Jump to content

సావిత్రి ఖనోల్కర్

వికీపీడియా నుండి

 

సావిత్రి ఖనోల్కర్
జననం
ఈవ్ వైవోన్నే మడే డి మారోస్

(1913-07-20)1913 జూలై 20
న్యూచెటెల్, స్విట్జర్లాండ్
మరణం1990 నవంబరు 26(1990-11-26) (వయసు 77)
న్యూ ఢిల్లీ, భారతదేశం
పౌరసత్వం
  • స్విస్
  • భారతీయురాలు
సుపరిచితుడు/
సుపరిచితురాలు
పరమ్ వీర చక్ర రూపకర్త
తల్లిదండ్రులు
  • ఆండ్రే డి మాడే (తండ్రి)
  • మార్తే హెంట్‌జెల్ట్ (తల్లి)

సావిత్రి బాయి ఖనోల్కర్ (20 జూలై 1913 - 26 నవంబర్ 1990) [1] స్విస్-ఇండియన్ డిజైనర్, భారతదేశపు అత్యున్నత సైనిక అలంకరణ అయిన పరమ వీర చక్ర రూపకల్పనలో ప్రసిద్ధి చెందింది, ఇది విశిష్టమైన శౌర్య చర్యలను ప్రదర్శించినందుకు ప్రదానం చేయబడింది. యుద్ధ సమయంలో ఖనోల్కర్ అశోక్ చక్ర (ఎసి), మహా వీర చక్ర (ఎంవిసి), కీర్తి చక్ర (కెసి), వీర చక్ర (విఆర్సి), శౌర్య చక్ర (ఎస్సి) వంటి అనేక ఇతర ప్రధాన శౌర్య పతకాలను కూడా రూపొందించారు. ఆమె 1947 జనరల్ సర్వీస్ మెడల్‌ను కూడా రూపొందించింది, దీనిని [2] వరకు ఉపయోగించారు. ఖనోల్కర్ చిత్రకారిణి, కళాకారిణి కూడా.

స్విట్జర్లాండ్‌లోని న్యూచాటెల్‌లో ఈవ్ వైవోన్ మడే డి మారోస్‌గా జన్మించారు, ఆమె 1932లో ఇండియన్ ఆర్మీ కెప్టెన్ (తరువాత మేజర్ జనరల్ ) విక్రమ్ రామ్‌జీ ఖనోల్కర్‌ను వివాహం చేసుకుంది, తరువాత తన పేరును సావిత్రి బాయి ఖనోల్కర్‌గా మార్చుకుంది, హిందువుగా మారి భారతీయ పౌరసత్వాన్ని పొందింది.

భారతదేశానికి స్వాతంత్ర్యం వచ్చిన వెంటనే, అడ్జుటెంట్ జనరల్ మేజర్ జనరల్ హీరా లాల్ అటల్ ఆమెను పోరాడడంలో ధైర్యసాహసాలకు భారతదేశ అత్యున్నత పురస్కారం పరమవీర చక్ర రూపకల్పన చేయమని అడిగారు. [3] [4] మేజర్ జనరల్ అటల్‌కు స్వతంత్ర భారతదేశం యొక్క కొత్త సైనిక అలంకరణలను సృష్టించే, పేరు పెట్టే బాధ్యత ఇవ్వబడింది. ఖనోల్కర్‌ని ఎంచుకోవడానికి అతని కారణాలు భారతీయ సంస్కృతి, సంస్కృతం, వేదాలపై ఆమెకు ఉన్న లోతైన, సన్నిహిత పరిజ్ఞానం, ఇది డిజైన్‌కు నిజమైన భారతీయ తత్వాన్ని ఇస్తుందని అతను ఆశించాడు.

