వరదరాజ పెరుమాళ్ ఆలయం (కాంచీపురం)
| పెరుమాళ్ కోయిల్ | |
|---|---|
 | |
  పెరుమాళ్ కోయిల్ Location in Tamil Nadu | |
| భౌగోళికాంశాలు : | 12°49′10″N 79°43′29″E / 12.819417°N 79.724693°E |
| ప్రదేశం | |
| దేశం: | భారత దేశము |
| ఆలయ వివరాలు | |
| ప్రధాన దైవం: | వరదరాజస్వామి (తేవప్పెరుమాళ్)- |
| ప్రధాన దేవత: | పెరుందేవి త్తాయార్ |
| దిశ, స్థానం: | పశ్చిమ ముఖం |
| పుష్కరిణి: | వేగవతీ నది-అనంత పుష్కరిణి,శేష, వరాహ, పద్మ, కుశక, బ్రహ్మతీర్థములు |
| విమానం: | పుణ్యకోటి విమానము |
| ప్రత్యక్షం: | బ్రహ్మకు నారదునకు, ఆదిశేష, భృగు, గజేంద్రులకు |
వరదరాజ పెరుమాళ్ ఆలయం, ఇది భారతదేశం, తమిళనాడు రాష్ట్రం లోని కాంచీపురం నగరంలో ఉన్న విష్ణువుకు అంకితం చేయబడిన హిందూ దేవాలయం. ఈ అలయానికి హస్తగిరి, అత్తియురన్ అని మరో పేర్లుతో కూడా పిలుస్తారు. ఇది విష్ణువు 108 ఆలయాల దివ్య దేశాల్లో ఒకటి. దీనిని 12 మంది కవి సాధువులు లేదా ఆళ్వార్లు సందర్శించినట్లు నమ్ముతారు.[1] ఇది విష్ణు కంచి అని పిలువబడే కాంచీపురం శివారులో ఉంది. ఇది అనేక ప్రసిద్ధ విష్ణు దేవాలయాలకు నిలయం. వైష్ణవ విశిష్టాద్వైత తత్వశాస్త్రం గొప్ప హిందూ పండితులలో ఒకరైన రామానుజాచార్యుడు ఈ ఆలయంలో నివసించినట్లు నమ్ముతారు.[2] కాంచీపురంలోని ఏకాంబరేశ్వర ఆలయం, కామాక్షి అమ్మన్ ఆలయంతో పాటుగా ఉన్నతో ఈ ఆలయాన్ని ముమూర్తివాసం (ముగ్గురు నివాసం) అని పిలుస్తారు.[3] అయితే శ్రీరంగం 'కోయిల్' (అంటే: "ఆలయం") తిరుపతి: 'మలై' (అర్థం: "కొండ"). దివ్యదేశాలలో కాంచీపురం వరదరాజ పెరుమాళ్ ఆలయాన్ని 'పెరుమాళ్ కోయిల్' అని పిలుస్తారు. వైష్ణవులకు అత్యంత పవిత్రమైన ప్రదేశాలలో ఇది ఒకటి. ఈ శ్రేణిని పూర్తి చేసిన దివ్యదేశాలలో నాల్గవది మేలుకోటే, దీనిని తిరునారాయణపురం అని పిలుస్తారు. విరామం లేకుండా నాలుగు ప్రదేశాలను సందర్శించడం వల్ల పరమపదంలో చోటు దక్కుతుందని వైష్ణవులు నమ్ముతారు. ఆంధ్రప్రదేశ్‌లోని చిత్తూరు జిల్లాలోని పలమనేరు మండలం, కురుమోయిలో వరదరాజస్వామి ఆలయం ఉంది. దీనిని కూర్మవరదరాజ స్వామి ఆలయం అని పిలుస్తారు.
