మార్టినా అరోయో
మార్టినా అరోయో (జననం ఫిబ్రవరి 2, 1937) ఒక అమెరికన్ ఒపెరాటిక్ సోప్రానో, ఆమె 1960 ల నుండి 1980 ల వరకు ఒక ప్రధాన అంతర్జాతీయ ఒపేరా వృత్తిని కలిగి ఉంది. విస్తృత విజయాన్ని సాధించిన మొదటి తరం బ్లాక్ ఒపేరా గాయకులలో ఆమె ఒకరు.
అరోయో మొదట 1963, 1965 మధ్య జ్యూరిచ్ ఒపేరాలో ప్రాముఖ్యతను సంతరించుకుంది, తరువాత 1965, 1978 మధ్య మెట్రోపాలిటన్ ఒపెరా ప్రముఖ సోప్రానోలలో ఒకటిగా ఉంది. మెట్రోపాలిటన్ ఒపేరాలో ఆ సంవత్సరాలలో, ఆమె ప్రపంచంలోని ఒపేరా హౌస్ లలో కూడా క్రమం తప్పకుండా ఉనికిని కలిగి ఉంది, లా స్కాలా, కోవెంట్ గార్డెన్, ఒపెరా నేషనల్ డి పారిస్, టీట్రో కోలన్, డ్యూయిష్ ఓపర్ బెర్లిన్, వియన్నా స్టేట్ ఒపెరా, చికాగో లిరిక్ ఒపేరా, శాన్ ఫ్రాన్సిస్కో ఒపేరా వేదికలపై ప్రదర్శనలు ఇచ్చింది. ఆమె ఇటాలియన్ స్పిన్టో ప్రదర్శనల ప్రదర్శనలకు ప్రసిద్ధి చెందింది, ముఖ్యంగా, వెర్డి, పుచిని హీరోయిన్ల చిత్రణలకు ఆమె ప్రసిద్ధి చెందింది. ఆమె చివరి ఒపేరా ప్రదర్శన 1991 లో జరిగింది, ఆ తరువాత ఆమె యునైటెడ్ స్టేట్స్, ఐరోపాలోని వివిధ విశ్వవిద్యాలయాల అధ్యాపకులపై గానం బోధించడానికి తన సమయాన్ని కేటాయించింది. డిసెంబరు 8, 2013 న, అరోయో కెన్నెడీ సెంటర్ గౌరవాన్ని అందుకున్నారు. [1]
ప్రారంభ సంవత్సరాల్లో[మార్చు]
అరోయో న్యూయార్క్ నగరంలో జన్మించారు, మొదట ప్యూర్టో రికోకు చెందిన డెమెట్రియో అరోయో, దక్షిణ కరోలినాలోని చార్లెస్టన్కు చెందిన లూసిల్లె వాషింగ్టన్ ఇద్దరు సంతానంలో చిన్నది. ఆమె అన్నయ్య బాప్టిస్టు మంత్రిగా ఎదిగారు. సెయింట్ నికోలస్ అవెన్యూ, 111వ వీధి సమీపంలోని హర్లెంలో ఈ కుటుంబం నివసిస్తోంది. ఆమె తండ్రి బ్రూక్లిన్ నేవీ యార్డులో మెకానికల్ ఇంజనీర్, మంచి జీతం సంపాదించారు, ఇది అరోయో తల్లి వారి పిల్లలతో ఇంట్లో ఉండటానికి వీలు కల్పించింది. అతని ఉద్యోగం న్యూయార్క్ సాంస్కృతిక సమర్పణలను అనుభవించడానికి కుటుంబాన్ని అనుమతించింది, కుటుంబం తరచుగా మ్యూజియంలు, కచేరీలు, నాటకరంగాన్ని సందర్శించింది. ఇది 1940 లలో బ్రాడ్వే ప్రదర్శనల అనేక ప్రదర్శనలకు హాజరవడం మొదట అరోయో ప్రదర్శకురాలిగా మారడానికి ఆసక్తిని ప్రేరేపించింది. ఆమె తల్లి తన కలలను హాస్యం చేసింది, అరోయోను బ్యాలెట్ తరగతులు తీసుకోవడానికి అనుమతించింది [2] [1] [3]. ఆమె తల్లి కూడా ప్రతిభావంతుడైన ఔత్సాహిక శాస్త్రీయ పియానో వాద్యకారిణి, తన కుమార్తెకు వాయిద్యం వాయించడం నేర్పింది. చిన్నతనంలో అరోయో ఇతర సంగీత అనుభవాలు ఎక్కువగా ఆమె బాప్టిస్ట్ చర్చిలోని గాయకబృందాలలో పాడటం ద్వారా, హంటర్ కాలేజ్ హైస్కూల్లో విద్యార్థిగా ఉన్నాయి.
