వైలెట్ డయాస్ లానోయ్
వైలెట్ డయాస్ లానోయ్ (1925-1973[1]) ఉపాధ్యాయురాలు, రచయిత్రి. భారతదేశంలోని గోవాకు చెందిన తల్లిదండ్రులకు మొజాంబిక్ లో జన్మించిన ఆమె పాఠశాలల్లో బోధించారు, ప్రపంచవ్యాప్తంగా విద్యా విధానంపై సలహాలు ఇచ్చారు. విమర్శకుడు, రచయిత పీటర్ నజరెత్ చేత "లాస్ట్ గోవా/ఇండియన్/ఆఫ్రికన్ నవలా రచయిత" అని పిలువబడే లానోయ్, చిన్న కథలతో పాటు మరణానంతరం ప్రచురించబడిన పియర్స్ ఫ్రమ్ ది విల్లో ట్రీ అనే నవలను వ్రాశారు[2].
జీవిత చరిత్ర[మార్చు]
లానోయ్ తల్లిదండ్రులు గోవాకు చెందినవారు. ఆమె తండ్రి, జోసిన్హో డయాస్, టాంగనికాలో ప్రభుత్వ సేవకుడిగా పనిచేశారు, ఆమె తల్లి మెరీనా (వెల్హో) డయాస్ కరంజాలెం నుండి వచ్చింది. ఆమె, ఆమె తోబుట్టువులు బెల్గాం, బొంబాయిలో పాఠశాల విద్యను అభ్యసించారు. ఆమె మహాత్మా గాంధీతో కలిసి పంజాబ్ లోని శరణార్థి శిబిరంలో పనిచేసింది, కొంతకాలం ఉత్తర భారతదేశంలో ఉపాధ్యాయురాలిగా పనిచేసింది, ఆమె జీవితంలో ఎక్కువ భాగం ప్రపంచవ్యాప్తంగా, ముఖ్యంగా యునెస్కో కోసం పనిచేసింది, కొంతకాలం పారిస్ ను స్థావరంగా చేసుకుని, అక్కడ ఆమె ఎడమ ఒడ్డున ఒక చిన్న అపార్ట్ మెంట్ లో నివసించింది. యునెస్కో కోసం ఆమె భారతదేశం, ఇంగ్లాండ్, ఫ్రాన్స్, తూర్పు ఆఫ్రికాలో విద్యా విషయాలపై సలహా ఇచ్చింది.
లానోయ్ గోవాలో ఒక క్రైస్తవురాలు, సాపేక్షంగా తక్కువ కులానికి చెందినవారు; ఆమె కులంతో భారతీయ సంబంధాలను సవాలు చేసింది, కానీ క్రైస్తవేతరులను విమోచన నుండి మినహాయించినందుకు కాథలిక్ మతాన్ని కూడా విమర్శించింది. ఆమె మొదటి భర్త బెహ్రామ్ వార్డెన్; ఆమె రెండవ భర్త, రిచర్డ్ లానోయ్, బ్రిటిష్ ఫోటోగ్రాఫర్, రచయిత, ది స్పీకింగ్ ట్రీ: ఎ స్టడీ ఆఫ్ ఇండియన్ కల్చర్ అండ్ సొసైటీ (ఆక్స్ఫర్డ్ యూనివర్శిటీ ప్రెస్, 1971) రచయిత. ఆమె 1973లో ఇంగ్లాండులోని సెయింట్ అల్బన్స్ లో గుండెపోటుతో మరణించింది[3]. ఆమె మరణించినప్పుడు, ఆమె నవల పియర్స్ ఫ్రమ్ ది విల్లో ట్రీ ప్రచురించబడలేదు, అలాగే కొన్ని చిన్న కథలు; ఈ నవల చివరకు 1989 లో త్రీ కాంటినెంట్స్ ప్రెస్ ద్వారా ప్రచురించబడింది, దీనికి సి.ఎల్.ఇన్నెస్ సంపాదకత్వం వహించారు, రిచర్డ్ లానోయ్ తన భార్య జీవితం, పనిపై ఒక పత్రాన్ని చదవడం విన్న తరువాత ఆసక్తి కలిగింది.[4]
సాహిత్య పని[మార్చు]
