హీథర్ ఈట్మాన్
హీథర్ ఈట్మాన్ | |
|---|---|
 'డైలీ న్యూస్'లో, అక్టోబర్ 2012 | |
| జననం | నవంబర్ 22, 1968 (వయస్సు 55) జాక్సన్ విల్లే, టెక్సాస్, యునైటెడ్ స్టేట్స్ |
| జాతీయత | అమెరికన్ |
| వృత్తి | గాయని-గేయరచయిత, చిత్రకారిణి, డిజైనర్, వెబ్ డెవలపర్ |
| వెబ్‌సైటు | heathereatman.net |
హీథర్ ఈట్ మన్ (జననం నవంబర్ 22, 1968, జాక్సన్ విల్లే, టెక్సాస్, యునైటెడ్ స్టేట్స్) ఒక అమెరికన్ పాటల రచయిత, గాయని, గ్రాఫిక్ కళాకారిణి, చిత్రకారిణి, దీని పాటలు "గోతిక్ పాత్ర సంప్రదాయ జానపద సంగీతం కంటే ఫ్లానెరీ ఓ'కానర్ కల్పనకు దగ్గరగా ఉంటుంది[1], కవితాత్మక భౌతిక చిత్రాలకు నిజమైన అభిరుచిని కలిగి ఉన్న సాహిత్యంతో నిండి ఉంటుంది." 2015 సింగిల్స్ "ఏంజెల్స్ ఇన్ ది స్ట్రీట్", "సోల్ హైవే", "గోల్డ్ రింగ్", 2020 "రెడ్ వైన్" లతో పాటు మస్కారా ఫాల్స్ (1995), క్యాండీ అండ్ డర్ట్ (1998), రియల్ (2001), గార్జియస్ మేజ్ (2020) అనే నాలుగు పూర్తి-నిడివి ఆల్బమ్ లను ఆమె రికార్డ్ చేసింది. బేబీ టేట్స్, ఆమె ప్రారంభ పాటల కొత్త రికార్డింగ్లతో కూడిన ఇపి (పొడిగించిన నాటకం) కూడా 2015 లో కనిపించింది. న్యూయార్క్ డైలీ న్యూస్ లో మేనేజింగ్ ఎడిటర్/డిజైన్ గా 1991 నుంచి 2012 వరకు పనిచేశారు.ఈట్ మన్ ను "ఒక ప్రతిభావంతుడైన కథకురాలు" అని పిలుస్తారు, అతని సాధారణ కథనాలు విశ్రాంతి లేని చిన్న-పట్టణ డ్రీమర్లు, పెద్ద-సమయ పరాజయాలు[2], సర్కస్ ఫ్రీక్ లు, సామాజిక గీక్ ల స్థిరమైన విధిని కరుణ, వివరాల మిశ్రమంతో చిత్రీకరిస్తాయి." మే 2016 లో, ఆమె బ్రూక్లిన్ యూనియన్ హాల్లో తన నిర్మాణాత్మక ప్రభావాలలో ఒకరైన పట్టి స్మిత్ సంగీతం, కవిత్వానికి బహుళ-కళాకారిణి నివాళి అయిన "ఎందుకంటే ది నైట్" ను నిర్మించింది.
