమైన భావభరిత స్థితి లో ఉన్నాడు. వ్యాపార విషయాలలో అతని పర్యవేక్షణకు అసంతృప్తి తో ఉన్న ఆ బృందం, అక్టోబర్ లో ముగిసిపోతున్న తన నిర్వహణ ఒప్పందాన్ని, పునరుద్ధరించరేమోనని అతను వ్యాకులపడ్డాడు. సంయుక్త రాష్ట్రాలలో బీటిల్స్ యొక్క వ్యాపార హక్కులను నిర్వర్తించే వ్యాపారసంస్థ సెల్టేబ్ పైన ప్రత్యేక ధ్యాసలు ఉన్నాయి. ఎప్స్టీన్ మరణం ఆ బృందాన్ని దిక్కులేకుండా చేసింది, మరియు వారిలో భవిష్యత్తు గురించి భయాన్ని కలుగజేసింది. తర్వాత లెన్నన్ ఈ విధంగా అన్నాడు, "సంగీతం తప్ప మరేమీ చేయలేని మా సామర్ధ్యం పై నాకు ఎలాంటి దురభిప్రాయం లేదు మరియు నేను భయపడ్డాను ." అతను ఎప్స్టీన్ మరణం ఆ బృందం యొక్క పతనానికి నాంది గా గుర్తుచేసుకున్నాడు: "అప్పుడు మేము ఇబ్బందిలో ఉన్నామని నాకు తెలుసు ... నా దృష్టిలో, దానిని మేము ఇప్పుడు అనుభవిస్తున్నాము."

మాజికల్ మిస్టరి టూర్ , వైట్ ఆల్బం మరియు ఎల్లో సబ్ మెరైన్

బీటిల్స్ యొక్క రాబోయే దూరదర్శన్ చిత్రానికి సౌండ్ ట్రాక్ అయిన మాజికల్ మిస్టరి టూర్ , 1967 మొదలులో, ఒక ఆరు-ట్రాకుల ద్వంద్వ ఎక్స్టెన్డెడ్ ప్లే డిస్క్ (EP) గా కనిపించింది. సంయుక్త రాష్ట్రాలలో, ఒకే పేరుపెట్టబడిన LP పైన ఆ ఆరు పాటలు విడుదలయ్యాయి, అందులోనే ఆ బ్యాండ్ యొక్క ఇటీవలి సింగిల్స్ లోని ట్రాక్స్ కూడా ఉన్నాయి. US యొక్క మాజికల్ మిస్టరి టూర్ గురించి అల్ మ్యూజిక్ ఈ విధంగా చెప్పింది, "సార్జంట్ పెప్పర్ యొక్క నరనరాలలోను ఆ వెర్రి ఇమిడిపోయింది, మరియు కొన్ని భాగాలలో విపరీతంగా కూడా అనిపించింది (ప్రత్యేకించి 'ఐ అమ్ ది వాల్రస్' యొక్క ధ్వని కొలాజ్)", మరియు ఆ బ్యాండ్ యొక్క 1967 సింగిల్స్ నుండి వెలికితీసిన దాని ఐదు పాటలను "బ్రహ్మాండము, ఉజ్వలం, మరియు వినూత్నం" అని పిలిచింది. మొదటి మూడు వారాలలో కాపిటల్ LP ప్రారంభ అమ్మకాలలో అత్యధికంగా అమ్ముడైనదానిగా US లో కొత్త రికార్డు సృష్టించింది, మరియు ఆ తర్వాత ఆ బ్యాండ్ యొక్క స్టూడియో ఆల్బంల అధికారిక ప్రమాణాల లోకి చేర్చుకోబడిన ఒక కాపిటల్ సంగ్రహం. బాక్సింగ్ డే న ప్రసారమైన, ఎక్కువ భాగం మాక్‌కార్ట్‌నీ దర్శకత్వం వహించిన మాజికల్ మిస్టరి టూర్ చిత్రం , UK పత్రికలకు బీటిల్స్ పైన మొదటిసారి వ్యతిరేకతను తీసుకువచ్చింది. డైలీ ఎక్స్ప్రెస్స్ , దీనిని "ఒక బస్సు లోకి ఎక్కుతున్న, దిగుతున్న, మరియు బస్సు లో ప్రయాణిస్తున్న కొంతమంది జనాలను చూపే అపక్వ దృశ్యాల ప్రయత్నం" గా అభివర్ణిస్తూ, దీనిని "ఘనమైన చెత్తాచెదారం" గా త్రోసిపుచ్చింది . డైలీ మెయిల్ దీనిని "బ్రంహాండమైన అతిశయం" అని పిలవగా, గార్డియన్ దీనికి " వీక్షకుల యొక్క మోటుతనము, ఆప్యాయత మరియు మూర్ఖత్వం ల గురించిన ఒక రకమైన కాల్పనిక నైతిక నాటిక" అని పేరుపెట్టింది. అది చాలా నిరాశాజనకంగా నడిచింది మరియు ఆ సమయంలో US లో దాని ప్రదర్శన నిలిపివేయబడింది. జనవరి లో, ఆ బృందం ఒక కదిలేబొమ్మల చిత్రం ఎల్లో సబ్ మెరైన్ లో ఒక అతిధి పాత్ర పోషించారు, ఇది బీటిల్స్ ను కార్టూన్ రూపులో చూపించిన ఒక కాల్పనిక చిత్రం. ఆ బృందం విడుదలవని అనేక స్టూడియో రికార్డింగ్లను ఆ చిత్రానికి సమర్పించింది. 1968 లో విడుదలైన ఈ చిత్రం, దాని సంగీతం తో పాటు వినూత్న దృశ్య రీతి మరియు హాస్యానికి బాగా ఆదరించబడింది. ఆ చిత్రం యొక్క సౌండ్ ట్రాక్ అలబం విడుదలవటానికి ఇంకొక ఏడు నెలలు పడుతుంది.

The Beatles, wearing identical dark-grey button-down shirts. They are clean-shaven, except for Starr, who has a mustache. Lennon, wearing mutton chops, holds a folded telescope. All are smiling, except for McCartney, who looks pensive.

ఎల్లో సబ్ మెరైన్ ట్రైలర్ మాక్‌కార్ట్‌నీ, స్టార్ర్, హార్రిసన్ మరియు లెన్నాన్. వారు భారతదేశం బయలుదేరే ముందు, వారి పాత్ర 1968 జనవరి 25 న వారి పైన చలన చిత్రం తయారైంది.[198]

ఆ మధ్య కాలంలో ది బీటిల్స్ వచ్చింది, దీని పైన ఎ ముఖచిత్రం లేకపోవటంవల్ల ఇది వైట్ ఆల్బం గా పిలవబడ్డ ఒక ద్వంద్వ LP. ఎప్స్టీన్ మార్గదర్శకత్వ స్థానం నుంచి వైదొలిగినా తర్వాత, ఆ బృందం మహర్షి మహేష్ యోగి ని వారి గురువు గా స్వీకరించారు, ఇది వారి ఆల్బం కి అనుకోకుండా ఒక సృజనాత్మక స్పూర్తిని ఇచ్చింది. భారతదేశంలోని, రిషికేశ్, లోని ఆయన ఆశ్రమం లో, మూడు-నెలల "గురూపదేశం" పొందిన సమయం వారి జీవితంలో మంచి సృజనాత్మక సమయం, ఆ సమయంలోనే ఆ ఆల్బం యొక్క ముప్పై పాటలలో చాలావరకు రికార్డు చేయబడ్డాయి. దానిని బట్లిన్స్ తో పోల్చుతూ, పదిరోజుల తర్వాత స్టార్ర్ వెళ్ళిపోయాడు, మరియు చిట్టచివరకు మాక్‌కార్ట్‌నీ ఆ పద్ధతికి విసిగిపోయి ఒక నెల తర్వాత వెళ్ళిపోయాడు. మేజిక్ అలెక్స్ ను డబ్ చేసిన ఎలక్ట్రానిక్ సాంకేతికుడు యాన్ని అలెక్స్ మార్దాస్, ఆ మహర్షి ఆ బృందాన్ని మాయ చేయటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడని హెచ్చరించినప్పుడు, లెన్నాన్ మరియు హర్రిసన్ ల సృజనాత్మకత ప్రశ్నించే వైపు తిరిగింది. ఆ మహర్షి ఆడ భక్తులతో లైంగిక సంబంధాలు కలిగి ఉన్నాడని మర్దాస్ అభియోగించిన తర్వాత, లెన్నాన్ కి నమ్మకం కుదిరి అప్పటికీ ఇంకా ఆ విషయం పై నమ్మకంకుదారని హారిస్సన్ ను మరియు ఆ బృందం యొక్క మిగిలిన పరివారాన్ని తీసుకొని హటాత్తుగా వెళ్ళిపోయాడు. కోపం లో లెన్నాన్ "మహరిషి" అనే ఒక విమర్శనాత్మక పాట రాసాడు, కాని చట్టపరమైన వ్యాజ్యాన్ని తప్పించుకోవటానికి, దానిని "సెక్సీ సాదీ" గా మార్చాడు. మాక్‌కార్ట్‌నీ ఈ విధంగా అన్నాడు, "మేము ఒక తప్పు చేసాము. అక్కడ ఉన్నదాని కంటే అతనిలో ఇంకా ఎక్కువ ఉందని మేము భావించాము."

168 మే నుండి అక్టోబర్ మధ్య వరకు జరిగిన, ఆ ఆల్బం రికార్డింగ్ సమయాలలో, విభజనలు మరియు భేదాభిప్రాయాలు ఆ బృందాన్ని విడదీసాయి. స్టార్ర్ కొంతకాలం ఆ బ్యాండ్ ను వదిలివెళ్ళాడు, అందువల్ల చాల ట్రాక్స్ కు మాక్‌కార్ట్‌నీ డ్రమ్స్ వాయిన్చావలసి వచ్చింది. అవంతి-గార్డే కళాకారిణి యోకో ఒనో తో లెన్నాన్ ప్రేమ వ్యవహారం, బృందంలో కంగారు పుట్టించింది మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ తో కలిసి రచనలు చేయటంలో అతను ఆసక్తి కోల్పోయాడు. భాగస్వాములను స్టూడియో లోకి తీసుకు రాకూడదని చాలా కాలం నుండి ఆ బృందం చేసుకున్న ఒప్పందాన్ని ధిక్కరిస్తూ, హార్రిసన్ ఇష్టపడక పోయినప్పటికీ, లెన్నాన్ అన్ని రికార్డింగ్ లకు ఒనో ను తీసుకువస్తానని వాదించాడు.[209] మాక్‌కార్ట్‌నీ యొక్క సృజనాత్మక పనితీరును ధిక్కరిస్తూ, అతను మాక్ యొక్క కూర్పులను "నాయనమ్మల సంగీతం" గా గుర్తించటం మొదలుపెట్టి, "ఓబ్-ల-డి, ఓబ్-ల-డ" లను "పాత డొక్కు" గా త్రోసిపుచ్చాడు. వైట్ ఆల్బం సమయాలను గుర్తుచేసుకుంటూ, లెన్నాన్ ఆ సమయం నుండి ఆ బ్యాండ్ యొక్క చరిత్రను ఆసక్తికరంగా సంక్షిప్తం చేసి చెపుతూ, "ఒకవేళ మీరు ఒక్కొక్క ట్రాక్ తీసుకొని పూర్తిగా నాదికానీ మరియు పూర్తిగా పాల్ ది కానీ అయేటట్లు చేస్తే ... కేవలం నేను మరియు ఒక వెన్నుతట్టే వర్గం, పాల్ మరియు ఒక సమర్ధించే వర్గం, నేను దాన్ని ఆస్వాదించాను. అప్పుడు మేము విడిపోయాము." ఆ రికార్డింగ్ సమయాలే విడిపోవటానికి ప్రారంభ సూచనలుగా మాక్‌కార్ట్‌నీ గుర్తుచేసుకున్నాడు, "అప్పటివరకు, ప్రపంచం ఒక సమస్యగా ఉండేది కాని, మేము కాదు" అదే ఎప్పటికీ బీటిల్స్ గొప్పదనం". నవంబర్ లో విడుదలైన, వైట్ ఆల్బం ఆపిల్ రికార్డ్స్ ద్వారా విడుదలైన ఆ బ్యాండ్ యొక్క మొదటి ఆల్బం. ఈ కొత్త పేరు ఆపిల్ కార్ప్స్ యొక్క ఉపసంస్థ, ఇది ఆ బృందం భారతదేశం నుండి తిరిగివచ్చిన తర్వాత రూపొందింది, ఇది పన్ను తగ్గించుకోవటానికి ఎప్స్తీన్ వేసిన వ్యాపార పన్నాగం. ఆ రికార్డ్ విడుదలకు ముందే రెండువేల కన్నా ఎక్కువ దరఖాస్తులు వచ్చాయి, ఒక నేలకన్న కొద్దిగా ఎక్కువ సమయంలో US లో సుమారు నాలుగు మిలియన్ ప్రతులు అమ్ముడయ్యాయి, మరియు దాని ట్రాక్స్ US రేడియో స్టేషన్ లలో వచ్చే పాటల జాబితాలో ప్రధమస్థానంలో ఉన్నాయి.[214] అంతటి జనాదరణ పొందినప్పటికీ, ఆ సమయంలో అది ప్రశంసా సమీక్షలను అందుకోలేదు. జోనాథన్ గౌల్డ్ ప్రకారం,

The critical response... ranged from mixed to flat. In marked contrast to Sgt. Pepper, which had helped to establish an entire genre of literate rock criticism, the White Album inspired no critical writing of any note. Even the most sympathetic reviewers... clearly didn't know what to make of this shapeless outpouring of songs. Newsweek's Hubert Saal, citing the high proportion of parodies, accused the group of getting their tongues caught in their cheeks.

సాధారణ విమర్శ ఎట్టకేలకు వైట్ ఆల్బం కు అనుకూలంగా మారింది, మరియు 2003 లో రోలింగ్ స్టోన్ దానిని ఎప్పటికీ అతిగొప్ప పాటగా పదవ స్థానాన్ని ఇచ్చింది. పిచ్ ఫోర్క్ ఆ ఆల్బం ను ఈ విధంగా వర్ణించాడు "అది ఆలోచనలతో పాటు విమర్శలతో పొంగిపొరలుతున్న ఒక పెద్ద మరియు పరచుకొని ఉన్నది, మరియు వివిధ రకాల వస్తువులతో నిండి ఉంది... దాని పరాజయాలే దాని విజయానికి సోపానాలు." అల్ మ్యూజిక్ ఈ విధంగా అనుకుంది, "స్పష్టంగా, బీటిల్స్ యొక్క ఇద్దరు ముఖ్య గీతరచయితలు ఎక్కువ కాలం కలిసి పనిచేయరు, కాని జార్జ్ మరియు రింగి కూడా కలిసి పనిచేయరు"; అయినప్పటికీ "లెన్నాన్ తన గొప్ప పల్లెపదాలు రెండిటితో తిరిగి వచ్చాడు", మాక్‌కార్ట్‌నీ పాటలు "అమోఘం"గా ఉన్నాయి, హారిస్సన్ "విస్తృత అనుభవం అవసరమైన ఒక గీతరచయిత" గా అగుపించాడు మరియు స్టార్ర్ యొక్క కూర్పు "ఒక ప్రమోదం".

