సుందరి ఉత్తమ్‌చందనీ
సుందరి ఉత్తమ్‌చందనీ | |
|---|---|
 | |
| జననం | 1924 సెప్టెంబరు 28 |
| మరణం | 2013 జూలై 8 (వయసు 88) |
| జాతీయత | భారతీయురాలు |
| వృత్తి | కవియిత్రి, గద్య రచయిత్రి |
| ఉద్యమం | ప్రగతిశీల |
సుంద్రీ ఉత్తమ్‌చందాని (28 సెప్టెంబర్ 1924 - 8 జూలై 2013) ప్రముఖ భారతీయ రచయిత్రి. ఆమె ఎక్కువగా సింధీ భాషలో రాసింది. [1] ఆమె ప్రగతిశీల రచయిత ఎజె ఉత్తమ్‌ను వివాహం చేసుకుంది.
1986లో ఆమె తొమ్మిది చిన్న కథల సంకలనమైన విచ్చోరో పుస్తకానికి గానూ సింధీలోని సాహిత్య అకాడమీ ఆమెకు సాహిత్య అకాడమీ అవార్డును ప్రదానం చేసింది. [2] [3]
జీవిత చరిత్ర[మార్చు]
సుందరి ఉత్తమ్‌చందనీ 28 సెప్టెంబర్ 1924న హైదరాబాద్ సింధ్‌లో (ప్రస్తుతం పాకిస్థాన్‌లో ఉంది) జన్మించింది. సింధ్‌ను బ్రిటిష్ వారు ఆక్రమించక ముందు హైదరాబాదు సింధ్ రాజధానిగా ఉండేది. ఇది రాజధాని నగరంగా తన స్థానాన్ని కోల్పోయినప్పటికీ, ఇది విద్యా సాహిత్యం, సంస్కృతికి అభివృద్ధి చెందుతున్న కేంద్రంగా కొనసాగింది. సంస్కరణ ఉద్యమాలన్నీ దాని నేలలోనే పాతుకుపోయాయి. చాలా చిన్న వయస్సులో, సుందరి జానపద, పౌరాణిక కథల యొక్క విస్తారమైన కచేరీలను బహిర్గతం చేసింది, వీటిని ఆమె తల్లిదండ్రులు ఆమెకు, విస్తరించిన ఉమ్మడి కుటుంబంలోని ఇతర పిల్లలకు వివరించారు. ఆమె యవ్వనంలో స్వాతంత్ర్య ఉద్యమం దేశవ్యాప్తంగా వ్యాపించింది, ఆమె దానిని ఆకర్షించలేకపోయింది. కళాశాలలో ఉండగానే ఆమె "భాదుర్ మావో జీ బహదూర్ దీయా" (ధైర్యవంతులైన తల్లి యొక్క ధైర్య కుమార్తె) అనే కథను అనువదించింది. ఇది సాహిత్య రంగంలో ఆమె దీక్ష.
ఆమె స్వాతంత్ర్య సమరయోధురాలు అసందాస్ ఉత్తమ్‌చందనీ (AJUttam), మార్క్సిస్ట్ తత్వశాస్త్రం వైపు స్పష్టమైన మొగ్గుతో సింధీ సాహిత్యంపై ఆసక్తిని కలిగి ఉంది, తరువాతి సంవత్సరాలలో సింధీ అభ్యుదయ సాహిత్య ఉద్యమం యొక్క ప్రముఖ రచయితలలో ఒకరైన AJ ఉత్తమ్ ఒకరు. బొంబాయిలోని సింధీ సాహిత్ మండల్ వ్యవస్థాపకులు. సుందరి అతనితో పాటు వారానికోసారి జరిగే సాహిత్య సమావేశాలకు తండ్రిలాంటి వ్యక్తి ప్రొఫెసర్ ఎంయు మల్కాని అధ్యక్షత వహించారు, ఈయన కొత్త, రాబోయే రచయితలకు ప్రోత్సాహానికి మూలాధారం.