చరిత్ర
[మార్చు]ఈ ఆలయంలో చోళ, పాండ్య, కందవరాయలు, చేరస్, కాకతీయ, సంబువరాయ, హోయసల, విజయనగరం వంటి వివిధ రాజవంశాల నుండి సుమారు 350 శాసనాలు ఉన్నాయి, ఇవి ఆలయానికి వివిధ విరాళాలు, కాంచీపురం రాజకీయ పరిస్థితిని సూచిస్తాయి.[4][5] వరదరాజ పెరుమాళ్ ఆలయం 1053లో చోళులచే పునరుద్ధరించబడింది.[6] ఇది గొప్ప చోళ రాజులు కులోత్తుంగ చోళ I విక్రమ చోళుల పాలనలో విస్తరించబడింది. 14వ శతాబ్దంలో తరువాతి చోళ రాజులు మరొక గోడ, గోపురాన్ని నిర్మించారు. 1688లో మొఘల్ దండయాత్ర చేసినప్పుడు దేవత ప్రధాన చిత్రం ఇప్పుడు తిరుచిరాపల్లి జిల్లాలో భాగమైన ఉదయార్‌పాళయానికి పంపబడింది.[7] Iజనరల్ తోడార్మల్ సేవలను నమోదు చేసుకున్న స్థానిక ప్రిసెప్టర్ ప్రమేయం తర్వాత ఇది చాలా కష్టంతో తిరిగి తీసుకురాబడింది. వలసరాజ్యాల కాలంలో బ్రిటిష్ జనరల్ రాబర్ట్ క్లైవ్ గరుడ సేవా ఉత్సవాన్ని సందర్శించి, ప్రతి సంవత్సరం ఒక ప్రత్యేక సందర్భంలో అలంకరించబడిన విలువైన హారాన్ని (ప్రస్తుతం క్లైవ్ మహార్కండి అని పిలుస్తారు) సమర్పించాడు.ప్రస్తుతం తమిళనాడు ప్రభుత్వానికి చెందిన హిందూ రెలిజియస్ అండ్ ఎండోమెంట్ ద్వారా పరిపాలన సాగుతోంది.
వేదాంత ద్వైత పాఠశాల నుండి వ్యాసతీర్థ, సత్య-విజయ తీర్థ వంటి అనేక మంది నాయకులు ఈ ఆలయం పట్ల ఆసక్తిని కనబరిచినట్లు ఆలయ పాత శాసనాలు, రికార్డులు పేర్కొంటున్నాయి. సా,శ.1511 నాటి ద్వైత సాధువు, కృష్ణదేవరాయల కులగురువు, వ్యాసతీర్థ వరదరాజ ఆలయానికి ఈ గ్రామాన్ని, సర్ప వాహనాన్ని సమర్పించి, విజయనగర రాజు కృష్ణదేవరాయల గౌరవార్థం ఒక ఉత్సవాన్ని ఏర్పాటు చేశాడని సా.శ. 1511 నాటి ఆలయ శిలాశాసనం ద్వారా తెలుస్తుంది. సా,శ.1726 నాటి మరొక రికార్డులో సత్యవిజయ తీర్థ అనే పేరుతో ఉత్తరాది మఠానికి చెందిన మరొక ద్వైత సన్యాసి, పీఠాధిపతి కొన్ని అధికారాలతో ఆలయంలో గౌరవించబడ్డారని పేర్కొంది.[8]
రాఘవ అయ్యంగార్ తన రచన శాసన తమిళ కవి సరితంలో పేర్కొన్నట్లుగా, ఆలయం వద్ద ఉన్న శాసనం సా.శ. 1271-1272 సమయంలో తిరుక్కురల్‌కు తన వ్యాఖ్యానాన్ని వ్రాసిన పరిమేలల్హగర్ ఉలగలంద పెరుమాళ్ ఆలయ పూజారుల వంశానికి చెందినవాడని సూచిస్తుంది.[9]
పురాణాల కథనం