ఇప్పటికి బీటిల్స్ సాహిత్యం పై ఆసక్తి ఒక గంభీరమైన మలుపు తిరుగుతోంది. లెన్నన్ పాట "రివల్యూషన్" ఒక సింగిల్ గా వైట్ ఆల్బం కు ముందు ఆగష్టు లో విడుదలైనప్పుడు, దాని సందేశాలు స్పష్టంగా ఉన్నాయి: "ఆలోచనలను వదిలిపెట్టు", మరియు అంతానికి కారణమయ్యే వినాసనాన్ని గురించిన ఎ విధమైన చర్చ లోను "నన్ను పరిగణించవద్దు" . వార్సా నుండి పారిస్ అక్కడ నుండి చికాగో వరకు విస్తరించిన విద్యార్ది ఉద్యమాలు జరిగిన సంవత్సరంలో, విప్లవ పక్షం నుండి వచ్చిన సమాధానం విధ్వంసకరమైనది. అయినప్పటికీ, వైట్ ఆల్బం లో ఉన్న ఆ పాట, "రివల్యూషన్ 1", ఒక అదనపు పదాన్ని జతచేసింది, "కౌంట్ మీ అవుట్ ... ఇన్ ", సింగిల్ విడుదలయినప్పటినుండి భావాలలో మార్పు ధ్వనించింది. నిజానికి కాలక్రమం ముందువెనుక అయింది—సందిగ్ద ఆల్బం మొదట రికార్డు అయింది—ఏ విధంగా నైనా రాజకీయ హింస న్యాయమైనదే అని ఇప్పుడు బీటిల్స్ అంటున్నట్లు కొందరు భావించారు.

ఎల్లో సబ్ మెరైన్ LP ఆఖరికి 1969 జనవరి లో అగుపించింది. ఇందులో పూర్వం విడుదలవని నాలుగు పాటలు, అప్పటికే రివాల్వర్ లో విడుదలైన ఒక శీర్షిక పాట; మాజికల్ మిస్టరి టూర్ నుండి ఒక పాట; మరియు మార్టిన్ చే కూర్చబడ్డ ఏడు వాద్య స్వరాలు. బీటిల్స్ కొత్త సంగీతం యొక్క కొరత వల్ల, అల్ మ్యూజిక్ ఆ ఆల్బం ను "అనావశ్యకమైనది"గా సూచించింది కాని హారిస్సన్ దృష్టిలో "అది అంతా చాల అతి", "సంగీత సంయోక్త ప్రవాహంలో ప్రకాశిస్తున్న....కొత్త పాటలలో మాణిక్యం వంటి, సజీవ-ప్రమాణ మంత సంఘట్టణం, కీచుమని రొద చేసే గిటార్ యొక్క ఉప్పెనలు... మరొక విధంగా మబ్బులుకమ్ముకున్న వేలంవెర్రి లోకి ఒక ఘనాపాటీ విహారం".

అబ్బే రోడ్ , లెట్ ఇట్ బీ మరియు విడిపోవటం

3 సవిలే రో వద్ద ఆపిల్ కార్పస్ భవనం, ఈ ప్రదేశంలోనే పైకప్పుపైన లెట్ ఇట్ బీ కచేరీ జరిగింది

లెట్ ఇట్ బీ ఆ బ్యాండ్ యొక్క ఆఖరున విడుదలైన ఆల్బం అయినప్పటికీ, దానిలో చాల భాగం అబ్బే రోడ్ ముందే రికార్డు అయింది. ప్రారంభంలో గెట్ బ్యాక్ గా పేరు పెట్టబడిన, లెట్ ఇట్ బీ మాక్‌కార్ట్‌నీ ఆలోచన నుండి పుట్టుకొచ్చిందని మార్టిన్ అభిప్రాయం: కొత్త సరంజామాను తయారుచేయటానికి మరియు "మొట్టమొదటిసారి దానిని ప్రత్యక్ష వీక్షకుల ముందు ప్రదర్శించటానికి—రికార్డు పైన మరియు చిత్రంలో. ఇంకొక రకంగా చెప్పాలంటే కొత్త సరంజామాతో, ఇంతకుమునుపెన్నడూ చేయని ఒక ఆల్బం ను తయారుచేయటం." ఆ సంఘటన లో, ఆ ఆల్బం లో ఎక్కువ భాగం స్టూడియో వర్క్ నుండి వచ్చింది, దానిలోని చాల భాగాలు మైఖేల్ లిండ్సే-హాగ్గ్ దర్శకత్వంలో వచ్చిన ఒక చిత్రంలో చిత్రీకరించబడ్డాయి. ఆ ప్రాజెక్ట్ కోసం 1969 జనవరి మొత్తం చేసిన రిహార్సల్స్ మరియు రికార్డింగుల గురించి మార్టిన్ మాట్లాడుతూ "ఏ మాత్రం సంతోషకరమైన అనుభవం కాదు. ఇది బీటిల్స్ మధ్య సంబంధాలు క్షీణదశలో ఉన్న సమయం." మాక్‌కార్ట్‌నీ మరియు లెన్నాన్ చేత అతిశయించబడి , హార్రిసన్ ఒక వారం కొరకు బయటకు వెళ్ళిపోయాడు. అతను కీ బోర్డు ప్లే చేసే బిల్లీ ప్రెస్టన్ తో తిరిగి వచ్చాడు, అతను ఆ సమావేశాలలో ఆఖరి పది రోజులు పాల్గొన్నాడు మరియు "గెట్ బ్యాక్" సింగిల్ లో చేరాడు—అతను ఒక అధికారిక బీటిల్స్ రికార్డింగ్ లో ఆ విధమైన గుర్తింపు పొందిన ఒకేఒక ఇతర సంగీతకారుడు. ఆ బ్యాండ్ సభ్యులు కచేరీ స్థలం ఒక విషమ పరిస్థితికి చేరుకున్నారు, సముద్రం లో ఒక పడవ, ట్యునీషియాఎడారి మరియు కల్లోసియం మొదలైనవి తిరస్కరించబడ్డాయి. చిట్టచివరకు, ప్రెస్టన్ తో పాటు బీటిల్స్ ఇచ్చిన ఆఖరి ప్రత్యక్ష ప్రదర్శన, 1969 జనవరి 30 న లండన్ లోని 3 సవిలే రో వద్ద ఉన్న ఆపిల్ కార్పస్ భవనం యొక్క పైకప్పు మీద చిత్రీకరించబడింది.

ఇంజనీర్ గ్లిన్ జొహన్స్ గెట్ బ్యాక్ ఆల్బం యొక్క వివిధ పునరాక్తులను కలుపుతూ నెలల తరబడి పని చేయగా, ఆ బ్యాండ్ ఇతర ధ్యాసల వైపు మళ్ళింది. ఒక ఆర్ధిక సలహాదారును నియమించాలనే విశాలంలో విబేధాలు తలెత్తాయి, ఎప్స్టీన్ లేకుండా వ్యాపార వ్యవహారాలను నిర్వహించటంతో ఆ అవసరం మరింత స్పష్టమైంది. బ్రిటిష్ దండయాత్ర సమయంలో ది రోలింగ్ స్టోన్స్ మరియు ఇతర యుకె బ్యాండ్ ల ఒప్పందాల కొరకు సంప్రదింపులు జరిపిన అల్లెన్ క్లీన్ వైపు లెన్నాన్ మొగ్గుచూపాడు. మాక్‌కార్ట్‌నీ, లిండా ఈస్ట్ మాన్ సోదరుడైన జాన్ ఈస్ట్ మాన్ ను ఎంచుకున్నాడు, లిండా ను మాక్‌కార్ట్‌నీ మార్చ్ 12 న వివాహం చేసుకున్నాడు (లెన్నన్ మరియు ఒనో ల వివాహానికి ఎనిమిది రోజుల ముందు). ఒప్పందానికి రాలేక పోవటంతో, ఇద్దరినీ నియమించారు, కాని విబేధాలు మరింత జటిలమయ్యి ఆర్ధిక అవకాశాలు కోల్పోయారు.

మాక్‌కార్ట్‌నీ తనని కలుసుకొని ఇంకొక ఆల్బం తయారుచేయమని అడిగినప్పుడు మార్టిన్ ఆశ్చర్యపోయాడు, ఎందుకంటే గెట్ బ్యాక్ సమయమంతా "ఒక బాధాకరమైన అనుభవం" మరియు అతను "ఇది మా అందరి దారులకు ఒక అంతం... వారు ఇతరులతో పాటు వారికి వారే చెడ్డ వ్యక్తులుగా తయారవుతున్నారు" అని అనుకున్నాడు. ఫిబ్రవరి చివరలో అబ్బే రోడ్ రికార్డింగ్ పనులు మొదలయ్యాయి. మార్టిన్ ప్రతిపాదించిన "ఏకధాటిగా సాగే సంగీత ప్రహసనం" రూపును లెన్నాన్ తిరస్కరించాడు, మరియు తనవి మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ యొక్క పాటలు ఆ ఆల్బం విడి పక్కల ఆక్రమించాలని కోరుకున్నాడు. మొదటి వైపు స్వతంత్రంగా కూర్చిన పాటలు మరియు రెండవ వైపు ఎక్కువ భాగం ఒక మిశ్రమం తో కూడిన చిట్టచివరి రూపు, మాక్‌కార్ట్‌నీ సూచించిన సర్దుబాటు. జూలై 4 న , ఆల్బం పనులు జరుగుతూ ఉండగా, ది బీటిల్స్ యొక్క ఒక సభ్యుని మొదటి సోలో సింగిల్ కనిపించింది: the లెన్నాన్ యొక్క "గివ్ పీస్ ఏ చాన్స్", ప్లాస్టిక్ ఓనో బ్యాండ్ లోకి చేర్చబడింది. ఆగష్టు 20 న అబ్బే రోడ్ ట్రాక్ "ఐ వాంట్ యు (షి ఇస్ సో హెవీ)" పూర్తియిన సమయం ఆ నలుగురు బీటిల్స్ కలిసి ఒకే స్టూడియోలో ఉన్న ఆఖరి సమయం. లెన్నాన్ ఆ బృందం లోని ఇతర సభ్యులను వదిలి పెడుతున్నట్లుగా 20 సెప్టెంబర్ న ప్రకటించాడు, కాని చట్టబద్ధ విషయాలన్నీ పరిష్కారమయ్యేవరకు బహిరంగ ప్రకటన ఏమీ చేయనని అంగీకరించాడు.

లెన్నన్ ప్రకటనకు ఆరు రోజుల తర్వాత విడుదలైన, అబ్బె రోడ్ రెండు నెలలలో నాలుగు మిలియన్ల కాపీలు అమ్ముడైంది మరియు పదకొండు వారాల పాటు యుకె చార్టులో ప్రధమ స్థానంలో ఉంది.[232] దాని రెండవ ట్రాక్, "సంథింగ్" అనే పల్లెపదం, కూడా ఒక సింగిల్ లానే విడుదలైంది—బీటిల్స్ A సైడ్ వలె కనిపించినటానికి హార్రిసన్ పాడిన మొదటి మరియు ఏకైక పాట. అబ్బె రోడ్ మిశ్రమ సమీక్షలను అందుకొంది, అయినప్పటికీ ఆ మిశ్రమ సంకలనం సాధారణ పొగడ్తలను అందుకొంది. ఆల్ మ్యూజిక్ "ఏ రాక్ రికార్డు పైన అయినా వినగలిగిన గొప్ప స్వర సంమేలనాలలో కొన్నింటిని" కలిగిఉన్న దానిని "ఆ బృందానికి తగినటువంటి ఆఖరి పాట" గా భావించింది. మాక్ డోనాల్డ్ దానిని "తిక్క మరియు ఉత్తి డొల్ల" అని అన్నాడు: "అది మాక్‌కార్ట్‌నీ రూపొందించిన పెద్ద మిశ్రమ సంకలనం కాకపొతే... అబ్బె రోడ్ ఏకత్వం మరియు పొందిక యొక్క రూపు లేకుండా ఉండేది దానివలన అది ఇప్పటి కన్నా మెరుగ్గా అగుపించేది." ఆ బ్యాండ్ యొక్క న్ని అల్బంలలోకి ఇది వ్యక్తిగతంగా తనకు ఇష్టమైనదని మార్టిన్ చెప్పాడు; లెన్నాన్ ఇది "సమర్ధవంతం" అయినదే కాని "దానిలో జీవం లేదు" అని చెపుతూ, "మాక్స్ వెల్ల్స్ సిల్వర్ హామర్" "ఎక్కువగా పాల్ యొక్క బామ్మల సంగీతం" అని అభివర్ణించాడు. స్టూడియో యొక్క వాల్వ్ మిక్సింగ్ కన్సోల్ స్థానంలో ఒక ట్రాన్సిస్టరైజ్డ్ దానిని ఉంచటం వల్ల తక్కువ జోరు గల ధ్వని ఉత్పత్తి అయింది, దీనితో ఆ సన్నని స్వరానికి మరియు ప్రభావం లేకపోవటానికి ఆ బృందం విసిగిపోయింది.

