జీనెట్ వింటర్సన్(రచయిత్రి)
| జీనేట్ వింటర్ సన్ | |
|---|---|
_(cropped_2).jpg) 2015లో వింటర్సన్ | |
| పుట్టిన తేదీ, స్థలం | ఇంగ్లాండ్ |
| వృత్తి | రచయిత, జర్నలిస్ట్, ప్రొఫెసర్ |
| జాతీయత | బ్రిటిషర్ |
| కాలం | 1985–ప్రస్తుతం వరకు |
| రచనా రంగం | ఫిక్షన్ |
| గుర్తింపునిచ్చిన రచనలు | ఆరెంజెస్ ఆర్ నాట్ ది ఓన్లీ ఫ్రూట్ |
జీనెట్ వింటర్సన్ ఒక ఆంగ్ల రచయిత్రి. ఆమె మొదటి పుస్తకం, ఆరెంజెస్ ఆర్ నాట్ ది ఓన్లీ ఫ్రూట్, ఇంగ్లీష్ పెంటెకోస్టల్ కమ్యూనిటీలో పెరుగుతున్న ఒక లెస్బియన్ గురించిన సెమీ-ఆత్మకథ నవల. ఇతర నవలలు లింగ ధ్రువణత, లైంగిక గుర్తింపు, తరువాత మానవులు, సాంకేతికత మధ్య సంబంధాలను అన్వేషిస్తాయి. ఆమె సృజనాత్మక రచనలను ప్రసారం చేస్తుంది, బోధిస్తుంది. ఆమె మొదటి నవలకి విట్‌బ్రెడ్ ప్రైజ్, ఉత్తమ నాటకానికి BAFTA అవార్డు, జాన్ లెవెల్లిన్ రైస్ ప్రైజ్, E. M. ఫోర్స్టర్ అవార్డు, సెయింట్ లూయిస్ లిటరరీ అవార్డు, లాంబ్డా లిటరరీ అవార్డును రెండుసార్లు గెలుచుకుంది. సాహిత్యానికి చేసిన సేవల కోసం ఆమె ఆర్డర్ ఆఫ్ ది బ్రిటిష్ ఎంపైర్ (OBE), కమాండర్ ఆఫ్ ది ఆర్డర్ ఆఫ్ ది బ్రిటిష్ ఎంపైర్ (CBE)ని అందుకుంది, రాయల్ సొసైటీ ఆఫ్ లిటరేచర్ ఫెలో. ఆమె నవలలు దాదాపు 20 భాషల్లోకి అనువదించబడ్డాయి.[1]
ప్రారంభ జీవితం, విద్య[మార్చు]
వింటర్సన్ మాంచెస్టర్‌లో జన్మించింది. 21 జనవరి 1960న కాన్స్టాన్స్, జాన్ విలియం వింటర్‌సన్‌లచే దత్తత తీసుకున్నారు. ఆమె లాంక్షైర్‌లోని అక్రింగ్టన్‌లో పెరిగింది, ఎలిమ్ పెంటెకోస్టల్ చర్చిలో పెరిగింది. ఆమె పెంటెకోస్టల్ క్రిస్టియన్ మిషనరీగా ఎదిగింది, ఆమె ఆరేళ్ల వయసులో సువార్త ప్రకటించడం, ప్రసంగాలు రాయడం ప్రారంభించింది.[2]
16 సంవత్సరాల వయస్సులో, వింటర్సన్ లెస్బియన్‌గా బయటకు వచ్చి ఇంటిని విడిచిపెట్టింది. ఆమె అక్రింగ్టన్, రోస్సెండేల్ కాలేజీలో చేరిన వెంటనే, సెయింట్ కేథరీన్స్ కాలేజీ, ఆక్స్‌ఫర్డ్ (1978-1981)లో ఇంగ్లీష్ చదువుతున్నప్పుడు వివిధ రకాలైన బేసి ఉద్యోగాలలో తనకు తానుగా మద్దతునిచ్చింది.[3][4]
కెరీర్[మార్చు]
ఆమె లండన్‌కు వెళ్లిన తర్వాత, ఆమె రౌండ్‌హౌస్‌తో సహా వివిధ రంగస్థల పనిని చేపట్టింది, ఆమె తొలి నవల, ఆరెంజెస్ ఆర్ నాట్ ది ఓన్లీ ఫ్రూట్, ఒక సెమీ-ఆత్మకథ కథనాన్ని ఒక సున్నితమైన టీనేజ్ అమ్మాయి సంప్రదాయానికి వ్యతిరేకంగా తిరుగుబాటు చేయడం గురించి రాసింది. వింటర్సన్ దరఖాస్తు చేసుకున్న ఒక ఉద్యోగం పండోర ప్రెస్‌లో సంపాదకీయ సహాయకురాలిగా ఉంది, ఇది 1983లో ఫిలిప్పా బ్రూస్టర్‌చే కొత్తగా స్థాపించబడిన స్త్రీవాద ముద్ర, 1985లో బ్రూస్టర్ ఆరెంజెస్ ఆర్ నాట్ ది ఓన్లీ ఫ్రూట్‌ను ప్రచురించింది, ఇది మొదటి నవలకి విట్‌బ్రెడ్ బహుమతిని గెలుచుకుంది. వింటర్సన్ దీనిని 1990లో టెలివిజన్ కోసం స్వీకరించారు. ఆమె నవల ది ప్యాషన్ నెపోలియన్ యూరోప్‌లో జరిగింది.[5]
