జ్ఞానదానందిని దేవి
జ్ఞానానందిని ఠాగూర్ | |
|---|---|
 | |
| జననం | జ్ఞానదానందిని ముఖోపాధ్యాయ 1850 జూలై 26 |
| మరణం | 1941 అక్టోబరు 1 (వయసు 91) |
| పౌరసత్వం | భారతీయురాలు |
| వృత్తి | సామాజిక సంస్కర్త |
| జీవిత భాగస్వామి | |
| పిల్లలు | ఇందిరా దేవి చౌధురాణి సురేంద్రనాథ్ ఠాగూర్ |
| కుటుంబం | ఠాగూర్ కుటుంబం |
జ్ఞానానందిని ఠాగూర్ ( 26 జూలై 1850 - 1 అక్టోబర్ 1941 ) ఒక సామాజిక సంస్కర్త, అతను వివిధ సాంస్కృతిక ఆవిష్కరణలకు మార్గదర్శకురాలు, 19వ శతాబ్దంలో బెంగాల్‌లో మహిళా సాధికారత యొక్క ప్రారంభ దశను ప్రభావితం చేసింది. ఆమె రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ యొక్క అన్నయ్య, జోరాసాంకో ఠాగూర్ కుటుంబానికి చెందిన సత్యేంద్రనాథ్ ఠాగూర్‌ను వివాహం చేసుకుంది. బొంబాయిలో నివసిస్తున్నప్పుడు ఆమె ఎదుర్కొన్న గుజరాతీ, పార్సీ స్టైల్ డ్రెప్‌ల మూలకాలతో సాంప్రదాయ బెంగాలీ శైలి రెండింటి ఆధారంగా ఒక ప్రత్యేకమైన చీర, బ్రహ్మిక చీరను అభివృద్ధి చేయడంలో ఆమె నేడు ప్రసిద్ధి చెందింది.[1]
జీవితం తొలి దశలో[మార్చు]
బెంగాల్ ప్రెసిడెన్సీ ( బంగ్లాదేశ్ )లోని జెస్సోర్‌లోని నరేంద్రపూర్ గ్రామంలో జ్ఞానదానందిని తల్లిదండ్రులు అభయచరణ్ ముఖోపాధ్యాయ, నిస్తారిణి దేవి దంపతులకు జన్మించింది. అభయచరణ్, ఒక కులిన్ బ్రాహ్మణుడు, పిరాలి కుటుంబంలో వివాహం చేసుకోవడం ద్వారా కులాంతరంగా మారాడు, అతని తండ్రి ద్వారా వారసత్వం పొందలేదు. ప్రబలంగా ఉన్న ఆచారం ప్రకారం, జ్ఞానదానందిని ఏడు లేదా ఎనిమిది సంవత్సరాల వయస్సులో దేబేంద్రనాథ్ ఠాగూర్ రెండవ కుమారుడు సత్యేంద్రనాథ్‌తో 1857లో వివాహం చేసుకున్నారు [2] జెస్సోర్‌లోని ఆమె ఆహ్లాదకరమైన జీవితానికి భిన్నంగా, ఆమె జోరాసాంకోలోని ఠాగూర్ కుటుంబానికి చెందిన కఠినమైన పర్దా వెనుక పరిమితమైంది. [3] 1862లో, ఇండియన్ సివిల్ సర్వీస్ (ICS) కోసం తన ప్రొబేషనరీ శిక్షణను కొనసాగిస్తున్నప్పుడు, సత్యేంద్రనాథ్ జ్ఞానానందినిని ఇంగ్లాండ్‌లో తనతో చేరమని కోరాడు, అయినప్పటికీ అతని తండ్రి అంగీకరించలేదు. [4] ఈ సమయంలో, జ్ఞానదానందిని బావమరిది హేమేంద్రనాథ్ ఠాగూర్ ఆమె విద్యాభ్యాసం బాధ్యతలు స్వీకరించారు. ఆమె ప్రసిద్ధ బ్రహ్మ విద్యావేత్త అయోధ్యనాథ్ పక్రాషిచే క్లుప్తంగా శిక్షణ పొందింది. [5] 1864లో సత్యేంద్రనాథ్ ఇంగ్లండ్ నుండి సివిల్ సర్వీస్‌లో మొదటి భారతీయ సభ్యునిగా తిరిగి వచ్చిన తర్వాత, జ్ఞానానందిని తన భర్తతో కలిసి బొంబాయిలో నివసించడానికి వెళ్ళింది. [6]
