కేథరీన్ అమేలియా ఎవింగ్

కేథరిన్ అమేలియా ఈవింగ్ (నీ ఫాయ్; జూలై 18, 1822 - ఏప్రిల్ 4, 1897) అమెరికా మసాచుసెట్స్ రాష్ట్రానికి చెందిన అమెరికన్ విద్యావేత్త, మిషనరీ, పరోపకారి, ఉద్యమకారిణి, సంఘ సంస్కర్త. 1857 లో, ఆమె వాషింగ్టన్ కౌంటీ ఇన్ఫర్మరీ నుండి పిల్లలను తీసుకొని, ఒహియో రాష్ట్రంలో మొదటి బాలల గృహాన్ని నిర్వహించింది.

చోక్టావ్ లలో మిషనరీ కావడానికి ముందు ఈవింగ్ ఒహియోలోని పాఠశాలలో బోధించారు. పది సంవత్సరాల తరువాత, ఆమె ఒహియోకు తిరిగి వచ్చిన తరువాత, ఆమె నిరుపేద పిల్లల కోసం ఒక గృహాన్ని స్థాపించింది. ఆమె ప్రయత్నాల ద్వారా ఒహియో శాసనసభ కొలంబస్ లో ఒక బిల్లును ఆమోదించింది, ఇది ప్రతి కౌంటీకి బాలల గృహాన్ని ఏర్పాటు చేసే హక్కును కల్పించింది. వాషింగ్టన్ కౌంటీలో చిల్డ్రన్ హోమ్ ఉద్యమం పుట్టుక, ఎదుగుదలపై సమగ్ర చారిత్రక నివేదికను కూడా ఈవింగ్ రాశారు.

ప్రారంభ జీవితం, విద్య

కేథరిన్ అమేలియా ఫే 1822 జూలై 18 న మసాచుసెట్స్ లోని వెస్ట్ బరోలో జన్మించింది. ఆమె తల్లిదండ్రులు విలియం (1812 యుద్ధంలో అనుభవజ్ఞుడు), ఎలిజబెత్ (లాంక్టన్) ఫే హాయిగా జీవించారు. పదకొండు మంది సంతానంలో ఆమె ఏడవది, వారిలో అందరూ పెరిగారు, తొమ్మిది మంది పెద్ద వయస్సుకు చేరుకున్నారు. ఆమె తండ్రి వైపు, ఎవింగ్ హుగునోట్ సంతతికి చెందినవారు. తల్లి ప్రభావ౦ వల్ల, 12మ౦ది పిల్లలు బాల్య౦లోనే క్రైస్తవులుగా మారారు. ఎవింగ్ తల్లి స్కాచ్ సంతతికి చెందినది, క్రైస్తవ పూర్వీకుల సుదీర్ఘ వరుసలో, అనేక మంది మంత్రులు, మిషనరీలు ఉన్నారు.

1835 లో, కుటుంబం ఒహియోలోని వాషింగ్టన్ కౌంటీకి వెళ్లి మారియెట్టాకు తూర్పున 1 మైలు (1.6 కి.మీ) దూరంలో, మారెట్టా కాలేజ్ సమీపంలో స్థిరపడింది. కష్టాల్లో ఉన్న కళాశాలకు సహాయం చేయడానికి, దాని ప్రయోజనాలను తన కుమారులకు అందించడానికి తండ్రి ఇక్కడకు వచ్చారు. ఈవింగ్ మారియెట్టా ఫీమేల్ సెమినరీకి హాజరయ్యారు, ఆమె ఆరోగ్యం క్షీణించడం ప్రారంభించినప్పటికీ, ఆమె ఆడతనంలో మారెట్టాలోనే ఉండిపోయింది.

