మోనోమోహున్ ఘోష్
మన్మోహన్ ఘోష్ | |
|---|---|
 | |
| జననం | 1844 మార్చి 13 బోయిరగ్ధి ; సిరాజ్‌దిఖాన్;మున్షిగంజ్-బిక్రమ్‌పూర్, బెంగాల్ ప్రెసిడెన్సీ, బ్రిటిష్ ఇండియా |
| మరణం | 1896 అక్టోబరు 16 కృష్ణానగర్ , బెంగాల్ ప్రెసిడెన్సీ , బ్రిటిష్ ఇండియా |
| విద్యాసంస్థ | ప్రెసిడెన్సీ యూనివర్సిటీ, కోల్‌కతా |
| వృత్తి | బారిస్టర్, సంఘ సంస్కర్త, కార్యకర్త |
| సుపరిచితుడు/ సుపరిచితురాలు | ఇండియన్ నేషనల్ కాంగ్రెస్ సహ వ్యవస్థాపకుడు |
| రాజకీయ పార్టీ | భారత జాతీయ కాంగ్రెస్ |
| జీవిత భాగస్వామి | స్వర్ణలతా దేవి |
| బంధువులు | లాల్మోహన్ ఘోష్ (సోదరుడు) |
మన్మోహన్ ఘోష్ ( మోన్మోహన్ ఘోష్ ) (మోనోమోహున్ ఘోష్, మన్మోహన్ ఘోష్ అని కూడా పిలుస్తారు) (13 మార్చి 1844 - 16 అక్టోబరు 1896) భారతీయ సంతతికి చెందిన మొదటి ప్రాక్టీస్ బారిస్టర్.[1][2] అతను స్త్రీల విద్యా రంగాలకు చేసిన కృషికి, తన దేశస్థుల దేశభక్తిని రేకెత్తించడానికి, వ్యవస్థీకృత జాతీయ రాజకీయాల్లో దేశంలోని తొలి వ్యక్తులలో ఒకరిగా గుర్తించదగినవాడు.[3] అదే సమయంలో అతని ఆంగ్లీకరించిన అలవాట్లు తరచుగా కలకత్తాలో అతనిని ఎగతాళికి గురి చేశాయి.[4]
నిర్మాణ సంవత్సరాలు[మార్చు]
అతను బిక్రంపూర్ (ప్రస్తుతం బంగ్లాదేశ్‌లోని మున్షిగంజ్ ) కి చెందిన రామ్‌లోచన్ ఘోష్ కుమారుడు. అతని తండ్రి ప్రఖ్యాత సబ్-జడ్జి , దేశభక్తుడు, రామ్ మోహన్ రాయ్‌తో పరిచయం ఏర్పడినప్పుడు అతని నుండి అతని విస్తృత ఆలోచనను పొందాడు.చిన్నతనంలో ఘోష్ కృష్ణనగర్‌లో తన తండ్రితో నివసించాడు , కృష్ణనగర్ ప్రభుత్వ కళాశాల నుండి 1859లో ప్రవేశ పరీక్ష (పాఠశాల వదిలివేయడం లేదా విశ్వవిద్యాలయ ప్రవేశం)లో ఉత్తీర్ణుడయ్యాడు. 1858లో, అతను 24 పరగణాల్లోని టాకీ-శ్రీపూర్‌కు చెందిన శ్యామా చరణ్ రాయ్ కుమార్తె స్వర్ణలతను వివాహం చేసుకున్నాడు.అతను పాఠశాలలో ఉండగా, నీలిమందు ఉద్యమం ఉధృతంగా ఉంది. అతను నీలిమందు వ్యాపారులకు వ్యతిరేకంగా ఒక కథనాన్ని వ్రాసాడు, దానిని హిందూ పేట్రియాట్‌లో ప్రచురించడానికి పంపాడు, కానీ దాని సంపాదకుడు హరీష్ చంద్ర ముఖర్జీ అకాల మరణం కారణంగా అదే ప్రచురించబడలేదు. అతను 1861లో ప్రెసిడెన్సీ కాలేజీలో చేరాడు , అక్కడ విద్యార్థిగా ఉన్నప్పుడు, అతను కేషుబ్ చుందర్ సేన్‌తో స్నేహాన్ని పెంచుకున్నాడు . వీరిద్దరూ కలిసి ఇండియన్ మిర్రర్‌ను ప్రారంభించాడు.
