ఉత్తరాది మఠం
శ్రీ శ్రీ జగద్గురు మధ్వాచార్య మూల మహా సంస్థానం, శ్రీ ఉత్తరాది మఠం, | |
శ్రీ ఉత్తరాది మఠం | |
| ఆచార్య: శ్రీ సత్యాత్మ తీర్థ | |
|---|---|
| Styles | శ్రీ శ్రీ జగద్గురు |
| శ్రీ శ్రీ ೧೦೦೮ శ్రీ | |
| Residence | బెంగళూరు |
| Founder | మధ్వాచార్యులు |
| First Acharya | శ్రీ పద్మనాభ తీర్థ |
| Website | https://www.uttaradimath.org |
| ధారావాహిక లోని భాగం |
 హిందూధర్మం |
|---|
 |
| హిందూమత పదకోశం |
శ్రీ ఉత్తరాది మఠం (ఆది మఠం లేదా మూల మఠం లేదా ఉత్తరాది పీఠం అని కూడా పిలుస్తారు), సనాతన ధర్మం, ద్వైత వేదాంతాన్ని (తత్త్వవాదం) సంరక్షించడానికి, ప్రచారం చేయడానికి మధ్వాచార్యులు స్థాపించిన ప్రధాన మఠాలలో (మఠం) ఒకటి .[1][2][3] ఉత్తరాది మఠం మాధ్వులలో ఒక ముఖ్యమైన పీఠం. తుళునాడు ప్రాంతం వెలుపల ఉన్న మాధ్వులలో మెజారిటీ మాధ్వులు ఈ మఠాన్ని అనుసరించేవారే. ఉత్తరాది మఠానికి కర్ణాటక (తుళునాడు ప్రాంతం వెలుపల), మహారాష్ట్ర, ఆంధ్రప్రదేశ్, తెలంగాణ, మధ్యప్రదేశ్, తమిళనాడు, బీహార్ (ముఖ్యంగా గయ) ప్రాంతాలలో అనుచరులు ఉన్నారు.
భారతదేశంలోని ఉపగ్రహ సంస్థల ద్వారా మాధ్వ సంప్రదాయాన్ని, సన్యాస కార్యకలాపాలను చారిత్రాత్మకంగా సమన్వయం చేసి, సంస్కృత సాహిత్యాన్ని సంరక్షించి, ద్వైత అధ్యయనాలను కొనసాగించిన ప్రధాన హిందూ సన్యాసులలో ఉత్తరాది మఠం ఒకటి. ఉత్తరాది మఠం ఒక గ్రంథాలయం, చారిత్రక సంస్కృత వ్రాతప్రతులకు మూలం. ఇతర హిందూ మఠాలతో పాటుగా శ్రీ మఠం వేదాలను సంరక్షించడంలో, విద్యార్థులు, పారాయణాలను స్పాన్సర్ చేయడం, సంస్కృత స్కాలర్‌షిప్‌లు, వార్షిక మధ్వ జయంతిని జరుపుకోవడంలో చురుకుగా ఉంది. ప్రస్తుత పీఠాధిపతి లేదా ఆచార్య పీఠాధిపతి శ్రీ సత్యాత్మ తీర్థ స్వామీజీ, ఈ మఠం యొక్క ఆధ్యాత్మిక వారసత్వంలో 42వ జగద్గురువులు.[4][5]
సురేంద్రనాథ్ దాస్‌గుప్తా ప్రకారం, ఉత్తరాది మఠం రెండుసార్లు విభజించబడింది, కాబట్టి ఇప్పుడు మూడు మఠాలు ఉన్నాయి, మిగిలిన రెండు వ్యాసరాజ మఠం, రాఘవేంద్ర మఠం.[5] ఈ మూడు మఠాలు — ఉత్తరాది మఠం, వ్యాసరాజ మఠం, రాఘవేంద్ర మఠాలు పాటు, ద్వైత వేదాంతంలో ప్రధాన అపోస్టోలిక్ సంస్థలుగా పరిగణిస్తారు. ఈ మూడు మఠాలను సంయుక్తంగా "మఠాత్రయ" అని పిలుస్తారు.[6][5][7] శతాబ్దాలుగా మధ్వానంతర ద్వైత వేదాంతానికి ప్రధాన వాస్తుశిల్పులుగా మత్తత్రయ యొక్క మఠాధిపతులు, పండితులు ఉన్నారు.[8][9] తుళునాడు ప్రాంతం వెలుపల ఉన్న మఠాలలో, ఉత్తరాది మఠం అతిపెద్దది.[10][11]
