వీరరాఘవ స్వామి దేవాలయం (తిరువళ్లూరు)
| వీరరాఘవ స్వామి ఆలయం | |
|---|---|
 | |
| ప్రదేశం | |
| దేశం: | భారతదేశం |
| రాష్ట్రం: | తమిళనాడు |
| జిల్లా: | తిరువళ్ళూరు |
| ప్రదేశం: | తమిళనాడు, భారతదేశం |
| అక్షాంశ రేఖాంశాలు: | 13°8′35″N 79°54′25″E / 13.14306°N 79.90694°E |
| నిర్మాణ శైలి, సంస్కృతి | |
| వాస్తు శిల్ప శైలి : | ద్రావిడ నిర్మాణం |
| ఇతిహాసం | |
| సృష్టికర్త: | పల్లవులు, చోళులు, తంజావూరు నాయకులు |
| వెబ్ సైట్: | http://svdtiruvallur.org |
తిరువళ్ళూరు వీరరాఘవ స్వామి ఆలయం (లేదా వీరరాఘవస్వామి ఆలయం) ఇది హిందూ దేవత విష్ణువుకు అంకితం చేసిన ఆలయం. ఇది తమిళనాడు రాష్ట్రం, తిరువళ్ళూర్ జిల్లా, తిరువళ్లూర్ నగరంలో ఉంది. ద్రావిడ నిర్మాణ శైలిలో నిర్మించబడిన ఈ ఆలయం సా.శ. 6–9వ శతాబ్దాల నుండి ఆళ్వార్ సాధువుల ప్రారంభ మధ్యయుగ తమిళ శాసనం అయిన దివ్య ప్రబంధంలో కీర్తించబడింది. విష్ణుమూర్తికి అంకితం చేయబడిన 108 దివ్యదేశాలలో ఇది ఒకటిగా పరిగణించబడుతుంది. విష్ణువును వీరరాఘవ పెరుమాళ్‌గానూ, అతని భార్య లక్ష్మిదేవిని కనకవల్లి తాయర్‌గానూ పూజిస్తారు.
ఈ ఆలయం ముఖ్యమైన పురాతనమైనదిగా నమ్ముతారు. సా.శ.8వ శతాబ్దం చివరిలో పల్లవులు ప్రారంభించారని నమ్ముతారు. తరువాత తంజావూరు నాయకుల నుండి వివిధ సమయాలలోఈ ఆలయానికి విరాళాలు అందించబడ్డాయి. ఈ ఆలయంలో చోళుల కాలం నాటి మూడు శాసనాలు ఉన్నాయి. ఈ ఆలయంలో ఏడు అంచెల రాజగోపురం (గేట్‌వే టవర్) ఉంది. గ్రానైట్ గోడలో ప్రతిష్టించబడింది.ఈ సముదాయంలో అన్ని పుణ్యక్షేత్రాలు ఉన్నాయి. ఆలయానికి పశ్చిమాన ఉన్న హృతయతభనాసిని, ఆలయ చెరువు ఉంది. ఒక గోశాల ఉంది. ఇది ఆలయ పరిపాలనచే నిర్వహిస్తారు.
వీరరాఘవ పెరుమాళ్ తన భార్య లక్ష్మిని ఈ ప్రదేశంలో వివాహం చేసుకున్నట్లు నమ్ముతారు. ఆలయంలో రోజువారీ ఆచారాలు ఆరు జరుగుతాయి. మూడు సంవత్సర ఉత్సవాలు 3 జరుగుతాయి. తమిళ మాసం చిత్తిరై (మార్చి-ఏప్రిల్)లో జరుపుకునే రథోత్సవం, తేలుతున్న ఉత్సవం, ఆలయంలో అత్యంత ప్రముఖమైన పండుగలు. శ్రీ అహోబిల మఠానికి చెందిన జీయర్లు ఈ ఆలయం వంశపారంపర్య ధర్మకర్తలు. ఈ ఆలయం అహోబిల మఠం ద్వారా నిర్వహించబడుతుంది.
