ఇతర ప్రతిపక్షాలు
పార్లమెంటరీ వ్యతిరేకత అనేది ఒక నిర్దిష్ట ప్రభుత్వానికి, ముఖ్యంగా వెస్ట్ మినిస్టర్ ఆధారిత పార్లమెంటరీ వ్యవస్థ రాజకీయ వ్యతిరేకతకు ఒక రూపం. ఈ వ్యాసం పార్లమెంటరీ వ్యవస్థలలో ఉపయోగించినందున ప్రభుత్వం అనే పదాన్ని ఉపయోగిస్తుంది, అంటే రాష్ట్రం అనేదానికంటే పరిపాలన లేదా మంత్రివర్గం అని అర్థం.కొన్ని దేశాల శాసనసభలలో ప్రతిపక్షంలో కూర్చున్న అతిపెద్ద రాజకీయ పార్టీకి "అధికారిక ప్రతిపక్ష" అనే బిరుదును ప్రదానం చేస్తారు.ఆ పార్టీ నాయకుడికి "ప్రతిపక్ష నాయకుడు" అనే బిరుదును ఆపాదిస్తుంది.[1]
మొదటి-గత-అనంతర సమావేశాలలో, రెండు ప్రధాన పార్టీలు లేదా పార్టీ సమూహాలుగా మారడానికి మొగ్గు చూపే ధోరణి బలంగా పనిచేస్తుంది. ప్రభుత్వం, ప్రతిపక్ష పాత్రలు వరుసగా రెండు ప్రధాన సమూహాలకు వెళ్ళతాయి.
ఒక వ్యవస్థ ఎంత ఎక్కువ నిష్పత్తిలో ప్రాతినిధ్యం వహిస్తే, పార్లమెంటరీ చర్చా గదిలో బహుళ రాజకీయ పార్టీలు కనిపించే అవకాశం ఎక్కువగా ఉంటుంది.ఇటువంటి వ్యవస్థలు బహుళ "ప్రతిపక్ష" పార్టీలను ప్రోత్సహించవు,అవి ఆనాటి ప్రభుత్వానికి వ్యతిరేకంగా ఐక్య కూటమిని ఏర్పాటు చేయాలనే కనీస ఉమ్మడి కోరికను కలిగి ఉండటానికి అవకాశముంది.
కొన్ని వ్యవస్థీకృత ప్రజాస్వామ్యాలు,దీర్ఘకాలంలో ఒకే వర్గం ఆధిపత్యం చెలాయించి, టోకనిజానికి తమ పార్లమెంటరీ వ్యతిరేకతను తగ్గిస్తాయి.కొన్ని సందర్భాల్లో మరింత అధికార దేశాలలో,ప్రజాస్వామ్య చర్చ ముద్రను సృష్టించడానికి పాలక సమూహాలు "ప్రతిపక్ష" పార్టీలను సృష్టిస్తాయి.
కొన్ని శాసనసభలు ప్రతిపక్ష పార్టీలకు ప్రత్యేక అధికారాలను అందిస్తాయి. కెనడా, యునైటెడ్ కింగ్డమ్, న్యూజిలాండ్, ప్రతి సంవత్సరం 20 రోజులు "ప్రతిపక్ష రోజులు" లేదా "సరఫరా రోజులు" గా కేటాయిస్తాయి.ఆ సమయంలో ప్రతిపక్షాలు వారి ఎజెండాను నిర్ణయిస్తాయి.[2] కెనడాలో ఒక ప్రశ్నా కాలం ఉంటుంది.ఆ సమయంలో ప్రతిపక్షాలు, పార్లమెంటులో సాధారణంగా ప్రభుత్వ మంత్రులను ప్రశ్నలు అడగవచ్చు.[3]