బొంబాయి[మార్చు]
బొంబాయిలో ఉన్నప్పుడు, జ్ఞానానందిని యూరోపియన్ సర్కిల్‌లలో సాంఘికీకరించారు, పాక్షికంగా ఆంగ్ల ఆచారాలకు అనుగుణంగా ఉన్నారు. సామాజిక పాత్రలో ఈ మార్పు ఆమె తగిన దుస్తులు ధరించాల్సిన అవసరం ఉంది, దీని కోసం సాంప్రదాయ బెంగాలీ చీర ధరించడం చాలా అసహ్యంగా మారింది. [7] తన భర్తతో కలిసి గుజరాత్ పర్యటనలో, జ్ఞానదానందిని పార్సీ మహిళలు ధరించే చీరను మెరుగుపరిచారు. ఆమె ఎడమ భుజం మీద ఆంచల్ / పల్లును కట్టుకోవడంలో తనదైన శైలిని సృష్టించింది – పార్సీ శైలికి విరుద్ధంగా – తద్వారా మర్యాదలకు కుడి చేయి స్వేచ్ఛగా ఉంటుంది. [8] ఆమె తన నవల శైలిలో చీరను ధరించడానికి ఇతర మహిళలకు శిక్షణ ఇవ్వాలని మాసపత్రిక బామబోధిని పత్రికలో కూడా ప్రచారం చేసింది. కలకత్తాలో ఆమె మొదటి విద్యార్థులలో ఒకరైన శ్రీమతి సౌదామిని గుప్తా, బెహారీ లాల్ గుప్తా,ఐసిఎస్ భార్య. [9] కలకత్తాలోని బ్రహ్మికా చీర అనే పేరును పెంపొందించే బ్రాహ్మణ స్త్రీలలో ఈ శైలి త్వరలోనే ప్రజాదరణ పొందింది. [10] కలకత్తాలో ఉన్నప్పుడు, జ్ఞానానందిని, అగ్రవర్ణాల ఇంటి ఆచారాలను ఉల్లంఘిస్తూ, 1866లో వైస్రాయ్ లార్డ్ లారెన్స్ వేసిన క్రిస్మస్ పార్టీకి తన భర్తతో కలిసి వెళ్లింది. ఆహ్వానితులలో ఉన్న పాతూరియాఘాటాకు చెందిన ప్రసన్న కుమార్ ఠాగూర్ కూడా జ్ఞానదానందిని ధైర్యంతో తీవ్ర ఆగ్రహానికి గురయ్యారు, వైస్‌రెగల్ ప్యాలెస్ నుండి షాక్‌కు గురయ్యారు. [11] ఆమె మామ, దేబేంద్రనాథ్ ఠాగూర్ కూడా ఆమె స్వతంత్ర స్ఫూర్తిని పట్టించుకోలేదు. ఇది ఠాగూర్ ఇంటిలో చాలా అసమ్మతిని కలిగించిందని ఊహించబడింది. [12] జ్ఞానదానందిని 1868లో జొరాసాంకో నుండి బయలుదేరి పార్క్ స్ట్రీట్‌లోని దేబేంద్రనాథ్ నివాసానికి ప్రక్కనే ఉన్న ఒక భవనంలో ఒంటరిగా నివసించారు. ఇంత సాన్నిహిత్యం ఉన్నప్పటికీ, వారిద్దరూ ఎప్పుడూ పరస్పరం వ్యవహరించలేదు. [13] అయితే, ఈ సమయంలో ఆమె తన తమ్ముడు రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ పట్ల అభిమానాన్ని పెంచుకుంది, ఆమె తన పార్క్ స్ట్రీట్ హౌస్‌కి తరచుగా వచ్చేది. జ్ఞానదానందిని 1869లో తన భర్తతో కలిసి బొంబాయికి తిరిగి వచ్చింది. అదే సంవత్సరం పుట్టిన కొద్ది రోజుల్లోనే ఆమె తన మొదటి బిడ్డను కోల్పోయింది. [14] ఈ జంట పూనాలో నివసిస్తున్నప్పుడు ఆమె కుమారుడు సురేంద్రనాథ్ 