సారా వినిఫ్రెడ్ ప్యారీ

వికీపీడియా నుండి
Jump to navigation Jump to search
సారా వినిఫ్రెడ్ ప్యారీ
జననం(1870-05-20)1870 మే 20
వెల్ష్‌పూల్, మోంట్‌గోమెరీషైర్, వేల్స్
మరణం1953 ఫిబ్రవరి 12(1953-02-12) (వయసు 82)
క్రోయిడాన్, లండన్ బరో ఆఫ్ క్రోయిడాన్, ఇంగ్లాండ్
జాతీయతవెల్ష్
ఇతర పేర్లువిన్నీ ప్యారీ
వృత్తిరచయిత
క్రియాశీల సంవత్సరాలు1893–1915
గుర్తించదగిన సేవలు
'సియోన్డ్

సారా వినిఫ్రెడ్ ప్యారీ (20 మే 1870 - 12 ఫిబ్రవరి 1953) ఆధునిక వెల్ష్ చిన్న కథను అభివృద్ధి చేయడంలో ప్రసిద్ధి చెందిన వెల్ష్ రచయిత. ఆమె తన ముద్దుపేరు విన్నీ ప్యారీని తన కలం పేరుగా ఉపయోగించుకుంది. ఆమె ఇరవయ్యవ శతాబ్దం ప్రారంభంలో పీరియాడికల్స్‌లో ఆమె సీరియల్ ఫిక్షన్‌తో ఇంటి పేరుగా మారింది. 1894, 1896 మధ్య సీరియల్‌గా ప్రచురించబడిన ఆమె అత్యంత ప్రశంసలు పొందిన రచన, సియోనెడ్ 1906లో నవలగా పరిచయం చేయబడింది, 1988, 2003లో తిరిగి విడుదల చేయబడింది.

తన సాహిత్య జీవితం ముగిసిన తర్వాత, ప్యారీ రాజకీయవేత్త సర్ రాబర్ట్ థామస్, 1వ బారోనెట్‌కు కార్యదర్శిగా పనిచేసింది. ఆమె రచనలను స్వీకరించడానికి BBC చేసిన ప్రయత్నాలు అభివృద్ధి నరకంలో ముగిశాయి.

జీవితం తొలి దశలో[మార్చు]

సారా వినిఫ్రెడ్ ప్యారీ 20 మే 1870న మోంట్‌గోమెరీషైర్‌లోని వెల్ష్‌పూల్‌లో మార్గరెట్ (నీ రాబర్ట్స్), హ్యూ థామస్ ప్యారీలకు జన్మించింది. ఆమె పుట్టిన కొద్దికాలానికే, కుటుంబం పోర్ట్ డినోర్విక్‌కి మారింది, 1871 జనాభా లెక్కల ప్రకారం ప్యారీ తల్లితండ్రులు జాన్ రాబర్ట్స్‌తో కలిసి లెక్కించబడ్డారు. 1876 ​​నాటికి, తల్లి మరణించినప్పుడు వారు లండన్‌లో క్రోయిడాన్‌లో నివసిస్తున్నారు. ఆ సమయంలో, ప్యారీ తన తాతయ్యలు, జాన్, ఎల్లెన్ తో కలిసి పోర్ట్ డినార్విక్ (ప్రస్తుతం ఫెలిన్‌హెలి, కెర్నార్‌ఫోన్‌షైర్ అని పిలుస్తారు)లో నివసించడానికి తిరిగి వచ్చాడు. ఆమె అధికారిక పాఠశాల విద్యను కలిగి ఉన్నట్లు చాలా తక్కువ ఆధారాలు ఉన్నాయి, కానీ ఆమె ఇంగ్లీష్, పోర్ట్ డినార్విక్ యొక్క వ్యావహారిక మాండలికం రెండింటినీ మాట్లాడుతుంది, ఆమె తాతతో కలిసి చదువుకుంది. ఆమె తండ్రి 1877లో తిరిగి వివాహం చేసుకున్నాడు, ఆమె తోబుట్టువులను, అతని కొత్త భార్యను 1882లో దక్షిణాఫ్రికాకు తీసుకువెళ్లాడు, ప్యారీని రాబర్ట్స్‌తో విడిచిపెట్టాడు.[1][2]

సాహిత్య వృత్తి[మార్చు]

