కథక్

రాధాకృష్ణుల కథలను నృత్యరీతులుగ ఎక్కువగా ప్రదర్శించే ఈ నాట్యం కొంత శృంగారభావనలతో మిళితమై ఉంటుంది. ఈ నాట్యాన్ని లక్నో పాలకుడైన నవాబ్ వజీర్ ఆలీషా ఆదరించి అభివృద్ధి చేసే ప్రయత్నం చేసాడు. ఈ నాట్యాన్ని స్త్రీ పురుషులు ఇద్దరూ ప్రదర్శిస్తారు.

చరిత్ర

పూర్వకాలంలో కథకులు (కథను చెప్పే వాళ్ళు), పురాణాల నుంచీ ఇతిహాసాల నుంచీ కథలను వల్లె వేయడం లేదా పాడటం చేసేవారు. దీనికి కొంచెం నృత్యం కూడా తోడయ్యేది. కథక్ ప్రారంభానికి ఇదే మొదలు. ఈ కథకులకు ఈ విద్య తరతరాలకు వారసత్వంగా సంక్రమిస్తుంది. క్రీ.పూ 3, 4 వ శతాబ్దానికి సంబంధించిన సాహిత్యంలో కథకులకు సంబంధించిన ప్రస్తావన ఉంది.

భారతీయ శాస్త్రీయ నృత్యం యొక్క ఎనిమిది ప్రధాన రూపాలలో కథక్ ఒకటి. కథక్ యొక్క మూలం సాంప్రదాయకంగా కథకర్లు లేదా కథకులుగా పిలువబడే పురాతన భారతదేశం యొక్క ఉత్తరప్రాంతంలో ప్రయాణించే కథలు చెప్పేవారికి లకు ఆపాదించబడింది. కథక్ అనే పదం వేద సంస్కృత పదం కథ నుండి ఉద్భవించింది, దీని అర్థం "కథ",, కథకర్ అంటే "ఒక కథ చెప్పేవాడు", లేదా "కథలతో సంబంధం" అని అర్థం.

వేషధారణ

ఈ నాట్యంలో ప్రసిద్ధి చెందినవారు.

దమయంతీ జోషీ
భారతీగుప్త
కుముదినీ గోపీకృష్ణ
సితారాదేవి
బిర్జూ మహరాజ్
బిందారిన్ మహరాజ్
ఉమాశర్మ. మొదలగువారు
కస్తూరి పట్నాయక్
రాయకంటి గోపాలరావు