వాడుకరి:Mohanakrishnaindicwiki/ప్రయోగశాల/History of theatre

పాశ్చాత్య థియేట ర్ఏథెన్స్ రాజ్యపు , పండుగలు, మతపరమైన ఆచారాలు, రాజకీయాలు, చట్టాలు , అథ్లెటిక్స్ మరియు జిమ్నాస్టిక్స్, సంగీతం, కవిత్వం, వివాహాలు, అంత్యక్రియలు లాంటి , ప్రజల వీక్షణార్ధం, నాటక ప్రదర్శన కోసం ప్రాంభమై విస్తృతంగా ప్రతి ఒక్కరి సంస్కృతిలో సంప్రదాయం లో భాగం గా మారింది . నగర-రాష్ట్రంలోని అనేక ఉతాహవంతులైన యూవకులు పాల్గొనడం, మరియు ప్రేక్షకుల సభ్యునిగా (లేదా థియేట్రికల్ ప్రొడక్షన్స్‌లో పాల్గొనేవారిగా) సిటీ డియోనిసియాలో తప్పనిసరిగా హాజరు కావడం పౌరసత్వంలో ఒక ముఖ్యమైన భాగంగా మారిమారిందని చెప్పవచు . సివిల్ పార్టిసిపేషన్, లా-కోర్ట్ లేదా పొలిటికల్ అసెంబ్లీలో ప్రదర్శనలలో ప్రతిభ కనబరిచిన వక్తల యొక్క వాక్చాతుర్యాన్ని కూడా అంచనా వేయబడేది అందుకనే ఈ రెండూ థియేటర్‌కు సారూప్యంగా ఉన్నాయని మరియు దాని నాటకీయ పదజాలం గ్రహించడానికి ఎక్కువగా వచ్చాయి. గ్రీకులు నాటకీయ విమర్శ మరియు థియేటర్ ఆర్కిటెక్చర్ యొక్క భావనలను కూడా అభివృద్ధి చేశారు. నటులు te త్సాహిక లేదా ఉత్తమ సెమీ ప్రొఫెషనల్. పురాతన గ్రీస్ థియేటర్ మూడు రకాల నాటకాలను కలిగి ఉంది: విషాదం, కామెడీ మరియు సెటైర్ నాటకం. పురాతన గ్రీస్‌లో థియేటర్ యొక్క మూలాలు, థియేటర్ యొక్క మొదటి సిద్ధాంతకర్త అరిస్టాటిల్ (క్రీ.పూ. 384–322) ప్రకారం, డయోనిసస్‌ను గౌరవించిన ఉత్సవాల్లో కనుగొనవచ్చు. 10,000-20,000 మంది కూర్చునే సామర్థ్యం గల కొండప్రాంతాల్లో కత్తిరించిన సెమీ వృత్తాకార ఆడిటోరియాలో ప్రదర్శనలు ఇవ్వబడ్డాయి. వేదిక డ్యాన్స్ ఫ్లోర్ (ఆర్కెస్ట్రా), డ్రెస్సింగ్ రూమ్ మరియు సీన్-బిల్డింగ్ ఏరియా (స్కీన్) ను కలిగి ఉంది. పదాలు చాలా ముఖ్యమైన భాగం కాబట్టి, మంచి ధ్వని మరియు స్పష్టమైన డెలివరీ చాలా ముఖ్యమైనవి. నటీనటులు (ఎల్లప్పుడూ పురుషులు) వారు ప్రాతినిధ్యం వహిస్తున్న పాత్రలకు తగిన ముసుగులు ధరించారు మరియు ప్రతి ఒక్కరూ అనేక భాగాలను పోషించవచ్చు. ఎథీనియన్ విషాదం-విషాదం యొక్క పురాతన రూపం-ఇది ఒక రకమైన నృత్య-నాటకం, ఇది నగర-రాష్ట్ర నాటక సంస్కృతిలో ఒక ముఖ్యమైన భాగం. క్రీస్తుపూర్వం 6 వ శతాబ్దంలో కొంతకాలం ఉద్భవించిన తరువాత, ఇది క్రీస్తుపూర్వం 5 వ శతాబ్దంలో పుష్పించింది (చివరి నుండి ఇది గ్రీకు ప్రపంచం అంతటా వ్యాపించటం ప్రారంభమైంది), మరియు హెలెనిస్టిక్ కాలం ప్రారంభం వరకు ప్రజాదరణ పొందింది.

