సుగత కుమారి

వికీపీడియా నుండి
Jump to navigation Jump to search
సుగతకుమారి
పుట్టిన తేదీ, స్థలంసుగతకుమారి
(1934-01-22)1934 జనవరి 22
అరన్ముల, ట్రావెన్‌కోర్
మరణం2020 డిసెంబరు 23(2020-12-23) (వయసు 86)
తిరువనంతపురం, కేరళ, భారతదేశం
వృత్తిపర్యావరణవేత్త
భాషమలయాళం
పూర్వవిద్యార్థియూనివర్సిటీ కాలేజ్, తిరువనంతపురం, గవర్నమెంట్ కాలేజ్ ఫర్ ఉమెన్, తిరువనంతపురం
కాలం1957–2020
గుర్తింపునిచ్చిన రచనలురాత్రిమజ, అంబలమణి, మనలేళుత్తు
పురస్కారాలుకేరళ సాహిత్య అకాడమీ అవార్డు
జీవిత భాగస్వామి
డా. కె. వేలాయుధన్ నాయర్
​
​
(died 2003)​
సంతానం1

సుగతకుమారి (22 జనవరి 1934 - 23 డిసెంబర్ 2020) భారతీయ కవయిత్రి, కార్యకర్త, దక్షిణ భారతదేశంలోని కేరళలో పర్యావరణ, స్త్రీవాద ఉద్యమాలలో ముందంజలో ఉన్నారు.ఆమె తల్లిదండ్రులు కవి, స్వాతంత్ర్య సమరయోధుడు బోధేశ్వరన్, సంస్కృత పండితురాలు వికె కార్తియాయిని అమ్మ. ఆమె ప్రకృతి సంరక్షణ సమితి, ప్రకృతి పరిరక్షణ సంస్థ, అభయ, నిరుపేద మహిళలకు నిలయం, మానసిక రోగులకు డే కేర్ సెంటర్ వ్యవస్థాపక కార్యదర్శి. కేరళ రాష్ట్ర మహిళా కమిషన్‌కు ఆమె అధ్యక్షత వహించారు. [1] సేవ్ సైలెంట్ వ్యాలీ నిరసనలో ఆమె ప్రముఖ పాత్ర పోషించారు. సుగతకుమారి ముఖ్యమైన రచనలలో ముత్తుచిప్పికల్, పతిరపూక్కల్, కృష్ణ కవితకళ్, రాత్రిమజ, మనలెజ్త్తు ఉన్నాయి. ఆమె కేరళ సాహిత్య అకాడమీ అవార్డు (1968), కేంద్ర సాహిత్య అకాడమీ అవార్డు (1978), ఒడక్కుఝల్ అవార్డు (1982), వాయలార్ అవార్డు (1984), ఇందిరా ప్రియదర్శిని వృక్ష మిత్ర అవార్డు (1986), ఆసన్ ప్రైజ్ (1991), వంటి అనేక అవార్డులు, గుర్తింపులను గెలుచుకుంది. వల్లథోల్ అవార్డు (2003), కేరళ సాహిత్య అకాడమీ ఫెలోషిప్ (2004), ఎజుతచ్చన్ పురస్కారం (2009), సరస్వతి సమ్మాన్ (2012), మాతృభూమి సాహిత్య పురస్కారం (2014), ఓఎన్వి సాహిత్య పురస్కారం (2017). 2006లో, ఆమె దేశంలోని నాల్గవ అత్యున్నత పౌర పురస్కారమైన పద్మశ్రీతో సత్కరించింది.

జీవితం తొలి దశలో[మార్చు]