1862లో, అతను, సత్యేంద్రనాథ్ ఠాగూర్ ఇండియన్ సివిల్ సర్వీస్ పరీక్షలకు సిద్ధమయ్యేందుకు, హాజరు కావడానికి ఇంగ్లండ్‌కు ప్రయాణించిన మొదటి ఇద్దరు భారతీయులు. ఆ సమయంలో పోటీ ప్రపంచంలోనే అత్యంత కఠినమైనది కాకపోయినా అత్యంత కఠినమైనది, అయితే సముద్రాలు దాటి యూరప్‌కు ప్రయాణించే ఏ ప్రణాళిక అయినా భారతీయ సమాజం నుండి తీవ్ర వ్యతిరేకతను ఎదుర్కోవలసి ఉంటుంది.[5] వారు భారతదేశంలో బోధించని అనేక సబ్జెక్టులను ఎంచుకోవలసి వచ్చినందున పరీక్షకు సన్నాహాలు కఠినంగా ఉన్నాయి. అంతేకాకుండా, ఘోష్ జాతి వివక్షకు గురయ్యాడు. పరీక్షల షెడ్యూల్‌లు, సిలబస్‌లు మార్చబడ్డాయి. రెండుసార్లు పరీక్షలకు హాజరైనా విజయం సాధించలేకపోయాడు. సత్యేంద్రనాథ్ ఠాగూర్ ఐసిఎస్‌లో చేరిన మొదటి భారతీయుడు అయ్యాడు. ఇంగ్లండ్‌లో ఉన్నప్పుడు, అతను ఇంగ్లండ్‌లో కష్ట సమయాల్లో ఉన్న కోల్‌కతా కవి మైఖేల్ మధుసూదన్ దత్తాకు మద్దతునిచ్చాడు
మహిళా విద్యా రంగంలో సహకారం[మార్చు]
కృష్ణనగర్ కాలేజియేట్ స్కూల్ భవనం కోసం తన ఇంటిని విరాళంగా ఇవ్వడమే కాకుండా , ముఖ్యంగా మహిళా విద్యా రంగంలో, తన దేశస్థుల స్థితిని మెరుగుపరిచేందుకు ఘోస్ చేసిన కృషికి చిరకాలం గుర్తుండిపోతుంది.
అతను 1862-1866లో ఇంగ్లాండ్‌లో ఉన్న సమయంలో యూనిటేరియన్ సంస్కర్త మేరీ కార్పెంటర్‌తో స్నేహం చేశాడు . 1869లో ఆమె కోల్‌కతాను సందర్శించినప్పుడు, మహిళా విద్యను ప్రోత్సహించడానికి ఒక నిర్దిష్ట పథకంతో, ఘోస్ ఆమెకు అత్యంత తీవ్రమైన మద్దతుదారులలో ఒకడు. అతను కేషుబ్ చుందర్ సేన్ నేతృత్వంలోని ఇండియన్ రిఫార్మ్ అసోసియేషన్ ఆధ్వర్యంలో ఉపాధ్యాయులకు శిక్షణ ఇవ్వడానికి ఒక సాధారణ పాఠశాలను ఏర్పాటు చేయడంలో విజయం సాధించాడు[6]
అతను ఇంగ్లండ్‌లో ఉన్న సమయంలో అన్నెట్ అక్రోయిడ్ అనే మరో యూనిటేరియన్‌తో స్నేహం చేశాడు. మహిళా విద్యను ప్రోత్సహించే లక్ష్యంతో కోల్‌కతా చేరుకున్నప్పుడు, అక్టోబర్ 1872లో, ఆమె ఘోస్, అతని భార్య ఇంటికి అతిథిగా వచ్చింది. ఘోస్ భార్య స్వర్ణలత అన్నెట్ అక్రోయిడ్‌ను ఆకట్టుకుంది, ఆమె కేషుబ్ చుందర్ సేన్ "విముక్తి లేని హిందూ భార్య"ని కలుసుకున్నప్పుడు "షాక్" అయ్యింది.
