తమిళ నాడు జానపద నృత్యాలు
నృత్యం లేదా నాదగం తమిళనాడు సంస్కృతిలో అంతర్భాగంగా ఉంది, దీని మూలం తేరుకూతు అనే పురాతన నృత్య-నాటకం నుండి వచ్చింది. తమిళనాడు యొక్క సాంప్రదాయ జానపద నృత్యాలు అనేక వ్యక్తిగత, సమూహ రూపాలను కలిగి ఉన్నాయి, వాటిలో కొన్ని ఇప్పుడు వారి వారసత్వం కోసం మాత్రమే కాకుండా వారి వినోదం కోసం కూడా అభ్యసించబడుతున్నాయి. తమిళనాడు గిరిజన నృత్యాలలో తోలుబొమ్మల ప్రదర్శన నుండి పోయిక్కల్ కుతిరై అట్టం వరకు నృత్యాలు ఉంటాయి. అభ్యసించే అనేక నృత్య రూపాలు ప్రేక్షకులను అలరించడానికి లేదా దేవతకు నివాళులర్పించడానికి ఉద్దేశించిన కథ చుట్టూ అల్లినవి. తమిళనాడులో అనేక నృత్యాల కోసం నృత్యకారులు జంతువుల దుస్తులను ధరిస్తారు, ఇది ప్రకృతి, దేవతల మధ్య బలమైన సంబంధాన్ని చూపుతుంది. వారు మయిల్ అట్టం కోసం నెమలిలాగా, పోయిక్కల్ కుత్తిరై ప్రదర్శనలో గుర్రంలాగా, కాళై అట్టంలో ఎద్దులాగా, పాంపు అట్టంలో పాములాగా, కరాడి అట్టంలో ఎలుగుబంటిలాగా దుస్తులు ధరిస్తారు.[1]తమిళనాడు దాని గొప్ప వినోద కళకు ప్రసిద్ధి చెందింది. రాష్ట్రం ఆహారం, దేవాలయాలు, వాస్తుశిల్పం, కర్ణాటక సంగీతం, నృత్య రూపాలకు కూడా ప్రసిద్ధి చెందింది. అనేక రకాల ఒక్కరే చేయు లేదా సామూహికజట్టుగా చేయు నృత్యాలు ఇక్కడ ప్రదర్శించబడతాయి.
తమిళనాడులో ప్రసిద్ధి చెందిన కొన్ని జానపద నృత్యాల జాబితా
[మార్చు]- 1. భరతనాట్యం
- 2. బాంబర్ నృత్యం
- 3. కరగట్టం
- 4. కావడి ఆట్టం
- 5. దేవరాట్టం
- 6. కోలాట్టం లేదా కాజి ఆటం
- 7. కజై కోతు
- 8. మయిల్ ఆటం లేదా నెమలి నృత్యం
- 9. ఒట్టన్ కూత్తు
- 10. పాంపు అట్టం లేదా స్నేక్ నృత్యం
- 11. పొయిక్కల్ కుత్తిరై ఆట్టం లేదా కృత్రిమ గుర్రపు నృత్యం
- 12. పులియట్టం లేదా టైగర్ నృత్యం
- 13. షట్టం నృత్యం
- 14. కూతు
- 15.బొమ్మలాట్టం
- 16.నొంది నాటకం
1. భరతనాట్యం
[మార్చు]
భరతనాట్యం తమిళనాడు జానపద నృత్యం, దీనిని ప్రధానంగా మహిళలు ప్రదర్శిస్తారు. ఇది భారతదేశపు పురాతన నృత్య రూపంగా పరిగణించబడుతుంది, శాస్త్రీయ నృత్యం యొక్క అన్ని ఇతర శైలులకు తల్లిగా కూడా పరిగణించబడుతుంది. ఈ పదంలో భావ, రాగ, తాళ, నాట్యాలు ఉన్నాయి, వీటిని కలిపి భరతనాట్యం చేస్తుంది. ఈ సాంస్కృతికంగా పాతుకుపోయిన నృత్య రూపం తమిళనాడులోని తంజోర్ జిల్లా నుండి ఉద్భవించింది.మొదటశివుని పూజించడానికి హిందూ దేవాలయాలలో ప్రదర్శించబడిం ది. ఈ నృత్యం చేతి సంజ్ఞలు, పాదవిన్యాసం, ముఖ కవళికలపై దృష్టి పెడుతుంది. ఈ నృత్యంలో ప్రధానంగా మహిళా నృత్యకారులు ఉంటారు కాబట్టి, వారి వస్త్రధారణ తమిళ పెళ్లి దుస్తులను పోలి ఉంటుంది. మెరిసే బంగారు అంచుజరీ కలిగిన అందమైన చీరను వారు ధరిస్తారు. దీనితో పాటు, ఆభరణాలు కూడా వారు ధరిస్తారు, ఇది వారి రూపాన్ని మరింత శోభాయమానంగా అద్భుతమయంగా చేస్తుంది. [2]భరతనాట్యం దక్షిణ భారతదేశంలోని తమిళనాడు నృత్యం. ఇది పురాణ పూజారి భరతుడు రచించిన నాటక రంగానికి సంబంధించిన పురాతన గ్రంథమైన నాట్యశాస్త్రం నుండి దాని మూలాలను గుర్తించింది. నిజానికి మహిళలకు ఆలయ నృత్యం, భరతనాట్యం తరచుగా హిందూ మతపరమైన కథలు, భక్తిని వ్యక్తీకరించడానికి ఉపయో గిస్తారు. ఇది 20వ శతాబ్దం వరకు బహిరంగ వేదికలపై సాధారణంగా కనిపించలేదు. నృత్య కదలికలు వంగిన కాళ్ళ ద్వారా వర్గీకరించబడతాయి, అయితే పాదాలు లయను కలిగి ఉంటాయి. చేతులు ఒక కథను చెప్పడానికి ముద్రల శ్రేణిలో లేదా సింబాలిక్ చేతి సంజ్ఞలలో ఉపయోగిస్తారు.[3]భరతనాట్యం పదం రెండు సంస్కృత పదాలను కలపడం ద్వారా ఉద్భవించింది: 'నాట్యం' అంటే నృత్యం, 'భరత' ఇది 'భ' భావ/భావాలు, 'రా' రాగం/శ్రావ్యత,, 'త' తాళం/లయ కలిగిన జ్ఞాపిక. ఈ విధంగా భరతనాట్యం అనే పదానికి భావ, రాగం, తాళాలను వ్యక్తీకరించే నృత్యం అని అర్థం.