వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా
వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా అనేది పశ్చిమ బెంగాల్ లోని రాజకీయ పార్టీ. వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా భారతదేశంలోని డెమోక్రటిక్ వాన్‌గార్డ్‌లో దాని మూలాన్ని కలిగి ఉంది. 1943లో మనబేంద్ర నాథ్ రాయ్ రాడికల్ డెమోక్రటిక్ పార్టీ నుండి జిబన్ లాల్ చటోపాధ్యాయ నేతృత్వంలోని బృందం విడిపోయినప్పుడు డెమోక్రటిక్ వాన్‌గార్డ్‌ ఏర్పడింది. రాడికల్ డెమోక్రటిక్ పార్టీని మార్క్సిస్టుయేతర సంస్థగా అభివృద్ధి చేయడం పట్ల డివి అసంతృప్తి వ్యక్తం చేశారు. జిబన్ లాల్ చటోపాధ్యాయ 1930లో బెంగాల్ కాంగ్రెస్ కార్యదర్శిగా ఎన్నికయ్యారు.
1960 జూన్ 12న డివి వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియాగా మారింది.[1] ఐదు కోణాల నక్షత్రంలో సుత్తి, కొడవలిని పార్టీ తన చిహ్నంగా స్వీకరించింది.[1] పార్టీ 1965లో కలకత్తాలో రెండవ అఖిల భారత సమావేశాన్ని, 1970లో మూడవ అఖిల భారత సమావేశం, 1971లో నాల్గవ అఖిల భారత సాధారణ సమావేశాన్ని నిర్వహించింది.[2] 8వ అఖిల భారత సమావేశం 1976లో జరిగింది.[3]
1967 పశ్చిమ బెంగాల్ రాష్ట్ర అసెంబ్లీ ఎన్నికల్లో పోటీ చేసిన యునైటెడ్ లెఫ్ట్ ఫ్రంట్‌లో వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా భాగం.[4][5] వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా 1967-1971 పశ్చిమ బెంగాల్‌ను పాలించిన కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా (మార్క్సిస్ట్) నేతృత్వంలోని యునైటెడ్ ఫ్రంట్‌లో భాగం. వర్కర్స్ పార్టీ నాయకుడు జ్యోతిభూషణ్ భట్టాచార్య పశ్చిమ బెంగాల్‌లో 1967, 1969లో రెండు యునైటెడ్ ఫ్రంట్ ప్రభుత్వాలలో విద్యా మంత్రి, సమాచార శాఖామంత్రిగా ఉన్నారు. 1970 నుంచి పార్టీ ప్రధాన కార్యదర్శిగా ఉన్నారు. జిబన్ లాల్ చటోపాధ్యాయ 1970లో మరణించారు. 1976లో వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా రెండుగా విడిపోయింది. మొనిద్రనారాయణ్ బసు నేతృత్వంలోని ఒక వర్గం వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా పేరును నిలుపుకుంది. భట్టాచార్య నేతృత్వంలోని ఇతర వర్గం తమను కమ్యూనిస్ట్ వర్కర్స్ పార్టీ అని పిలిచింది. తదనంతరం కమ్యూనిస్ట్ వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా పేరును వర్కర్స్ పార్టీగా మార్చుకుంది. బసు కారు ప్రమాదంలో మరణించగా, సాలియన్ పాల్ నాయకత్వం వహించాడు.
1980 భారత సార్వత్రిక ఎన్నికల్లో వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా రాయ్‌గంజ్ నియోజకవర్గంలో మహ్మద్ ఎలియాస్ రాజీని పోటీకి నిలబెట్టింది. అతను 13,554 ఓట్లు (2.89%) పొందాడు.[6]
వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా బెంగాలీలో గానబిప్లాబ్ (ప్రజా విప్లవం)ని ప్రచురించింది. 1980ల ప్రారంభంలో, గానబిప్లాబ్ 1,500 కాపీలలో ముద్రించబడింది. దాని సంపాదకుడు హేమేంద్ర బిహారీ ముఖర్జీ. ఆ సమయంలో దాని ప్రచురణ కొంత సక్రమంగా ఉండేది.[7]
వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా సోవియట్ యూనియన్ కమ్యూనిస్ట్ పార్టీని రివిజనిస్టుగా పరిగణిస్తుంది. ఆలస్యంగా, వర్కర్స్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా 2011లో లెఫ్ట్ ఫ్రంట్‌లో చేరింది. దీని కార్యదర్శి మాణిక్ దత్తా.
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ 1.0 1.1 Gupta, P.K.S. Political parties in West Bengal. p. 182, 201
- ↑ Gupta, P.K.S. Political parties in West Bengal
- ↑ Asish Krishna Basu (2003). Marxism in an Indian State: An Analytical Study of West Bengal Leftism. Ratna Prakashan. p. 283. ISBN 978-81-85709-73-4.
- ↑ Bappaditya Paul (27 August 2014). The First Naxal: An Authorised Biography of Kanu Sanyal. SAGE Publications. p. 93. ISBN 978-93-5150-109-1.
- ↑ Manujendra Kundu (12 May 2016). So Near, Yet So Far: Badal Sircar's Third Theatre. OUP India. p. 188. ISBN 978-0-19-908958-1.
- ↑ Jawhar Sircar (1999). Parliamentary Elections in West Bengal, 1952-1999. Government of West Bengal. p. 114.
- ↑ West Bengal (India). Fact Finding Committee on Small & Medium Newspapers; Sasanka Sekhar Sanyal (1983). Report of the Fact Finding Committee on Small & Medium Newspapers, 1980. Information & Cultural Affairs Department, Government of West Bengal. p. 50.