రంగస్తలం

నాటక, కళా రంగ కళాకారులు ప్రదర్శనలు ఇచ్చే స్థలాన్ని రంగస్తలం అంటారు . ఆగ్లం లో( థియేటర్) అని అంటారు . ఇందులో కళాకారుల వారి తెర తీసిన తరువాత ప్రదర్శనకారులను ఇవ్వడం ద్వారా , సాధారణంగా నటులు లేదా నటీమణులు వారి వారి పాత్రలకు తగిన విదమైన పాత్రలు ఇవ్వడం నటనలు , హావభావాలు ప్రదర్శించగలుగుతారు . ఇది ఒక నిర్దిష్ట ప్రదేశంలో, తరచూ కొన్ని ప్రేక్షకుల ముందు వేదికపై ప్రత్యక్ష నిజమైన లేదా ఉహించి ( సృష్టించబడిన ) నిజ జీవితపు సంఘటన యొక్క అనుభవాన్ని ప్రదర్శించడానికి. ప్రదర్శకులు ఈ అనుభవాన్ని సంజ్ఞ, ప్రసంగం, పాట, సంగీతం మరియు నృత్యాల కలయిక ద్వారా ప్రేక్షకులకు తెలియజేయడం జరుగుతుంది . పెయింట్ దృశ్యం మరియు వంటి స్టేజ్‌క్రాఫ్ట్ వంటి కళ యొక్క అంశాలు అనుభవం యొక్క భౌతికత్వం, ఉనికి మరియు తక్షణం నిర్దిష్ట ప్రదేశం లో స్పందించే వీక్షించే ప్రేక్షకుల ఎదురుగా కళాకారులు ప్రదర్శించే ప్రదేశమే రంగస్తలం గా చెప్పవచు . "థియేటర్" అనే పదం ప్రాచీన గ్రీకు from పదం (థెట్రాన్, "చూడటానికి ఒక ప్రదేశం") నుండి ఉద్భవించింది, తెలుగులో θεάομαι ( "చూడటానికి", "చూడటానికి", " గమనించడానికి ") అనే అర్థాలు ఉన్నాయి . ఆధునిక పాశ్చాత్య థియేటర్ గ్రీక్ నాటకరంగ ఆధారంగా చేసుకొని నిర్మించినవే అనితెలుస్తుంది . ఇక్కడె సాంకేతిక పరిభాష , కళా ప్రక్రియలుగా వర్గీకరించడం మరియు దాని ఇతివృత్తాలు, స్టాక్ పాత్రలు మరియు కథా వస్తువులను సృష్టించుకోవడం జరిగేది . థియేటర్ ఆర్టిస్ట్ (నాటక రంగ కళాకారులు) వారు రంగస్థల ప్రదర్శనకు ముందు గా థియేటర్‌ రిహార్సల్ ( పూర్వాభినయం ) చేసుకుంటారు . ఇతర ప్రదర్శన కళలు, సంగీత కళారూపం మరియు నృత్య కళారూపం సాహిత్యం మరియు సాధారణంగా కళల నుండి వేరు చేస్తుంది అయితే ఇవి ఆధునిక కళారూపాలుగా ఎక్కువగా ప్రభావం చూపాయని చేపవచ్చు బ్యాలెట్ మరియు ఒపెరా యొక్క కళారూపాలు కూడా థియేటర్ మరియు నటన, దుస్తులు మరియు ప్రదర్శన వంటి అనేక సమావేశాలను ఉపయోగిస్తాయి. సంగీతం తో అనుకరించే నృత్య ప్రదర్శనలు 19 ఇటలీ పునర్జీవం పోసుకొని నేడు మనం చూస్తున కళాప్రదర్శనలు థియేటర్ పిలువడం మనం చుస్తునాం ఐతే ఈ మార్పు అన్నది , ఒక్కసారిగా అభివృద్ధి చెందిన మార్పు కాదఅని తెలుసుకోవాలి .

మరింత సమాచారం జోడించడం లేదా లోపాలను సవరించడం ద్వారా. వికిపీడియాకు మీ సహకారాన్ని అందించగలరు.