ఇప్పటికీ అసంపూర్తిగా ఉన్న గెట్ బ్యాక్ ఆల్బం కొరకు, బీటిల్ యొక్క ఆఖరి కొత్త పాట అయిన, హార్రిసన్ యొక్క "ఐ మీ మైన్", 1970 జనవరి 3 న రికార్డు చేయబడింది. ఆ సమయంలో డెన్మార్క్ లో ఉన్న లెన్నాన్, పాల్గొనలేదు. ఇప్పుడు లెట్ ఇట్ బీ గా పేరు మార్చ బడిన ఈ ఆల్బంను పూర్తిచేయటానికి, మార్చ్ లో క్లీన్ గెట్ బ్యాక్ సమావేశ టేపులను అమెరికన్ నిర్మాత ఫిల్ స్పెక్టర్ కు ఇచ్చాడు. తన వాల్ ఆఫ్ సౌండ్ విధానముతో ప్రసిద్ధుడైన, స్పెక్టర్ ఇటీవలే లెన్నాన్ యొక్క సోలో సింగిల్ "ఇన్స్టాంట్ కర్మ!" ను నిర్మించాడు. గెట్ బ్యాక్ సరుకును రీమిక్స్ చేయటంతో పాటు, "ప్రత్యక్షం" అని అనుకొన్న అనేక రికార్డింగులను స్పెక్టర్ సరిదిద్దాడు, అతికించాడు మరియు పదేపదే డబ్ చేసాడు. ఆ విషయం లో స్పెక్టర్ వ్యవహారం మాక్‌కార్ట్‌నీకు నచ్చలేదు మరియు ప్రత్యేకించి "ది లాంగ్ అండ్ వైన్డింగ్ రోడ్" లో నిర్మాత యొక్క వాద్యపరికరాల అమరిక తో అసంతృప్తి చెందాడు, అందులో ఒక మేళం మరియు ముప్పై-నాలుగు విభాగాల ఉపకరణాల సమూహం ఉన్నాయి. అతను స్పెక్టర్ రూపొందించిన దాని విడుదలను ఆపాలని ప్రయత్నించి విఫలమయ్యాడు. తన పేరుతోనే ఉన్న సోలో ఆల్బం విడుదలకు ఒక వారం ముందు, ఏప్రిల్ 10 న ఆ బ్యాండ్ నుండి తను విడిపోతునట్లు మాక్‌కార్ట్‌నీ బహిరంగంగా ప్రకటించాడు. మాక్‌కార్ట్‌నీ రికార్డు యొక్క విడుదల ముందు కాపీలు స్వయంగా రచించిన ముఖాముఖి తో కూడిన ఒక పత్రికా సంబంధ వాంగ్మూలమును కలిగి ఉన్నాయి, అది బీటిల్స్ తో అతని కలయిక ముగింపును మరియు భవిష్యత్తు పై అతని ఆశలను వివరిస్తుంది.[242]

మే 8 న స్పెక్టర్ నిర్మించిన, లెట్ ఇట్ బీ విడుదలైంది. దానితో పాటు ఉన్న, "ది లాంగ్ అండ్ వైన్డింగ్ రోడ్", ఆ బ్యాండ్ యొక్క ఆఖరి సింగిల్; అది సంయుక్త రాష్ట్రాలలో విడుదలైంది కాని బ్రిటన్ లో కాలేదు. అదే నెలలో తర్వాత లెట్ ఇట్ బీ డాక్యుమెంటరీ చిత్రం వచ్చింది; మరుసటి సంవత్సరం అకాడెమి అవార్డు ఉత్సవం లో, అది ఆస్కార్ ఫర్ బెస్ట్ ఒరిజినల్ సాంగ్ స్కోరు సాధించి ఉండేది. ది సండే టెలిగ్రాఫ్ దీనిని "పరమ చెత్త సినిమా మరియు ... స్వాంతన చేకూర్చే, భౌతికంగా ఖచ్చితంగా ఉన్న, ఒకప్పుడు చిరకాలం ఉండే అన్నదమ్ముల కుటుంబం వలె అగుపించిన దాని యొక్క చీలిక గురించిన విషయం.....హృదయానికి హత్తుకుంటుంది." కొన్ని లెట్ ఇట్ బీ ట్రాక్స్ ఆల్బం కన్నా సినిమాలోనే బావున్నాయని ఒకరిద్దరు సమీక్షకులు వ్యాఖ్యానించారు. లెట్ ఇట్ బీ "ఇప్పటి పైస్థితి కి వ్యతిరేకంగా, విరుద్ధ సమీక్షలు కూడా అందుకున్న ఏకైక బీటిల్స్ ఆల్బం", అని గమనించి ఆల్ మ్యూజిక్ దానిని "మొత్తం మీద తక్కువగా వెలకట్టబడింది... మాక్‌కార్ట్‌నీ ప్రత్యేకంగా చాల ఆణిముత్యాలను అందించాడు: అతని ఉత్తమ పాటలలో కొన్నింటిని కలిగిఉన్న, దైవ వాక్కు వంటిదైన 'లెట్ ఇట్ బీ', అతని కష్టతరమైన రాకర్స్ లో ఒకటైన 'గెట్ బ్యాక్', మరియు శ్రావ్యమైన 'ది లాంగ్ అండ్ వైన్డింగ్ రోడ్', ఇది స్పెక్టర్ యొక్క భారీ డబ్బిన్గుల మూలంగా పాడైంది." 1970 డిసెంబర్ 31 న ది బీటిల్స్ ను ఎత్తివేయాలని మాక్‌కార్ట్‌నీ దావా వేసాడు. చట్టపరమైన వివాదాలు ఆ బ్యాండ్ విడిపోయిన చాలా కాలం వరకు కొనసాగాయి, మరియు ఆ భాగస్వామ్య విరమణ 1975 వరకు అమలు కాలేదు.

విడిపోయిన తర్వాత (1970 నుండి)

ఇవి కూడా చూడండి: Collaborations between ex-Beatles

1970 లు

లెన్నాన్, మాక్‌కార్ట్‌నీ, హార్రిసన్ మరియు స్టారర్ 1970 లో సోలో అల్బంలను విడుదల చేసారు. కొన్నిసార్లు మిగతా వారిలో ఒకరు లేదా అంత కన్నా ఎక్కువ మంది ప్రమేయంతో, ఒక్కొక్కరు మరికొన్ని అల్బంలను విడుదల చేసారు. స్టారర్ యొక్క రింగో (1973) మాత్రమె ఆనలుగురి యొక్క కూర్పులను మరియు ప్రదర్శనలను వేరు వేరు పాటలలో కలిగిఉంది. స్టార్ర్ సహకారంతో, హార్రిసన్ 1971 ఆగష్టు న న్యూ యార్క్ నగరం లో సితార్ విద్వాంసుడు రవి శంకర్ తో కలిసి ది కాన్సర్ట్ ఫర్ బంగ్లాదేశ్ ను ప్రదర్శించాడు. 1974 లో విడుదలవని ఒక జామ్ సెస్సన్ మినహా(తర్వాత ఎ టూట్ అండ్ ఎ స్నోర్ ఇన్ '74 గా అక్రమంగా సరఫరా కాబడింది), లెన్నాన్ మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ తిరిగి ఎన్నడూ కలిసి రికార్డింగ్ చేయలేదు.

1962–1966 మరియు 1967–1970 లలో అలెన్ క్లీన్ చే కూర్చబడ్డ బీటిల్స్ యొక్క గొప్ప విజయాల రెండు జంట-LP సంపుటాలు, 1973 లో విడుదలయ్యాయి, మొదటగా ఆపిల్ రికార్డ్స్ ముద్రతో. మాములుగా వరుసక్రమం లో బ్లూ ఆల్బం మరియు రెడ్ ఆల్బం గా పిలవబడే, అవి ఒక్కొక్కటి సంయుక్త రాష్ట్రాలలో ఒక మల్టీ-ప్లాటినం సర్టిఫికేషన్ మరియు యునైటెడ్ కింగ్డం లో ఒక ప్లాటినం సర్టిఫికేషన్ సంపాదించాయి. 1976 మరియు 1982 మధ్యలో, EMI/కాపిటల్ ఆ బృంద సభ్యల నుండి ఎ విధమైన సమాచారం తీసుకోకుండానే బీటిల్స్ సంగ్రహ ఆల్బంల యొక్క ఒక తరంగాన్ని విడుదల చేసింది. అంతకు మునుపు విడుదలవని దానిని చూపించిన ఒకే ఒకటి ది బీటిల్స్ ఎట్ ది హాలీవుడ్ బౌల్ (1977). ఆ బృందం చేత మొదటిసారి అధికారికంగా విడుదలైన కచేరీ రికార్డింగులు, దీనిలో 1964 మరియు 1965 సమయంలో US పర్యటనలలో ప్రదర్శించిన రెండు ప్రదర్శనల నుండి ఎంచుకున్నవాటిని కలిగిఉంది. 1987 లో అసలైన బ్రిటిష్ అల్బములు CD పైన అంతర్జాతీయంగా విడుదలైన తర్వాత, EMI హాలీవుడ్ బౌల్ రికార్డు వంటి కూర్పులను దాని జాబితా నుండి తొలగించింది.

ఆ బ్యాండ్ సభ్యుల యొక్క సృజనాత్మక నియంత్రణకు వెలుపల, బీటిల్స్ యొక్క సంగీతం మరియు వృద్ధి చెందుతున్న వారి పేరుప్రతిష్టలు వ్యాపారపరంగా అనేక ఇతర మార్గాలలో దుర్వినియోగంచేయబడ్డాయి. నలుగురు సంగీతకారులు బీటిల్స్ గా నటించిన ఒక నాస్టాల్జియా రివ్యూ బ్రాడ్ వే సంగీతభరిత బీటిల్ మానియా , 1977 మొదట్లో ప్రారంభమై జనాదరణ పొంది, ఐదు విడి సంచార నిర్మాణాలను రూపొందించింది. బీటిల్స్ లైవ్! యొక్క 1977 విడుదలను ఆపటానికి ప్రయత్నించి విఫలమయారు.ఎట్ ది స్టార్-క్లబ్ ఇన్ హాంబర్గ్, జర్మనీ; 1962 . స్వతంత్రంగా విడుదలైన ఆల్బం, ఆ బృందం యొక్క హాంబర్గ్ నివాస సమయంలో, ఒక మైక్రోఫోను కలిగిన ఒక సాధారణ రికార్డింగ్ యంత్రం పై టేపు చేయబడిన రికార్డింగ్ లను సంగ్రహిస్తాయి. బీ గీస్ మరియు పీటర్ ఫ్రామ్ప్టన్ నటించిన, సార్జిఎంట్ పెప్పర్స్ లోన్లీ హార్ట్స్ క్లబ్ బ్యాండ్ (1978) అనే ఒక సంగీతభరిత చిత్రం, వ్యాపారపరంగా నష్టపోయింది మరియు అది "కళాత్మక అభాసు". 1979 లో, ఆ బ్యాండ్ బీటిల్ మానియా నిర్మాతలపై దావా వేసి, కొన్ని మిలియన్ డాలర్లను నష్టపరిహారంగా పొందారు. "బీటిల్స్ ను ప్రజలు సార్వజనిక ప్రదేశం లాగా పరిగణిస్తున్నారు", అని హార్రిసన్ అన్నారు. "బీటిల్స్ సరుకును దొంగిలిస్తూ నువ్వు ఊరికే తిరగలేవు."

1980 లు

లెన్నాన్ 1980 డిసెంబర్ 8 న న్యూ యార్క్ నగరం లో కాల్చి చంపబడ్డాడు. వ్యక్తిగత శ్రద్ధాంజలి లో హార్రిస్సన్ "ఆల్ దోజ్ ఇయర్స్ ఎగో" అనే పాటకు కొత్త సాహిత్యం రాసాడు, ఇది అతను బీటిల్స్ తో కలిసి ఉన్న సమయం గురించిన పాట, ఇది లెన్నన్ మరణానికి ఒక నెల ముందు రికార్డు చేయబడింది. మాక్‌కార్ట్‌నీ మరియు అతని భార్య, లిండా, గాత్ర దానం చేయగా, మరియు స్టారర్ డ్రంస్ వాయించగా, ఆ పాట కొత్త సాహిత్యంతో తిరిగి డబ్ చేయబడి 1981 మే లో ఒక సింగిల్ గా విడుదలైంది. మాక్‌కార్ట్‌నీ యొక్క స్వంత శ్రద్ధాంజలి, "హియర్ టుడే", 1982 ఏప్రిల్ లో అతని ఆల్బం టగ్ ఆఫ్ వార్ లో కనిపించింది.

1988 లో బీటిల్స్ రాక్ అండ్ రోల్ హాల్ ఆఫ్ ఫేం లోకి ప్రవేశించారు, అదే వారు అర్హత సాధించిన మొదటి సంవత్సరము. హార్రిసన్ మరియు స్టార్ర్, లెన్నాన్ యొక్క వితంతువు యోకో ఒనో, మరియు అతని ఇద్దరు కుమారులు, జూలియన్ మరియు సీయన్ లతో పాటు ఆ క్రతువుకు హాజరైనారు. మాక్‌కార్ట్‌నీ హాజరవటానికి నిరాకరించాడు, ఒక పత్రికలో ఈ విధంగా ప్రకటించాడు, "20 సంవత్సరాల తర్వాత కూడా, బీటిల్స్ కొన్ని వ్యాపార విబేధాలను కలిగి ఉన్నారు, అవి ఈపాటికి పరిష్కరించబడాలని నేను ఆశించాను. దురదృష్టవశాత్తూ, అది అలా అవలేదు, అందువలన ఒక నకిలీ పునఃకలయికలో వారితో నవ్వుతూ మరియు చేతులు ఊపుతూ తిరిగితే నేను ఒక పూర్తి ఆత్మవంచకుడిగా భావిస్తాను." ఆ తర్వాతి సంవత్సరం, పూర్వం విడుదలవని వాటికి వాణిజ్యపరంగా మార్గాన్ని సుగమం చేస్తూ, EMI/కాపిటల్ బీటిల్స్ భరణాలకు సంబంధించిన దశాబ్దం నాటి వ్యాజ్యాన్ని పరిష్కరించాయి.

