సరస్వతి రాణే
| సరస్వతి రాణే | |
|---|---|
 సరస్వతి మానే (తరువాత రాణే), 1937 నాటి ది ఇండియన్ లిజనర్ సంచిక నుండి | |
| వ్యక్తిగత సమాచారం | |
| జననం | 1913 అక్టోబరు 4 మిరాజ్, బాంబే ప్రెసిడెన్సీ, బ్రిటిష్ ఇండియా |
| మూలం | మిరాజ్, మహారాష్ట్ర |
| మరణం | 2006 అక్టోబరు 10 (వయసు 93) ముంబయి, మహారాష్ట్ర, భారతదేశం |
| సంగీత శైలి | హిందుస్తానీ శాస్త్రీయ సంగీతం, ఖయల్, తుమ్రి, భజన్, అభంగ్, మొదలైనవి. |
| వృత్తి | హిందుస్తానీ శాస్త్రీయ గాయకురాలు |
| క్రియాశీల కాలం | 1933–2006 |
సరస్వతి రాణే (అక్టోబర్ 4, 1913 - అక్టోబర్ 10, 2006) హిందుస్థానీ క్లాసికల్ శైలిలో భారతీయ శాస్త్రీయ గాయని. ఆమె కిరానా ఘరానా వ్యవస్థాపకుడు ఉస్తాద్ అబ్దుల్ కరీం ఖాన్ (1872-1937) కుమార్తె. ఆమె కుటుంబం సుదీర్ఘమైన, గొప్ప సంగీత సంప్రదాయాన్ని కలిగి ఉంది. ఆమె తన అన్నయ్య సురేష్‌బాబు మానే, అక్క హీరాబాయి బరోదేకర్ నుండి కిరాణా ఘరానా శైలి యొక్క గాత్ర సంగీతంలో తన ప్రారంభ శిక్షణను పొందింది, వారి కాలంలోనే భారతీయ శాస్త్రీయ సంగీతానికి వారే స్వయంగా రాణిస్తారు. [1] తర్వాత ఆమె అక్క హీరాబాయి బోడోడేకర్‌తో కలిసి ముఖ్యంగా జుగల్‌బందీ శైలిలో పాడింది. [2]
ప్రారంభ జీవితం, శిక్షణ[మార్చు]
అక్టోబరు 4, 1913న కిరానా ఘరానా వ్యవస్థాపకుడు ఉస్తాద్ అబ్దుల్ కరీం ఖాన్ (1872–1937), సకీనాగా తారాబాయి మానే దంపతులకు జన్మించిన ఆమె సంగీత కుటుంబంలో పెరిగారు. తన భర్త నుండి విడిపోయిన తర్వాత, తారాబాయి, ఆమె తల్లి, తన ఐదుగురు పిల్లలకు పేరు మార్చింది; అందుకే సకీనా కుమారి సరస్వతి మనే అయింది. ఆమె సోదరుడు సురేశ్‌బాబు మానేచే సంగీతంలో దీక్షను పొందారు, తరువాత 1930 తర్వాత, ఆమె తన సోదరి హీరాబాయి బరోడేకర్ నుండి కూడా నేర్చుకోవడం ప్రారంభించింది.
ఆమె సంగీత పరిజ్ఞానాన్ని పెంపొందించడానికి అల్లాదియా ఖాన్ మేనల్లుడు, జైపూర్ ఘరానాకు చెందిన ఉస్తాద్ నత్తన్ ఖాన్, ప్రొఫెసర్ బిఆర్ దేవధర్, గ్వాలియర్ ఘరానాకు చెందిన పండిట్ మాస్టర్ కృష్ణారావు ఫులంబ్రికర్ వంటి వివిధ ఘరానాల ఉస్తాద్‌ల నుండి తలీమ్ (శిక్షణ) కూడా పొందింది. [3]
కెరీర్[మార్చు]
సరస్వతీబాయి తన ఏడేళ్ల చిన్న వయస్సులోనే సంగీత సౌభద్ర, సంగీత్ సందేహకల్లోల్, సంగీత ఏకచ్ ప్యాలా మొదలైన సంగీత నాటకాలలో రంగస్థల నటనతో తన సంగీత వృత్తిని ప్రారంభించింది. చిన్నప్పటి నుండే, అంటే, 1929 నుండి, ఆమె గొప్ప పాత్రలలో నటించడం ప్రారంభించింది. బాలగంధర్వ వంటి ప్రముఖ కళాకారులు, భారతదేశం అంతటా ప్రదర్శనలు ఇచ్చారు.
1933లో ఆమె ఆకాశవాణిలో ప్రదర్శన ఇవ్వడం ప్రారంభించింది. 1990 వరకు ఆమె ఆల్ ఇండియా రేడియోలో టాప్ గ్రేడ్ ఆర్టిస్ట్‌గా ప్రదర్శనను కొనసాగించింది, ఆమె బహిరంగ ప్రదర్శనల నుండి రిటైర్మెంట్ ప్రకటించింది. 1940ల ప్రారంభం నుండి 1980ల మధ్యకాలం వరకు కన్యాకుమారి నుండి పెషావర్ (ప్రస్తుతం పాకిస్తాన్‌లో ఉంది) వరకు అనేక రేడియో సంగీత సభలలో పాల్గొన్న కొద్దిమంది శాస్త్రీయ గాయకులలో ఆమె ఒకరు.