[4]భారతదేశంలోని అన్ని శాస్త్రీయ నృత్య రూపాలలో పురాతనమైనది, భరతనాట్యాన్ని ఐదవ వేదంగా కూడా పిలుస్తారు. ప్రాచీన కాలంలో, తమిళనాడులోని దేవాలయాలలో దేవదాసీలు దీనిని 'దాసియాట్టం'గా నిర్వహించేవారు. భారతదేశంలోని భరత నాట్యం నృత్య భంగిమలు హిందూ దేవాలయాలలోని పురాతన శిల్పాలకు ప్రేరణగా పనిచేశాయి. గ్రంథాలలో చిత్రీకరించబడిన ఖగోళ నృత్యకారుల భంగిమలకు భూమిపై భరతనాట్య ముద్రలు అని పేరు పెట్టారు. భక్తి యొక్క ఆత్మ భరతనాట్యంలో లోతుగా పాతుకుపోయింది, ఇందులో ప్రధానంగా పౌరాణిక కథలు ఉన్నాయి. [5]తమిళ సాహిత్యంలోని ఐదు గొప్ప ఇతిహాసాలలో ఒకటైన 'సిలప్పటికారం' ~ 2వ శతాబ్దం ఈ నృత్య రూపానికి ప్రత్యక్ష సూచనను కలిగి ఉంది. 6 నుండి 9వ శతాబ్దాల మధ్య కాలానికి చెందిన శిల్పాలతో అలంకరించబడిన కాంచీపురంలోని శివాలయం మొదటి సహస్రాబ్ది మధ్యలో ఈ నృత్య రూపాన్ని అభివృద్ధి చేసింది. అనేక పురాతన హిందూ దేవాలయాలు భరతనాట్య నృత్య భంగిమలలో శివుని శిల్పాలతో అలంకరించబడ్డాయి. 12వ శతాబ్దానికి చెందిన తమిళనాడులోని చిదంబరంలోని తిల్లై నటరాజ ఆలయం యొక్క తూర్పు గోపురం, శివునికి అంకితం చేయబడింది, ఇది 108 భరతనాట్యం యొక్క భంగిమలను వర్ణించే శిల్పాలను కలిగి ఉంది, వీటిని 'నాట్య శాస్త్రం'లో కరణాలుగా సూచిస్తారు, ఇవి చిన్న దీర్ఘచతురస్రాకార పలకలలో సంక్లిష్టంగా చెక్కబడ్డాయి. 7వ శతాబ్దానికి చెందిన కర్నాటకలోని బాదామి గుహ దేవాలయాలలోని 1వ గుహలో మరొక ప్రముఖ శిల్పం చూడవచ్చు, ఇక్కడ 5 అడుగుల ఎత్తైన శివుని శిల్పం తాండవ నృత్యం చేస్తున్న నటరాజుగా చిత్రీకరించబడింది. శివ శిల్పం యొక్క 18 చేతులు భరతనాట్యంలో భాగమైన ముద్రలు లేదా చేతి సంజ్ఞలను వ్యక్తపరుస్తాయి.[6]
2.బాంబర్ నృత్యం
[మార్చు]ఇది శ్రీకృష్ణుడిని పూజించేందుకు ఆలయంలో ప్రదర్శించబడే తమిళనాడు నృత్య రూపం. ఇది ప్రధానంగా శ్రీ రామ నవమి, గోకులాష్టమి సమయంలో దీపం చుట్టూ నిర్వహిస్తారు. [2] బాంబర్ నృత్యం తమిళనాడులో ఉద్భవించింది, ఇది జానపద నృత్యంలో ఒక ప్రసిద్ధ రూపం. ఇది భక్తితో కూడిన నృత్యం, రామనవమి సందర్భంగా దేవాలయాలలో ప్రదర్శించబడుతుంది. ఇది దీపం చుట్టూ ప్రదర్శించబడుతుంది, డ్రమ్స్, కుర్చీ, సంగీత వాయిద్యంతో ఉంటుంది. [7]
3.కరగట్టంనృత్యం
[మార్చు]
ఇది తమిళనాడు సంప్రదాయ నృత్యం, ఇందులో నర్తకి తలపై లోహంతో చేసిన కుండలు లేదా మట్టి ముద్దసమతూలన బ్యాలెన్సింగ్ ఉంటుంది. ఈ నృత్యం అమ్మాన్ దేవతను ఆరాధించడం కోసం చేస్తారు. [2]కరకట్టం తమిళనాడులోని ఈ పురాతన జానపద నృత్యం ద్వారా వర్ష దేవత మరియమ్మన్ ప్రశంసించబడింది. ఈ నృత్యం యొక్క ఆట్టా కరకం రూపం నృత్యకారుల తలలపై కుండలను అలంకరించుకుంటారు శక్తి కరకం మతపరమైన సమర్పణగా ప్రదర్శించబడుతుంది.[1] కరకట్టం దాని మూలాలను ప్రాచీన తమిళనాడులో కనుగొంది, 2,000 సంవత్సరాల క్రితం సంగం శకం నాటి సాహిత్య రచనలలో కనిపించే నృత్య రూపానికి సంబంధించిన సూచనలతో. "కరకట్టం" అనే పదం తమిళ పదాలైన "కరు" అంటే "మట్టి", "కట్టం" అంటే "కుండ" నుండి వచ్చింది. సంక్లిష్టమైన పాద విన్యాసము, కదలికలను అమలు చేస్తున్నప్పుడు తలపై నీటితో నిండిన కుండ లేదా 'కుడం'ను బ్యాలెన్స్ చేయడం నృత్య రూపంలో ఉంటుంది.సాంప్రదాయకంగా, తమిళ మాసం అయిన ఆది జూలై-ఆగస్టులో గ్రామస్థులు కరకట్టం ప్రదర్శించారు, ఈ ప్రాంతం రుతుపవనాల రాక కోసం ఆసక్తిగా ఎదురుచూస్తుంది. మారియమ్మన్, తమిళనాడులోని ప్రముఖ దేవతవర్ష దేవత, నృత్యం ద్వారా సంతోషించి, భూమిని సమృద్ధిగా వర్షాలు కురిపిస్తుందని నమ్ముతారు. ఈ నృత్యం ఇతర పండుగలు, సందర్భాలలో వినోదం, మతపరమైన భక్తిగా ప్రదర్శించబడుతుంది.