[మార్చు]హిందూ పురాణాల ప్రకారం, సరస్వతిదేవి, ఖగోళ దేవతల రాజు ఇంద్రుడిని ఏనుగుగా మారి, ఈ ప్రదేశం చుట్టూ తిరుగుతుందని శపించింది. హస్తగిరి పర్వతం వలె కనిపించిన విష్ణువు దైవిక శక్తితో అతను శాపం నుండి విముక్తి పొందుతాడు. హస్తగిరి ఏనుగు రూపంలో ఉన్న పర్వతం/కొండను సూచిస్తుంది. దేవతల రాజు ఇంద్రుడు, సరస్వతీ దేవి శాపం నుండి విముక్తి పొందిన తరువాత, అగ్నిపరీక్షకు సాక్షిగా ఉన్న వెండి, బంగారు బల్లులను ఆలయంలో ప్రతిష్ఠించాడని నమ్ముతారు.[10]
బ్రహ్మ ఇక్కడ ఒక యజ్ఞం చేసాడు, ఈ ప్రదేశం వేగంగా ప్రవహించే వేగావతి (నది రూపంలో సరస్వతి) ద్వారా కొట్టుకుపోతుంది, దీనిని నేడు పాలార్ నది అని పిలుస్తారు. ఆలయ దేవత విష్ణువు, ప్రవాహం ఉండడానికి తనను తాను చదునుగా ఉంచుకున్నాడు. యజ్ఞం విజయవంతంగా నిర్వహించబడింది. విష్ణువు వెయ్యి సూర్యుల తేజస్సుతో అతివృక్షం లోపల వరదరాజస్వామిగా ఉద్భవించాడని భక్తుల నమ్మకం. బ్రహ్మ చేసిన యజ్ఞం నుండి, దేవత వచ్చినప్పటి నుండి అతను సమీపంలోని కొలను మునిగిపోయే వరకు శాశ్వతంగా ఇక్కడే ఉన్నాడు (చారిత్రాత్మకంగా చెప్పాలంటే అతని స్థానం దండయాత్ర భయం వల్ల కావచ్చు. ఢిల్లీ సుల్తానేట్).[10]
పవిత్రమైన చెట్టుతో దక్షిణ భారత దేవాలయాల అనుబంధం ఉన్నట్లే, ఆలయానికి అట్టిగిరి అనే పేరు అట్టి చెట్టు (అత్తి) నుండి వచ్చింది, ఇది వైష్ణవులు, ఇతర హిందువులకు పవిత్రమైనదిగా పరిగణించబడుతుంది.[11] The pre ఆలయం లోపల ఉన్న ప్రస్తుత రాతి దేవత సమీపంలోని నరశింహా ఆలయం నుండి వచ్చింది. దేవరాజ పెరుమాళ్ అని పిలుస్తారు. దీని ఆరాధన ఆది అత్తి వరదరాజ పెరుమాళ్‌తో సమానంగా జరుగుతుంది. అనగా ఒక ప్రతిష్ఠాత్మక విగ్రహంలో ఇద్దరు దేవుళ్ళు ఉన్నారు. హిందూ పురాణాల ప్రకారం, హిందూ సృష్టి దేవుడైన బ్రహ్మ తన భార్య సరస్వతితో అపార్థంతో విడిపోయాడు. విష్ణువు నుండి వరం కోరుతూ అశ్వమేధ యాగం చేసాడు. విష్ణువు భక్తికి సంతసించి, సరస్వతిని బ్రహ్మతో ఐక్యం చేస్తూ భూమి కింద నుండి వరాహంగా బయటికి వచ్చాడు. గౌతమ మహర్షి శిష్యులు బల్లులుగా మారమని శాపానికి గురైనట్లు మరొక పురాణం చెబుతోంది. వారు ఆలయంలో నివసించారు. విష్ణువు దైవిక దయతో శాప విముక్తి పొందారు.ఇక్కడ ఆలయ పైకప్పులో రెండు బల్లులు చిత్రీకరించబడ్డాయి.[12]
భగవద్రామానుజులు తమ బాల్యం అంతా కాంచీపురమందే గడిపాడు. ఇక్కడ ఉన్న వరదరాజస్వామికి నిత్యం తీర్థకైంకర్యం నిర్వహిస్తారు. ఈ వరదరాజస్వామియే భగవద్రామానుజులకు ప్రత్యక్షం అయ్యాడు. శ్రీరంగనాథులకు తిరుప్పాణి ఆళ్వార్, తిరుమలై శ్రీనివాసునకు కురుంబరుత్తనంబిలా, వరదరాజస్వామికి తిరుక్కచ్చినంబి, ఆంతరంగిక పూజలు చేసారు. వీరు చామర కైంకర్యమును నిర్వహించారు.