1872లో జన్మించాడు, మరుసటి సంవత్సరం,ఆమె కుమార్తె ఇందిరా దేవి బీజాపూర్‌లో జన్మించింది. మరొక ధైర్యం లేని చర్యలో, జ్ఞానదానందిని ఒక ముస్లిం స్త్రీని తన పిల్లలకు తడి నర్సుగా నియమించింది. [15] ఆ రోజుల్లో సంపన్న హిందూ కుటుంబాలు తమ నవజాత శిశువులను తడి నర్సు లేదా పాలనా సంరక్షణకు వదిలివేయడం సర్వసాధారణం, కానీ ఎల్లప్పుడూ హిందువు [16] అయినప్పటికీ, జ్ఞానదానందిని తన పిల్లలను సేవకుల కస్టడీలో విడిచిపెట్టడం పట్ల ఆగ్రహం వ్యక్తం చేసింది-తరచుగా తన స్వంత భర్త కోరికలకు విరుద్ధంగా-అప్పటికే ఆమె మనస్సులో పరిణామం చెందడం ప్రారంభించిన ఒక అణు కుటుంబం యొక్క భావోద్వేగ రూపురేఖలు స్పష్టంగా కనిపిస్తాయి. [17] ఆమె మూడవ కుమారుడు కబీంద్రనాథ్ 1876(?)లో హైదరాబాద్‌లోని సింధ్‌లో కుటుంబం లో జన్మించాడు. [18]
ఇంగ్లాండ్[మార్చు]
1877లో జ్ఞానానందిని దేవి ఇంగ్లండ్‌కు బయలుదేరింది. [19] ఒక భారతీయ మహిళ సముద్రాలు దాటడం అంటే వినని తరుణంలో - నిండు గర్భిణి, ముగ్గురు పిల్లలతో, భర్త తోడు లేకుండా - ఆమె ధైర్యం సామాజిక సంచలనం సృష్టించింది. [20] ఆమెను లండన్‌లో ఆమె భర్త మేనమామ జ్ఞానేంద్రమోహన్ ఠాగూర్ స్వీకరించారు, అతను మొదటి ఆసియా బారిస్టర్, క్రైస్తవ మతానికి మారినప్పటికీ, షాక్‌లో పంచుకున్నాడు. [21] కెన్సింగ్‌టన్ గార్డెన్స్‌లోని జ్ఞానేంద్రమోహన్ ఠాగూర్ ఇంట్లో కొంతకాలం నివసించిన తర్వాత, జ్ఞానానందిని సస్సెక్స్‌లోని బ్రైటన్ సముద్రతీర పట్టణంలోని మదీనా విల్లాస్‌లోని ఇంటికి మారారు. అక్టోబర్ 1878లో తన ఫర్లాఫ్ ప్రారంభంతో సత్యేంద్రనాథ్ తన తమ్ముడు రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్‌తో కలిసి ఆమెతో కలిసి ఇంగ్లాండ్‌లో చేరాడు. [22] ఇంగ్లండ్‌లో ఆమె ప్రారంభ సంవత్సరం ఒక చనిపోయిన బిడ్డ పుట్టడం, ఆమె చిన్న కుమారుడు కబీంద్రనాథ్ మరణంతో శోకంతో గుర్తించబడింది. లండన్‌లోని కెన్సాల్ గ్రీన్ స్మశానవాటికలో ద్వారకానాథ్ ఠాగూర్ సమాధి పక్కనే కబీంద్రనాథ్‌ను ఖననం చేసేందుకు ఆమె ఏర్పాట్లు చేసింది. [23] అయినప్పటికీ, ఆమె, ఆమె పిల్లలు త్వరలోనే రవీంద్రనాథ్‌తో సన్నిహిత స్నేహాన్ని పెంచుకున్నారు. [24] ఆమె కుమార్తె ఇందిరా చివరికి రవీంద్రనాథ్‌కి జీవితకాల సన్నిహితురాలు అవుతుంది. సత్యేంద్రనాథ్ సెలవు పూర్తయిన తర్వాత, జ్ఞానానందిని తన పిల్లలతో కలకత్తాకు తిరిగి వెళ్లగా, అతను సూరత్‌లో ఒక పదవిని చేపట్టాడు.
