నరసింహ సరస్వతి
నరసింహ సరస్వతి (1378-1459) దత్తాత్రేయ సంప్రదాయానికి చెందిన ఆధ్యాత్మిక గురువు[1]. "శ్రీ గురు చరిత్ర" ప్రకారం అతను కలియుగంలో దత్తాత్రేయుని అవతారమైన శ్రీపాద శ్రీవల్లభుని తరువాత అవతారంగా చెప్పవచ్చు.[2]
జీవితం
[మార్చు]
శ్రీ నరసింహ సరస్వతి 1378 నుంచి 1459 వరకు (శక. 1300 నుంచి శక. 1380 వరకు) జీవించాడు[3]. నరసింహ సరస్వతి భారతదేశంలోని వాషిమ్ జిల్లా, మహారాష్ట్ర విదర్భ ప్రాంతంలోని ఆధునిక లాడ్-కరంజా (కరంజా) అయిన కరంజాపూర్ లోని ఒక దేశస్థ ఋగ్వేది బ్రాహ్మణ కుటుంబంలో జన్మించాడు.[4] అతని తండ్రి (మాధవ్), తల్లి (అంబా-భవానీ) మొదట్లో అతనికి నరహరి లేదా శాలిగ్రామదేవ అని పేరు పెట్టారు. అతని ఇంటిపేరు కాలే. అతని తల్లిదండ్రులు అతనికి నరహరి అని పేరు పెట్టారు.
శ్రీ నరసింహ సర్వతిని దత్తాత్రేయుని రెండవ అవతారంగా పరిగణిస్తారు, మొదటి అవతారం శ్రీపాద శ్రీవల్లభ. ఆ అవతారంలో అతను అంబ భవానీకి ఆమె మునుపటి జన్మలో శివపూజలు చేయమని సలహా ఇచ్చాడు. తరువాత సనాతన ధర్మం నిలబెట్టడానికి నరసింహ సరస్వతిగా తన తదుపరి జీవితంలో ఆమెకు జన్మిస్తానని వరం ఇచ్చాడు. ఈ విషయం పవిత్రమైన గురు చరిత్ర పుస్తకంలో 5 వ అధ్యాయం నుండి 12 వ అధ్యాయం వరకు వివరించబడింది.[5]
బాల్యంలో నరసింహ సరస్వతి నిశ్శబ్దంగా ఉండేవాడు. ఎవరితోనూ పెద్దగా మాట్లాడేవాడు కాదు. అతని తల్లిదండ్రులు అతని మూగవాడని, మాట్లాడలేకపోయే సామర్థ్యం గూర్చి ఆందోళన చెందేవారు. ఏదేమైనా అతనికి ఉపనయనం (ముంజి) (పవిత్రమైన వేడుక) తరువాత అతను మాట్లాడగలడని సంజ్ఞల ద్వారా తెలియజేసాడు. అతను తన ఉపనయనం తరువాత వేదాలను పఠించడం ప్రారంభించాడు. అతను మాట్లాడే విషయం గ్రామంలోని బ్రాహ్మణులను ఎంతగానో ఆకట్టుకుంది. అనుభవజ్ఞులైన అభ్యాసకులైన బ్రాహ్మణులు అతని వద్దకు నేర్చుకోవడానికి వచ్చేవారు.
నరసింహ సరస్వతి 1386 లో తన 8 సంవత్సరాల వయస్సులో ఒంటరిగా ఇంటి నుండి కాలినడకన బయలుదేరి, కాశీకి తీర్థయాత్రకు వెళ్ళాడు. అతను శ్రీ కృష్ణ సరస్వతి నుండి కాశీ వద్ద సన్యాసాన్ని తీసుకున్నాడు. అతని పేరు లోని రెండవ భాగం ఈ గురువు నుండి సంక్రమించింది. చివరికి అతనికి శ్రీ నరసింహ సరస్వతి అని పేరు పెట్టారు. (ఇది సంస్కృత పేరు.)
