మైత్రేయి దేవి
మైత్రేయి దేవి | |
|---|---|
| దస్త్రం:MaitreyiDeviPic.jpg | |
| జననం | 1914 సెప్టెంబరు 10 |
| మరణం | 1989 జనవరి 29 (వయసు 74)[1] |
| వృత్తి | కవి, నవలా రచయిత |
| సుపరిచితుడు/ సుపరిచితురాలు | నా హన్యాతే |
| జీవిత భాగస్వామి | మన్మోహన్ సేన్ |
| పిల్లలు | 2 |
| తల్లిదండ్రులు |
|
మైత్రేయి దేవి (10 సెప్టెంబరు 1914 - 29 జనవరి 1989) భారతీయ కవయిత్రి, నవలా రచయిత్రి. ఆమె సాహిత్య అకాడమీ అవార్డు పొందిన నవల నా హన్యాతే ('ఇట్ డస్ నాట్ డై') ద్వారా ప్రసిద్ధి చెందింది.
జీవితచరిత్ర[మార్చు]
దేవి 1914 లో జన్మించింది. ఆమె తత్వవేత్త సురేంద్రనాథ్ దాస్ గుప్తా కుమార్తె, కవి రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ అనుచరురాలు. ఆమె కలకత్తా (ఇప్పుడు కోల్కతా) లోని సెయింట్ జాన్స్ డయోసెసన్ బాలికల ఉన్నత పాఠశాలలో చదువుకుంది, కోల్కతాలోని చారిత్రాత్మక కలకత్తా విశ్వవిద్యాలయం అనుబంధ అండర్ గ్రాడ్యుయేట్ మహిళా కళాశాల అయిన జోగమయ దేవి కళాశాల నుండి పట్టభద్రురాలైంది. 1930లో తన 16వ ఏట ఠాగూర్ రాసిన ముందుమాటతో తొలి కవితా సంపుటిని ప్రచురించారు.[2] [3] [4] [5]
ఈ సమయానికి ఆమె అప్పటికే విశ్వవిద్యాలయానికి హాజరవుతోంది,, ఆ సంవత్సరం రొమేనియన్ మేధావి మిర్సియా ఎలియాడ్ ను ఆమె తండ్రి వారి ఇంట్లో ఉండమని ఆహ్వానించాడు. చాలా నెలల తరువాత, 23 ఏళ్ల ఎలియాడ్, దేవి మధ్య సన్నిహిత సంబంధం ఉందని ఆమె తల్లిదండ్రులు కనుగొన్నప్పుడు, ఎలియాడ్ను విడిచిపెట్టమని, ఆమెను మళ్లీ సంప్రదించవద్దని చెప్పారు.
ఆమె 20 సంవత్సరాల వయస్సులో డాక్టర్ మన్మోహన్ సేన్ ను వివాహం చేసుకుంది. వీరికి ఇద్దరు సంతానం.
1938, 1939 లో, ఆమె రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ను కాలింపాంగ్ సమీపంలోని ముంగ్పూలోని తన, తన భర్త ఇంట్లో ఉండమని ఆహ్వానించింది, ఇది తరువాత రవీంద్ర మ్యూజియంగా మారింది. ఆమె రచనలలో మోంగ్పుటే రవీంద్రనాథ్ (ఠాగూర్ బై ది ఫైర్ సైడ్), ఆమెతో అతను సందర్శించిన రికార్డు ఉంది.[6]
ఆమె 1964 లో కౌన్సిల్ ఫర్ ది ప్రమోషన్ ఆఫ్ మత సామరస్యాన్ని స్థాపించింది, అఖిల భారత మహిళా సమన్వయ మండలి ఉపాధ్యక్షురాలు. అనాథాశ్రమాలను కూడా స్థాపించారు.
1972 లో, మిర్సియా ఎలియేడ్ బెంగాల్ నైట్స్ అనే నవలను రాశారని ఆమె తెలుసుకున్నారు, ఇది వారి మధ్య లైంగిక సంబంధాన్ని వివరిస్తుంది. లాస్ ఏంజిల్స్ టైమ్స్ కోసం రాస్తున్న రిచర్డ్ ఎడెర్ ప్రకారం, "అతను ఉద్వేగభరితమైన కానీ పరిమితమైన కౌగిలింతలను విలాసవంతమైన లైంగిక సంబంధంగా మార్చాడు, మైత్రేయి రాత్రిపూట పడకగది సందర్శనలను ఒక రకమైన మార్మికంగా రెచ్చగొట్టే హిందూ ప్రేమ దేవతగా చెల్లించాడు." 1972 చివరలో, ఆమె ఆదిత్య మారిచి (సూర్య కిరణాలు) అనే కవితా సంకలనాన్ని ప్రచురించింది, ఇది ఎలియాడేను సూచిస్తుంది, టొరంటో రివ్యూ కోసం రాసిన గిను కమానీ ప్రకారం, "యాభై ఎనిమిది సంవత్సరాల వయస్సులో, నలభై రెండు సంవత్సరాల వయస్సులో, ఆమె యవ్వనం పాత అభిరుచులతో వ్యవహరించినప్పుడు ఆమె అనుభవించిన అలజడిని ప్రతిబింబిస్తుంది.[7]