'పరై' అని పిలువబడే లయబద్ధమైన డ్రమ్ వాయిద్యంతో కూడిన కరకట్టం దాని సజీవమైన, శక్తివంతమైన కదలికల ద్వారా వర్గీకరించబడుతుంది. నర్తకులు లు క్లిష్టమైన పాదవిన్యాసాలల్తో, దూకడం, తిరుగుటలను చేస్తున్నప్పుడు వారి తలపై నీటితో నిండిన కుండలను నైపుణ్యంగా సమతుల్యం చేస్తారు. నృత్యంలో తరచుగా మానవ పిరమిడ్‌లను ఏర్పరచడం, స్టిల్ట్‌లపై బ్యాలెన్స్ చేయడం వంటి విన్యాస కదలికలు ఉంటాయి, ప్రదర్శనకు మంత్రముగ్ధులను చేసే అంశం జోడించబడుతుంది. నృత్యకారులు రంగురంగుల సాంప్రదాయ దుస్తులలో తమను తాము అలంకరించుకుంటారు, మహిళలు క్లిష్టమైన ఎంబ్రాయిడరీ, నగలతో అలంకరించబడిన శక్తివంతమైన చీరలను ధరిస్తారు. పురుషులు సాధారణంగా అలంకరించబడిన నడుము పట్టీలువడ్డాణం, తలపాగాలతో జత చేసిన ధోతీలు లేదా లుంగీలను ధరిస్తారు. ప్రదర్శకుల దుస్తులు తరచుగా నెమలి ఈకలతో అలంకరించబడి ఉంటాయి, ఇది వర్ష దేవతతో అనుబంధాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది, సంతానోత్పత్తి, సమృద్ధిని సూచిస్తుంది.కరకట్టం నృత్యాలు తరచూ వివిధ పౌరాణిక, జానపద కథలను వర్ణిస్తాయి, చెడుపై మంచి సాధించిన విజయాన్ని జరుపుకుంటాయి లేదా ప్రేమ, భక్తి కథలను వివరిస్తాయి. ప్రదర్శకులు ఈ కథలకు జీవం పోయడానికి వ్యక్తీకరణ ముఖ కవళికలు, చేతి సంజ్ఞలను ఉపయోగిస్తారు, వారి కథన సామర్ధ్యాలతో ప్రేక్షకులను ఆకర్షిస్తారు.ఈ నృత్యం వ్యవసాయ జీవనశైలిని, తమిళనాడు ప్రజలకు భూమికి మధ్య ఉన్న లోతైన అనుబంధాన్ని కూడా ప్రతిబింబిస్తుంది. సమృద్ధిగా పండిన పంటకు కృతజ్ఞతలు తెలియజేయడానికి, భవిష్యత్ శ్రేయస్సు కోసం వాన దేవత యొక్క ఆశీర్వాదాలను పొందేందుకు ఇది ఒక మార్గంగా ఉపయోగపడు తుంది. కరకట్టం ఒక సంఘటిత శక్తిగా పనిచేస్తుంది, సంఘం యొక్క భావాన్ని పెంపొందిస్తుంది, ప్రాంతం యొక్క సాంస్కృతిక వారసత్వాన్ని కాపాడుతుంది.కాలం గడిచినా, కరకట్టం తమిళనాడు యొక్క సాంస్కృతిక ఫాబ్రిక్‌లో అంతర్భాగంగా అభివృద్ధి చెందుతూనే ఉంది. సాంస్కృతిక సంస్థలు, పండుగలు, ప్రభుత్వ సహకారం ద్వారా ఈ పురాతన నృత్య రూపాన్ని రక్షించడానికి, ప్రోత్సహించడానికి ప్రయత్నాలు జరిరుగుతున్నాయి.[8]
4.కావడి ఆట్టం నృత్యం
[మార్చు]
ఇది పురుషులు ప్రదర్శించే నృత్య రూపం. ఈ నృత్యంలో తీర్థయాత్రలో కావడి భారము మోయడం ఉంటుంది . కావడిలో వివిధ రకాలు ఉన్నాయి, అత్యంత సాధారణమైనది పాల కుండ. కొంతమంది పురుషులు తమ బుగ్గలు, నాలుకను వెల్ స్కేవర్‌లతో కుట్టవచ్చు.కొన్ని కావడి చాలా విస్తృతంగా, బరువుగా ఉంటాయి. మురుగన్ ఆరాధనలో ఈ నృత్య రూపకాన్ని ప్రదర్శించారు. [2] కావడి అట్టం పురుషులు మాత్రమే ప్రదర్శించే ఈ నృత్యంలో పురసాయి లేదా టేకు చెక్క స్తంభానికి పాలు లేదా కొబ్బరి నీళ్లను ఇరువైపులా అమర్చడం జరుగుతుంది. ఇది మురుగన్‌ను ఆరాధించే మతపరమైన నృత్యం.[1] కావడి అట్టం నృత్యం యొక్క మూలం ఇడుంబన్ పురాణం ఆధారంగా రూపొందించబడింది. ఒకసారి శివుడు అగస్తియార్‌కు శివగిరి, శక్తిగిరి అనే రెండు కొండలను అప్పగించాడు. వాటిని దక్షిణ భారతదేశంలో ఉంచమని కోరాడు. ఋషి అగస్తియార్ తన శిష్యుడైన అసురుడు దెయ్యం అయిన ఇడుంబన్‌ను పనిని పూర్తి చేయమని అడిగాడు.ఇడుంబన్ రెండు పర్వతాలను తన భుజాలపై వేసుకుని దక్షిణం వైపు ప్రయాణం ప్రారంభించాడు. అతను తన ప్రయాణాన్ని పునఃప్రారంభించే ముందు విశ్రాంతి తీసుకోవడానికి ఒక అందమైన సరస్సు వద్ద ఆగిపోవాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. విశ్రాంతి తీసుకున్న తర్వాత అతను మళ్లీ పర్వతాలను ఎత్తడానికి ప్రయత్నించాడు కానీ అలా చేయడంలో విఫలమయ్యాడు. అతను పర్వతాల మీద విశ్రాంతి తీసుకుంటున్న పిల్లవాడిని చూసి పిల్లవాడిని దూరంగా వెళ్ళమని అడిగాడు. చిన్నారి అందుకు నిరాకరించడంతో ఇడుంబన్‌కు కోపం వచ్చింది. బిడ్డతో ద్వంద్వ పోరాటం చేయాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. కానీ అతని ఆశ్చర్యానికి, ద్వంద్వ పోరాటం అతని ఓటమితో ముగిసింది.అది సాధారణ బిడ్డ కాదని, మురుగన్ దేవుడేనని గ్రహించాడు. తరువాత, ఇడుంబన్ విముక్తి కోసం భగవంతుడిని కోరాడు. మురుగన్ అతనిని తన కొండ పక్కన నివసించేలా చేసాడు, ఎవరైనా మురుగన్ మందిరాన్ని సందర్శించాలనుకుంటే మొదట తన మందిరాన్ని సందర్శించే గౌరవాన్ని అతనికి ఇచ్చాడు.మురుగన్ ఆలయాన్ని సందర్శించే భక్తులు ఎల్లప్పుడూ ఇడుంబన్ సరస్సును సందర్శిస్తారు. వారు పైకి వెళ్ళే సమయంలో కావడి అట్టం చేస్తారు. వారు ఇడుంబన్ సరస్సు పక్కన విశ్రాంతి తీసుకుంటారు, ఇడుంబన్ మందిరంలోకి ప్రవేశించే ముందు సరస్సులో స్నానం చేస్తారు. [9]
5.దేవరాట్టం