సింధీ రచయితలు, వారి సృజనాత్మక రచనలకు ఈ బహిర్గతం ఆమెకు ప్రేరణగా మారింది, 1953లో ఆమె తన మొదటి నవల "కిరందర్ దీవరూన్" (విరిగిపోతున్న గోడలు)ని నిర్మించింది. ఇది పాత్ బ్రేకింగ్ అని నిరూపించబడింది. ఆమె తన ఒక్క ఫీట్ ద్వారా సాహిత్యంలో పురుషాధిపత్యానికి సమీపంలో ఉన్న గుత్తాధిపత్యాన్ని బద్దలుకొట్టింది, ఒక వైపు, ఆమె 'హోమ్లీ' భాషను ఉపయోగించినందుకు సీనియర్ రచయితలందరి ప్రశంసలు, ప్రశంసలను గెలుచుకుంది, ఇది జానపద భాషలో మహిళలు ఉపయోగించే జానపద భాష. గృహం, తద్వారా సింధీ సాహిత్యంలో కొత్త సాహిత్య రుచిని తీసుకువచ్చింది. నవల యొక్క ఇతివృత్తం, నిర్మాణం పరిణతి చెందినది, ఇది చాలాసార్లు పునర్ముద్రించబడిన ప్రత్యేకతను కలిగి ఉంది. ఈ నవల అనేక భారతీయ భాషలలోకి అనువదించబడింది, ఆ భాషల సాహిత్య విమర్శకులచే ఆమెకు ప్రశంసలు తెచ్చిపెట్టింది, తద్వారా ఆమెను ప్రాంతీయ భాషా రచయిత్రి నుండి ఆల్ ఇండియా ఫేమ్ రచయితగా ఎదిగింది. ఆమె రెండవ నవల "ప్రీత్ పురాణి రీత్ నీరాలి" 1956లో వచ్చింది, ఇది 5 పునర్ముద్రణలలోకి వచ్చింది, ఇది దాని యోగ్యత, ప్రజాదరణ గురించి విస్తారంగా మాట్లాడుతుంది.
ఆమె పాత్ బ్రేకింగ్ నవలలు కాకుండా, చిన్న కథల రూపంలో ఆమె మరింత సుఖంగా ఉంది. ఆమె క్రెడిట్ కోసం చిన్న కథల సేకరణలను కలిగి ఉంది, వాటిలో కొన్ని వివిధ పునర్ముద్రణలలోకి వచ్చాయి. ఆమె చిన్న కథలు కొన్ని ఈ శైలిలో నీటి గుర్తుగా మారాయి, తరచుగా అత్యుత్తమ ఉదాహరణలుగా పేర్కొనబడ్డాయి.
ఆమె కథ "భూరి" (బొమ్మ) గత సంవత్సరాల్లోని అందాన్ని పూర్తిగా ఉపశమింపజేస్తుంది, ఆమె దేశ విభజన విధ్వంసాల కారణంగా తన మంత్రముగ్ధమైన రూపాన్ని కోల్పోయింది, అయితే శ్రమ గౌరవం, భరోసాతో కూడిన ప్రవర్తన నుండి పుట్టిన అంతర్గత సౌందర్యంతో ప్రకాశిస్తుంది. తన కుటుంబాన్ని పోషించడానికి ఆర్థిక బాధ్యతలను భుజానికెత్తుకుంది, తద్వారా తన భర్తతో భుజం భుజం కలిపి నిలబడి, స్త్రీవాదాన్ని కదిలించకుండా లింగ సమానత్వాన్ని అందిస్తుంది. యుద్ధానికి వ్యతిరేకంగా ఆమె మొదటి కథ 'మమత' 1952లో ఒక చిన్న కథల పోటీలో మొదటి బహుమతిని గెలుచుకుంది. 