Jump to content

1946 పంజాబ్ రాష్ట్ర శాసనసభ ఎన్నికలు

వికీపీడియా నుండి
1946 పంజాబ్ రాష్ట్ర శాసనసభ ఎన్నికలు
← 1937 1946 1952 →

175 స్థానాలకు
88 seats needed for a majority
Turnout61.16% (Decrease 3.07%)
  First party Second party Third party
 
Leader ఇఫ్తికర్ హుసేన్ ఖాన్ మందోట్ భీంసేన్ సచార్ మాస్టర్ తారాసింగ్
Party ముస్లిం లీగ్ కాంగ్రెస్ శిరోమణి అకాలీ దళ్
Leader's seat ఫిరోజ్‌పూర్ సెంట్రల్ (ముహమ్మడన్ గ్రామీణ) లాహోర్ నగరం (జనరల్-పట్టణ) ఫిరోజ్‌పూర్ సౌత్ (సిఖ్ఖు-గ్రామీణ)
Seats won 73 51 20
Seat change Increase 71 Increase33 Increase 10

  Fourth party
 
Leader మాలిక్ ఖిజార్ హయత్ తివానా
Party యూనియనిస్ట్ పార్టీ (పంజాబ్)
Leader's seat ఖుషాబ్ (ముహమ్మడన్-గ్రామీణ)
Seats won 21
Seat change 79


పంజాబ్ ప్రధాన మంత్రి before election

గవర్నరు పాలన
-

Elected పంజాబ్ ప్రధాన మంత్రి

మాలిక్ ఖిజార్ హయత్ తివానా
యూనియనిస్ట్ పార్టీ (పంజాబ్)

లాహోర్‌లోని పంజాబ్ శాసనసభ భవనం 1938.

1946 భారత ప్రావిన్షియల్ ఎన్నికలలో భాగంగా 1946 జనవరిలో పంజాబ్ ప్రావిన్షియల్ శాసనసభకు ఎన్నికలు జరిగాయి.

ప్రచారం

[మార్చు]

యూనియనిస్ట్ పార్టీ మాలిక్ ఖిజార్ హయత్ తివానా నేతృత్వంలో ఎన్నికల్లో పోటీ చేసింది, అయితే ఆ పార్టీ నాలుగో స్థానంలో నిలిచింది. పంజాబ్‌లో ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటు చేయకుండా ముస్లిం లీగ్‌ని ఆపడానికి ఇండియన్ నేషనల్ కాంగ్రెస్, శిరోమణి అకాలీదళ్ పార్టీలు యూనియనిస్ట్ పార్టీకి మద్దతునిచ్చాయి. మాలిక్ ఖిజార్ హయత్ తివానా 1947 మార్చి 2 న భారత విభజన నిర్ణయానికి వ్యతిరేకంగా రాజీనామా చేశాడు.

1946 భారత ప్రావిన్షియల్ ఎన్నికలలో పంజాబ్ ప్రావిన్స్ కీలకమైన యుద్ధభూమి. పంజాబ్‌లో కొద్దిపాటి ముస్లిం మెజారిటీ ఉంది. స్థానిక రాజకీయాలలో సెక్యులర్ యూనియనిస్ట్ పార్టీ, దాని దీర్ఘకాల నాయకుడు సర్ సికందర్ హయత్ ఖాన్ ఆధిపత్యం చెలాయించారు. సమైక్యవాదులు పంజాబీ గ్రామీణ ప్రాంతంలో గణనీయమైన స్థానిక ప్రభావాన్ని చూపిన భూస్వాములు, పీర్ల విధేయతను నిలుపుకోవడానికి వీలు కల్పించే పోషక విధానాల ద్వారా బలీయమైన అధికార స్థావరాన్ని నిర్మించుకున్నారు. [1] ముస్లిం ఓట్లకు ప్రాతినిధ్యం వహిస్తున్నామని ముస్లిం లీగ్ చెప్పుకోవాలంటే, వారు సమైక్యవాదుల చేతిలో ఉన్న మెజారిటీ స్థానాలను గెలుచుకోవాలి. 1942లో సర్ సికిందర్ మరణించిన తరువాత, 1937 ఎన్నికలలో వారి దుర్భర ప్రదర్శనను అధిగమించే ఒరయత్నంలో ముస్లిం లీగ్, గ్రామీణ, పట్టణ పంజాబ్ అంతటా ప్రచారాన్ని ముమ్మరం చేసింది. [2]