సన్యాసి అయిన తరువాత, నరసింహ సరస్వతి తన తల్లిదండ్రులను కలవడానికి 30 సంవత్సరాల వయస్సులో కరంజాకు తిరిగి రాకముందు అనేక పవిత్ర స్థలాలను సందర్శించాడు. అతను తన జీవితంలో చివరి 20 సంవత్సరాలు గానుగాపూర్ (గణగపూర్)[6] (ఇప్పుడు కర్ణాటక రాష్ట్రంలో) లో స్థిరపడటానికి ముందు వివిధ ప్రదేశాలను సందర్శించాడు.[7]
తన జీవిత చివరలో నరసింహ సరస్వతి బీదర్ పరిపాలిస్తున్న ముస్లిం రాజు (సుల్తాన్) ను కలిశాడు. అతను బహుశా ఆ సమయంలో ఆ ప్రాంత పాలకుడైన బహమనీ సుల్తాన్ల వంశానికి చెందిన మహమూద్ షా బహమనీ అయి ఉండవచ్చు.
తన అవతారంలోని అతని కర్మ పూర్తయినందున, అతను సమాధి తీసుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. అతను కదలి వనం (శ్రీశైలం సమీపంలోని కదలి వనం) బయలుదేరాడు. సరస్వతి నిజగమనానంద్ (निजगमनानंद)(ఒక రకం సమాధి) ను 1459 లో 300 సంవత్సరాలు తీసుకున్నాడు.[8]
కాలవృత్తాంతము
[మార్చు]శ్రీ నరసింహ సరస్వతి జీవితంలోని ప్రధాన సంఘటనలు క్రింద ఇవ్వబడ్డాయి. శ్రీ గురుచరిత్రలో పేర్కొన్న చంద్ర, నక్షత్ర సంఘటనల క్యాలెండర్ వివరణల ప్రకారం సాధ్యమైన సంవత్సరాలు, తేదీలు ఇవ్వబడ్డాయి.[9]
- శక. 1300 (1378 CE): విదర్భ, వాషిం జిల్లాలోని కరంజ లో జననం.
- శక. 1307 (1385 CE): ఉపనయనం
- శక. 1308 (1386 CE): గృహం నుండి వెళ్ళిపోవుట
- శక. 1310 (1388 CE): సన్యాసాన్ని స్వీకరించుట
- శక. 1338 (1416 CE): లాడ్- కరంజా లోని తన ఇంటికి వచ్చుట.
- శక. 1340 (1418 CE): గౌతమి నది బడ్డున ప్రయాణం
- శక. 1342 (1420 CE): పరలి-వై ద్యనాథ్ వద్ద నివసించడం
- శక. 1343 (1421 CE): ఔదుంబర్ (భిలవాడి వద్ద) వద్ద నివాసం.
- శక. 1344-1356 (1422-1434 CE): నరసోబ వాడి వద్ద నివాసం.
- శక. 1357-1380 (1435-1458 CE): గానుగాపుర లో నివాసం
- శక. 1380 (28 January 1459 CE):కడలి వనం లో నిజనదగమనం.
ఇవీ చూడండి
[మార్చు]మూలాలు
[మార్చు]- ↑ Shri Dattatreya Dnyankosh by Dr. P. N. Joshi (Shri Dattateya Dnyankosh Prakashan, Pune, 2000)
- ↑ "ఆర్కైవ్ నకలు". Archived from the original on 2020-07-03. Retrieved 2020-07-03.
- ↑ Shri Narasimha Saraswati (Karanja) page with Shri Guru Charitra. Archived 2020-07-04 at the Wayback Machine
- ↑ "ఆర్కైవ్ నకలు". Archived from the original on 2020-07-03. Retrieved 2020-07-03.
- ↑ "Shri GuruCharitra (English) | Guru | Shiva". Scribd (in ఇంగ్లీష్). Retrieved 2019-12-09.
- ↑ "Ganagapur". Archived from the original on 12 నవంబరు 2013. Retrieved 18 September 2014.
- ↑ "Shri Guru Charitra". Archived from the original on 19 నవంబరు 2014. Retrieved 18 September 2014.
- ↑ Akkalkot Niwasi Shree Swami Samarth (Shri Narasimha Saraswati) Complete Biography
- ↑ Bharatiya Itihas Sanshodhan Mandal trimonthly 9.4 (Gurucharitratil Aitihasik Mahiti, J. S. Karandikar) pp.6-16; Maharashtramahodayacha Purvaranga: N.S.K. Gadre, pp.68