'కోషన్' మరొక కథ, ఇది కహానీ మ్యాగజైన్ నుండి 1954లో మొదటి బహుమతిని కూడా పొందింది. అరవైల ప్రారంభంలో 'కహానీ' పత్రిక ప్రచురణకర్త ఒక చిన్న కథల పోటీని నిర్వహించాడు, దీనిలో అప్పటి ప్రముఖులు పాల్గొన్నారు, సుందరి యొక్క చిన్న కథ "ఖీర్ బరియా హత్రా" మొదటి బహుమతిని గెలుచుకుంది. ఇది కహానీ ద్వారా "ఖీర్ బరియా హత్రా" 1960 పేరుతో ఒక పుస్తకంలో ప్రచురించబడిన కథ. ఆమె కథ "HI SHAHAR" (ఈ నగరం) ఈ నగరంలోని దిగువ మధ్యతరగతి అపార్ట్‌మెంట్ భవనంలో సౌమ్యుడైన నేపాలీ వాచ్‌మెన్‌గా, వ్యక్తిగత నష్టం లేదా విషాదాన్ని పట్టించుకోకుండా విశాలమైన క్రూరమైన, ఆత్మ లేని యంత్రంగా శాశ్వతంగా చిత్రీకరించబడింది. సుంద్రీ సాంప్రదాయ కవిత్వంలో సరైన మీటర్‌తో తన చేతిని ప్రయత్నించారు, కానీ ఆమె తన సముచిత స్థానాన్ని కనుగొన్న ఉచిత పద్యంలో ఉంది. ఆమె క్రెడిట్‌లో నాలుగు కవితా సంకలనాలు ఉన్నాయి. ఆమె కవితలు సున్నితమైన, సున్నితమైన భావోద్వేగాలను లోతుగా పరిశోధిస్తాయి, ఆమె వ్యక్తిగత ముద్రతో కళాత్మక, ఊహాత్మక ఉచ్చారణను కనుగొంటాయి.
ఆమె విస్తారమైన, సంఘటనలతో కూడిన సాహిత్య జీవితంలో అనేక అవార్డులను గెలుచుకోవడమే కాకుండా, 1986 సంవత్సరంలో ఆమె "విచ్చోరో" పుస్తకానికి ప్రతిష్టాత్మక సాహిత్య అకాడమీ అవార్డును అందుకుంది.
ప్రోగ్రెసివ్ రైటర్స్ ఉద్యమంలో భాగంగా ఆమె పూర్వ సోవియట్ యూనియన్, "నయీన్ సభ్యత జో దర్శన్", భరత్ రూస్ బా బాన్ బేలీ (భారత రష్యా ఇద్దరు సహచరులు) గురించి వ్రాసారు, దీనికి ఆమె గౌరవనీయమైన సోవియట్ ల్యాండ్ అవార్డును గెలుచుకుంది. ఆమె అనేక మంది మహిళా రచయితలను సింధీ సాహిత్యానికి అందించడానికి ప్రేరేపించింది, భవిష్యత్ తరాలకు స్ఫూర్తినిస్తుంది.
సాహిత్య వృత్తి[మార్చు]
1946లో రాయడం ప్రారంభించారు. ఆమె 200 చిన్న కథలు, 2 నవలలు, 12 వన్ యాక్ట్ నాటకాలు, సుమారు. 500 వ్యాసాలు 200 కవితలు. ప్రఖ్యాత రచయితల అనేక నవలలు, చిన్న కథలు, కవితలను అనువదించారు. అమృతా ప్రీతమ్, మాగ్జిమ్ గోర్కీ, కృష్ణచంద్ర, షోలోఖవ్ తదితరులు.
- నిర్వహించిన పదవులు: సింధీ సాహిత్య మండల్ & అఖిల్ భారత్ సింధి బోలి, సాహిత్ సభ యొక్క మార్గదర్శక సభ్యులు
- వ్యవస్థాపకులు: సింధు నారీ సభ, సింధు బాల్ మందిర్
అవార్డులు[మార్చు]
- సోవియట్ ల్యాండ్ నెహ్రూ శాంతి పురస్కారం, నగదు పురస్కారం, USSRకి 2 వారాల సందర్శన.