[మార్చు]తమిళ రాజులు, వారి సైన్యం యుద్ధం నుండి విజయం సాధించి తిరిగి వచ్చిన తర్వాత ఈ నృత్య రూపాన్ని అందించారు. నర్తకుల చేతిలో రుమాలు పట్టుకుని ఊపడంతోపాటు ప్రముఖనాయకవ్యక్తి వేసిన పాదవిన్యాసం,కదలికలను అనుసరిస్తారు. వరుసలో ఉన్నవ్యక్తి నకిలీ గడ్డం, ముసుగు ధరిస్తాడు. ప్రస్తుతం,ఈ నృత్య రూపంలో గీతిక సంగీతం లేదా పాట లేదు, ఇది ఉరుమి మేళం, డప్పు మేళం, వేణువు యొక్కవాద్యాలపై మాత్రమే నృత్యం చేయబడుతుంది.ఈ నృత్యం ఇప్పుడు పండుగలు, సామాజిక సందర్భాలలో ప్రదర్శించబడుతుంది [2] చరిత్రకారుడు థర్స్టన్ ప్రకారం. , 16వ శతాబ్దంలో సామ్రాజ్యం పతనం తర్వాత ముస్లిం ఆక్రమణదారులకు భయపడి అనేక సంఘాలు విజయనగర సామ్రాజ్యం కర్ణాటక, ఆంధ్రప్రదేశ్, తెలంగాణ భాగాలు నుండి మధురై, పరిసర ప్రాంతాలకు వలస వచ్చారు. నాయకులు, శక్తివంతమైన తెలుగు సామ్రాజ్యం విజయనగర గవర్నర్లు అప్పుడు తమిళ దేశాన్ని పాలించారు. అటువంటి సంఘం కంబాల నాయకర్ సంఘం. వారు సాధారణంగా పచ్చిక ప్రాంతాలలో నివసించేవారు, వారి జీవనోపాధి కోసం వేట, పశువుల పెంపకం, జోస్యం చెప్పేవారు. సమాజంలో 9 ఉపకులాలు ఉన్నాయి, వారందరూ సక్కదేవి లేదా జక్కమ్మ దేవతను పూజిస్తారు. ఈ వ్యక్తులు వారి కమ్యూనిటీలో మాత్రమే ఆచరించే దేశీయ సాంస్కృతిక పద్ధతులు, ఆచారాలను కలిగి ఉన్నారు. దేవరత్తం తమిళనాడులోని ఒక అందమైన జానపద కళారూపం, దీనిని దేవాస్ దేవతలు యొక్క ఖగోళ నృత్యంగా కూడా పిలుస్తారు, ఇది కంబళ నాయకర్ల యొక్క దేశీయ నృత్య రూపం. ప్రసవం, యుక్తవయస్సు, వివాహం, మరణం వంటి వారి వివిధ మతపరమైన, జీవిత-సంఘటనల కోసం ఇది నిర్వహించబడుతుంది. ఇది సంఘంలో అంతర్భాగంగా ఉండేది. దేవరాట్టంలో వేట లేదా యుద్ధ కళల కోసం శరీరాన్ని వదులుకునే నిర్దిష్ట నృత్య కదలికలు కూడా ఉన్నాయి.పురుషులు, స్త్రీలు, పిల్లలు తమ చీలమండలపై తీగలతో కూడిన ఇత్తడి గంటలు లేదా సాలంగై ధరించి, దేవ దుందుభి యొక్క వివిధ రాగాలకు నృత్యం చేస్తారు. జక్కమ్మ ఆరాధన సమయంలో తప్ప దేవరాట్టం ప్రదర్శన సమయంలో పురుషులు సాధారణంగా తలపాగాలు, చొక్కాలు ధరిస్తారు. కొన్నిసార్లు వారు నటన సమయంలో రాజు, యోధుడు, దేవుడు మొదలైన దుస్తులను కూడా ధరిస్తారు. కాలక్రమేణా, కమబాల నాయకర్లు మరియమ్మన్, విష్ణువు వంటి దేవుళ్ళను పూజించడం ప్రారంభించారు. ఆలయ ఉత్సవాల్లో ముఖ్యంగా వైష్ణవ ఆలయాల్లో జరిగే ఉత్సవాల్లో దేవరాట్టం చేయడం ఇప్పుడు ఆనవాయితీగా మారింది. [10]
6.కోలాట్టం లేదా కాజీ ఆట్టం
[మార్చు]
మూలం కోలాట్టం "కోల్" నుండి ఉద్భవించింది, అంటే కర్ర. నృత్య సమయంలో, ఈ కోల్‌లు ఒకదానితో ఒకటి కొట్టబడతాయితెలుగులో కోలాటం నృత్యం.లయబద్ధమైన కదలికలు చేయబడతాయి. ఈ నృత్యం పాటలు, సంగీతం, లయబద్ద కదలికల కలయిక వుంటుంది. నృత్య నేపధ్యం ఏమిటనగా బసవాసురుడు అనే రాక్షసుడు తన దుష్ట శక్తుల వల్ల తప్పడు మార్గంలో జీవిస్తుంటాడు. అమ్మాయిల బృందం ఈ రక్కసుడితో కోలాటం ఆడాలని నిర్ణయించుకుంటుంది. అతను వారితో కలిసి నాట్యం చేసి చాలా ఆనందం పొందుతాడు, అతనిలో మానసిక పరివర్తన కలిగి అతను తన చెడు వర్తనలన్నింటినీ వదులుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. పండుగలు, వివాహాల సమయంలో దీనిని సమూహంగా ప్రదర్శిస్తారు.[2]కోలాట్టం ఈ నృత్యాన్ని స్త్రీలు రెండు కర్రలను పట్టుకుని, లయబద్ధమైన ధ్వని చేయడానికి వాటిని కొడతారు. పిన్నాల్ కోలాట్టంలో తాడులను ఉపయోగించి లేస్ నమూనాలను తయారు చేస్తారు. ఇది పది రోజుల పాటు దీపావళి సాంస్కృతిక సెలవుల్లో ప్రదర్శించబడుతుంది. [1] ఈ బృందంలో 8 నుండి 40 మంది డ్యాన్సర్లు ఉంటారు. నృత్యకారులు ప్రతి చేతిలో రెండు కర్రలను పట్టుకుని, లయబద్ధమైన నేపథ్యాన్ని తీసుకురావడానికి వాటిని కొట్టారు. కర్రల వాడకం కారణంగా, ఈ నృత్యాన్ని "స్టిక్ నృత్యం" అని కూడా పిలుస్తారు. పిన్నాల్ కోలాట్టంఅనే నృత్యం లో కర్రలకు బదులుగా తాళ్లను ఉపయోగించే ఈ నృత్యం యొక్క మరో రూపం. ఈ తాడుల యొక్క ఒక చివర స్త్రీ చేతిలో ఉంచబడుతుంది, మరొకటి పొడవైన స్తంభానికి కట్టబడి ఉంటుంది. తరువాత, ప్రణాళికాబద్ధమైన దశలతో, మహిళలు ఒకరినొకరు దాటవేస్తారు, తాడులలో క్లిష్టమైన లేస్-వంటి నమూనాలను ఏర్పరుస్తారు. ఆ తర్వాత మళ్లీ నృత్యం స్టెప్స్‌ని రివర్స్ చేస్తూ లేస్‌ని నేస్తారు. రకరకాల రంగుల తాళ్లతో ఈ నృత్యం కళ్లకు చాలా ఆకర్షణీయంగా ఉంటుంది. ఈ నృత్యం దీపావళి తర్వాత అమావాసి లేదా అమావాస్య రాత్రితో ప్రారంభించి పది రోజుల పాటు ప్రదర్శించబడుతుంది.[11]
7.కజై కోతు నృత్యం
[మార్చు]ఇది సాము,గారడీ ప్రదర్శన కలిగి ఉన్న ఆధునిక-రోజు వినోద ఆటను పోలి ఉంటుంది. దీన్ని చేసే వ్యక్తులు ఒక ప్రదేశం నుండి మరొక ప్రాంతానికి ప్రయాణించిసంచార జీవనం తమ జీవనోపాధి పొందుతున్నారు. వారు తమ ముఖానికి అందమైన అలంకరణ వేసి తమ కళను ప్రదర్శిస్తారు. సాము గారడీ యొక్క ఈ కళ ఆర్యులచే ప్రావీణ్యం పొందింది.[2]కజై కోతు అనేది దక్షిణ భారతదేశంలోని తమిళనాడు రాష్ట్రంలోని ప్రసిద్ధ జానపద నృత్య రూపం.ఆర్యులు వారి జీవన విధానాన్ని, వారి ఆలోచనలను, వారి గొప్ప సాంస్కృతిక వారసత్వాన్ని తమతో పాటు తెచ్చుకున్నారు. కజై కోతు అనేది ఆర్యులచే ప్రత్యేకించబడిన ఇందులో ఒక భాగం మాత్రమే. కజై కోతులో అపారమైన పరిధి, వివిధ రకాల మానవ ప్రదర్శనలు ఉన్నాయి. సాధారణ చర్యలలో టైట్‌రోప్ వాకింగ్, కళాత్మక బ్యాలెన్సింగ్ గారడీ చర్యలు, నేలపై వివిధ రకాల ప్రదర్శనలతో సహా వివిధ రకాల విన్యాసాలు, సాము గరడి /కసరత్తుఉన్నాయి. ఇవి వ్యక్తిగత పనితీరు కావచ్చు లేదా చాలా సందర్భాలలో సమూహ పనితీరు కావచ్చు.