యాదృచ్ఛికంగా, మొదటి పివిసి ఆమె పెద్ద కుమార్తె కుముదినీ శర్మ యొక్క బావమరిది మేజర్ సోమనాథ్ శర్మకు 4 కుమావోన్ రెజిమెంట్ నుండి లభించింది, ఆమె మరణానంతరం 3 నవంబర్ 1947న కాశ్మీర్‌లో జరిగిన ఇండో-పాకిస్తాన్ యుద్ధంలో 1947న ఈ అలంకరణను పొందింది. [5]

జీవితం తొలి దశలో

[మార్చు]

స్విట్జర్లాండ్‌లోని న్యూచాటెల్‌లో హంగేరియన్ తండ్రి ఆండ్రే డి మాడే, జెనీవా విశ్వవిద్యాలయంలో సోషియాలజీ ప్రొఫెసర్, సొసైటీ డి సోషియాలజీ డి జెనీవ్ అధ్యక్షురాలు, ఇన్‌స్టిట్యూట్ జీన్-జాక్వెస్ రూసో ( రూసో) ఇన్‌స్టిట్యూట్‌లో బోధించిన రష్యన్ తల్లి మార్తే హెంట్‌జెల్ట్‌కు జన్మించారు. జెనీవాలో తన బాల్యాన్ని గడిపింది, అక్కడ ఆమె ప్రకృతి, ఆరుబయట ప్రేమతో దయగల అమ్మాయిగా ఎదిగింది. 1929లో, ఆమె యుక్తవయస్సులో ఉన్నప్పుడు, ఆమె విక్రమ్ రామ్‌జీ ఖనోల్కర్‌ను కలిశారు. ఒక మరాఠీ కుటుంబం నుండి, ఖనోల్కర్ యునైటెడ్ కింగ్‌డమ్‌లోని శాండ్‌హర్స్ట్‌లోని రాయల్ మిలిటరీ అకాడమీలో శిక్షణ పొందుతున్న యువ భారతీయ ఆర్మీ క్యాడెట్, పదవీ విరామ సమయంలో స్విట్జర్లాండ్‌ను సందర్శిస్తున్నాడు. అతను తన కంటే చాలా సంవత్సరాలు పెద్దవాడైనప్పటికీ, ఈవ్ అతనితో ప్రేమలో పడింది. అయితే, ఆమె తండ్రి ఆమెను భారతదేశం వంటి సుదూర దేశానికి వెళ్లనివ్వడానికి అంగీకరించలేదు, అయితే ఈవ్ నిశ్చయించుకున్న యువతి, ఆమె ప్రేమ బలంగా ఉంది. ఆమె కొన్ని సంవత్సరాల తర్వాత భారతదేశానికి విక్రమ్‌ను అనుసరించింది, 1932లో లక్నోలో అతనిని వివాహం చేసుకుంది. [6] ఆ తర్వాత ఆమె తన పేరును సావిత్రి బాయి ఖనోల్కర్‌గా మార్చుకుంది.

భారతీయ కనెక్షన్

[మార్చు]

సావిత్రి బాయి హిందూ సంప్రదాయాలు, ఆదర్శాలతో చాలా సన్నిహితంగా గుర్తించబడింది, భారతీయ సమాజంలో ఆమె ఏకీకరణ సాఫీగా, అప్రయత్నంగా జరిగింది. ఆమె శాఖాహారురాలు, మరాఠీ, సంస్కృతం, హిందీ భాషలను అనర్గళంగా మాట్లాడటం నేర్చుకుంది, భారతీయ సంగీతం, నృత్యం, పెయింటింగ్ నేర్చుకుంది. తను భారతీయ ఆత్మ కాబట్టి "పొరపాటున యూరప్‌లో పుట్టాను" అని ఆమె ఎప్పుడూ చెప్పుకునేది, ఆమెను "విదేశి" అని పిలవడానికి ధైర్యం చేసిన అతనికి బాధ! ఆమె భారతీయ సంస్కృతి పట్ల ఎంతగానో ఆకర్షితురాలైంది, ఆమె హిందూ గ్రంథాల నుండి విస్తృతంగా చదివింది, భారతదేశ పురాతన చరిత్ర, ఇతిహాసాల గురించి లోతైన జ్ఞానం కలిగి ఉంది. పరమవీర చక్ర సృష్టికర్త మేజర్ జనరల్ హీరా లాల్ అటల్ అత్యున్నత ధైర్యసాహసాలకు ప్రతీకగా నిలిచే పతకాన్ని రూపొందించడంలో సావిత్రి బాయి సహాయాన్ని కోరడానికి ఈ జ్ఞానమే దారితీసింది.