- 'భూరి' పుస్తకానికి హిందీ డైరెక్టరేట్, విద్యా మంత్రిత్వ శాఖ నుండి అవార్డు
- నగదు బహుమతి రూ. 10,000/- అఖిల్ భారత్ సింధీ బోలి ఐన్ సాహిత్ సభ – 1985 నుండి
- 'విచ్చోరో' పుస్తకంపై సాహిత్య అకాడమీ అవార్డు 1986
- నగదు బహుమతి రూ. 100,000/- ప్రభుత్వం నుండి గౌరవ్ పుస్కార్. మహారాష్ట్ర.
- నగదు బహుమతి రూ. 2005లో నేషనల్ కౌన్సిల్ ఫర్ ప్రమోషన్ ఆఫ్ సింధీ లాంగ్వేజ్ నుండి NCPSL నుండి లైఫ్ టైమ్ అచీవ్‌మెంట్ అవార్డుకు 50,000/-.
- 2012లో ఢిల్లీలోని సింధీ అకాడమీ నుండి రూ.150,000 నగదు బహుమతి, ప్రశంసాపత్రం
టెలిఫిల్మ్‌లు నిర్మించారు[మార్చు]
- బంధన్ 1986 – హిందీలో
- విలయతి ఘోట్ జీ గోల్హా – దర్శకుడు – కమల్ నాథని
- కిట్టి పార్టీ - దర్శకుడు కైలాష్ అద్వానీ
- భూరి – 2008 – దర్శకుడు రాజేష్ బచ్చానీ
- ఇన్సాఫ్—2012 – దర్శకుడు కమల్ నాథని
ఇద్దరు ప్రముఖ సింధీ లేడీ రచయితలు ప్రొ. పోపాటి హీరానందనీ & కళా ప్రకాష్ (సింధీ సాహిత్ జున్ తే బర్ఖ్ లేఖకౌన్)తో కలిసి సుందరి ఉత్తమ్‌చందనీపై రూపొందించిన డాక్యుమెంటరీ సింధీ సంగత్ ద్వారా భారతదేశం అంతటా అందుబాటులో ఉంది.
పుస్తకాల జాబితా[మార్చు]
- కిరందర్ దీవరున్ – 1953 (5 సంచికలు, 3 భాషల్లో అనువదించబడింది)
- అమన్ సాడే పెయో – 1966
- ప్రీత్ పురాణి రీత్ నిరాలీ – 1956 (5 సంచికలు)
- భారత్ రస్ బా బన్ బోలి
- హుగావో 1993
- జిన్ జీ తాత్‌కి – 1970
- ముర్క్ తే మనః 1992
- నైన్ సభిత్య జో దర్శన్ – 1975
- భూరి – 1979 (3 సంచికలు)
- హిక్ ససూయ్ సావో సూర్ (ట్రాన్స్) – 1963
- అచా వార్ గారా గుల్ – 1965
- ఆటమ్ విశ్వాస్ – 1999
- విచూరో – 1989 (2 సంచికలు)
- సింధు (నాటకాలు) – 2000
- యుగాంతర్ – 1989
- నఖ్రేలియున్ - 2001
- ఖేర్యాల్ ధరి – 1992
- దాత్ బని ఆ లాత్ - 2004
- బంధన్ – 1985 (3 సంచికలు)
- చంచల- హిందీలో ఆమె కథల అనువాదం - 2011
మూలాలు[మార్చు]
- ↑ Tunio, Hafeez (8 July 2013). "Sundri Uttamchandani: Noted Sindhi fiction writer passes away – The Express Tribune". Tribune.com.pk. Retrieved 10 July 2013.
- ↑ Sahitya Academy Awards in Sindhi Archived 17 జూలై 2011 at the Wayback Machine
- ↑ Lal, Mohan; Amaresh Datta (1992). Encyclopaedia of Indian Literature: Sasay-Zorgot (Volume 5). Sahitya Akademi. p. 4558.