1990

గత 17 సంవత్సరాలలో విడుదలవని బీటిల్స్ ప్రదర్శనల మొదటి అధికారిక విడుదల లైవ్ ఎట్ ది BBC 1994 లో కనిపించింది. అదే సంవత్సరం మాక్‌కార్ట్‌నీ, హర్రిసన్ మరియు స్టార్ర్ ఆంతోలజి ప్రాజెక్ట్ కోసం తిరిగికలిసారు, ఆ పనికి పరాకాష్ట నీల్ ఆస్పినాల్ ద్వారా 1960 చివరలో మొదలైంది. ప్రారంభంలో బీటిల్స్ యొక్క మార్గ నిర్దేశకుడు, మరియు ఆ తర్వాత వారి వ్యక్తిగత సహాయకుడు అయిన ఆస్పినాల్, 1968 లో ఆపిల్ కార్ప్స్ కు నిర్దేశకుడు అయిన తర్వాత ఒక డాక్యుమెంటరీ కొరకు విషయాలను సేకరించటం మొదలుపెట్టాడు. ది లాంగ్ అండ్ వైన్దింగ్ రోడ్ గా ఆస్పినాల్ చేత ప్రస్తుతానికి పేరుపెట్టబడిన బీటిల్స్ చరిత్ర, పక్కన పెట్టివేయబడింది, కాని అంతోలజి ప్రాజెక్ట్ యొక్క కార్య నిర్వాహక నిర్మాతగా ఆస్పినాల్ ఆ పనిని పూర్తి చేయగలిగాడు. ఆ బ్యాండ్ యొక్క సొంత మాటలలో ది బీటిల్స్ యొక్క చరిత్రను డాక్యుమెంట్ చేసినప్పుడు, అంతకు మునుపు విడుదలవని అనేక బీటిల్స్ రికార్డ్స్ ఆ ప్రాజెక్ట్ లో కనిపించాయి; మాక్‌కార్ట్‌నీ, హార్రిసన్ మరియు స్టార్ర్ 1970 చివరలలో లెన్నాన్ చేత రికార్డు చేయబడిన రెండు డెమో గీతాలకు కొత్త వాయిద్య మరియు గాత్ర భాగాలను కూడా జతచేశారు. 1995 మరియు 1996 సమయంలో ఆ ప్రాజెక్ట్ ఒక ఐదు-భాగాల దూరదర్శన్ ధారావాహికను, ఒక ఎనిమిది-సంపుటాల వీడియో సంపుటాన్ని మరియు మూడు జంట-CD పెట్టెల సమూహాన్ని విడుదలచేసింది. లెన్నాన్ డెమో లపైన ఆధారపడ్డ, "ఫ్రీ యాజ్ ఎ బర్డ్" మరియు "రియల్ లవ్" అనే రెండు పాటలు, ఒక్కొక్కటి సింగిల్స్ గా విడుదలయ్యాయి. 1966 లో రివాల్వర్ ఆల్బం కు కవర్ ను రూపొందించిన క్లాస్ వూర్మన్, ఈ CD పెట్టెలకు నగిషీ చేసాడు. ఈ విడుదలలు అన్నీ వాణిజ్యపరంగా విజయాన్ని సాధించాయి మరియు ఆ దూరదర్శన్ ధారావాహికను ప్రపంచవ్యాప్తంగా సుమారు 400 మిలియన్ల ప్రజలు వీక్షించారని అంచనావేశారు.

2000

బ్రిటిష్ మరియు అమెరికా లలో అతి గొప్ప విజయాన్ని సాధించిన ప్రతి ఒక్క బీటిల్ పాటలతో కూర్చబడిన 1 అనే ఆల్బం, 13 నవంబర్ 2000 న విడుదలైంది. ప్రపంచవ్యాప్తంగా మొదటి వారంలో 3.6 మిలియన్ మరియు మూడు వారాలలో 12 మిలియన్ల కన్నా ఎక్కువ అమ్మకాలతో, ఇది ఇప్పటి వరకూ అతిత్వరగా-అమ్ముడైన ఆల్బం అయింది. యుకె మరియు యుఎస్ లతో పాటు కనీసం 28 దేశాలలో ఇది ప్రప్రధమ చార్టు హిట్. 2009 ఏప్రిల్ నాటికి, విశ్వవ్యాప్తంగా అది 31 మిలియన్ ప్రతులు అమ్ముడయింది, సంయుక్త రాష్ట్రాలలో అది ఆ దశాబ్దానికి అత్యధికంగా అమ్ముడైన ఆల్బం.

2001 నవంబర్ 29 న హార్రిసన్ ఊపిరితిత్తుల కాన్సర్ తో మరణించాడు. ఎరిక్ క్లాప్టన్ మరియు హార్రిసన్ వితంతువు ఒలివియా జార్జ్ కొరకు ఏర్పాటుచేసిన కచేరీ లో పాల్గొన్న సంగీతకారులలో మాక్ కర్త్నే మరియు స్టార్ర్ ఉన్నారు. హారిసన్ మరణం యొక్క మొదటి వార్షికోత్సవం రోజున రాయల్ ఆల్బర్ట్ హాల్ వద్ద ఆ శ్రద్ధాంజలి కార్యక్రమం జరిగింది. అతను ది బీటిల్స్ కొరకు కూర్చిన పాటలు మరియు అతను సొంతగా ఒకడే పాడిన పాటలతో పాటు, హార్రిసన్ కు అభిరుచి ఉన్న భారతీయ శాస్త్రీయ సంగీత ఉత్సవం కూడా ఈ కచేరీలో ఉన్నాయి, అతని ఆ ఆసక్తి బ్యాండ్ పై ప్రభావం చూపింది. 2003 లో, మాక్‌కార్ట్‌నీ పర్యవేక్షక నిర్మాణం లో తిరిగితలపెట్టిన లెట్ ఇట్ బీ… నేకడ్ అనే ఆల్బం మిశ్రమ సమీక్షలతో విడుదలైంది. ఇది యుకె మరియు యుఎస్ లలో రెండు చోట్లా అద్భుతంగా విజయం సాధించిన పదిలో స్థానం సంపాదించింది.

సిర్క్ డు సోలీల్ యొక్క లాస్ వెగాస్ కు సౌండ్ ట్రాక్ గా బీటిల్స్ వైవిద్యంగా లవ్ ను ప్రదర్శించారు, "అతి తక్కువ వ్యవధిలో బీటిల్స్ సంగీత ఆయుర్దాయం అంతటినీ పునర్-జీవించే మార్గాన్ని" రూపొందించటానికి, జార్జ్ మార్టిన్ మరియు అతని కుమారుడు గైల్స్ ఆ బ్యాండ్ యొక్క రికార్డింగ్ లలో 130 ని రీమిక్స్ చేసి మిళితం చేసారు. అది 2006 జూన్ లో ప్రత్యేకంగా ప్రదర్శించబడింది, మరియు అదే నవంబర్ లో లవ్ ఆల్బం విడుదలైంది. ఆ ప్రదర్శన యొక్క మొదటి వార్షికోత్సవానికి హాజరైనప్పుడు, ఒనో మరియు ఒలివియా హార్రిసన్ లతో పాటు మాక్‌కార్ట్‌నీ మరియు స్టార్ర్ లతో లర్రి కింగ్ లైవ్ గురించి ముఖాముఖి జరిగింది. 2007 లో కూడా, ఆంతాలజి పనులు జరిగే సమయంలో రూపుదిద్దుకుంటున్న లెన్నాన్ యొక్క మూడవ డెమో "నౌ అండ్ థెన్" ను పూర్తిచేయాలని మాక్‌కార్ట్‌నీఆశి స్తున్నాడని కధనాలు వినిపించాయి. కొత్త పద్యాల చేరికతో అది ఒక "లెన్నాన్/మాక్‌కార్ట్‌నీ కూర్పు" అయి, స్టార్ర్ యొక్క ఒక నూతన డ్రం ట్రాక్ మరియు హార్రిసన్ గిటార్ వాయిద్యానికి చెందిన పాత రికార్డింగ్ లను కూడా కలిగిఉంది.

1962 లో హాంబర్గ్ లోని స్టార్-క్లబ్ వద్ద ఆ బృందంతో స్టార్ర్ యొక్క తోలి ప్రదర్శనలో రూపొందించ బడ్డవిగా చెప్పబడుతున్న విడుదలని రికార్డింగ్స్ పంపిణీని అరికట్టటానికి 2008 మార్చ్ లో బీటిల్స్ న్యాయవాదులు దావా వేసారు. 1967 లో అబ్బె రోడ్ స్టూడియో లలో ది బీటిల్స్ చేసిన, 14-నిమిషాల ప్రయోగాత్మక రికార్డింగ్ "కార్నివాల్ ఆఫ్ లైట్", అధికారికంగా విడుదలవ్వాలనే ఆశను నవంబర్ లో మాక్‌కార్ట్‌నీ వ్యక్తపరిచాడు. డేవిడ్ లింక్ ఫౌండేషన్ కు నిధుల సేకరణ కొరకు 4 ఏప్రిల్ 2009 న రేడియో సిటీ మ్యూజిక్ హాల్ వద్ద జరిగిన ఒక కచేరీకి మాక్‌కార్ట్‌నీ ఆధ్వర్యం వహించాడు, ఆ కచేరీలో స్టార్ర్ కూడా చిన్న ప్రదర్శన ఇచ్చాడు. The Beatles: Rock Band , రాక్ బ్యాండ్ సీరీస్ రీతిలో ఉన్న ఒక మ్యూజిక్ వీడియో గేమ్ 9 సెప్టెంబర్ 2009 న విడుదలయ్యింది. అదే రోజు, ఆ బ్యాండ్ యొక్క రీమాస్టర్ద్ విధాలైన పన్నెండు స్టూడియో అల్బములు ఇంకా మాజికల్ మిస్టరి టూర్ మరియు పాస్ట్ మాస్టర్స్ సంగ్రహం విడుదలయ్యాయి.

సంగీత రీతి మరియు పరిణామం

ఐకాన్స్ ఆఫ్ రాక్: యాన్ ఎన్సైక్లోపెడియా ఆఫ్ ది లెజెండ్స్ హూ చేన్జ్డ్ మ్యూజిక్ ఫరెవర్ లో, స్కాట్ స్కిన్డర్ మరియు అండీ స్క్వార్ట్జ్ బీటిల్స్ యొక్క సంగీత వికాసాన్ని సంక్షిప్తం చేసారు:

In their initial incarnation as cheerful, wisecracking moptops, the Fab Four revolutionized the sound, style, and attitude of popular music and opened rock and roll's doors to a tidal wave of British rock acts. Their initial impact would have been enough to establish the Beatles as one of their era's most influential cultural forces, but they didn't stop there. Although their initial style was a highly original, irresistibly catchy synthesis of early American rock and roll and R&B, the Beatles spent the rest of the 1960s expanding rock's stylistic frontiers, consistently staking out new musical territory on each release. The band's increasingly sophisticated experimentation encompassed a variety of genres, including folk-rock, country, psychedelia, and baroque pop, without sacrificing the effortless mass appeal of their early work.

ది బీటిల్స్ ఆస్ మ్యుజిషియన్స్ లో, స్వర కల్పనా విధానాలు మరియు స్పూర్తి విషయంలో లెన్నాన్ మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ లలోని వ్యత్యాసాలను ఎత్తి చూపుతూ వాల్టర్ ఎవెరెట్ట్ ఈ విధంగా అన్నాడు: "మాక్‌కార్ట్‌నీ వినోదాన్ని పంచటానికి క్రమంగా వృద్ధిచెంది ఉండవచ్చు- ప్రత్యర్దులను కూడా శ్రద్ధగా ఆలకించే ఒక కేంద్రీకరించిన సంగీత పరిజ్ఞానం మరియు ప్రపంచవ్యాప్తంగా అంగీకరించబడ్డ ఉమ్మడి భాషను వృద్ధి చేయటానికి అతను చాల కృషి చేసాడు. అందుకు విరుద్ధంగా, లెన్నాన్ యొక్క పరిణితి చెందిన సంగీతం, ఒక ఎక్కువగా స్పృహ లేని, క్రమశిక్షణ లేని కళాత్మక వివేకం యొక్క లబ్దంగా ప్రశంసించబడింది."

ఇయాన్ మాక్ డొనాల్డ్, రివల్యూషన్ ఇన్ ది హెడ్ లో ఆ ఇద్దరు స్వరకర్తలను పోలుస్తూ, మాక్‌కార్ట్‌నీ ని ఈ విధంగా వర్ణించాడు "సహజంగా మాధుర్యం ఉన్నవాడు—వాటి స్వర సమ్మేళనాల నుండి విడిగా ఉండగలిగే సామర్ధ్యం కలిగిన స్వరాల సృష్టికర్త". అతని మధుర స్వరాలు ముఖ్యంగా "ఏకతాళం" లో ఉంటూ విస్తృతమైన, తగిన విరామాలను అందిస్తూ, అతని "బహిర్ముఖ శక్తి మరియు ఆశావాదం" ని ప్రకటిస్తున్నాయి. విరుద్ధంగా, లెన్నాన్ యొక్క "నిశ్చల, వక్ర వ్యక్తిత్వం" ఒక "సమాంతర" విధానంలో ప్రతిబింబించింది , ఇందులో ఇష్టానుసారంగా శ్రావ్యత లబ్దిపై ఆధారపడే సూక్ష్మ, అసంతుల అంతరాలు మరియు పునరావృత్తమయ్యే స్వరాలు ఉన్నాయి: ప్రాధమికంగా ఒక , అతను తన మధుర స్వరాలను సహజంగా లయకు మరియు స్వర ఆరోహణలకు దగ్గరగా ఉంచాడు, తమ సొంత ఆకృతిని తయ్యరుచేసుకొనే రాగాలను తాయారుచేయాతానికి బదులు తన సాహిత్యానికి మంచి రాగాల రంగులుఅద్దాడు." లెన్నాన్ మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ వంతులకు సహాయంగా హార్రిసన్ యొక్క "వ్యక్తిత్వంతో కూడిన వరుసలు మరియు వాచక అలంకారాల" ప్రదర్శనలో అతని గిటార్ పాత్రను మాక్ డోనాల్డ్ ప్రశంసించాడు, మరియు స్టార్ర్ ను "ఆధునిక పాప్/రాక్ డ్రమ్మింగ్ కు పితామహుడుగా ... అభివర్ణించాడు అతని నెమ్మదైన బిహైండ్-ది-బీట్ వైఖరి బీటిల్స్ ను ముందుకు తీసుకువెళ్ళింది, అతని రాగాలు అట్టడుగు దశను కూడా రికార్డు డ్ర్రం శబ్దానికి తీసుకు వచ్చాయి, మరియు అతని అసాధారణ కూర్పులు పాప్ సంగీతంలో చిరస్థాయిగా నిలిచిపోతాయి"

ప్రభావములు

ఆ బ్యాండ్ యొక్క మొట్టమొదటి ప్రభావాలలో ఎల్విస్ ప్రెస్లీ, లిటిల్ రిచర్డ్ మరియు చక్ బెర్రీ ఉన్నారు, వారి జీవిత కాలమంతా ఏ ఇతర కళాకారుని కన్నా వీరి పాటలనే వారు ప్రదర్శనల్లో విరివిగా వాడుకున్నారు. హాంబర్గ్ లోని స్టార్ క్లబ్ వద్ద 1962 ఏప్రిల్ నుండి మే వరకు లిటిల్ రిచర్డ్ తో సహ-నివాసం సమయంలో, అతను తన పాటల ప్రదర్శనకు సరైన కిటుకుల గురించి వారికి సలహా ఇచ్చాడు. ప్రేస్లె గురించి, లెన్నన్ ఈ విధంగా అన్నాడు, "ఎల్విస్ పాటలు వినేవరకు ఏదీ నన్ను నిజంగా ప్రభావితం చేయలేక పోయింది. ఎల్విస్ లేకపోతే, బీటిల్స్ ఉండేది కాదు". ఇతర పూర్వ ప్రభావాలలో బడ్డి హాల్లీ, ఎడ్డీ కోక్రాన్, కార్ల్ పెర్కిన్స్ మరియు రాయ్ ఆర్బిసన్ ఉన్నారు. వాటి మొదటి విజయం తర్వాత చాలా కాలం వరకు ది బీటిల్స్ ప్రభావాలకు లోనవుతూనే ఉన్నారు, వారి సమకాలీకులైన, బాబ్ డైలాన్, ఫ్రాంక్ జాప్పా, ది బైర్డ్స్ మరియు ది బీచ్ బోయ్స్, ను ఆలకిస్తూ తరచుగా నూతన సంగీత మరియు సాహిత్య రాచ మార్గాలను కనుగొన్నారు, బీచ్ బోయ్స్ యొక్క 1966 ఆల్బం పెట్ సౌండ్స్ మాక్‌కార్ట్‌నీను ఆశ్చర్యచకితుడిని చేసింది మరియు స్పూర్తినిచ్చింది.[298][299] మార్టిన్ ఈ విధంగా ప్రకటించాడు, "పెట్ సౌండ్స్ లేకుండా, సార్జంట్ పెప్పర్ జరిగిఉండేది కాదు.... పెట్ సౌండ్స్ తో సమం కావటానికి పెప్పర్ ఒక ప్రయత్నం."