హంటర్ కళాశాల[మార్చు]
1953 లో ఉన్నత పాఠశాల విద్యను పూర్తి చేసిన తరువాత, అరోయో హంటర్ కళాశాలలో చదువుకుంది, అక్కడ ఆమె పంతొమ్మిది సంవత్సరాల వయస్సులో 1956 లో రొమాన్స్ భాషలలో బి.ఎ సంపాదించింది. అక్కడ ఉన్నప్పుడు ఆమె జోసెఫ్ టర్నౌతో కలిసి ఒక ఒపేరా వర్క్ షాప్ లో వాయిస్ ను హాబీగా అభ్యసించింది. అరోయో ఒక ప్రధాన ప్రతిభావంతుడు అని టర్నౌ గుర్తించారు, అతనికి సరైన శిక్షణ అవసరం. వర్క్ షాప్ ముగిసిన తరువాత, అతను ఆమెను వాయిస్ ఇన్ స్ట్రక్టర్ మారింకా గురెవిచ్ కు పరిచయం చేశారు, అతను వెంటనే ఆమెను విద్యార్థిగా అంగీకరించారు. అరోయో తన గురువు కోరుకున్నంత తీవ్రంగా ఆమె శిక్షణను తీసుకోనప్పుడు, గురెవిచ్ చివరికి వారి పాఠాలను ముగించమని బెదిరించారు.
ఆ సమయంలో మెట్రోపాలిటన్ ఒపేరాతో సహా చాలా ప్రధాన ఒపేరా హౌస్ లు నల్లజాతి గాయకురాలిని ఎన్నడూ నటింపజేయలేదని, అందువల్ల తన మనస్సులో "ఒపేరా నిజమైన అవకాశం కాదు" అని ఆమె వివరించింది. ఏదేమైనా, గురెవిచ్ బెదిరింపు ఆమె చదువును మరింత తీవ్రంగా పరిగణించమని బలవంతం చేసింది, 1990 లో గురెవిచ్ మరణించే వరకు ఆమె ఆమెతో చదువు కొనసాగించింది. ఈ సమయంలో ఏర్పడిన మరొక ముఖ్యమైన భాగస్వామ్యం కచేరీ మేనేజర్ థియా డిస్పెకర్ తో జరిగింది, ఆమె అరోయో ప్రదర్శనలలో ఒకదానికి హాజరైన తరువాత, అరోయో కెరీర్ ప్రారంభమయ్యే వరకు ఎటువంటి రుసుము లేకుండా ఆమె సేవలను అందించింది. తరువాతి కొన్ని దశాబ్దాలలో అరోయో కెరీర్లో ఎక్కువ భాగాన్ని నిర్వహించడానికి డిస్పెకర్ సహాయపడ్డారు. [1] [3] [2]
సామాజిక కార్యకర్తగా కెరీర్[మార్చు]
కళాశాల నుండి గ్రాడ్యుయేట్ అయిన తరువాత, అరోయో పాడటం నేర్చుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నప్పుడు పనిచేయడానికి ఇబ్బందిని ఎదుర్కొన్నారు. ఆమె తల్లి సలహాపై, ఆమె 1956 పతనంలో బ్రాంక్స్ హైస్కూల్లో ఆంగ్ల ఉపాధ్యాయురాలిగా మారింది, కాని గురెవిచ్ వద్ద నిరంతర శిక్షణతో తన బోధనా బాధ్యతలను సమతుల్యం చేయడం కష్టం. ఆమె తన అధ్యాపక వృత్తిని విడిచిపెట్టి ఈస్ట్ ఎండ్ వెల్ఫేర్ సెంటర్ లో సామాజిక కార్యకర్తగా పనిచేయాలని నిర్ణయించుకుంది. రెండేళ్ల పాటు వాయిస్ ట్రైనింగ్ కొనసాగిస్తూనే 100 మందికి పైగా వెల్ఫేర్ గ్రహీతలకు సేవలందించారు. అరోయో ఆ పనిని సంతృప్తికరంగా భావించారు, అనుభవం గురించి ఇలా చెప్పాడు, "నా జీవితం ఇంతకాలం సంగీతంపై కేంద్రీకృతమై ఉంది, అకస్మాత్తుగా నేను ఇతరుల సమస్యలలో లోతుగా నిమగ్నమయ్యాను". [1] [3] [2]
