బ్రహ్మబాంధవ్ ఉపాధ్యాయ
బ్రహ్మబాంధవ్ ఉపాధ్యాయ | |
|---|---|
 | |
| జననం | 1861 ఫిబ్రవరి 11 ఖన్యాన్, జిల్లా - హుగ్లీ, బెంగాల్, బ్రిటిష్ ఇండియా |
| మరణం | 1907 అక్టోబరు 27 కలకత్తా, బెంగాల్, బ్రిటిష్ ఇండియా |
| జాతీయత | భారతీయుడు |
| వృత్తి | వేదాంతవేత్త , జాతీయవాద నాయకుడు) |
బ్రహ్మబాంధవ్ ఉపాధ్యాయ (జననం భవానీ చరణ్ బంద్యోపాధ్యాయ ) ( 1861 ఫిబ్రవరి 11 - 1907 అక్టోబరు 27) ఒక భారతీయ బెంగాలీ వేదాంతవేత్త, పాత్రికేయుడు, స్వాతంత్ర్య సమరయోధుడు.[1] అతను స్వామి వివేకానంద సహవిద్యార్థి , రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్‌కు సన్నిహితుడైన కేశుబ్ చంద్ర సేన్‌తో సన్నిహితంగా ఉండేవాడు.[2]
ప్రారంభ జీవితం[మార్చు]
బ్రహ్మబంధబ్ ఉపాధ్యాయ కులిన్ బ్రాహ్మణ కుటుంబంలో భవానీ చరణ్ బంద్యోపాధ్యాయగా జన్మించాడు.[3] అతని తండ్రి, దేబి చరణ్ బంద్యోపాధ్యాయ బ్రిటిష్ పాలనలో పోలీసు అధికారి.దేబీచరణ్‌కి ముగ్గురు కొడుకులు. పెద్దవాడు కలకత్తాలో డాక్టర్ అయిన హరి చరణ్, రెండవవాడు ప్లీడర్‌గా ప్రాక్టీస్ చేసిన పార్బతి చరణ్, మూడవవాడు భవానీ చరణ్.అతను అవిభక్త బెంగాల్‌లోని హుగ్లీ జిల్లా లోని ఖన్యాన్ గ్రామంలో (ప్రస్తుతం పశ్చిమ బెంగాల్‌లో) జన్మించాడు. భవాని చరణ్ కేవలం ఒక సంవత్సరం వయస్సులో ఉన్నప్పుడు తన తల్లి రాధా కుమారిని కోల్పోయాడు,[4] అతని తాతలలో ఒకరి వద్ద పెరిగాడు.భవానీ చరణ్ తన విద్యను స్కాటిష్ మిషన్ స్కూల్, హుగ్లీ కాలేజియేట్ స్కూల్, మెట్రోపాలిటన్ ఇన్‌స్టిట్యూషన్ (ప్రస్తుతం విద్యాసాగర్ కాలేజ్ ), జనరల్ అసెంబ్లీ ఇన్‌స్టిట్యూషన్ (ప్రస్తుతం కలకత్తాలోని స్కాటిష్ చర్చి కాలేజ్.[5][6] జనరల్ అసెంబ్లీ ఇన్‌స్టిట్యూషన్‌లో, 1880లలో, అతను నరేంద్రనాథ్ దత్తాతో ఒకే తరగతిలో ఉండేవాడు, ఆ తర్వాతి కాలంలో స్వామి వివేకానందగా మారాడు అతను రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ స్నేహితుడు.[7]
వివిధ మతపరమైన ధోరణులు[మార్చు]
బ్రాహ్మణుడిగా జన్మించాడు[మార్చు]
భవానీ చరణ్ ఒక మతపరమైన హిందూ బ్రాహ్మణ కుటుంబం నుండి వచ్చింది. 13 ఏళ్ళ వయసులో అతను బ్రాహ్మణ బాలుడి వయస్సు వచ్చినందుకు గుర్తుగా అవసరమైన పవిత్రమైన దారాన్ని పెట్టుబడి పెట్టే ఉపనయన వేడుకలో పాల్గొన్నాడు.