కలకత్తా[మార్చు]
కలకత్తాలో జ్ఞానానందిని లోయర్ సర్క్యులర్ రోడ్‌లోని బంగ్లాలో నివాసం ఉండేవారు. అయినప్పటికీ, ఆమె కుమార్తె ఇందిర, మేనకోడలు సరళల జ్ఞాపకాల నుండి, జ్ఞానానందిని టాగోర్ యొక్క జొరాసంకో ఇంటితో తన అనుబంధాన్ని ఎన్నడూ వదులుకోలేదని మనకు తెలుసు. [25] [26] ఆమె రవీంద్రనాథ్ వివాహంలో చురుకైన పాత్ర పోషించింది, యువ వధువు మృణాళినికి కూడా మార్గదర్శకత్వం వహించింది. [27] కాలక్రమేణా, రవీంద్రనాథ్‌తో ఆమె సంబంధం అతని సృజనాత్మకత యొక్క డొమైన్‌లోకి ప్రవేశించింది. జ్ఞానదానందిని అతని నాటకాల ప్రదర్శనలో అతనికి సహాయం చేయడం ప్రారంభించాడు, తరచుగా ఇంటిలోని ఇతర స్త్రీలను పాల్గొనమని ప్రోత్సహిస్తుంది. అలా వచ్చాయి: వాల్మీకి-ప్రతిభ, కాలమృగయ, రాజా ఓ రాణి, మాయర్ ఖేలా, బిసర్జన్ . [28] ఇందిరా దేవి స్మృతి ద్వారా మనం కూడా నేర్చుకుంటాము, ఆమె ఉన్నత స్థానంలో ఉన్నప్పటికీ, జ్ఞానదానందిని ఆమె కాలపు కలకత్తా మెరుపులతో సాంఘికం చేసుకోలేదు. [29] కలకత్తా సమాజం జ్ఞానదానందిని పట్ల సానుకూలంగా లేదనే విషయం 1889 అక్టోబరు 1889 నాటి ప్రముఖ బెంగాలీ జర్నల్ బంగాబాసిలో వచ్చిన ఒక కథనం ద్వారా తెలుస్తుంది, రాజా ఓ రాణి నాటకంలో ఆమె నటించినందుకు ఆమెపై అపవాదు ఉంది. [30] హాస్యాస్పదంగా, ప్రదర్శన జరిగిన బిర్జితలావ్‌లోని ఠాగూర్ హౌస్‌ను ఈ రోజు రిట్జీ జెంటిల్‌మెన్ క్లబ్ ఆక్రమించింది. [31]
1884లో తన భార్య కాదంబరీ దేవిని కోల్పోయిన జ్యోతిరింద్రనాథ్ ఠాగూర్‌తో 1890లో జ్ఞానానందిని చేరింది. 1891లో, జ్ఞానానందిని దేవి తన మేనల్లుడు అబనీంద్రనాథ్ ఠాగూర్‌ను ఆ సమయంలో ప్రభుత్వ కళా కళాశాల ప్రిన్సిపాల్‌గా ఉన్న EB హావెల్‌కు పరిచయం చేసింది. ఈ ఇద్దరు కళాకారుల మధ్య సహకారం చివరికి బెంగాల్ స్కూల్ ఆఫ్ ఆర్ట్ అభివృద్ధికి దారి తీస్తుంది. [32] ఠాగూర్ కుటుంబంలో జ్ఞానదానందిని స్థానం గుర్తించడం కష్టం. ఒకవైపు, బ్రహ్మసమాజ్‌లో జరిగిన మాఘోత్సవ వేడుకలకు అధ్యక్షత వహించిన అతికొద్ది మంది మహిళల్లో ఆమె ఒకరు, మరోవైపు ఆమెకు విభేదాలు తెచ్చిన బ్రాహ్మణేతర కూచ్-బెహార్ రాజకుటుంబంతో వివాహాన్ని సమర్థించినట్లు తెలిసింది. మళ్ళీ, దేవేంద్రనాథ్ ఠాగూర్‌తో [33] [34] ఒకప్పుడు స్వతహాగా ఇంగ్లండ్ వెళ్లిన ఓ మహిళ తన కొడుకు సురేంద్రనాథ్ పై చదువుల కోసం ఇంగ్లండ్ వెళ్లనివ్వలేదు. ఆమె ప్రసూతి ఆందోళనలు ఉన్నప్పటికీ, సురేంద్రనాథ్ యొక్క అనేక తీవ్రమైన దుస్సాహసాలను ఆమె ఎప్పుడూ వ్యతిరేకించలేదు. ఆమె 1911లో కష్టతరమైన గర్భం కారణంగా రవీంద్రనాథ్ కుమార్తె మీరా దేవికి ఒంటరిగా పాలిచ్చే