మెట్రోపాలిటన్ ఒపేరా[మార్చు]
1957 లో అరోయో మెట్రోపాలిటన్ ఒపెరా కోసం ఆడిషన్ చేశారు కాని ఆమోదించబడలేదు. కొంత నిరుత్సాహానికి గురైన ఆమె విద్యావేత్త కావాలనే ఆలోచనతో న్యూయార్క్ విశ్వవిద్యాలయంలో తులనాత్మక సాహిత్యంలో మాస్టర్స్ డిగ్రీని ఇగ్నాసియో సిలోన్ పానే ఇ వినో, వినో ఇ పానేపై పరిశోధనతో ప్రారంభించింది. మరుసటి సంవత్సరం ఆమె మెట్రోపాలిటన్ ఒపేరా ఆడిషన్ ఆఫ్ ది ఎయిర్ పోటీలో పాల్గొని గెలుచుకుంది (దాని నేషనల్ కౌన్సిల్ ఆడిషన్స్ కు పూర్వగామి), $1,000 నగదు బహుమతి, మెట్ కాథరిన్ లాంగ్ స్కూల్ కు స్కాలర్ షిప్ పొందింది. ఆమె ఎన్వైయును విడిచిపెట్టి 1957 పతనంలో కేథరిన్ లాంగ్ స్కూల్లో ప్రవేశించింది, అక్కడ ఆమె గానం, నాటకం, జర్మన్, ఇంగ్లీష్ డిక్షనరీ, ఫెన్సింగ్ నేర్చుకుంది. పాఠశాలలో ఉన్నప్పుడు, అప్స్టేట్ న్యూయార్క్ లో ఒక ఉత్సవంలో ప్రదర్శించబడే ఇల్డెబ్రాండో పిజ్జెట్టి మర్డర్ ఇన్ ది కేథడ్రల్ అమెరికన్ ప్రీమియర్ లో ఆమెకు మొదటి కోరిఫే పాత్రను ఆఫర్ చేశారు. ఏదేమైనా, ఈ కచేరీ వర్షం కురవడంతో 1958 సెప్టెంబరు 17 న బదులుగా కార్నెగీ హాల్ లో ప్రదర్శన కోసం రీషెడ్యూల్ చేయబడింది. ఒక ఒపేరాలో పాడటం అరోయో మొదటి వృత్తిపరమైన ప్రదర్శనగా ఇది గుర్తింపు పొందింది. ది న్యూయార్క్ టైమ్స్ ఆమె నటన గురించి ఇలా పేర్కొంది, "మార్టినా అరోయో ఒక ప్రతిభావంతురాలు, ఆమె అద్భుతమైన సామర్థ్యాన్ని కలిగి ఉన్నట్లు కనిపిస్తుంది,, ఆమె విస్తృతమైన, అందమైన రంగు స్వరంతో పాడింది."[4][5][6]
1959 ఫిబ్రవరిలో టౌన్ హాల్ లోని లిటిల్ ఆర్కెస్ట్రా సొసైటీతో కలిసి కచేరీ వెర్షన్ లో గ్లూక్ ఇఫిగెనీ ఎన్ టౌరైడ్ లో అరోయో టైటిల్ పాత్రను పాడారు. ఆ తరువాత కొద్దికాలానికే ఆమె మెట్రోపాలిటన్ ఒపేరాలో ఒపేరా వేదికపై 1959 మార్చి 14న గిసెప్పె వెర్డి డాన్ కార్లోలో సెలెస్టియల్ వాయిస్ గా అరంగేట్రం చేసింది, ఇందులో టైటిల్ పాత్రలో యుజెనియో ఫెర్నాండి, ఎలిజబెత్ గా లియోనీ రైసానెక్, రోడ్రిగోగా రాబర్ట్ మెరిల్, యువరాణి ఎబోలిగా నెల్ రాంకిన్ నటించారు. ఇది మెట్ తో సుదీర్ఘ అనుబంధానికి నాంది పలికింది, ఒపేరా వేదికపై సుదీర్ఘ కెరీర్ కు నాంది పలికింది. [1] [3] [2]
సంగీత వృత్తి[మార్చు]