కెరీర్

విద్యావేత్త, మిషనరీ

ఆ సమయంలో బోర్డు కార్యకలాపాల రంగంలో చేర్చబడిన స్థానిక అమెరికన్లలో అమెరికన్ బోర్డ్ ఫర్ ఫారిన్ మిషన్ పనికి ఈవింగ్ తనను తాను సమర్పించుకున్నారు. 1830 లో దక్షిణ భారత భూభాగంలోని వారి ఇళ్ల నుండి తొలగించబడిన చోక్టావ్లలో ఆమె 18 సంవత్సరాల వయస్సులో మిషన్ టీచర్గా మారింది. ఉపాధ్యాయురాలిగా ఆమె జీతం సంవత్సరానికి 100 అమెరికన్ డాలర్లు. 10 సంవత్సరాల పాటు, ఆమె చోక్టావ్ మధ్య పనిచేసింది, వారిలో ఏకైక స్థానికేతర అమెరికన్, సమీప పోస్టాఫీసుకు 40 మైళ్ళు (64 కిలోమీటర్లు) దూరంలో నివసిస్తున్నారు.

1853 పతనంలో, చోక్టావ్ మధ్య మిషనరీగా పనిచేస్తున్నప్పుడు, ఒక వైద్యుడు ఈవింగ్ ను పిలిచి, న్యూ ఇంగ్లాండ్ మహిళ అయిన తల్లి ఐదుగురు చిన్న పిల్లలను వదిలి మరణించిన ఒక పేద కుటుంబాన్ని సందర్శించమని కోరారు. వారు అతని సంరక్షణకు కట్టుబడి ఉన్నారు, అతను వారికి గృహాలను కనుగొనడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు, వారి తాగుబోతు తండ్రి వారిని విడిచిపెట్టారు. రెండు సంవత్సరాల వయస్సు ఉన్న ఒక చిన్నారిని దత్తత తీసుకోవాలని వైద్యుడు ఎవింగ్ ను కోరారు. ఆమె చిన్నదాన్ని కొంతకాలం తీసుకొని, ఆ పిల్లవాడితో గాఢమైన అనుబంధం పెంచుకుంది, కాని ఆమె ఇంటికి వందల మైళ్ళ దూరంలో ఉన్న పేద ఉపాధ్యాయురాలు కాబట్టి ఈ నిర్ణయం ఆచరణ సాధ్యం కాదని ఆమె భావించింది. ఆ తర్వాత చిన్నారిని ఓ వివాహిత దంపతులు ఎత్తుకెళ్లారు. మద్యం మత్తులో గొడవ జరగడంతో చిన్నారిని ఇంటి మెట్లపై నుంచి కిందకు విసిరేసి చంపేశారు. ఇది ఎవింగ్ ను ఎంతగా ప్రభావితం చేసిందంటే, ఆమె అనాథ, నిరాశ్రయులైన పిల్లలను చూసుకోవడానికి తన స్వంత ఇంటిని కలిగి ఉండాలని నిశ్చయించుకుంది. ఈ లక్ష్యాన్ని సాధించడానికి, ఆమె సాధ్యమైన ప్రతి డాలర్ను పొదుపు చేయడం ప్రారంభించింది. అయితే, చివరికి, మలేరియా, నరాల అలసట ఆమెను రెటును బలవంతం చేసింది

పరోపకారి

ఆమె తండ్రి, ఆమె ఉద్దేశ్యం పట్ల సానుభూతి చూపి, ఈవింగ్ కు కొంతవరకు సహాయం చేశారు, కాబట్టి ఈ, ఇతర వనరుల నుండి ఆమె సానుభూతిగల స్నేహితుల నుండి ఒక చిన్న మొత్తాన్ని సేకరించింది, ఆమె వనరులు $500 వరకు 150 డాలర్లు అప్పుగా తీసుకుంది. 1857 లో, ఆమె మారెట్టాకు తూర్పున 15 మైళ్ళు (24 కి.మీ) దూరంలో ఉన్న మోస్ రన్ వద్ద 12 ఎకరాల (4.9 హెక్టార్లు) భూమిని కొనుగోలు చేసి, నిర్మాణం ప్రారంభించింది. ఇంతలో, మిషనరీ పని నుండి తిరిగి వచ్చిన వెంటనే, ఆమె కౌంటీ ఆసుపత్రిని సందర్శించే అవకాశం వచ్చింది, పెద్దలతో ఒకే వాతావరణంలో నివసిస్తున్న అక్కడి చిన్న పిల్లల పట్ల ఆకర్షితురాలైంది. ఈ పిల్లలు తరచుగా రోగగ్రస్తులు, దుర్మార్గులు, కానీ ఆమె వారితో ప్రేమలో పడింది, వారికి ఒక ఇంటిని నిర్మించాలని నిశ్చయించుకుంది. చాలామంది ఆమెను వెర్రిగా భావించారు, మరికొందరు డబ్బు సంపాదించే పథకాన్ని అనుమానించారు, కొందరు ఆమె ఉద్దేశాలను, త్యాగాలను ప్రశంసించారు, ఆమెకు సహాయం చేశారు.

