కుందనికా కపాడియా
| కుందనికా కపాడియా | |
|---|---|
.jpg) నందిగ్రామ్ ఆశ్రమంలో కపాడియా, జూలై 2018 | |
| పుట్టిన తేదీ, స్థలం | 1927 జనవరి 11 లింబ్డి, వాధ్వన్ రాష్ట్రం, బ్రిటిష్ ఇండియా |
| మరణం | 2020 ఏప్రిల్ 30 (వయసు 93) వల్సాద్, గుజరాత్, భారతదేశం |
| వృత్తి | నవలా రచయిత్రి, కథా రచయిత్రి, వ్యాసకర్త |
| భాష | గుజరాతీ |
| పురస్కారాలు | సాహిత్య అకాడమీ అవార్డు (1985) |
| జీవిత భాగస్వామి | మకరంద్ డేవ్
(m. 1968; died 2005) |
కుందనికా కపాడియా (11 జనవరి 1927 - 30 ఏప్రిల్ 2020) గుజరాత్‌కు చెందిన ఒక భారతీయ నవలా రచయిత్రి, కథా రచయిత్రి, వ్యాసకర్త.
జీవిత చరిత్ర
[మార్చు]కుందనికా కపాడియా 1927 జనవరి 11న లింబ్డిలో (ప్రస్తుతం గుజరాత్‌లోని సురేంద్రనగర్ జిల్లాలో ఉంది) నరోత్తమ్‌దాస్ కపాడియాకు జన్మించింది. ఆమె ప్రాథమిక, మాధ్యమిక విద్యను గోద్రాలో పూర్తి చేసింది. ఆమె 1942లో జాతీయవాద క్విట్ ఇండియా ఉద్యమంలో పాల్గొంది. 1948లో, ఆమె బాంబే విశ్వవిద్యాలయానికి అనుబంధంగా ఉన్న భావ్‌నగర్‌లోని సమల్దాస్ కళాశాల నుండి చరిత్ర, రాజకీయాలలో BA పూర్తి చేసింది. ఆమె ముంబై స్కూల్ ఆఫ్ ఎకనామిక్స్ నుండి మొత్తం రాజకీయాలలో MA చదివింది కానీ పరీక్షలకు హాజరు కాలేదు. ఆమె 1968లో గుజరాతీ కవి మకరంద్ దవేను ముంబైలో వివాహం చేసుకుంది. వీరికి కలిసి పిల్లలు పుట్టలేదు.[1] ఆమె 1985లో అతనితో కలిసి వల్సాద్ సమీపంలోని వంకల్ గ్రామ సమీపంలో నందిగ్రామ్ అనే ఆశ్రమాన్ని స్థాపించింది. ఆమెను నందిగ్రామ్ సహచరులు ఇషామా అని పిలిచేవారు. ఆమె యాత్రిక్ (1955–1957), నవనీత్ (1962–1980) పత్రికలకు సంపాదకత్వం వహించారు.[2][3]
ఆమె ఏప్రిల్ 30, 2020న భారతదేశంలోని గుజరాత్‌లోని వల్సాద్ జిల్లాలోని వంకల్ గ్రామానికి సమీపంలోని నందిగ్రామ్‌లో 93 సంవత్సరాల వయస్సులో మరణించింది [1][4]
వృత్తి
[మార్చు]స్నేహధన్ ఆమె కలం పేరు. ఆమె మొదటి నవల పరోధ్ థాటా పహేలా (1968), తర్వాత అగ్నిపిపాస (1972). ఆమె సత్ పగల ఆకాష్మ ( ఆకాశంలో ఏడు అడుగులు, 1984) రాసింది, ఇది ఆమె విమర్శకుల ప్రశంసలు పొందింది, పరిగణించబడుతుంది స్త్రీవాదాన్ని విశ్లేషించిన ఆమె ఉత్తమ నవల.[2]
ఆమె మొదటి కథ "ప్రేమనా అన్సు", ఇది జన్మభూమి వార్తాపత్రిక నిర్వహించిన అంతర్జాతీయ కథల పోటీలో రెండవ బహుమతిని గెలుచుకుంది. ఆ తర్వాత మరిన్ని కథలు రాయడం ప్రారంభించింది. ప్రేమనా అన్సు (1954) ఆమె కథా సంకలనంగా ప్రచురించబడింది. ఆమె ఇతర కథా సంకలనాలు వధు నీ వధు సుందర్ (1968), కాగల్ని హోడి (1978), జావా దైషు తమనే (1983), మనుష్య థావు (1990). ఆమె కథలు తత్వశాస్త్రం, సంగీతం, ప్రకృతిని అన్వేషిస్తాయి. ఆమె ఎంచుకున్న కథలు కుందనికా కపాడియా ని శ్రేష్ట్ వర్తవో (1987)గా ప్రచురించబడ్డాయి. ఆమె ధూమ్కేతు, శరత్ చంద్ర చటోపాధ్యాయ, రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్, షేక్స్పియర్, ఇబ్సెన్ లచే ప్రభావితమైంది .[2]