మెట్ అరంగేట్రం చేసిన తరువాత, అరోయో ఐరోపాకు వెళ్లారు, అక్కడ ఆమె 1959 లో చిన్న ఒపేరా హౌస్ లతో పాత్రలలో కనిపించడం ప్రారంభించింది. ఆ సంవత్సరం ఇటలీలో ప్రదర్శన ఇస్తున్నప్పుడు ఆమె తన కాబోయే భర్త, ప్రొఫెషనల్ వయోలిస్ట్ ఎమిలియో పోగియోనిని కలుసుకుంది. ఈ వివాహం విడాకులలో ముగిసింది, ఆమె 2011 లో మరణించే వరకు మిచెల్ మౌరెల్ ను వివాహం చేసుకుంది. తరువాతి కొన్ని సంవత్సరాలలో అరోయో ఎక్కువగా ఐరోపాలో ఎక్కువగా చిన్న పాత్రలలో పనిచేశారు, పెద్ద పేరు సంపాదించే పాత్రలను పొందడంలో విఫలమయ్యారు. ఆమెకు లభించిన ఆ పెద్ద భాగాలు ఎక్కువగా అస్పష్టమైన రచనలలో ఉన్నాయి. 1961, 1962 మధ్య ఆమె తరచుగా ఐరోపా, మెట్రోపాలిటన్ ఒపేరా మధ్య ముందుకు, వెనుకకు వెళ్ళింది, ఈ కాలంలో మెట్ లో ఆమె పాత్రలు రిచర్డ్ వాగ్నర్ ది రింగ్ సైకిల్, డాన్ కార్లో పునర్నిర్మాణాలలో ఉన్నాయి. ది రింగ్ లో ఆమె పాత్రలలో గోటెర్డామెరుంగ్ లోని థర్డ్ నార్న్, వోగ్లిండే, దాస్ రీన్గోల్డ్ లోని వోగ్లిండే, డై వాల్క్యూర్ లోని ఓర్లిండే, సీగ్ ఫ్రైడ్ లోని ఫారెస్ట్ బర్డ్ ఉన్నాయి.[1] [3] [2]
1963లో జ్యూరిచ్ ఒపెరాలో ప్రిన్సిపల్ సోప్రానోగా చేరడానికి ఆమెకు కాంట్రాక్ట్ ఇచ్చినప్పుడు అరోయో మొదటి ప్రధాన విరామం వచ్చింది. వెర్డీస్ ఐడా టైటిల్ పాత్రలో ఆమె అక్కడ అరంగేట్రం చేసింది, అక్కడ ఆమెకు ఉత్సాహంగా స్వాగతం లభించింది. ఆమె 1968 వరకు ఆ ఒపేరా హౌస్ లో క్రమం తప్పకుండా పాడటం కొనసాగించింది. [1] [3] [2]
ఐడా తన కెరీర్ ప్రారంభంలో అరోయోకు ఒక ముఖ్యమైన పాత్రగా మారింది, 1960 లలో అనేక ప్రధాన ఒపేరా హౌస్ లలో ఆమెకు కాలింగ్ కార్డ్ గా పనిచేసింది. ఆమె 1963 లో హాంబర్గ్ స్టేట్ ఒపెరాలో, 1964 లో డ్యూయిష్ ఓపర్ బెర్లిన్, వియన్నా స్టేట్ ఒపెరా రెండింటిలోనూ తన మొదటి ప్రదర్శన కోసం ఈ పాత్రను పాడింది. మరుసటి సంవత్సరం ఫిబ్రవరిలో ఆమె బిర్గిట్ నీల్సన్ స్థానంలో చివరి నిమిషంలో మెట్ లో తన మొదటి నటనా పాత్రలో ఐడా పాడింది. ది న్యూయార్క్ టైమ్స్ అరోయోను "ఈ రోజు ప్రజల ముందు అత్యంత అందమైన గొంతులలో ఒకటి" అని ప్రశంసించడంతో ఈ ప్రదర్శన మంచి సమీక్షలను అందుకుంది. మెట్ డైరెక్టర్ రుడాల్ఫ్ బింగ్ వెంటనే ఆమెకు కంపెనీ ప్రిన్సిపల్ సోప్రానోస్ జాబితాలో చేరడానికి ఒక ఒప్పందాన్ని ఆఫర్ చేశారు, ఇది చాలా సంవత్సరాలు కొనసాగింది. [1] [3] [2]