రీతులు

ఆల్ట్=రెండు ఎలెక్ట్రిక్ గిటార్లు, లేత పొగాకు రంగులో ఉన్న ఒక విఒలిన్ ఆకారపు బాస్ మరియు ముదురు పొగాకు రంగు కలిగిన ఒక గిటార్, వోక్స్ ఆమ్ప్లిఫైఎర్ తో పాటు మిగిలినవి.

స్కిఫ్ఫిల్ బృందంగా మొదలై, ది బీటిల్స్ వెంటనే 1950 ల రాక్ అండ్ రోల్అవలంబించారు. ఆ బ్యాండ్ యొక్క సంగీత కచేరీలు పాప్ సంగీతం యొక్క విస్తృత వైవిధ్యాన్ని కలుపుకోవటానికి పరిపూర్ణంగా విస్తరించాయి. వారు కనుగొన్న రీతులను ప్రతిబింబిస్తూ , బీటిల్స్ ఫర్ సేల్ గురించి లెన్నాన్ ఈ విధంగా అన్నాడు, "మా కొత్త దానిని మీరు బీటిల్స్ దేశం-మరియు-పాశ్చాత్య LP అని పిలవగలరు", ఆల్ మ్యూజిక్ ఆ బ్యాండ్ ను , ప్రత్యేకించి రబ్బర్ సోల్ ను, జానపద రాక్ ఉద్యమం పైన గొప్ప ప్రభావంగా విశ్వసించింది. హెల్ప్! పైన నాలుగు తీగల సమూహాన్ని వాడటం మొదలుపెట్టి '"ఎస్టర్ డే", వారు శాస్త్రీయ సంగీత ధాతువులను కూడా ప్రవేశపెట్టారు. జొనాథన్ గౌల్డ్ ఎత్తి చూపినట్లుగా, ఏదిఏమైనప్పటికీ, "సుదూరంగా కూడా ఇది తీగలను స్పష్టంగా వాడిన మొదటి పాప్ ఆల్బం కాదు—అయినప్పటికీ ఇది ఈ విధంగా చేసిన బీటిల్స్ మొదటి రికార్డింగ్... బహుశా ఆ తీగల యొక్క ఎక్కువ సాంప్రదాయ ధ్వని, శ్రోతల చేత స్వరకర్తలుగా వారి నైపుణ్యానికి తాజా ప్రశంసలు అందుకునేటట్లు చేసింది, లేకపోతే ఆ శ్రోతలు డ్రమ్స్ మరియు ఎలక్ట్రిక్ గిటార్ యొక్క రొదకు చిరాకు పడిఉన్నారు." ఆ బృందం వివిధ స్పందనల కోసం తీగలను ఉపయోగించింది. సార్జంట్ పెప్పర్ కొరకు రికార్డు చేయబడిన, "షి ఈజ్ లీవింగ్ హోం", గురించి గౌల్డ్ ఈవిధంగా రాసాడు, "తారాగణం ఒక భావగర్భిత విక్టోరియన్ పల్లెపదాల మూసలో ఉంది, దాని పదాలు మరియు సంగీతం సంగీతభరిత నాటకం యొక్క మూస ధోరణిలో నిండి ఉంటాయి."

ఆ బ్యాండ్ యొక్క లాక్షణిక పరిధి "పేపర్ బ్యాక్ రైటర్" సింగిల్ కు B-సైడ్ తో, 1966 లో వేరొక దిశలో విస్తరించింది: "రైన్"ను , ది గ్రేట్ రాక్ డిస్కోగ్రఫీ లో మార్టిన్ స్ట్రాంగ్ "బాహాటంగా వెర్రిగా ఉన్న మొదటి బీటిల్ రికార్డు"గా అభివర్ణించాడు. "టుమారో నెవ్వర్ నోస్" (వాస్తవంగా "రైన్" కు ముందు రికార్డు చేయబడింది), "స్ట్రాబెర్రీ ఫీల్డ్స్ ఫరెవర్", "లూసి ఇన్ ది స్కై విత్ డైమండ్స్", మరియు "ఐ ఆమ్ ది వాల్రస్" వంటి ఇతర సైకేడెలిక్ పాటలు దానిని అనుసరించాయి. హార్రిసన్ యొక్క "లవ్ యు టు" మరియు "విత్ ఇన్ యు విత్ అవుట్ యు" వంటి పాటలలో, భారతీయ శాస్త్రీయ సంగీతం యొక్క ప్రభావం ప్రస్పుటంగా కనిపిస్తుంది, దాని గురించి గోల్డ్ ఈవిధంగా రాసారు దాని ఉద్దేశ్యం, "రాగం ను చిట్టి రూపులో అనుకరించడమే". ఆ బ్యాండ్ యొక్క సంగీత పరిణామాన్ని సంక్షిప్తం చేస్తూ, సంగీత చరిత్రకారుడు మరియు పియానో వాద్యకారుడు అయిన మైఖేల్ కాంప్బెల్, నవకల్పన దాని యొక్క మహత్తర వైఖరిగా గుర్తించాడు. అతను ఈ విధంగా రాసాడు, "'ఎ డే ఇన్ ది లైఫ్' కళ మరియు బీటిల్స్ తో పాటు ఎ ఒంటరి ట్రాక్ అయినా సాధించగలిగే ఘనకార్యాలను క్రోడీకరించింది. ఇది వారి సంగీతం యొక్క కీలక రీతులను ప్రస్పుటం చేస్తుంది: ధ్వని కల్పనాశక్తి, రాగమంతటా ఉన్న శ్రావ్యత యొక్క నిలకడ, మరియు పదాలు మరియు సంగీతం మధ్య సామరస్యం. పాప్ కన్నా క్లిష్టమైన, పాప్ కన్నా ఎక్కువ సుగమమైన మరియు క్రియాశీలకమైన, మరియు అపూర్వంగా వినూత్నమైన, పాట యొక్క కొత్త తెగను ఇది వర్ణిస్తుంది. అక్కడ అంతకుమునుపు అక్షరాలా పాట అనేదే ఉండిఉండలేదు—శాస్త్రీయం లేదా వ్యావహారికం—అది అనేక అసమాన ధాతువులను చాల కాల్పనికంగా మిళితం చేసింది." సంగీత సిద్ధాంతకారుడు బ్రూస్ ఎల్లిస్ బెన్సన్ దీనికి అంగీకరించాడు : "స్వరకర్తలు కొత్త తాళ గతులను మరియు వాయుద్య తీగల ప్రగతిపధంను ఊహించగలిగి ఉండవచ్చు, కానీ ఇవి ప్రస్తుత తాళ గతులు మరియు వాయుద్య తీగల ప్రగతిపధంకు సాధారణంగా హంగులు అద్దటం. ది బీటిల్స్ ... సెల్టిక్ సంగీతం, లయ మరియు విషాద జానపద గీతాలు, మరియు దేశీయ మరియు పాశ్చాత్య వంటి ఒకదానితో ఒకటి సంబంధం లేని ప్రభావాలు ఒక కొత్త పద్ధతిలో ఎ విధంగా మిళితం చేయబడతాయి అనేదానికి ఒక అద్భుతమైన ఉదాహరణ."

ది సాంగ్ రైటింగ్ సీక్రెట్స్ ఆఫ్ ది బీటిల్స్ లో, డొమినిక్ పెడ్లర్ వారు వివిధ రీతులను మిళితం చేసిన విధానం యొక్క ప్రాముఖ్యాన్ని కూడా ప్రస్పుటం చేసాడు: "బీటిల్స్ యొక్క ఘనకార్యాలలో ఒకటి వారి గీత రచన చమత్కారం, వారు దానిని వారి జీవితగమనం అంతటా నిర్వహించారు. వరుస క్రమం లో ఒక తీరు నుండి మరియొక తీరుకు మారటం బదులు (కొన్నిసార్లు సౌకర్యానికి సూచించబడినట్లుగా) ఆ బృందం వారి సాంప్రదాయక, సులువుగా గుర్తుంచుకోగలిగిన చార్ట్ హిట్ లలో వారి నైపుణ్యాన్ని సమాంతరంగా నిర్వహిస్తూనే, రాక్ ను అనుకరించారు మరియు దేశం నుండి రాగాస్థలం వరకు అనేక రకాల బయటి ప్రభావాలకు లోనవుతూ ఉన్నారు. జానపద సంగీతం పై వారి అభిప్రాయం వీటిలో ఒకటి, ఆ తర్వాత భారతీయ సంగీతం మరియు తత్వశాస్త్రం లతో వారి భేటీకి ఇది పునాది వేసింది." ఆ బ్యాండ్ సభ్యుల మధ్య సంబంధాలు దెబ్బతినటంతో, వారి వ్యక్తిగత ప్రభావాలు ఇంకా ప్రస్పుటం అయ్యాయి. వైట్ ఆల్బం లోని సంగీతం యొక్క క్లిష్టత మరియు భిన్నత్వంకు, దాని యొక్క సాధారణ ముఖచిత్ర కళ వ్యతిరేకంగా ఉంది, అది లెన్నాన్ యొక్క "రివల్యూషన్ 9" ను ఆవరించుకొని ఉంది, అతని యొక్క ముసిక్యూ కాంక్రీట్ విధానం పై యోకో ఒనో ; స్టార్ర్ యొక్క దేశవాళీ పాట "డోంట్ పాస్ మీ బై"; హార్రిసన్ యొక్క రాక్ బల్లాడ్ "విల్ మై గిటార్ జెంట్లి వీప్స్"; మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ "హెల్టర్ స్కెల్టర్" యొక్క "ప్రోటో-మెటల్ రోర్" ప్రభావం ఉంది.

జార్జ్ మార్టిన్ యొక్క పాత్ర

నిర్మాతగా బీటిల్స్ తో జార్జ్ మార్టిన్ యొక్క సాన్నిహిత్యం, అతనిని "ఐదవ బీటిల్" అనే బిరుదుకు తగిన వారిలో ఒకడిని చేసింది. అతని తన శాస్త్రీయ సంగీత పరిజ్ఞానాన్ని అనేక విధాలుగా వినియోగించుకున్నాడు. "ఎస్టర్ డే" లో నాలుగు తీగలసమూహాన్ని వాడటం అతని ఆలోచన—ప్రారంభంలో ఆ బృంద సభ్యులు ఆ ఆలోచనకు అంత ఉత్సాహంగా లేరు, కానీ ఆ ఫలితం వారికి ద్యోతకం చేసింది. "లెన్నన్ మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ వారి గీత రచనలో క్రమంగా ఎక్కువ ఆశావహులు అవగా, మార్టిన్ వారికి అనియత సంగీత గురువుగా ఎ విధంగా పనిచేసాడో" కూడా గౌల్డ్ వివరించాడు. దీనికి, ఒక ప్రత్యేక రికార్డింగ్ కు "ఏదైనా ఘనమైన" దానిని జతచేయటం వంటి వారి సూచనలకు స్పందనగా ప్రయోగం చేయాలనే అతని సుముఖత తోడై-వారి సృజనాత్మక అభివృద్ధికి దోహదం చేసింది. బీటిల్స్ రికార్డింగ్ లకు స్వరకల్పన చేయటంతో పాటు, మార్టిన్ తరచుగా పియానో, ఆర్గాన్ మరియు బ్రాస్ వంటి వాయిద్యాలను కూడా వాయించాడు.

సెర్జిఎంట్ పెప్పర్ నిర్మాణాన్ని జ్ఞాపకంచేసుకుంటూ, మార్టిన్ ఈ విధంగా అన్నాడు, "ఆ ఆల్బం లో అర్ధభాగం గడిచేవరకు 'సెర్జిఎంట్ పెప్పర్' పాత్ర ప్రవేశించదు. అది పాల్ పాట, కేవలం ఒక సాధారణ రాక్ పాట మరియు పాటలు గడిచేకొద్దీ ప్రత్యేకంగా గొప్పగా ఉండదు... పాల్ ఈ విధంగా అన్నాడు, 'పెప్పర్ బ్యాండ్ నిజంగా ఉన్నట్లు, సెర్జిఎంట్ పెప్పర్ రికార్డు ను తయారుచేస్తున్నట్లు, మనం ఆల్బం ను ఎందుకు తయారుచేయకూడదు? ప్రభావాలను మరియు విషయాలను మనం డబ్ చేస్తాము.' నాకు ఆ ఆలోచన నచ్చింది, మరియు ఆ క్షణం నుండి పెప్పర్ ప్రాణం పోసుకున్నట్లు అయింది." లెన్నన్ కూర్పులతో ఆ పాట ఎంతగా విరుద్ధమైనదో గుర్తుచేసుకుంటూ, వేళ్ళూనుకుంటున్న తన ప్రభావం గురించి కూడా మార్టిన్ మాట్లాడాడు:

Compared with Paul's songs, all of which seemed to keep in some sort of touch with reality, John's had a psychedelic, almost mystical quality ... John's imagery is one of the best things about his work—"tangerine trees", "marmalade skies", "cellophane flowers" ... I always saw him as an aural Salvador Dalí, rather than some drug-ridden record artist. On the other hand, I would be stupid to pretend that drugs didn't figure quite heavily in The Beatles' lives at that time. At the same time they knew that I, in my schoolmasterly role, didn't approve ... Not only was I not into it myself, I couldn't see the need for it; and there's no doubt that, if I too had been on dope, Pepper would never have been the album it was.

