ద్వాపరయుగం
ద్వాపరయుగం హిందూ మత గ్రంథాలలో వివరించబడిన నాలుగు యుగాలలో మూడవది. దీని కాల పరిమితి 864,000 మానవ సంవత్సరాలు. ఈ యుగంలో నారాయణుడు శ్రీకృష్ణుడిగా అవతరించి పాపసంహారం చేసాడు. సంస్కృతంలో ద్వాపర అంటే "రెండు ముందు", అంటే మూడవ స్థానంలో ఉంది. ద్వాపర యుగం త్రత యుగం తరువాత, కలియుగానికి ముందు ఉంటుంది[1]. పురాణాల ప్రకారం, కృష్ణుడు తన శాశ్వతమైన వైకుంఠ నివాసానికి తిరిగి వచ్చిన క్షణంలో ఈ యుగం ముగిసింది. భాగవత పురాణం ప్రకారం, ద్వాపర యుగం 864,000 సంవత్సరాలు లేదా 2400 దైవిక సంవత్సరాలు ఉంటుంది[2].
ద్వాపర యుగంలో మతం రెండు స్తంభాలపై మాత్రమే ఉంది. అవి: కరుణ, నిజాయితీ. విష్ణువు పసుపు రంగును కలిగి ఉంటాడు. వేదాలను ఋగ్వేదం, సామ వేదం, యజుర్వేదం, అధర్వ వేదం అనే నాలుగు భాగాలుగా వర్గీకరించారు. ఈ కాలంలో, బ్రాహ్మణులు వీటిలో రెండు లేదా మూడు గురించి పరిజ్ఞానం కలిగి ఉంటారు. కాని అరుదుగా నాలుగు వేదాలను క్షుణ్ణంగా అధ్యయనం చేసేవారుంటారు. దీని ప్రకారం, ఈ వర్గీకరణ కారణంగా, విభిన్న చర్యలు, కార్యకలాపాలు ఉనికిలోకి వస్తాయి.
వివిధ తరగతుల పాత్రలు
[మార్చు]ద్వాపర యుగంలోని ప్రజలందరూ ప్రతి తరగతికి సూచించబడిన, శూరులైన, ధైర్యవంతులైన, ప్రకృతితో పోటీపడేవారుంతారు. వీరు తపస్సు, దాతృత్వాలలో మాత్రమే నిమగ్నమైన గ్రంథ ధర్మాన్ని సాధించాలని కోరుకుంటారు. వారు వివ్యమైన ఆనందం కోరుకుంటారు. ఈ యుగంలో, దైవిక తెలివి ఉనికిలో ఉండదు, అందువల్ల ఎవరైనా పూర్తిగా సత్యవంతులు కావడం చాలా అరుదు. ఈ మోసపూరిత జీవితం ఫలితంగా, ప్రజలు అనారోగ్యాలు, వ్యాధులు, వివిధ రకాల కోరికలతో బాధపడుతుంటారు. ఈ రోగాలతో బాధపడుతున్న తరువాత, ప్రజలు తమ దుశ్చర్యలను గ్రహించి, తపస్సు చేస్తారు. కొందరు భౌతిక ప్రయోజనాలతో పాటు దైవత్వం కోసం కూడా యజ్ఞాన్ని నిర్వహిస్తారు.
బ్రాహ్మణులు
[మార్చు]ఈ యుగంలో, బ్రాహ్మణులు యజ్ఞ, స్వీయ అధ్యయనం, బోధనా కార్యకలాపాలలో పాల్గొంటారు. వారు తపస్సు, మతం, ఇంద్రియాల నియంత్రణ, సంయమనంలో పాల్గొనడం ద్వారా దివ్యమైన ఆనందాన్ని పొందుతారు.
క్షత్రియులు
[మార్చు]క్షత్రియుల ముఖ్యమైన విధి ప్రజలను రక్షించడం. ఈ యుగంలో వారు వినయపూర్వకంగా ఉంటారు. వారి భావాలను నియంత్రించడం ద్వారా తమ విధులను నిర్వర్తిస్తారు. క్షత్రియులు శాంతిభద్రతల అన్ని విధానాలను కోపంగా లేదా క్రూరంగా చేయకుండా నిజాయితీగా అమలు చేస్తారు. వారు సాధారణ పౌరులపై అన్యాయం లేకుండా ఉంటారు. తత్ఫలితంగా ఆనందాన్ని పొందుతారు.
రాజు పండితుల సలహాలను తీసుకుంటాడు. తదనుగుణంగా తన సామ్రాజ్యంలో శాంతిభద్రతలను నిర్వహిస్తాడు. దుర్గుణాలకు బానిసైన రాజు కచ్చితంగా ఓడిపోతాడు. సామ, దాన, భేద, దండోపాయాలు, ఉపక్ష నుండి ఒకటి లేదా రెండు లేదా అన్నీ వాడుకలోకి తీసుకురాబడ్డాయి. కావలసిన వాటిని సాధించడంలో సహాయపడతాయి. ప్రజా అలంకారం, క్రమాన్ని కాపాడుకోవడంలో రాజులు శ్రద్ధ చూపుతారు.
కొంతమంది రాజులు, పండితులతో పాటు కుట్రను రహస్యంగా పథకలు చేస్తారు. విధానాల అమలులో బలమైన వ్యక్తులు పనిని అమలు చేస్తారు. మతపరమైన కార్యకలాపాలను నిర్వహించడానికి రాజు పూజారులను నియమిస్తాడు. ఆర్థికవేత్తలు, మంత్రులను ద్రవ్య కార్యకలాపాలకు నియమిస్తాడు. 'సూర్య వంశం', 'చంద్ర వంశం' అనే రెండు క్షత్రియ రాజవంశాలు ఉన్నాయి.
వైశ్యులు
[మార్చు]వైశ్యులు ఎక్కువగా భూస్వాములు, వ్యాపారులు. వైశ్యుల విధులు వాణిజ్యం, వ్యవసాయం. వైశ్యులు దాతృత్వం, ఆతిథ్యం ద్వారా ఉన్నత గతులను సాధిస్తారు.
శూద్రులు
[మార్చు]అధిక శారీరక పనిని కోరుకునే పనులను చేయడమే సుద్రుల విధి. ప్రతి ఒక్కరూ జన్మతః శూద్రులు, వారి పనులతో వారు క్షత్రియ, బ్రాహ్మణ లేదా వైశ్యులవుతారని వేదాలు చెబుతున్నాయి. హస్తినాపుర ప్రఖ్యాత ప్రధాని విదురుడు, విధులు చూపిన ధర్మం సమాజంలో నేటికీ పాటిస్తుంది సుద్ర సమాజంలో జన్మించాడు. అతని జ్ఞానం, ధర్మం, అభ్యాసం కారణంగా బ్రాహ్మణ హోదా పొందాడు. అతను ఒక సత్యశీలి శాంతి స్వరూపుడు ఎప్పుడు కూడా ధర్మాన్ని పాటిస్తూ నిలబడిన వ్యక్తిగా గుర్తింపుకు పొందాడు.
ఇవి కూడా చూడండి
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ Yukteswar, Swami Sri (1990). The Holy Science. Los Angeles, CA: Self-Realization Fellowship. p. 9. ISBN 978-0-87612-051-4.
- ↑ Bhāgavata Purāṇa 12.2.29-33