సమయంలో, 1921లో శాంతినికేతన్ ఆశ్రమం నుండి తన మనవడు సుబీరేంద్రనాథ్‌ను ఉపసంహరించుకునే విషయంలో ఆమె అతనితో విభేదించింది [35] అయినప్పటికీ, రవీంద్రనాథ్‌తో ఆమెకున్న సంబంధం ఆమె జీవితమంతా చెక్కుచెదరకుండా ఉంది. కూతురు ఇందిరాదేవి మాటల్లోనే.. ‘‘మా అమ్మకు ఉండేది ... కేంద్రీయత యొక్క నాణ్యత, ఆమె ఆతిథ్యం, హృదయపూర్వక స్వభావం కారణంగా ఆమె చుట్టూ ఉన్న వ్యక్తులను ఆకర్షించే శక్తి." [36]
1907లో, జ్ఞానదానందిని, సత్యేంద్రనాథ్ రాంచీలోని మొరబడి హిల్‌లో ఉన్న జ్యోతిరింద్రనాథ్ ఠాగూర్‌ని ఆయన ఇంట్లో సందర్శించారు, 1911 నుండి అక్కడ శాశ్వతంగా నివసించడం ప్రారంభించారు [37] ఆమె 1941లో మరణించింది.
సాహిత్య విజయాలు[మార్చు]
ఠాగూర్ కుటుంబ మహిళల్లో, స్వర్ణకుమారి దేవి తర్వాత, జ్ఞానానందిని కుటుంబం యొక్క గొప్ప సాహిత్య వాతావరణంలో చాలా చురుకుగా పాల్గొన్నారు. 1880లో ఇంగ్లాండ్ నుండి తిరిగి వచ్చిన తర్వాత, జ్ఞానానందిని బెంగాలీ జర్నల్ భారతిలో వ్యాసాలు రాయడం ప్రారంభించింది. ఆమె నైపుణ్యం త్వరలోనే మేధావులచే గమనించబడింది. [38] 1881లో - భారత జాతీయ కాంగ్రెస్ స్థాపనకు నాలుగు సంవత్సరాల ముందు - జ్ఞానానందిని ఇంగ్రజ్నిందా ఓ దేశానురాగ్ ( బ్రిటీష్, దేశభక్తిపై విమర్శలు ) శీర్షికన ఒక కథనాన్ని ప్రచురించారు, దీనిలో మారుమూల జిల్లాలో శాఖలను కలిగి ఉండే దేశవ్యాప్త సంస్థను స్థాపించాలని ఆమె పిలుపునిచ్చారు. పట్టణాలు. ఆమె "బ్రిటీష్ వారు మాకు అందించిన ప్రతి ప్రయోజనం జాతీయ విముక్తి యొక్క మా మిషన్‌కు దెబ్బ" అని వాదించారు. [39] 1885లో జ్ఞానానందిని దేవి బెంగాలీలో బాలక్ అనే మొదటి పిల్లల సాహిత్య పత్రికను స్థాపించారు. రవీంద్రనాథ్ బాలక్‌కి అనేక చిన్న కథలు, కవితలు, నాటకాలను అందించారు. [40] ఆమె పిల్లల కోసం రెండు నాటకాలు రాసింది - తక్దుమదుం, సాత్ భాయ్ చంపా - రెండూ సాహిత్య వర్గాలలో బాగా ప్రశంసించబడ్డాయి. [41] ఎన్నో సాహిత్య విజయాలు సాధించినా జ్ఞానదానందినీ దేవి ఆత్మకథ రాయలేదు. అయితే, ఆమె మరణానికి కొన్ని సంవత్సరాల ముందు, పులిన్బిహారి సేన్ జ్ఞాపకాల సమితిని వ్రాయమని ఆమెను ఒప్పించాడు, అది తరువాత స్మృతికథ ఓ పురాణగా ప్రచురించబడింది. [42]
మూలాలు[మార్చు]
- ↑ https://www.thedailystar.net/entertainment/theatre-arts/news/how-jnanadanandini-devi-taught-bengali-working-women-wear-the-sari-3063766
- ↑ Sengupta, p. 74
- ↑ Devi, Jnanadanandini (2012). Puratani [Memoirs] (in Bengali). Ananda Publishers. p. 17. ISBN 978-93-5040-066-1.
