కిట్టి శివ రావు
కిట్టి శివ రావు | |
|---|---|
 కిట్టి శివ రావు, 1937 ప్రచురణ నుండి | |
| జననం | 1903 |
| వృత్తి | మాంటిస్సోరి టీచర్ |
| సుపరిచితుడు/ సుపరిచితురాలు |
|
కిట్టి శివ రావు (జననం 1903 - 1974 తర్వాత మరణించారు), ఆస్ట్రియాకు చెందిన మాంటిస్సోరి ఉపాధ్యాయురాలు, థియోసాఫిస్ట్, భారతదేశానికి స్వాతంత్ర్యం వచ్చినప్పుడు, భారతదేశం యొక్క కొత్త రాజ్యాంగం కోసం భారతీయ మహిళల హక్కులు, విధుల యొక్క చార్టర్‌ను రూపొందించడానికి మహిళల కమిటీకి నాయకత్వం వహించారు. ఆమె బాల విద్యను అభ్యసించింది, ఆల్ ఇండియా ఉమెన్స్ కాన్ఫరెన్స్ (AIWC), ఆల్ ఇండియా హస్తకళల బోర్డు, ఇండియన్ కౌన్సిల్ ఫర్ చైల్డ్ వెల్ఫేర్, ఢిల్లీ యూనివర్శిటీ బోర్డ్‌తో సహా అనేక మహిళా ఉద్యమం, విద్యా బోర్డులలో పనిచేసింది.
ఉన్నత మధ్యతరగతి యూదు కుటుంబంలో జన్మించిన శివరావు తన ప్రారంభ వృత్తిని వియన్నా హౌస్ ఆఫ్ చిల్డ్రన్‌లో గడిపారు. 1925లో, ఆమె భారతదేశంలోని అడయార్‌లోని థియోసాఫికల్ సొసైటీకి హాజరయ్యింది, అలహాబాద్‌లో మాంటిస్సోరిని స్థాపించడానికి ముందు వారణాసిలో మాంటిస్సోరి పాఠశాలకు నాయకత్వం వహించాలని నిర్ణయించుకుంది. 1929లో, ఆమె జర్నలిస్టు, కాంగ్రెస్ రాజకీయ నాయకుడు బెనగల్ శివరావును వివాహం చేసుకుంది.
1947లో, ఫోరీ నెహ్రూతో కలిసి, భారతదేశ విభజన తర్వాత శిబిరాల్లో ఉన్న శరణార్థ మహిళల కోసం ఢిల్లీలో "రెఫ్యూజీ హ్యాండీక్రాఫ్ట్స్" ఉపాధి ప్రచారాన్ని ఏర్పాటు చేయడంలో ఆమె సహాయం చేసింది. తరువాత, ఆమె హస్తకళలు, చేనేత ఉత్పత్తుల అభివృద్ధి కోసం ఒక జాతీయ కార్యక్రమాన్ని సహ-స్థాపించింది, ఆమె కెరీర్‌లో తర్వాత భారతీయ చేతిపనులను ప్రోత్సహించడం కొనసాగించింది.
జీవితం తొలి దశలో[మార్చు]
కిట్టి వెర్స్టాండిగ్ 1903లో ఉన్నత మధ్యతరగతి యూదు కుటుంబంలో జన్మించింది, మాంటిస్సోరి విద్యను అభ్యసించింది. [1] తన కెరీర్ ప్రారంభంలో ఆమె మాంటిస్సోరి పాఠశాల అయిన వియన్నా హౌస్ ఆఫ్ చిల్డ్రన్‌లో బోధించింది, థియోసాఫికల్ సొసైటీకి హాజరైంది. [1]
కెరీర్[మార్చు]
1920-30లు[మార్చు]
1925లో, చెన్నైలోని అడయార్‌లోని థియోసాఫికల్ సొసైటీ 50వ వార్షికోత్సవానికి హాజరైన తర్వాత, ఆమె ఆస్ట్రియాకు తిరిగి వెళ్లకూడదని నిర్ణయించుకుంది, వారణాసిలోని మాంటిస్సోరి పాఠశాల అధిపతిగా ప్రారంభించి భారతీయ విద్యావ్యవస్థతో అనుబంధం కొనసాగించింది. [2] 1927లో అలహాబాద్‌లో మాంటిస్సోరి పాఠశాలను స్థాపించడంలో ఆమె సహాయం కోరింది, ఆమె స్నేహితురాలు ఎలిస్ బ్రాన్ బార్నెట్టో ఆహ్వానించింది. [2] అక్కడ, ఇద్దరు మహిళలు ఉన్నతమైన నెహ్రూ కుటుంబంలో కలిసిపోయారు. [2] హెర్బాట్‌స్చెక్ రెండు సంవత్సరాలు ఉండి జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ కుమార్తె ఇందిరకు బోధించాడు, అతని సోదరి కృష్ణ సహాయం చేసింది. [2] వెర్స్టాండిగ్ 1929లో జర్నలిస్టు, కాంగ్రెస్ రాజకీయవేత్త బెనెగల్ శివరావును వివాహం చేసుకుని కిట్టి శివరావుగా మారారు. [2] ఆమె స్నేహితులు జిడ్డు కృష్ణమూర్తి, ఆమె భర్త, థియోసాఫిస్టులచే బోధించబడ్డారు. [2] 1931లో, ఇతర కొత్త విద్యావేత్తల మాదిరిగానే, ఆమె జర్మనీకి వెళ్లి, విద్యలో అభివృద్ధి గురించి నవీకరించడానికి పాల్ గెహీబ్ యొక్క ఓడెన్‌వాల్డ్‌స్చుల్ వంటి పాఠశాలలను సందర్శించింది. [2] అన్ష్లస్ తర్వాత, ఆమె అప్పటికి రుడాల్ఫ్ బ్రాన్‌ను వివాహం చేసుకున్న హెర్బాట్‌స్చెక్, భారతదేశానికి పారిపోవడానికి సహాయం చేసింది. [2] ఆమె సంబంధాలు భారతదేశంలో స్థిరపడటానికి హింస నుండి పారిపోతున్న ఇతర యూదులకు సహాయం చేయడానికి ఆమెను అనుమతించాయి. [3] [4]
1940-50లు[మార్చు]
శివరావు పిల్లల విద్యను లోతుగా అధ్యయనం చేశారు, ఢిల్లీ యూనివర్సిటీ బోర్డ్, ఆల్-ఇండియా ఎడ్యుకేషన్ ఫండ్ అసోసియేషన్‌తో సహా అనేక విద్యా బోర్డులు, కమిటీలలో పనిచేశారు. [5] ఆమె నిరంకుశ బోధనా విధానాలను తీవ్రంగా విమర్శించింది, మహిళలకు మెరుగైన చట్టాలతో పాటు పిల్లల అవసరాలను గుర్తించి వాటిని తీర్చాలని నమ్మింది. [6]
శివరావు భారతీయ మహిళా ఉద్యమంలో పాల్గొంది, ఆల్ ఇండియా ఉమెన్స్ కాన్ఫరెన్స్ (AIWC)లో చేరారు, 1941, 1945లో జరిగిన సమావేశాలలో సామాజిక, శాసన విభాగానికి నాయకత్వం వహించారు, "ఏదైనా మహిళల స్థానం" అనే వారి అభిప్రాయాన్ని ఆమోదించారు. రాష్ట్రం లేదా సమాజం దాని నాగరికత స్థాయికి సూచన." [7] శివ రావు నాయకత్వం వహించడంతో, AIWC ఆమె బావ అధ్యక్షత వహించిన, మహిళల వారసత్వానికి సంబంధించిన హిందూ చట్టంలోని సమస్యలను పరిశీలించడానికి ప్రభుత్వంచే 1941లో నియమించబడిన రావు కమిటీకి ప్రాప్యతను పొందగలిగింది. [8] 1946 నాటికి, ఆమె AIWCలో ముఖ్యమైన సభ్యురాలిగా మారింది, ఇది అప్పటి కొత్త రాజ్యాంగ సభ ద్వారా ఆమోదించబడే నిర్ణయాలు తీసుకుంది, ప్రతిపాదిత హిందూ కోడ్ బిల్లులలో వైరుధ్యాలను వెల్లడించింది. [9] [10] హిందూ కోడ్ బిల్లులను రూపొందించడంలో, పురుషులు, స్త్రీలకు సమాన హక్కులు ఉండాలని అంగీకరించిన తర్వాత, కుమార్తె తన సోదరుడితో సమానంగా వారసత్వంగా పొందగలదా అనే దానిపై చర్చ ఎందుకు అవసరమని AIWC ప్రశ్నించింది. [9] భారతదేశం యొక్క కొత్త రాజ్యాంగం నుండి భారతీయ మహిళలు ఏమి ఆశిస్తున్నారో తెలుసుకోవడానికి శివ రావు ఒక కమిటీకి అధిపతిగా నియమించబడ్డారు. [11] భారతదేశ స్వాతంత్ర్యం నాటికి, ఆమె కొత్త రాజ్యాంగం కోసం భారతీయ మహిళల హక్కులు, విధులను రూపొందించడానికి మహిళలకు నాయకత్వం వహించింది. [11] [12] ఇతర సభ్యులు లక్ష్మి N. మీనన్, కమలాదేవి చటోపాధ్యాయ, రేణుకా రే, హన్నా సేన్ ఉన్నారు . [13]
