మై భాగో
మాతా భాగ్ కౌర్ జీ అని కూడా పిలువబడే మై భాగో 1705 లో మొఘలులకు వ్యతిరేకంగా సిక్కు సైనికులకు నాయకత్వం వహించిన సిక్కు మహిళ. ఆమె యుద్ధభూమిలో అసాధారణ నైపుణ్యం కలిగిన యోధురాలు, సిక్కు మతంలో యోధ సాధువుగా గౌరవించబడుతుంది. ఆనంద్పూర్ సాహిబ్ ముట్టడిలో గురు గోవింద్ సింగ్ను విడిచిపెట్టిన 40 మంది సిక్కులను (చాలీ ముక్తే) సమీకరించి, వారిని తిరిగి యుద్ధానికి తీసుకువచ్చినందుకు ఆమె ప్రసిద్ధి చెందారు. కొంతమంది పండితులు ఆమెను చండీ దేవి అవతారంగా భావిస్తారు.
జీవిత చరిత్ర[మార్చు]
జీవితం తొలి దశలో[మార్చు]
మై భాగో తన కుటుంబ పూర్వీకుల గ్రామమైన చబల్ కలాన్ అయిన ధిల్లాన్ జాట్ కుటుంబంలో, ప్రస్తుత పంజాబులోని తర్న్ తరణ్ జిల్లాలోని ఝబల్ కలాన్ వద్ద ఒక సిక్కు కుటుంబంలో జన్మించింది. మై భాగో పుట్టుకతో బలమైన సిక్కు, ఆమె పెంపకం భక్తిగల సిక్కు కుటుంబంలో ఉంది. మై భాగో తండ్రి మాలో షా గురు హర్గోబింద్ సైన్యంలో చేరారు, ఆమె తండ్రి మాయ్ భాగో వలె షస్టర్ విద్య (ఆయుధాలలో శిక్షణ) నేర్చుకున్నారు. ఐదవ సిక్కు గురువు గురు అర్జన్ దేవ్ (1563–1606) కాలంలో సిక్కు మతంలోకి మారిన 84 గ్రామాల అధిపతి భాయ్ లాంగా తమ్ముడు భాయ్ పెరో షా మనుమరాలు మై భాగో. ఆమెకు దిల్బాగ్ సింగ్, భాగ్ సింగ్ అనే ఇద్దరు సోదరులు ఉన్నారు. ఆమె చిన్నతనంలో ఆమె తల్లిదండ్రులు ఆమెను గురు గోవింద్ సింగ్ దర్శనం (దృశ్యం) చేయడానికి ఆనంద్పూర్ సాహిబ్కు తీసుకెళ్లారు. పట్టికి చెందిన భాయ్ నిధాన్ సింగ్ ను వివాహం చేసుకుంది.
మొఘల్ ఘర్షణ[మార్చు]
గురువును స్వాధీనం చేసుకునే ప్రయత్నంలో ఔరంగజేబు చక్రవర్తి ఆదేశానుసారం వజీర్ ఖాన్ (సిర్హింద్) నాయకత్వంలోని పెద్ద మొఘల్ సైన్యం లాహోర్, కాశ్మీర్ మొఘల్ సైన్యాలతో కలిసి ఆనంద్పూర్ సాహిబ్కు వెళ్లింది.
చలి ముక్తే (40 "విముక్తి" సిక్కులు) రద్దు[మార్చు]
సుమారు 1704 లో మొఘల్ కొండ అధిపతులు ఆనంద్పూర్ సాహిబ్ను చుట్టుముట్టారు, దానిని ఖాళీ చేయాలని డిమాండ్ చేశారు, కొన్ని నెలల పాటు ముట్టడి కొనసాగింది. ఏ సిక్కు అయినా "అతడు/ఆమె గురు గోవింద్ సిక్కు కాదు" అని చెబితే వారిని అంటుకోకుండా వదిలేస్తామని, ఇతరులను "చంపేస్తామని" వారు ప్రకటించారు. మహన్ సింగ్ రతౌల్ నేతృత్వంలోని 40 మంది సిక్కుల బృందం (చాలీ ముక్తే) గురు గోవింద్ సింగ్ కు తాము సిక్కులు కాదని చెప్పారు. "మేము ఇకపై మీ సిక్కులం కాదు" అని ఒక పత్రాన్ని రాసి సంతకం చేయవలసి ఉంటుందని గురువు వారికి చెప్పారు. మొత్తం నలభై మంది సిక్కులు (ఒకరు మినహా: 'బేదవా') ఈ పత్రంపై తమ పేర్లను రాసి, గురు గోవింద్ సింగ్ ను విడిచిపెట్టారు.
