రీతికా వజిరాణి
| రీతికా గినా వజిరాణి | |
|---|---|
| దస్త్రం:Reetika Vazirani.jpg | |
| పుట్టిన తేదీ, స్థలం | 9 ఆగస్టు 1962 పాటియాలా, ఇండియా |
| మరణం | 2003 జూలై 16 (వయసు 40) చెవీ చేజ్, మేరీల్యాండ్, యునైటెడ్ స్టేట్స్ |
| వృత్తి | రచయిత్రి |
| జాతీయత | అమెరికన్ |
| రచనా రంగం | కవిత్వం |
| గుర్తింపునిచ్చిన రచనలు | తెల్ల ఏనుగులు, వరల్డ్ హోటల్, రాధ చెప్పింది |
రీతికా గినా వజిరాణి (ఆగష్టు 9, 1962 - జూలై 16, 2003) భారతీయ-అమెరికన్ వలస కవయిత్రి, విద్యావేత్త.
జీవితం[మార్చు]
వజిరాణి 1962లో భారతదేశంలోని పాటియాలాలో జన్మించింది. 1965లో వలస చట్టాలు సడలించిన తరువాత అమెరికాకు వస్తున్న భారతీయుల తరంగంలో భాగంగా ఆమె కుటుంబం 1968లో పంజాబ్ను విడిచిపెట్టినప్పుడు ఆమెకు ఆరు సంవత్సరాలు. కొన్ని తాత్కాలిక విరామాల తర్వాత ఇల్లినాయిస్లోని వైట్ ఓక్లో ఆ కుటుంబం స్థిరపడింది. ఆమె తండ్రి సుందర్ వజిరాణి ఓరల్ సర్జన్, ఆయన ఇల్లినాయిస్ విశ్వవిద్యాలయంలో గ్రాడ్యుయేట్ విద్యను అభ్యసించారు, తరువాత హోవార్డ్ విశ్వవిద్యాలయం యొక్క దంత పాఠశాలలో అసిస్టెంట్ డీన్ అయ్యారు. మేరీల్యాండ్లోని సిల్వర్ స్ప్రింగ్లోని స్ప్రింగ్బ్రూక్ హై స్కూల్ నుండి పట్టభద్రురాలై, 1984లో పట్టభద్రురాలైన వెల్లెస్లీ కళాశాల తన విద్యను కొనసాగించింది. అక్కడ ఆమె భారతదేశం, థాయిలాండ్, జపాన్, చైనా వెళ్లడానికి థామస్ జె. వాట్సన్ ఫెలోషిప్ అందుకుంది. తరువాత ఆమె వర్జీనియా విశ్వవిద్యాలయం నుండి హోయిన్స్ ఫెలోగా ఎం.ఎఫ్.ఎ. ను సంపాదించింది.[3]
వజిరాణి తన కుమారుడు జెహాన్తో కలిసి న్యూజెర్సీ ట్రెంటన్, ఆమె భాగస్వామి, జెహాన్ తండ్రి అయిన కవి యూసెఫ్ కొమున్యాకాకు సమీపంలో నివసించారు. అక్కడ ఆమె ది కాలేజ్ ఆఫ్ న్యూజెర్సీ విజిటింగ్ ఫ్యాకల్టీ మెంబర్గా సృజనాత్మక రచనను నేర్పింది.[4] ఆమె మరణించే సమయానికి, ఎమోరీ విశ్వవిద్యాలయం ఆంగ్ల విభాగంలో చేరాలనే ఉద్దేశ్యంతో వర్జీనియాలోని విలియమ్స్బర్గ్లోని కాలేజ్ ఆఫ్ విలియం & మేరీ రైటర్-ఇన్-రెసిడెన్స్గా ఉన్నారు.[5]2003 జూలై 16న, మేరీల్యాండ్లోని చెవీ చేజ్, నవలా రచయిత హోవార్డ్ నార్మన్, అతని భార్య కవి జేన్ షోర్ నివాసంలో వజిరాణి బస చేశారు.[1] అక్కడ, వజిరాణి తన రెండేళ్ల కుమారుడు జెహాన్ను అనేకసార్లు కత్తితో పొడిచి చంపి, ఆపై తనను తాను ఘోరంగా పొడిచి చంపాడు.[6][7][8][9]
రచయిత్రిగా[మార్చు]
