లలిత్ జె. రావు
| లలిత్ జె. రావు | |
|---|---|
 | |
| వ్యక్తిగత సమాచారం | |
| జన్మ నామం | లలిత్ రావు |
| జననం | 1942 నవంబరు 6 |
| మూలం | బెంగళూరు, కర్ణాటక, భారతదేశం |
| సంగీత శైలి | భారత శాస్త్రీయ సంగీతం |
| వృత్తి | ఇంజనీర్, గాయకురాలు |
లలిత్ జె. రావు ( లలిత్ అని కూడా పిలుస్తారు) (జననం 6 నవంబర్ 1942) ఒక భారతీయ శాస్త్రీయ గాయకురాలు, ఆగ్రా ఘరానా (గాన శైలి) ప్రతినిధి.
జీవితం తొలి దశలో
[మార్చు]శాస్త్రీయ సంగీతంలో రావుకు మూడు సంవత్సరాల వయస్సులో ఆగ్రా ఘరానా గాయకుడు ఫయాజ్ ఖాన్ కచేరీలో పరిచయం ఏర్పడింది. ఆమెను ఆగ్రా ఘరానాలో ప్రారంభించిన రామారావు నాయక్ నుండి ఆమె సంగీతం నేర్చుకోవడం ప్రారంభించింది. రావు యొక్క మొదటి బహిరంగ కచేరీ 12 సంవత్సరాల వయస్సులో బెంగళూరు సంగీత సభలో జరిగింది . ఆమె 14 సంవత్సరాల వయస్సులో, ఆమె ముంబైలో జరిగిన ఆల్ ఇండియా క్లాసికల్ మ్యూజిక్ పోటీలో గెలిచింది, అదే సంవత్సరం స్వామి హరిదాస్ సంగీత సమ్మేళన్‌లో పాల్గొనే అతి పిన్న వయస్కురాలు.
రావు తన బ్యాచిలర్ డిగ్రీ, ఎలక్ట్రికల్ కమ్యూనికేషన్ ఇంజినీరింగ్‌లో మాస్టర్స్ పూర్తి చేశారు, రెండోది న్యూ బ్రున్స్విక్ విశ్వవిద్యాలయం నుండి. 1967లో జయవంత్‌రావును వివాహమాడి ఉద్యోగం కోసం ఢిల్లీ వెళ్లింది. ఆమె భర్త తన ఇంజనీరింగ్ వృత్తిని విడిచిపెట్టి, గానం చేయమని రావును ఒప్పించాడు, ఆమె దినకర్ కైకిని నుండి, తరువాత ఖాదీమ్ హుస్సేన్ ఖాన్ నుండి శిక్షణ పొందింది. [1]
గానం కెరీర్
[మార్చు]రావు తన నటనా వృత్తిని పునఃప్రారంభించేందుకు సుర్ సింగర్ సంసద్‌కు తిరిగి వెళ్లారు, సానుకూల ఆదరణ పొందిన తర్వాత ప్రొఫెషనల్ గాయని అయ్యారు. ఖ్యాల్, ద్రుపద్, ఢమర్, అలాగే తుమ్రీ, తరానా, హోరీలను పాడటంలో ఆమె ప్రవీణురాలు.
విదేశాల్లో ఆమె మొదటి కచేరీ 1981లో జరిగింది. ఆమె ఫ్రాన్స్, యుకె, యుఎస్, కెనడాలో ప్రదర్శన ఇచ్చింది, ఆల్ ఇండియా రేడియోలో టాప్-గ్రేడ్ ఆర్టిస్ట్. రావు రేడియో, టెలివిజన్‌లో క్రమం తప్పకుండా ప్రదర్శనలు ఇస్తుంటారు.
"సాజన్ పియా" అనే కలం పేరును ఉపయోగించిన ఆమె ఉస్తాద్ సంగీతాన్ని ప్రాచుర్యంలోకి తెచ్చేందుకు, డెబ్బైల మధ్యకాలంలో "సాజన్ మిలాప్" అనే ట్రస్ట్‌ను స్థాపించడంలో రావు కీలక వ్యక్తులలో ఒకరు. ఆమె 1989 నుండి 1991 వరకు ITC సంగీత్ రీసెర్చ్ అకాడమీలో ఫోర్డ్ ఫౌండేషన్ ఆర్కైవల్ ప్రాజెక్ట్‌కి చీఫ్ కోఆర్డినేటర్‌గా ఉన్నారు [2] కొన్ని సంవత్సరాల తర్వాత ఆమె స్వయంగా సీటెల్‌లోని వాషింగ్టన్ విశ్వవిద్యాలయంలోని ఎథ్నో-మ్యూజికాలజీ విభాగానికి పాడింది. [3] [4] ఆమె ఆగ్రా ఘరానా సంగీతాన్ని ఆర్కైవ్ చేయడానికి.
