సూరి నాగమ్మ

జోన్ గ్రీన్‌బ్లాట్ (Joan Greenblatt) ద్వారా సూరి నాగమ్మ (1902-1980) జీవితచిత్ర విశేషాలు.

జీవిత-అనుభవాలు తరచుగా లెక్కలేనన్ని సంక్లిష్టతలతో మరియు "స్పష్టమైన" ఇబ్బందులతో నిండి ఉంటాయి. అయినప్పటికీ, అలాంటి అనుభవం "అనంతంలోకి దూసుకుపోతుంది" అని కూడా ఉపయోగపడుతుంది. సూరి నాగమ్మ అనే సాధారణ భారతీయ మహిళ జీవితంలో ఈ విషయం చాలా అందంగా ప్రదర్శించబడింది. ఈ వ్యాసం చదివే కొంతమందికి ఆమె శ్రీ రమణ మహర్షి ఆశ్రమంలో నివసించిన కాలంలో తన సోదరుడికి రాసిన లేఖల లోతైన సంకలనం శ్రీ రమణాశ్రమం నుండి ఆమె పుస్తకం గురించి తెలిసి ఉండవచ్చు. 1940 లలో సంకలనం చేయబడిన ఈ పుస్తకం ఇరవయ్యవ శతాబ్దపు గొప్ప ఋషులలో ఒకరితో కవిత్వ మరియు హృదయపూర్వక జీవిత కథనాలను సూచిస్తుంది. చాలామందికి ఆమె పూర్వ జీవితం గురించి తెలియకపోవచ్చు. మొదటి నుండి, ఇది బాహ్యంగా గొప్ప సవాళ్లతో నిండి ఉంది, ఇది ఆమెను బలోపేతం చేయడానికి మరియు అంతర్గత శాంతి మరియు స్థితిస్థాపకతను పెంపొందించడానికి ఉపయోగపడింది.

జననం, తొలినాళ్లు

సూరి నాగమ్మ 1902 ఆగస్టులో దక్షిణ భారతదేశంలోని ఆంధ్రప్రదేశ్ రాష్ట్రంలోని ఒక చిన్న గ్రామంలో జన్మించింది. ఆమె పదేళ్ల వయసులో ఆమె తండ్రి మరణించారు. ఆనాటి ఆచారాల ప్రకారం, ఆమెకు పదకొండేళ్ల వయసులో వివాహం జరిగింది. ఒక సంవత్సరం తర్వాత అకస్మాత్తుగా మశూచితో మరణించడంతో నాగమ్మ తన భర్తకు సేవ చేస్తూ జీవించడానికి సిద్ధపడింది. పన్నెండేళ్ల లేత వయసులో, జీవితకాల వైధవ్యం ఆమెపై మోపబడింది. దీని యొక్క పూర్తి అంతరార్థాన్ని అర్థం చేసుకోవడానికి ఆమె ఆ సమయంలో చాలా చిన్నది; ఆమె కేవలం హృదయవిదారకంగా భావించింది. క్లుప్తంగా తెలిసిన భర్త కోసం ఆమె దుఃఖాన్ని కొనసాగించినప్పటికీ, సంవత్సరాలు గడిచేకొద్దీ ఆమె మతపరమైన ప్రసంగాలు వినడం మరియు భక్తిగీతాలు పాడటంలో మునిగిపోయింది. ఆమె గ్రామంలో, మహిళలు సాధారణంగా చదువుకునేవారు కాదు, కానీ కొంత సహాయంతో మరియు తన స్వంత దృఢ సంకల్పంతో, ఆమె చదవడం మరియు వ్రాయడం నేర్చుకోలేదు, కానీ దానిలో రాణించింది.