సుగతకుమారి 1934 జనవరి 22న ఆధునిక దక్షిణ భారతదేశంలోని కేరళ రాష్ట్రంలో (అప్పటి ట్రావెన్‌కోర్ రాజ్యంలో ) అరన్ములలో జన్మించారు. బోధేశ్వరన్ అని పిలువబడే ఆమె తండ్రి కేశవ పిళ్లై దేశ స్వాతంత్ర్య పోరాటంలో పాల్గొన్న ప్రముఖ గాంధేయ ఆలోచనాపరుడు, రచయిత. వికె కార్తియాయిని అమ్మ, ఆమె తల్లి, సంస్కృతంలో ప్రసిద్ధ పండితురాలు, ఉపాధ్యాయురాలు. [2] సుగతకుమారి తన తల్లిదండ్రుల ముగ్గురు కుమార్తెలలో రెండవది, హృదయకుమారి అనే అక్కను అనుసరిస్తుంది, సుజాత దేవి అనే చెల్లెలు ముందు, వారిద్దరూ సాహిత్య రంగంలో రాణించారు. తిరువనంతపురంలోని యూనివర్శిటీ కళాశాల నుండి పట్టభద్రుడయ్యాక, సుగతకుమారి 1955లో తిరువనంతపురంలోని ప్రభుత్వ మహిళా కళాశాలలో తత్వశాస్త్రంలో మాస్టర్స్ డిగ్రీని పూర్తి చేసింది, 'భారతీయ విద్యాలయాలలో మోక్ష భావన యొక్క తులనాత్మక అధ్యయనం' అనే అంశంపై మూడు సంవత్సరాలు పరిశోధన చేసింది. థీసిస్ పూర్తి చేయలేదు. [3] సుగతకుమారి కేరళ స్టూడెంట్స్ యూనియన్ (KSU) మాజీ రాష్ట్ర ఉపాధ్యక్షురాలు. ఆమె కెఎస్యు లో 1959-1962 వరకు 3 సంవత్సరాలు పనిచేసింది.

సాహిత్య వృత్తి[మార్చు]

1957లో ఒక వారపత్రికలో మారుపేరుతో ప్రచురించిన సుగతకుమారి మొదటి కవిత అందరి దృష్టిని ఆకర్షించింది. [4] 1968లో, సుగతకుమారి తన పతిరప్పుకల్ ( అర్ధరాత్రి పూలు ) రచనకు కవితకు కేరళ సాహిత్య అకాడమీ అవార్డును గెలుచుకున్నారు. [5] రాత్రిమజ ( రాత్రి వర్షం ) 1978లో కేంద్ర సాహిత్య అకాడమీ అవార్డును గెలుచుకుంది. ఆమె ఇతర సేకరణలలో పావం మానవహృదయం, ముత్తుచిప్పి, మనలేఝుత్, ఇరుల్చిరకుకల్, స్వప్నభూమి ఉన్నాయి. [6] [7] సుగతకుమారి మునుపటి కవిత్వం ఎక్కువగా ప్రేమ కోసం విషాదకరమైన అన్వేషణతో వ్యవహరించింది, ఆమె తరువాతి రచనల కంటే సాహిత్యంగా పరిగణించబడుతుంది, దీనిలో నిశ్శబ్ద, సాహిత్యపరమైన సున్నితత్వం సామాజిక రుగ్మత, అన్యాయానికి పెరుగుతున్న స్త్రీవాద ప్రతిస్పందనలతో భర్తీ చేయబడింది. [8] [9] పర్యావరణ సమస్యలు, ఇతర సమకాలీన సమస్యలు కూడా ఆమె కవిత్వంలో పదునుగా చిత్రీకరించబడ్డాయి. [10] [11] సమకాలీన మలయాళ కవయిత్రులలో సుగతకుమారి అత్యంత సున్నితమైన, అత్యంత తాత్వికత గల కవయిత్రిగా వర్ణించబడ్డారు. [12] ఆమె కవిత్వం ఆమె విషాదాన్ని ఆకర్షిస్తుంది. ఒక ఇంటర్వ్యూలో, ఆమె ఇలా చెప్పింది, "నా భావోద్వేగ కల్లోలాల ద్వారా నేను ఎక్కువగా వ్రాయడానికి ప్రేరణ పొందాను; నా కవితలు కొన్ని సంతోషకరమైనవి అని పిలువబడతాయి. కానీ ఈ రోజుల్లో నేను నెమ్మదిగా అన్నింటికీ దూరంగా నిష్ఫలమైన ప్రపంచానికి నడుస్తున్నట్లు భావిస్తున్నాను. లేదా అర్థరహితం". [13] సుగతకుమారి అత్యంత ప్రసిద్ధ రచనలలో రాత్రిమజ, అంబలమణి (ఆలయ గంట), మనలెజ్త్తు ఉన్నాయి. సుగతకుమారి బాలల సాహిత్యాన్ని కూడా రాశారు, లో స్టేట్ ఇన్‌స్టిట్యూట్ ఆఫ్ చిల్డ్రన్స్ లిటరేచర్ ద్వారా స్థాపించబడిన బాలల సాహిత్యానికి జీవితకాల కృషికి అవార్డును అందుకుంది. ఆమె అనేక రచనలను మలయాళంలోకి అనువదించింది.[14] ఆమె తన సాహిత్య రచనలకు అనేక ఇతర అవార్డులను గెలుచుకుంది, వాటిలో కేరళ ప్రభుత్వం నుండి అత్యున్నత సాహిత్య పురస్కారం అయిన వాయలార్ అవార్డు, ఎజుతచ్చన్ పురస్కారం కూడా ఉన్నాయి. 2004లో ఆమెకు కేరళ సాహిత్య అకాడమీ ఫెలోషిప్ లభించింది. ఆమె 2012లో సరస్వతి సమ్మాన్‌ను గెలుచుకుంది, అలా చేసిన మూడవ మలయాళ రచయిత్రి. ఆమె పండిట్ కరుప్పన్ అవార్డును కూడా గెలుచుకుంది. [15] ఆమె కేరళ రాష్ట్ర జవహర్ బాలభవన్, తిరువనంతపురం ప్రిన్సిపాల్. కేరళ స్టేట్ ఇన్‌స్టిట్యూట్ ఆఫ్ చిల్డ్రన్స్ లిటరేచర్ ప్రచురించిన పిల్లల పత్రిక 'తలిరు'కి ఆమె వ్యవస్థాపక చీఫ్ ఎడిటర్.[15]