వాజిరాని రెండు కవితా సంకలనాల రచయిత, వైట్ ఎలిఫెంట్స్, 1995 బర్నార్డ్ న్యూ ఉమెన్ పోయెట్స్ ప్రైజ్ విజేత, వరల్డ్ హోటల్ (కాపర్ కేనియన్ ప్రెస్, 2002) 2003 అనిస్ఫీల్డ్-వోల్ఫ్ బుక్ అవార్డు విజేత.[10][11] ఆమె షెనాండోహ్ కు సహాయ, సలహా సంపాదికగా, కల్లలూకి పుస్తక సమీక్ష సంపాదికగా, దక్షిణాసియా సాహిత్య పత్రిక కాటమరాన్ సీనియర్ కవిత్వ సంపాదికగా పనిచేశారు. ఆమె ఉర్దూ నుండి కవిత్వాన్ని అనువదించింది, ఆమె కొన్ని కవితలను ఇటాలియన్లోకి అనువదించింది.[12][13]
ఆమె పద్యం "మౌత్-ఆర్గాన్స్ అండ్ డ్రమ్స్" అనే పుస్తకం పోయెట్స్ ఎగైనెస్ట్ ది వార్ (నేషన్ బుక్స్, 2003) అనే సంకలనంలో ప్రచురించబడింది.[14]
లెస్లీ మెక్గ్రాత్, రవిశంకర్ సంపాదకీయం చేసిన వజిరాణి చివరి కవితా సంకలనం రాధా సేస్ 2009లో డ్రంకెన్ బోట్ మీడియా ప్రచురించింది.[15]
అవార్డులు[మార్చు]
- 2003, అనీస్ఫీల్డ్-వోల్ఫ్ బుక్ అవార్డు [16]
- 1995, బర్నార్డ్ మహిళా కవుల బహుమతి
ఆమె డిస్కవరీ/ది నేషన్ అవార్డు, పుష్కార్ట్ ప్రైజ్, పోయెట్స్ & రైటర్స్ ఎక్స్ఛేంజ్ ప్రోగ్రామ్ అవార్డు, బ్రెడ్ లోఫ్, సెవానీ రైటర్స్ కాన్ఫరెన్స్ల నుండి ఫెలోషిప్లు, ఆమె వ్యాసం, "ది ఆర్ట్ ఆఫ్ బ్రీతింగ్" కోసం గ్లెన్నా లుషే/ప్రైరీ స్కూనర్ అవార్డు, సంకలనంలో చేర్చబడింది హౌ వి లివ్ అవర్ యోగా (బీకాన్ 2001).[17] ఆమె ది బెస్ట్ అమెరికన్ పోయెట్రీ 2000 లో ఒక పద్యం కూడా ఉంది.[18]
థామస్ జె. వాట్సన్ ఫెలో ఇన్ ఇండియా, థాయ్ లాండ్, జపాన్, చైనా, సి. సెవానీ రైటర్స్ కాన్ఫరెన్స్, టేనస్సీ విలియమ్స్ కవిత్వంలో పాండిత్యం, 1993; డిస్కవరీ/నేషన్ అవార్డ్, 1994; బర్నార్డ్ న్యూ ఉమెన్ పొయెట్స్ ప్రైజ్, 1995, వైట్ ఎలిఫెంట్స్ కోసం; వాల్టర్ ఇ. డాకిన్ ఫెలోషిప్, 1996; వర్జీనియా ఫాల్కనర్ అవార్డు ఫర్ లిటరరీ ఎక్సలెన్స్, 1997, ప్రైరీ షూనర్ లోని అనేక కవితలకు; 1998లో జరిగిన పోయెట్స్ అండ్ రైటర్స్ ఎక్స్ఛేంజ్ కార్యక్రమంలో పాల్గొనేందుకు ఎంపికయ్యారు. "కూతురు-తల్లి-మాయ-సీత;" కవితకు పుష్కార్ట్ బహుమతి, 1999 వరల్డ్ హోటల్ కోసం అనిస్ఫీల్డ్-వోల్ఫ్ బుక్ అవార్డు, 2003; "ది ఆర్ట్ ఆఫ్ బ్రీతింగ్" వ్యాసానికి గ్లెనా లుషే అవార్డు, ప్రేరీ షూనర్; బ్రెడ్ లోఫ్ రైటర్స్ కాన్ఫరెన్స్ లో ఫెలో.[17]
మరణం[మార్చు]
1962 ఆగస్టు 9న భారత్ లో జన్మించి మేరీల్యాండ్ లో పెరిగిన ఆమె విలియం అండ్ మేరీ కళాశాలలో రచయిత్రిగా, కల్లాలూ క్రియేటివ్ రైటింగ్ వర్క్ షాప్స్ లో కోర్ ఫ్యాకల్టీలో సభ్యురాలిగా పనిచేశారు. రీతికా వజీరానీ జూలై 16, 2003 న మరణించింది.