కజై కోతులోని చాలా రూపాలు సమతుల్యత, చురుకుదనం, సమన్వయంతో కూడిన కష్టమైన విజయాలను కలిగి ఉన్నాయి. ప్రదర్శకులు పూర్తి-శరీర కార్యకలాపాలను ఉపయోగించుకుంటారు, వారు సంగీతం యొక్క లయబద్ధమైన బీట్‌లతో జిగేల్ చేస్తారు. వివిధ ఆసక్తికరమైన కానీ సరళమైన జానపద వాయిద్యాలు నృత్యంతో పాటు సంగీతాన్ని వాయిస్తారు. కజై కోతు శిక్షణ అనేది మనస్సు, శరీరం యొక్క అంతిమ సమన్వయాన్ని లక్ష్యంగా చేసుకుంటుంది. కొత్త నృత్యకారులు తరచుగా ఇతరులను అనుసరించడం ద్వారా,/లేదా ఇతరుల నుండి సహాయం పొందడం ద్వారా అనధికారికంగా నేర్చుకుంటారు.[12]
8.మయిల్ ఆట్టం లేదా నెమలి నృత్యం
[మార్చు]
మయిల్ ఆట్టం లేదా నెమలి నృత్యం సాధారణంగా స్త్రీలు చేస్తారు.నెమలి ఈకలు, ముక్కుతో పాటు నీలం రంగు దుస్తులను వారు ధరిస్తారు.ఇది హిందూ దేవాలయాలలో ప్రదర్శించబడుతుంది.. మురుగన్కు సమర్పించబడుతుంది.[2] మయిలట్టం అనేది తమిళనాడు, కేరళలోని హిందూ దేవాలయాలలో ప్రదర్శించబడే సుబ్రహ్మణ్య భగవానుడికి అంకితం చేయబడిన ఒక సౌందర్య, మతపరమైన నృత్యం. మాయిలాట్టం నర్తకులు ముక్కుతో నెమలి వేషధారణ చేసి, దారంతో తెరచి మూయగలిగే దుస్తులను ధరించి నిర్దిష్ట నృత్యాలు చేస్తారు. నృత్యకారులకు వారి పాదాల చివర పొడవైన చెక్క ముక్క మద్దతు ఇస్తుంది. ఈ కళకు చాలా సాధన, శిక్షణ అవసరం. యుపిఎస్‌సి సివిల్ సర్వీస్ పరీక్షకు భారతీయ కళ, సంస్కృతి తయారీలో సహాయపడే మాయిలాట్టానికి సంబంధించిన అంశాలను ఈ కథనం మీకు వివరిస్తుంది.మయిల్ అట్టం నృత్యం తమిళనాడులో ఉద్భవించిందని భావిస్తారు, ఇక్కడ శివుడు, పార్వతిల కుమారుడైన కార్తికేయ లేదా మురుగన్ అని కూడా పిలువబడే సుబ్రహ్మణ్య భగవానుని గౌరవించటానికి మహిళలు దీనిని ప్రదర్శించేవారు. క్రీస్తుపూర్వం 3వ శతాబ్దం నుండి క్రీ.శ. 4వ శతాబ్దం వరకు సాగిన సంగం కాలం నుంచి తమిళనాడులో సుబ్రహ్మణ్య భగవానుడు ఆరాధించబడ్డాడు.మాయిలాట్టం నర్తకులు ముక్కుతో నెమలి వేషం వేసి, దారంతో తెరిచి మూయగలిగే దుస్తులను ధరించి నిర్దిష్ట నృత్యాలు చేస్తారు.నృత్యకారులకు వారి పాదాల చివర పొడవైన చెక్క ముక్క మద్దతు ఇస్తుంది.ఈ నృత్యాన్ని సాధారణంగా అత్యంత అద్భుతమైన నెమలి రూపాలు ధరించిన ఆడవారు చేస్తారు.ఈ కళకు చాలా సాధన, శిక్షణ అవసరం. పండుగల సమయంలో, ఈ నృత్యాన్ని అన్ని మురుగన్ సుబ్రహ్మణ్య భగవానుడు దేవాలయాలలో ఆచారంగా చేస్తారు.తగిన వేషధారణ లేకుండా మయిలట్టం నృత్యం పూర్తి కాదు. ప్రదర్శనతో పాటు, డ్రెస్ కోడ్ ఆకర్షణను పెంచుతుంది.నెమలి కదలిక, శైలిని అనుకరించడం నాట్య ఉద్యమంలో భాగం.నర్తకి పక్షి తన ముక్కు, కాళ్ళతో తన ఈకలను ఎలా శుభ్రం చేస్తుందో, ఖచ్చితమైన ప్రణాళిక, అమలుతో ప్రదర్శిస్తుంది.శ్రావ్యత తర్వాత నెమ్మదిగా లయబద్ధమైన వేగంతో దగ్గరగా అడుగులు వేయబడతాయి. సమయం, లయ వేగం వలె, ప్రతి కదలిక వృత్తాకార నమూనాను అనుసరిస్తుంది.చివరగా, సంగీతం దాని ఎత్తుకు చేరుకున్నప్పుడు, వృత్తాకార నమూనా యొక్క క్రమం విచ్ఛిన్నమవుతుంది.అయితే, ప్రాక్టీస్ చేయడంలో ఇబ్బంది, నృత్యకారులకు తక్కువ జీతం కారణంగా, మయిలాట్టం చేసేవారి సంఖ్య తగ్గిపోతోంది. [13]
9.ఒట్టన్ కూతు నృత్యం
[మార్చు]పండుగల సమయంలో పురాతన కథలను వర్ణించేందుకు గిరిజనులు ఈ నృత్య రూపకాన్ని ప్రదర్శిస్తారు. పవిత్రమైన, అతీంద్రియ శక్తులు ఉన్నాయని నమ్మే కార్యకలాపంలో ఉరుమి అనే వాయిద్యం వాయిస్తారు.[2]ఒట్టాస్, గిరిజనుల యొక్క చిన్న సమూహం, ఇతిహాసాలు, ఇతర పురాతన కథల నుండి ఎపిసోడ్‌లను వర్ణించడానికి పండుగ సందర్భాలలో ఈ రకమైన ఆచార నృత్యాన్ని ప్రదర్శిస్తారు. మహిళా జానపదులు కూడా నృత్యంలో పాల్గొంటారు.చరిత్ర, ప్రదర్శన సందర్భం ఉరుమి అనేది సాధారణంగా దళితులు వాయించే జానపద వాయిద్యం, ఈ డ్రమ్ అతీంద్రియ, పవిత్రమైన శక్తులను కలిగి ఉంటుందని విస్తృతంగా నమ్ముతారు. మతపరమైన వేడుకలు, ఊరేగింపులలో ఆడినప్పుడు, ఉరుమిపై నిర్దిష్ట బీట్‌ల ప్రదర్శన స్పిరిట్ ఆస్తులు లేదా ట్రాన్స్‌ను ప్రేరేపించవచ్చు. ఉరుమి చాలా తరచుగా రెండు రకాల బృందాలలో ప్రదర్శించబడుతుంది: - ఉరుమి మేళం - నైయాండి మేళం.[14]
