పంచవర్ణస్వామి దేవస్థానం
| పంచవర్ణస్వామి దేవాలయం | |
|---|---|
 | |
| ప్రదేశం | |
| దేశం: | భారతదేశం |
| రాష్ట్రం: | తమిళనాడు |
| జిల్లా: | తిరుచురాపల్లి |
| ప్రదేశం: | వొరయివూర్ |
| అక్షాంశ రేఖాంశాలు: | 10°22′N 78°51′E / 10.367°N 78.850°E |
| నిర్మాణ శైలి, సంస్కృతి | |
| వాస్తు శిల్ప శైలి : | ద్రవిడ నిర్మాణశైలి |
పంచవర్ణస్వామి దేవస్థానం (பஞ்சவர்ணஸ்வாமி கோயில்) [1] (సాధారణంగా ఉరైయూరుపంజావర్ణస్వామి దేవాలయం) ఒక ఉంది హిందూ మత ఆలయంఈ ఆలయం శివుని కి అంకితం ,ఇది పట్టణంలో శివారులోని తిరుచిరాపల్లి లో తమిళనాడు రాష్ట్రము లో , భారతదేశం ఉంది . శివుడు ఐదు వేర్వేరు రంగులను చిత్రీకరిస్తాడని నమ్ముతారు, పంచవర్ణస్వామి అనే ప్రధాన దేవత పేరును ఇస్తారు. పంచవర్ణస్వామి 7 వ శతాబ్దపు తమిళ శైవ కానానికల్ రచన, తేవరం, తమిళ సాధువు కవులు నయనార్లు అని పిలుస్తారు, పాదల్ పెట్రా స్థలం అని వర్గీకరించబడింది .
దీనికి చోళ కాలం నాటి అనేక శాసనాలు ఉన్నాయి. ఈ ఆలయంలో 5:30 నుండి వివిధ సమయాల్లో ఆరు రోజువారీ ఆచారాలు ఉన్నాయి అవి ఉదయం 8 గంటల వరకు జరుగుతాయి . వార్షిక శ్రీవారి బ్రహ్మోత్సవం (ప్రధాన ఉత్సవం) లో దూర ప్రాంతాల నుండి లక్షలాది మంది భక్తులు హాజరవుతారు. ఈ ఆలయాన్ని తమిళనాడు ప్రభుత్వ హిందూ మత, ఎండోమెంట్ బోర్డు నిర్వహిస్తుంది.
శబ్దవ్యుత్పత్తి శాస్త్రం, పురాణం
[మార్చు]ఈ స్థలాన్ని ఉరైయూర్ లేదా తిరుముక్కేశ్వరం అని పిలుస్తారు, గ్రీకు యాత్రికుడు టోలెమికి గుర్తించినట్లు ఒకప్పుడు చోళ రాజుల రాజధాని. ఈ ఆలయానికి ప్రధాన దేవత అయిన పంచవర్ణస్వామికి ఐదు రంగులు అని అర్ధం పంచవర్ణం అనే పదం నుండి వచ్చింది. హిందూ పురాణం ప్రకారం, శివుడు ఉడంగ ఋషి కోసం ఐదు వేర్వేరు రంగులలో రోజులోని ఐదు భాగాలలో కనిపించాడని నమ్ముతారు. ఈ ఆలయాన్ని "తిరుముకీచ్వరం" (సవాసత్) లేదా "కోజి" అని కూడా పిలుస్తారు. తిరుగ్ననాసంబందర్ రాసిన 7 వ శతాబ్దపు శైవ కానానికల్ రచన తేవరం ఈ స్థలాన్ని "తిరుముకీచ్వరం" గా పేర్కొంది. [2] [3] [4] హిందూ పురాణం ప్రకారం, శివుడు ఐదు వేర్వేరు రంగులలో కనిపించాడని నమ్ముతారు, అందువల్ల ప్రధాన దేవత పంచవర్ణేశ్వర ("ఐదు రంగుల ప్రభువు") గా పిలువబడింది. నాగరాజు ఐదు వేర్వేరు లింగాల చిత్రాలను మోస్తున్నాడు, ఇవన్నీ ఈ ఆలయంలో ప్రధాన దేవతగా విలీనం అయ్యాయి. ఈ ఆలయాన్ని గరుడ, కతిరు ఋషి, కశ్యప ఋషి భార్య పూజించినట్లు భావిస్తున్నారు. [5]
ఆర్కిటెక్చర్
[మార్చు]పంచవర్ణస్వామి ఆలయ సముదాయంలో మూడు ప్రాకారాలు (బయటి ప్రాంగణం), ఐదు అంచెల రాజా గోపురం (గేట్వే టవర్) ఉన్నాయి. కేంద్ర మందిరం తూర్పు ముఖంగా ఉంది, పంచవర్ణస్వామి (శివ) చిత్రము గ్రానైట్తో చేసిన లింగం రూపం కలిగి ఉంది. గణేశుడు (శివుని కుమారుడు, జ్ఞాన దేవుడు), మురుగన్ (శివుని కుమారుడు, యుద్ధ దేవుడు), నంది ( ఎద్దు మరియుశివుని వాహనం ), నవగ్రహ (తొమ్మిది గ్రహ దేవతలు) యొక్క గ్రానైట్ చిత్రాలు హాలులో గర్భగుడికి ఉన్నాయి. తమిళనాడులోని ఇతర శివాలయాలలో మాదిరిగా, పంచవర్ణస్వామి గర్భగుడి చుట్టూ ఉన్న మొదటి ఆవరణ లేదా గోడలలో దక్షిణామూర్తి (శివుడిగా గురువుగా), దుర్గా (యోధుడు-దేవత), చండికేశ్వర (శివుని సాధువు, భక్తుడు) చిత్రాలు ఉన్నాయి. రెండవ ఆవరణ చుట్టూ గ్రానైట్ గోడలు ఉన్నాయి.