ఏప్రిల్ 1, 1858న, రెండు గదుల కుటీరంలో, కౌంటీ పూర్ హౌస్ నుండి ఆమెకు 10 సంవత్సరాల కంటే తక్కువ వయస్సు ఉన్న తొమ్మిది మంది పిల్లలు ఉన్నారు. కౌంటీ ఆమెకు వారానికి $ 1.00 చెల్లించడానికి అంగీకరించింది (మారెట్టా రిజిస్టర్ ఈ మొత్తం వారానికి $ 0.75 అని తెలిపింది), మరణం సంభవిస్తే వైద్య హాజరు, ఖననం ఖర్చులో సగం. ప్రతి పిల్లవాడు తన వద్దకు తీసుకువచ్చినప్పుడు కొత్త సూట్ దుస్తులను కలిగి ఉండాలి, కానీ ఇతర అవసరాలన్నింటికీ ఆమె స్వయంగా బాధ్యత వహించాలి.

మొదటి కొన్ని వారాలు చాలా కఠినమైనవి, జిల్లా పాఠశాల ధర్మకర్తలు పిల్లలు నిరుపేదలు కాబట్టి పాఠశాలకు వెళ్ళడానికి నిరాకరించారు, వారు తమ స్వంత పిల్లలను వారితో సహవాసం చేయడానికి ఇష్టపడలేదు. ఒక దావా తరువాత, వారిని పాఠశాలకు పంపడానికి ఆమె అనుమతి పొందింది, కాని పిల్లలు పేద ఇంటి పిల్లలు అని తిట్టబడ్డారు. కొన్ని నెలల తరువాత, తరువాతి శీతాకాలానికి ముందు, ఆమె 20 గదులు ఉన్న కొత్త గృహంలోకి మారింది, మొదటి పిల్లల గృహం ఒక విజయవంతమైన వాస్తవం. దీని ఖరీదు $2000, ఐదేళ్లలో, ఆస్తి కోసం $ 4000 ఖర్చు చేయబడింది. సొంతంగా ఓ స్కూల్ హౌస్ నిర్మించి టీచర్ ను కూడా నియమించుకుంది.

1861 లో అమెరికన్ అంతర్యుద్ధం ప్రారంభమైన తరువాత, అనేక మంది సైనికుల పిల్లలను ఆమె సంరక్షణలో చేర్చారు. పెరిగిన జీవన వ్యయానికి ఆమె భత్యాన్ని వారానికి 1.25 డాలర్లకు పెంచారు, అటువంటి పిల్లల కోసం ఆమె చేసిన విజ్ఞప్తికి ప్రతిస్పందనగా, రాష్ట్రం ఒహియోలోని జెనియాలో సైనికుల అనాథల గృహాన్ని ప్రారంభించింది. 10 సంవత్సరాల పాటు, ఆమె విజయవంతంగా ఇంటిని నిర్వహించింది, వాషింగ్టన్ కౌంటీలోని 101 మంది నిరుపేద పిల్లలను చూసుకుంది. ముఖ్యంగా యుద్ధ సమయాల్లో, ధరలు పెరిగి, అంతకు ముందు తనకు సహాయం చేసిన వారి దృష్టి మరల్చినప్పుడు ఆమె ఆహారం, దుస్తుల సమస్యలను ఎదుర్కొంది. డిఫ్తీరియా, స్కార్లెట్ జ్వరం ఇంట్లోకి ప్రవేశించినప్పుడు అనారోగ్య సమస్య కూడా ఉంది.

