డోరా మార్స్డెన్
డోరా మార్స్డెన్ (మార్చి 5, 1882 - డిసెంబరు 13, 1960) ఆంగ్ల పండితురాలు, సాహిత్య పత్రికల సంపాదకురాలు, భాషా తత్వవేత్త. ఉమెన్స్ సోషల్ అండ్ పొలిటికల్ యూనియన్ (డబ్ల్యుఎస్పియు) లో కార్యకర్తగా తన వృత్తిని ప్రారంభించిన మార్స్డెన్ చివరికి ఉద్యమంలో మరింత రాడికల్ స్వరాలకు చోటు కల్పించే ఒక పత్రికను కనుగొనడానికి సఫ్రాజిస్ట్ సంస్థ నుండి విడిపోయారు. ఓటుహక్కు ఉద్యమానికి ఆమె చేసిన కృషి, ది ఫ్రీవుమన్ ద్వారా పాంక్ హర్స్ట్ ల డబ్ల్యుఎస్ పియుపై ఆమె చేసిన విమర్శలు, రాడికల్ ఫెమినిజం ఆమె ప్రధాన ప్రాముఖ్యత. సాహిత్య ఆధునికత ఆవిర్భావానికి ఆమెకు సంబంధం ఉందని చెప్పేవారు కూడా ఉన్నారు, మరికొందరు అహంభావాన్ని అర్థం చేసుకోవడానికి ఆమె చేసిన కృషిని విలువైనదిగా భావిస్తారు.[1]
జీవితం తొలి దశలో
[మార్చు]డోరా మార్స్డెన్ యార్క్షైర్లోని మార్స్డెన్లో శ్రామిక-తరగతి తల్లిదండ్రులైన ఫ్రెడ్, హన్నాకు 5 మార్చి 1882న జన్మించింది. ఫ్రెడ్ యొక్క వ్యాపారంలో ఆర్థిక ఒడిదుడుకులు అతని పెద్ద కొడుకుతో కలిసి ఫిలడెల్ఫియాలో స్థిరపడి, 1890లో USకి వలస వెళ్ళవలసి వచ్చింది. హన్నా తన మిగిలిన పిల్లలను పోషించడానికి కుట్టేదిగా పనిచేసింది, ఇది మార్స్డెన్ చిన్నతనంలో కుటుంబాన్ని పేదరికంలో వదిలివేసింది. 1870 ఎలిమెంటరీ ఎడ్యుకేషన్ యాక్ట్ నుండి ప్రయోజనం పొందిన మొదటి తరాలలో ఒకరిలో, మార్స్డెన్ తన దరిద్రమైన పరిస్థితులలో ఉన్నప్పటికీ చిన్నతనంలో పాఠశాలకు వెళ్లగలిగింది. [2] ఆమె పద్దెనిమిదేళ్ల వయసులో క్వీన్స్ స్కాలర్షిప్ పొందే ముందు పదమూడేళ్ల వయసులో ట్యూటర్గా పనిచేసి, మాంచెస్టర్లోని ఓవెన్స్ కాలేజీకి (తరువాత విక్టోరియా యూనివర్శిటీ ఆఫ్ మాంచెస్టర్ ) హాజరయ్యేలా చేసింది. 1903లో, మార్స్డెన్ కళాశాల నుండి పట్టభద్రురాలైంది, చాలా సంవత్సరాలు పాఠశాలలో బోధించింది, చివరికి 1908లో ఆల్ట్రిన్చామ్ టీచర్-ప్యూపిల్ సెంటర్కు ప్రధానోపాధ్యాయురాలు అయ్యింది.