నేపథ్యం
[మార్చు]
హీథర్ తూర్పు టెక్సాస్ పట్టణం జాక్సన్ విల్లేలో జన్మించింది. ఆమె ఒక నాటక కుటుంబంలో పెరిగింది - ఆమె తండ్రి టెక్సాస్, మిచిగాన్, పెన్సిల్వేనియాలోని కళాశాలలలో నాటకాలకు దర్శకత్వం వహించారు -, ఆమె టెన్నెస్సీ విలియమ్స్ విషాదకరమైన, అలసిపోయిన, చిరస్మరణీయమైన మహిళా పాత్రలతో బలమైన అనుబంధాన్ని పెంచుకుంది[3]. ఆమె తండ్రి ద్వారా, విలియమ్స్, రష్యన్ నాటక రచయిత ఆంటోన్ చెకోవ్ ఇద్దరి నాటకాలకు ఆమె బహిర్గతం అయింది. వారి పని ఒక నిర్దిష్ట వయస్సు గల మహిళల పట్ల ఈట్మాన్ భావనను లెక్కించడానికి సహాయపడుతుంది. వాస్తవానికి, తన పాటల ద్వారా తన స్వంత ప్రపంచాన్ని సృష్టించవచ్చని నిరూపించడం ద్వారా ఆమె సిగ్గును అధిగమించడానికి నాటకరంగం ఆమెకు సహాయపడిందని ఎట్మాన్ ప్రశంసించారు.. ఒకసారి వేదికపైకి వచ్చాక, ఆమె తనకు ఎదురైన విధానాన్ని తారుమారు చేయగలదు.1985లో, పదిహేడేళ్ల వయసులో, పార్సన్స్ స్కూల్ ఆఫ్ డిజైన్ లో చేరడానికి ఎట్ మాన్ న్యూయార్క్ నగరానికి మకాం మార్చాడు, 1990లో ఇలస్ట్రేషన్ లో బిఎఫ్ఎతో పట్టభద్రుడయ్యారు. వరుస చిన్నచిన్న పనుల్లో తనను తాను పోషించుకుంటూనే, మాన్హాటన్ ఈస్ట్ విలేజ్, లోయర్ ఈస్ట్ సైడ్ లోని క్లబ్ లలో పాడటం ప్రారంభించింది. ఈ ప్రదర్శనలలో ఒకదానిలో[4], గాయకుడు-పాటల రచయిత జాన్ ప్రిన్ యాజమాన్యంలోని స్వతంత్ర రికార్డ్ కంపెనీ ఓహ్ బాయ్ రికార్డ్స్ కోసం ఎ & ఆర్ ప్రతినిధి టామ్ లూయిస్ను ఆమె కలుసుకుంది, అతను 1993 లో లేబుల్కు సంతకం చేశారు. ఆమె మొదటి ఆల్బం, మస్కారా ఫాల్స్, రెండు సంవత్సరాల తరువాత 1995 లో విడుదలైంది. హీథర్ తరువాత యునైటెడ్ స్టేట్స్ లో పర్యటించింది, ప్రిన్, బిల్లీ బ్రాగ్, జాన్ హియట్, క్రాష్ టెస్ట్ డమ్మీస్, జిల్ సోబుల్, ఫెర్రాన్, డోనోవన్, రిచీ హెవెన్స్, రోసానే క్యాష్ వంటి వారి కోసం ప్రారంభించింది, శాన్ ఫ్రాన్సిస్కో, కాలిఫోర్నియాలోని ఫిల్ మోర్ వెస్ట్, టెన్నెస్సీలోని నాష్ విల్లేలోని రైమన్ ఆడిటోరియం వంటి వేదికలలో ప్రదర్శన ఇచ్చింది, అదే సంవత్సరం సెప్టెంబర్ 20 న కోనన్ ఓబ్రెయిన్ షోలో కనిపించింది.1996 లో ఒక ప్రదర్శనను సమీక్షిస్తూ, లాస్ ఏంజిల్స్ టైమ్స్ పాప్ సంగీత రచయిత రాబర్ట్ హిల్బర్న్ ఇలా అన్నారు, "ఆమె సెట్ ఒక అధికారం, దృష్టి వ్యక్తిత్వంతో నిండి ఉంది.. స్పష్టమైన మోడల్స్ (లౌ రీడ్, రిక్కీ లీ జోన్స్, నిక్ లోవ్ వంటి) థీమాటిక్ అడుగుజాడల్లో నడిచే చాలా మంది కళాకారుల మాదిరిగా కాకుండా, కింగ్ ఆఫ్ రాక్ 'ఎన్' రోల్, స్టాచ్యూ ఆఫ్ లిబర్టీ వంటి వైవిధ్యమైన చిహ్నాల నుండి ఉద్భవించిన పాటలలో ఎట్మాన్ కొత్త వైఖరులను, ఇనుములను ఆవిష్కరిస్తారు. అన్నింటికంటే ముఖ్యంగా, ఆమె సంగీతంలో ఈట్మాన్ ఒరిజినాలిటీ గణనీయమైన భాగం ఉంది.. ఆ ఫ్రెష్ నెస్ ను ఆమె ఎలా విస్తరిస్తుందనేది ఆసక్తికరంగా ఉంటుంది.