ఫోరీ నెహ్రూ, ప్రేమ్ బెరీలతో కలిసి, విభజన తరువాత 1947 ఢిల్లీ శిబిరాల్లో శరణార్థ మహిళల కోసం 'రెఫ్యూజీ హ్యాండీక్రాఫ్ట్స్' అనే ఉపాధి ప్రచారాన్ని ఏర్పాటు చేయడంలో ఆమె సహాయపడింది. [14] [15] 1947 తర్వాత ఆమె ఇండియన్ కౌన్సిల్ ఫర్ చైల్డ్ వెల్ఫేర్‌కు మార్గదర్శకత్వం వహించింది. [16] [17] 1948 జూలైలో, మంత్రులను, ప్రధానమంత్రిని లాబీయింగ్ చేయడం ద్వారా హిందూ కోడ్ బిల్లులను త్వరితగతిన ఆమోదించాలని AIWC ప్రోత్సహిస్తోందని శివరావు నివేదించారు. [18] మహిళల హక్కుల కోసం మార్పు చేయడానికి బహిరంగ ప్రచారాలు సరిపోవని AIWC సాధారణంగా అర్థం చేసుకుంది; మహిళలు బహిరంగంగా హిందూ కోడ్ బిల్లును వ్యతిరేకిస్తున్నట్లు నివేదించబడింది, అయితే ఇది నిజంగా వారి కుటుంబ సభ్యుల అభిప్రాయం అని రహస్యంగా వెల్లడించారు. [18] 1949లో, ఆమె AIWC సభ్యులతో ఇలా అన్నారు, "మీరు మీ పట్టణం లేదా ప్రావిన్స్‌కు ప్రాతినిధ్యం వహిస్తున్న శాసనసభ సభ్యునికి ఈ చర్యను చేపట్టాల్సిన అవసరం ఉందని, అతని మద్దతును కోరితే తప్ప, అది పొందడం కష్టం. కోడ్ ద్వారా ... మిమ్మల్ని సమర్పించే సభ్యునికి ఆలస్యం చేయకుండా వ్రాయవలసిందిగా నేను మిమ్మల్ని అభ్యర్థిస్తున్నాను, అతను ఈ చర్యకు మద్దతు ఇవ్వాలని కోరుతున్నాను". [18]
1952లో, ఆమె హస్తకళలు, చేనేత ఉత్పత్తుల అభివృద్ధి కోసం ఒక జాతీయ కార్యక్రమాన్ని సహ-స్థాపించారు. [19] ఆమె ఆల్ ఇండియా హస్తకళల బోర్డు ఉపాధ్యక్షురాలు కూడా అయ్యారు. [19] భారతీయ కళాకారిణి అంజోలీ ఎలా మీనన్ స్వాతంత్య్రానంతరం, "ఎటువంటి పునర్విభజన లేకుండా హస్తకళలు, చేనేత పరిశ్రమను సంరక్షించడానికి, అభివృద్ధి చేయడానికి తమను తాము తీసుకున్న చిన్న సమూహంలో శివరావు ఒకరని" గుర్తు చేసుకున్నారు. [20]
ఆమె జీవితంలో తరువాత, ఆమె తన భర్త ఐక్యరాజ్యసమితిలో పని చేయడానికి పోస్ట్ చేయబడినప్పుడు USలో గడిపింది. [21] అక్కడ ఆమె ఫోరీ నెహ్రూతో కలిసి భారతీయ హస్తకళలను ప్రోత్సహించడం కొనసాగించింది. [21]
మరణం[మార్చు]
ఆమె కనీసం 1975 వరకు జీవించింది [22]
మూలాలు[మార్చు]
- ↑ 1.0 1.1 Horn, Elija (2018). New Education, Indophilia and Women's Activism: Indo-German Entanglements, 1920s to 1940s (PDF). Humboldt University of Berlin: Südasien-Chronik. ISBN 978-3-86004-337-0.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 Horn, Elija (2018). New Education, Indophilia and Women's Activism: Indo-German Entanglements, 1920s to 1940s (PDF). Humboldt University of Berlin: Südasien-Chronik. ISBN 978-3-86004-337-0.