అక్టోబరు 1909లో, ఉమెన్స్ సోషల్ అండ్ పొలిటికల్ యూనియన్ (WSPU) యొక్క అనేక ఇతర సభ్యులతో మార్స్డెన్ను పూర్తి అకడమిక్ రెగాలియా దుస్తులు ధరించి, వారి అల్మా మేటర్ యొక్క ఛాన్సలర్ ప్రసంగానికి అంతరాయం కలిగించినందుకు అరెస్టయ్యారు, అతను బలవంతంగా ఆహారం ఇవ్వడానికి వ్యతిరేకంగా మాట్లాడాలని డిమాండ్ చేశాడు. నిరాహార దీక్షలో ఉన్న ఓటు హక్కు పొందిన పూర్వ విద్యార్థులను జైలులో పెట్టారు. కొన్ని నెలల తర్వాత, ఆమె సౌత్పోర్ట్ ఎంపైర్ థియేటర్లోకి చొరబడి, తనను తాను కపోలాలోకి ఎగురవేసింది, అక్కడ విన్స్టన్ చర్చిల్ ఎన్నికల ర్యాలీలో మాట్లాడుతుండగా, త్వరలో హోం సెక్రటరీగా మారబోతున్న విన్స్టన్ చర్చిల్ను ఢీకొట్టేందుకు ఆమె 15 గంటలు వేచి ఉంది. ఆ సమయంలో విస్తృతంగా నివేదించబడిన పార్లమెంటుకు డిప్యుటేషన్తో మార్స్డెన్ని అరెస్టు చేశారు. [3]
ఈ లక్ష్యం పట్ల మార్స్డెన్ యొక్క నిబద్ధత ఆమెకు క్రిస్టాబెల్, ఎమ్మెలిన్ పాంక్హర్స్ట్ యొక్క డబ్ల్యుఎస్పియులో పరిపాలనా స్థానాన్ని సంపాదించింది, దీని కోసం ఆమె 1909 లో తన బోధనా స్థానాన్ని విడిచిపెట్టింది. ఆమె ప్రారంభ స్త్రీవాద ఉద్యమానికి అంకితమైనప్పటికీ, మార్స్డెన్ యొక్క బలమైన సైద్ధాంతిక సూత్రాలు, స్వతంత్ర స్వభావం ఆమెను తరచుగా డబ్ల్యుఎస్పియు నాయకత్వంతో సంఘర్షణకు గురిచేశాయి, వారు ఆమెను నిర్వహించలేరని కనుగొన్నారు. 1911 లో, మార్స్డెన్ డబ్ల్యూఎస్పియుతో తన పదవికి రాజీనామా చేయడానికి పాంక్హర్స్ట్లతో పరస్పరం అంగీకరించింది. సంస్థ పట్ల అసంతృప్తితో ఉన్నప్పటికీ, ఇప్పటికీ మహిళా ఉద్యమానికి కట్టుబడి ఉన్న ఆమె, ఈ లక్ష్యానికి సంబంధించిన ప్రత్యామ్నాయ స్వరాలకు మద్దతు ఇచ్చే మార్గాలను కనుగొనాలని నిశ్చయించుకుంది.[4]
ఎడిటర్గా
[మార్చు]పాంక్ హర్స్ట్ ల ఆధ్వర్యంలో డబ్ల్యుఎస్ పియు యొక్క కఠినమైన శ్రేణిని తప్పుపట్టిన ఏకైక ఆంగ్ల సఫ్రాజెట్ మార్స్డెన్ మాత్రమే కాదు, ఆమె ది ఫ్రీవుమన్ అనే పత్రికను ప్రచురించడం ప్రారంభించాలని నిర్ణయించుకుంది, ఇది ప్రారంభంలో మహిళా ఉద్యమం నుండి, చివరికి ఇతర రాడికల్ ఉద్యమాల నుండి కూడా విస్తృతమైన అసమ్మతి స్వరాలను ప్రదర్శిస్తుంది. [5] 1911, 1918 మధ్య మార్స్డెన్ ప్రారంభించిన మూడు వరుస పత్రికలలో ఇది మొదటిది, ప్రతి పత్రిక యొక్క ప్రచురణ తేదీలు ఈ క్రింది విధంగా నడుస్తున్నాయి: ది ఫ్రీవుమన్, నవంబర్ 1911 - అక్టోబర్ 1912; ది న్యూ ఫ్రీవుమన్, జూన్ 1913 - డిసెంబర్ 1913; ది ఇగోయిస్ట్, జనవరి 1914 - డిసెంబర్ 1919. రెండవ, మూడవ మధ్య నిరంతర ప్రచురణ, మొదటి, రెండవ మధ్య స్వల్ప విరామం మాత్రమే ఉండటంతో, పత్రికలను ఒకే మేధో ప్రాజెక్టులో భాగంగా ఎంతవరకు పరిగణించాలో నిర్ణయించడంలో విమర్శకులు ఇబ్బంది పడ్డారు. ఈ పత్రికలు మార్స్డెన్ యొక్క మారుతున్న రాజకీయ, సౌందర్య ఆసక్తులను ప్రతిబింబిస్తాయనే భావనపై ఏకాభిప్రాయం ఆధారపడి ఉంది, తద్వారా మూడు పత్రికలు దగ్గరి సంబంధం కలిగి ఉంటాయి, కానీ ఒకే విధమైన ప్రాజెక్టులు కావు, ది న్యూ ఫ్రీవుమన్ అసలు పత్రిక కంటే ది ఎగోయిస్ట్ స్ఫూర్తితో దగ్గరగా ఉంటుంది. [6]