పోతన భాగవతం పుస్తకాన్ని పదే పదే చదవడం ద్వారా ఆమె ఆకర్షితురాలైంది. ఒకరోజు ఆమె ఈ పుస్తకాన్ని చదువుతున్నప్పుడు, నిజమైన గురువును కనుగొనాలనే గొప్ప కోరిక ఆమెను ముంచెత్తింది. ఆమె గంటల తరబడి ఏడవడం ప్రారంభించింది మరియు చివరికి నిద్రలోకి జారుకుంది. నిద్రలో, ఆమె తన గురువును కనుగొన్నట్లు కలలు కన్నది - ఒక ఋషి కాళ్ళపై కూర్చున్న. అతను దక్షిణం వైపు ఉన్నాడు మరియు గొప్ప ప్రకాశం అతనిని చుట్టుముట్టింది. అప్పటి నుంచి ఈ మహర్షి దర్శనం ఎప్పుడూ ఆమె వెంటే ఉండేది. ఆమె ఈ కలను తనలో ఉంచుకుంది మరియు చివరకు అతన్ని కలిసే రోజు వస్తుందని భావించింది.

1918లో, ఆమె మరియు ఆమె మరగుజ్జు సోదరుడు (ఆమెను చూసుకున్నారు) సమీపంలోని గ్రామంలో న్యాయవాది అయిన శ్రీ శేషాద్రి శాస్త్రి అనే మరొక సోదరుడి వద్ద ఉండటానికి వెళ్లారు. ఆనాటి ఆచారం ప్రకారం వితంతువులు తల గొరుగుట. ఏదో ఒకవిధంగా సూరి నాగమ్మ దీన్ని చేయటానికి ఇష్టపడలేదు మరియు ఈ సాహసోపేతమైన చర్య కారణంగా ఆమె సనాతన బంధువులు మరియు స్నేహితుల నుండి తనపై తీవ్ర విమర్శలను తెచ్చుకుంది. కొంతకాలం తర్వాత, నాగమ్మ తనకు కవిత్వం రాయడానికి సహజమైన బహుమతి ఉందని కనుగొంది, మరియు ఆమె పవిత్ర గ్రంథాలను వ్రాయడం మరియు చదవడం ప్రారంభించింది; ఇదే ఆమెను ఈ కాలంలో నిలబెట్టింది.

1923లో, ఆమె మరగుజ్జు సోదరుడు మరణించాడు మరియు ఆమె తన కుటుంబ బాధ్యతల నుండి విడుదలైంది. ఆమె తన జీవితాంతం జీవించగలిగే ఒక ఆశ్రమాన్ని-ఒక సన్యాసాన్ని కనుగొనాలనుకుంది. ఆమె కుటుంబ సభ్యులు ఆమెను వెళ్లనివ్వడానికి నిరాకరించారు, కాబట్టి ఆమె అనారోగ్యంతో ఉన్నవారికి సేవ చేస్తూ గడిపింది. అయినప్పటికీ, ఆమె ఈ నిస్వార్థ సేవలో తనను తాను పోగొట్టుకున్నప్పటికీ, ఆమె కోరుకున్న శాంతిని అనుభవించలేదు; మానసిక అసంతృప్తి యొక్క బాధ ఆమెను నిరంతరం భారం చేస్తుంది. ఈ సమయంలోనే ఆమె అరుణాచల కొండ వద్ద నివసించే మహర్షి గురించి విన్నది. అయితే, ఆమె చివరకు అతని ఆశ్రమానికి చేరుకోవడానికి ఆమెకు మరో పదేళ్లు పట్టింది. ఆ పదేళ్లలో ఆమె తీవ్ర నిరాశలో మునిగిపోయింది, ఇది ఆమె శరీరాన్ని బలహీనపరిచింది, ఆమె పూర్తిగా మంచం పట్టింది. ఆమె సోదరుడు రమణ మహర్షిని కలిసే అవకాశం వచ్చినప్పుడు, అతను తన సోదరికి కొంచెం సాంత్వన మరియు ఉపశమనం పొందేందుకు ఇది ఒక అవకాశంగా భావించాడు. ఆమెను ఒంటరిగా అక్కడికి పంపాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. ఆమె తన మొదటి సందర్శనను వివరిస్తుంది:

శ్రీరమణ మహర్షి ఆశ్రమం

“హాల్‌లో సంపూర్ణ నిశ్శబ్దం మరియు శాంతి ఉంది. పది నిముషాల తర్వాత, నేను తల పైకెత్తి చూసాను, భగవాన్ నా వైపు తీక్షణంగా చూస్తున్నాడు. అతని కరుణామయమైన చూపు నా కల్లోలమైన మనసును శాంతపరిచింది, కానీ నేను దాని తీవ్రతను తట్టుకోలేకపోయాను మరియు నేను అసంకల్పితంగా మళ్లీ తల వంచాను. . . భగవాన్ నాతో అస్సలు మాట్లాడనప్పటికీ, నేను అతనిని బాగా ఆకట్టుకున్నాను. ఒకప్పుడు నా కలలోకి వచ్చిన మహాపురుష (గొప్ప గురువు) తో నేను అతనిలో సారూప్యతను కనుగొన్నాను మరియు జీవన్ముక్త (గ్రహించిన జీవి) యొక్క అన్ని లక్షణాలను కూడా చూశాను . తామర ఆకుపై నీరు, ఎండలో మెరుస్తున్నట్లుగా, అతను దేనితోనూ అనుబంధించబడనట్లు కనిపించాడు.

కొంతకాలం తర్వాత, కొన్ని కుటుంబ బాధ్యతల కోసం సూరి నాగమ్మ ఆశ్రమాన్ని విడిచిపెట్టవలసి వచ్చింది. ఇంట్లోనే ఇంటి పనులు చేసుకుంటూ రమణ సన్నిధితో మనసు నిండిపోయింది. ఆమె "బాహ్యంగా" విస్మరించబడింది మరియు ఆశ్రమానికి వెళ్లడం ఆమెకు పిచ్చిగా మారిందని ఆమె బంధువులు గుసగుసలాడుకోవడం మరియు గాసిప్ చేయడం ప్రారంభించారు. ఆమె పిచ్చి స్వభావాన్ని వారు అర్థం చేసుకోలేకపోయారు! ఆమె కుటుంబ బాధ్యతలు ముగిసిన తరువాత, ఆమె మంచి కోసం ఆశ్రమానికి తిరిగి వచ్చింది.

రమణ సన్నిధిలో, ఆమె తన జీవితాంతం అనుసరించిన వివిధ ఆధ్యాత్మిక అభ్యాసాలు లోతైన స్వీయ విచారణ వైపు మళ్లాయని సూరి నాగమ్మ వెంటనే కనుగొన్నారు. ఆమె రమణ వ్రాసిన అన్ని రచనలు మరియు అతని బోధనల గురించి చదవడం ప్రారంభించింది మరియు ఆమెకు ఏదైనా సందేహం ఉంటే అతని వద్దకు వెళ్ళింది. కొన్నిసార్లు, “ఈ సందేహాలన్నింటిని మీరు ఎందుకు గమనిస్తారు?” అని ఆమెను హెచ్చరించేవాడు.

ఒకరోజు, ఒక పండితుడు సంక్లిష్టమైన ఆధ్యాత్మిక విషయాలను చర్చించడం ప్రారంభించాడు. అతను వెళ్ళినప్పుడు, ఆమె ఆవుల కొట్టానికి నడుచుకుంటూ వెళ్తున్న భగవాన్‌ని కలుసుకుని, ఈ సంభాషణ గురించి అడిగింది. ఆమె తన వాక్యాన్ని ముగించకముందే, “దాని గురించి ఎందుకు చింతిస్తున్నావు?” అన్నాడు. ఆమె నిశ్శబ్దంగా, "మీరు గత నాలుగు రోజులుగా దీని గురించి చర్చిస్తున్నారు కాబట్టి నేను మిమ్మల్ని అడగడం ద్వారా దాని గురించి ఏదైనా కనుగొనాలని అనుకున్నాను." "ఏమిటి ఆలోచన!" రమణ ఆమెకు కఠినంగా బదులిచ్చారు, “అతను నన్ను శాస్త్రాలలో ( గ్రంధాలలో) వ్రాసిన దాని గురించి అడిగాడు మరియు నేను అతనికి తగిన సమాధానాలు ఇస్తున్నాను. వాటన్నింటి గురించి మీరు ఎందుకు బాధపడతారు? నువ్వు ఎవరో కనిపెడితే చాలు ."