మై భాగో ప్రతీకారం[మార్చు]
గురు గోవింద్ సింగ్ కోసం పోరాడటానికి ఆనంద్ పూర్ వెళ్లిన తన చుట్టుపక్కల సిక్కులలో కొందరు ప్రతికూల పరిస్థితుల్లో తనను విడిచిపెట్టారని తెలిసి మై భాగో బాధపడ్డారు. వారిని బహిరంగంగానే విమర్శించారు. ఆమె అరుపులు విన్న ఈ సిక్కులు తమ ద్రోహానికి సిగ్గుపడ్డారు. మై భాగో పారిపోయిన వారిని సమీకరించి, గురువును కలుసుకుని క్షమాపణ చెప్పమని వారిని ఒప్పించారు. ఆమె వారితో (మరికొంతమంది సిక్కులతో) మాళ్వా గుండా ప్రయాణిస్తున్న గురువును వెతకడానికి బయలుదేరింది.
ఆనంద్పూర్ సాహిబ్‌లో జరిగిన సంఘటనలు[మార్చు]
గురువు ఆనందపూర్ కోటను విడిచిపెట్టాడు[మార్చు]
ఒక దూత ఖురాన్ కాపీపై ఔరంగజేబు సంతకం చేసిన ప్రమాణంతో వచ్చారు, కోట నుండి బయటకు వస్తే, గౌరవప్రదమైన షరతులతో శాశ్వత శాంతి చర్చలు జరుపుతామని గురువుకు హామీ ఇచ్చాడు. చక్రవర్తి ప్రమాణానికి మొఘల్ సైన్యంలోని జనరల్స్, హిల్ చీఫ్స్ అందరూ సంతకం చేసిన ప్రమాణం మరింత మద్దతు ఇచ్చింది. గురు గోవింద్ సింగ్ ఈ హామీలను విశ్వసించలేదు, కానీ మొఘలుల నిజస్వరూపాన్ని చూపించడానికి, గురు కోటను విడిచిపెట్టాలని నిర్ణయించుకున్నారు.
గురువు కుటుంబం వేరు[మార్చు]
ఇంతలో గురు గోవింద్ సింగ్ ఆనందపూర్ కోటను ఖాళీ చేయించారు. అప్పటికే ద్రోహం చేసిన మొఘల్ సైన్యం, హిల్ చీఫ్ లచే అతని పిల్లలు రిట్రీట్ లో వేరు చేయబడ్డారు. ఇద్దరు చిన్న పిల్లలు సాహిబ్జాదా జొరావర్ సింగ్, సాహిబ్జాదా ఫతే సింగ్ వారి అమ్మమ్మ మాతా గుజారీ కౌర్ (గురు గోవింద్ సింగ్ జీ తల్లి) తో కలిసి వెళ్ళగా, పెద్ద ఇద్దరు సాహిబ్జాదా అజిత్ సింగ్, సాహిబ్జాదా ఝుఝర్ సింగ్ వారి తండ్రితో వెళ్లారు. చమ్కౌర్ యుద్ధంలో గురువు పెద్ద కుమారులు మరణించి అమరులయ్యారు. పంజ్ ప్యారే ఆదేశం మేరకు గురువు చమ్కౌర్ ను విడిచిపెట్టారు. గురు గోవింద్ సింగ్ సేనలు ఔరంగజేబు సామ్రాజ్య మొఘల్ దళాలతో కలిసి మాల్వా ప్రాంతంలోని అడవుల గుండా రాత్రింబవళ్లు నిరంతరం ప్రయాణించాయి.