స్థిరపడుతున్న అతని పాత్ర గురించిన మార్టిన్ వివరణను హారిస్సన్ ఈ విధంగా తిరిగి చెప్పాడు: "ఆ సంవత్సరాలలో అతను ముక్కుసూటి మనిషిగా మరియు మేము తిక్క వాళ్ళుగా, కలిసి వృద్ధి చెందాము అని నేను అనుకొంటున్నాను; కాని మా పిచ్చితనాన్ని వివరించటానికి అతని ఎప్పుడూ మాతోనే ఉన్నాడు—మేము వారంలో కొన్ని రోజులలో కొద్దిగా కొత్త ప్రయోగాలు చేయాలని అనుకునేవారం, దానిని ఇంజనీర్ల ద్వారా టేపుల పైకి చేర్చడానికి, అతను నావికుడిగా అక్కడే ఉండేవాడు."

స్టూడియో లో

బీటిల్స్ స్టూడియో ను దానిలో ఒక పనిముట్టుగా చూస్తూ, సాంకేతికతను వినూత్నంగా ఉపయోగించుకున్నారు. ప్రయోగాల కోసం వారు మార్టిన్ ను మరియు వారి రికార్డింగ్ ఇంజనీర్లను ఒత్తిడి చేసారు, క్రమంతప్పకుండా ఏదో కొత్త దానిని ప్రయత్నిస్తూనే ఉండాలి ఎందుకంటే "అది శ్రావ్యంగా వినిపించవచ్చు". అదే సమయంలో అదృష్ట ఘటనలను సృజనాత్మకంగా వాడుకోవటానికి వారు నిరంతరం మార్గాలను అన్వేషిస్తూనే ఉన్నారు. ప్రమాదవశాత్తూ గిటార్ నుండి వచ్చే రొద, ప్రతిధ్వనిని పుట్టించే ఒక గాజు సీసా, అపసవ్యంగా పెట్టటంవలన వెనక్కి పాలీ అయ్యే ఒక టేపు—వీటిలో ఏదైనా వారి సంగీతంలో స్థానం సంపాదించవచ్చు. ప్రతి రికార్డింగ్ లోను కొత్త ధ్వనులను తయారుచేయాలనే బీటిల్స్ కోరిక, ప్రత్యేక వాయిద్యాల ప్రదర్శనకు అనుగుణంగా ఉన్న మార్టిన్ సమర్ధత మరియు EMI సిబ్బంది ఇంజనీర్లైన నార్మన్ స్మిత్, కెన్ టౌన్సెండ్ మరియు జియాఫ్ఫ్ ఎమెరిక్ ల యొక్క స్టూడియో నైపుణ్యంతో కలిసి, రబ్బర్ సోల్ నుండి ప్రత్యేకించి, రివాల్వర్ తర్వాత వచ్చిన వారి రికార్డ్స్ కు గణనీయంగా దోహదంచేశారు. సౌండ్ ఎఫ్ఫెక్ట్లు, అసాధారణ మైక్రోఫోన్ స్థానాలు, టేప్ ఉచ్చులు, ద్వంద్వ ట్రాకింగ్ మరియు వారి-స్పీడ్ రికార్డింగ్, వంటి స్టూడియో కిటుకులతో పాటుగా, ది బీటిల్స్ వారి పాటలను ఆ సమయపు రాక్ సంగీతంలో సాధారణంగా ఉపయోగించని వాద్యపరికరాలతో కలిపి వృద్ధి చేసారు. వీటిలో "నార్వేజియన్ వుడ్ (థిస్ బర్డ్ హాస్ ఫ్లోన్)" లో తీగ మరియు ఇత్తడి సమూహాలు అలానే సితార్ వంటి భారతీయ వాద్యపరికరాలు మరియు "స్ట్రాబెర్రీ ఫీల్డ్స్ ఫరెవర్" లో స్వర్మండేల్ ఉన్నాయి. వారు పూర్వపు ఎలక్ట్రానిక్ వాద్యపరికరాలైన మెల్లోట్రాన్ మరియు క్లావియోలైన్ వంటి వాటిని కూడా ఉపయోగించారు, , మెల్లోట్రాన్ తోనే మాక్‌కార్ట్‌నీ"స్ట్రాబెర్రీ ఫీల్డ్స్" పరిచయానికి పిల్లనగ్రోవి శబ్దాలను అందించాడు, క్లావియోలైన్ అనేది "బేబీ, యుఆర్ ఎ రిచ్ మాన్" పై ఓబోయ్ వంటి అసాధారణ శబ్దాన్ని సృష్టించిన ఒక ఎలక్ట్రానిక్ గిటార్.

వారసత్వం

ప్రసిద్ధ సంస్కృతి పైన బీటిల్స్ యొక్క ప్రభావం తీవ్రంగా ఉండి, అలాగే నిలిచిఉంటుంది. పూర్వపు రోలింగ్ స్టోన్ సహ సంపాదకుడు రాబర్ట్ గ్రీన్ ఫీల్డ్ ఈ విధంగా అన్నాడు, "ప్రత్యేకమైన మరియు అసలైన ఒక దానిలో పైకి రావటానికి వారి ఆ కాల వ్యవధి యొక్క నిబంధనలను చీల్చుకొని వచ్చిన ప్రజలు ఇంకా పికాసో ... కళాకారుల వైపు చూస్తున్నారు. వారు పని చేసిన రూపంలో, జనాదరణ పొందిన సంగీత రూపం లో, ఎవరూ కూడా ఎప్పుడూ బీటిల్స్ కన్నా ఎక్కువ తిరుగుబాటు ధోరణిలో, ఎక్కువ సృజనాత్మకంగా, ఎక్కువ ప్రత్యేకంగా లేరు." 1920 ల నుండి, సంయుక్త రాష్ట్రాలు, హాలీవుడ్ చిత్రాలు, జాజ్జ్, బ్రాడ్ వే సంగీతం మరియు టిన్ పాన్ ఎల్లే మరియు ఆతర్వాత, మెంఫిస్, టెన్నెస్సీ లో ఉద్భవించిన రాక్ అండ్ రోల్ ద్వారా ప్రపంచమంతటా జనరంజక వినోద సంస్కృతిని ఏలారు. వారి రాక్ అండ్ రోల్ మూలాలపై ఆధారపడి, బీటిల్స్ US లో బ్రిటిష్ దాడిని ప్రేరేపించటమే కాకుండా, వారికివారే విశ్వవ్యాప్తంగా ఒక ప్రభావవంతమైన అద్భుతంగా అయ్యారు.

ది బీటిల్స్ యొక్క సంగీత అద్భుతాలు, అలానే వారి వాణిజ్య విజయం, ప్రపంచవ్యాప్తంగా సంగీతకారులకు స్పూర్తినిచ్చాయి. అనేక మంది కళాకారులు ది బీటిల్స్ ను ఒక ప్రభావంగా గుర్తించారు మరియు బీటిల్ పాటల కవర్లతో చార్ట్ విజయాలను కలిగిఉన్నారు. రేడియో లో, బీటిల్స్ ఆగమనం కొత్త శకానికి నాంది పలికింది; న్యూ యార్క్ యొక్క WABC యొక్క రిస్క్ స్క్లార్ వంటి కార్యక్రమ నిర్దేశకులు DJ లను "ప్రీ-బీటిల్స్" సంగీతాన్ని పాడకుండా భయపెట్టే వరకు వెళ్ళారు. ఆ ఆల్బం ను కేవలం కొన్ని హిట్స్ వాటితో పాటు ఏదో ఒకదానితో "నింపివేయటం" కాకుండా సరికొత్తగా రూపొందించారు. వారు మ్యూజిక్ వీడియో కల్పనా చేసిన మొదటివారు. 1965 ఉత్తర అమెరికా యాత్ర ప్రారంభించిన షియా స్టేడియం కచేరీ చరిత్రలోనే అత్యధిక ప్రేక్షకులను ఆకర్షించింది మరియు "రాక్ అభిమానుల పెరుగుదలలో ఈ సంఘటనా ఒక మైలురాయి" గా కనిపించింది. వారి దుస్తులు మరియు ప్రత్యేకించి వారి కేశాలంకరణ తీరు ను అనుకరించటం, ఫ్యాషన్ ప్రపంచంలో విప్లవాత్మకమైన ప్రభావాన్ని తీసుకొచ్చింది.

ఇంకా వివరంగా, బీటిల్స్ ప్రజలు జనరంజక సంగీతాన్ని ఆలకించే విధానాన్ని మార్చివేసారు మరియు వారి జీవితాలపై దాని ప్రభావాన్ని అనుభవించారు. బీటిల్ మానియా వేలంవెర్రిగా మొదలైన పరిస్థితి నుండి, ఈ బృందం సాంస్కృతిక మార్పుతో కలిసిన ఆదర్శాల ప్రతినిధులుగా, ఇంకా స్వరూపులుగా, పారిశ్రామిక ప్రపంచమంతటా ఉన్న వారి యువ అభిమానులు గుర్తించారు. 1960 ల వ్యతిరేక సంస్కృతి గురుతులుగా, మహిళా విమోచనం, స్వలింగ సంపర్కుల విమోచనం మరియు పర్యావరణవాదం వంటి ఉద్యమాలకు ఆజ్యంపోస్తూ, అనేక సాంఘిక మరియు రాజకీయ రంగాలలో వారు సంచారవాదం మరియు క్రియాశీలక వాదాలకు వారు ఒక ఉత్ప్రేరకం అయ్యారు.

పురస్కారాలు మరియు గుర్తింపు

1965 లో, క్వీన్ ఎలిజబెత్ II మెంబెర్స్ ఆఫ్ ది ఆర్డర్ ఆఫ్ ది బ్రిటిష్ ఎంపైర్ (MBE) లో నలుగురు బీటిల్స్ ను నియమించింది. బీటిల్స్ చిత్రం లెట్ ఇట్ బీ (1970) మూల గీతం యొక్క ఉత్తమ స్వరకల్పనకు 1971 అకాడెమి పురస్కారం గెలుచుకుంది. ది బీటిల్స్ 7 గ్రామి అవార్డులు మరియు 15 ఐవోర్ నొవెల్లో అవార్డులు అందుకుంది. వారు సంయుక్త రాష్ట్రాలలో, 6 వజ్ర ఆల్బములు, అలానే 24 బహుళ-ప్లాటినం ఆల్బములు, 39 ప్లాటినం ఆల్బములు మరియు 45 బంగారు ఆల్బములు అందుకోగా, యుకె లో 4 బహుళ-ప్లాటినం ఆల్బములు, 4 ప్లాటినం ఆల్బములు, 8 బంగారు ఆల్బములు మరియు 1 వెండి ఆల్బం అందుకున్నారు. 1988 లో ఆ బృందం రాక్ అండ్ రోల్ హాల్ ఆఫ్ ఫేం లోకి ప్రవేశించారు. 2008 లో, యుఎస్ సింగిల్స్ చార్టు యొక్క యాభయ్యవ వార్షికోత్సవ వేడుకలకుగాను బిల్ బోర్డు పత్రిక ఎల్ల-వేళలా అధికంగా అమ్ముడయ్యే హాట్ 100 కళాకారుల జాబితాను విడుదల చేసింది—ది బీటిల్స్ ప్రధమ స్థానాన్ని పొందింది. 2009 లో, రికార్డింగ్ ఇండస్ట్రీ అసోసియేషన్ ఆఫ్ అమెరికా యుఎస్ లో ఏ ఇతర కళాకారుని కన్నాది బీటిల్స్ ఎక్కువ అల్బములను అమ్మింది అని ధృవీకరించింది. ది బీటిల్స్ యుకె చార్టులలో, ప్రధమ స్థానంలో ఉండే ఆల్బములను అధికంగా కలిగిఉన్నాయి, 15, మరియు ఏ ఇతర సంగీత కృత్యం కన్నా ఎక్కువగా, ఉన్నత స్థానాన్ని, 174 వారాలు, ఆక్రమించాయి. టైం పత్రిక యొక్క 20 వ శతాబ్దపు అతి ప్రభావశీలురైన ప్రజల సంగ్రహం లో ది బీటిల్స్ సామూహికంగా చేర్చబడ్డారు.

డిస్కోగ్రఫి

అసలైన UK LP లు

• ప్లీజ్ ప్లీజ్ మీ (1963)
• విత్ ది బీటిల్స్ (1963)
• ఎ హార్డ్ డేస్ నైట్ (1964)
• బీటిల్స్ ఫర్ సేల్ (1964)
• హెల్ప్! (1965)
• రబ్బర్ సోల్ (1965)
• రివాల్వర్ (1966)
• సార్జిఎంట్ పెప్పర్స్ లోన్లీ హార్ట్స్ క్లబ్ బ్యాండ్ (1967)
• ది బీటిల్స్ (లేక వైట్ ఆల్బం ) (1968)
• ఎల్లో సబ్మెరైన్ (1969)
• అబ్బె రోడ్ (1969)
• లెట్ ఇట్ బీ (1970)

(మాజికల్ మిస్టరి టూర్ కొరకు, క్రింద ఉన్న CD విడుదలలు చూడుము.)

CD విడుదలలు

1980 లు

1987 లో, EMI ది బీటిల్స్ యొక్క అన్ని స్టూడియో ఆల్బంలను ప్రపంచవ్యాప్తంగా CD పైన విడుదలచేసింది, మరియు ఆపిల్ కార్ప్స్ ప్రపంచమంతటా ది బీటిల్స్ సూచీ గ్రంధాన్ని ప్రామాణీకరించాలని నిర్ణయించింది, ఇది యునైటెడ్ కింగ్డం లో విడుదలై పై జాబితాలో చేర్చబడ్డ వాటి లానే పన్నెండు అసలైన స్టూడియో ఆల్బంలను, అలానే మాజికల్ మిస్టరి టూర్ ఆల్బం యొక్క US వర్షన్ ను విడుదయచేయటానికి ఎంచుకుంది (1967), ఇది యుకె లో తక్కువ నిడివికలిగిన ద్వంద్వ EP గా విడుదలైంది. అసలైన స్టూడియో అల్బంలకు జారీ చేయబడని, సింగిల్స్ మరియు EP ల లోని మిగిలిన బీటిల్స్ సరంజామా అంతా పాస్ట్ మాస్టర్స్ అనే రెండు-సంపుటాల కూర్పు లోకి సంగ్రహించబడింది (1988).