కొన్ని రోజుల తరువాత, హాలులో ఎక్కువ మంది లేనప్పుడు, శ్రీ రమణ చాలా కరుణతో ఆమెతో ఇలా అన్నాడు, “అది ఒక భావన మాత్రమే. శరీరమే ఒక భావన అయినప్పుడు, అది కూడా ఒక భావన కాదా?"

ఈ విధంగా, మహర్షి నాగమ్మకు మార్గనిర్దేశం చేశాడు మరియు ఆమె భుజాల నుండి అపారమైన భారం ఎత్తివేయబడినట్లుగా ఉపశమనం పొందడం ప్రారంభించింది. ఒకరోజు, ఆమె సోదరుడు రోజూ హాల్‌లో ఏమి జరుగుతుందో రికార్డ్ చేయమని అడిగాడు. మొదట ఆమె అభ్యంతరం చెప్పింది, ఈ సంఘటనలను రికార్డ్ చేసే వ్యక్తులు చాలా మంది ఉన్నారని, అయితే ఆమె సోదరుడు పట్టుబట్టి తనకు లేఖలు రాయమని అడిగాడు. మొదటి ఉత్తరాలు హాల్లో అందరికీ చదివి వినిపించారు. సూరి నాగమ్మ ఆశ్రమంలో సంపాదించిన జ్ఞానాన్ని ఇతరులకు దానం చేస్తున్నారని రమణ వ్యాఖ్యానించారు. తరచు నిద్ర లేకుండా పోతున్న సూరి నాగమ్మ ఒక రోజంతా హాల్లో గడిపిన తర్వాత లాంతరుతో తన హృదయాన్ని కురిపించింది.

చివరికి, ఆమె మాతృభాష అయిన తెలుగులో పుస్తకాన్ని ప్రచురించడానికి తగినంత లేఖలు వచ్చాయి మరియు తరువాత అవి ఆంగ్లంలోకి అనువదించబడ్డాయి. పుస్తకాన్ని ప్రింట్ చేసి ఆశ్రమానికి పంపించి, అక్కడ బిగ్గరగా చదివారు. చదువుతున్నప్పుడు, హాలులో ఉన్న కొంతమంది అసూయపడి, చదవడం ఆపమని అడిగారు. సూరి నాగమ్మ “అక్షరాలు” మరియు వాటిని ప్రచురించడంపై విచారణకు ఇది నాంది. చివరికి ఆశ్రమ నిర్వాహకులు ఉత్తరాలు రాయడం మానేయాలని ఆదేశించారు. కొంత కాలం వరకు, సూరి నాగమ్మ కట్టుబడి ఉంది, అయినప్పటికీ ఇతర భక్తులు ఆమెను కొనసాగించమని ప్రోత్సహించారు, ఎందుకంటే ఆమె ఉద్దేశ్యాలు కీర్తి లేదా అదృష్టాలు కాదని రమణ స్వయంగా చెప్పినట్లు వారికి తెలుసు, “జ్ఞానాన్ని దానం చేయడం”. మరియు భగవాన్ నాగమ్మ లేని సమయంలో హాలులో ఏమి జరిగినా, చాలా వివరంగా ఆమెకు సంబంధించి ఉత్తరం రాయడాన్ని ప్రోత్సహించినట్లు అనిపించింది. చివరికి, ఆమె లేఖ రాయడం యొక్క అర్థరాత్రి జాగరణలను పునరుద్ధరించింది. ఆమె లేఖలు రాస్తున్నారా అని ఎవరైనా ఆమెను అడిగితే, ఆమె ఏమీ రాయడం లేదని అబద్ధం చెప్పింది. ఇది చాలా సేపు సాగింది. ఒకరోజు అబద్ధాలు చెప్పి విసిగిపోయి రమణ దగ్గరికి వెళ్ళింది. ఆ సమయంలో, అతను పిచ్చుక మరియు గరుడ కథ గురించి మాట్లాడుతూ , "మంచి పని చేసేవారు మరియు స్వీయ విచారణను ఎంచుకునే మనస్సు ఉన్నవారు తమ పనిని భారంగా భావించినప్పటికీ, వారు తమ పనిని ఎప్పటికీ వదులుకోరు" అని వ్యాఖ్యానించారు.