ప్రత్యేకం

సీట్ల పంపిణీ

[మార్చు]

మొత్తం 175 నియోజకవర్గాలను మత ప్రాతిపదికన రిజర్వ్ చేసారు. ఇది క్రింది విధంగా ఉంది:-

నియోజకవర్గం రకం నగరాల గ్రామీణ మొత్తం
జనరల్ 8 34 42
మహమ్మదీయులు 9 75 84
సిక్కులు 2 29 31
ప్రత్యేక ^ - - 18
మొత్తం 19 138 175

ప్రత్యేక నియోజకవర్గాలను (నాన్-టెరిటరీ నియోజక వర్గం) క్రింది విధంగా వర్గాలు, ఉప-వర్గాలుగా విభజించారు:

  • స్త్రీలు - 4
    • జనరల్ - 1
    • మహమ్మదీయులు - 2
    • సిక్కులు - 1
  • యూరోపియన్ - 1
  • ఆంగ్లో-ఇండియన్ - 1
  • భారతీయ క్రైస్తవుడు - 2
  • పంజాబ్ వాణిజ్యం, పరిశ్రమలు - 1
  • భూస్వాములు - 5
    • జనరల్ - 1
    • మహమ్మదీయులు - 3
    • సిక్కులు - 1
  • ట్రేడ్, లేబరు యూనియన్లు - 3
  • విశ్వవిద్యాలయం - 1

ఓటరు గణాంకాలు

[మార్చు]
  • మొత్తం ఓటర్లు = 35,50,212
  • ఓట్ల శాతం = 61.16%
  • ప్రాదేశిక నియోజకవర్గాలలో మొత్తం ఓటర్లు = 33,87,283
    • అత్యధిక ఓటర్ల సంఖ్య - లూథియానా-ఫిరోజ్‌పూర్ (జనరల్-రూరల్)లో 52,009
    • అత్యల్ప ఓటర్ల సంఖ్య = 3,210 టార్న్ తరణ్ (ముహమ్మదన్-రూరల్)
    • అత్యధిక పోలింగ్ శాతం = 77.56% షాపూర్ (ముహమ్మదన్-రూరల్)
    • అత్యల్ప పోలింగ్ = 5.48% అమృత్‌సర్ నగరంలో (జనరల్-అర్బన్)
  • నాన్-టెరిటోరియల్ నియోజకవర్గాల్లో మొత్తం ఓటర్లు = 1,62,929
    • అత్యధిక ఓటర్ల సంఖ్య = అమృత్‌సర్‌లో 70,708 (మహిళలు-సిక్కులు)
    • అత్యల్ప ఓటర్ల సంఖ్య = బలూచ్ తుమందార్లలో 9 (భూస్వాములు)
    • అత్యధిక పోలింగ్ శాతం = పంజాబ్‌లో 97.45% (వాణిజ్యం, పరిశ్రమ)
    • యూరోపియన్‌లో అత్యల్ప పోలింగ్ = 16.69%

ఎన్నికల షెడ్యూలు

[మార్చు]
ఈవెంట్ తేదీ
నామినేషన్ల దాఖలు 1945 డిసెంబరు 12
నామినేషన్ల పరిశీలన 1945 డిసెంబరు 15
పోలింగ్ 1946 జనవరి 1
లెక్కింపు 1946 ఫిబ్రవరి 15

ఫలితాలు

[మార్చు]

ఎన్నికల ఫలితాలు ఇలా ఉన్నాయి:- [3]

పార్టీ గెలిచిన సీట్లు మార్పు
ఆల్-ఇండియా ముస్లిం లీగ్ 73 Increase 71
భారత జాతీయ కాంగ్రెస్ 51 Increase 33
శిరోమణి అకాలీదళ్ 20 Increase 10
యూనియనిస్ట్ పార్టీ 21 Decrease 79
స్వతంత్ర 10 Decrease 05
ఇతరులు 0 Decrease 30
మొత్తం 175