ఆలయ నిర్మాణం
[మార్చు]ఈ ఆలయం కాంచీపురం తూర్పు వైపున ఉన్న చిన్న కాంచీపురంలో ఉంది.[13] ఈ ఆలయం ఎ. 23.00 లు (93,000 చ.మీ.) విస్తీర్ణంలో ఉంది, ఆలయ నిర్మాణంలో పురాతన విశ్వకర్మ స్థపతిల నిర్మాణ నైపుణ్యాలను ప్రదర్శిస్తుంది. దాని పవిత్రత, పురాతన చరిత్రకు ప్రసిద్ధి చెందింది. ఆలయానికి మూడు బయటి ఆవరణలు (ప్రాకారాలు) ఉన్నాయి. అవి ఆళ్వార్ ప్రాకారం, మడైపల్లి ప్రాకారం, తిరు మలై ప్రాకారం.[14] 32 ఉఫ ఆలయాలు, 19 విమానాలు (టవర్లు), 389 స్తంభాల మందిరాలు (ఎక్కువగా సింహం రకం యాలి శిల్పాలలో ఉన్నాయి)[15] పవిత్ర కోనేర్లు కాంప్లెక్స్ వెలుపల ఉన్నాయి.[14][16] ఆలయ కోనేరును అనంత తీర్థం అంటారు.[17] మహాభారతం, రామాయణం వివిధ పురాణాలను వర్ణించే 96 అలంకరించబడిన శిల్ప స్తంభాలు ఉన్నాయి.వాటిలో రతి, మన్మథ, లక్ష్మీ నారాయణ, లక్ష్మీ నరసింహ, లక్ష్మీ వరాహ, లక్ష్మీ హయగ్రీవ శిల్పాలు ఇలాంటి చాలా ముఖ్యమైన శిల్ప స్తంభాలు ఉన్నాయి.[18]
ప్రధాన గర్భగుడి పశ్చిమాభిముఖంగా ఉంటుంది. 130-అడుగుల-ఎత్తు, 7-అంచెల రాజగోపురం (ప్రధాన అలయ ముఖ ద్వారం) ద్వారా ప్రవేశించవచ్చు.[10] చిత్ర పూర్ణిమ తర్వాత 15వ రోజు సూర్యుని కిరణాలు విగ్రహంపై పడే విధంగా పీఠాధిపతి చిత్రం రూపొందించబడింది.[19] హస్తగిరి అని పిలువబడే ఈ కొండ 360 మీ (1,180 అడుగులు) పొడవు 240 మీటర్లు (790 అడుగులు).[20] తూర్పు గోపురం పశ్చిమ గోపురం కంటే పొడవుగా ఉంటుంది. ఇది రాజగోపురం ఎత్తైన పెద్ద ఆలయాలకు భిన్నంగా ఉంటుంది.[10] ఆలయంలోని అత్యంత ప్రసిద్ధ నిర్మాణ భాగాలలో ఒకే రాతిలో చెక్కబడిన భారీ రాతి గొలుసు ఒకటి.[21] రామాయణ, మహాభారతాలను వర్ణించే శిల్పాలను కలిగి ఉన్న 100 స్తంభాల హాలు ఉంది.[22] ఇది విజయనగర వాస్తుశిల్పంలోని అద్భుత కళాఖండం.[14][21]
హస్తగిరి పైకప్పుపై చివరి విజయనగర సామ్రాజ్యం కుడ్యచిత్రాలు ఉన్నాయి.[14] ఆలయంలోని మరో ముఖ్యమైన విశేషాలు గర్భగుడిపై అందంగా చెక్కబడిన బల్లులు, బంగారంతో పూత పూయబడ్డాయి.[21][23] వరదరాజ స్వామి గర్భాలయంపై ఉన్న విమానాన్ని పుణ్యకోటి విమానం అని, పెరుందేవి తాయార్ గుడిపై ఉన్న విమానాన్ని కళ్యాణ కోటి విమానం అని అంటారు.[10]