రమణ మరణానంతరం, సూరి నాగమ్మ కొన్నాళ్లపాటు ఆశ్రమంలో ఉండి, ప్రతి మధ్యాహ్నం ఎవరి వద్ద ఆగినా తన ఉత్తరాలు చదువుతూ ఉండేది. ఆమె అనారోగ్యం పాలైనప్పుడు, ఆమె తన కుటుంబానికి తిరిగి రావడం తప్ప మరొక మార్గం లేదు. ఆమె ఒంటరిగా జీవించాలని నిశ్చయించుకుంది, కాబట్టి ఆమె కోలుకున్న తర్వాత ఆమె తన స్వదేశానికి తిరిగి వచ్చి సమీపంలోని గ్రామంలో తన సోదరుడి ఆస్తిలో ఒక చిన్న గదిని నిర్మించింది. ఇక్కడే ఆమె తన జీవితాంతం గడిపింది.

శ్రీ రమణాశ్రమంలో నా జీవితం అనే తన పుస్తకం చివరలో ఆమె ఇలా రాసింది:

శ్రీ భగవాన్ ప్రపంచానికి అందించిన "నీవు ఎవరో కనుక్కో" అనే సందేశం వేదాల సారాంశం . ఒకరు "నేను ఎవరు?" అనే విచారణను కొనసాగించినప్పుడు అన్ని విధేయతలతో, ఒక వ్యక్తి బ్రహ్మం (సంపూర్ణుడు) అని చివరికి తెలుసుకుంటాడు. అంతటా వ్యాపించిన బ్రహ్మం తప్ప మరొకటి లేదని గ్రహించినప్పుడే సమత్వ (సమానత్వం) భావనతో ప్రపంచంలో తనను తాను ప్రవర్తించగలడు . "నేను ఎవరు?" అనే విచారణ యొక్క ప్రాముఖ్యత అదే. ఇది చాలా తేలికగా చెప్పవచ్చు కానీ గ్రహించడం దాదాపు అసాధ్యం అని చాలా మంది అభ్యంతరం వ్యక్తం చేయవచ్చు. అది కొంత వరకు నిజమే, కానీ కేవలం కొద్దిపాటి మనస్సును అదుపులో ఉంచుకుంటే, స్వీయ విచారణకు మార్గంలో పురోగమించవచ్చనే వాస్తవాన్ని గ్రంథాలు నొక్కి చెబుతున్నాయి. భగవాన్ ఒక పాట రాశారు, ఈ మార్గం చాలా సులభం. మనస్సును ఇంద్రియాల తర్వాత తప్పుదారి పట్టించడానికి అనుమతించకపోతే మరియు దాని నిజ స్వరూపాన్ని విచారించేలా నిర్దేశించినట్లయితే, ఖచ్చితంగా హృదయానికి చేరుకుంది మరియు నేనే గ్రహించబడుతుంది.