కేటగిరీ వారీగా ఫలితం

[మార్చు]
S. No. పార్టీ వర్గం (సీట్లు)
జనరల్ అర్బన్ (8) జనరల్ రూరల్ (34) ముహమ్మదన్స్ అర్బన్ (9) ముహమ్మదన్స్ రూరల్ (75) సిక్కు అర్బన్ (2) సిక్కు గ్రామీణ (29) ప్రత్యేక (18) మొత్తం (175)
1 ఆల్-ఇండియా ముస్లిం లీగ్ - - 9 62 - - 2 73
2 భారత జాతీయ కాంగ్రెస్ 8 27 - 1 1 7 7 51
3 శిరోమణి అకాలీదళ్ - - - - 1 19 1 21
4 యూనియనిస్ట్ పార్టీ - 5 - 10 - - 4 19
5 స్వతంత్ర - 2 - 2 - 3 4 11

నియోజకవర్గాల వారీగా ఫలితాలు

[మార్చు]
క్ర.సం నియోజకవర్గం సం. నియోజకవర్గం విజేత పార్టీ
1 1 దక్షిణ పట్టణాలు శ్రీ రామ్ శర్మ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
2 2 ఆగ్నేయ పట్టణాలు షన్నో దేవి
3 3 తూర్పు పట్టణాలు సుదర్శన్ సేథ్
4 4 లాహోర్ సిటీ భీమ్ సేన్ సచార్
5 5 అమృత్‌సర్ సిటీ సంత్ రామ్ సేథ్
6 6 ఈశాన్య పట్టణాలు క్రిషన్ గోపాల్ దత్
7 7 వాయవ్యపట్టణాలు చమన్ లాల్
8 8 నైరుతి పట్టణాలు హరిహర్ లాల్