బ్రహ్మోయిజం స్వీకరణ[మార్చు]
అతను కళాశాలలో ఉన్నప్పుడు, అతను కేశుబ్ చంద్ర సేన్, రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ తండ్రి దేవేంద్రనాథ్ ఠాగూర్ ప్రభావంతో బ్రహ్మోయిజం వైపు మొగ్గు చూపాడు. 1881లో బ్రహ్మోయిజం స్వీకరించి బోధకుడయ్యాడు. అతను సింధ్ ప్రావిన్స్‌లోని హైదరాబాద్ పట్టణానికి (ప్రస్తుతం పాకిస్తాన్‌లో ఉన్నాడు) బ్రహ్మో స్కూల్‌లో స్కూల్ టీచర్‌గా వెళ్ళాడు.
లోతైన క్రిస్టియన్[మార్చు]
1884వ సంవత్సరంలో కేశుబ్ చంద్ర సేన్ మరణించినప్పుడు, భవానీ చరణ్ తిరిగి వచ్చి మెల్లగా క్రైస్తవం వైపు మొగ్గు చూపాడు. చే బాప్టిజం పొందాడు, ఆరు నెలల తర్వాత, షరతులతో, కరాచీలోని కాథలిక్ చర్చ్‌లో బాప్టిజం పొందాడు. ఇది అతని జీవితంలో వేదాంతపరమైన నమ్మకాలు , సిద్ధాంతాలను అన్వేషించడంలో ఒక అద్భుతమైన ప్రయాణం, ఇది క్యాథలిక్ మతంలోకి మారడం అంతం కాలేదు, అయినప్పటికీ, ఈ దశలో, అతను పెద్ద సంఖ్యలో విద్యావంతులైన బెంగాలీ హిందూ యువకులను క్రైస్తవ మతంలోకి మార్చడానికి ఆకర్షించడంలో విజయం సాధించాడు.[8]
1894లో, భవానీ చరణ్ ఈ పేరును స్వీకరించాడు, బ్రహ్మబంధబ్ ఉపాధ్యాయ , తనను తాను క్రైస్తవ సన్యాసి (సన్యాసి)గా ప్రకటించుకున్నాడు. [9] గ్రీకు పేరు Θεοφιλος (థియోఫిలోస్) లాటిన్ రూపం, భబానీ చరణ్ బాప్టిజం పేరు థియోఫిలస్ నుండి తీసుకోబడింది, దీని అర్థం "దేవుని స్నేహితుడు", θεος (థియోస్) "గాడ్" , "ఫ్రెండ్" (philosος") నుండి తీసుకోబడింది "ఉపాధ్యాయ" అంటే గురువు అనే అర్థంకి దగ్గరగా ఉంటుంది.
జనవరి 1894లో, బ్రహ్మబాంధవ్ కరాచీలో "సోఫియా" అనే క్షమాపణ పత్రికను సవరించడం ప్రారంభించారు.[10] ఒక సమయంలో, అతను తన స్థావరాన్ని సెంట్రల్ ప్రావిన్స్‌లోని (ప్రస్తుతం మధ్యప్రదేశ్) జబల్‌పూర్‌కు మార్చాడు. అక్కడ అతను కన్తాలిక్ మఠం, మతమార్పిడి కోసం ఒక ఆశ్రమాన్ని స్థాపించాడు. అతను కాంకర్డ్ క్లబ్‌ను కూడా ప్రారంభించాడు , "కాన్కార్డ్" పేరుతో మతపరమైన పత్రికను ప్రారంభించాడు. 1900లో అతను తన స్థావరాన్ని కలకత్తాకు మార్చినప్పుడు, బ్రహ్మబంధబ్ కలకత్తాలోని బీడన్ స్ట్రీట్‌లో అద్దె ఇంట్లో నివసించాడు. కొద్ది దూరంలోనే బెతున్ రో ఉంది, అక్కడ అతను తన వారపత్రిక "సోఫియా"ని నిర్వహించడానికి తన కార్యాలయాన్ని స్థాపించాడు. అతను కాథలిక్ చర్చి , దాని వ్యక్తీకరణలను సమర్థించే కథనాల శ్రేణిని ప్రచురించాడు.