1964లో ఆల్ఫ్రెడో ఆంటోనిని సంగీత దర్శకత్వంలో సిబిఎస్ ప్రదర్శన వర్క్ షాప్ కోసం ఫెలిజ్ బోరిన్ క్వెన్ నిర్మాణంలో జాతీయ నెట్ వర్క్ టెలివిజన్ లో కనిపించడం ద్వారా అరోయో సాంప్రదాయ ఒపేరా హౌస్ వెలుపల కొత్త పుంతలు తొక్కారు. [7]
డాన్ కార్లోలో ఎలిజబెత్ విమర్శకుల ప్రశంసలు పొందిన ప్రదర్శనతో అరోయో అక్టోబర్ లో మెట్ లో 1965/66 సీజన్ ను ప్రారంభించారు. ఆమె వెంటనే ఆ ఇంట్లో ఎక్కువగా వెర్డీ హీరోయిన్లను చిత్రీకరించే అభిమాన గాయనిగా మారింది, మెట్ ఆ సమయం నుండి 1978 వరకు ఆమె ప్రధాన నివాసంగా మారింది. ఈ పదమూడేళ్లలో మెట్ లో ఆమె పోషించిన ఇతర పాత్రలలో ఐడా, మస్చెరాలోని వెర్డి ఉన్ బాలోలో అమేలియా, గియాకోమో పుచిని మడామా సీతాకోకచిలుకలో సియో-సియో-శాన్, మొజార్ట్ డాన్ గియోవన్నీలో డోనా అన్నా, వెర్డి ఎర్నానిలో ఎల్విరా, వెర్డి మాక్ బెత్ లో లేడీ మక్ బెత్, వెర్డి ఇల్ ట్రోవాటోర్ లో లియోనోరా, వెర్డి లా ఫోర్జా డెల్ డెస్టినోలో లియోనోరా, పుచిని టురాండోట్ లో లియోనోరా, పుచిని టురాండోట్ లో లియోనోరా, పుచిని టురాండోలో ఆమె ఇతర పాత్రలు పోషించారు. ఉంబెర్టో గియోర్డానో ఆండ్రియా చెనియర్ లో మద్దలేనా, పియెట్రో మస్కాగ్ని కవలేరియా రస్టికానాలో శాంటుజా, అమిల్కేర్ పొన్చియెల్లీ లా జియోకొండలో టైటిల్ పాత్ర. 1968 లో వాగ్నర్ లోహెన్గ్రిన్ లో ఎల్సా పాత్రను పోషించిన మొదటి నల్లజాతి వ్యక్తి, ఇది మెట్ లో మాత్రమే కాదు, మొత్తం ఒపేరా చరిత్రలో కూడా ఉంది.[1] [3] [2]
అంతర్జాతీయ కెరీర్[మార్చు]
మెట్ లో ఉన్న సంవత్సరాల్లో, అరోయో తరచుగా యునైటెడ్ స్టేట్స్, అంతర్జాతీయంగా ఇతర గృహాలలో ప్రదర్శనలు ఇవ్వడానికి ప్రయాణించేవారు. 1968లో ఆమె ఇజ్రాయిల్ లో మొదటిసారిగా పాడింది, యునైటెడ్ కింగ్ డమ్ లో మేయర్ బీర్ లెస్ హుగునోట్స్ లండన్ కచేరీ ప్రదర్శనలో వాలెంటైన్ గా మొదటిసారి కనిపించింది. అదే సంవత్సరం తరువాత ఆమె కోవెంట్ గార్డెన్ లోని రాయల్ ఒపేరా, ఫిలడెల్ఫియా లిరిక్ ఒపెరా కంపెనీలో అరంగేట్రం చేసింది, రెండూ ఐడా పాత్రను పాడాయి. ఆమె 1970 లలో వెర్డీ కథానాయికలుగా, పుచిని టోస్కా, రిచర్డ్ స్ట్రాస్ అరియాడ్నే ఆఫ్ నాక్సోస్ లలో టైటిల్ పాత్రలు వంటి భాగాలలో అనేకసార్లు రెండు సంస్థలకు తిరిగి వచ్చింది. శాన్ ఫ్రాన్సిస్కో ఒపేరా (1971), లిరిక్ ఒపేరా ఆఫ్ చికాగో (1972) రెండింటితో ఆమె అరంగేట్రం కోసం మషేరాలో ఉన్ బాలోలో అమేలియా పాడింది. 