జనరల్ రూరల్

క్ర.సం నియోజకవర్గం సం. నియోజకవర్గం విజేత పార్టీ
9 9 హిస్సార్ సౌత్ రంజిత్ సింగ్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
10 10 హన్సి సూరజ్ మాల్ యూనియనిస్ట్ పార్టీ
11 11 హిస్సార్ ఉత్తర సాహెబ్ రామ్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
12 12 రోహ్తక్ ఉత్తర లాహ్రీ సింగ్
13 13 రోహ్తక్ సెంట్రల్ బద్లు రామ్
14 14 ఝజ్జర్ షేర్ సింగ్
15 15 వాయవ్యగుర్గావ్ మనోహర్ సింగ్ యూనియనిస్ట్ పార్టీ
16 16 ఆగ్నేయ గుర్గావ్ ప్రేమ్ సింగ్
17 ఆగ్నేయ గుర్గావ్ జీవన్ లాల్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
18 17 కర్నాల్ దక్షిణం చందన్
19 18 కర్నాల్ ఉత్తర జగదీష్ చందర్
20 కర్నాల్ ఉత్తర సుందర్ సింగ్
21 19 అంబాలా-సిమ్లా రతన్ సింగ్
22 అంబాలా-సిమ్లా ప్రీతి సింగ్ ఆజాద్ స్వతంత్ర
23 20 కాంగ్రా ఉత్తర
పంచమ్ చంద్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
24 21 కాంగ్రా దక్షిణం దలీప్ సింగ్
25 22 కాంగ్రా తూర్పు బాలి రామ్
26 23 కాంగ్రా వెస్ట్ భగత్ రామ్ శర్మ
27 24 హోషియార్పూర్ వెస్ట్ మామిడి రామ్ యూనియనిస్ట్ పార్టీ
28 హోషియార్పూర్ వెస్ట్ మెహర్ చంద్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
29 25 ఉనా మోహన్ లాల్
30 26 జులుంధర్ సంత్ రామ్ యూనియనిస్ట్ పార్టీ
31 జులుంధర్ గుర్బంత సింగ్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
32 27 లూధియానా-ఫిరోజ్‌పూర్ మాత్యూ రామ్
33 లూధియానా-ఫిరోజ్‌పూర్ రణ్బీర్ సింగ్
34 28 పశ్చిమ లాహోర్ ఫకీర్ చంద్
35 29 అమృత్‌సర్-సియాల్కోట్ కిడార్ నాథ్ సెహగల్
36 అమృత్‌సర్-సియాల్కోట్ సుందర్ సింగ్
37 30 గురుదాస్పూర్ ప్రబోధ్ చంద్ర
38 31 రావల్పిండి తిలక్ రాజ్ చద్దా
39 32 ఆగ్నేయ ముల్తాన్ బిహారీ లాల్ చనానా
40 33 లయల్పూర్ ఝాంగ్ దేవ్ రాజ్ సేథ్
41 లయల్పూర్ ఝాంగ్ హర్భజన్ రామ్ స్వతంత్ర
42 34 పశ్చిమ ముల్తాన్ వీరేంద్ర భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
క్ర.సం నియోజకవర్గం సం. నియోజకవర్గం విజేత పార్టీ
43 35 దక్షిణ పట్టణాలు గులాం సమద్ ఆల్-ఇండియా ముస్లిం లీగ్
44 36 ఆగ్నేయ పట్టణాలు షౌకత్ హయత్ ఖాన్