బ్రహ్మబంధబ్ తనను తాను హిందూ కాథలిక్ అని చెప్పుకున్నాడు , కాషాయ బట్టలు ధరించి, చెప్పులు లేకుండా నడిచేవాడు , మెడలో నల్లమలుపు ధరించేవాడు. 1898లో అతను "మనం హిందువులమా?" అనే శీర్షికతో ఒక వ్యాసంలో వాదించాడు, "పుట్టుకతో, మనం హిందువులం , మరణించే వరకు హిందువుగానే ఉంటాం. .. మన భౌతిక , మానసిక రాజ్యాంగానికి సంబంధించినంతవరకు మనం హిందువులే, కానీ మా అమర ఆత్మల విషయానికొస్తే మేము కాథలిక్కులం. మేము హిందూ కాథలిక్కులం.[11] ''బ్రహ్మబంధబ్ భారతదేశంలోని స్వదేశీ చర్చిని, భారతీయ జీవనానికి సంబంధించిన ప్రాథమిక అభివ్యక్తిని ఆలింగనం చేసుకున్నాడు. అతను ఆశ్రమంలో సన్యాసి జీవనశైలిని ప్రచారం చేసిన మొదటి క్రైస్తవులలో ఒకరిగా గుర్తించబడ్డాడు.[12] బ్రహ్మబంధబ్ 1902-3 సమయంలో ఇంగ్లాండ్ , యూరప్‌లలో పర్యటించాడు. కలకత్తా ఆర్చ్‌బిషప్ అతనికి ఒక సిఫార్సును ఇచ్చాడు: "ఈ ప్రకటన ద్వారా మేము కలకత్తా బ్రాహ్మణుడైన బ్రహ్మబాంధవ్ (థియోఫిలస్) ఉపాధ్యాయ్‌ను మంచి నైతికత కలిగిన కాథలిక్‌గా ప్రకటిస్తున్నాము, అతని స్వదేశీయుల మత మార్పిడి పట్ల ఉత్సాహంతో ఉన్నాడు.[13]
హిందువుగా మిగిలిపోవడం[మార్చు]
కాలక్రమేణా, హిందూమతంతో బ్రహ్మబంధబ్ అనుబంధం స్పష్టంగా కనిపించింది. ఆగష్టు 1907లో, తన అకాల మరణానికి రెండు నెలల ముందు, అతను హిందూ సమాజంలోకి ( సమాజ్ ) తిరిగి ప్రవేశించే ఉద్దేశ్యంతో ఒక బహిరంగ వేడుక ద్వారా ప్రయశ్చిత్య ( హిందూ ఆచారంలో పరిహారం వ్యక్తీకరణ) చేయించుకోవాలని ప్రకటించాడు. అతని జీవితం.[14]
సామాజిక కార్యకలాపాలు[మార్చు]
బ్రహ్మబంధబ్ బ్రహ్మసమాజ్‌లో ఉన్నప్పుడు, అతను 1888లో సింధ్‌లో బాలుర పాఠశాలను ప్రారంభించాడు. అతను యూనియన్ అకాడమీలో కొంత కాలం పాటు బోధించాడు, [6 1887లో సిమ్లాలో "బెంగాలీ బాయ్స్ హై స్కూల్"గా స్థాపించబడింది. సర్ నృపేంద్ర నాథ్ సర్కార్ . అతను నాగేంద్రనాథ్ గుప్తా (1861-1940)తో కలిసి ది ట్వంటీయత్ సెంచరీ అనే మాసపత్రికను ప్రచురించాడు.