- ↑ Sengupta, p. 75
- ↑ Deb, p. 18
- ↑ Bandyopadhyay, Hiranmay (1966). Thakurbarir Katha ঠাকুরবাড়ির কথা (in Bengali). Sishu Sahitya Samsad. pp. 98–104. ISBN 81-7476-355-4.
- ↑ Sandhu, Arti (2014). Indian Fashion: Tradition, Innovation, Style. Bloomsbury. p. 33. ISBN 978-1-4725-9084-8.
- ↑ Banerjee, Mukulika; Miller, Daniel (2008). The Sari. Bloomsbury. p. 254. ISBN 978-1-84788-314-8.
- ↑ Chaudhurani, Indiradevi. Das, Anathnath (ed.). Smritisamput (in Bengali). Viswabharati. p. 265.
- ↑ "Jnanadanandini Devi". bdlinks. Archived from the original on 24 July 2015. Retrieved 24 July 2015.
- ↑ Deb, p. 21
- ↑ Pal, Prasanta Kumar (2006). Rabijibani (in Bengali). Vol. 1. Ananda Publishers. pp. 48–49. ISBN 978-81-7215-274-1.
- ↑ Sengupta, p. 284
- ↑ Sengupta, p. 75
- ↑ Devi, p. 31
- ↑ Chaudhurani, Saraladevi (1975). Jibaner Jharapata, Dey's Publishing, p. 13
- ↑ Devi, p. 31
- ↑ Devi, p. 32
- ↑ Sengupta, p. 76
- ↑ Indira Devi, p. 82
- ↑ Deb, p. 21
- ↑ Anathnath Das, p. 38
- ↑ Devi, p. 34
- ↑ Tagore, Rabindranath. Europe-Prabasir Patra (Letter 6). Visva-Bharati, 1935
- ↑ Sarala Devi Chaudhurani, p. 55
- ↑ Indira Devi Chaudhurani, Prabasi, February 1942
- ↑ Sengupta, p. 76
- ↑ Upendranath Bhattacharjee, Rabindra-Natya-Parikrama, Orient Book Company (2008) p. 37. ISBN 978-81-89801-01-4
- ↑ Indira Devi Chaudhurani, Prabasi, February 1942
- ↑ Sengupta, p. 77
- ↑ Chakraborty, Ajanta (28 December 2014). "Researchers trace 57 addresses of Tagore". The Times of India. Bennett, Coleman & Co.
- ↑ Sengupta, p. 77
- ↑ Deb, p. 188
- ↑ Deb, p. 142
- ↑ Sengupta, p 77
- ↑ Indira Devi Cahudhurani, Uncle Rabindranath in Dr. D Radhakrishnan (ed), Rabindranath Tagore: A Centenary Volume, 1861–1961, Sahitya Academy (1961) pp. 5–6. ISBN 81-7201-332-9
- ↑ Sengupta, p. 286
- ↑ Sengupta, p. 76
- ↑ Indira Devi Chaudhurani, p. 39
- ↑ Sibaji Bandyopadhyay, Gopal-Rakhal Dvandasamas: Upanibesbad O Bangla Sishusahitya, Karigar (2013) p. 166. ISBN 978-93-81640-34-0
- ↑ Indira Devi Chaudhurani, p. 40
- ↑ Indira Devi Chaudhurani, p. 39