45 37 తూర్పు పట్టణాలు బర్కత్ అలీ
46 38 లోపలి లాహోర్ వజీర్ మహమ్మద్
47 39 ఔటర్ లాహోర్ మహ్మద్ రఫీక్
48 40 అమృత్‌సర్ సిటీ అబ్దుల్ కరీం చౌహాన్
49 41 ఈశాన్య పట్టణాలు కరామత్ అలీ
50 42 రావల్పిండి పట్టణాలు ఫిరోజ్ ఖాన్ నూన్
51 43 ముల్తాన్ పట్టణాలు మహ్మద్ అమీన్
క్ర.సం నియోజకవర్గం సం. నియోజకవర్గం విజేత పార్టీ
52 44 హిస్సార్ సాహెబ్ దాద్ ఖాన్ ఆల్ ఇండియా ముస్లిం లీగ్
53 45 రోహ్తక్ ఖుర్షీద్ ఖాన్
54 46 వాయవ్యగుర్గావ్ అహ్మద్ జాన్
55 47 ఆగ్నేయ గుర్గావ్ మొహతాబ్ ఖాన్
56 48 కర్నాల్ అబ్దుల్ హమీద్ ఖాన్
57 49 అంబాలా-సిమ్లా మహ్మద్ హసన్
58 50 కాంగ్రా ఈస్ట్-హోషియార్పూర్ అలీ అక్బరు ఖాన్
59 51 హోషియార్పూర్ వెస్ట్ రాణా నస్రుల్లా ఖాన్
60 52 జులుండుర్ ఉత్తర అబ్దుస్ సలాం ఖాన్
61 53 జులుండుర్ దక్షిణం వలీ మహ్మద్ గోహిర్
62 54 లూధియానా ఇక్బాల్ అహ్మద్ ఖాన్
63 55 ఫిరోజ్‌పూర్ సెంట్రల్ ఇఫ్తికార్ హుస్సేన్ ఖాన్ మమ్దోత్
64 56 ఫిరోజ్‌పూర్ తూర్పు బషీర్ అహ్మద్
65 57 ఫాజిల్కా బాగ్ అలీ సుకేరా
66 58 లాహోర్ దక్షిణ ముజఫర్ అలీ ఖాన్ కిజిలిబష్
67 59 చునియన్ మహమ్మద్ హుస్సేన్
68 60 కసూర్ ఇఫ్తిఖర్-ఉద్-దిన్
69 61 అమృత్‌సర్ నస్రుల్లా ఖాన్
70 62 తర్న్ తరన్ అక్రమ్ అలీ ఖాన్
71 63 అజనాలా జఫ్రుల్లా ఖాన్ ఝానియన్
72 64 గురుదాస్పూర్ తూర్పు గులాం ఫరీద్
73 65 బటాలా ఫతే మహ్మద్ సయాల్ స్వతంత్ర
74 66 షకర్గఢ్ అబ్దుల్ గఫర్ ఖాన్ ఆల్ ఇండియా ముస్లిం లీగ్
75 67 సియాల్కోట్ ఉత్తర నాసర్ దిన్
76 68 సియాల్కోట్ సెంటర్ ముహమ్మద్ సర్ఫరాజ్ ఖాన్
77 69 సియాల్కోట్ దక్షిణ ముంతాజ్ మహ్మద్ ఖాన్ దౌల్తానా
78 70 గుజ్రాన్వాలా ఉత్తర సలాహ్-ఉద్-దిన్ చథా
79 71 గుజ్రాన్వాలా ఈస్ట్ జఫ్రుల్లా ఖాన్
80 72 హఫీజాబాద్ మహ్మద్ ఖాన్ తరార్
81 73 షేఖుపురా మహ్మద్ హుస్సేన్ చతా
82 74 నంకానా సాహిబ్ షహాదత్ ఖాన్
83 75 షహదరా రోషన్ దిన్
84 76 గుజరాత్ ఉత్తర ఫజల్ ఇలాహి
85 77 గుజరాత్ తూర్పు అస్ఘర్ అలీ ఖాన్ యూనియనిస్ట్ పార్టీ
86 78 ఆగ్నేయ గుజరాత్ బహవాల్ బక్ష్ ఆల్ ఇండియా ముస్లిం లీగ్
87 79 వాయవ్యగుజరాత్ జహాన్ ఖాన్
88 80 నైరుతి గుజరాత్ గులాం రసూల్
