బెంగాలీ కాయస్థులు
 కలకత్తా కాయస్థ, 19వ శతాబ్దంలోని పుస్తకంనుండి | |
| ముఖ్యమైన జనాభా కలిగిన ప్రాంతాలు | |
|---|---|
| బెంగాలీ | |
| భాషలు | |
| బెంగాలీ | |
| మతం | |
| హిందువు |
సభ్యుడైన బెంగాలీ హిందూను బెంగాలీ కయాస్థులుగా సూచిస్తుంది. బెంగాలులో, కాయస్థులు, బ్రాహ్మణులు, బైద్యాలతో పాటు "హిందూ సమాజంలోని ఉన్నత తరగతి"కి చెందిన "అత్యున్నత హిందూ కులాలుగా గుర్తించబడుతున్నారు.[1][2][3] వీరిలో " హిందూసమాజంలో ఉన్నత అయ్యరు వర్గీయులైన ప్రజలు ఉన్నారు.[4]
చరిత్ర[మార్చు]
చిత్రగుప్తుడు కుమారుల నుండి వచ్చినట్లు చెప్పుకునే ఉత్తర భారతీయ కాయస్థ సమూహంలో చెందిన బెంగాలీ కయాస్థాలు ఒక శాఖగా భావిస్తారు. 10 వ శతాబ్దంలో సేనా రాజవంశం రాజుల కోరిక మేరకు వచ్చిన పురాతన నగరం కన్నౌజు నుండి బెంగాలుకు వలస వచ్చిన వారు వంశపారంపర్యంగా ఉన్నారు.[5]
భారతీయ చరిత్రకారుడు తేజు రాం శర్మ అభిప్రాయం ఆధారంగా బెంగాలు లోని కాయస్థ కార్యాలయం గుప్తుల కాలానికి ముందు (సా.శ. 320 నుండి 550 వరకు) స్థాపించబడింది. అయితే ఆ సమయంలో కాయస్థను కులంగా పేర్కొనలేదు. "మొదట కాయస్థ (లేఖకుడు), వైద్య (వైద్యుడు) వృత్తులు పరిమితం కాదు. బ్రాహ్మణులతో సహా వివిధ వర్ణాల ప్రజలు దీనిని అనుసరించవచ్చు " అని అధ్యయనకారులు గుర్తించారని ఆయన చెప్పాడు. కాబట్టి బంగాలీ కాయస్థులలో అనేక బ్రాహ్మణ కుటుంబాలు కూడా ఉండడానికి అవకాశం ఉంది. బెంగాలు కాయస్థులలో వైద్య సంఘాలను ఏర్పాటు చేయడంలో ఇతర వర్ణాల సభ్యులతో కలిసిపోయారు.[6]
చరిత్రకారులు పిసి చౌదరి, కెఆర్ మేధి, కెఎల్ బారువా ఇలా చెబుతున్నారు. "రాజు భాస్కరవర్మను నిధాన్పూరు, దుబి శాసనాలలో బ్రాహ్మణులను గుర్తించారు" ప్రస్తుతం బెంగాలు కయాస్థులు అనే ఇంటి పేరును గుజరాతు నగరా బ్రాహ్మణులు ఉపయోగిస్తున్నారు. వీరు ఆల్పైను మూలానికి చెందిన వారు లేదా వేద పూర్వ ఆర్యులు. " అదేవిధంగా అస్సాం కలితాలు " వేద ఆర్యేతర ప్రజల వారసులు కూడా అయి ఉండవచ్చు అని భావిస్తున్నారు.[7]
మరొక చరిత్రకారుడు ఆండ్రే వింకు అభిప్రాయం ఆధారంగా ఈ కులాన్ని మొట్టమొదట సా.శ. 5 వ -6 వ శతాబ్దంలో సేన రాజవంశం కాలంలో గుర్తించబడి ఉండవచ్చు. ఆ కాలానికి, 11 వ -12 వ శతాబ్దానికి మధ్య, ఈ వర్గం అధికారులు లేదా లేఖరులు "పుటేటివు" క్షత్రియులతో, "అత్యధిక ఆధిఖ్యత" కలిగిన బెంగాలీ బ్రాహ్మణులు. వారు తమ కుల గుర్తింపును నిలుపుకున్నారు లేదా బౌద్ధులు అయ్యారు. దక్షిణ భారతదేశంలో మాదిరిగా, బెంగాలుకు స్పష్టంగా నిర్వచించిన క్షత్రియ కులం లేదు. క్షత్రియ హోదాను ప్రకటించిన పాల, సేన, చంద్ర, వర్మను రాజవంశాలు, వారి వారసులు కయాస్థ కులంతో "దాదాపుగా విలీనం అయ్యారు". ఈ విధంగా ఇది "ఈ ప్రాంతం సర్రోగేటు క్షత్రియ లేదా యోధుల తరగతి"గా మారింది.[4]