ఆమె వ్యాస సంకలనాలు ద్వార్ అనే దీవాల్ (1987), చంద్ర తార వృక్ష్ వదల్ (1988). అక్రంద్ అనే ఆక్రోష్ (1993) ఆమె జీవిత చరిత్ర రచన. ఆమె పరమ్ సమీపే (1982), జరుఖే దివా (2001), గులాల్ అనే గుంజర్ లకు సంపాదకత్వం వహించారు. పరమ సమీపే ఆమె ప్రసిద్ధ ప్రార్థన సేకరణ.[2]
ఆమె లారా ఇంగాల్స్ వైల్డర్ రచనను వసంత్ అవ్షే (1962)గా అనువదించింది. ఆమె మేరీ ఎలెన్ చేజ్ యొక్క ఎ గుడ్లీ ఫెలోషిప్‌ను దిల్భర్ మైత్రి (1963)గా, బెంగాలీ రచయిత్రి రాణి చంద్ యొక్క ప్రయాణ కథనాన్ని పూర్ణకుంభంగా (1977) అనువదించారు. ఆమె ఇతర అనువాద రచనలు పురుషార్థ్నే పగలే (1961), ఫ్లోరెన్స్ స్కోవెల్ షిన్ యొక్క ది గేమ్ ఆఫ్ లైఫ్ అండ్ హౌ టు ప్లే ఇట్‌గా జీవన్ ఏక్ ఖేల్ (1981), ఎలీన్ కాడీస్ ఓపెనింగ్ ది డోర్ విత్ ఇన్ ఉఘదాత ద్వార్ అనంత్నా, స్వామి రామ ' హిమాలయ సిద్ధ యోగిగా హిమాలయ మాస్టర్స్‌తో కలిసి జీవించడం (1984).[3]
అవార్డులు
[మార్చు]కపాడియా గుజరాతీ సాహిత్య పరిషత్, గుజరాత్ సాహిత్య అకాడమీ నుండి అనేక బహుమతులు అందుకున్నారు. చంద్ర తార వృక్ష వదల్ ఆమెకు గుజరాత్ సాహిత్య అకాడమీ బహుమతిని గెలుచుకుంది. 1985లో సత్ పగలా ఆకాష్మ కోసం ఆమెకు గుజరాతీకి సాహిత్య అకాడమీ అవార్డు లభించింది.[5] ఆమె 1984లో ధంజీ కంజీ గాంధీ సువర్ణ చంద్రక్‌ను అందుకుంది [3]
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ 1.0 1.1 "Gujarati author Kundanika Kapadia dies at 93". The Indian Express (in అమెరికన్ ఇంగ్లీష్). 30 April 2020. Retrieved 30 April 2020.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Susie J. Tharu; Ke Lalita (1993). Women Writing in India: The twentieth century. Feminist Press at CUNY. pp. 254–256. ISBN 978-1-55861-029-3.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 "Nandigram : A center for Service and Sadhana". Nandigram. Archived from the original on 24 September 2018. Retrieved 28 December 2016.
- ↑ Shukla, Rakeshkumar (30 April 2020). "'સાત પગલાં આકાશમાં' નામની પ્રસિદ્ધ ગુજરાતી કૃતિનાં લેખિકા કુંદનિકા કાપડિયાનું નંદીગ્રામ ખાતે નિધન". Divya Bhaskar (in గుజరాతి). Retrieved 30 April 2020.
- ↑ "Sahitya Akademi Awards". Sahitya Akademi (in ఇంగ్లీష్). Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 28 December 2016.