ఎలియాడ్ ప్రొఫెసర్ గా ఉన్న ఠాగూర్ పై ఉపన్యాసాలు ఇవ్వడానికి చికాగో విశ్వవిద్యాలయానికి వెళ్లి, ఎలియేడ్ ను పలుమార్లు కలిసిన తరువాత, ఆమె 1974 లో తన నవల నా హన్యాటే (ఇట్ డూస్ నాట్ డై: ఎ రొమాన్స్) ను విడుదల చేసింది, ఇది 1976 లో సాహిత్య అకాడమీ అవార్డును గెలుచుకుంది. చికాగో ట్రిబ్యూన్ కోసం ఒక సమీక్షలో నినా మెహతా ఇలా రాశారు, "దేవి ఎలియాడ్ నవలలోని సెక్స్ దృశ్యాలు, కొన్ని వివరాలను తోసిపుచ్చింది, అలైన్ ఒప్పుకోలు స్వరం సత్యాన్ని సూచిస్తుందని, అతని జ్ఞాపకశక్తి తప్పుడు వాస్తవాలను సూచిస్తుందని పేర్కొంది. అయినప్పటికీ విడ్డూరంగా, బహుశా ఆవేశంగా, అతను సృష్టించిన ఫాంటసీకి పెద్ద విశ్వసనీయతను ఇవ్వడం ద్వారా ఆమె ఎలియాడ్ కల్పనకు సమాధానం ఇస్తుంది."[8]
ఇట్ డోస్ నాట్ డై, బెంగాల్ నైట్స్ 1994 లో చికాగో విశ్వవిద్యాలయం ప్రెస్ చే సహచర సంపుటాలుగా తిరిగి ప్రచురించబడ్డాయి, అయినప్పటికీ కమానీ ఇలా వ్రాశాడు, "చికాగో విశ్వవిద్యాలయం ప్రెస్ లో మార్కెటింగ్ నిర్ణయాల ద్వారా నిర్దేశించబడిన స్లీగ్ ఆఫ్ హ్యాండ్ ను బట్టి ఇది ఆశ్చర్యకరంగా అనిపించినప్పటికీ, దేవి "ప్రతిస్పందన" తనంతట తాను నిలబడటానికి వ్రాయబడింది." ఈ పుస్తకం రోమేనియన్ సహా వివిధ యూరోపియన్ భాషల్లోకి అనువదించబడింది. 1980 లలో, బెంగాల్ నైట్స్ అనుసరణ ఒక చిత్రంగా అభివృద్ధి చేయబడింది, ఇందులో హ్యూ గ్రాంట్, సుప్రియా పాఠక్ నటించారు, దేవి మొదట మైత్రేయి పాత్ర పేరును గాయత్రిగా మార్చాలని పట్టుబట్టడం ద్వారా, తరువాత నిర్మాణాన్ని ఆలస్యం చేసిన వ్యాజ్యాలలో ఈ చిత్రాన్ని సవాలు చేశాడు. 1996 నాటికి ఈ సినిమా ఇండియాలో కానీ, అమెరికాలో కానీ విడుదల కాలేదు.
అవార్డులు[మార్చు]
ఆమె నవల నా హన్యాతే కోసం 1976లో సాహిత్య అకాడమీ అవార్డు అందుకున్నారు.
ప్రచురణలు[మార్చు]
- ఠాగూర్ బై ఫైర్సైడ్, 1943 [9]
- రవీంద్రనాథ్-ది మ్యాన్ బిహైండ్ హిజ్ పోయెట్రీ, 1973 [10]
- ఇట్ డజ్ నాట్ డైః ఎ రొమాన్స్, 1974 [11]
- రవీంద్రనాథ్ ఇంట్లో, ప్రపంచంలో
- మంగ్పుతే రవీంద్రనాథ్ (మంగ్పువా వద్ద రవీంద్రనాథ్)
ఇవి కూడా చూడండి[మార్చు]
- బెంగాలీకి సాహిత్య అకాడమీ అవార్డు విజేతల జాబితా
మూలాలు[మార్చు]
- ↑ Maitraye Devi, 1914-1989, Library of Congress
- ↑ Kamani, Ginu (1996). "A Terrible Hurt: The Untold Story behind the Publishing of Maitreyi Devi". University of Chicago Press. Retrieved 9 July 2021.
- ↑ Pal, Sanchari (July 19, 2016). "This Little Known Himalayan Village Was the Much-Loved Summer Retreat of Rabindranath Tagore". The Better India. Retrieved 10 July 2021.
- ↑ "History of the College". Archived from the original on 26 July 2011. Retrieved 22 November 2010.
- ↑ Mehta, Nina (May 8, 1994). "THEY'VE LOOKED AT LOVE FROM BOTH SIDES NOW". The Chicago Tribune. Retrieved 10 July 2021.
- ↑ Mungpoo.org. Mungpoo and Kabi Guru Rabindranath Tagore, Museum.
- ↑ Eder, Richard (March 27, 1994). "Two Tales of Love : BENGAL NIGHTS, By Mircea Eliade , Translated from the French by Catherine Spencer ; (University of Chicago: $22.50; 176 pp.) : IT DOES NOT DIE, By Maitreyi Devi ; (University of Chicago: $22.50; 280 pp.)". Los Angeles Times. Retrieved 10 July 2021.
- ↑ Firdaus Azim, The Journal of Asian Studies, Association for Asian Studies, Vol. 55, 1996, pp. 1035-103
- ↑ Devi, Maitreyi (October 2002). Tagore by Fireside. ISBN 8171677258.
- ↑ Devi, Maitreyi (1973). Rabindranath--the man behind his poetry. Sudhir Das at Nabajatak Printers.
- ↑ Devi, Maitreyi. It Does Not Die: A Romance.