1893లోనే, ప్యారీ సైమ్రు (వేల్స్), సైమ్రుర్ ప్లాంట్ (వెల్ష్ చిల్డ్రన్), వై సిమ్రో (ది వెల్ష్‌మన్) వంటి పత్రికలకు సహకారం అందించడం ప్రారంభించింది. ఆమె బాగా తెలిసిన నవల, సియోనెడ్, నిజానికి 1894, 1896 మధ్య పత్రికలో సీరియల్‌గా ప్రచురించబడింది.1896లో, ఆమె "క్యాట్రిన్ ప్రిసియార్డ్" అనే ధారావాహికను రాసింది, అది వై సైమ్రోలో కనిపించింది, ది కేంబ్రియన్ అండ్ వేల్స్‌లో కూడా ప్రచురించబడింది. 1903లో ఆమె తాత మరణించినప్పుడు, ప్యారీ వేల్స్ యొక్క ఉత్తర తీరంలో ఉన్న ఆంగ్లేసీలోని సిమాస్ ముఖ్యమంత్రిగా ఉన్న ఆమె మేనమామ ఓవెన్ ప్యారీ ఇంటికి వెళ్లింది.[1]

1906లో, సియోనెడ్ కేర్నార్‌ఫోన్‌కు చెందిన ద్వారా పుస్తక రూపంలో ప్రచురించబడింది, ఆ తర్వాత సంవత్సరం,అదే ఇంటిచే ప్రచురించబడింది. ఈ అత్యంత ఫలవంతమైన కాలంలో, ప్యారీ, సారా మారియా సాండర్స్ వారి కల్పనలు, కథనాల ప్రజాదరణ కారణంగా వేల్స్‌లో ఇంటి పేర్లుగా మారారు. శతాబ్దం ప్రారంభంలో, పారీ, T. గ్వైన్ జోన్స్ వెల్ష్ చిన్నకథ యొక్క అత్యంత ప్రసిద్ధ మహిళా రచయితలు, ఇది రోజువారీ జీవితాన్ని వ్యవహారిక ప్రసంగంలో ప్రతిబింబిస్తుంది.[3] 1908లో, ప్యారీ తండ్రి విదేశాల నుండి తిరిగి వచ్చాడు, ఆమె అతనితో నివసించడానికి క్రోయిడాన్‌కు వెళ్లింది, 1912 వరకు సైమ్రూర్ ప్లాంట్‌లో సంపాదకురాలిగా పనిచేసింది. 1915లో పునర్ముద్రించబడింది, ఆ తర్వాత, ఆమె రచనను మానేసింది, బదులుగా పని చేసింది ఒక ఇంజనీరింగ్ సంస్థకు కార్యదర్శి.[3]

తరువాత జీవితంలో[మార్చు]

1922, 1928 మధ్య, ఆమె ఆంగ్లేసీ ఎంపీ సర్ రాబర్ట్ థామస్‌కు కార్యదర్శిగా పనిచేశారు. 1928లో, ఆమె మునుపటి కాలానుగుణ రచనల సంకలనాన్ని ఫోయిల్స్ ఆఫ్ లండన్ వారు గా ప్రచురించారు, అయితే ఈ సమయం తరువాత, వేల్స్‌తో దాదాపు అన్ని సంబంధాలు కోల్పోయాయి. సియోనెడ్‌ను తిరిగి ప్రచురించడానికి అనేక ప్రయత్నాలు జరిగాయి, అలాగే BBC యొక్క వెల్ష్ చిల్డ్రన్స్ అవర్ కోసం ఆమె రచనలలో కొన్నింటిని స్వీకరించారు, అయితే రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం సమయంలో, ఆ తర్వాత కష్టాల కారణంగా ఏదీ విజయవంతం కాలేదు.

మరణం[మార్చు]

ప్యారీ 12 ఫిబ్రవరి 1953న క్రోయ్‌డాన్‌లో మరణించాడు, అక్కడే ఖననం చేయబడ్డాడు.[1] మరణానంతరం, హొన్నో 1988లో సియోనెడ్‌ని పునఃప్రచురించాడు, 2003లో తిరిగి విడుదల చేశాడు.

ఎంచుకున్న రచనలు[మార్చు]

  • ప్యారీ, విన్నీ (1906).(వెల్ష్‌లో). కెర్నార్ఫోన్, వేల్స్:
  • ప్యారీ, విన్నీ (1907). సెరిగ్ వై రైడ్ (వెల్ష్‌లో). కెర్నార్ఫోన్, వేల్స్:
  • ప్యారీ, విన్నీ (1928).(వెల్ష్‌లో). లండన్, ఇంగ్లాండ్: ఫోయిల్స్ వెల్ష్ డిపో.

మూలాలు[మార్చు]

  1. 1.0 1.1 Jones 2003.
  2. Aaron 2010, p. 183.
  3. 3.0 3.1 Parry 2009.