1974 లో వెర్డి సైమన్ బొకానెగ్రాలో తన మొదటి అమేలియా గ్రిమాల్డి పాడటానికి ఆమె చికాగోకు తిరిగి వచ్చింది. 1972 లో ఆమె లా స్కాలాలో ప్లాసిడో డొమింగో సరసన రాడామెస్ గా తన అరంగేట్రం కోసం ఐడా పాడింది. 1973 లో ఆమె తన మొదటి ప్రదర్శనను ఒపెరా నేషనల్ డి పారిస్, బ్యూనస్ ఎయిర్స్ లోని టీట్రో కొలోన్ లలో చేసింది. 1977లో ఆమె ఒపెరా కంపెనీ ఆఫ్ ఫిలడెల్ఫియాలో వాగ్నర్ ది ఫ్లయింగ్ డచ్ మ్యాన్ లో సెంటా పాత్రను పోషించి అరంగేట్రం చేసింది, 1979లో మిచిగాన్ ఒపెరా థియేటర్ లో ఇల్ ట్రోవాటోర్ లోని లెనోరాగా అరంగేట్రం చేసింది. ఆమె 1979 వరకు ప్రపంచంలోని ప్రధాన ఒపేరా హౌస్ లలో చాలా బిజీగా ఉంది, ఎక్కువగా వెర్డి, పుచిని, స్ట్రాస్ కథానాయికలు, లిరికో-స్పిన్టో ప్రదర్శన నుండి ఇతర పాత్రలను పాడింది. 1975 జనవరి 16న ప్రసారమైన "యువర్ మదర్ వేర్స్ ఆర్మీ బూట్స్" అనే ది ఓడ్ కపుల్ ఎపిసోడ్ లో అరోయో తన పాత్రను పోషించారు. ఈ ఎపిసోడ్లో హోవార్డ్ కోసెల్ కూడా నటించారు, అతను ఆమెకు పెద్ద అభిమానిగా చిత్రీకరించబడ్డారు.[8][9][10]
పదవీ విరమణ[మార్చు]
1980 నాటికి, అరోయో తాను పాడటానికి ఎంచుకున్న పాత్రల పట్ల మరింత సెలెక్టివ్ గా మారింది. ఆమె 1983 లో కంపెనీ శతాబ్ది గాలా కోసం వెర్డి ఐడా (మిగ్నాన్ డన్ తో కలిసి) నుండి "ఫు లా సోర్టే" పాడటానికి మెట్ కు తిరిగి వచ్చింది. ఆమె ఐడా, సంతుజా పాడటానికి తిరిగి వచ్చింది; అక్టోబర్ 31, 1986 న మెట్రోపాలిటన్ ఒపేరాలో తన చివరి ప్రదర్శన, 199 వ ప్రదర్శన ఇచ్చింది. 1987 లో, ఆమె సియాటెల్ ఒపెరాతో టురాండోట్ లో టైటిల్ పాత్ర చివరి చిత్రణను పాడింది, 1989 లో, ఆమె ఒపెరాటిక్ రంగస్థలం నుండి రిటైర్మెంట్ ప్రకటించింది. లెస్లీ ఆడమ్స్ బ్లేక్ ప్రపంచ ప్రీమియర్ లో చివరి ప్రదర్శన కోసం ఆమె 1991 లో పదవీ విరమణ నుండి బయటకు వచ్చింది, ఇది అంతర్యుద్ధానికి ముందు అమెరికాలో బానిసత్వం ఇప్పటికీ వాస్తవంగా ఉన్న కథ.[1] [3] [2]
ఆమె కెరీర్ అంతటా, అరోయో కచేరీ ప్రదర్శనలో తరచుగా ప్రదర్శన ఇచ్చేవారు, ప్రపంచంలోని అనేక ప్రముఖ సింఫనీ ఆర్కెస్ట్రాలతో కలిసి కనిపించారు. కండక్టర్ లియోనార్డ్ బెర్న్స్టీన్ ఆధ్వర్యంలో న్యూయార్క్ ఫిల్హార్మోనిక్తో ఆమె తరచుగా ప్రదర్శనలు ఇచ్చింది, అతను బీథోవెన్ తొమ్మిదవ సింఫనీ, మిస్సా సోలెమ్నిస్ వంటి ప్రదర్శనలలో ఆమె స్వరాన్ని ప్రత్యేకంగా ప్రశంసించారు.