89 81 షాపూర్ సుల్తాన్ అలీ నంగియానా యూనియనిస్ట్ పార్టీ
90 82 ఖుషాబ్ మాలిక్ ఖిజార్ హయాత్ తివానా
91 83 భల్వాల్ ఫజల్ హక్ పిరాచా భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
92 84 సర్గోధా అల్లాహ్ బక్ష్ తివానా యూనియనిస్ట్ పార్టీ
93 85 జెహ్లమ్ ఖైర్ మెహదీ ఖాన్ ఆల్ ఇండియా ముస్లిం లీగ్
94 86 పిండ్ దాదన్ ఖాన్ గజన్ఫర్ అలీ ఖాన్
95 87 చాబ్వాల్ సర్ఫరాజ్ అలీ ఖాన్
96 88 రావల్పిండి సదర్ జఫుల్ హక్
97 89 గుజర్ ఖాన్ అక్బరు ఖాన్
98 90 రావల్పిండి తూర్పు కాలే ఖాన్
99 91 ఉత్తరాన దాడి ముంతాజ్ అలీ ఖాన్
100 92 అటాక్ సెంట్రల్ మహ్మద్ నవాజ్ ఖాన్ స్వతంత్ర
101 93 దక్షిణం మీద దాడి మోహి-ఉద్-దిన్ లాల్ బాద్షా యూనియనిస్ట్ పార్టీ
102 94 మియాంవాలీ ఉత్తర అబ్దుర్ సత్తార్ ఖాన్ ఆల్ ఇండియా ముస్లిం లీగ్
103 95 మియాంవాలీ దక్షిణం మహ్మద్ అబ్దుల్లా ఖాన్ యూనియనిస్ట్ పార్టీ
104 96 మోంట్గోమేరీ మహ్మద్ ఖాన్ ఖతియా ఆల్ ఇండియా ముస్లిం లీగ్
105 97 ఒకారా అబ్దుల్ హక్
106 98 దీపాల్పూర్ అషిక్ హుస్సేన్
107 99 పాక్పట్టన్ అబ్దుల్ హమీద్ ఖాన్
108 100 లైల్పూర్ అజీజ్ దిన్
109 101 సముందూరి రాయ్ మీర్ మహ్మద్ ఖాన్
110 102 టోబా టెక్ సింగ్ నూరుల్లా
111 103 జరాన్వాల్ రాయ్ అన్వర్ ఖాన్
112 104 ఝాంగ్ ఈస్ట్ గులాం మహ్మద్ షా
113 105 ఝాంగ్ సెంట్రల్ ముబారక్ అలీ షా
114 106 ఝాంగ్ వెస్ట్ మహ్మద్ ఆరిఫ్ ఖాన్ సియాల్
115 107 ముల్తాన్ ఆషిక్ హుస్సేన్ ఖురేషి యూనియనిస్ట్ పార్టీ
116 108 షుజాబాద్ మహ్మద్ రాజా ఆల్ ఇండియా ముస్లిం లీగ్
117 109 లోధ్రాన్ గులాం ముస్తఫా గిలానీ
118 110 మైల్స్ అల్లాహ్ యార్ ఖాన్ దౌల్తానా
119 111 ఖానేవాల్ బుధన్ షా ఖగ్గా
120 112 కబీర్వాలా నౌబహర్ షా బోఖారీ
121 113 ముజఫర్గఢ్ సదర్ అబ్దుల్ హమీద్ ఖాన్ దస్తి
122 114 అలీపూర్ మహ్మద్ ఇబ్రహీం బర్క్ యూనియనిస్ట్ పార్టీ
123 115 ముజఫర్గఢ్ ఉత్తర గులాం జిలానీ గుర్మణి ఆల్ ఇండియా ముస్లిం లీగ్
124 116 డేరా గాజీ ఖాన్ ఉత్తర అటా మహ్మద్ ఖాన్
125 117 డేరా గాజీ ఖాన్ సెంట్రల్ షా ఫైజ్ మహ్మద్ యూనియనిస్ట్ పార్టీ
126 118 డేరా గాజీ ఖాన్ సౌత్ బహదూర్ ఖాన్ దృషక్ ఆల్ ఇండియా ముస్లిం లీగ్