వింటర్సన్ తదుపరి నవలలు భౌతికత్వం, ఊహ, లింగ ధ్రువణత, లైంగిక గుర్తింపుల సరిహద్దులను అన్వేషిస్తాయి, అనేక సాహిత్య పురస్కారాలను గెలుచుకున్నాయి. 2002లో ది పవర్‌బుక్ ఆమె రంగస్థల అనుసరణ లండన్‌లోని రాయల్ నేషనల్ థియేటర్‌లో ప్రారంభమైంది. ఆమె తూర్పు లండన్‌లోని స్పిటల్‌ఫీల్డ్స్‌లో ఒక పాడుబడిన టెర్రేస్డ్ హౌస్‌ను కూడా కొనుగోలు చేసింది, దానిని ఆమె అప్పుడప్పుడు ఫ్లాట్‌గా, సేంద్రియ ఆహారాన్ని విక్రయించడానికి ఒక గ్రౌండ్-ఫ్లోర్ షాప్, వెర్డేస్‌గా పునర్నిర్మించింది. జనవరి 2017లో, రేట్ చేయదగిన విలువలో పెరుగుదల, వ్యాపార రేట్లు, వ్యాపారాన్ని నిలబెట్టుకోలేని విధంగా బెదిరించినప్పుడు ఆమె దుకాణాన్ని మూసివేయడం గురించి చర్చించింది.[6]
2009లో, వింటర్సన్ "డాగ్ డేస్" అనే చిన్న కథను ఆక్స్‌ఫామ్ ఆక్స్-టేల్స్ ప్రాజెక్ట్‌కు విరాళంగా ఇచ్చింది, 38 మంది రచయితల UK కథల నాలుగు సంకలనాలను కవర్ చేసింది. ఆమె కథ ఫైర్ సేకరణలో కనిపించింది. లండన్‌లోని షెపర్డ్స్ బుష్‌లో బుష్ థియేటర్ పునఃప్రారంభానికి కూడా ఆమె మద్దతు ఇచ్చింది. పాల్ ముల్డూన్, కరోల్ ఆన్ డఫీ, అన్నే మైఖేల్స్, కేథరీన్ టేట్‌లతో సహా ఇతర నవలా రచయితలు, కవులతో కలిసి కింగ్ జేమ్స్ బైబిల్ అధ్యాయం ఆధారంగా సిక్స్టీ సిక్స్ బుక్స్ ప్రాజెక్ట్ కోసం ఆమె రచనలు చేసింది.[7]
వింటర్సన్ 2012 నవల ది డేలైట్ గేట్, 1612 పెండిల్ విచ్ ట్రయల్స్ ఆధారంగా, వారి 400వ వార్షికోత్సవం సందర్భంగా కనిపించింది. దాని ప్రధాన పాత్ర, ఆలిస్ నట్టర్, అదే పేరుతో ఉన్న నిజ జీవిత మహిళ ఆధారంగా రూపొందించబడింది. ది గార్డియన్స్ సారా హాల్ ఈ పనిని వివరిస్తుంది:
"కథన స్వరం తిరస్కరించలేనిది; ఇది పాత కాలపు కథాకథనం, ఆదేశాలను, భయాన్ని కలిగించే ఉపన్యాస స్వరంతో ఉంటుంది. ఇది న్యాయస్థాన రిపోర్టేజ్, ప్రమాణం చేసిన సాక్షి వాంగ్మూలం లాంటిది. వాక్యాలు చిన్నవి, నిజం, భయంకరమైనవి.... నిరంకుశవాదం వింటర్సన్ బలం, అతీంద్రియ సంఘటనలు సంభవించినప్పుడు వాటిని ధృవీకరించడానికి ఇది సరైన మోడ్. మీరు మాయాజాలాన్ని విశ్వసించమని అడగరు. మాయాజాలం ఉంది. తెగిపోయిన తల మాట్లాడుతుంది. మనిషి కుందేలుగా మార్చబడ్డాడు. కథ రాక్ లాగా బిగుతుగా సాగుతుంది, కాబట్టి పాఠకుల అపనమ్మకం సస్పెండ్ కాకుండా ఛిద్రమవుతుంది. 2012లో, వింటర్సన్ మాంచెస్టర్ విశ్వవిద్యాలయంలో క్రియేటివ్ రైటింగ్ ప్రొఫెసర్‌గా కోల్మ్ టోయిబిన్ స్థానంలో నిలిచారు.