1979 చలికాలంలో, శ్రీ రమణ మహర్షి వందవ జయంతి ఉత్సవాలు జరుపుకోబోతున్న సమయంలో, శ్రీ రమణాశ్రమంలో నేను సూరి నాగమ్మను మొదటిసారి కలిశాను. ఆశ్రమ మైదానంలో నిరాడంబరమైన నడకతో మెల్లగా నడిచే అమ్మమ్మ మూర్తి ఆమె. నేను ఆమెను పరిచయం చేయకపోతే, నేను ఈ సాధారణ స్త్రీని ఎప్పుడూ కలుసుకోకపోవచ్చు. ఆశ్రమానికి రాకముందే నేను ఆమెకు వ్రాసి కొన్ని ఉత్తరాలు అందుకున్నాను, వాటిని నేను ఈనాటికీ దాచి ఉంచాను. చివరకు నేను ఆమెను కలిసినప్పుడు, ఆమె ప్రేమ, సరళమైన హృదయం మరియు శాంతి సువాసన చాలా హత్తుకునేవి. మేము అనేక సందర్భాలలో కలుసుకున్నాము మరియు ఆమె ఇంగ్లీష్ మాట్లాడకపోయినా, ఆమె స్థానిక తెలుగు పదాలు అనువదించబడ్డాయి. రమణను తన ఎదురుగా కూర్చోబెట్టినట్లు మాట్లాడింది. ఆమె చిత్రం శాశ్వతమైనది, స్థిరమైనది మరియు దయతో నిండి ఉంది, ఆమె మాట్లాడేటప్పుడు తరచుగా కన్నీళ్లు ప్రవహించాయి.

ఒకరోజు సాయంత్రం సూరి నాగమ్మగారి గది పక్క గదిలో స్నేహితురాలిని కలవాలని ఉంది. కొన్ని కారణాల వల్ల, నేను ముందుగానే వచ్చి మెట్ల మీద వేచి ఉన్నాను. నేను అక్కడ కూర్చున్నప్పుడు, సూరి నాగమ్మ రాత్రి భోజనం చేసి తిరిగి వచ్చింది. ఆమె నన్ను మెట్ల మీద కూర్చోబెట్టి తన గదిలోకి ఆహ్వానించింది. మేము ఒంటరిగా ఉండటం ఇదే మొదటిసారి. వాస్తవానికి, మేము ఒకరితో ఒకరు మాట్లాడుకోలేకపోయాము. నేను ఆమె మంచం మీద కూర్చున్నప్పుడు, ఆమె కళ్ళు మెరుస్తున్నట్లు నేను చూశాను మరియు ఆమె రమణకు ఒక అందమైన శ్లోకం పాడటం ప్రారంభించింది, మరియు ప్రతి పద్యం చివర "అరుణాచల శివ" అనే పల్లవిని నేను చేర్చాను, అప్పుడు నేను ఒక పాట పాడాను. ఆమె. మా హృదయపూర్వక సమావేశం చాలా హత్తుకుంది. మా పాటలు ముగిసినప్పుడు, మేము చాలా సున్నితమైన నిశ్శబ్దంలో కలిసి కూర్చున్నాము, అది మమ్మల్ని చుట్టుముట్టిన మల్లెల పరిమళాల రాత్రి వలె నిండుగా మరియు గొప్పగా ఉంది; రోడ్డుపైకి ఎద్దుల బండ్లు మరియు కొయ్యల చప్పుడు మాత్రమే సాయంత్రం గాలిని నింపింది. ఇది శాశ్వతమైన నిశ్శబ్దం యొక్క ధ్వని-అన్నింటిని ఆలింగనం చేసుకునే స్పృహ.

నేను ఆమెను చివరిసారిగా బెంగళూరులో మళ్లీ కలిశాను. ఆమె బాహ్య జీవితం ఎప్పుడూ సులభం కాలేదు. ఆమె వాటన్నిటినీ సంపూర్ణ శాంతితో, నిశ్చింతగా, ప్రశాంతంగా అంగీకరించింది. ఆమె తన జీవితాన్ని ఎప్పుడూ ప్రశ్నించుకోలేదు- ఆమె జీవితం ఎలా సాగిందో అలాగే ఉంది. ప్రస్తుత క్షణంలో పశ్చాత్తాపం లేకుండా జీవించడం, దానిలో స్థిరమైన శాంతి బీజాన్ని కలిగి ఉందని ఆమె మనకు చూపించింది.

మూలాలు

• నా రమణాశ్రమ జీవితము [1]
• సూరి నాగమ్మ రచనలు. [2]