వీరభద్రుడు

వికీపీడియా నుండి
Jump to navigation Jump to search
వీరభద్రుడు
వీరభద్రుడు, దక్షుడు
వినాశకర దేవుడు
శివుని ఉగ్ర రూపం
అనుబంధంశివుని రూపాలలో ఒకటి
భర్త / భార్యభద్రకాళి

వీరభద్రుడు హిందూ దేవుడు. శివుని ప్రమథ గణాలకు అధిపతి. శివుని ఉగ్రస్వరూపం. అతనిని వీరభద్ర, వీరబతిర, వీరబతిరన్ అని కూడా పిలుస్తారు. అతనిని శివుడి కోపంతో సృష్టించాడు. దక్షుని కుమార్తె, శివుడి భార్య అయిన సతీదేవి తన తండ్రి యజ్ఞ మండపంలో అగ్నితో దేహ త్యాగం చేసుకున్న తరువాత, దక్షుని యజ్ఞాన్ని వీరభద్రుడు నాశనం చేశాడు. [1][2]

మూలం

[మార్చు]

శైవ మతంలో, వీరభద్రుడి మూలాలు ఈ విధంగా ఉన్నాయి. సతీదేవి దక్షుని కుమార్తె. పెరుగుతున్నప్పుడు, ఆమె శివుని హృదయపూర్వకంగా ఆరాధించింది. సతీ స్వయంవరం జరిగినపుడు దక్షుడు శివుడిని తప్ప అందరి దేవతలను, రాజులను ఆహ్వానించాడు. సతీదేవి తన దండను గాలిలోకి విసిరి దానిని స్వీకరించమని శివుడిని ప్రార్థించింది. శివుడు మెడలో దండతో సభా మధ్యమంలో నిలబడ్డాడు. తన కుమార్తెకు శివుడిని వివాహం చేయడం తప్ప దక్షునికి వేరే మార్గం లేకుండా పోయింది. శివుడికీ, సతీదేవికి వివాహం జరిగింది.

శివుని తన అల్లునిగా చేసుకున్నప్పటికీ, అతనని ఎలాగైనా అవమానించాలన్న సంకత్పంతో రగిలిపోయాడు దక్షుడు. అందుకోసం ఒక గొప్ప యజ్ఞాన్ని తలపెట్టాడు. ఆ యజ్ఞానికి శివుడిని మినహాయిస్తూ దేవతలందరినీ ఆహ్వానించాడు, తన తండ్రి చేసే యాగం కనుక వారిపై అభిమానం కారణంగా ఆ కార్యక్రమానికి హాజరు కావాలనేది సతీదేవి కోరిక. శివుడు ఎంతగా వారించినా వినకుండా ఆ యజ్ఞవాటికను చేరుకుంది. కానీ ఆమె తల్లిదండ్రుల పట్ల ఉన్న అభిమానం కారణంగా, ఆహ్వానించబడని వేడుకకు వెళ్లకూడదనే సామాజిక మర్యాదలను అధిగమించి యాగానికి వెళ్లింది. దక్షుడు అతిథుల ముందు తన కుమార్తెను, శివుడిని అవమానిస్తాడు. ఈ అవమాన భారంతో ఆమె కోపంతో తనలో ఉనన్ యాగాగ్నితో స్వయంగా దహనం అయింది. ఆమె దేహత్యాగం చేసిన చోటున ఆమె "జ్యాలాముఖి దేవి" గా గుర్తింపు పొందింది.

ఏమి జరిగిందో తెలుసుకున్న శివుడు, తీవ్ర దుఃఖంతో, కోపంతో, తన జుట్టు నుండి కేశాన్ని పెరికి నేలకేసి కొట్టాడు. దాని నుండి వీరభద్రుడు, భద్రకాళి లు జన్మించారు. వీరభద్రుడు అగ్నిని నాశనం చేసేవాడు అని నమ్ముతారు: ఆకాశమంత ఎత్తున, కారుమేఘపు చాయతో, పదులకొద్దీ ఆయుధాలను ధరించిన చేతులతో ఆవిర్భవించాడు వీరభద్రడు. ఆ వీరభద్రునికి తోడుగా అవతరించిన శక్తి స్వరూపమే భద్రాకాళి. దక్షవాటికను ధ్వంసం చేయమంటూ వారిని అజ్ఞాపించిడమే ఆలస్యం... ప్రమథగణాలతో కలిసి వారిరువురూ విధ్వంసాన్ని సృష్టించారు.[3]