10.పాంపు అట్టం లేదాసర్ప నృత్యం
[మార్చు]పామును పోలిన బిగుతైన దుస్తులు ధరించి ఈ నృత్య రూపకాన్ని యువతులు చేస్తారు. వారు తమ తలపై చేతులు పైకెత్తి, జారడం, పాకడం ,బుసకొట్టడం వంటి పాములు చేసే కదలికలను ప్రదర్శిస్తారు. ఈ నృత్య రూపం పాములను రక్షించడానికి, దానిని దైవిక జీవిగా అంగీకరించడానికి ఉద్భవించిన నృత్య రూపకం.[2]పాంపు అట్టం దక్షిణ ప్రాంతంలోని మరో విలక్షణమైన ప్రత్యేకత పాము-నృత్యం, ఇది పాము రక్షిత దైవంగా ప్రసిద్ధి చెంది, గ్రామీణ ప్రజల ఆరోగ్యం, ఆనందాన్ని కాపాడుతుంది. సాధారణంగా పాము-చర్మంలా డిజైన్ చేయబడిన గట్టి-పోరాట దుస్తులు ధరించి యువతులు నృత్యం చేస్తారు. నర్తకి పాము యొక్క కదలికలను అనుకరిస్తుంది, మెలికలు తిరుగుతుంది, కొన్నిసార్లు తల, చేతులతో త్వరగా కొరికే కదలికలను చేస్తుంది. పైకి లేచిన చేతులు పాము పడగ లాగా కనిపిస్తాయి.[14]
11.పోయిక్కల్ కుత్తిరై ఆట్టం లేదా కృత్రిమ గుర్రపు నృత్యం.
[మార్చు]
ఇది ఒక నృత్య రూపం, దీనిలో ఒక వ్యక్తి సరిపోయేలా మధ్యలో బోలుగా ఉన్న డమ్మీ గుర్రాన్ని నృత్యకారులు ధరిస్తారు. గుర్రం శరీరం తేలికైన పదార్థంతో తయారు చేయబడింది, తద్వారా సులభంగా నిర్వహించబడుతుంది.కాళ్ళను కప్పి ఉంచడానికి రంగురంగుల బట్టలు వైపులా వేలాడదీయబడతాయి. ఈ జానపద నృత్యానికి చాలా నైపుణ్యాలు, అభ్యాసం అవసరం. అమ్మన్ దేవతను ఆరాధించడానికి జానపద సంగీతంతో పాటు దీనిని నిర్వహిస్తారు.[2] పోయిక్కల్ కుధిరై ఆట్టం, లేదా తప్పుడు కాళ్ల గుర్రపు నృత్యం, తమిళనాడులోని పురాతన, అత్యంత ప్రజాదరణ పొందిన జానపద నృత్య రూపాలలో ఒకటి. ఈ నృత్య రూపానికి సంబంధించిన ప్రస్తావనలు తమిళ సాహిత్యంలోని రెండు ప్రాచీన రచనలలో కనిపిస్తాయి, అంటే తొల్కప్పియం 2000 సంవత్సరాలు, సిలప్పధిగారం క్రీ.శ. 5 నుండి 6వ శతాబ్దం. తంజావూరును పాలించిన మరాఠా రాజులు ఈ నృత్య రూపాన్ని తమిళనాడులో ప్రవేశపెట్టారని నమ్ముతారు. ఈ నృత్యాన్ని పురవై ఆట్టం లేదా పురవి నాట్టియం గుర్రపు నృత్యం, పోయి కుధిరై తప్పుడు గుర్రం, మరక్కలాడల్ చెక్క కాలు నృత్యం వంటి ఇతర పేర్లతో కూడా పిలుస్తారు.సిలప్పధిగారంలోని ప్రధాన పాత్రలలో ఒకరైన మాధవి చేసిన పదకొండు నృత్యాలలో పొయిక్కల్ కుధిరై ఆట్టం ఒకటిగా భావించబడుతుంది. తోల్కాప్పియంలోని ఒక విభాగంలో, కథానాయిక తల్లిదండ్రులు తమ కుమార్తెను తన ప్రేమికుడితో వివాహం చేసుకోవడాన్ని వ్యతిరేకించినప్పుడు, అతను గుర్రం లాంటి నిర్మాణంలో తనను తాను అలంకరించుకుని, వీధుల్లో తన అసమ్మతిని వ్యక్తం చేస్తాడు.ఈ నృత్య రూపం సాధారణంగా పండుగల సమయంలో, ఊరేగింపులలో లేదా గ్రామాలను రక్షించే హిందూ దేవత అయిన అయ్యనార్ వంటి మతపరమైన కార్యక్రమాలలో ప్రదర్శించబడుతుంది. నృత్యం సాధారణంగా జంటగా ప్రదర్శించబడుతుంది, ఇక్కడ నృత్యకారులు గుర్రం యొక్క షెల్ లోపల, హిప్ స్థాయిలో సరిపోతారు. గుర్రపు చిప్పను ఆకర్షణీయమైన డిజైన్‌లతో అందంగా అలంకరించారు, షెల్ లైట్‌ని ఉంచడానికి జనపనార, కార్డ్‌బోర్డ్, కాగితంతో తయారు చేస్తారు. కాంతిని ప్రతిబింబించడానికి, ప్రేక్షకులను ప్రలోభపెట్టడానికి అదనపు అలంకరణలు చేర్చబదతాయి. నృత్యకారులు తమ కాళ్లకు చెక్క కాళ్లను కూడా జతచేస్తారు. అందువలన నర్తకి యొక్క కాళ్ళు గుర్రపు కాళ్ళుగా మారతాయి, చెక్క కాళ్ళు గుర్రపు గిట్టల వలె ఉంటాయి. గుర్రం కూడా నృత్యకారులు ప్రదర్శిస్తున్నప్పుడు అందంగా మెలితిరిగిన రంగురంగుల స్కర్టులతో అలంకరించబడి ఉంటుంది. [15]
12. పులియట్టం లేదా పులి ఆటం లేదా పులి నృత్యం
[మార్చు]