ఈ ఆలయంలోని అధిష్టాన దైవమైన వీరరాఘవ స్వామి ఈ లోకంలోని సకలజీవరాసులకు అలాగే సకల జీవరాశులకు రక్షణ కలిగించేవాడు. అతడి దివ్యమైన పాదాలు సకల జీవులకు తక్షణ రక్షణ కలిగించడమే కాక అనాసక్త, అనారోగ్యం నుండి కూడా ఉపశమనం కలిగిoచి అరోగ్యవంతమైన జీవితాన్ని కానుకగా ఇస్తాయి. ఇక్కడ ఉన్న వైద్యవీర రాఘవస్వామి కుటుంబ సమస్యలకు పరిష్కారం, వివాహజీవితంలో చిక్కులు విడదీయడం, ఆస్తులు భూముల సమస్యలను పోగొట్టడం వంటివి కలుగుతాయని భక్తులు ప్రగాఢంగా విశ్వసిస్తున్నారు. అంతేకాక చాలాకాలంగా సంతాన లేమితో బాధ పడుతున్న దంపతులకు సంతాన భాగ్యాన్ని కలుగజేసాడ్ని విశ్వసిస్తున్నారు. ఇక్కడ శాలిహోత్ర మహర్షికి విష్ణుమూర్తి ప్రత్యక్షమై సంతాన వరాన్ని ఇచ్చాడని స్థల పురాణం చెప్తుంది. తమిళంలో తిరు అంటే పవిత్రమైన అని అర్థం ఈ వుళ్ అంటే ఇవ్వడం అని అర్థం. కనుక పవిత్రమైన దైవం సంతాన వరాన్ని ఇచ్చిన క్షేత్రం కనుక ఇది తిరువళ్ళూరు అయింది.
చరిత్ర
[మార్చు]
మార్కండేయ పురాణం ప్రకారం ఆలయ చరిత్ర వివరాలు. సాలిహోత్ర అనే ఋషి ఈ ప్రదేశంలో తన ఆశ్రమాన్ని కలిగి ఉన్నాడు. అతను ఒక దేశం కోసం బియ్యాన్ని మెత్తగా చేసి, సగం పిండి నిర్ధార్ధులకు అర్పించి, మిగిలిన వాటిని తానే తినేవాడు. అతను విష్ణువుకు గొప్ప భక్తుడు. అతని భక్తిని పరీక్షించడానికి, ఒక్విఅర్ష్ణుఓజువు ఒక రోజు అతిథిగా కనిపించాడు.అతను సాలిహోత్రుడిని తనకు ఆహారం అందించమని అభ్యర్థించాడు. ఋషి ఆహారం తయారుచేసి అందించాడు.అతిథికి ఇంకా ఆకలిగా అనిపించి మరింత ఆహారం అందించమని ఋషిని అభ్యర్థించాడు. ఋషి తాను తినడానికి ఉపయోగించే పిండిలో మిగిలిన సగం భాగాన్ని అందించాడు. అతిథి విశ్రాంతి తీసుకోవడానికి స్థలం అడిగాడు ఋషి వెంటనే తన కుటీరం అందించాడు. ఆశ్రమానికి చేరుకోగానే అతిథి తన నిజస్వరూపాన్ని వెల్లడించి మహర్షిని ఆశీర్వదించాడు.[1]
మరొక పురాణం ప్రకారం, ధర్మసేనపుర రాజు దిలీప కుమార్తెగా జన్మించిన లక్ష్మిని వివాహం చేసుకోవడానికి విష్ణువు ఈ ప్రదేశంలో తిరుగాడాడని. ఆ ప్రదేశంలో కనిపించి ఆమెను పెళ్లి చేసుకున్నాడని మరొక కథనం. ఈ ప్రదేశాన్ని తిరుఎవ్వుల్, వేష్రాన్నీమ్ అని కూడా పిలుస్తారు.[2] మరొక పురాణం ప్రకారం, శివుని భార్య తండ్రి దక్షుడు పెద్ద యజ్ఞం (బలి) కోసం చేస్తూ శివుని ఆహ్వానించలేదు. శివుడు కోపంతో తన మూడవ కన్ను తెరిచాడు, అందులో నుండి వీరభద్రుడు సృష్టించబడ్డాడు. దక్షుడిని చంపమని శివుడు ఆదేశించాడు. వీరభద్రుడు శివుని ఆదేశాలను పాటించాడు. దాని కారణంగా శివుడు బ్రహ్మహత్యా దోషాన్ని ఎదుర్కొన్నాడు. పాపాలను పోగొట్టుకోవడానికి అతన్ని ఆలయంలోని పవిత్ర చెరువు వద్దకు వచ్చి, ఆలయ ఉత్తర ఒడ్డున ఉన్న తీర్థేశ్వర్ రూపంలో ఉన్న శివాలయంలో ఉన్న శివుడు తనను తాను శుద్ధి చేసుకున్న ప్రదేశంగా నమ్ముతారు.[3]