అతను హిందూ మహిళా విద్యాలయంతో అనుబంధం కలిగి ఉన్నాడు, అన్నెట్ అక్రోయిడ్ వివాహం చేసుకున్న తర్వాత, పాఠశాలను బంగా మహిళా విద్యాలయంగా పునరుద్ధరించారు . చివరగా, అతను బంగా మహిళా విద్యాలయాన్ని బెతున్ స్కూల్‌తో విలీనం చేయడంలో ప్రముఖ పాత్ర పోషించాడు.[7] మోనోమోహున్ ఘోస్ మరణించే సమయానికి, ఈ సంస్థ అప్పటికే అతని సెక్రటరీషిప్‌లో, బాలికలు పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేట్ స్థాయి వరకు చదవగలిగే ఉన్నత విద్యా కేంద్రంగా మారిపోయింది.[8]
రాజకీయాలు[మార్చు]
1876లో ఇండియన్ అసోసియేషన్ స్థాపించబడినప్పుడు అతను సలహాదారుల్లో ఒకడు. సురేంద్రనాథ్ బెనర్జీ , ఆనంద మోహన్ బోస్ తదితరులతో అనేక సమావేశాలు ఆయన ఇంట్లో జరిగాయి. అతను 1885లో స్థాపించబడిన భారత జాతీయ కాంగ్రెస్ స్థాపకులలో ఒకడు , 1890లో కోల్‌కతాలో జరిగిన దాని సెషన్‌కు రిసెప్షన్ కమిటీకి ఛైర్మన్‌గా ఉన్నాడు. అతను న్యాయవ్యవస్థను పరిపాలన నుండి వేరుచేయడం కోసం తీవ్రంగా పోరాడాడు , అడ్మినిస్ట్రేషన్ ఆఫ్ పుస్తకాన్ని వ్రాసాడు. భారతదేశంలో న్యాయం. అతను బాల్య వివాహ ఆచారంపై పోరాడాడు , వివాహానికి సమ్మతి అవసరమయ్యే 1891 బిల్లుకు మద్దతు ఇచ్చాడు.[9]
1869 నుండి, అతను తన దేశస్థుల దేశభక్తి భావాలను రేకెత్తిస్తూ వివిధ ప్రదేశాలలో ప్రసంగాలు చేశాడు. 1885లో, అతను ఇంగ్లండ్‌కు వెళ్లి తన స్వదేశంలో పరిస్థితి గురించి అక్కడి ప్రజలకు జ్ఞానోదయం చేస్తూ పలు ప్రాంతాల్లో ఉపన్యాసాలు ఇచ్చాడు.
పార్క్ స్ట్రీట్‌లోని సత్యేంద్రనాథ్ ఠాగూర్ ఇల్లు (అతని పదవీ విరమణ తర్వాత) కోల్‌కతాలోని ముఖ్యమైన వ్యక్తుల కోసం ఒక సమావేశ స్థలం. ఘోస్ తారకనాథ్ పాలిట్ , సత్యేంద్ర ప్రసన్నో సిన్హా , ఉమేష్ బెనర్జీ , కృష్ణ గోవింద గుప్తా , బెహారీ లాల్ గుప్తాతో సాధారణ సందర్శకుడిగా చేరారు .
మూలాలు[మార్చు]
- ↑ Subodhchandra Sengupta (1998). Sansad Bangali charitabhidhan. p. 395. ISBN 978-81-85626-65-9.
- ↑ Cotton, H.E.A., Calcutta Old and New, 1909/1980, pp. 639-40, General Printers and Publishers Pvt. Ltd.
This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
- ↑ Sastri, Sivanath, Ramtanu Lahiri O Tatkalin Banga Samaj, 1903/2001, (in Bengali), pp. 202-04, New Age Publishers Pvt. Ltd. This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
- ↑ David Kopf (1979). The Brahmo Samaj and the Shaping of the Modern Indian Mind. Princeton University Press. pp. 96–97. ISBN 978-0-691-03125-5.
- ↑ Dutt, R.C., Romesh Chunder Dutt, 1968/1991, p. 12, Publications Division, Government of India.
- ↑ Kopf, David, pp. 34-35
- ↑ Bagal, Jogesh Chandra, History of the Bethune School and College (1849–1949) in Bethune College and School Centenary Volume, edited by Dr. Kalidas Nag, 1949, pp. 33-35
- ↑ Bagal, Jogesh Chandra, p. 53
- ↑ Mohanta, Sambaru Chandra (2012). "Ghosh, Manmohan". In Islam, Sirajul; Jamal, Ahmed A. (eds.). Banglapedia: National Encyclopedia of Bangladesh (Second ed.). Asiatic Society of Bangladesh.