హిందీ, మరాఠీ చిత్రాలకు ప్లేబ్యాక్ ఇచ్చిన మొదటి మహిళా కళాకారులలో ఆమె ఒకరు. ఆచార్య అత్రే దర్శకత్వం వహించిన మరాఠీ చిత్రం పయాచి దాసిలో ఆమె మొదటి ప్లేబ్యాక్. ఆమె 1954 వరకు ఈ రంగంలో కొనసాగింది. హిందీ చిత్రం రామరాజ్యలోని ఆమె పాట.. 'బినా మధుర్ మధుర్ కచు బోల్' భారతదేశం అంతటా జనాదరణ పొందిన శిఖరానికి చేరుకుంది, ఆ కాలంలో అత్యధికంగా గ్రామోఫోన్ రికార్డ్‌లను విక్రయించినందుకు ఆమెకు HMV అవార్డు లభించింది.
ప్రముఖ దర్శకుడు శ్యామ్ బెనెగల్ దర్శకత్వం వహించిన హిందీ చిత్రం, సర్గం (1950), భూమిక (1977)కి కూడా ఆమె ప్లే బ్యాక్ ఇచ్చింది.
సి. రామచంద్ర, శంకర్రావు వ్యాస్, కె.సి.డే, సుధీర్ ఫడ్కే వంటి గొప్ప సంగీత దర్శకుల సంగీత దర్శకత్వంలో ఆమె పాడే అవకాశం వచ్చింది.
ఢిల్లీలో మొదటి స్వాతంత్య్ర దినోత్సవం సందర్భంగా పాల్గొనవలసిందిగా సరస్వతీబాయిని ఆహ్వానించారు. మొదటి మహారాష్ట్ర దిన్ సందర్భంగా శివనేరిలో జరిగిన ఒక గొప్ప వేడుకలో పాల్గొనవలసిందిగా ఆమెను అప్పటి ముఖ్యమంత్రి దివంగత యశ్వంతరావు చవాన్ కూడా ఆహ్వానించారు.
అదే సమయంలో ఆమె భావ-గీత్ అని ప్రసిద్ధి చెందిన మరాఠీ లైట్ క్లాసికల్ పాటల యొక్క చాలా ప్రజాదరణ పొందిన గాయని అయ్యింది, ఆమె రికార్డులకు మహారాష్ట్ర అంతటా అధిక స్పందన వచ్చింది.
ముంబై, కోల్‌కతా, ఢిల్లీ, చెన్నై, బరోడా, భోపాల్, గ్వాలియర్ మొదలైన ప్రదేశాలలో జరిగిన ప్రతిష్టాత్మక సంగీత సమావేశాలలో ఆహ్వానించబడిన భారతదేశంలోని అతికొద్ది మంది అగ్రశ్రేణి కళాకారులలో ఆమె ఒకరు. ఆమె తరచుగా పూణే సవాయి గంధర్వ సంగీత ఉత్సవంలో ప్రదర్శన ఇచ్చింది. [4]
సరస్వతీబాయి, ఆమె అక్క, హీరాబాయి బరోడేకర్ మహిళలచే జుగల్‌బందీ స్వర పఠన భావనను మొదట ప్రారంభించారు. వారి జుగల్‌బందీ పఠనం ప్రపంచవ్యాప్తంగా ప్రశంసించబడింది, 1965 నుండి 1980 వరకు అద్భుతమైన స్పందన వచ్చింది.
వారి జుగల్‌బందీ (సుదీర్ఘంగా ప్లే) రికార్డులు, ఇప్పుడు క్యాసెట్‌లు ఇప్పటికీ డిమాండ్‌లో ఉన్నాయి.
సరస్వతీబాయి తన వృత్తిపరమైన వృత్తిలో బిజీగా ఉన్నప్పటికీ, ఖాళీ సమయం దొరికినప్పుడల్లా, ఆమె ఈ రంగంలో ప్రసిద్ధ కళాకారులైన ప్రతిభావంతులైన విద్యార్థులకు శాస్త్రీయ సంగీతాన్ని బోధించే పనిని కొనసాగించింది. కిరానా ఘరానా నుండి అదే సంప్రదాయాన్ని అనుసరిస్తున్న అతి కొద్ది మంది మహిళా శాస్త్రీయ గాయకులలో ఆమె మనవడు మీనా ఫాటర్‌పేకర్ ఒకరు.
వ్యక్తిగత జీవితం[మార్చు]
ఆమె సుందర్‌రావు రాణేతో వివాహం జరిగింది. ఆమె 10 అక్టోబర్ 2006న మరణించింది.
అవార్డులు, గుర్తింపు[మార్చు]
సరస్వతీబాయికి అవార్డు లభించింది:
1. బాలగంధర్వ పురస్కార్ ( మహారాష్ట్ర ప్రభుత్వం, 1966)
2. బాలగంధర్వ బంగారు పతకం
3. ITC సంగీత్ రీసెర్చ్ అకాడమీ అవార్డు
4. యశ్వంతరావు చవాన్ పురస్కార్
5. గురు మహాత్మ్య పురస్కారం (మహారాష్ట్ర)
6. ఉస్తాద్ ఫయాజ్ అహ్మద్ ఖాన్ మెమోరియల్ ట్రస్ట్ (కిరానా ఘరానా అవార్డు 1999)
మూలాలు[మార్చు]
- ↑ "Kirana Gharana". Archived from the original on 2011-01-28. Retrieved 2024-02-14.
- ↑ Wade, Bonnie C. (1994). Khyāl: creativity within North India's classical music tradition. Cambridge University Press Archive. p. 196. ISBN 0-521-25659-3.
- ↑ Misra, Susheela (2001). Among contemporary musicians. Harman Pub. House. pp. 90–91. ISBN 9788186622469.
- ↑ "Sawai Gandharva festival postponed". The Times of India. October 25, 2009.