లానోయ్ కల్పన ఉపాధ్యాయురాలిగా, విద్యావేత్తగా ఆమె జీవితాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది, తరచుగా ఆమె రచన బోధనా పరిస్థితులను వర్ణిస్తుంది[5]. విల్లో ట్రీ నుండి పియర్స్ లో గోవాకు చెందిన ఒక కాథలిక్ ఉపాధ్యాయుడు ఉన్నాడు, ఇది గాంధీ, భారత స్వాతంత్ర్య ఉద్యమం నుండి పొందిన ఆదర్శాల సంప్రదాయంలో పెరిగింది. "ఒక మనిషి అయోమయంలో ఉన్నప్పుడు, అతను విల్లో ట్రీ నుండి పియర్స్ ఆశిస్తాడు" అనే సామెత నుండి ఈ శీర్షిక వచ్చింది, ఇది వారి గాంధేయ ఆదర్శవాదానికి, స్వతంత్ర భారతదేశం రాజకీయ వాస్తవికతకు మధ్య సంఘర్షణను అర్థం చేసుకునే తరం ప్రజలను సూచిస్తుంది.[6]
ఆమె రెండవ భర్త రిచర్డ్ లానోయ్ నవల అభివృద్ధిలో అనేక విభిన్న దశలను గుర్తించారు. సృజనాత్మక రచనలో అనుభవం లేని ఆమె, లానోయ్ 1950 ల చివరలో ఉత్తర భారతదేశంలో నివసిస్తున్నప్పుడు ముసాయిదాను ప్రారంభించారు; ఆమె తన సహోద్యోగులలో ఎక్కువ మంది హిందువులు, గోవా కాథలిక్ అయిన ఆమెను బయటి వ్యక్తిగా పరిగణించే పాఠశాలలో బోధించారు. సృజనాత్మక రచనలో ఆమె మొదటి ప్రవేశాలు అలెన్ గిన్స్ బర్గ్ హౌల్, జాన్ బెర్గర్ పెయింటర్ ఆఫ్ అవర్ టైమ్ ద్వారా ప్రభావితమయ్యాయి. లానోయ్ లు చుట్టూ తిరిగారు, ఆమె లండన్ లో ఒక సంవత్సరం గడిపింది, ముఖ్యంగా ఐజాక్ బాబెల్ ను లోతుగా చదివింది (బాబెల్ పై లియోనెల్ ట్రిలింగ్ రాసిన వ్యాసం), లానోయ్ "చీకటి నైతిక సమస్యల కలవరపరిచే వెల్లడి"లో బాబెల్ ప్రభావం కనిపిస్తుంది. ఆమె ఈ ముసాయిదాను రిచర్డ్ రైట్ కు పంపింది, అతని సానుకూల వ్యాఖ్యలు ఆమెను పారిస్ కు వెళ్ళాలని నిర్ణయించుకునేలా చేశాయి, అక్కడ ఆమె, ఆమె భర్త రాబోయే కొన్ని సంవత్సరాలు నివసించారు. ఆమెను రైట్ పొలానికి ఆహ్వానించారు, అక్కడ నవల చర్చించబడింది, అతను ఆమెకు ఒక ప్రచురణకర్తను వెతకడంలో సహాయం చేస్తున్నారు, కాని అతని మరణం ఆమె ఆశలకు గట్టి దెబ్బ, రిచర్డ్ రైట్ భార్య, సిమోన్ డి బ్యూవోర్ సాహిత్య ఏజెంట్ అయిన ఎల్లెన్ రైట్ ఆమెను ప్రచురణకర్తగా కనుగొనలేకపోయింది. ఇప్పుడు ఎలియాస్ కానెట్టి, ఫ్యోడోర్ దస్టోయెవ్ స్కీ "ది గ్రాండ్ ఇంక్విసిటర్" ద్వారా ప్రభావితమై, ఆమె నవలలో ఎక్కువ భాగాన్ని తిరిగి రాసింది, కొన్ని పాత్రలను పునర్నిర్మించింది, చాలా ఆశావహ ఆదర్శాల ద్రోహాన్ని పరిచయం చేసింది. 1972 లో లానోయ్ లు గోవాకు తిరిగి వచ్చినప్పుడు తుది పాలిషింగ్ జరిగింది, కానీ ఆమె మరణం ప్రచురణను నిరోధించింది.
