వాడుకరి:Vahidshaik786

ఒకానొక కాలంలో టర్కీ దేశంలో కొండల మధ్యన ఒక చిన్న గుడిసెలో ఓ మహిళ తన కుమారుడితో కలిసి జీవిస్తుండేది. కానీ ఆ అబ్బాయి వయసు ఇరవై ఏళ్ళు పై బడ్డా తలపై జుట్టు మాత్రం ఇంకా అప్పుడే పుట్టిన శిశవుకు లానే ఉండేది. అందువల్ల అతను వయసైపోయినవాడిలా కనిపించేవాడు. దానికితోడు అతను ఏ పనీ సక్రమంగా చేసేవాడు కాదు. తల్లి అతన్ని ఎక్కడ పనిలో పెట్టినా వెంటనే తిరిగొచ్చేసేవాడు.

అలా ఉండగా ఓ వేసవి కాలం ఉదయం వాళ్ళ గుడిసె బయట ఉన్న తోటలో మగత నిద్రలో పడుకుని ఉండగా సుల్తాన్ కూతురు అందంగా అలంకరించుకుని తన చెలికత్తెలతో కలిసి గుర్రం మీద అటువైపుగా వెళుతూ కన్పించింది. పడుకున్న వాడల్లా అలా మోచేతి మీద పైకి లేచి ఆమె వైపు చూశాడు. అంతే! ఆ ఒక్క చూపు అతని స్వభావాన్నే మార్చేసింది.

వెంటనే దిగ్గున పైకి లేచి ఈ అమ్మాయిని తప్ప ఇంకెవర్నీ పెళ్ళి చేసుకోకూడదు అని నిర్ణయించుకుని గంతులు వేస్తూ తల్లి దగ్గరకు వెళ్ళి,

“నువ్వు వెంటనే సుల్తాన్ దగ్గరికి వెళ్ళి ఆయన కూతుర్ని నాకిచ్చి పెళ్ళి చేయమని అడగాలి” అన్నాడు.

ఉన్నట్టుండి కొడుకు అలా విచిత్రమైన కోరిక కోరేసరికి ఆమెకు పిచ్చి పట్టినట్లయి నిస్సహాయంగా ఓ మూలన కూలబడిపోయింది.

“చెప్తుంటే అర్థం కావడం లేదా నువ్వు పోయి సుల్తాన కూతుర్నిచ్చి నాకు పెళ్ళి చేయమని అడగాలి” అసహనంగా అన్నాడు.

“కానీ నువ్వు…. నువ్వేం మాట్లాడుతున్నావో నీకు అర్థం అవుతోందా?” ఆమె మాటలింకా తడబడుతూనే ఉన్నాయి.

“నీకు ఏ వ్యాపారం తెలీదు. మీ తండ్రి నీకోసం నాలుగు బంగారు నాణేలు తప్ప చిల్లి గవ్వ ఆస్తి కూడా మిగల్చలేదు. అలాంటిది నీకు సుల్తాన్ తన కుమార్తెనిచ్చి పెళ్ళి చేస్తాడంటావా? అసలు నువ్వు మతుండే మాట్లాడుతున్నావా?” అన్నది.

“అదంతా నాకు తెలీదు. నువ్వు మాత్రం నేను చెప్పినట్లు సుల్తాన్ దగ్గరికి వెళ్ళాల్సిందే” అంటూ పట్టు బట్టాడు. మోహం అటువంటిది మరి!

ఆమె వినీ విన్నట్లు ఉన్నా పగలూ రాత్రీ అదే పనిగా ఆమెను విసిగించేవాడు. వాడి పోరు తట్టుకోలేక ఒకనాడు ఆమె ఉన్నంతలో మంచి బట్టలు కట్టుకుని కొండకవతల ఉన్న రాజప్రాసాదానికి బయలు దేరింది.

ఆ రోజనగా సుల్తాన్ ప్రజల సమస్యలను తెలుసుకోవడానికి కొంత సమయం కేటాయించి ఉన్నాడు కాబట్టి ఆమె సుల్తాన్ ను దర్శనం చేసుకోవడానికి కష్టం కాలేదు.