మూలాలు[మార్చు]
- ↑ Earl Gregg Swem Library, College of William and Mary - Inventory of the Reetika Vazirani Papers
- ↑ "Reetika Vazirani". poets.org. Retrieved 14 February 2020.
- ↑ . "Remebering Reetika Vazirani: National Press Club, Washington, DC, July 26, 2003". jstor.org.
- ↑ Fiore, Kristina. "A loss for words: Reetika Vazirani, poet and professor, commits suicide at 40". The Signal. Retrieved 2016-02-07.
- ↑ "Remembering Reetika Vazirani – A midnight wail across the cultural divide". indiaunfinished.wordpress.com. 18 July 2009. Retrieved 15 February 2020.
- ↑ "The Failing Light: Why did a rising young poet plunge into despair, taking her own life and the life of her 2-year-old son?". washingtonpost.com. Retrieved 14 February 2020.
- ↑ David A. Fahrenthold and Simone Weichselbaum In Final Hours, Despair Defeated Poet, 15 July 2003 Archived 7 డిసెంబరు 2013 at the Wayback Machine
- ↑ "The Inscrutable Tragedy of Reetika Vazirani". longreads.com. 16 February 2015. Retrieved 14 February 2020.
- ↑ "A loss for words: Reetika Vazirani, poet and professor, commits suicide at 40". tcnjsignal.net. Retrieved 15 February 2020.
- ↑ "White Elephants Reetika Vazirani". cse.iitk.ac.in. Retrieved 15 February 2020.
- ↑ "World Hotel". Copper Canyon Press. Retrieved 2016-02-07.
- ↑ "Reetika Vazirani". pshares.org. Ploughshares at Emerson College. Retrieved 15 February 2020.
- ↑ "Independence by Reetika Vazirani". theparisreview.org. Retrieved 15 February 2020.
- ↑ "Reetika Vazirani". Archived from the original on 11 March 2007. Retrieved 15 February 2020.
- ↑ "Radha Says". thecafereview.com. 15 December 2016. Retrieved 14 February 2020.
- ↑ "Reetika Vazirani". anisfield-wolf.org. Retrieved 14 February 2020.
- ↑ 17.0 17.1 Error on call to Template:cite paper: Parameter title must be specified
- ↑ ""My Flu" by Reetika Vazirani". bestamericanpoetry.com. Retrieved 15 February 2020.