ఈ ఆలయంలో ఎనిమిది చారిత్రక శాసనాలు ఉన్నాయి, వీటిని ఎపిగ్రఫీ ఇండియా 1907 లో 181-188 గా నమోదు చేసింది. వాటిలో ఒకటి పాలక చోళ రాజు నాల్గవ సంవత్సరం నాటిది, ఆటిగునకపగనల్లూర్ గ్రామం ఆలయ నిర్వహణకు బహుమతిగా నమోదు చేసింది. చోళ రాజు రాజేంద్ర చోళ I యొక్క శాసనం లో చూడవచ్చు. రాజా రాజా చోళ I యొక్క ఏడవ సంవత్సరంలో ప్రతిష్ఠించిన దేవత యొక్క శాసనం ఉ త్తర గోడపై ఉన్న మరొక కేరలంకట-వలనాడులోని ఉపవిభాగమైన ఉరైయూర్-కుర్రంలోని రాజశ్రయ-చతుర్వేదిమంగళం గురించి ప్రస్తావించింది. ఈ ఆలయాన్ని తిరు-ఉరైయూర్ వద్ద ఉదయార్ తిర్ండైటలై మహాదేవ అని పేర్కొన్నారు. [5]
ఉరైయూర్ సమీపంలోని చోళంపరై అనే రాతిపై 1890 యొక్క 51 వ ఎపిగ్రాఫ్, త్రిభువనచక్రవర్తిన్ త్రిభువనవీర-విక్రమాదేవ రికార్డును పేర్కొంది. [5]
ఈ ఆలయంలో అనేక ఆసక్తికరమైన ఇతిహాసాలు ఉన్నాయి. అలాంటి వాటిలో ఒకటి చోళ రాజు వీరవతిథన్ ఏనుగు అనియంత్రితమైనప్పుడు, ఒక కోడి అకస్మాత్తుగా కనిపించి ఏనుగును క్రమశిక్షణ చేసి అదృశ్యమైంది. ఆలయ పలకలలో ఈ పురాణం యొక్క వివరణ ఉంది. యాదృచ్ఛికంగా ఆలయం ఉన్న ప్రదేశాన్ని కోజియూర్ (కోడి యొక్క ప్రదేశం) అని కూడా పిలుస్తారు, ఆలయ ప్రభువుకు పేరు కూడా పెట్టబడింది. ఇంకొక ఆసక్తికరమైన విషయం ఏమిటంటే, కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం ఒక రోజు ఒక కోడి అకస్మాత్తుగా ఆలయం లోపల కనిపించింది, అప్పటినుండి అది ఆలయ కార్యకలాపాలకు ఇబ్బంది కలగకుండా అక్కడే ఉంది.
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ ta:உறையூர் பஞ்சவர்ணேசுவரர் கோயில்
- ↑ "Sri Panchavarneswarar temple".
- ↑ Soundara Rajan, Kodayanallur Vanamamalai (2001). Concise classified dictionary of Hinduism. New Delhi: Concept Publishing Company. p. 75. ISBN 81-7022-857-3.
- ↑ V., Ganapathy (4 November 2004). "Siva temple of yore". The Hindu. Archived from the original on 2005-02-08. Retrieved 2013-09-09.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Ayyar 1993, pp. 438-9