ఇది తమిళనాడులోని మరొక పాత జానపద కళ నృత్యం. ఈ నృత్యంలో, పులి యొక్క ప్రతిరూపాన్ని సృష్టించడానికి నృత్యకారుల శరీరాలను పసుపు, నలుపు రంగులతో పెయింట్ చేస్తారు. నకిలీ తోక, చెవులను కలపడం ద్వారా పులి ఆకారం పూర్తవుతుంది.అనేక వాయిద్యాలతో పాటు డ్రమ్స్డోలు యొక్క గర్జన శబ్దాలుప్రదర్శన మరింత ఊపునిచ్చి ఆకట్టుకుంటుంది . ప్రదర్శకులు మనోహరమైన పులి లాంటి కదలికలు చేస్తారు. [2] పులియట్టం నృత్య రూపాన్ని ఆరుగురు కళాకారుల బృందంలో ప్రదర్శిస్తారు. వారిలో ప్రతి ఒక్కరూ పసుపు, నలుపు రంగులతో శిక్షణ పొందిన కళాకారులచే పెయింట్ చేయబడిన నడుము దుస్తులను ధరిస్తారు. పులి యొక్క దుర్మార్గాన్ని పోలి ఉండే తల ముసుగు/తొడుగు ధరిస్తారు. గోళ్లు, తోకతో కూడిన భయంకరమైన కోరలు, పాదాలు వాటిని క్రూర మృగం యొక్క పరిపూర్ణ ప్రతిరూపంగా చేస్తాయి. ప్రదర్శనలో సంగీతం అంతర్భాగంగా ఉంటుంది. డ్రమ్స్, ఇతర సంగీత వాయిద్యాల యొక్క క్రూరంగా వాయించే ఉరుములతో కూడిన గర్జన 'పులి' లేదా పులి యొక్క వేగవంతమైన, అనూహ్య కదలికను అమలు చేయడానికి ప్రదర్శకులకు సహాయపడుతుంది. పనితీరు నెమ్మదిగా మొదలవుతుంది, వేగవంతమైన కదలికలు, గంభీరమైన జంప్‌లతో క్రమంగా వేగాన్ని పొందుతుంది, పులి కదలికలాగా దూసుకుపోతుంది.పులియట్టం జానపద నృత్యం యొక్క సొగసు ఈ నృత్య రూపంలోని వివిధ దశలలో పులి యొక్క మనోహరమైన, గంభీరమైన నడక, గంతుల ద్వారా ప్రదర్శించబడుతుంది. ఇది మరింత వాస్తవికంగా కనిపించేలా చేయడానికి, ఒక మేకను సమీపంలోని స్తంభానికి కట్టివేస్తారు, అయితే నృత్యకారులు పౌన్సింగ్ కదలికలను నైపుణ్యంతో ప్రదర్శిస్తారు. [16]
13.షట్టమ్ నృత్యం
[మార్చు]ఈ నృత్యం విష్ణువుకు అంకితం చేయబడింది. ఈ నృత్యం "ఉరుమి" అనే వాయిద్యంతో సమూహాలలో ప్రదర్శించబడుతుంది.శాస్త్రీయ పాటలు, అందమైన పాద కడకూకలు. విన్యాసాలు దీని ప్రధాన లక్షణాలు. [2] దక్షిణ భారతదేశంలోని అనేక జానపద నృత్యాలు దేవతలు, దేవతలకు అంకితం చేయబడ్డాయి. షట్టం అనేది మహా విష్ణువు యొక్క పెరుమాళ్ రూపానికి అంకితం చేయబడిన ఒక నృత్య రూపం. నృత్యంలో ప్రతి నర్తకి ఒక పాత్రను పోషించే ప్రదర్శకుల సమూహం ఉంటుంది. వారు ఉరుమి వంటి పెర్కషన్ వాయిద్యాల సంగీతానికి నృత్యం చేస్తారు, జానపద శాస్త్రీయ పాటలు కూడా నేపథ్యంలో ప్రదర్సన చేయబడుతుంది. సంగీతం యొక్క అందమైన లయ నిర్ధిష్త అరోహణ దశలతో ఖచ్చితమైన కదలికలు సమకాలీకరణలో ఉంటాయి. ఈ నృత్యం ఒకప్పుడు రాజు లేదా దేవత రథం వెనుక ఒక ఊరేగింపు రూపంలో వాటిని జరుపుకోవడానికి చాలా ఉత్సాహంతో ప్రదర్శించబడుతుండెది. [17]
14.కూతు నృత్యం
[మార్చు]
ఇది పండుగలు, వివాహాల సమయంలో ప్రజలు సంగీతం, నృత్యం చేసే వీధి పార్టీ. ఇది బహిరంగ మైదానంలో మూడు నుండి నాలుగు వీధుల సమావేశ స్థలంలో నిర్వహించబడుతుంది. సాధారణంగా ఇందులో పురుషులు పాల్గొంటారు, స్త్రీల పాత్రలు కూడా వారే చేస్తారు. ఈ ప్రదర్శనలో కథలు చెప్పడం, పాడటం, నృత్యం, నాటకం మొదలైనవి ఉంటాయి. దుస్తులు , దేహ అలంకరణ ప్రత్యేక లక్షణాలు. ఫంక్షన్ సాయంత్రం ఆలస్యంగా ప్రారంభమై అర్థరాత్రి ముగుస్తుంది. [2] కూతు అనేది కూతంబలంలో లేదా దేవాలయాల కూతుత్తరాలో స్వతంత్రంగా లేదా కుటియాట్టంలో భాగంగా ప్రదర్శించబడే ఒక సామాజిక-మత కళ. ఇది మైమ్, కామిక్ ఇంటర్‌లూడ్‌లతో విభజింపబడిన ఒంటరి/ఏక వ్యక్తి కథన ప్రదర్శన. చక్కియార్ 'విదుషక' లేదా తెలివైన హాస్యగాడు పాత్రను పోషిస్తాడు. ఇతిహాసాలు రామాయణం, మహాభారతం నుండి తన అసమానమైన కథనం ద్వారా చక్కియార్ ఆ కాలపు మర్యాదలు, ఆచార వ్యవహారాలను వ్యంగ్యంగా చెప్పాడు. అతని హేళనకు ఎవరూ అతీతులు కారు. అతని తెలివి అమాయకమైన అపహాస్యం నుండి కప్పి ఉంచిన అనుచితాలు, ముళ్ల పన్, తీవ్రమైన ఇన్వెక్టివ్‌ల వరకు ఉంటుంది. కూతు అడపాదడపా మిళావు అనే తాళ వాయిద్యంతో ఉంటుంది.