కార్యకర్త

కానీ ఇతర కౌంటీల అవసరం చాలా గొప్పదని, కొన్నింటికి అంతకంటే ఎక్కువ అని ఎవింగ్ కు తెలుసు. 1862లోనే, ఆమె నిర్లక్ష్యానికి గురైన పిల్లల కోసం ఒక రాష్ట్ర చట్టం కోసం "ఉద్యమం" ప్రారంభించింది. ఆమె స్వయంగా కొలంబస్ వెళ్లి శాసనసభకు విన్నవించారు. 1864 లో, ఈ మార్పును తీసుకురావడానికి రాష్ట్ర శాసనసభలో ప్రక్రియ గురించి ఆమె కమిషనర్లతో చర్చించారు. ఆ ఏడాది బిల్లు ప్రవేశపెట్టినా ఫలితం లేకుండా పోయింది. 1865లో దీనిని మళ్లీ ప్రవేశపెట్టి తిరస్కరించారు. చివరకు 1866 లో, వాషింగ్టన్ కౌంటీకి చెందిన గౌరవ శామ్యూల్ ఎస్ నోలెస్ రూపొందించిన ఒక బిల్లు ఆమోదించబడింది, ఇది రాష్ట్రవ్యాప్తంగా ఉన్న కౌంటీ కమిషనర్లకు బాలల గృహాలను స్థాపించడానికి అధికారం ఇచ్చింది. అందువలన ఆమె మొదట తన సొంత చిల్డ్రన్స్ హోమ్ కు ఉపశమనంగా మాత్రమే భావించిన ప్రణాళిక కాలక్రమేణా రాష్ట్రంలోని వివిధ కౌంటీలలో గృహాలను నిర్మించే సాధనంగా మారింది.

వాషింగ్టన్ కౌంటీ ఈ చట్టం క్రింద మొదటగా వ్యవహరించింది, ఈ ప్రయోజనం కోసం 100 ఎకరాల (40 హెక్టార్లు) పొలం కొనుగోలు చేయబడింది. పిల్లల రాకకు సర్వం సిద్ధమైనప్పుడు, 1870లో ఆమెను ఇంటి సూపరింటెండెంట్ గా తీసుకోమని కోరారు. కానీ అప్పటికే పెళ్లి కావడంతో ఆమె ఆ ఆఫర్ ను తిరస్కరించింది.

వ్యక్తిగత జీవితం

1866 లో, ఆమె 44 సంవత్సరాల వయస్సులో, ఆమె తన పొలంలో సలహాదారుగా, సహాయకురాలిగా ఉన్న ఆర్చిబాల్డ్ ఎస్.డి.ఎవింగ్ (1828-1900) ను వివాహం చేసుకుంది. 1867 తరువాత, ఆమె మారెట్టాలో నిశ్శబ్దంగా నివసించింది, ఇప్పటికీ మంచి పనులలో చురుకుగా ఉంది. చాలా సంవత్సరాలు, ఆమె ప్రెస్బిటేరియన్ సండే స్కూల్ ప్రాధమిక విభాగాన్ని బోధించింది, నగరం ఎగువ భాగంలోని పిల్లలు, యువకులలో ఎక్కువ మందికి "అత్త కేటీ"గా ఉంది. ఆమె సంయమనం పట్ల ఆసక్తి కనబరిచింది.

ఈవింగ్ లకు సహజమైన సంతానం లేనప్పటికీ, శ్రీమతి ఈవింగ్ ఐదుగురిని దత్తత తీసుకుంది. ఆమె ఏప్రిల్ 4, 1897 న మరణించింది, తన ఆస్తిని మారెట్టా మహిళల మిషనరీ సొసైటీకి ఇష్టానుసారం విడిచిపెట్టింది, అయితే ఈ సొసైటీకి తాత్కాలిక ఉనికి ఉంది, ఆమె భర్త మరణించే సమయానికి రద్దు చేయబడింది, కాబట్టి ప్రొబేట్ కోర్టు ఆదేశాలతో ఇది ఆమె సోదరులు, సోదరీమణులు, వారి వారసులకు విభజించబడింది.