2000

1964–65 నుండి యుఎస్ ఆల్బం అమరికలు 2004 మరియు 2006 లలో పేటిక సంపుటాలుగా విడుదలయ్యాయి (వరుస క్రమంలో ది కాపిటల్ ఆల్బమ్స్ వాల్యూం 1 మరియు వాల్యూం 2 ); వీటిలో ఆ సంగీతం యొక్క అసలైన అమెరికన్ విడుదల సమయంలో వినైల్ కొరకు తయారుచేయబడిన మిశ్రమాల పై ఆధారపడ్డ స్టీరియో మరియు మోనో విధానాలు రెండూ ఉన్నాయి.

2009 సెప్టెంబర్ 9 న, నాలుగు సంవత్సరాల విస్తృత డిజిటల్ రీమాస్టరింగ్ ప్రక్రియ తర్వాత బీటిల్స్ యొక్క వెనుకటి సూచీపత్రం అంతా తిరిగి జారీఅయింది. మాజికల్ మిస్టరి టూర్ మరియు పాస్ట్ మాస్టర్స్ తో పాటు, పన్నెండు అసలైన UK స్టూడియో ఆల్బంల స్టీరియో సంపుటాలు, విడిగా మరియు ఒక పెట్టెలో ఉంచబడ్డ సమూహంగా కాంపాక్ట్ డిస్కులపైన విడుదలయ్యాయి. రెండవ సంపుటం హెల్ప్ ! యొక్క అసలు స్టీరియో మిశ్రమాలతో పాటు అన్ని మోనో శీర్షికలను కలిగిఉన్నాయి. ఇందులో రబ్బర్ సోల్ కూడా ఉంది. కొంత కాలం వరకు, ప్రతి CD పైన రీమాస్టరింగ్ గురించిన ఒక సంక్షిప్త వీడియో డాక్యుమెంటరి ఉంచబడింది. మోజో లో, డానీ ఎక్కిల్స్టన్ ఈ విధంగా రాసాడు, "1987 లో మొదటిసారిగా బీటిల్స్ CD పై వెలువడినప్పటినుండి, ఆ ధ్వని గురించి ఫిర్యాదులు ఉంటూనే ఉన్నాయి". స్పష్టత మరియు చైతన్యాలలో పూర్వపు CD ల కన్నా అసలైన వినైల్ గణనీయ ప్రయోజనాలను కలిగి ఉంటాయనే అభిప్రాయాన్ని సమర్ధిస్తూ, అతను ఈ విధంగా సూచించాడు, "క్రాక్లీ 45 పై ఉన్న 'పేపర్ బ్యాక్ రైటర్'/'రైన్', ను దాని కృశించిన పాస్ట్ మాస్టర్స్ అనే CD తో పోల్చితే, ఆ విషయం పూర్తిఅవుతుంది." 2009 రీమాస్టర్స్ విడుదలకు ముందే, అబ్బె రోడ్ స్టూడియోస్ మోజో సమీక్షకులను ఆ పని యొక్క మాదిరిని వినటానికి ఆహ్వానించి, ఈ విధంగా హెచ్చరించారు, "ఒక విఘాతం కొరకు మీరు లోపల ఉన్నారు". ఆ పూతి ఉత్పాదన యొక్క విడుదల-రోజు సమీక్షలో, ఎక్కిల్ స్టన్ ఈ విధంగా నివేదించారు "ఒక నెల తర్వాత కూడా ఇది ఈ విధంగా జాజ్వల్యమానం గానే ఉంటుంది."

డిజిటల్ సంగీతం

ఐట్యూన్స్ మరియు నాప్స్టర్ వంటి ఆన్ లైన్ సంగీత సేవల ద్వారా లభ్యం కాని రికార్డు చేయబడిన సూచీ పట్టికలు కలిగిన అతికొద్ది ప్రముఖ కళాకారులలో ది బీటిల్స్ కూడా ఉన్నారు. "ఆపిల్" అనే పేరు వాడకం పై ఆపిల్, ఇంక్.(ఐ ట్యూన్స్ యజమానులు) తో ఆపిల్ కార్ప్స్ వివాదం కొంత కారణం, అయినప్పటికీ 2008 నవంబర్ లో మాక్‌కార్ట్‌నీఈ విధంగా చెప్పాడు "ముఖ్యమైన అడ్డంకి ఏమిటంటే, EMI కోరుకునే దానిని ఇవ్వటానికి మేము సిద్ధంగా లేము." 2009 మార్చ్ లో, ది గార్డియన్ ఈ విధంగా నివేదించింది "బీటిల్స్ కు ప్రత్యేకమైన ఒక సొంత డిజిటల్ సంగీత దుకాణం, అనే ఆశ " హార్రిసన్ కుమారుడైన ధని ద్వారా మొలకెత్తింది, అతను ఈ విధంగా అన్నాడు, "మనం ప్రతిరోజూ ధనం కోల్పోతున్నాము... అయితే మీరు ఏమి చేస్తారు? మీకు ఒక సొంత బట్వాడా వ్యవస్థ ఉండాలి, లేదా [ఆపిల్, ఇంక్. CEO] స్టీవ్ జాబ్స్ తో ఒక మంచి ఒప్పందం చేసుకోవాలి... [అతను] ఒక డౌన్ లోడ్ విలువ 99 సెంట్లు అని చెప్పాడు, మేము అంగీకరించలేదు." 30 అక్టోబర్ న, బ్లూ బీట్ అనే ఒక ఆన్ లైన్ సర్వీసు డబ్బు వసూలు చేసే డౌన్ లోడ్లు మరియు ఉచిత పంపిణీ ద్వారా బీటిల్స్ సూచీ గ్రంధాన్ని అంతటినీ అందుబాటులోకి తెచ్చిందని వైర్డ్.కామ్ నివేదించింది. EMI కానీ ఆపిల్ కార్ప్స్ కానీ దాని పంపిణీకి అధికారాలు ఇవ్వలేదు, , మరియు ఒక వారం లోపల ఆ బ్యాండ్ యొక్క సంగీత నిర్వహణ నుండి బ్లూబీట్ చట్టబద్ధంగా తొలగించబడింది. 30,000 USB ఫ్లాష్ డ్రైవ్ లతో కూడిన ది బీటిల్స్ సూచీ పట్టీ యొక్క పరిమిత కూర్పును 2009 డిసెంబర్ లో అధికారికంగా విడుదల చేయాలని యోచిస్తున్నారు.

పాటల సూచీపత్రం

1963 లో, లెన్నాన్, మాక్‌కార్ట్‌నీ, హార్రిసన్ మరియు స్టార్ర్ వారి పాటల ప్రచురణ హక్కులు సంగీత ప్రచురణకర్త డిక్ జేమ్స్ స్థాపించిన నార్తర్న్ సాంగ్స్ అనే వ్యాపార సంస్థకు ఇచ్చింది. అతని వ్యాపారసంస్థ డిక్ జేమ్స్ మ్యూజిక్, ఆధ్వర్యంలో నడుస్తున్న నార్తర్న్ సాంగ్స్ 1965 లో పబ్లిక్ అయింది, ఆ సంస్థ వాటాలలో లెన్నాన్ మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ ఒక్కొక్కరు 15% వాటా కలిగిఉండగా, జేమ్స్ మరియు ఆ సంస్థ అధిపతి, చార్లెస్ సిల్వర్ 37.5% నియంత్రణను కలిగిఉన్నారు. ఆ సంస్థను కొనే ప్రయత్నంలో లేన్నా మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ విఫలమైన తర్వాత, జేమ్స్ మరియు సిల్వర్ 1969 లో నార్తర్న్ సాంగ్స్ ను ఒక బ్రిటిష్ TV సంస్థ అసోసియేటెడ్ టెలివిజన్ (ATV) కు విక్రయించారు, దానిలో లెన్నాన్ మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ వాటా అందుకున్నారు.క్లుప్తంగా ఆస్ట్రేలియన్ వ్యాపార ద్రష్ట రాబర్ట్ హాల్మ్స్ ఎ కోర్ట్ స్వంతమైన, ATV మ్యూజిక్ 1985 లో మైఖేల్ జాక్సన్ కు $47 మిలియన్లకు అమ్మబడింది (మాక్‌కార్ట్‌నీ మరియు యోకో ఒనో ల ఉమ్మడి బిడ్ ను త్రోసిపుచ్చి), దీనితో అతనికి లెన్నన్ మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ కూర్చిన 200 పైగా పాటల ప్రచురణ హక్కుల పైన నియంత్రణ ఇచ్చారు.

జాక్సన్ మరియు సోనీ 1995 లో [[వారి సంగీత ప్రచురణ వ్యాపారాలను మిళితం చేసారు , దానితో వారు ది బీటిల్స్ చే రికార్డు చేయబడిన అనేక లెన్నాన్-మాక్‌కార్ట్‌నీ పాటలకు ఉమ్మడి యజమానులు అయ్యారు, అయినప్పటికీ లెన్నాన్ యొక్క ఆస్తి మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ ఇప్పటికీ భరణంలలో వారివారి వాటాలను అందుకుంటూనే ఉన్నారు. జాక్సన్-సోనీ సూచీపత్రం బీటిల్స్ యొక్క అతిగొప్ప విజయాలలో చాల వాటిని కలిగి ఉన్నప్పటికీ, వారి మొట్టమొదటి పాటలలో కొన్ని, లెన్నాన్ మరియు మాక్‌కార్ట్‌నీ జేమ్స్ తో కలవగా ముందు EMI ఉపసంస్థ, ఆర్డ్మోర్ & బీచ్వుడ్ చేత ప్రచురించబడ్డాయి. 1980 లో మాక్‌కార్ట్‌నీ "లవ్ మీ డు" మరియు "P.S. ఐ లవ్ యు" ప్రచురణ హక్కులను ఆర్డ్మోర్ నుండి పొందాడు. హార్రిసన్ మరియు స్టార్ర్ నార్తర్న్ సాంగ్స్ తో వారి గీతరచన ఒప్పందాలను 1968 లో ముగించటానికి అనుమతిస్తూ, బదులుగా ఆపిల్ పబ్లిషింగ్ తో చేరారు. హార్రిసన్ రూపొందించిన హార్రిసాంగ్స్, అతని 1967 తర్వాతి పాటలైన "వైల్ మై గిటార్ జెంట్లి వీప్స్" మరియు "సంథింగ్" ల పైన ఇంకా హక్కులను కలిగిఉండగా, స్టార్ర్ యొక్క స్టార్ట్లింగ్ మ్యూజిక్ బీటిల్స్ చే రికార్డు చేయబడిన "డోంట్ పాస్ మీ బై" మరియు "ఆక్తోపస్స్ గార్డెన్" వంటి అతని స్వంత 1967 తర్వాతి పాటలపై హక్కులను కలిగిఉంది.