సామాజిక క్రియాశీలత[మార్చు]

నిబద్ధత కలిగిన పరిరక్షకురాలు, సుగతకుమారి తిరువనంతపురంలోని సొసైటీ ఫర్ కన్జర్వేషన్ ఆఫ్ నేచర్‌కి కార్యదర్శిగా పనిచేశారు. 1970ల చివరలో, దేశంలోని పురాతన సహజ అడవులు, కేరళలోని సైలెంట్ వ్యాలీ, ప్రణాళికాబద్ధమైన జలవిద్యుత్ ప్రాజెక్ట్ ఫలితంగా మునిగిపోకుండా కాపాడేందుకు, సేవ్ సైలెంట్ వ్యాలీగా పిలువబడే విజయవంతమైన దేశవ్యాప్త ఉద్యమానికి ఆమె నాయకత్వం వహించారు. ఆమె కవిత మరాతీను స్తుతి (ఓడ్ టు ఎ ట్రీ) మేధోసంఘం నుండి వచ్చిన నిరసనకు చిహ్నంగా మారింది, సేవ్ సైలెంట్ వ్యాలీ ప్రచార సమావేశాలలో చాలా వరకు ప్రారంభ పాటగా నిలిచింది. [16] ఆమె ప్రకృతి సంరక్షణ సమితి, ప్రకృతి పరిరక్షణ సంస్థ వ్యవస్థాపక కార్యదర్శి. ఆమె 1970లలోని వివిధ మహిళా ఉద్యమాలలో చురుకుగా పాల్గొంది, కేరళ రాష్ట్ర మహిళా కమిషన్ చైర్‌పర్సన్‌గా కూడా పనిచేసింది. [17]తిరువనంతపురంలోని ప్రభుత్వ ఆధ్వర్యంలో నడిచే మానసిక వైద్యశాలలో పరిస్థితులను చూసి దిగ్భ్రాంతికి గురైన సుగతకుమారి మహిళా మానసిక రోగులకు ఆశ్రయం కల్పించే అభయ (ఆశ్రయం) అనే సంస్థను కూడా స్థాపించారు. సామాజిక కార్యకర్త, కళాకారిణి జి. గీత నేతృత్వంలోని ముగ్గురు మహిళలు 2002లో దళిత ఖైదీలపై ఇద్దరు కౌన్సెలర్లు, 'అభయ' హాస్టల్ వార్డెన్ చేసిన అత్యాచారంపై విచారణ జరిపించాలని డిమాండ్ చేశారు [18] [19] [20] [21] [22]సుగతకుమారి సాంఘిక శాస్త్రానికి భట్టియా అవార్డు, సేక్రేడ్ సోల్ ఇంటర్నేషనల్ అవార్డు, సామాజిక సేవ కోసం లక్ష్మీ అవార్డు, పర్యావరణ పరిరక్షణ, అటవీ పెంపకంలో ఆమె చేసిన కృషికి భారత ప్రభుత్వం నుండి మొదటి ఇందిరా ప్రియదర్శిని వృక్ష మిత్ర అవార్డును అందుకున్నారు.[23]