పరమ వీర చక్ర రూపకల్పన

[మార్చు]

సావిత్రీబాయి దధీచి ఋషి గురించి ఆలోచించింది - దేవతలకు అంతిమ త్యాగం చేసిన వేద ఋషి. అతను తన శరీరాన్ని విడిచిపెట్టాడు, తద్వారా దేవతలు అతని వెన్నెముక నుండి వజ్ర లేదా పిడుగులాంటి ఘోరమైన ఆయుధాన్ని రూపొందించారు. సావిత్రీబాయి మేజర్ జనరల్ హీరా లాల్ అటల్‌కు టిబెట్‌లో సాధారణమైన డబుల్ వజ్ర రూపకల్పనను అందించింది. సావిత్రీ బాయి ఖనోల్కర్ భారతదేశ చరిత్రను అధ్యయనం చేసిన తరువాత, శివాజీకి నివాళులు అర్పించాలని కోరుకున్నారని, ఆమె ఇప్పటివరకు జన్మించిన గొప్ప హిందూ యోధులలో ఒకరని ఆమె కనుగొంది, కాబట్టి ఆమె శివాజీ ఖడ్గ భవానీని భారతదేశంలో ఉంచేలా చూసింది. అత్యున్నత యుద్ధకాల పతకం, ఆమె ఇంద్రుని వజ్రాన్ని రెండు వైపులా శివాజీ ఖడ్గం భవానీతో చుట్టుముట్టే డిజైన్‌ను తయారు చేసింది. [7]

పతకం కూడా చిన్నది. యొక్క వ్యాసంతో ఇది కాంస్యతో వేయబడింది138 అంగుళాలు (41 mమీ.) . మధ్యలో, ఎత్తైన వృత్తం మీద, రాష్ట్ర చిహ్నం ఉంది, దాని చుట్టూ ఇంద్రుని వజ్రానికి నాలుగు ప్రతిరూపాలు ఉన్నాయి, కత్తులతో చుట్టబడి ఉంటాయి. అలంకరణ నేరుగా స్వివెలింగ్ సస్పెన్షన్ బార్ నుండి సస్పెండ్ చేయబడింది, 32 ద్వారా ఉంచబడుతుంది mm ఊదా రంగు రిబ్బన్.

తరువాత జీవితంలో

[మార్చు]

సావిత్రి బాయి ఎల్లప్పుడూ చాలా సామాజిక సేవ చేసింది, ఆమె తన తరువాతి సంవత్సరాలలో కొనసాగింది, విభజన సమయంలో నిర్వాసితులైన సైనికులు, వారి కుటుంబాలు, శరణార్థులతో కలిసి పని చేసింది. 1952లో తన భర్త మరణించిన తర్వాత, ఆమె ఆధ్యాత్మికతను ఆశ్రయించింది, రామకృష్ణ మఠంలో పదవీ విరమణ చేసింది. ఆమె మహారాష్ట్రలోని సెయింట్స్‌పై రాసిన పుస్తకం నేటికీ ప్రాచుర్యం పొందింది.

మరణం

[మార్చు]

సావిత్రి బాయి ఖనోల్కర్ 26 నవంబర్ 1990న మరణించింది. [8] [9]

మూలాలు

[మార్చు]
  1. Satyindra Singh (20 June 1999). "Honouring the Bravest of the Brave". Retrieved 2014-08-13.
  2. "Veer Gatha:Stories of Param Vir Chakra Awardees" (PDF). NCERT. Retrieved 18 February 2018.
  3. Satyindra Singh (20 June 1999). "Honouring the Bravest of the Brave". Retrieved 2014-08-13.
  4. Sumit Walia (Jan 23, 2009). "The first Param Vir Chakra". Sify. Archived from the original on October 27, 2010. Retrieved 2014-08-13.
  5. "Veer Gatha:Stories of Param Vir Chakra Awardees" (PDF). NCERT. Retrieved 18 February 2018.
  6. Cardozo, Ian (2003), Param Vir, Lotus, ISBN 978-8174362629
  7. "Param Vir Chakra: Story of India's Highest Gallantry Award". www.jammukashmirnow.com (in ఇంగ్లీష్). Retrieved 2021-02-10.
  8. "Veer Gatha:Stories of Param Vir Chakra Awardees" (PDF). NCERT. Retrieved 18 February 2018.
  9. Shukla, Ajai (20 July 2013). "The Swiss-born who crafted Param Vir Chakra". Business Standard India. Retrieved 11 February 2018.