సూచనలు

• Alcantara, Paul; Hall, Sally J. (24 September 2005). "Ivor Arbiter: Captain of the Music Industry and Designer of The Beatles' 'Drop-T' Logo". The Independent. London. Retrieved 27 September 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Ashplant, T.G.; Smyth, Gerry (2001). Explorations in Cultural History. London: Pluto. ISBN 978-0745315126. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Austerlitz, Saul (2007). Money for Nothing: A History of the Music Video, from The Beatles to The White Stripes. Arbor: University of Michigan Press. ISBN 0-7119-7520-5. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Badman, Keith (1999). The Beatles After the Breakup 1970–2000: A Day-by-Day Diary. London: Omnibus. ISBN 0-7119-7520-5. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Barnett, Emma (3 November 2009). "Beatles Back Catalogue Still on Sale via BlueBeat Despite EMI Investigation". Telegraph. Retrieved 3 November 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• "George Harrison Dies". BBC News Online. 30 November 2001. Retrieved 27 September 2009.{{cite news}}: CS1 maint: date and year (link)
• "Faces of the Week: Brian Wilson". BBC News Online. 3 December 2004. Retrieved 27 September 2009.{{cite news}}: CS1 maint: date and year (link)
• "Beatles 'Split Letter' Auctioned". BBC News Online. 5 May 2005. Retrieved 27 September 2009.{{cite news}}: CS1 maint: date and year (link)
• "60s Season – Documentaries". BBC Radio 2. Retrieved 25 July 2009.
• "Beatles Remastered". BBC Radio 6 Music News. 7 April 2009. Retrieved 16 September 2009.
• The Beatles (2000). The Beatles Anthology. San Francisco: Chronicle Books. ISBN 978-0-8118-2684-6. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Benson, Bruce Ellis (2003). The Improvisation of Musical Dialogue: A Phenomenology of Music. Cambridge and New York: Cambridge University Press. ISBN 978-0521009324. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• "The Billboard Hot 100 All-Time Top Artists (20-01)". Billboard. 11 September 2008. Retrieved 13 September 2008.{{cite web}}: CS1 maint: date and year (link)
• Blecha, Peter (2004). Taboo Tunes: A History of Banned Bands & Censored Songs. San Francisco: Backbeat Books. ISBN 9780879307929. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• "British Successes in the Academy Awards 1927 to date". British Film Institute. Retrieved 25 July 2009.
• "Certified Awards Search". British Phonographic Industry. Retrieved 6 October 2009.
• Brown, Peter; Gaines, Steven (2002). The Love You Make: An Insider's Story of The Beatles. New York: New American Library. ISBN 978-0-451-20735-7. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Campbell, Michael (2008). Popular Music in America. East Windsor, CT: Wadsworth. ISBN 978-0495505303. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Cateforis, Theo (2007). The Rock History Reader. New York and Abingdon, OX: Routledge. ISBN 978-0415975018. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Cleave, Maureen (4 March 1966). "How Does a Beatle Live? John Lennon Lives Like This". Evening Standard. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Cleave, Maureen (5 October 2005). "The John Lennon I Knew". The Daily Telegraph. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Collett-White, Mike (17 November 2008). "McCartney Hints at Mythical Beatles Track Release". Reuters. Retrieved 20 October 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)
• Collett-White, Mike (7 April 2009). "Original Beatles digitally remastered". Reuters. Retrieved 13 October 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• "Beatles '1' is fastest selling album ever". CNN.com/Reuters. 6 December 2000. Retrieved 26 August 2009.
• DiMartino, Dave (2004). "Hitsville USA". In Trynka, Paul, ed (ed.). The Beatles: 10 Years That Shook the World. London: Dorling Kindersley. ISBN 978-1-4053-0691-1. {{cite book}}: |editor-first= has generic name (help); Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: multiple names: editors list (link)
• Dowlding, William J. (1989). Beatlesongs. New York: Simon & Schuster. ISBN 978-0671682293. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Eccleston, Danny (9 September 2009). "Beatles Remasters Reviewed". Mojo. Retrieved 13 October 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Emerick, Geoff; Massey, Howard (2006). Here, There and Everywhere: My Life Recording the Music of The Beatles. New York: Gotham. ISBN 978-1-59240-179-6. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• "The Beatles' Entire Original Recorded Catalogue Remastered by Apple Corps Ltd" (Press release). EMI. 7 April 2009. Retrieved 25 July 2009.
• Erlewine, Stephen Thomas (2009a). "Please Please Me". Allmusic. Retrieved 27 September 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Erlewine, Stephen Thomas (2009b). "With the Beatles". Allmusic. Retrieved 27 September 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Erlewine, Stephen Thomas (2009c). "A Hard Day's Night". Allmusic. Retrieved 27 September 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Erlewine, Stephen Thomas (2009d). "The Beatles (White Album)". Allmusic. Retrieved 14 September 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Erlewine, Stephen Thomas (2009e). "The Capitol Albums, Vol. 1". Allmusic. Retrieved 15 September 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Erlewine, Stephen Thomas (2009f). "The Capitol Albums, Vol. 2". Allmusic. Retrieved 15 September 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Everett, Walter (1999). The Beatles as Musicians: Revolver through the Anthology. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0195129410. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Everett, Walter (2001). The Beatles As Musicians: The Quarry Men through Rubber Soul. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0195141054. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• "Record Breakers and Trivia : Albums". everyHit.com. 2009. Retrieved 5 November 2009.
• Fisher, Marc (2007). Something in the Air. New York: Random House. ISBN 978-0-375-50907-0. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Fontenot, Robert (2009a). "Love Me Do: The History of This Classic Beatles Song". About.com. Retrieved 29 January 2007. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Fontenot, Robert (2009b). "I Want to Hold Your Hand: The History of This Classic Beatles song". About.com. Retrieved 29 January 2007. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Gaffney, Dennis (2007). "The Beatles' "Butcher" Cover". Public Broadcasting Service. Retrieved 14 September 2007. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Gaines, Steven (1986). Heroes and Villains: The True Story of The Beach Boys. New York: New American Library. ISBN 978-0453005197. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Gilliatt, Penelope (1973). Unholy Fools—Wits, Comics, Disturbers of the Peace: Film & Theater. New York: Viking. ISBN 67074073X. {{cite book}}: Check |isbn= value: length (help); Invalid |ref=harv (help)
• Gladwell, Malcolm (2008). Outliers: The Story of Success. New York: Little, Brown. ISBN 9780316017923. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Goodman, Chris (29 April 2007). "Beatles Back To Where They Once Belonged". Daily Express. Retrieved 25 July 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Gould, Jonathan (2008). Can't Buy Me Love: The Beatles, Britain and America. London: Piatkus. ISBN 978-0-7499-2988-6. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Gross, Doug (4 September 2009). "Still Relevant After Decades, The Beatles Set to Rock 9/9/09". CNN. Retrieved 6 September 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• "Grammy Award Winners". Grammy.com. Retrieved 7 November 2009.
• Guest, Lynton (2006). The Trials of Michael Jackson. Glamorgan, Wales: Aureus. ISBN 978-1-899750-40-5. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Guralnick, Peter (1999). Careless Love: The Unmaking of Elvis Presley. Boston, New York and London: Back Bay. ISBN 0-316-33297-6. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Harris, Jonathan (2005). "Introduction: Abstraction and Empathy—Psychedelic Distortion and the Meaning of the 1960s". In Grunenberg, Christoph, and Jonathan Harris, eds (ed.). Summer of Love: Psychedelic Art, Social Crisis and Counterculture in the 1960s. Liverpool: Liverpool University Press. ISBN 978-0853239192. {{cite book}}: |editor-first= has generic name (help); Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: multiple names: editors list (link)
• "Most Recorded Song". Guinness World Records. Retrieved 2009-10-29.
• Harry, Bill (2000a). The Beatles Encyclopedia: Revised and Updated. London: Virgin. ISBN 978-0-7535-0481-9. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Harry, Bill (2000b). The John Lennon Encyclopedia. London: Virgin. ISBN 0-7355-0404-9. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help); Invalid |ref=harv (help)
• Harry, Bill (2002). The Paul McCartney Encyclopedia. London: Virgin. ISBN 0-7535-0716-1. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Harry, Bill (2003). The George Harrison Encyclopedia. London: Virgin. ISBN 0-7535-0822-2. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Harry, Bill (2009). "Beatles Browser Three". Mersey Beat Ltd. Retrieved 4 July 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Ingham, Chris (2006). The Rough Guide to The Beatles. London: Rough Guides. ISBN 978-1-84353-720-5. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Jovanovic, Rob (2004). Big Star: The Story of Rock's Forgotten Band. London: Fourth Estate. ISBN 978-0-00-714908-7. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• "Apple Corps Limited et al v. Fuego Entertainment, Inc. et al.: Justia News". Justia. Retrieved 3 June 2009.
• Kaplan, David (25 November 2008). "PDA Digital Content Blog: Beatles Tracks Not Coming to iTunes Any Time Soon; McCartney: Talks at an Impasse". The Guardian. London. Retrieved 16 September 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• "Larry King Live: The Beatles". CNN. 26 June 2007 – 21:00 ET. Retrieved 25 July 2009. {{cite news}}: Check date values in: |date= (help)CS1 maint: date and year (link)
• Kozinn, Allan (10 November 1989). "Beatles and Record Label Reach Pact and End Suit". The New York Times. Retrieved 27 September 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Kozinn, Alan (6 February 2004). "Critic's Notebook; They Came, They Sang, They Conquered". The New York Times. Retrieved 27 September 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Kreps, Daniel (7 April 2009). "The Beatles' Remastered Albums Due 9 September 2009". Rolling Stone. Retrieved 13 October 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• La Monica, Paul R. (7 September 2005). "Hey iTunes, Don't Make It Bad..." CNN Money. Retrieved 25 July 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Lennon, Cynthia (2006). John. London: Hodder & Stoughton. ISBN 978-0-340-92091-6. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Levine, Robert (4 September 2009). "Paul McCartney: The Billboard Q&A". Billboard Magazine. Retrieved 5 November 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Lewis, Randy (8 April 2009). "Beatles' Catalog Will Be Reissued Sept. 9 in Remastered Versions". Los Angeles Times. Retrieved 4 November 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Lewisohn, Mark (1988a). The Complete Beatles Recording Sessions. London: Hamlyn Books. ISBN 0-600-55798-7. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Lewisohn, Mark (1988b). The Beatles Box Set (booklet). London: Apple Records. 
• Lewisohn, Mark (1996). The Complete Beatles Chronicle. London: Bounty Books. ISBN 978-1-85152-975-9. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Loder, Kurt (8 June 1998). "The Time 100". Time. Time.com. Retrieved 31 July 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Loker, Bradford E. (2009). History with The Beatles. Dog Ear. ISBN 978-16084403995-9. {{cite book}}: Check |isbn= value: length (help); Invalid |ref=harv (help)
• MacDonald, Ian (2005). Revolution in the Head: The Beatles' Records and the Sixties (2nd revised ed.). London: Pimlico. ISBN 1-8441-3828-3. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Martens, Todd (4 November 2009). "Meet the Beatles' USB Drive; EMI Files Suit Against BlueBeat for Selling Beatles Downloads". Los Angeles Times. Retrieved 5 November 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• McNeil, Alex (1996). Total Television. New York: Penguin. ISBN 0140157360. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• McQuiggin, Jim (15 October 2009). "Defiant, Subversive, Ultimately Triumphant". Pagosa Springs Sun. Retrieved 1 November 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Michaels, Sean (18 March 2009). "Is The Beatles' Back Catalogue Finally Going Digital?". The Guardian (web only). London. Retrieved 16 September 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Miles, Barry (1997). Paul McCartney: Many Years from Now. New York: Henry Holt and Company. ISBN 0-8050-5249-6. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Miles, Barry (2001). The Beatles Diary—Volume 1: The Beatles Years. London: Omnibus. ISBN 0711983089. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• "Michael Jackson Sells Rights to Beatles Songs to Sony". The New York Times. Associated Press. 8 November 1995. Retrieved 6 June 2008.{{cite news}}: CS1 maint: date and year (link)
• "Beatles to Release New Album". NME. 2 October 2006. Retrieved 3 October 2006.{{cite news}}: CS1 maint: date and year (link)
• O'Brien, Ray (2001). The Beatles' Early Venues in and around Merseyside. There Are Places I'll Remember. Vol. 1. Wallasey, Merseyside: Ray O'Brien. ISBN 978-0-9544473-0-4. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Pawlowski, Gareth L. (1990). How They Became The Beatles: A Definitive History of the Early Years, 1960–1964. London: McDonald. ISBN 978-0-356-19052-5. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Pedler, Dominic (2003). The Songwriting Secrets of The Beatles. London: Omnibus. ISBN 978-0-7119-8167-6. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Plagenhoef, Scott (9 September 2009). "Revolver". Pitchfork. Retrieved 31 October 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• "Top Selling Artists". Recording Industry Association of America. 2009a. Retrieved 10 October 2009.
• "Gold & Platinum Artist Tallies". Recording Industry Association of America. 2009b. Retrieved 10 October 2009.
• "Diamond Awards". Recording Industry Association of America. 2009c. Retrieved 10 October 2009.
• Richardson, Mark (10 September 2009). "The Beatles". Pitchfork. Retrieved 31 October 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• "Inductee List". Rock and Roll Hall of Fame. Retrieved 29 January 2007.
• "Inductees: The Beatles". Rock and Roll Hall of Fame. Retrieved 27 September 2009.
• "The 500 Greatest Albums of All Time". Rolling Stone. 18 November 2003. Retrieved 13 September 2009.{{cite news}}: CS1 maint: date and year (link)
• Sandford, Christopher (2006). McCartney. New York: Carroll & Graf. ISBN 978-0786716142. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Sawyers, June Skinner (2006). Read the Beatles: Classic and New Writings on The Beatles, Their Legacy, and Why They Still Matter. New York: Penguin. ISBN 978-0143037323. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Scheck, Frank (5 April 2009). "Concert Review: Change Begins Within at Radio City Music Hall". The Hollywood Reporter. Retrieved 23 June 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Schinder, Scott; Schwartz, Andy (2007). Icons of Rock: An Encyclopedia of the Legends Who Changed Music Forever. Westport, CT: Greenwood Press. ISBN 978-0313338458. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Spitz, Bob (2005). The Beatles: The Biography. New York: Little, Brown. ISBN 978-0-316-80352-6. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Thompson, Gordon (2008). Please Please Me: Sixties British Pop, Inside Out. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0195333183. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Traiman, Stephen (11 December 1976). "Reconstruct Old Beatles Tape". Billboard. p. 8. Retrieved 27 September 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Unterberger, Richie (2009a). "Biography of The Beatles". Allmusic. Retrieved 15 September 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Unterberger, Richie (2009b). "Rubber Soul". Allmusic. Retrieved 27 September 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Unterberger, Richie (2009c). "Magical Mystery Tour". Allmusic. Retrieved 26 September 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Unterberger, Richie (2009d). "Abbey Road". Allmusic. Retrieved 26 September 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Unterberger, Richie (2009e). "Let It Be". Allmusic. Retrieved 26 September 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Unterberger, Richie; Eder, Bruce (2009). "Magical Mystery Tour". Allmusic. Retrieved 26 September 2009. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
• Van Buskirk, Eliot (30 October 2009). "Beatles Finally for Sale Online ... on BlueBeat?". Wired. Retrieved 3 November 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Van Buskirk, Eliot; Kravets, David (5 November 2009). "Judge Halts Online Sale of Beatles Songs". Wired. Retrieved 6 November 2009. {{cite news}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: date and year (link)
• Waksman, Steve (2009). This Ain't the Summer of Love: Conflict and Crossover in Heavy Metal and Punk. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0520253100. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Wollman, Elizabeth L. (2006). The Theater Will Rock: A History of the Rock Musical, from "Hair" to Hedwig. Arbor: University of Michigan Press. ISBN 978-0472115761. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Womack, Kenneth; Davis, Todd F. (2006). Reading the Beatles: Cultural Studies, Literary Criticism, and the Fab Four. Albany: State University of New York Press. ISBN 978-0791467152. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)

మరింత చదవడానికి

• Astley, John (2006). Why Don't We Do It In The Road? The Beatles Phenomenon. The Company of Writers. ISBN 0-9551834-7-2.
• Bramwell, Tony; Kingsland, Rosemary (2006). Magical Mystery Tours: My Life with the Beatles. New York: St. Martin's Press. ISBN 978-0-312-33044-6.
• Braun, Michael (1964). Love Me Do: The Beatles' Progress (1995 reprint ed.). London: Penguin. ISBN 0-14-002278-3.
• Carr, Roy; Tyler, Tony (1975). The Beatles: An Illustrated Record. New York: Harmony Books. ISBN 0-517-52045-1.
• Davies, Hunter (1968). The Beatles: The Authorised Biography. London: Heinemann. ISBN 0434176044.
• Dimery, Martin (2002). Being John Lennon: Days in the Life of Sgt. Pepper's Only Dart Board Band. London: PopTomes. ISBN 0-946719-43-8.
• Harry, Bill (1985). The Book Of Beatle Lists. Poole, Dorset: Javelin. ISBN 0-7137-1521-9.
• Kirchherr, Astrid (1999). Hamburg Days. Guildford, Surrey: Genesis Publications. ISBN 978-0-904351-73-6. {{cite book}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
• Mansfield, Ken (2007). The White Book. Nashville, TN: Thomas Nelson. ISBN 978-1-59555-101-6.
• Martin, George; Pearson, William (1994). Summer of Love: The Making of Sgt. Pepper. London: Macmillan. ISBN 0-333-60398-2.
• Norman, Philip (1997). Shout!: The Beatles in Their Generation. New York: MJF Books. ISBN 1-56731-087-7.
• Ryan, Kevin; Kehew, Brian (2006). Recording The Beatles. Houston: Curvebender. ISBN 0-9785200-0-9.
• Schaffner, Nicholas (1977). The Beatles Forever. Harrisburg, PA: Cameron House. ISBN 0-8117-0225-1.
• Trynka, Paul (2004). The Beatles: 10 Years That Shook The World. London: Dorling Kindersley/Mojo. ISBN 0-7566-0670-5.
• Turner, Steve (2005). A Hard Day's Write: The Stories Behind Every Beatles Song (3rd ed.). New York: Harper Paperbacks. ISBN 0-06-084409-4.

వెలుపటి వలయము

వికీవ్యాఖ్యలో ఈ విషయానికి సంబంధించిన వ్యాఖ్యలు చూడండి.

Paul McCartney, John Lennon, George Harrison, Ringo Starr and The Beatles

• అధికారిక సైట్