మూలాలు[మార్చు]

  1. ↑ "Status of women declining: Sugathakumari". The Hindu. Thiruvananthapuram, India. 3 November 2000. Archived from the original on 29 January 2002. Retrieved 27 May 2013.
  2. ↑ Tharu, Susie J.; Lalita, Ke, eds. (1993). Women Writing in India: The twentieth century. Women Writing in India: 600 B.C. to the Present. Vol. 2. Feminist Press. p. 399. ISBN 978-1-55861-029-3. Retrieved 11 October 2011.
  3. ↑ "Saraswati Samman for Sugathakumari". Kerala Kaumudi. Kaumudiglobal.com. 18 March 2013. Retrieved 27 May 2013.
  4. ↑ Mohan Lal (ed.). Encyclopaedia of Indian Literature: sasay to zorgot, Volume 5. Sahitya Akademi. pp. 4211, 4212.
  5. ↑ "Sugathakumari (1934- 2020): A nature loving poet, liberal feminist and activist". OnManorama. Retrieved 24 December 2020.
  6. ↑ Raju, Anupama (1 February 2018). "An evergreen voice in verse". The Hindu (in Indian English). ISSN 0971-751X. Retrieved 24 December 2020.
  7. ↑ "Renowned Malayalam poet-activist Sugathakumari dies of covid-19 complications". Indian Express. 23 December 2020. Retrieved 23 December 2020.
  8. ↑ "Sugathakumari, Eminent Malayalam Poet And Activist Dies". NDTV.com. Retrieved 24 December 2020.
  9. ↑ Tharu, Susie J.; Lalita, Ke (1991). Women Writing in India: The twentieth century (in ఇంగ్లీష్). Feminist Press at CUNY. ISBN 978-1-55861-029-3.
  10. ↑ "Eminent poet-activist Sugathakumari no more". Outlook India. Retrieved 24 December 2020.
  11. ↑ "Eminent poet-activist Sugathakumari passes away". National Herald (in ఇంగ్లీష్). 23 December 2020. Retrieved 24 December 2020.
  12. ↑ Mohan Lal (ed.). Encyclopaedia of Indian Literature: sasay to zorgot, Volume 5. Sahitya Akademi. pp. 4211, 4212.
  13. ↑ "A pleasant surprise". The Hindu. Thiruvananthapuram, India. 27 January 2006. Archived from the original on 6 September 2006. Retrieved 27 May 2013.
  14. ↑ Raju, Anupama (1 February 2018). "An evergreen voice in verse". The Hindu (in Indian English). ISSN 0971-751X. Retrieved 24 December 2020.
  15. ↑ 15.0 15.1 "Saraswati Samman for Sugathakumari". Kerala Kaumudi. Kaumudiglobal.com. 18 March 2013. Retrieved 27 May 2013.
  16. ↑ Sridevi Mohan (24 April 2004). "Bio-reserve nonpareil". The Hindu. Retrieved 5 May 2014.
  17. ↑ "Status of women declining: Sugathakumari". The Hindu. Thiruvananthapuram, India. 3 November 2000. Archived from the original on 29 January 2002. Retrieved 27 May 2013.
  18. ↑ "Kerala: holy cows in sex scandals". The Milli Gazette (in ఇంగ్లీష్). 1 January 2005. Retrieved 21 March 2021.
  19. ↑ "The NI Interview". New Internationalist (in ఇంగ్లీష్). 5 January 1996. Retrieved 24 December 2020.
  20. ↑ "Abhaya- a home for the homeless - celebrating 30th anniv". Mathrubhumi. Archived from the original on 21 October 2020. Retrieved 24 December 2020.
  21. ↑ "Poet Sugathakumari's Abhaya is a lifeline for Kerala's blighted souls | Outlook India Magazine". Outlook India. Retrieved 24 December 2020.
  22. ↑ "Sugathakumari, a pensive poet who fought for nature and mankind, passes away". The News Minute (in ఇంగ్లీష్). 23 December 2020. Retrieved 24 December 2020.
  23. ↑ Mohan Lal (ed.). Encyclopaedia of Indian Literature: sasay to zorgot, Volume 5. Sahitya Akademi. pp. 4211, 4212.
"https://te.wikipedia.org/w/index.php?title=సుగత_కుమారి&oldid=4105840" నుండి వెలికితీశారు