బ్రహ్మబంధబ్ , అతని శిష్యుడు అనిమానంద 1901లో కోల్‌కతాలో ఒక పాఠశాలను ప్రారంభించారు. సమాజంలోని ఉన్నత వర్గాలకు ఆధునిక విద్యతో పాటు జీవితానికి సంబంధించిన వేద , వేదాంతిక ఆలోచనలను బోధించడం , ప్రచారం చేయడం పాఠశాల లక్ష్యం. రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ పాత భారతీయ ఆదర్శ బోధనా శాస్త్రాన్ని పునరుద్ధరించాలనే ఈ ఆలోచనకు చాలా ఆకర్షితుడయ్యాడు , వారి పాఠశాలను తన తండ్రి ఎస్టేట్‌లోని శాంతినికేతన్‌కు మార్చమని వారిని ప్రతిపాదించాడు. ఈ విధంగా శాంతినికేతన్‌లో ఠాగూర్ పాఠశాల ఏర్పడింది, అది తరువాత విశ్వ భారతిగా ప్రసిద్ధి చెందింది. రవీంద్రనాథ్ , బ్రహ్మబంధబ్ కాకుండా రేబా చంద్, జగదానంద రాయ్ , శిబ్ధన్ విద్యార్నాబ్ అనే ముగ్గురు ఉపాధ్యాయులు ఉన్నారు , రతీంద్రనాథ్ ఠాగూర్, గౌర్గోబింద గుప్తా, ప్రేమ్‌కుమార్ గుప్తా, అశోక్ కుమార్ గుప్తా , సుధీర్ చంద్ర నన్ అనే ఐదుగురు విద్యార్థులు ఉన్నారు.[15] ఈ సహకారం ఎక్కువ కాలం కొనసాగలేదు , 1902లో బ్రహ్మబంధబ్ , అనిమానంద శాంతినికేతన్‌ను విడిచిపెట్టారు.
1902 నుండి 1903 వరకు బ్రహ్మబంధబ్ యూరప్‌లో పర్యటించాడు. అతను ఆక్స్‌ఫర్డ్ , కేంబ్రిడ్జ్ విశ్వవిద్యాలయాలలో ఉపన్యాసాలు ఇచ్చాడు , వేదాంతిని బోధించాడు. అతను తిరిగి వచ్చినప్పుడు, అతను రాజకీయ కార్యకలాపాలకు బెంగాల్‌ను హాట్ సీట్‌గా చూశాడు , అతను కూడా రాజకీయ సంక్షోభంలోకి ప్రవేశించాడు. భారతదేశం క్యాథలిక్‌గా మారాలంటే ముందు ఆమెకు రాజకీయంగా స్వేచ్ఛ ఉండాలనే నిర్ణయానికి అతను క్రమంగా వస్తున్నాడు. అతని జర్నల్ "సోఫియా" త్వరలోనే బ్రిటిష్ సామ్రాజ్యవాదంపై బలమైన విమర్శగా మారింది.
దేశభక్తి కార్యకలాపాలు[మార్చు]
అతను ఉన్నత పాఠశాలలో ఉన్నప్పుడు, భవానీ చరణ్ స్వాతంత్ర్యం కోసం భారత జాతీయవాద ఉద్యమం వైపు మొగ్గు చూపాడు, అతని కళాశాల విద్య సమయంలో, అతను స్వాతంత్ర్య ఉద్యమంలో మునిగిపోయాడు. అతని జీవితచరిత్ర రచయిత, జూలియస్ లిప్నర్ , బ్రహ్మబంధబ్ "పంతొమ్మిదవ శతాబ్దం మొదటి అర్ధభాగం నుండి గుర్తించడం ప్రారంభించిన కొత్త భారతదేశాన్ని రూపొందించడంలో గణనీయమైన సహకారం అందించాడు[16]" అని చెప్పారు. అతను కవి రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ , వివేకానందకు సమకాలీనుడు , స్నేహితుడు. లిప్నర్ ప్రకారం, "వివేకానంద త్యాగ జ్వాల లేదా విప్లవాన్ని వెలిగించాడు, దానికి ఆజ్యం పోయడంలో బ్రహ్మబంధబ్, త్యాగాన్ని కాపాడాడు , ప్రోత్సహించాడు."