సిక్కు అర్బన్

క్ర.సం నియోజకవర్గం సం. నియోజకవర్గం విజేత పార్టీ
127 119 తూర్పు పట్టణాలు ఇందర్ సింగ్ శిరోమణి అకాలీదళ్
128 120 పశ్చిమ పట్టణాలు ఉజ్జల్ సింగ్

సిక్కు గ్రామీణ

క్ర.సం నియోజకవర్గం సం. నియోజకవర్గం విజేత పార్టీ
129 121 ఆగ్నేయ పంజాబ్ నరోత్తమ్ సింగ్ శిరోమణి అకాలీదళ్
130 122 అంబాలా ఉత్తర బలదేవ్ సింగ్
131 123 కంగారా ఉత్తర-హోషియార్పూర్ శివ్ సరన్ సింగ్
132 124 హోషియార్పూర్ దక్షిణం పియారా సింగ్
133 125 జులుండుర్ వెస్ట్ స్వరన్ సింగ్
134 126 జులుండుర్ ఈస్ట్ కాబూల్ సింగ్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
135 127 లూధియానా తూర్పు కపూర్ సింగ్ శిరోమణి అకాలీదళ్
136 128 లూధియానా సెంట్రల్ బచన్ సింగ్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
137 129 జాగ్రాన్ కెహర్ సింగ్
138 130 ఫిరోజ్‌పూర్ ఉత్తర రతన్ సింగ్ శిరోమణి అకాలీదళ్
139 131 ఫిరోజ్‌పూర్ తూర్పు రూర్ సింగ్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
140 132 ఫిరోజ్‌పూర్ వెస్ట్ గుర్బచన్ సింగ్ శిరోమణి అకాలీదళ్
141 133 ఫిరోజ్‌పూర్ దక్షిణం తారా సింగ్
142 134 లాహోర్ వెస్ట్ సర్దుల్ సింగ్ స్వతంత్ర
143 135 కసూర్ సజ్జన్ సింగ్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
144 136 అమృత్‌సర్ ఉత్తర ఇషార్ సింగ్ మజ్హైల్ శిరోమణి అకాలీదళ్
145 137 అమృత్‌సర్ సెంట్రల్ ఉధమ్ సింగ్ నాగోకే
146 138 అమృత్‌సర్ దక్షిణ ప్రతాప్ సింగ్ కైరోన్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
147 139 గురుదాస్పూర్ ఉత్తర శివ సింగ్
148 140 బటాలా వర్యమ్ సింగ్ శిరోమణి అకాలీదళ్
149 141 సియాల్కోట్ గుర్బచన్ సింగ్ బజ్వా స్వతంత్ర
150 142 గుజ్రాన్వాలా-షహదరా జోగిందర్ సింగ్ మాన్ శిరోమణి అకాలీదళ్
151 143 షేఖుపురా వెస్ట్ మాన్ సింగ్
152 144 గుజరాత్ షాపూర్ ప్రేమ్ సింగ్ స్వతంత్ర
153 145 వాయవ్యపంజాబ్ జస్వంత్ సింగ్ దుగ్గల్ శిరోమణి అకాలీదళ్
154 146 మోంట్గోమేరీ ఈస్ట్ నరిందర్ సింగ్
155 147 లయాల్పూర్ వెస్ట్ గ్యాని కర్తార్ సింగ్
156 148 లయాల్పూర్ తూర్పు దలీప్ సింగ్ కాంగ్
157 149 నైరుతి పంజాబ్ అజిత్ సింగ్
క్ర.సం నియోజకవర్గం సం. నియోజకవర్గం విజేత పార్టీ
మహిళలు
158 150 లాహోర్ నగరం (జనరల్) రామేశ్వరి నెహ్రూ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
159 151 ఇన్నర్ లాహోర్ (ముహమ్మద్) బేగం తస్సాద్ హుస్సేన్ ఆల్ ఇండియా ముస్లిం లీగ్
160 152 ఔటర్ లాహోర్ (ముహమ్మద్) జహగీరా షా నవాజ్
161 153 అమృత్‌సర్ దక్షిణం (సిక్కు) రఘ్బీర్ కౌర్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
ఆంగ్లో-ఇండియన్
162 154 పంజాబ్ ఆంగ్లో-ఇండియన్ పి. మాన్యువల్ స్వతంత్ర
యూరోపియన్
163 155 యూరోపియన్ పి. హెచ్. అతిథి స్వతంత్ర
భారతీయ క్రైస్తవులు
164 156 తూర్పు-మధ్య పంజాబ్ ఫజల్ ఇలాహి స్వతంత్ర
165 157 పశ్చిమ-మధ్య పంజాబ్ ఎస్. పి. సంఘ యూనియనిస్ట్ పార్టీ
వాణిజ్యం పరిశ్రమలు
166 158 పంజాబ్ వాణిజ్యం, పరిశ్రమ భగవాన్ దాస్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
భూస్వాములు
167 159 తూర్పు పంజాబ్ (జనరల్) దుర్గా చంద్ కౌశిక్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
168 160 సెంట్రల్ పంజాబ్ (సిక్కు) జగ్జిత్ సింగ్ శిరోమణి అకాలీదళ్
169 161 ఉత్తర పంజాబ్ (ముహమ్మద్) మాలిక్ ఖిజార్ హయాత్ తివానా యూనియనిస్ట్ పార్టీ
170 162 పశ్చిమ పంజాబ్ (ముహమ్మద్) మాలిక్ ఖిజార్ హయాత్ తివానా
171 163 బలూచ్ తుమందర్లు (ముహమ్మద్) జమాల్ ఖాన్ లెఘారి
ట్రేడ్ అండ్ లేబరు యూనియన్లు
172 164 పంజాబ్ ట్రేడ్ అండ్ లేబరు యూనియన్లు గంగా సరన్ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్
173 165 తూర్పు పంజాబ్ దావూద్ ఘజ్నవి
174 166 ఉత్తర పంజాబ్ బర్కత్ హయాత్ ఖాన్ స్వతంత్ర
విశ్వవిద్యాలయం
175 167 పంజాబ్ విశ్వవిద్యాలయాలు గోపీ చంద్ భార్గవ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్

ప్రభుత్వ ఏర్పాటు

[మార్చు]

పంజాబ్‌లో కాంగ్రెస్, యూనియనిస్ట్ పార్టీ, అకాలీలతో కూడిన కూటమి ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పరచింది.[4]

  1. Talbot, I. A.. "The 1946 Punjab Elections".
  2. W. W. J.. "The Indian Elections – 1946".
  3. Korson, J. Henry (1974). Contemporary Problems of Pakistan. BRILL. p. 20. ISBN 978-90-04-47468-0.
  4. Joseph E. Schwartzberg. "Schwartzberg Atlas". A Historical Atlas of South Asia. Retrieved 10 February 2017.