ప్రభావాలు, కళాత్మక అభివృద్ధి
[మార్చు]2002లో పర్ఫెక్ట్ సౌండ్ ఫరెవర్ కు ఇచ్చిన ఒక ఇంటర్వ్యూలో, ఎట్ మాన్ తాను వింటూ పెరిగిన సంగీతాన్ని "చాలా విచిత్రమైన సమ్మేళనం"గా వర్ణించింది, వీటిలో ఎక్కువ భాగం ఆమె తల్లిదండ్రుల ద్వారా వచ్చింది[5]: బార్బ్రా స్ట్రీసాండ్, నీల్ డైమండ్, ది మామాస్ & ది పాపాస్, సైమన్ & గార్ఫుంకెల్, శాస్త్రీయ, మతపరమైన సంగీతం. ఆమె తండ్రి బ్రాడ్వే నాటకరంగాన్ని ప్రేమించారు, కాబట్టి ఆమె స్టీఫెన్ సోండ్హీమ్, లియోనార్డ్ బెర్న్స్టీన్, జాక్వెస్ బ్రెల్, కోల్ పోర్టర్, రోడ్జర్స్, హామర్స్టీన్లను కూడా విన్నది. అయితే, యుక్తవయసులో, ఆమె రోలింగ్ స్టోన్స్, ది బీటిల్స్, లెడ్ జెప్పెలిన్, ది డోర్స్, ప్యాటీ స్మిత్, లౌ రీడ్, ది వెల్వెట్ అండర్గ్రౌండ్, చివరికి టామ్ వెయిట్స్, రికీ లీ జోన్స్ వైపు మొగ్గు చూపింది; రాబర్ట్ జాన్సన్, మడ్డీ వాటర్స్, జాన్ లీ హుకర్, ఎల్మోర్ జేమ్స్ రచనలతో సహా బ్లూస్ తో తన లోతైన సంబంధం గురించి కూడా ఆమె మాట్లాడింది. ఆమె కథ-పాటలకు ప్రసిద్ధి చెందింది, ఆమె తరువాతి రచనలో, ఈట్మాన్ "మెలోడీ, సూచిత కథలు, పదాల ఆర్థిక వ్యవస్థతో ఆకర్షితుడయ్యారు. ఆమె 2015 రచన రేఖీయ కథనం నుండి మరింత దూరం వెళ్లింది, ఆ ఫిబ్రవరిలో విడుదలైన "ఏంజెల్స్ ఇన్ ది స్ట్రీట్" విషయంలో, ఒక రకమైన మంత్రోచ్ఛారణాళిక అధివాస్తవికవాదం వైపు వెళ్ళింది, దీనిని ఈట్మాన్ స్వయంగా రూపొందించి, నిర్మించారు. ఆ తర్వాత విడుదలైన 'సోల్ హైవే' సినిమా కోసం కూడా ఆమె ఈ వీడియోను రూపొందించారు.[6]
జర్నలిజం, తరువాత వృత్తి
[మార్చు]1991 నుండి 2012 వరకు న్యూయార్క్ డైలీ న్యూస్ అనే టాబ్లాయిడ్ వార్తాపత్రికలో తన ఉద్యోగాన్ని కొనసాగించారు. ఆమె ఫీచర్స్ విభాగంలో ఆర్ట్ అసిస్టెంట్ గా ప్రారంభించి, క్రమంగా పదోన్నతి పొందింది, 1997 లో బ్రేకింగ్ న్యూస్ గ్రాఫిక్స్ తయారీకి మారింది, అప్పుడప్పుడు వ్యాసాలను కూడా అందిస్తుంది. తన సంగీత వృత్తిపై మరింత నియంత్రణ సాధించే ప్రయత్నంలో, హీథర్ తన స్వంత ఇంపాజిబుల్ రికార్డ్స్ లేబుల్ పై 1999 క్యాండీ & డర్ట్ ను తయారు చేసి మార్కెట్ చేయాలని నిర్ణయం తీసుకుంది. ఆమె మే 2001 ఆల్బమ్ రియల్, ఎమినెంట్ రికార్డ్స్ లో విడుదలైంది. అలన్నా నాష్ సమీక్ష ఇలా ముగించింది, "ఈట్ మాన్ ఎల్లప్పుడూ హిప్నోటిక్ ఒరిజినల్, ఆమె చిత్రాలు ('కండరాలు, ఎముకలు, ఆకాశంలో విసిరివేయబడతాయి') వెంటాడేవి, కొత్తవి. ఆశ్చర్యం ఏమిటంటే, ఆమె మిమ్మల్ని ఎంత శక్తివంతంగా తిప్పుతుంది, ఆమె గుసగుసలాడే గాత్రం, దిండు ప్రసంగం కంటే మృదువైనది, అభిరుచి, నొప్పి మధ్య పూర్తిగా సమతుల్యంగా ఉంటుంది.మరచిపోలేనిది." ఏదేమైనా, అమ్మకాలు ఎప్పుడూ విమర్శకుల ప్రశంసలతో సరిపోలలేదు, 2008లో డైలీ న్యూస్ ఆమెను కార్యనిర్వాహక స్థానానికి ప్రమోట్ చేసినప్పుడు, ఈట్ మన్ రికార్డింగ్, ప్రదర్శనను పూర్తిగా నిలిపివేసింది. 2011 లో తిరిగి మేనేజింగ్ ఎడిటర్ /డిజైన్ గా పదోన్నతి పొందిన ఈట్ మన్ తన కళాత్మక అన్వేషణలను పునరుద్ధరించడానికి 2012 చివరిలో న్యూస్ ను విడిచిపెట్టారు. ఆమె తన డిజైన్ సంస్థ, హీథర్ ఈట్మాన్ క్రియేటివ్, ఆమె పెయింటింగ్ (ఇక్కడ చూపించబడిన "ట్రూ ప్రాస్పెరిటీ" వంటి కొనసాగుతున్న సబ్వే-రైడర్ చిత్రాల శ్రేణితో సహా), ఆమె సంగీతం, వీడియోల మధ్య తన సమయాన్ని విభజిస్తుంది. 2013 లో, ఆమె న్యూయార్క్ నగరంలో ప్రత్యక్ష ప్రదర్శనకు తిరిగి వచ్చింది, మాన్హాటన్, బ్రూక్లిన్, ఇతర ప్రదేశాలలో ఒంటరిగా, తన బృందంతో క్రమం తప్పకుండా కనిపిస్తుంది[7].
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ Huey, Steve (May 22, 2016). "Heather Eatman: Artist Biography". AllMusic.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help) - ↑ Desson, Howe (December 29, 1995). "Best of '95; Music". The Washington Post.
- ↑ Wildermuth, Kurt (June 1995). "Heather Eatman: Real Life". Perfect Sound Forever.
- ↑ Verna, Paul (November 4, 1995). "Reviews & Previews". Billboard.
- ↑ Wildermuth, Kurt (June 1995). "Heather Eatman: Real Life". Perfect Sound Forever.
- ↑ "Angels in the Street" video. YouTube. Retrieved June 6, 2016.
- ↑ The Living Room Archived 2017-02-18 at the Wayback Machine website. Retrieved July 8, 2016.