ప్రధాన రాతి విగ్రహం కాకుండా, ఆలయంలో అత్తి లేదా అంజూరపు చెట్టుతో చేసిన వరదరాజస్వామి చెక్క బొమ్మ ఉంది. ఒక రహస్య గదిలో నీటి కింద భద్రపరచబడింది. ఇది ప్రతి 40 సంవత్సరాలకు ఒకసారి పూజ కోసం బయటకు తీసుకురాబడుతుంది.[24] ఉత్సవాలు 48 రోజుల పాటు కొనసాగుతాయి, తరువాత దానిని నీటిలో ముంచి 40 సంవత్సరాల వరకు నిల్వ చేస్తారు. కోనేరును నింపేందుకు విగ్రహాన్ని నిమజ్జనం చేసిన తర్వాత భారీ వర్షం కురుస్తుందని నమ్ముతారు. అధిష్టానం నిలబడి ఉన్న భంగిమలో గ్రానైట్‌తో చేసిన 10 అడుగుల (3.0 మీ) పొడవైన విగ్రహం, అయితే తాయర్ కూర్చున్న భంగిమలో 4 అడుగుల (1.2 మీ) చిత్రం.[12] కొండపై నరసింహుని మందిరం ఉంది.[14] నరసింహుని ముసుగు మూలం రహస్యమైంది.ఇది వివరించలేని శక్తులను కలిగి ఉందని నమ్ముతారు.[25]
దిగువ రెండవ ఆవరణలో నాలుగు మందిరాలు ఉన్నాయి. వాటిలో ముఖ్యమైంది మలయాళ నాచియార్ (కేరళ భార్య), బహుశా 14వ శతాబ్దం ప్రారంభంలో చేర రాజుల కాలంలో నిర్మించబడింది..[14] రెండవ ఆవరణలో ఆళ్వార్లు, రామానుజుల చిత్రాలు ఉన్నాయి.[20]
మూడవ ఆవరణలో పెరుందేవి తాయార్ దేవి మందిరం ఉంది. ప్రధాన పెరుమాళ్ ఆలయాన్ని సందర్శించే ముందు భక్తులు ముందుగా ఆలయాన్ని సందర్శించడం ఆచారం. 1532లో విజయనగర సామ్రాజ్యానికి చెందిన అచ్యుతరాయల వేడుక కోసం నిర్మించబడిన తులాబార మండపాలు అని పిలువబడే నాలుగు చిన్న స్తంభాల మందిరాలు ఉన్నాయి.[7]
ఏడు ఆవరణలను ప్రదక్షిణ పాద, హస్తగిరి ప్రదక్షణ, మాడపల్లి ప్రగర, అలవందర్ ప్రగర, ఆళ్వార్ తిరువీధి అంటారు. అలవందర్ ప్రగరాలో ఆలయానికి సంబంధించిన అనేక మందిరాలు ఉన్నాయి. ఈ ఆలయానికి తూర్పు, పడమర వైపుల రెండు గోపురాలు ఉన్నాయి, ఇవి వరుసగా 180 అడుగులు (55 మీటర్లు), 160 అడుగులు (49 మీటర్లు) పొడవు ఉన్నాయి. వంద స్తంభాల హాలు ఉంది, ఇందులో అలంకరించబడిన చెక్కడాలు ఉన్నాయి.ఇందులో రాతి గొలుసు ఉండటం గమనార్హం. ఆలయ కారును సా.శ. 1517 లో కృష్ణదేవరాయలు విరాళంగా ఇచ్చారని నమ్ముతారు. ఈ ఆలయంలో 16వ శతాబ్దంలో విజయనగర రాజుల పాలనలో రూపొందించబడిన చిత్రాలు ఉన్నాయి.[12]