అరోయో ప్రతిభ కచేరీ వేదికను దాటి లైవ్ నెట్వర్క్ టెలివిజన్ రంగానికి కూడా విస్తరించింది. 1964లో ఆమె కండక్టర్ ఆల్ఫ్రెడో ఆంటోని ఆధ్వర్యంలో సిబిఎస్ సింఫనీ ఆర్కెస్ట్రాతో సిబిఎస్ ప్రదర్శన వర్క్ షాప్ "ఫెలిజ్ బోరిన్ క్వెన్" ఎపిసోడ్ లో తన పాత్రలో కనిపించింది. [1] [3] [2]
మార్టినా అరోయో నేషనల్ ఎండోమెంట్ ఫర్ ది ఆర్ట్స్ నుండి 2010 ఒపెరా ఆనర్స్ అవార్డు గ్రహీత.[11] [1] [3] [2]
రికార్డింగ్‌లు[మార్చు]
.jpg)
ప్రధాన ఒపేరా హౌస్ లలో, ప్రపంచంలోని గొప్ప సింఫనీ ఆర్కెస్ట్రాలలో ప్రదర్శనలు ఇచ్చిన ఆమె రికార్డింగ్ ల వారసత్వాన్ని విడిచిపెట్టింది, వీటిలో: హాండెల్ జుడాస్ మక్కాబియస్ (రెండుసార్లు), శాంసన్, మొజార్ట్ డాన్ గియోవన్నీ (కార్ల్ బోహ్మ్ కోసం డోనా ఎల్విరా, సర్ కొలిన్ డేవిస్ కోసం డోనా అన్నా), బీథోవెన్ మిస్సా సోలెమ్నిస్, తొమ్మిదవ సింఫనీ, రోసిని స్టాబాట్ మేటర్, వెర్డి ఐ వెస్ప్రి సిసిలియాని, మషెరాలో ఉన్న బాలో, లా ఫోర్జా డెల్ డెస్టినో (సెయింట్ పీటర్స్ బర్గ్, సవరించిన వెర్షన్లు రెండింటిలోనూ),, మెస్సా డా రెక్వియం, మహ్లెర్ భారీ ఎనిమిదవ సింఫనీ ది సింఫనీ ఆఫ్ ఎ థౌజండ్. [1] [3] [2]
ఆమె 20 వ శతాబ్దపు ముఖ్యమైన సంగీతాన్ని రికార్డ్ చేసింది, వీటిలో షోన్ బర్గ్ గుర్రే-లైడర్, కార్లో ఫ్రాన్సి [ఇది] రాసిన ఆఫ్రికన్ ఒరాటోరియో ఉన్నాయి. ఆమె రెండు రచనల ప్రపంచ ప్రీమియర్లలో పాడింది: కార్ల్హైంజ్ స్టాక్హౌసెన్ మోమెంటే, శామ్యూల్ బార్బర్ ఆండ్రోమాచెస్ వీడ్కోలు. [1] [3] [2]
అరోయో డిస్కోగ్రఫీ (ఇందులో అరియా గానం కూడా ఉంది), ఆకర్షణీయంగా ఉన్నప్పటికీ, ఆమె రంగస్థలంపై పోషించిన పూర్తి స్థాయి పాత్రల వంటిదేమీ లేదు. మెట్రోపాలిటన్ ఒపేరాలో మాత్రమే, ఆమె ప్రదర్శించిన కానీ వాణిజ్యపరంగా ఎన్నడూ నమోదు చేయని ఒపేరాలు ఇవి: వెర్డి ఎర్నాని, మక్బెత్, ఇల్ ట్రోవాటోర్, డాన్ కార్లోస్ (ఇటాలియన్ భాషలో సెలెస్టియల్ వాయిస్, ఎలిజబెత్); వాగ్నర్ లోహెన్గ్రిన్, డెర్ రింగ్ డెస్ నిబెలుంగెన్ (మొత్తం నాలుగు ఒపేరాలలో పాత్రలను పోషించారు); పొన్చియెల్లీ లా జియోకొండ; గియోర్డానో ఆండ్రియా చెనియర్;, పుచిని మదమా సీతాకోకచిలుక, తురాండోట్ (లియోగా; టొరంటోలో ఆమె టైటిల్ పాత్ర పోషించింది).