వ్యుత్పత్తి శాస్త్రం[మార్చు]
సంప్రదాయం ప్రకారం, "ఉత్తరాది" (సంస్కృతం: उत्तरादि ) "మమ్మల్ని సంసార చక్రం నుండి పైకి లేపిన విష్ణువు ", "మఠం" (సంస్కృతం: मठ) ఆధ్యాత్మిక అధ్యయనాల కోసం "క్లోయిస్టర్, ఇన్స్టిట్యూట్" లేదా ఆలయాన్ని సూచిస్తుంది.[12] ఇది విష్ణు సహస్రనామంలో విష్ణువు యొక్క 494వ నామం.[13]
చరిత్రకారుడు సి. హయవదన రావు ఇలా అంటాడు, "ఉత్తరాది మఠం (అంటే, ఉత్తరాది మఠం (అంటే, ఉత్తరాది లేదా ఉత్తర దేశం నుండి వచ్చిన పురుషులు మొదట అధ్యక్షత వహించినందున అసలు ఉత్తర మఠం) మధ్వాచార్యుల ప్రధాన పీఠం".[14] రచయిత హెచ్.చిత్తరంజన్ మాట్లాడుతూ, "ఉత్తర కర్ణాటక ప్రాంతంలో ద్వైత సిద్ధాంతాన్ని వ్యాప్తి చేయడానికి సన్యాసి పద్మనాభ తీర్థకు మధ్వాచార్య స్వయంగా దీక్ష ఇచ్చారు. స్వామీజీ కర్నాటకలోని ఉత్తర ప్రాంతాలలో ద్వైత తత్వాన్ని వ్యాప్తి చేసినందున, అక్కడ స్థాపించబడిన మఠానికి ఉత్తరాది మఠం అని పేరు వచ్చింది".[15] శర్మ అభిప్రాయపడ్డారు, "ఉత్తరాది మఠానికి ప్రాదేశిక హోదా ఉంది, దాని పోంటిఫికేట్‌ను ఉత్తర-కర్ణాటకులు లేదా ఉత్తరాది-కర్ణాటకులు ఆక్రమించారు".[16]
చరిత్ర[మార్చు]
సత్యప్రజ్ఞా తీర్థ కాలంలో ద్వైత, అద్వైత వేదాంతాల అనుచరుల మధ్య నిరంతర సంఘర్షణ జరిగింది. మణిమంజరి, మధ్వ విజయ ప్రకారం, ఆనంద తీర్థ వేదాంతానికి సరైన వివరణ ఇవ్వడానికి, వ్యక్తిగత ఆత్మలు లేదా జీవులను బ్రహ్మంగా భావించే అద్వైత వేదాంతాన్ని బోధించిన శంకరుని సిద్ధాంతాన్ని సవాలు చేయడానికి వాయు (వాయువు దేవుడు) అవతారంగా జన్మించాడు. . అహంభావంతో కొందరు శంకరుని అనుచరులు తమ ప్రత్యర్థుల మఠాలను ధ్వంసం చేసి పాపపు పనికి పాల్పడ్డారు. గురువు సత్యప్రజ్ఞ తీర్థ కూడా చంపబడ్డాడు, అతని శిష్యుడు, వారసుడు ప్రజ్ఞా తీర్థ బలవంతంగా అద్వైత విశ్వాసంలోకి మార్చబడ్డాడు.[17][18] అయినప్పటికీ, సత్య-ప్రజ్ఞా తీర్థ, ప్రజ్ఞా తీర్థ యొక్క శిష్యులు నిజమైన వేదాంతానికి రహస్యంగా కట్టుబడి ఉన్నారు, వారి సిద్ధాంతాన్ని రహస్యంగా ఆచరిస్తూనే ఉన్నారు. మధ్వాచార్యుల గురువు అచ్యుత ప్రేక్ష తీర్థ ఈ తరానికి చెందినవారు.[19]