ఆలయ చెరువుకు తూర్పు వైపున చక్రతాళ్వార్ గుడి ఉంది. ఆలయంలో చక్రతాళ్వార్ (సుదర్శనం) చిత్రం ఆరు చేతులతో చిత్రీకరించబడింది. అక్కడ ఆలయం ఉత్సవ చిత్రం ఒకే చక్రంలో చిత్రీకరించబడిన సుదర్శనం ఏడు వేర్వేరు చిత్రాలను కలిగి ఉంది. రెండు చిత్రాలు విడివిడిగా పరిగణించబడుతున్నందున ఈ మందిరానికి రెండు ద్వారాలు ఉన్నాయి. ఆలయంలోని శాసనాల నుండి చూస్తే, ఈ మందిరాన్ని సా.శ. 1191 సమయంలో నెట్టూరుకు చెందిన ఇలవలగన్ కళింగరాయుడు III కులోత్తుంగ కాలంలో నిర్మించినట్లు భావిస్తారు. తరువాతి మార్పులు బహుశా 13వ లేదా 14వ శతాబ్దం తొలి భాగంలో విజయనగర సామ్రాజ్యంచే చేయబడి ఉండవచ్చు. రామాయణం, విష్ణువు వివిధ రూపాల బొమ్మలతో చెక్కబడిన ప్రముఖ హాలులో స్తంభాల స్తంభాలను కూడా రాజులు జోడించారు.[26]
తిరుక్కచ్చి నంబిగళ్
[మార్చు]తిరుక్కచ్చి నంబిగళ్ (కంచి పూర్ణార్ అని కూడా పిలుస్తారు) ఈ ఆలయానికి గొప్ప భక్తుడు. అతను పూవిరుందవల్లి నుండి రోజూ పూలు తెచ్చేవాడు, అక్కడ అతను తోటను నిర్వహించేవాడు. అతను ఆలవట్ట కైంగరీయం ఆచారాలను నిర్వహించేవాడు.విసినకర్ర సహాయంతో గాలిని ఉత్పత్తి చేయడానికి చేయిని ఊపుతూ, వర్ధరాజు కర్మ చేస్తున్నప్పుడు అతనితో సంభాషించేవాడని నమ్ముతారు. నంబి ప్రధాన దేవత కోసం దేవరాజాష్టకం (8 శ్లోకాల సంస్కృత పద్యం) కూడా రచించాడు. రామానుజు, ప్రభావవంతమైన వైష్ణవ గురువు, వరదరాజుల నుండి తన ఆరు ప్రశ్నలకు సమాధానాలు తిరుక్కచ్చి నంబిగల్ ద్వారా అందుకున్నట్లు భావిస్తారు.
భగవద్రామానుజుల వారి కోరికపై వీరు వరదరాజస్వామిని ప్రార్థించి వారి వలన తాము వినిన ఆరు వార్తలను ఎంబెరుమానార్లకు తెలియజేసారు. వీనినే షడ్వార్తలందురు. అవి,.
1. నేనే (శ్రీమన్నారాయణుడే) పరతత్త్వం. 2. జీవేశ్వరభేదమే దర్శనం. 3.ప్రపత్తియే ఉపాయం (భగవంతుని పొందుటకు సాధనం) 4. అంతిమస్మృతి అవసరం లేదు. 5. శరీరావసానమందే మోక్షం. 6. పెరియనంబిగారిని (మహాపూర్ణులను) ఆశ్రయింపుడు.