1911లో, మార్స్డెన్ అహంభావం, వ్యక్తివాద అరాచకవాదంపై ఎక్కువగా ఆసక్తిని కనబరుస్తున్నది, దీని అభివృద్ధి ఆమె సంపాదకీయ కాలమ్లలో స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది, ఇక్కడ సమస్యలు పురోగమిస్తున్నప్పుడు, అరాచక సిద్ధాంతకర్తలకు సంబంధించిన అనేక రకాల అంశాలను చేర్చడానికి చర్చల పరిధి విస్తృతమైంది. సమయం యొక్క. [7] [8] ఆ సమయంలో చాలా మంది అరాచక ఆలోచనాపరులు ఆవిర్భవించిన అవాంట్-గార్డ్ ఉద్యమాల వైపు ఆకర్షితులయ్యారు, అవి తరువాత "ఆధునికవాదం" అనే పదం క్రింద తీసుకురాబడ్డాయి. [9]
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ Blake, Trevor (7 February 2016). "Dora Marsden (1882–1960)". Union Of Egoists (in అమెరికన్ ఇంగ్లీష్). ISSN 2639-5339. OCLC 1055555533. Retrieved 31 January 2020.
- ↑ Clarke, Bruce. "Dora Marsden and Ezra Pound: "The New Freewoman" and "The Serious Artist"". University of Wisconsin Press.
- ↑ Blake, Trevor (1 August 2018). "In Front of the Party was Miss Dora Marsden". Union Of Egoists (in అమెరికన్ ఇంగ్లీష్). ISSN 2639-5339. OCLC 1055555533. Retrieved 31 January 2020.
- ↑ Franklin, Cary. "Marketing edwardian feminism: Dora Marsden, votes for women and the freewoman".
- ↑ Delap, Lucy. "'Philosophical vacuity and political ineptitude': The Freewoman's critique of the suffrage movement".
- ↑ Scholes, Robert (2011). "General Introduction to the Marsden Magazines". The Modernist Journals Project. Brown University. OCLC 52063516. Retrieved 18 October 2022.
Given all these changes, it is not easy to sort out the relationships among these three journals. It is apparent, though, that Marsden wished the second to be clearly distinguished from the first [...] On the other hand, for the first three years of The Egoist, the masthead of the third journal carried this statement about its connection to the second: "Formerly the NEW FREEWOMAN." Thus it is clear that the editor wished to emphasize the break between the first two incarnations of the journal and the connection between the last two. Following this lead, we should be aware that these connections are real.
- ↑ Clarke, Bruce (1996). Dora Marsden and Early Modernism. Ann Arbor: University of Michigan Press. p. 3. ISBN 9780472106462. OCLC 33101850.
Her Freewoman leaders already traced two doctrinal shifts—transitions from feminist to anarchist and from socialist to individualist idioms—directly connected to her support in the New Freewoman for literary innovation within a psychological practice of 'egoistic investigation'
- ↑ Error on call to Template:cite paper: Parameter title must be specified
- ↑ Williams, Raymond (1989). The Politics of Modernism. London: Verso. pp. 54–57. ISBN 0-86091-241-8. OCLC 1289901764.