కృపాబాయి సత్యనాధన్
కృపాబాయి సత్యనాధన్ | |
|---|---|
.png) | |
| జననం | కృపాబాయి ఖిస్తీ 1862 ఫిబ్రవరి 14 |
| మరణం | 1894 ఆగస్టు 8 (వయసు 32) |
| వృత్తి | రచయిత |
| జీవిత భాగస్వామి | |
కృపాబాయి సత్తియానాధన్ (1862-1894) ఆంగ్లంలో రాసిన భారతీయ రచయిత్రి.
జీవితం తొలి దశలో[మార్చు]
కృపాబాయి 1862 ఫిబ్రవరి 14 న బొంబాయి ప్రెసిడెన్సీలోని అహ్మద్ నగర్ లో క్రైస్తవ మతంలోకి మారిన హిందూ మతానికి చెందిన హరిపుంత్, రాధాబాయి ఖిస్తీ దంపతులకు జన్మించింది. ఆమె చిన్నతనంలోనే తండ్రి మరణించడంతో ఆమెను తల్లి, అన్నయ్య భాస్కర్ పెంచారు. చాలా పెద్దవాడైన భాస్కర్ ఆమెపై బలమైన ప్రభావాన్ని చూపాడు, ఆమెకు పుస్తకాలు ఇవ్వడం ద్వారా, ఆమెతో అనేక విషయాలను చర్చించడం ద్వారా ఆమె మేధస్సును మేల్కొల్పడానికి ప్రయత్నించాడు. ఏదేమైనా, అతను కూడా చిన్నవయసులోనే మరణించాడు, కృపాబాయి తన అర్ధ-ఆత్మకథాత్మక నవల సగునా: ఎ స్టోరీ ఆఫ్ నేటివ్ క్రిస్టియన్ లైఫ్ లో అతన్ని చిరస్మరణీయం చేసింది.[1] [2]
కమలా, ఎ స్టోరీ ఆఫ్ హిందూ లైఫ్ (1894) పేరుతో మరో నవల కూడా రాశారు. ఈ రెండు నవలలు లింగం, కులం, జాతి, సాంస్కృతిక గుర్తింపు గురించి మాట్లాడే బిల్డుంగ్స్రోమేన్. సామాజిక వాతావరణంలో వ్యత్యాసం ఉన్నప్పటికీ, రెండు నవలలు ఒకే రకమైన ఇతివృత్తంతో వ్యవహరిస్తాయి: గృహం అపవాదు ముసుగులో వేయబడటాన్ని ప్రతిఘటించే మహిళల దుస్థితి. కమల, సగుణ ఇద్దరూ పుస్తకాల పట్ల ఆకర్షితులవుతారు, అసహజ అభిరుచి వంటి వివిధ స్థాయిలలో శత్రుత్వాన్ని ఎదుర్కొంటారు. సగుణం ఎక్కువగా ఆత్మకథాత్మకంగా ఉంటుంది. క్రిస్టియన్ మతం మారిన అమ్మాయిగా, కథానాయకి ఎన్ని అవాంతరాలు ఎదురైనా, అధికారిక విద్యను పొందడమే కాకుండా, వైద్య కళాశాలలో ప్రవేశం పొంది, చివరికి తన జీవితాన్ని సమానంగా పంచుకోగల వ్యక్తిని కలుస్తుంది.
వైద్యంలో శిక్షణ[మార్చు]
భాస్కర్ మరణంతో కృపాబాయి తీవ్రంగా గాయపడింది, ఇద్దరు యూరోపియన్ మిషనరీ స్త్రీలు ఆమె, ఆమె విద్య బాధ్యతను తీసుకున్నారు. బ్రిటీష్ వారితో ఆమె సన్నిహితంగా కలుసుకోవడం ఇదే మొదటిసారి, సగునా చూపించినట్లుగా ఇది మిశ్రమ అనుభవం. తరువాత ఆమె బొంబాయి నగరంలో బోర్డింగ్ స్కూల్ కు వెళ్ళింది. అక్కడ ఒక అమెరికన్ మహిళా వైద్యురాలిని కలుసుకుని ఆమెకు వైద్యంపై ఆసక్తిని కలిగించింది. కృపాబాయి చిన్నతనంలోనే తన తండ్రి మిషనరీ ఆదర్శాలను గ్రహించింది, వైద్యురాలు కావడం ద్వారా ఇతర మహిళలకు, ముఖ్యంగా పర్దాలో ఉన్నవారికి సహాయం చేయాలని నిర్ణయించుకుంది. ఈ సమయానికి ఆమె ఆరోగ్యం క్షీణించే సంకేతాలు కనిపిస్తున్నాయి, కాబట్టి ఆమె ఇంగ్లాండ్ వెళ్లి మెడిసిన్ చదవడానికి స్కాలర్షిప్ పొందినప్పటికీ, ఆమెను వెళ్ళడానికి అనుమతించలేదు. ఏదేమైనా, మద్రాసు వైద్య కళాశాల 1878 లో ఆమెను చేర్చుకోవడానికి అంగీకరించింది, ఆమె చాలా ప్రసిద్ధ క్రైస్తవ మిషనరీ అయిన రెవరెండ్ డబ్ల్యు.టి.సత్తియానాధన్ ఇంట్లో బోర్డర్ అయింది. ఆమె విద్యా పనితీరు ప్రారంభం నుండి అద్భుతంగా ఉంది, కానీ ఒత్తిడి, అధిక శ్రమ కారణంగా ఆమె ఒక సంవత్సరం తరువాత ఆరోగ్యంలో మొదటి విచ్ఛిన్నతను పొందింది, 1879 లో కోలుకోవడానికి పూణేలోని తన సోదరి వద్దకు తిరిగి రావాల్సి వచ్చింది.