ఆమె 2019 నవల, ఫ్రాంకిస్‌స్టెయిన్: ఎ లవ్ స్టోరీ, బుకర్ ప్రైజ్ కోసం లాంగ్ లిస్ట్ చేయబడింది.
అక్టోబర్ 2023లో, జోనాథన్ కేప్ నైట్ సైడ్ ఆఫ్ రివర్‌ని ప్రచురించారు. లిటరరీ రివ్యూ కోసం వ్రాస్తున్న సుజీ ఫే ఇలా అన్నారు: "ఈ ఆనందించే కథలలో వింటర్సన్ కళా ప్రక్రియను సమర్ధవంతంగా అందించింది, అదే సమయంలో దెయ్యం కథ తీసుకోగల కొన్ని అస్థిరమైన భవిష్యత్తు దిశలను కూడా రూపొందించింది".
అవార్డులు, గుర్తింపు[మార్చు]
1985: ఆరెంజ్స్ ఆర్ ది ఒన్లీ ఫ్రూట్ కోసం మొదటి నవల కోసం వైట్‌బ్రెడ్ ప్రైజ్ 1987: జాన్ లెవెల్లిన్ రైస్ ప్రైజ్ ఫర్ ది ప్యాషన్ 1989: చెర్రీని సెక్సింగ్ చేసినందుకు E. M. ఫోర్స్టర్ అవార్డు[8] 1992: ఆరెంజెస్ ఆర్ నాట్ ది ఓన్లీ ఫ్రూట్ టీవీ సీరియల్‌కి ఉత్తమ నాటకానికి బాఫ్టా అవార్డు 1994: విజేత, లెస్బియన్ ఫిక్షన్ కేటగిరీ, లాంబ్డా లిటరరీ అవార్డ్స్ ఫర్ రైటెన్ ఆన్ ది బాడీ 2006: 2006 న్యూ ఇయర్ ఆనర్స్‌లో ఆర్డర్ ఆఫ్ ది బ్రిటిష్ ఎంపైర్ (OBE) అధికారి, సాహిత్యానికి చేసిన సేవలకు 2013: విజేత, లెస్బియన్ మెమోయిర్ లేదా బయోగ్రఫీ కేటగిరీ, లాంబ్డా లిటరరీ అవార్డ్స్, వై బి హ్యాపీ వెన్ యు నార్మల్? 2014: సెయింట్ లూయిస్ లిటరరీ అవార్డు 2016: BBC 100 మంది మహిళల్లో ఒకరిగా ఎంపిక చేయబడింది. 2016: రాయల్ సొసైటీ ఆఫ్ లిటరేచర్ ఫెలోగా ఎన్నికయ్యారు 2018: UKలో 100 సంవత్సరాల మహిళల ఓటు హక్కును పురస్కరించుకుని ఆమె 42వ రిచర్డ్ డింబుల్‌బై ఉపన్యాసాన్ని అందించింది 2018: కమాండర్ ఆఫ్ ది ఆర్డర్ ఆఫ్ ది బ్రిటిష్ ఎంపైర్ (CBE) 2018 పుట్టినరోజు గౌరవాలలో, సాహిత్యానికి సేవలకు 2019: ఫ్రాంకిస్‌స్టెయిన్: ఎ లవ్ స్టోరీ కోసం బుకర్ ప్రైజ్ కోసం లాంగ్‌లిస్ట్ చేయబడింది.
వ్యక్తిగత జీవితం[మార్చు]
వింటర్సన్ 16 సంవత్సరాల వయస్సులో లెస్బియన్‌గా బయటకు వచ్చింది. ఆమె 1987 నవల ది ప్యాషన్ ఆమె సాహిత్య ఏజెంట్ అయిన పాట్ కవనాగ్‌తో ఆమె సంబంధం నుండి ప్రేరణ పొందింది. 1990 నుండి 2002 వరకు, వింటర్సన్ BBC రేడియో బ్రాడ్‌కాస్టర్, విద్యావేత్త పెగ్గి రేనాల్డ్స్‌తో సంబంధాన్ని కలిగి ఉంది. అది ముగిసిన తర్వాత, వింటర్సన్ థియేటర్ డైరెక్టర్ డెబోరా వార్నర్‌తో సంబంధం పెట్టుకుంది. 2015లో, ఆమె ఫ్యాట్ ఈజ్ ఎ ఫెమినిస్ట్ ఇష్యూ రచయిత్రి అయిన సైకోథెరపిస్ట్ సూసీ ఓర్బాచ్‌ని వివాహం చేసుకుంది. ఈ జంట 2019లో విడిపోయారు.