“జహాపనా! దయచేసి నన్ను పిచ్చిదాన్నిగా భావించకండి. నేనలా కనిపించవచ్చు. కానీ నాకో కొడుకున్నాడు. వాడు మీ కుమార్తెను చూసినప్పటి నుంచీ నేను ఇక్కడికి వచ్చేదాకా ఒక్కరోజు కూడా నన్ను ప్రశాంతంగా ఉండనివ్వలేదు. వాడు పెళ్ళి చేసుకుంటే మీ కుమార్తెనే పెళ్ళి చేసుకుంటాడట.”

“నేనప్పటికీ ఎంతగానో నచ్చజెప్పి చూశాను. అసలు ఇలా మాట్టాడినందుకు సుల్తాన్ నా తల తీసేసినా ఆశ్చర్యం లేదని చెప్పాను అయినా విన్లేదు. అందుకే మీ దగ్గరకు ఇలా వచ్చాను. ఇక మీ ఇష్టం వచ్చినట్లు చెయ్యండి” అని చెప్పి తలవంచుకుని నిలబడింది.

ఆ సుల్తాన్ కి ఎప్పుడూ ఇలాంటి మనుషులంటే ఆసక్తే. పైగా ఇదంతా ఆయనకు కొత్తగా, వింతగా తోచింది. అందుకనే అలా చేతులు కట్టుకుని వణుకుతూ నిల్చున్న ఆమెతో

“సరే! ముందు నీ కొడుకుని ఇక్కడికి పంపించు” అన్నాడు.

ఆమెకు ఆశ్చర్యంతో నోటమాట రాలేదు. తన్ను తాను నమ్మలేక పోయింది. కానీ సుల్తాన్ రెండో సారి మరింత మార్ధవంగా పలికేసరికి ఆమె కొంచెం ధైర్యం తెచ్చుకుని వంగి వంగి సలామ్ చేస్తూ అక్కడి నుంచి ఇంటివైపు దారి తీసింది.

ఆమె ఇంటి గుమ్మంలో అడుగు పెట్టగానే కొడుకు ఆదుర్దాగా “ఏమైంది విషయం?” అంటూ ఎదురొచ్చాడు.

“నువ్వు వెంటనే క్షణం కూడా ఆలస్యం చేయకుండా సుల్తాన్ దగ్గరికి వెళ్ళి నేరుగా ఆయనతోనే మాట్లాడాలి” అంది.

ఆ శుభవార్త వినగానే అతని ముఖం ఆనందంతో వెలిగిపోయింది. ఆమె మాత్రం “నా కొడుక్కి కొంచెం వెంట్రుకలుండుంటే ఇంకా అందంగా ఉండేవాడు కదా” అని బాధ పడింది.

“వెళతాను! మెరుపు కన్నా వేగంగా వెళతాను!!” అని అప్పటికప్పుడే అక్కడి నుండి అదృశ్యమైపోయాడు.

సుల్తాన్ ఆ బట్టతల వాడిని చూడగానే ఇంక వాళ్ళతో పరిహాసమాడటం మంచిది కాదని భావించాడు. ఎలాగూ అతన్ని తనే పిలిపించాడు కాబట్టి కారణం లేకుండా అతన్ని తిప్పి పంపడం ఇష్టం లేక అతనితో

“నువ్వు మా కుమార్తెను వివాహమాడదలచావని విన్నాను. కానీ ఆమెను వివాహం చేసుకోవాలంటే ఓ షరతుంది. ఆమెను పెళ్ళి చేసుకోబోయే వాడు ఈ ప్రపంచంలో ఉండే పక్షులన్నింటినీ పట్టి ఇక్కడ ఉద్యానవనంలోకి తీసుకురావాలి” అన్నాడు.

సుల్తాన్ నోటవెంట ఆ మాట వినగానే అతని ఉత్సాహమంతా నీరు గారిపోయింది.

“అసలు ప్రపంచంలో ఉండే పక్షులనంతా ఎలా పట్టాలి? ఒకవేళ అలా పట్టుకున్నా వాటన్నింటినీ ఉద్యానవనానికి చేర్చాలంటే ఎంత సమయం పడుతుంది?” ఇలా పరి పరి విధాలా ఆలోచించాడు.

కానీ తాను ఏ ప్రయత్నం చేయకుండానే రాజకుమార్తెను వదులుకున్నాననే భావన రాజులో కలగనీయకూడదని రాజుతో “అలాగే!” అని చెప్పి రాజభవనం దాటి ఇష్టం వచ్చిన దిక్కుకు నడవసాగాడు. ఆ విధంగా ఓ వారం రోజులపాటు నడిచాడు. అలా సాగిపోతుండగా అతనికి పెద్ద పెద్ద రాళ్ళు అక్కడక్కడా విసిరేసినట్లుండే ఓ ఎడారి ఎదురైంది.