టీచింగ్ కెరీర్[మార్చు]
ఒక సంవత్సరం తరువాత ఆమె మద్రాసుకు తిరిగి వచ్చింది, అక్కడ ఆమె రెవరెండ్ కుమారుడు శామ్యూల్ సత్తియానాధన్ను కలుసుకుని స్నేహాన్ని పెంచుకుంది. 1881లో శామ్యూల్, కృపాబాయి వివాహం చేసుకున్నారు. ఆ వెంటనే శామ్యూల్ కు ఊటకమండ్ లోని బ్రీక్స్ మెమోరియల్ స్కూల్ లో హెడ్ మాస్టర్ గా ఉద్యోగం వచ్చింది. ఊటకముండ్ లో, కృపాబాయి చర్చి మిషనరీ సొసైటీ సహాయంతో ముస్లిం బాలికల కోసం ఒక పాఠశాలను ప్రారంభించగలిగింది, ఆమె అనేక ఇతర బాలికల పాఠశాలలలో కూడా బోధించింది. ఊటకముండ్ ఒక హిల్ స్టేషన్, దాని సాల్యూబ్రిక్ వాతావరణానికి ప్రసిద్ధి చెందింది, కృపాబాయి ఆరోగ్యం నిలకడగా ఉంది. రాయడానికి సమయం, శక్తిని కనుగొని, ప్రముఖ పత్రికలలో "యాన్ ఇండియన్ లేడీ" అనే బైలైన్ కింద వ్యాసాలు ప్రచురించింది.
మూడు సంవత్సరాల తరువాత దంపతులు రాజమండ్రికి మారారు, కృపాబాయి మళ్ళీ అనారోగ్యానికి గురయ్యారు, కాబట్టి వారు కుంబకోణానికి మకాం మార్చారు. ఆమె ఆరోగ్యంలో మార్పు వచ్చినప్పటికీ, ఇది ఆమెకు చాలా ఉత్పాదక కాలం, వారు 1886 లో శాశ్వతంగా మద్రాసుకు తిరిగి వచ్చేసరికి, ఆమె పూర్తి స్థాయి నవలను ప్రారంభించడానికి సిద్ధంగా ఉంది. ప్రతిష్ఠాత్మక మద్రాసు క్రిస్టియన్ కాలేజ్ మ్యాగజైన్ లో 1887-1888 మధ్య కాలంలో సగుణ సీరియల్ గా ప్రచురితమైంది. అయితే, ఈ సమయంలో ఆమె మొదటి పుట్టినరోజుకు చేరుకోకముందే ఆమె ఒక్కగానొక్క బిడ్డ మరణించడంతో ఆమె డిప్రెషన్లోకి వెళ్లిపోయింది, దీనికి ఆమెకు చికిత్స అవసరం.
ఆమె క్షయవ్యాధి బొంబాయిలో నిర్ధారణ అయింది కాని నయం చేయలేనిది అని ధృవీకరించబడింది. బతకడానికి సమయం తక్కువ అని తెలుసుకుని కమల మీద పని మొదలుపెట్టింది. ఆమె మరణించే వరకు నిరంతరం ఈ పుస్తకంపై పనిచేసింది, కేవలం తన మామ, తన అత్తగారి జ్ఞాపకాలను రాయడానికి మాత్రమే బయలుదేరింది.
సత్తియానాధన్ 1894 ఆగస్టు 8 న మద్రాసులో మరణించాడు. ఆమె మరణం ఆమె అభిమానులకు పెద్ద దెబ్బ, కొన్ని నెలల తరువాత మద్రాసు వైద్య కళాశాలలో ఆమె జ్ఞాపకార్థం మహిళలకు స్కాలర్షిప్, అలాగే ఆంగ్లంలో ఉత్తమ మహిళా మెట్రిక్యులేషన్ అభ్యర్థికి మద్రాసు విశ్వవిద్యాలయంలో స్మారక పతకాన్ని ఏర్పాటు చేశారు. ఆమె నవలలు పుస్తకాలుగా ప్రచురితమై తమిళంలోకి అనువదించబడ్డాయి.[3] [4]
పనులు[మార్చు]
- సగుణ: ఎ స్టోరీ ఆఫ్ నేటివ్ క్రిస్టియన్ లైఫ్, చందాని లోకుగే సంపాదకీయం, (న్యూ ఢిల్లీ: ఆక్స్‌ఫర్డ్ యూనివర్శిటీ ప్రెస్, 1998).
- కమలా: ఎ స్టోరీ ఆఫ్ హిందూ లైఫ్, చందాని లోకుగే సంపాదకత్వం వహించారు.
మూలాలు[మార్చు]
- ↑ Murdoch, John (1896). Sketches of Indian Christians Collected from Different Sources. The Christian Literature Society for India. pp. 45–46. Retrieved 2023-09-01 – via Google Books.
- ↑ de Souza, Eunice, ed. (2005). The Satthianadhan Family Album. Sahitya Akademi. pp. viii, ix. ISBN 9788126021277. Retrieved 2023-09-01 – via Google Books.
- ↑ Murdoch, John (1896). Sketches of Indian Christians Collected from Different Sources. The Christian Literature Society for India. p. 52. Retrieved 2023-09-01 – via Google Books.
- ↑ "Obituary". The Colonies and India. London. 1894-09-01. p. 17. Retrieved 2023-09-01 – via Newspapers.com.