ఉపాధ్యాయ వృత్తి[మార్చు]
1989 లో గానం నుండి అధికారిక పదవీ విరమణ చేసినప్పటి నుండి అరోయో లూసియానా స్టేట్ యూనివర్శిటీ, యుసిఎల్ఎ, యూనివర్శిటీ ఆఫ్ డెలావేర్, విల్బర్ఫోర్స్ విశ్వవిద్యాలయం, సాల్జ్బర్గ్లోని ఇంటర్నేషనల్ సోమెరకాడెమి-మొజార్టియం, ఇండియానా విశ్వవిద్యాలయంలో పనిచేసి గణనీయమైన బోధనా ఘనతలను సంపాదించారు. [1] [3] [2]
ఆమె జాతీయంగా, అంతర్జాతీయంగా మాస్టర్ క్లాసులు ఇచ్చింది, జార్జ్ లండన్ కాంపిటీషన్, త్చైకోవ్స్కీ ఇంటర్నేషనల్ కాంపిటీషన్తో సహా అనేక పోటీలకు జడ్జిగా వ్యవహరించింది./అయోవా విశ్వవిద్యాలయం మాజీ అధ్యక్షుడు విల్లార్డ్ ఎల్.బోయ్డ్తో కలిసి ఆమె "యు.ఎస్.లో మ్యూజిక్ ఎడ్యుకేషన్పై టాస్క్ ఫోర్స్ రిపోర్ట్" కు సహ-రచయితగా ఉన్నారు.[12][13][14]
సన్మానాలు[మార్చు]
1976లో, ఆమెను అధ్యక్షుడు గెరాల్డ్ ఫోర్డ్ వాషింగ్టన్ డి.సి.లోని నేషనల్ కౌన్సిల్ ఆఫ్ ది ఆర్ట్స్ కు నియమించారు. ఆమె మార్టినా అరోయో ఫౌండేషన్ ను స్థాపించింది, ఇది అభివృద్ధి చెందుతున్న యువ ఒపేరా గాయకులను పూర్తి రోల్ ప్రిపరేషన్ కోర్సులలో నిమగ్నం చేయడం ద్వారా అభివృద్ధి చెందడానికి అంకితం చేయబడింది. హంటర్ కాలేజ్, కార్నెగీ హాల్ ధర్మకర్తల బోర్డులలో కూడా ఆమె చురుకుగా ఉన్నారు. ఆమె 2000 లో అమెరికన్ అకాడమీ ఆఫ్ ఆర్ట్స్ అండ్ సైన్సెస్ ఫెలోగా ఎన్నికైంది. ఆమె గొప్ప సమకాలీన, తోటి ఆఫ్రికన్-అమెరికన్ స్పిన్టో లియోంటైన్ ప్రైస్ కంటే రెండవ ఉత్తమంగా భావించిన స్థితి గురించి నిర్మొహమాటంగా చెప్పింది; ఒకసారి, ఒక మెట్ డోర్ మ్యాన్ ఆమెను "మిస్ ప్రైస్" అని పలకరించినప్పుడు, ఆమె మధురంగా సమాధానమిచ్చింది, "లేదు, హనీ, నేను మరొకరిని."[1] [3] [2]
ప్రస్తావనలు[మార్చు]
- ↑ 1.00 1.01 1.02 1.03 1.04 1.05 1.06 1.07 1.08 1.09 1.10 1.11 1.12 1.13 1.14 1.15 Kennedy-Center.org website Archived 2008-12-09 at the Wayback Machine
- ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 2.11 2.12 2.13 2.14 "Paid Notice: Deaths – Maurel, Michel, The New York Times, June 5, 2011.
- ↑ 3.00 3.01 3.02 3.03 3.04 3.05 3.06 3.07 3.08 3.09 3.10 3.11 3.12 3.13 3.14 Johnston, Laurie. "Competition Intense Among Intellectually Gifted 6th Graders for Openings at Hunter College High School; Prominent Alumni Program for Seniors", The New York Times, March 21, 1977. Accessed May 11, 2010.(subscription required)
- ↑ Kennedy-Center.org website Archived 2008-12-09 at the Wayback Machine
- ↑ Johnston, Laurie. "Competition Intense Among Intellectually Gifted 6th Graders for Openings at Hunter College High School; Prominent Alumni Program for Seniors", The New York Times, March 21, 1977. Accessed May 11, 2010.(subscription required)
- ↑ "Paid Notice: Deaths – Maurel, Michel, The New York Times, June 5, 2011.
- ↑ https://www.imdb.com/title/tt6249208/fullcredits?ref_=tt_ov_st_sm "CBS Repertoire Workshop (1964)"-"Feliz Borinquen" featuring Martina Arroyo under the musical direction of Alfredo Antonini on I<BD.com]
- ↑ Kennedy-Center.org website Archived 2008-12-09 at the Wayback Machine
- ↑ Johnston, Laurie. "Competition Intense Among Intellectually Gifted 6th Graders for Openings at Hunter College High School; Prominent Alumni Program for Seniors", The New York Times, March 21, 1977. Accessed May 11, 2010.(subscription required)
- ↑ "Paid Notice: Deaths – Maurel, Michel, The New York Times, June 5, 2011.
- ↑ "NEA Chairman Rocco Landesman Announces Recipients of the 2010 NEA Opera Honors". Arts.gov. 2010-06-24. Archived from the original on 2010-12-07. Retrieved 2010-07-28.
- ↑ Kennedy-Center.org website Archived 2008-12-09 at the Wayback Machine
- ↑ Johnston, Laurie. "Competition Intense Among Intellectually Gifted 6th Graders for Openings at Hunter College High School; Prominent Alumni Program for Seniors", The New York Times, March 21, 1977. Accessed May 11, 2010.(subscription required)
- ↑ "Paid Notice: Deaths – Maurel, Michel, The New York Times, June 5, 2011.