పాశ్చాత్య థియేట ర్ఏథెన్స్ రాజ్యపు , పండుగలు, మతపరమైన ఆచారాలు, రాజకీయాలు, చట్టాలు , అథ్లెటిక్స్ మరియు జిమ్నాస్టిక్స్, సంగీతం, కవిత్వం, వివాహాలు, అంత్యక్రియలు లాంటి , ప్రజల వీక్షణార్ధం, నాటక ప్రదర్శన కోసం ప్రాంభమై విస్తృతంగా ప్రతి ఒక్కరి సంస్కృతిలో సంప్రదాయం లో భాగం గా మారింది . నగర-రాష్ట్రంలోని అనేక ఉతాహవంతులైన యూవకులు పాల్గొనడం, మరియు ప్రేక్షకుల సభ్యునిగా (లేదా థియేట్రికల్ ప్రొడక్షన్స్‌లో పాల్గొనేవారిగా) సిటీ డియోనిసియాలో తప్పనిసరిగా హాజరు కావడం పౌరసత్వంలో ఒక ముఖ్యమైన భాగంగా మారిమారిందని చెప్పవచు . సివిల్ పార్టిసిపేషన్, లా-కోర్ట్ లేదా పొలిటికల్ అసెంబ్లీలో ప్రదర్శనలలో ప్రతిభ కనబరిచిన వక్తల యొక్క వాక్చాతుర్యాన్ని కూడా అంచనా వేయబడేది అందుకనే ఈ రెండూ థియేటర్‌కు సారూప్యంగా ఉన్నాయని దానివలన నాటకీయ పదజాలం గా గ్రహించడానికి ఎక్కువగా అవకాశాలు వున్నాయి.

మొదట గ్రీకులు నాటకీయ, విమర్శ , థియేటర్ ,ఆర్కిటెక్చర్ యొక్క భావనలను అభివృద్ధి చేయడం . నటులు , త్సాహిక , ఉత్తమ సెమీ ప్రొఫెషనల్ అని . పురాతన గ్రీస్ రంగస్థలాలు మూడు రకాల నాటకాలను ప్రదర్శించేవి అవి

విషాదం నాటకం.

కామెడీ నాటకం.

సెటైర్ నాటకం.

. పురాతన గ్రీస్‌లో థియేటర్ యొక్క మూలాలు, థియేటర్ యొక్క మొదటి సిద్ధాంతకర్త అరిస్టాటిల్ (క్రీ.పూ. 384–322) ప్రకారం, డయోనిసస్‌ను గౌరవించిన ఉత్సవాల్లో కనుగొనవచ్చు. 10,000-20,000 మంది కూర్చునే సామర్థ్యం గల కొండప్రాంతాల్లో కత్తిరించిన సెమీ వృత్తాకార ఆడిటోరియాలో ప్రదర్శనలు ఇవ్వబడ్డాయి. వేదిక డ్యాన్స్ ఫ్లోర్ (ఆర్కెస్ట్రా), డ్రెస్సింగ్ రూమ్ మరియు సీన్-బిల్డింగ్ ఏరియా (స్కీన్) ను కలిగి ఉంది. పదాలు చాలా ముఖ్యమైన భాగం కాబట్టి, మంచి ధ్వని మరియు స్పష్టమైన డెలివరీ చాలా ముఖ్యమైనవి. నటీనటులు (ఎల్లప్పుడూ పురుషులు) వారు ప్రాతినిధ్యం వహిస్తున్న పాత్రలకు తగిన ముసుగులు ధరించారు మరియు ప్రతి ఒక్కరూ అనేక భాగాలను పోషించవచ్చు. ఎథీనియన్ విషాదం-విషాదం యొక్క పురాతన రూపం-ఇది ఒక రకమైన నృత్య-నాటకం, ఇది నగర-రాష్ట్ర నాటక సంస్కృతిలో ఒక ముఖ్యమైన భాగం. క్రీస్తుపూర్వం 6 వ శతాబ్దంలో కొంతకాలం ఉద్భవించిన తరువాత, ఇది క్రీస్తుపూర్వం 5 వ శతాబ్దంలో పుష్పించింది (చివరి నుండి ఇది గ్రీకు ప్రపంచం అంతటా వ్యాపించటం ప్రారంభమైంది), మరియు హెలెనిస్టిక్ కాలం ప్రారంభం వరకు ప్రజాదరణ పొందింది.