శేఖరు బందోపాధ్యాయ గుప్తులకాలం తరువాత వారి కులంగా ఆవిర్భవించారు. బెంగాలులో తరగతి, కులాల మధ్య సంబంధాలను ప్రస్తావిస్తూ, కాయస్థులు బ్రాహ్మణులు, బైద్యాలతో పాటు, శారీరక శ్రమ నుండి కాని నియంత్రిత భూమికి దూరంగా ఉన్నారని "బెంగాలు మూడు సాంప్రదాయ ఉన్నత కులాల"లో ఒకరుగా వీరిని సూచిస్తున్నారని పేర్కొన్నారు.[8] భారత ఉపఖండంలో ముస్లింలు ఆధిపత్యం సాధించిన తరువాత కూడా కాయస్థులు "ఆధిపత్య భూస్వామ్య కులం"గా కొనసాగారు. ఈ ప్రాంతపు పాత హిందూ పాలకుల వారసులుగా వారిని గ్రహించారు. [9]
ప్రొఫెసరు జూలియసు జె. లిప్నరు బెంగాలీ కాయస్థాల కుల స్థితి వివాదాస్పదంగా ఉందని పేర్కొన్నాడు. కొంతమంది అధికారులు "వారు ద్విజులు అంటే బ్రాహ్మణ జాతికి చెందినవారు కాదని, శూద్రులలో ఉన్నత స్థానంలో ఉన్నవారని భావిస్తున్నారు; ఇతర అధికారుల వారు క్షత్రియుల స్థాయిలో,ద్విజుల స్థాయిలో ఉన్నారని సూచించారు.[10]
సా.శ. 1500–1850 మధ్య బెంగాలులో కాయస్థులు ఈ ప్రాంతంలోని అత్యున్నత హిందూ కులాలలో ఒకటిగా పరిగణించబడ్డారు.[11]
ఉపజాతులు[మార్చు]
కులీన కాయస్థులు, మౌలిక కాయస్థ[మార్చు]
ఇండోలాజిస్టు అయిన రోనాల్డు ఇండెను అభిప్రాయం ఆధారంగా "భారతదేశంలోని అనేక ఉన్నత కులాలు చారిత్రాత్మకంగా ఉన్నత వర్గాలు లేదా వంశాలుగా నిర్వహించబడ్డాయి".[11] క్రీ.పూ. 1500 లో బెంగాలీ కాయస్థులు చిన్న ఉపజాతులుగా, చిన్న దిగువ వంశాలు (కులాసు [12]) గా ఏర్పాటు చేశారు.[13] నాలుగు ప్రధాన ఉపవిభాగాలు దక్షిణ-రాధి, వంగజా, ఉత్తరం-రాధి, వరేంద్ర. దక్షిణం-రాధి, వంగాజా ఉపజాతులను కులీనా లేదా కులిను ("ఉన్నత వంశ వర్గీకరణ") [11] దిగువ వంశ వర్గీకరణ అయిన మౌలికా లేదా మౌలికుగా విభజించారు. మౌలికాకు మరో నాలుగు "తరగతులు" ఉన్నాయి. ఉత్తరా-రాధి, వారేంద్ర "సిద్ధ", "సాధ్య", "కాస్తా", "అములాజా" ఉపవర్గ తరగతులుగా గుర్తించారు. [12]
జాతి గురించిన పౌరాణిక కథనాలు[మార్చు]
పౌరాణిక రాజు ఆదిసూరు బెంగాలుకు ఆహ్వానించిన కన్నౌజుకు చెందిన ఐదుగురు కాయస్థులు బ్రాహ్మణులతో కలిసి ఉన్నారని కులిన కాయస్థాలకు సంబంధించిన పురాణం ఉంది. ఈ పురాణంలో బహుళ సంస్కరణలు ఉన్నాయి. ఇవన్నింటిని చరిత్రకారులు చారిత్రక ప్రామాణికత లేని పురాణకథనాలు లేదా జానపద కథనాలుగా భావిస్తారు.[14] స్వరూపగుప్త అభిప్రాయం ఆధారంగా:
... బెంగాలు పాక్షిక-చారిత్రక, సామాజిక శాస్త్ర కథనంలో అమర్చబడింది. పంతొమ్మిదవ శతాబ్దం చివరి, ఇరవయ్యవ శతాబ్దం ప్రారంభంలో కుల, ఉప-కుల మూలాలు, సంబంధాల వాస్తవికతలను వివరించడానికి ఉపయోగించబడింది.[15]
ఈ పురాణం ప్రకారం ఐదు అసలు కాయస్థ వంశాలు బోసు (బసు), ఘోషు, మిత్రా, గుహా, దత్తా వీరిలో మొదటి నలుగురు కులిన కాయస్థులు అయ్యారు.[16][17]
మూలాలు[మార్చు]
Citations
- ↑ Inden, Ronald B. (1976). Marriage and Rank in Bengali Culture: A History of Caste and Clan in Middle Period Bengal. University of California Press. p. 1. ISBN 978-0-520-02569-1. Retrieved 18 April 2011.