ఈ ఆలయాన్ని 8వ శతాబ్దంలో పల్లవులు నిర్మించారని నమ్ముతారు.ఇక్కడ 9వ శతాబ్దపు పల్లవ రాజవంశం చివరి అర్ధభాగం నాటి శాసనాలు ఉన్నాయి. ఈ ఆలయం సుమారు 5000 సంవత్సరాల నాటిదని స్థానిక జానపద కథలు పేర్కొంటున్నాయి.చరిత్రకారుడు కె.వి. సౌందరరాజన్, 9వ, 10వ శతాబ్దాలలో నిర్మించబడిన దక్షిణ భారతదేశంలోని రంగంత దేవాలయాలు, కోవిలాడిలోని అప్పక్కుదతాన్ పెరుమాళ్ ఆలయం, తిరుకోష్టియూర్‌లోని సౌమ్య నారాయణ పెరుమాళ్ ఆలయం, మన్నార్గుడిలోని రాజగోపాలస్వామి ఆలయం, రంగంత దేవాలయంతో పాటు ఈ ఆలయంలో కనిపించే విధంగా అనుబంధ దేవతల క్రమబద్ధమైన అమరికను శ్రీరంగపట్నం వద్ద కలిగి ఉన్నాయి.[4] ఆలయంలో కులోత్తుంగ చోళ I ( సా.శ.1070-1122) నాటి శాసనాలు ప్రకారం తిరువేంకటదేవ ఆలయానికి 1000 కుంటల భూమిని బహుమతిగా ఇచ్చినట్లు సూచించే శాసనాలు ద్వారా తెలుస్తుంది. వాహనమండపం తూర్పు గోడలోని శాసనాలు 1630-75 సమయంలో ఆలయానికి అహోబిల మఠం పదమూడవ ద్వారపాలకుడైన వీర రాఘవ సడగొప్ప జీయర్ 130 పౌన్‌ల బంగారాన్ని బహుమతిగా ఇచ్చినట్లు సూచిస్తున్నాయి.విజయనగర రాజులు రామదేవ మహారాయ (1620-30), నరసింహ దేవ, వీర వెంకటపతి రాయదేవ మహారాయర్, వెంకటరాయదేవ మహాకవి, కులోత్తుంగ దేవ, రాజేంద్ర I ద్వారా ఆలయానికి భూములను బహుమతిగా ఇచ్చినట్లు సూచించే శాసనాలు ఉన్నాయి.మదురాంతక దేవ, సదాశివ మహారాయ (1542–1570), రామ దేవ రాయ (1617–1632), వెంకట III (1632-42) వంటి ఇతర రాజులు వివిధ పండుగలు నిర్వహించడానికి భూములను బహుమతిగా ఇచ్చిన శాసనాలు కూడా ఉన్నాయి.[5] 14వ శతాబ్దంలో విజయనగర రాజులు ఆలయ ప్రధాన నిర్మాణాలను నిర్మించారని చాలా మంది పండితులు నమ్ముతున్నారు. సా.శ. 1542లో తూర్పు గోడపై తంజై నాయక్ రాజులు ఆలయానికి నిధులు మంజూరు చేసిన శాసనం ఉంది.[6]
ఆలయ నిర్మాణం
[మార్చు]ఈ ఆలయం అహోబిల మఠం ఆధ్వర్యంలో ఉంది. ఇది ఐదు అంచెల రాజగోపురం (ప్రధాన ద్వారం) కలిగి ఉంది. కనకవల్లి, గణేశుడు, ఆళ్వార్లు, గజలక్ష్మి తాయార్‌లకు ప్రత్యేక ఆలయాలు ఉన్నాయి. ఇక్కడ, భగవంతుడు ధర్మసేన రాజు కుమార్తె వసుమతిని వివాహం చేసుకున్నాడు. గణేశుడు, గోపాలన్, నమ్మాళ్వార్, చక్రతాళ్వార్, ఆండాళ్, వేదాంత దేశిక, రామానుజాచార్యర్. లక్ష్మీ నరసింహార్‌లకు కూడా ఆలయాలు ఉన్నాయి.
