పింకీ విరాణి

వికీపీడియా నుండి
Jump to navigation Jump to search
పింకీ విరాణి
పుట్టిన తేదీ, స్థలం (1959-01-30) 1959 జనవరి 30 (వయసు 65)
ముంబై, భారతదేశం
వృత్తిజర్నలిస్ట్, రచయిత్రి
జీవిత భాగస్వామిశంకర్ అయ్యర్

పింకీ విరాణి (జననం: 1959 జనవరి 30) భారతీయ రచయిత్రి, పాత్రికేయురాలు, మానవ హక్కుల కార్యకర్త, రచయిత్రి. ఆమె వన్స్ ఈజ్ బాంబే,[1] అరుణస్ స్టోరీ, బిట్టర్ చాక్లెట్: చైల్డ్ సెక్సువల్ అబ్యూస్ ఇన్ ఇండియా (ఇది జాతీయ అవార్డు గెలుచుకుంది),[2] డెఫ్ హెవెన్ పుస్తకాల రచయిత్రి.[3] ఆమె ఐదవ పుస్తకం పేరు పాలిటిక్స్ ఆఫ్ ది గర్భాశయం - ది పెరిల్స్ ఆఫ్ ఐవిఎఫ్, సరోగసీ & మోడిఫైడ్ బేబీస్.[4]

ప్రారంభ జీవితం, విద్య[మార్చు]

విరాణి 1959 జనవరి 30 న ముంబైలో గుజరాతీ ముస్లిం తల్లిదండ్రులకు జన్మించింది. ఆమె తండ్రికి దుకాణం ఉంది, ఆమె తల్లి ఉపాధ్యాయురాలు. ముంబై, పుణె, ముస్సోరిలో చదువుకున్నారు. ఆగాఖాన్ ఫౌండేషన్ స్కాలర్షిప్పై జర్నలిజంలో మాస్టర్స్ చదవడానికి ఆమె అమెరికా వెళ్లారు. ఆమె ది సండే టైమ్స్ లో ఇంటర్న్ షిప్ చేసింది, అక్కడ ఆమె బ్రిటన్ లో రేస్ అల్లర్లపై విస్తృతంగా నివేదించారు.

కెరీర్[మార్చు]

ఆమె 18 సంవత్సరాల వయస్సులో టైపిస్ట్ గా పనిచేయడం ప్రారంభించింది. స్కాలర్షిప్ తరువాత ఆమె భారతదేశానికి తిరిగి వచ్చినప్పుడు, ఆమె రిపోర్టర్గా పనిచేసింది, ఒక సాయంత్రం పత్రికకు భారతదేశపు మొదటి మహిళా సంపాదకురాలిగా నిలిచింది.[5] ఆమె తన మొదటి పుస్తకాన్ని ప్రచురించినప్పుడు డైలీ జర్నలిజం నుండి మారారు.

విరాని ఐదు పుస్తకాల రచయిత్రి. ఓ నర్సుపై అత్యాచారం చేసి కోమాలోకి నెట్టిన కథే అరుణ కథ. 'పాసివ్ యూనాసియా: కహానీ కరుణ కీ' పేరుతో పీఎస్బీటీ రూపొందించిన 52 నిమిషాల డాక్యుమెంటరీలో ఈ పుస్తకం భాగం. రంగస్థల దర్శకుడు అరవింద్ గౌర్ సోలో నాటకంగా 'అరుణ కథ'ను తెరకెక్కించి తెరకెక్కించారు. లుషిన్ దూబే బిట్టర్ చాక్లెట్ ప్రదర్శించిన సోలో యాక్ట్ భారతదేశంలో బాలల లైంగిక వేధింపుల గురించి,[6][7] ఈ పుస్తకం ఆధారంగా ఒక సోలో నాటకాన్ని అరవింద్ గౌర్ రచించి, దర్శకత్వం వహించగా లుషిన్ దూబే ప్రదర్శించారు.[8][9][10] వన్స్ వాజ్ బాంబే సోషియాలజీ పుస్తకం. డెఫ్ హెవెన్, ఆమె మొదటి కల్పన రచన, ఒక ఆధునిక దేశం నయా-ఫాసిజంలోకి చొచ్చుకుపోయే ప్రమాదాన్ని హెచ్చరించడానికి రూపం, శైలితో ప్రయోగాలు చేస్తుంది. పాలిటిక్స్ ఆఫ్ ది ప్రెగ్నెన్సీ - ది పెరిల్స్ ఆఫ్ ఐవిఎఫ్, సరోగసీ & మోడిఫైడ్ బేబీస్ (2016) లో, విరానీ దూకుడుగా పునరావృతమయ్యే చక్రాలలో మహిళలపై ఉపయోగించినప్పుడు ఐవిఎఫ్, ఇతర రకాల సహాయక పునరుత్పత్తిని విమర్శిస్తుంది, వాణిజ్య సరోగసి, ఇతర రకాల థర్డ్-పార్టీ సహాయక పునరుత్పత్తిని ప్రపంచవ్యాప్తంగా నిషేధించాలని పిలుపునిస్తుంది.[11]

అరుణా షాన్‌బాగ్ కేసు[మార్చు]