నంగ్యార్ కూతు అనేది నంగీయార్లు లేదా చక్కియార్ సంఘంలోని మహిళా సభ్యులు ప్రదర్శించే కూతు యొక్క వైవిధ్యం. ఇది ప్రధానంగా శ్రీ కృష్ణుని ఇతిహాసాల ఆధారంగా రూపొందించబడిన సోలో నృత్యం డ్రామా. మైమ్, నృత్యం ద్వారా పద్యాలు పాడతారు, అర్థం చేసుకుంటారు. ముద్రలు, కూటియాట్టంలో మాదిరిగానే ఉన్నప్పటికీ, మరింత విపులంగా ఉంటాయి. ఈ కళారూపం ఇప్పటికీ త్రిస్సూర్‌లోని వడక్కుమ్నాథన్ ఆలయం, అంబలప్పుజలోని శ్రీకృష్ణ దేవాలయం, ఇరింజలక్కుడలోని కూడల్ మాణిక్యం ఆలయం, కొట్టాయంలోని కుమారనల్లూర్ ఆలయం వంటి దేవాలయాలలో ప్రదర్శించబడుతుంది.[18]
బొమ్మలాట్టం
[మార్చు]
బొమ్మలాట్టం, లేదా తోలుబొమ్మలాట తమిళనాడు రాష్ట్రంలో, కథలు చెప్పే పురాతన రూపాలలో ఒకటి. తమిళనాడు వివిధ కళలు, వినోదాలు, నృత్యాలకు పుట్టినిల్లు. బొమ్మలాట్టం యొక్క తోలుబొమ్మల ప్రదర్శన వివిధ పండుగలలో దేవాలయాలలో ప్రదర్శించబడుతుంది. ప్రదర్శనలు ఒక వారం లేదా 10 రోజుల పాటు కొనసాగుతాయి, సాధారణంగా రాత్రిపూట కొనసాగుతాయి.బొమ్మలాట్టం/తోలు బొమ్మలాట చరిత్ర 10వ శతాబ్దపు భారతదేశ మధ్యయుగ కాలం నాటిది, చాలా బొమ్మలాట్టం ప్రదర్శనలు ఆధ్యాత్మికత, పురాణాల కథలపై ఆధారపడి ఉన్నాయి. బొమ్మలాట్టం, వల్లీ కళ్యాణం వల్లి వివాహం, హరిచంద్ర, లవ కుశ, నల్లతంగళ్ కథై, మార్కడేయ కథవంటి సాంప్రదాయ ఇతిహాసాలు, పురాణాలను వివరిస్తుంది. బొమ్మలాట్టం స్వాతంత్ర పోరాటంలో జాతీయవాద ఉత్సాహాన్ని ప్రోత్సహించడానికి కూడా ఉపయోగించబడింది.[19] బొమ్మలాట్టం,కీలు బొమ్మల బొమ్మలాట , తోలుబొమ్మలాట్టం తమిళనాడులో ఆచరించే రెండు రకాల సాంప్రదాయ తోలుబొమ్మల ప్రదర్శనలు. బొమ్మలాట్టం
తోలుబొమ్మ నృత్యం రాడ్ తోలుబొమ్మలు, స్ట్రింగ్ తోలుబొమ్మలు రెండింటి యొక్క సాంకేతికతలను మిళితం చేస్తుంది. తోలు బొమ్మల ఆటలోని తోలుబొమ్మలు అతిపెద్దవి, బరువైనవి, అత్యంత స్పష్టమైనవి చుంటాయి. ఒక తోలుబొమ్మ 4.5 అడుగుల ఎత్తు, 10 కిలోల బరువు ఉంటుంది. తోలుబొమ్మల ప్రదర్శనలో తోలుబొమ్మల నీడను ప్రదర్సనకు ఉపయోగిస్తారు. ఇవి వెనుక నుండి మెరుస్తున్న ప్రకాశవంతమైన కాంతితో తెరపై నొక్కిన పలుచని,పారదర్సక తోలు బొమ్మలు. తోలుబొమ్మలు స్క్రీన్ ముందు వీక్షకుల కోసం ఛాయాచిత్రాలను లేదా రంగురంగుల నీడలను సృష్టిస్తాయి.[19] కీలు బొమ్మల బొమ్మలాటలో కీలుబొమ్మలను గుడ్డ, కలప, తోలు లేదా ఇతర వస్తువులతో తయారు చేస్తారు. కీలుబొమ్మలను నియంత్రించడానికి సన్నని తాళ్ళు లేదా బలమైన తీగలు ఉపయోగించబడతాయి, దీని చేతులు, కాళ్ళు తీగలతో ముడిపడి ఉంటాయి.కీలుబొమ్మల ప్రదర్శన బృందంలో 5 నుండి 8 మంది సభ్యులు ఉంటారు. ఒకే కీలుబొమ్మల ఆటగాడు మొత్తం కిలు బొమ్మల ప్రదర్శనను ప్రదర్శిస్తాడు. బొమ్మలాట్టం వేలు బొమ్మల నృత్యం దేవుడికి నివాళులర్పించడంతో మొదలై హాస్య కథలతో కొనసాగుతుంది. చాలా ఉల్లాసంగా ఉండే బఫూన్ పాత్ర ఉంది, అది సరదాగా, ఉల్లాసంగా ఉంటుంది.[19]
నొంది నాటకం
[మార్చు]"నొంది" అనే పదానికి అర్థం, కుంటుపడేవాడు, "నాటకం" అంటే ఆట. ఆ విధంగా, ఒక కాలు వెనుకకు మడిచి, ఒక పాత్ర పోషించే నాటకం నొంది నాటకం. ఈ రూపం తమిళనాడు రాష్ట్రంలోనే 17వ శతాబ్దం చివరిలో లేదా 18వ శతాబ్దం ప్రారంభంలో ఉద్భవించింది. నాటకం వివరణాత్మకమైనది, ఇది రెండు ఇతివృత్తాల చుట్టూ అభివృద్ధి చేయబడింది- భక్తి, క్షమాపణ, ఒక కాళ్ళ దొంగ అనుభవించినట్లు. నృత్యం యొక్కభాగం, అతను తన కథను వివరిస్తాడు- అనైతికమైన వేశ్యతో ప్రేమలో ఉన్న దొంగగా, భగవంతునిపై భక్తి ద్వారా చివరి విముక్తి, అతని శారీరక బాధల స్వస్థత. ఈ నాటకాన్ని తమిళ నాడులోని కొంత భాగంలో ఒంటికాల్ అని కూడా పిలుస్తారు.[20]
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 "folk dance of tamilnadu". tourmyindia.com. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 2.11 2.12 2.13 "14 Folk Dances in Tamil Nadu - A Cultural Extravaganza!". holidify.com. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "6 Classical Dances of India". britannica.com. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "Bharatanatyam Dance Overview". ipassio.com. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "Tamil Nadu Bharatanatyam". tamilselvi.com. Archived from the original on 2024-02-27. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "Bharatanatyam". culturalindia.net. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "Bamber Dance". samedaytours.in. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "Karakattam: An Ancient Folk Dance of Tamil Nadu Performed in Praise of the Rain Goddess Mariamman". cultureandheritage.org. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "Kavadi Attam Dance of Tamil Nadu". auchitya.com. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "Devarattam". caleidoscope.in. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "Forms of Dances in Tamilnadu". formsofdancesintamilnadu.wordpress.com. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "Kazhai Kothu Dance". indiatourismguides.com. Retrieved 2024-02-27.[permanent dead link]
- ↑ "Mayilattam - Indian folk dances - Art and Culture Notes". prepp.in. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ 14.0 14.1 "Paampu Atam or Snake Dance". tamilselvi.com. Archived from the original on 2024-02-27. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "Poikkaal Kudhirai Aattam". thetamilian.co. Archived from the original on 2024-02-27. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "Puliyattam Folk Dance, Tamil Nadu". gosahin.com. Retrieved 2024-02-16.
- ↑ "traditional folk dances of tamilnadu". namasteindiatrip.org/. Retrieved 2024-02-26.
- ↑ "koothu". keralatourism.org. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ 19.0 19.1 19.2 "Bommalattam Dance". indianetzone.com. Retrieved 2024-02-27.
- ↑ "Folk". tamilselvi.com. Archived from the original on 2024-02-27. Retrieved 2024-02-27.