దాన్ని దాటుతూ ఉండగా ఒకానొక రాతి నీడలో కూర్చుని ఉన్న ఒక సాధువు దర్శనమిచ్చాడు. ఆయన్ను సమీపిస్తుండగా చేయి జాపి రమ్మని సైగ చేశాడు.

అక్కడికెళ్ళి కూర్చోగానే ఆ సాధువు “నువ్వు ఏదో సమస్యల్లో ఉన్నట్లున్నావు. అదేంటో చెబితే నేను కొంచెం సహాయం చేయడానికి ప్రయత్నిస్తాను” అన్నాడు.

“ఓ ఋషివర్యా! నేను మా దేశాన్ని పాలించే సుల్తాన్ కుమార్తెను పెళ్ళి చేసుకోవాలనుకున్నాను. కానీ ఆయన ఈ ప్రపంచంలో ఉండే పక్షులన్నింటినీ తీసుకొచ్చి ఉద్యానవనంలో వదిలితేగానీ కుదరదంటున్నాడు. ఈ పని ఎవరైనా చేయగలరా అసలు?” అని అడిగాడు.

“అధైర్యపడకు నాయనా! ఆ పని నీవనుకున్నంత కష్టమేమీ కాదులే ఇక్కడి నుండి పడమట దిక్కుగా ఓ రెండురోజులు ప్రయాణం చేస్తే ఓ తమాల వృక్షం కనిపిస్తుంది. అంతపెద్ద చెట్టు నువ్వు ఈ భూమ్మీద మరెక్కడా చూసి ఉండవు. దాని కిందకు వెళ్ళి బాగా దట్టంగా నీడ ఉన్న చోట మొదలుకు దగ్గరగా కదలకుండా కూర్చో.”

“కొద్దిసేపటి తర్వాత నీకు బ్రహ్మాండమైన పక్షి రెక్కల శబ్ధం వినిపిస్తుంది. ప్రపంచంలో ఉన్న అన్ని పక్షులూ అక్కడికే వచ్చి దాని శాఖల్లో చేరతాయి. అంతా నిశ్శబ్దం అయ్యేంత వరకూ ఏమీ చెయ్యొద్దు. ఆ తరువాత నేను నీకు చెప్పబోయే మంత్రాన్ని జపించు. అంతే పక్షులన్నీ ఎక్కడివక్కడ అలాగే ఉండిపోతాయి. అప్పుడు నువ్వు వాటన్నింటినీ నీ తలపైన, భుజాలపైన ఎక్కించుకుని సుల్తాన్ దగ్గరికి తీసుకెళ్ళవచ్చు” అని చెప్పి చెవిలో ఓ మంత్రం ఉపదేశించాడు.

అతను ఆనంద పరవశుడై ఆ సాధువుకు నమస్కరించి ఆయన చెప్పిన దిక్కుగా సాగిపోయాడు.

ఆ తర్వాత కొద్ది రోజులకు సుల్తాన్ ఆస్థానంలోకి పక్షుల రెక్కలతో కప్పబడియున్న ఓ విచిత్ర ఆకారం లోపలికి వస్తూ అతని కంటపడింది. సుల్తాన్ ఆశ్చర్యానికి అంతే లేదు. అంతకు ముందెన్నడూ ఆయన అలాంటి దృశ్యాన్ని చూసి ఎరుగడు. చిన్ని చిన్ని పక్షులు బెరుకు బెరుకు కళ్ళతో చూస్తూ వస్తూ ఉంటే అదో అద్భుత దృశ్యంలా గోచరించింది అతనికి.

నెమ్మదిగా రెక్కల చప్పుడు ప్రారంభమైంది. రంగు రంగుల రెక్కలు విచ్చుకుంటున్నాయి. వాటి మధ్యలో నుంచి “వెళ్ళండి” అనే అరుపు వినపడగానే అవి నలువైపులా ఎగురుతూ సుల్తాన్ చుట్టూ ఒకసారి తిరిగి తెరచి ఉన్న కిటికీల గుండా పక్కనే ఉన్న తోటలో తమ గూళ్ళను వెతుక్కోవడానికి వెళ్ళిపోయాయి.