రావు బెంగుళూరులో ఉంటూ సంగీతం నేర్పిస్తున్నది. భారతి ప్రతాప్, మనోహర్ పట్వర్ధన్, కైలాష్ కులకర్ణి, ప్రతిమా బెల్లావే ఆమె ప్రముఖ శిష్యులు.
చెప్పుకోదగ్గ ప్రదర్శనలు
[మార్చు]- పూణే, హుబ్లీ, కుంద్‌గోల్‌లలో సవాయి గంధర్వ భీమ్‌సేన్ మహోత్సవం
- న్యూఢిల్లీ, ఆగ్రా, జైపూర్, జోధ్‌పూర్, ఇతర ప్రదేశాలలో ITC-SRA సంగీత సమ్మేళనం
- గ్వాలియర్‌లో తాన్సేన్ సమరోహ్
- ఢిల్లీలో విష్ణు దిగంబర్ జయంతి ఉత్సవం
- ముంబై, ఢిల్లీ, మధుర, బృందావన్లలో స్వామి హరిదాస్ సంగీత సమ్మేళనం
- ముంబై, ఢిల్లీ, బెంగళూరులో గుణిదాస్ సంగీత సమ్మేళనం
- భారతదేశం అంతటా సంగీత వృత్తాలు, సంగీత సభలు
- యుఎస్A, కెనడా, యుకె, ఫ్రాన్స్, స్విట్జర్లాండ్‌లలో అనేక విజయవంతమైన కచేరీ పర్యటనలు.
అవార్డులు, గుర్తింపులు
[మార్చు]- సంగీత నాటక అకాడమీ అవార్డు : భారత ప్రభుత్వం, 2018
- కర్ణాటక రాజ్యోత్సవ అవార్డు రాజ్యోత్సవ ప్రశస్తి : కర్ణాటక ప్రభుత్వం, 2017
- కర్ణాటక సంగీత నృత్య అకాడమీ గౌరవ పురస్కారం
- కర్ణాటక కళాశ్రీ: కర్ణాటక ప్రభుత్వం 2011-2012
- జీవితకాల సాధన కోసం గుజరాత్ రాష్ట్ర సంగీత నాటక అకాడమీ నుండి తానా రిరి అవార్డు 2016
- కేరళ ప్రభుత్వంచే నిశాగంధి పురస్కారం 2014
- "సుర్ మణి": సుర్ సింగర్ సంసద్
- బెంగుళూరు గాయన సమాజం నుండి జీవితకాల సాఫల్య పురస్కారం
- లైఫ్‌టైమ్ అచీవ్‌మెంట్ అవార్డు: పుట్టరాజ్ సమ్మాన్
- BKF మల్లికార్జున్ మన్సూర్ అవార్డు 2014
- హిందుస్తానీ శాస్త్రీయ సంగీతం 2016లో జీవితకాల సాధన కోసం శ్రీమద్ వాదిరాజ ఆరాధన ట్రస్ట్ ద్వారా గానకళ తపస్విని
- స్వర సంకులచే స్వరతపస్వి, మైసూర్
పాక్షిక డిస్కోగ్రఫీ
[మార్చు]- బిహాగ్; కేదార్; తుమ్రి (1986) HMV PSLP 1373
- బియాండ్ రీచ్: రాగాస్ దుర్గా & పిలు (2003)
- రాగ దర్బారీ కన్హడ, రాగ దేశ్ (2006)
- రాగ లలిత్ (2002)
- రాగాస్ కళ్యాణ్ నాట్ & అదానా (2002)
- రాగ శ్రీ (2013)
- రాగాస్ ధనశ్రీ & బర్వా (2013)
- రాగాస్ గోరఖ్ కళ్యాణ్ & బసంత్ (2013)
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ "Biography (ITC SRA)". itcsra.org. Archived from the original on 15 June 2011. Retrieved 2009-08-30.
- ↑ "Story of ITC SRA:Ford Foundation Project". itcsra.org. Archived from the original on 22 November 2001. Retrieved 2009-09-01.
- ↑ "Lalith Rao 1981". washington.edu. Archived from the original on 20 July 2011. Retrieved 2009-08-30.
- ↑ "Lalith Rao 1985". washington.edu. Archived from the original on 20 July 2011. Retrieved 2009-08-30.