విల్లో ట్రీ నుండి పియర్స్ ను పాఠశాల నవల అని పిలిచేవారు; దాని ప్రధాన పాత్ర, సెబ్, ఒక ప్రగతిశీలమైన కానీ ఉన్నత పాఠశాలలో బోధిస్తాడు, "ది డంప్" నుండి పిల్లలకు బోధించాలని, చేరుకోవాలని ఆశిస్తారు, కాని విఫలమయ్యారు, అతను ఆదర్శవాది మాత్రమే కాదు, ప్రతిష్టాత్మకుడు కూడా అని తెలుసుకుంటారు. ప్రధానోపాధ్యాయుడు కావాలన్న అతని ఆశయం విఫలం అవుతుంది. షార్లెట్ బ్రూనర్ రచయిత చక్కటి వ్యంగ్య భావాన్ని ప్రశంసించారు, ఇది భారతదేశం వెలుపల కూడా వర్తించే సందేశం కలిగిన నవల అని అన్నారు..[7]
సాహిత్య విమర్శకుడు పీటర్ నజరెత్ గోవా సాహిత్యంపై కాలాలూ ప్రత్యేక సంచికకు "రోజెస్ ఇన్ ది గ్రాస్" ను ఎంచుకున్నారు (తరువాత గోవా సాహిత్య సంకలనం కోసం); ఇది కెన్యాలోని ఒక శ్వేతజాతి పాఠశాలకు తోటపని చేసే వవాంబా అనే వృద్ధుడికి సంబంధించినది, కికుయు ప్రజలలో. నజరేత్ దీనిని "జాగ్రత్తగా ఆకృతి చేయబడిన" కథగా పేర్కొన్నారు, దీనిలో తోటమాలి విద్యార్థులకు, మొదటి నల్లజాతి పాఠశాల ఉపాధ్యాయుడు ఇద్దరికీ మారువేషంలో, తెల్ల, వలస పాఠశాలలో జీవితం పరాయితనాన్ని ఎలా అధిగమించాలో బోధిస్తారు.[8]
ది స్టోరీ ఆఫ్ జీసస్—ఎకార్డింగ్ టో మోకుబా, ది బిలవ్డ్ ట్రైబ్స్మాన్ కెన్యాలోని మిషనరీ పాఠశాలలో ఒక యువ ఆఫ్రికన్ విద్యార్థి పరీక్షను కవర్ చేస్తుంది; యేసు కథను తన స్వంత మాటలలో తిరిగి చెప్పమని కోరబడతారు, ఆ జీవితచరిత్రను తన స్వంత సంస్కృతిలోకి మార్చడం ద్వారా అలా చేస్తారు, జోమో కెన్యాట్టా ఒకటి లేదా రెండుసార్లు యేసు పక్షాన నిలబడ్డారు. మార్గరెట్ రాబర్స్ ప్రకారం, లానోయ్ స్వరం "తూర్పు ఆఫ్రికా యువతపై క్రైస్తవ పురాణాలను అనుచితంగా రుద్దడాన్ని వ్యతిరేకిస్తూనే ఉంది".[9]
ప్రస్తావనలు[మార్చు]
- ↑ "Back Matter". Callaloo. 27 (27): 437–38. 1986. JSTOR 2930670.
- ↑ Nazareth, Peter (1985). "Alienation, Nostalgia, and Homecoming: Editing an Anthology of Goan Literature". World Literature Today. 59 (3): 374–82. doi:10.2307/40140844. JSTOR 40140844.
- ↑ Nazareth, Peter (1983). "Introduction [to a special issue on Goan literature]". Journal of South Asian Literature. 18 (1): 1–6.
- ↑ Innes, C. L. (1989). "Preface". Pears from the Willow Tree. Washington, D.C.: Three Continents. pp. ix–x.
- ↑ Bruner, Charlotte H. (1990). "Reviewed Work(s): Pears from the Willow Tree by Violet Dias Lannoy and C. L. Innes". World Literature Today. 64 (4): 698. doi:10.2307/40147078. JSTOR 40147078.
- ↑ Gracias, Marian Josephine (September 2000). History and the (Un)making of Identifications in Literary Representations of Anglo-Indians and Goan Catholics (PhD). University of British Columbia. pp. 291–93.
- ↑ . "Reviewed Work(s): Pears from the Willow Tree by Violet Dias Lannoy and C. L. Innes".
- ↑ . "Introduction [to a special issue on Goan literature]".
- ↑ Roberts. "Review of The Heinemann Book of African Women's Writing'".