దక్షుని రాజ్యంలో వీరభద్రుడు తన సైన్యంతో వీరంగం సృష్టించాడు. అడ్డుపడిన వారిని ఎవరినీ వదలలేదు. చంద్రుడు, అగ్ని, పూషుడు... ఎవ్వరూ వీరభద్రుని ఆపలేకపోయారు. మెడలో కపాలమాలతో వీరభద్రడు, నిప్పులను చిమ్ముతూ భద్రకాళి ఆ రాజ్యం మొత్తాన్ని రణరంగంగా మార్చేశారు. చివరికి దక్షుడిని కాపాడేందుకు విష్ణుమూర్తి వచ్చినా అతనిని నిలువరించడం సాధ్యం కాలేదు. నారాయణుడు ఆఖరి అస్త్రంగా సుదర్శన చక్రాన్ని ప్రయోగిస్తే దానిని కూడా మింగి వేసాడు. ధర్మాగ్రహంతో ప్రళయకారునిలా విజృంభిస్తున్న వీరభద్రుని నిలువరించడం ఎవ్వరి తరమూ కాదని తేలిపోవడంతో, ముక్కోటి దేవతలూ తప్పుకున్నారు. దక్షుని మీ వీరభద్రుడు పగని తీర్చుకునేందుకు అవకాశాన్నిచ్చారు. అంతట వీరభద్రుడు కసితీరా దక్షుని సంహరించి విజయగర్వంతో కైలాసానికి బయల్దేరాడు.

ఆరాధనలు

[మార్చు]

శివుని ఉగ్ర స్వరూపంగా ఈ వీరభద్రుని భక్తులు కొలుచుకుంటారు. దేశమంతా ఈ వీరభద్రుని ఆలయాలు ఉన్నప్పటికీ, దక్షిణభారతంలో మాత్రం గ్రామగ్రామానా ఈ స్వామి దర్శనమిస్తుంటాడు. భారత దేశంలో చాలాచోట్ల వీరభద్రుని ఆలయాలు కనిపిస్తాయి. ఏ గ్రామంలో చూసినా వీరభద్రుని పురాతన విగ్రహాలు దర్శనమిస్తాయి. దక్షుడిని సంహరించిన అనంతరం వీరభద్రుడు అనేక ప్రదేశాల్లో ఆవిర్భవించారు. అలా ఆవిర్భవించిన ప్రాచీనమైన క్షేత్రాల్లో 'అల్లాడు పల్లె'[4]

మూలాలు

[మార్చు]

{{మూలాల జా బితా}}

  1. the Horse-sacrifice of the Prajapati Daksha The Mahabharata translated by Kisari Mohan Ganguli (1883–1896), Book 12: Santi Parva: Mokshadharma Parva: Section CCLXXXIV. p. 315 Mahadeva created from his mouth a terrible Being whose very sight could make one's hair stand on its end. The blazing flames that emanated from his body rendered him exceedingly awful to behold. His arms were many in number and in each was a weapon that struck the beholder with fear. p. 317. “I am known by the name of Virabhadra’’ and I have sprung from the wrath of Rudra. This lady (who is my companion), and who is called Bhadrakali, hath sprung from the wrath of the goddess.”
  2. Vishnu Purana SACRIFICE OF DAKSHA (From the Vayu Purana.) The Vishnu Purana, translated by Horace Hayman Wilson, 1840. p. 62, "In former times, Daksha commenced a holy sacrifice on the side of Himaván, at the sacred spot Gangadwara, frequented by the Rishis. The gods, desirous of assisting at this solemn rite, came, with Indra at their head, to Mahadeva, and intimated their purpose; and having received his permission, departed in their splendid chariots to Gangadwára, as tradition reports.” 62:2 The Linga Purana is more precise, calling it Kanakhala, which is the village still called Kankhal, near Haridwar.p. 66 Rudrakali. p. 68 Vírabhadra said, 'I am not a god, nor an Aditya; nor am I come hither for enjoyment, nor curious to behold the chiefs of the divinities: know that I am come to destroy the sacrifice of Daksha, and that I am called Vírabhadra, the issue of the wrath of Rudra. Bhadrakali also, who has sprung from the anger of Devi, is sent here by the god of gods to destroy this rite. Take refuge, king of kings, with him who is the lord of Uma; for better is the anger of Rudra than the blessings of other gods.'
  3. "శివుని ఉగ్ర స్వరూపం వీరభద్రుడు". TeluguOne Devotional (in english). 2020-09-08. Retrieved 2020-09-08.{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  4. Kowsalya. "వీరభద్ర స్వామి మహిమాన్వితం..." telugu.webdunia.com. Retrieved 2020-09-08.