- ↑ Franz, Margit (2010). "Sanskrit to Avantgarde. Indo-österreiche Initiativen zur Dokumentation und Förderung von Kunst und Kultur". In Krist, Gabriela; Bayerová, Tatjana (eds.). Heritage Conservation and Research in India: 60 Years of Indo-Austrian Collaboration (in German). Böhlau Verlag Wien. p. 27. ISBN 978-3-205-78561-3.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ Franz, Margit (2016). "2. Netzwerke der Zwischenkriegszeit als Fluchthilfen aus Zentraleuropa nach Britisch-Indien 1933 bis 1945". Networks of Refugees from Nazi Germany: Continuities, Reorientations, and Collaborations in Exile (in ఇంగ్లీష్). BRILL. pp. 38–60. ISBN 978-90-04-32272-1.
- ↑ Shiva Rao, Kitty (1946). "2. Child Education". In Kumarappa, J. M. (ed.). Education of women in modern India. p. 5.
- ↑ Horn, Elija (2018). New Education, Indophilia and Women's Activism: Indo-German Entanglements, 1920s to 1940s (PDF). Humboldt University of Berlin: Südasien-Chronik. ISBN 978-3-86004-337-0.
- ↑ Horn, Elija (2018). New Education, Indophilia and Women's Activism: Indo-German Entanglements, 1920s to 1940s (PDF). Humboldt University of Berlin: Südasien-Chronik. ISBN 978-3-86004-337-0.
- ↑ . "'All the Women Were Hindu and All the Muslims Were Men': State, Identity Politics and Gender, 1917-1951".
- ↑ 9.0 9.1 Ansari, Sarah; Gould, William (2019). Boundaries of Belonging: Localities, Citizenship and Rights in India and Pakistan (in ఇంగ్లీష్). Cambridge University Press. p. 198. ISBN 978-1-107-19605-6.
- ↑ Panda, Snehalata (1994). Gender, Environment and Participation in Politics (in ఇంగ్లీష్). M.D. Publications Pvt. Ltd. ISBN 978-81-85880-55-6.
- ↑ 11.0 11.1 Hasan, Zoya (2018). Forging Identities: Gender, Communities, And The State In India (in ఇంగ్లీష్). Routledge. p. 78. ISBN 978-0-367-00938-0.
- ↑ Sharma, Arvind (1 January 1994). Today's Woman in World Religions (in ఇంగ్లీష్). New York: State University of New York Press. p. 84. ISBN 0-7914-1687-9.
- ↑ Devenish, Annie (2019). "1. The emergence of the Indian woman as a political citizen". Debating Women's Citizenship in India, 1930–1960 (in ఇంగ్లీష్). New Delhi: Bloomsbury Publishing. p. 68. ISBN 978-93-88271-94-3.
- ↑ Nehru, B. K (2012). Nice guys finish second: memoirs (in English). New Delhi: Penguin Books. p. 211. ISBN 978-0-14-341782-8. OCLC 1117765699.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ Salvi, Gouri (1999). Development Retold: Voices from the Field (in ఇంగ్లీష్). Concept Publishing Company. pp. 97–107. ISBN 978-81-7022-798-4.
- ↑ Horn, Elija (2018). New Education, Indophilia and Women's Activism: Indo-German Entanglements, 1920s to 1940s (PDF). Humboldt University of Berlin: Südasien-Chronik. ISBN 978-3-86004-337-0.
- ↑ Barooah, Pramila Pandit (1999). Handbook on Child, with Historical Background (in ఇంగ్లీష్). New Delhi: Concept Publishing Company. pp. 166–172. ISBN 81-7022-735-6.
- ↑ 18.0 18.1 18.2 Ansari, Sarah; Gould, William (2019). Boundaries of Belonging: Localities, Citizenship and Rights in India and Pakistan (in ఇంగ్లీష్). Cambridge University Press. p. 198. ISBN 978-1-107-19605-6.
- ↑ 19.0 19.1 Viswanath, Meylekh (13 April 2017). "From the Reich to the Raj". Jewish Standard. Retrieved 15 March 2022.
- ↑ Dalmia, Yashodhara (2013). "2. The Rebel: Hungarian at heart". Amrita Sher-Gil: A Life (in ఇంగ్లీష్). Penguin Books. pp. 9–11. ISBN 978-81-8475-921-1.
- ↑ 21.0 21.1 Salvi, Gouri (1999). Development Retold: Voices from the Field (in ఇంగ్లీష్). Concept Publishing Company. pp. 97–107. ISBN 978-81-7022-798-4.
- ↑ Horn, Elija (2018). New Education, Indophilia and Women's Activism: Indo-German Entanglements, 1920s to 1940s (PDF). Humboldt University of Berlin: Südasien-Chronik. ISBN 978-3-86004-337-0.