మధ్యంతర అసెంబ్లీ (1947–1951)

[మార్చు]

1946లో ఎన్నికైన సభ పంజాబ్ ప్రావిన్స్‌ను విభజించాలా వద్దా అని నిర్ణయించడానికి 1947 జూన్ 3 న సమావేశమైంది. ఇరువైపులా ఓటింగ్‌ అనంతరం విభజించాలని నిర్ణయం తీసుకున్నారు. తత్ఫలితంగా, పంజాబ్ శాసనసభను పశ్చిమ పంజాబ్ శాసనసభ, తూర్పు పంజాబ్ శాసనసభలుగా విభజించారు. పశ్చిమ విభాగానికి చెందిన సిట్టింగ్ సభ్యులు పశ్చిమ పంజాబ్ లెజిస్లేటివ్ అసెంబ్లీగా పేరు మార్చబడిన కొత్త అసెంబ్లీలో సభ్యులు అయ్యారు.

తూర్పు పంజాబ్

[మార్చు]

తూర్పు విభాగానికి చెందిన సిట్టింగ్ సభ్యులు తదనంతరం తూర్పు పంజాబ్ శాసనసభగా పేరు మార్చబడిన కొత్త అసెంబ్లీలో సభ్యులు అయ్యారు. విభజన తర్వాత శిరోమణి అకాలీదళ్, యూనియనిస్ట్ పార్టీ టిక్కెట్‌పై 1946 ఎన్నికలలో ఎన్నికైన సభ్యులందరూ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్‌లో చేరారు. మొత్తం 79 మంది సభ్యులు ఉన్నారు.[1]

1947 ఆగస్టు 15న గోపీ చంద్ భార్గవను తాత్కాలిక అసెంబ్లీ సభ్యులు తూర్పు పంజాబ్ ముఖ్యమంత్రిగా ఎన్నుకున్నారు.

1947 నవంబరు 1 న మొదటిసారిగా తాత్కాలిక శాసనసభ సమావేశమైంది. కపూర్ సింగ్ అదే రోజు స్పీకర్‌గా ఎన్నికయ్యాడు. 2 రోజుల తర్వాత (నవంబరు 3న) ఠాకూర్ పంచన్ చంద్ డిప్యూటీ స్పీకర్‌గా ఎన్నికయ్యాడు.

1949 ఏప్రిల్ 6 న భీమ్ సేన్ సచార్, ప్రతాప్ సింగ్ కైరోన్ ఇతర సభ్యులతో కలిసి గోపీ చంద్ భార్గవపై అవిశ్వాస తీర్మానాన్ని ప్రవేశపెట్టారు. డాక్టర్ భార్గవ ఒక్క ఓటు తేడాతో ఓడిపోయాడు. అవిశ్వాస తీర్మానానికి అనుకూలంగా 40, వ్యతిరేకంగా 39 ఓట్లు వచ్చాయి.[2]

అదే రోజు భీమ్ సేన్ సచార్ కాంగ్రెస్ పార్టీ నాయకుడిగా ఎన్నికయ్యాడు. 1949 ఏప్రిల్ 13 న పంజాబ్ ముఖ్యమంత్రిగా ప్రమాణం చేశాడు. అవినీతి సమస్యపై సచార్ పదవికి రాజీనామా చేయగా, మరుసటి రోజు 1949 అక్టోబరు 18 న భార్గవ తిరిగి పంజాబ్ ముఖ్యమంత్రిగా బాధ్యతలు చేపట్టారు.

ఠాకూర్ పంచన్ చంద్ 1951 మార్చి 20న డిప్యూటీ స్పీకర్ పదవికి రాజీనామా చేశాడు. 1951 మార్చి 26 న శ్రీమతి. షాన్నో దేవి డిప్యూటీ స్పీకర్‌గా ఎన్నికైంది. 1951 జూన్ 20న తాత్కాలిక శాస్నసభను రద్దు చేసారు.

పశ్చిమ పంజాబ్

[మార్చు]

1947 ఆగష్టు 15 న కొత్తగా ఎన్నికైన పశ్చిమ పంజాబ్ శాసనసభ్యులు, ఇఫ్తికార్ హుస్సేన్ ఖాన్ మమ్‌దోత్‌ను ముఖ్యమంత్రిగా ఎన్నికున్నారు.

మూలాలు

[మార్చు]
  1. page xxviii-xxix of Punjab Vidhan Sabha Compendium Archived 2018-09-25 at the Wayback Machine. Retrieved on 12 January 2019.
  2. Turmoil in Punjab Politics. pp.27