రచనలు[మార్చు]
- ఆరెంజ్ ఆర్ నాట్ ది ఓన్లీ ఫ్రూట్ (1985)
- బిగినర్స్ కోసం బోటింగ్ (1985)
- ఫిట్ ఫర్ ది ఫ్యూచర్: ది గైడ్ ఫర్ ఉమెన్ హు వాంట్ టు లివ్ వెల్ (1986)
- ది ప్యాషన్ (1987)
- సెక్సింగ్ ది చెర్రీ (1989)
- నారింజలు మాత్రమే పండు కాదు: స్క్రిప్ట్ (1990)
- శరీరంపై వ్రాయబడింది (1992)
- ఆర్ట్ & లైస్: ఎ పీస్ ఫర్ త్రీ వాయిస్ అండ్ ఎ బాడ్ (1994)
- గ్రేట్ మూమెంట్స్ ఇన్ ఏవియేషన్: స్క్రిప్ట్ (1995)
- ఆర్ట్ ఆబ్జెక్ట్స్: ఎస్సేస్ ఇన్ ఎక్స్‌టసీ అండ్ ఎఫ్రాంటెరీ (1995)
వ్యాసాలు[మార్చు]
- గట్ సిమెట్రీస్ (1997)
- ది వరల్డ్ అండ్ అదర్ ప్లేసెస్ (1998) - చిన్న కథలు
- ది డ్రీమింగ్ హౌస్ (1998)
- ది పవర్‌బుక్ (2000)
- ది కింగ్ ఆఫ్ కాప్రి (2003) - పిల్లల సాహిత్యం
- లైట్‌హౌస్ కీపింగ్ (2004)
- బరువు (2005)
- ది స్టోన్ గాడ్స్ (2007)
- ది బాటిల్ ఆఫ్ ది సన్ (2009)
- తెలివిగల (2009)
- ది లయన్, ది యునికార్న్ అండ్ మి: ది డాంకీస్ క్రిస్మస్ స్టోరీ (2009)
- మీరు సాధారణంగా ఉండగలిగినప్పుడు ఎందుకు సంతోషంగా
- ఉండాలి? (2011) - జ్ఞాపకం
- ది డేలైట్ గేట్ (2012)
- ది గ్యాప్ ఆఫ్ టైమ్ (2015)
- క్రిస్మస్ రోజులు: 12 రోజులు 12 కథలు మరియు 12 విందులు (2016)
- ఎనిమిది గోస్ట్స్: ది ఇంగ్లీష్ హెరిటేజ్ బుక్ ఆఫ్ న్యూ ఘోస్ట్ స్టోరీస్ (2017)
- కరేజ్ కాల్స్ టు కరేజ్ ఎవ్రీవేర్ (2018)
- ఫ్రాంకిస్‌స్టెయిన్: ఎ లవ్ స్టోరీ (2019)
- 12 బైట్లు: ఎలా మేము ఇక్కడ పొందాము. వేర్ వి మై మైట్ గో నెక్స్ట్ (2021)
- నైట్ సైడ్ ఆఫ్ ది రివర్: ఘోస్ట్ స్టోరీస్ (2023 నాటికి)
మూలాలు[మార్చు]
- ↑ "Jeanette Winterson". international literature festival berlin (in అమెరికన్ ఇంగ్లీష్). Retrieved 2023-12-31.
- ↑ Winterson, Jeanette (2011). Why Be Happy When You Could Be Normal?. New York, NY: Jonathan Cape. pp. 17–18. ISBN 978-0-8021-2010-6. Retrieved 2023-11-01.
- ↑ Brooks, Libby (2 September 2000). "Power surge". The Guardian. London. Archived from the original on 12 October 2008. Retrieved 11 December 2016.
- ↑ Eide, Marian (2001). "Passionate Gods and Desiring Women: Jeanette Winterson, Faith, and Sexuality". International Journal of Sexuality and Gender Studies. 6 (4): 279–291. doi:10.1023/A:1012217225310.
- ↑ Bilger, Audrey (1997). "Jeanette Winterson, The Art of Fiction No. 150". The Paris Review. No. 145. Archived from the original on 2023-06-15. Retrieved 2023-11-01.
- ↑ Winterson, Jeanette (9 October 2009). "The story of my Spitalfields home". The Times. ISSN 0140-0460. Archived from the original on 13 January 2019. Retrieved 2019-01-12 – via www.thetimes.co.uk.
- ↑ The Sixty Six Project Archived 10 మే 2012 at the Wayback Machine. Bush Theatre. Retrieved on 26 August 2011.
- ↑ "Harcourt Publishers Interview with Jeanette Winterson, Lighthousekeeping" Archived 12 మే 2013 at the Wayback Machine