బ్రహ్మబంధబ్ ఉపాధ్యాయ్ తన జీవితపు చివరి రోజు వరకు సంధ్యకు సంపాదకుడిగా వ్యవహరించారు . 1905లో బెంగాల్ విభజన ఉద్యమం తర్వాత, జాతీయవాద భావజాలాలు ఊపందుకున్నాయి , వాటిని ప్రచారం చేయడంలో సంధ్యతో సహా అనేక ప్రచురణలు చురుకైన , తీవ్రమైన పాత్ర పోషించాయి.[17]
మార్చి 1907లో, సంధ్య తన నినాదాన్ని విశదీకరించింది, "ప్రయత్నంలో మరణం వస్తే, మరణం అమరత్వంగా మారుతుంది." మే 1907లో, సంధ్య ఇలా నివేదించింది, "ప్రజలు ఒక ఫెరింగీని ఎదురుగా వచ్చినప్పుడల్లా గట్టిగా కొడుతున్నారు ., ఇక్కడ ఫెరింఘి కనిపించినప్పుడల్లా అబ్బాయిలు అతనిపై ఇటుక బ్యాట్ విసిరారు., యూరోపియన్ సైనికుల దండయాత్ర కొనసాగుతూనే ఉంది..." ఇంకా అది జోడించబడింది, "వినండి , తల్లి బాకా మ్రోగడం మీరు వింటారు. తల్లి కొడుకు ఆలస్యం చేయకండి, కానీ సిద్ధంగా ఉండండి; గ్రామం నుండి గ్రామానికి వెళ్లి భారతీయులను మరణానికి సిద్ధం చేయండి." సెప్టెంబర్ 1907లో సంధ్య ఇలా రాసింది,] వారి మూర్ఖత్వం నుండి తమను తాము విడిపించుకోండి , అవసరమైన ప్రారంభాన్ని చేయడానికి శక్తి." బ్రహ్మబంధబ్ తన మరణానికి ఒక రోజు ముందు 1907 అక్టోబరు 26న సంధ్యలో ఇలా వ్రాశాడు , "నేను ఖైదీగా పనిచేయడానికి ఫెరింఘి జైలుకు వెళ్లను. నేను ఎప్పుడూ ఎవరి బెక్ అండ్ కాల్ వద్ద ఉండలేదు. నేను ఏదీ పాటించలేదు.నా వృద్ధాప్యం ముగిసే సమయానికి వారు నన్ను చట్టం కోసం జైలుకు పంపుతారు, నేను ఏమీ పని చేయను. అసాధ్యం! నేను జైలుకు వెళ్లను, నన్ను పిలిచారు.
మూలాలు[మార్చు]
- ↑ Bhattacharya (2008)
- ↑ Zacharias (1933), p. 29-30
- ↑ Animananda (1908)
- ↑ Chandrakunnel (2005)
- ↑ Rao (2001), pp. 195–200
- ↑ Sen (2005)
- ↑ Bhattacharya (2008), pp. 89–90
- ↑ Sebastian (2008), pp. 51
- ↑ Firth-Smith (2011)
- ↑ Zacharias (1933)
- ↑ Lipner (1999), p. 209
- ↑ Collins (2007), p. 209
- ↑ Lipner (1999), p. 294
- ↑ Lipner (1999)
- ↑ Desai (2010)
- ↑ Lipner (1999), p. xv
- ↑ Patel (2008)
బాహ్య లింకులు[మార్చు]
- విద్యాజ్యోతి కాలేజ్ ఆఫ్ థియాలజీ Archived 2007-10-24 at the Wayback Machine