- ↑ Verma, Binod Bihari (1973). Maithil Karna Kayasthak Panjik Sarvekshan (A Survey of the Panji of the Karan Kayasthas of Mithila). Uṛīsā : Maithilī Pratibhā. p. 119. ISBN 978-8-190-59110-2. Retrieved 2 June 2017.
- ↑ Verma, Binod Bihari (1973). Maithil Karna Kayasthak Panjik Sarvekshan (A Survey of the Panji of the Karan Kayasthas of Mithila). Madhepura : Krānti Bihārī Varmā. p. 148. ISBN 978-8-190-59110-2. Retrieved 2 June 2017.
- ↑ 4.0 4.1 Wink (1991), p. 269
- ↑ Hayden J. Bellenoit (17 February 2017). The Formation of the Colonial State in India: Scribes, Paper and Taxes, 1760–1860. Taylor & Francis. p. 34. ISBN 978-1-134-49429-3. Retrieved 10 June 2018.
- ↑ Sharma (1978), p. 115
- ↑ S. R. Bakshi; S. R. Sharma; S. Gajrani (1998). "Land and the People". Contemporary Political Leadership in India. APH Publishing Corporation. pp. 13–14. ISBN 81-7648-008-8.
- ↑ Bandyopadhyay, Sekhar (2004). Caste, Culture, and Hegemony: Social Dominance in Colonial Bengal. Sage Publications. p. 20. ISBN 81-7829-316-1.
- ↑ Eaton (1996), p. 102
- ↑ Lipner, Julius J. (2009). Debi Chaudhurani, or The Wife Who Came Home. Oxford University Press. p. 172. ISBN 978-0-19-973824-3.
- ↑ 11.0 11.1 11.2 Inden (1976), p. 1
- ↑ 12.0 12.1 Inden (1976), p. 34
- ↑ Inden (1976), p. 1–2
- ↑ Sengupta (2001), p. 25
- ↑ Gupta (2009), pp. 103–104
- ↑ Inden (1976), pp. 55–56
- ↑ Hopkins (1989), pp. 35–36
జీవితచరిత్రలు
- Eaton, Richard Maxwell (1996), The Rise of Islam and the Bengal Frontier, 1204–1760, University of California Press, ISBN 978-0-520-20507-9
- Gupta, Swarupa (2009), Notions of Nationhood in Bengal: Perspectives on Samaj, C. 1867–1905, Brill, ISBN 978-90-04-17614-0
- Hopkins, Thomas J. (1989), "The Social and Religious Background for Transmission of Gaudiya Vaisnavism to the West", in Bromley, David G.; Shinn, Larry D. (eds.), Krishna consciousness in the West, Bucknell University Press, ISBN 978-0-8387-5144-2
- Inden, Ronald B. (1976), Marriage and Rank in Bengali Culture: A History of Caste and Clan in Middle Period Bengal, University of California Press, ISBN 978-0-520-02569-1
- Sengupta, Nitish K. (2001), History of the Bengali-Speaking People, UBS Publishers' Distributors, ISBN 81-7476-355-4
- Sharma, Tej Ram (1978), Personal and Geographical Names in the Gupta Inscriptions, New Delhi: Concept Publishing Company
- Wink, Andre (1991), Al-Hind, the Making of the Indo-Islamic World, Volume 1, Brill Academic Publishers, ISBN 978-90-04-09509-0