అమావాస్య రోజు మాత్రం ఆలయం భక్తులతో రద్దీగా ఉంటుంది. శని-ఆదివారం కూడా ఆలయం ఆలయం భక్తులతో రద్దీ బాగానే ఉంటుంది. ఈ ఆలయంలో లక్ష్మి దేవికి ప్రత్యేక సన్నిధి కలదు. రాముల వారికి, శ్రీ కృష్ణుడికి కూడా ప్రత్యేక సన్నిధి ఉన్నాయి. ఆలయంలో శిల్పకళ ఆకట్టుకుంటుంది
వైష్ణవ దివ్యదేశం
[మార్చు]శ్లో. శ్రీ హృత్తాప వినాశ తీర్థరుచిరే శ్రీ వెవ్వుళూర్ పట్టణే
వీక్షారణ్య మితి ప్రసిద్ధి విభవే శ్రీ శాలిహోత్రేక్షితః|
ప్రాగాస్యో వర వీరరాఘవ విభు స్సౌవర్ణవల్లీ పతిః
భోగేన్ద్రే జయకోటి మందిరగతః శేతే కలిఘ్నస్తుతః||
వివరాలు
[మార్చు]| ప్రధాన దైవం పేరు | ప్రధాన దేవి పేరు | తీర్థం | ముఖద్వార దిశ | భంగిమ | ప్రదేశం | కీర్తించిన వారు | విమానం | ప్రత్యక్షం |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| వీరరాఘవపెరుమాళ్ | కనకవల్లితాయార్ | హృత్తాప నాశతీర్థం | తూర్పు ముఖం | భుజంగశయనం | వీక్షారణ్యం | తిరుమళిశై ఆళ్వార్-తిరుమంగై ఆళ్వార్ | విజయకోటి విమానం | శాలి హోత్రులకు |
విశేషాలు
[మార్చు]సర్వేశ్వరుడు శాలిహోత్రమునికి ప్రత్యక్షమై నివసింపదగిన స్థలం? అని అడిగాడట. కావుననే ఈ క్షేత్రానికి "తిరు ఎవ్వుళ్‌వూర్" (కింగృహ) క్షేత్రమని పేరువచ్చిందని పెద్దలు చెప్పుతారు.
ఉత్సవాలు
[మార్చు]మేషం పునర్వసు మొదలు పది దినాలు బ్రహ్మోత్సవం నిర్వహించబడుతుంది. మకర మాసం పూర్వాభాద్ర చివరిరోజుగా పది రోజులు బ్రహ్మోత్సవం నిర్వహించబడుతుంది. ప్రతి అమావాస్యకు ప్రార్థన చెల్లించుటకై భక్తులు వస్తుంటారు. ఈసన్నిధి అహోబిల మఠం జీయర్ స్వామివారి నిర్వాహణలో ఉంది. సన్నిధిలో ప్రసాదం లభిస్తుంది. సన్నిధి వీధిలో అహోబిల మఠం ఉంది. అన్ని వసతులు ఉంటాయి.
మార్గం
[మార్చు]చెన్నై-అరక్కోణం రైలు మార్గంలో తిరువళ్లూరు స్టేషన్ నుండి 5 కి.మీ. మద్రాసు నుండి అన్ని ప్రధాన పట్టణముల నుండి బస్ సౌకర్యం ఉంది. ఆంధ్రాలో సూళ్లూరుపేట నుండి, తిరుపతి నుండి బస్ సౌకర్యం ఉంది. శ్రీకాళహస్తి నుంచి తిరువళ్ళూరుకు ప్రైవేటు బస్సులు ఉన్నాయి. ఇవి కొన్ని సత్యవేడు మీదుగా, కొన్ని పిచ్చాటూరు, నాగలాపురం మీదుగా తిరువళ్ళూరు వెళతాయి.
మంచిమాట
[మార్చు]" ఆత్మకు అహంకారము ఆవరించి యుండుటచే నిజస్వరూపమును తెలియక మిడిసిపడుతుంది. ఆ అహంకారం తొలగినచో "దాసుడను" అని తన సహజ స్వరూపముతోనే ఉంటుంది. "వడక్కుత్తిరువీధి పిళ్ళై.
చిత్రమాలిక
[మార్చు]-
ఆలయ ప్రాంగణం -
ఆలయంలోని హుండీ -
రైల్వే ష్టేషన్ నేమ్ ప్లేట్ -
ఆలయం -
ముఖద్వారం -
ఆలయంలోని స్వామీవారు
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ V., Meena (1974). Temples in South India (1st ed.). Kanniyakumari: Harikumar Arts. p. 47.
- ↑ Ayyar, P. V. Jagadisa (1982). South Indian Shrines: Illustrated. Asian Educational Services.
- ↑ Anantharaman, Ambujam (2006). Temples of South India. East West Books (Madras).
- ↑ K. V., Soundara Rajan. "The Typology of the Anantaśayī Icon".
- ↑ Ramesh, M.S. (1993). 108 Vaishnavite Divya Desams volume one Divyadesams in Tondai Nadu. Tirpuati: Tirupati Tirumala Devastanams.
- ↑ Sewell, Robert (1882). Lists of the Antiquarian Remains in the Presidency of Madras, Volume 1. E. Keys, at the Government Press. p. 174.