ఈ గరుడసేవను గూర్చిన ఒక శ్లోకం ఉంది. వేగవతీ నదీ తీర ఉత్తర భాగాన పుణ్యకోటి విమాన మద్యన సర్వప్రాణులకు వరప్రదుడైన శ్రీహరి స్వయముగా వెలసిఉన్నాడని పెద్దలు త్రికాలములందు ఈ స్వామిని కీర్తించుచున్నారు.
శ్లోకాలు
[మార్చు]శ్లో. శ్రీకాంచీ నగరేతు హస్తిగిరి రిత్యాఖ్యేహి సత్యవ్రత
క్షేత్రం వేగవతి సరస్తటగతే వంతాబ్జినీ శోభితే |
యుక్తే శేష, వరాహ, పద్మ, కుశక, బ్రహ్మాఖ్య తీర్దైస్సదా
సంప్రాప్యాద్బుత పుణ్యకోటి విలయం పత్నీం పెరుందేవికామ్‌ ||
భాతి శ్రీ వరదో విభుర్వరుణ దిక్ వక్త్రాబ్జ సంస్థానగ:
శ్రీమన్నారద శేషరాట్ భృగుముని శ్శ్రీ నాగరాజేక్షిత:|
శ్లో. దేశే రాజితి తత్ర సుందర హరిస్వామీ హరిద్రా సతి
స్త్వాసీనశ్శుక నామధేయ మతులం వైమన మైంద్రీ ముఖ:
ప్రత్యక్షస్తు బృహస్పతే:కలిజిత శ్శ్రీభూత వామ్నో మునే:
స్తోత్రాఖ్యా భరణాభి భూషిత వపు ర్బక్తేష్ట సంపూరక:||
ఉత్సవాలు
[మార్చు]ఇచట ప్రతి సంవత్సరం బ్రహ్మోత్సవం జగిగింది. మూడవనాడు ఉష:కాలమున (వేకువన) జరుగు గరుడసేవ జరిగింది. ఇది కంచి గరుడసేవ యని ప్రసిద్ధి. ప్రసిద్ధ వాగ్గేయకారుడు త్యాగరాజస్వామి "వినతాసుత వాహనుడై వెడలె కాంచీవరదుడు" అని కంచి గరుడ సేవను కీర్తనగా రచించి ధన్యుడైనాడు. ఈ గరుడసేవను సేవించుటకు దేశం నలుమూలల నుండి భక్తులు తండోప తండాలుగా వస్తుంటారు. ఆచార్యులందరు అభిమానించిన క్షేత్రం కాంచీపురం. ఆళవందారులు (శ్రీయామునమునులు) ఈక్షేత్రానికి వేంచేసి భగవద్రామానుజులను "ఆముదల్వన్ ఇవన్" అని కటాక్షించారు. ఈప్రదేశానికి యుమువైత్తుఱవర్ తిరుముత్తమ్‌ అనిపేరు. ఆళవందారులు వేంచేసిన ప్రదేశానికి కరుమాణిక్కత్త సోపానమ్ అనిపేరు.
ఆళవందారుల ఆదేశానుసారం "తిరువరంగ ప్పెరుమాళ్ అరయర్" అనువారు తిరుక్కచ్చినంబిగారి పురుషాకారముతో వరదరాజస్వామిని ప్రార్థించి భగవద్రామానుజులను శ్రీరంగమునకు తోడ్కొని పోయారు. శ్రీవైష్ణవులకు అత్యంతము సేవింపదగిన కోయిల్ (శ్రీరంగం) తిరుమలై పెరుమాళ్ కోయిల్ (కాంచి) తిరునారాయణపురం (మేల్కోటై) అను నాలుగు దివ్యక్షేత్రాలలో కాంచీపురం మూడవది. ఈక్షేత్రం కృతయుగాన చతుర్ముఖ బ్రహ్మచేతను, త్రేతాయుగాన గజేంద్రుని చేతను, ద్వాపరయుగాన బృహస్పతిచేతను, కలియుగాన ఆదిశేషుని చేతను ఆరాధింపబడింది.