ఖిద్రానా వద్ద ముక్త్సర్ యుద్ధం[మార్చు]
గురువు ఖిద్రానా గ్రామానికి చేరుకోగానే మై భాగో, పురుషులు ఖిద్రానా చేరుకున్నారు. మొఘల్ సామ్రాజ్య సైన్యం గురువును వెంబడించిన ఈ ప్రాంతంలోని ఏకైక నీటి వనరు ఖిద్రానాలోని ధాబ్ లేదా కొలను వద్ద ఆమె ఆగిపోయింది.[1]
10,000 మంది సైనికులతో కూడిన మొఘలుల సైన్యంపై మై భాగో, ఆమె మనుషులు దాడి చేశారు. మై భాగో, 40 మంది విముక్తి పొందినవారు చివరికి సామ్రాజ్య మొఘల్ సైన్యాన్ని వెనక్కు తగ్గేలా చేశారు. గురువు సేనలు సమీపంలోని ఎత్తైన భూమి నుండి మొఘలులపై బాణాల వర్షం కురిపించాయి. గురు గోవింద్ సింగ్ యుద్ధభూమిని సందర్శించినప్పుడు, మై భాగో, పారిపోయిన వారి మునుపటి నాయకుడు మహాన్ సింగ్ మినహా అందరూ మరణించారు. తీవ్రంగా గాయపడిన[2] మహాన్ సింగ్ ను గురువు తన ఒడిలోకి తీసుకోవడంతో మృతి చెందాడు. తమను తాము విడిపించుకోవడానికి వచ్చిన మొత్తం నలభై మంది సిక్కులతో పాటు మై భాగో సోదరులు[3], భర్త కూడా ఈ యుద్ధంలో అమరులయ్యారు. అక్కడ కూడా మై భాగో పిల్లలు అమరులయ్యారని కొన్ని వర్గాలు చెబుతున్నాయి.[4]
చనిపోయిన నలభై మందిని గురు గోవింద్ సింగ్ చాలీ ముక్తే, నలభై ముక్తులుగా ఆశీర్వదించారు. యుద్ధంలో తీవ్రంగా గాయపడిన మై బాగోను తన సంరక్షణలోకి తీసుకున్నారు.[5]
గురువుతో నివాసం ఉంటున్న మయి భాగో కౌర్[మార్చు]
మై భాగో తల్వాండీ సాబోలో గురు గోవింద్ సింగ్ తో కలిసి బస చేశారు. ఆమె నిహాంగ్ వేషాన్ని ధరించి ఉండవచ్చు. గురువు హజూర్ సాహిబ్ కు వెళ్ళినప్పుడు ఆమె గురువు మరో పది మంది అంగరక్షకులలో ఒకరిగా మారింది, ఒక పెద్ద లాంచీ [6](సుమారు 102 పౌండ్ల బరువు), తుపాకీతో తనను తాను సాయుధులను చేసుకుంది, పురుష వేషధారణలో అలా చేసింది.[7]
జన్వాడలో మై భాగ్ కౌర్[మార్చు]
1708 లో నాందేడ్ వద్ద గురు గోవింద్ సింగ్ జీ మరణించిన తరువాత, మై భాగ్ కౌర్ మరింత దక్షిణంగా పదవీ విరమణ చేసింది. కర్ణాటకలోని బీదర్ కు 11 కిలోమీటర్ల దూరంలోని జన్వాడలో స్థిరపడి, డేరాను స్థాపించి, ధ్యానంలో మునిగిపోయి, గుర్మత్ (గురువు మార్గం) దీర్ఘాయుష్షును బోధించింది. జన్వాడలోని ఆమె గుడిసెను ఇప్పుడు ఆరాధనా స్థలంగా మార్చారు, గురుద్వారా తప్ అస్తాన్ మై భాగో. నాందేడ్ లో కూడా తఖ్త్ సచ్ ఖండ్ శ్రీ హజూర్ సాహిబ్ ఆవరణలో ఆమె పూర్వ నివాస స్థలాన్ని సూచించే ఒక హాలును బుంగా మై భాగో అని పిలుస్తారు.[8]
వారసత్వం[మార్చు]
1788 లో హజూర్ సాహిబ్ జతేదార్ మోహన్ సింగ్, మై భాగ్ కౌర్ జ్ఞాపకార్థం ఒక బుంగా (యుద్ధ గోపురం) నిర్మించారు. మై భాగో ఆయుధాలను భారతదేశంలోని అభల్ నగర్ నాందేడ్ లోని హజూర్ సాహిబ్ గురుద్వారా సముదాయంలో ఉంచారు.[9]
ప్రస్తావనలు[మార్చు]
- ↑ Grover, Parminder Singh; Singh, Davinderjit. Discover Punjab: Attractions of Punjab. Ludhiana: Golden Point.
- ↑ Kohli, M. S. (2003). Miracles of Ardaas: Incredible Adventures and Survivals. Indus Publishing. p. 169. ISBN 9788173871528.
- ↑ Nihang, Nidar; Singh, Parmjit (2008). In the Master's Presence: the Sikh's of Hazoor Sahib. London: Kashi House. p. 54. ISBN 9780956016829.
- ↑ Singh, Bikram (1950). Prasang Mai Bhago (First ed.). Jodhpur: Hall Malazhem. p. 47.
- ↑ Fenech, Louis E.; McLeod, W. H. (2014). Historical Dictionary of Sikhism (Third ed.). Maryland: Rowman & Littlefield. p. 65. ISBN 9781442236011.
- ↑ Journal of Sikh Studies, Department of Guru Nanak Studies, Guru Nanak Dev University. Vol. 28. 2004. p. 75.
- ↑ Journal of Sikh Studies, Department of Guru Nanak Studies, Guru Nanak Dev University. Vol. 28. 2004. p. 75.
- ↑ Pall, S.J.S. (August 1999). Masters & the Word Divine (Questions and Answers) (First ed.). Amritsar: B. Chattar Singh Jiwan Singh. p. 219. ISBN 9788176013123.
- ↑ Nihang, Nidar; Singh, Parmjit (2008). In the Master's Presence: the Sikh's of Hazoor Sahib. London: Kashi House. p. 54. ISBN 9780956016829.