1973 నవంబరు 27న ముంబైలోని కేఈఎం ఆస్పత్రిలో నర్సుగా పనిచేస్తున్న అరుణా షాన్బాగ్ స్వీపర్ తనపై లైంగిక దాడికి పాల్పడ్డాడని పింకీ విరానీ 2009లో సుప్రీంకోర్టులో పిటిషన్ దాఖలు చేశారు.[12] దాడి సమయంలో షాన్బాగ్ను గొలుసుతో గొంతు నులిమి చంపగా, ఆక్సిజన్ అందక ఆమె అపస్మారక స్థితిలోకి వెళ్లిపోయింది. ఈ సంఘటన తరువాత ఆమె కెఇఎమ్ లో చికిత్స పొందింది, 2015 లో న్యుమోనియాతో మరణించే వరకు 42 సంవత్సరాల పాటు ఫీడింగ్ ట్యూబ్ ద్వారా సజీవంగా ఉంచబడింది.[13] 2009లో విరానీ దాఖలు చేసిన పిటిషన్ లో అరుణ కొనసాగడం గౌరవంగా జీవించే హక్కును ఉల్లంఘించడమేనని వాదించారు. 2011 మార్చి 7న సుప్రీంకోర్టు తీర్పు వెలువరించింది.[14] అరుణకు లైఫ్ సపోర్ట్ నిలిపివేయాలన్న అభ్యర్థనను తోసిపుచ్చిన కోర్టు భారత్ లో నిష్క్రియాత్మక దయాదాక్షిణ్యాలను చట్టబద్ధం చేస్తూ విస్తృత మార్గదర్శకాలను జారీ చేసింది. పిటిషన్ దాఖలు చేయడానికి విరానీ ఉపయోగించిన వివరణను షాన్బాగ్ యొక్క "తదుపరి స్నేహితుడు"గా గుర్తించడానికి సుప్రీంకోర్టు నిరాకరించింది.[15]

వ్యక్తిగత జీవితం[మార్చు]

జర్నలిస్ట్, యాక్సిడెంటల్ ఇండియా రచయిత శంకర్ అయ్యర్ ను ఆమె వివాహం చేసుకున్నారు.[16]

గ్రంథ పట్టిక[మార్చు]

  • అరుణ'స్ స్టోరీ: ది ట్రూ అకౌంట్ ఆఫ్ ఏ రేప్ అండ్ ఇట్స్ ఆఫ్టర్మత్. వైకింగ్, 1998.
  • బిట్టర్ చాక్లెట్: చైల్డ్ సెక్సువల్ అబ్యూజ్ ఇన్ ఇండియా, పెంగ్విన్ బుక్స్, 2000
  • వన్స్ వాజ్ బొంబాయి. వైకింగ్. 1999. ISBN 0-670-88869-9.
  • డెఫ్ హెవెన్, హార్పర్‌కాలిన్స్ పబ్లిషర్స్ ఇండియా, 2009.ISBN 81-7223-849-5ISBN 81-7223-849-5 .
  • పాలిటిక్స్ ఆఫ్ ది వోంబ్ ది పెరిల్స్ ఆఫ్ ఐవీఎఫ్, సరోగసీ & మోడిఫైడ్ బేబీస్, పెంగ్విన్ రాండమ్ హౌస్, 2016.ISBN 978-0670088720ISBN 978-0670088720

మూలాలు[మార్చు]

  1. ↑ Virani, Pinki, 1959- (2001). Once was Bombay. New Delhi: Penguin. ISBN 0-14-028791-4. OCLC 49350714.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) CS1 maint: numeric names: authors list (link)
  2. ↑ Srinivasan, Madhumita (2015-08-05). "Theatre tribute to Aruna Shanbaug". The Hindu (in Indian English). ISSN 0971-751X. Retrieved 2020-01-30.
  3. ↑ R. Krithika (19 July 2009). "As we see ourselves". The Hindu. Archived from the original on 29 June 2011. Retrieved 17 July 2013.
  4. ↑ "The Egg Commerce". Daily Pioneer. 25 September 2016.
  5. ↑ "Pinki Virani". HarperCollins (in ఇంగ్లీష్). Retrieved 2022-05-25.
  6. ↑ Pratyush Patra. "Aruna Shanbaug's story retold on stage". Times of India. Delhi,India. Retrieved 2018-12-04.
  7. ↑ Shikha Jain (21 October 2018). "Aruna's Story: She was no less a martyr who sparked progressive change". Retrieved 2018-12-04.
  8. ↑ Drama critic (2004-01-07). "Nobody's Child". Indian Express. Archived from the original on 29 September 2004. Retrieved 2010-08-29.
  9. ↑ Drama critic (11 April 2005). "An unspoken bitter truth". The Hindu. Chennai, India. Archived from the original on 3 November 2012. Retrieved 2008-12-24.
  10. ↑ SHALINI UMACHANDRAN (12 Sep 2004). "It happens here too". The Hindu. Chennai, India. Archived from the original on 30 September 2004. Retrieved 2013-07-13.
  11. ↑ "Pinki Virani on commercial surrogacy: 'Worst kind of patriarchy posturing as pro-woman choice'". Firstpost. 11 September 2016. Retrieved 11 September 2016.
  12. ↑ "India court admits plea to end life of rape victim". BBC News, Delhi. 17 December 2009.
  13. ↑ "Aruna Shanbaug: Brain-damaged India nurse dies 42 years after rape". BBC News. 18 May 2015. Retrieved 11 September 2016.
  14. ↑ "After 36 yrs of immobility, a fresh hope of death". Indian Express. 17 December 2009. Retrieved 7 March 2011.
  15. ↑ "Supreme Court decision on Aruna Ramachandra Shanbaug versus Union of India" (PDF). Supreme Court of India. Archived from the original (PDF) on 10 January 2017. Retrieved 11 September 2016.
  16. ↑ "Virani saga". The Tribune. 1 August 2009.

బాహ్య లింకులు[మార్చు]

"https://te.wikipedia.org/w/index.php?title=పింకీ_విరాణి&oldid=4077076" నుండి వెలికితీశారు