వివరాలు
[మార్చు]| ప్రధాన దైవం పేరు | ప్రధాన దేవి పేరు | తీర్థం | ముఖద్వారా దిశ | భంగిమ | ప్రదేశం | విమానం | ప్రత్యక్షం |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| వరదరాజస్వామి (తేవప్పెరుమాళ్) | పెరుందేవి త్తాయార్ | వేగవతీ నది-అనంత పుష్కరిణి-శేష, వరాహ, పద్మ, కుశక, బ్రహ్మతీర్థాలు | పశ్చిమ ముఖం | నిలచున్న భంగిమ | హస్తిగిరి-సత్యవ్రతక్షేత్రం | పుణ్యకోటి విమానం | బ్రహ్మకు నారదునకు, ఆదిశేష, భృగు, గజేంద్రులకు |
చేరే మార్గం
[మార్చు]మద్రాసు నుండి, తిరుపతి నుండి బస్ రైలు వసతి ఉంది. సకల సౌకర్యాలు ఉన్నాయి.
ఇవికూడా చూడండి
[మార్చు]మూలాలు
[మార్చు]- ↑ Hindu Pilgrimage: A Journey Through the Holy Places of Hindus All Over India. Sunita Pant Bansal. page 82
- ↑ "The Templenet Encyclopedia – Varadaraja Perumal Temple at Kanchipuram".
- ↑ Rao 2008, p. 154
- ↑ Ramesh, M.S. (1993). 108 Vaishnavite Divya Desams volume one Divyadesams in Tondai Nadu. Tirpuati: Tirupati Tirumala Devastanams. p. 44.
- ↑ Ramaswamy 2007, p. 273
- ↑ "Abodes of Vishnu – Thirukkachchi".
- ↑ 7.0 7.1 Rao 2008, p. 108
- ↑ K.V. Raman (2003). Sri Varadarajaswami Temple, Kanchi: A Study of Its History, Art and Architecture. Abhinav Publications. p. 137. ISBN 9788170170266.
- ↑ Gopalakrishnamachariyar, 2009, pp. 26–29.
- ↑ 10.0 10.1 10.2 10.3 10.4 Rao 2008, p. 106
- ↑ Hopkins 2000, p. 272
- ↑ 12.0 12.1 12.2 C., Chandramouli (2003). Temples of Tamil Nadu Kancheepuram District. Directorate of Census Operations, Tamil Nadu.
- ↑ Karkar, S.C. (2009). The Top Ten Temple Towns of India. Kolkota: Mark Age Publication. p. 46. ISBN 978-81-87952-12-1.
- ↑ 14.0 14.1 14.2 14.3 14.4 14.5 Rao 2008, p. 107
- ↑ Davidson 2002, p. 305
- ↑ N. 2000, p. 93
- ↑ V., Meena (1974). Temples in South India (1st ed.). Kanniyakumari: Harikumar Arts. p. 46.
- ↑ Pillai, S. Subramania (2019). Tourism in Tamil Nadu: Growth and Development. MJP Publisher. p. 33. ISBN 978-81-8094-432-1.
- ↑ R., Dr. Vijayalakshmy (2001). An introduction to religion and Philosophy – Tévarám and Tivviyappirapantam (1st ed.). Chennai: International Institute of Tamil Studies. p. 432.
- ↑ 20.0 20.1 Harshananda, Swami (2012). Hindu Pilgrimage Centres (second ed.). Bangalore: Ramakrishna Math. p. 62. ISBN 978-81-7907-053-6.
- ↑ 21.0 21.1 21.2 Tourist guide to Tamil Nadu 2007, pp. 76-77.
- ↑ Schreitmüller, p. 545
- ↑ "Gateway to Kanchipuram district – Varadaraja Temple". Archived from the original on 30 July 2013. Retrieved 26 June 2012.
- ↑ Rao 2008, p. 105
- ↑ Massey 2004, p. 91
- ↑ Madhavan 2007, pp. 87-88