సంప్రదాయం ప్రకారం, ఆది మఠానికి పీఠాధిపతిగా ఉన్న శ్రీ అచ్యుత ప్రేక్షకుడి సమయంలో, వేదవ్యాస శాసనం మీద, వాయు భగవానుడు క్రీ.శ. 1238 విజయ దశమి రోజున శ్రీ మధ్వాచార్యులుగా ఈ లోకంలో అవతరించినట్లు చెబుతారు. హిందూ ధర్మాన్ని పటిష్ఠం చేయడం.[20][21] ఉత్తరాది మఠం పద్మనాభ తీర్థ, జయతీర్థ, అతని శిష్యుల ద్వారా మధ్వ నుండి ఉద్భవించింది.[1][15][22][23] ఉత్తరాది మఠానికి ప్రధాన కార్యాలయం లేదు, అయితే కొన్నిసార్లు కొన్ని ప్రదేశాలు ప్రత్యేక శ్రద్ధను పొందాయి. ఇది ప్రధానంగా ఒక ప్రయాణం చేసే సంస్థ, ఇది ఎక్కడికి వెళ్లినా ఆధ్యాత్మిక అభ్యాసం యొక్క జ్యోతిని మోసుకెళ్లడంలో బిజీగా ఉంది.[24]
ద్వైత వ్యాప్తి[మార్చు]
తుళునాడు ప్రాంతం వెలుపల ద్వైత వేదాంత వ్యాప్తికి పద్మనాభ తీర్థ, అతని వారసులు కారణం. కన్నడలో హరిదాస ఉద్యమం యొక్క దశకూట వైష్ణవ భక్తి ఉద్యమానికి నరహరి తీర్థ అగ్రగామిగా పరిగణించబడుతుందని శర్మ చెప్పారు. తత్త్వవాద సిద్ధాంతం మరింత ముందుకు సాగింది, జయతీర్థ, అతని వారసుల ద్వారా దేశమంతటా వ్యాపించింది.[25]
17వ శతాబ్దపు మొదటి త్రైమాసికంలో, విద్యాధీశ తీర్థ (ఉత్తరాది మఠానికి చెందిన 16వ పీఠాధిపతి) బీహార్‌లో, ఇప్పటికీ మధ్వ పాఠశాలకు విధేయత చూపుతున్న గయాలోని బ్రాహ్మణుల నుండి కొంత మందిని మధ్వ మతంలోకి మార్చగలిగారు.[26] శ్రీ సత్యనాథ తీర్థ ఉత్తరాది మఠానికి పీఠాధిపతిగా ఉన్న సమయంలో గయను సందర్శించి, తన పూర్వీకుడైన విద్యాధీశ తీర్థ ద్వారా మాద్విగా మార్చబడిన గయాపాల మధ్య మఠంపై పట్టును బలపరిచారు.[27]
మఠంలో విగ్రహాలు[మార్చు]
ఉత్తరాది మఠంలో పూజించబడే మూల రామ, మూల సీత విగ్రహాలు "చతుర్యుగ మూర్తి" (విగ్రహాలు నాలుగు యుగాల నుండి పూజలో ఉన్నాయి).[28][29][30] మధ్వాచార్య వీటిని గజపతి రాజుల నుండి పొంది తన శిష్యుడైన పద్మనాభ తీర్థకు అందించారు.[31] వీటితో పాటు మధ్వాచార్య స్వయంగా చెక్కిన దిగ్విజయ రాముని విగ్రహం, మాధవ తీర్థ ద్వారా పొందిన వంశ రామ విగ్రహం, అక్షోభ్య తీర్థ ద్వారా పొందిన ప్రసన్న విఠల విగ్రహం కూడా మఠంలో పూజించబడుతున్నాయి. మధ్వాచార్యుడు బదరికాశ్రమం నుండి తిరిగి వచ్చినప్పుడు వేదవ్యాసుడు 8 వ్యాసముష్టిలను బహుకరించాడు. 8 వ్యాసముష్టిలలో 5 వ్యాసముష్ఠులు ఉత్తరాది మఠంలో ఉన్నాయి. ఈ వ్యాసముష్టిల గురించి ఉల్లేఖిస్తూ, జర్మన్ ఇండాలజిస్ట్ హెల్ముత్ వాన్ గ్లాసెనప్, "ఒకటి ఉడిపిలో, ఒకటి సుబ్రహ్మణ్యం మఠంలో, ఒకటి మద్యతల (సోడే మఠం) , మిగిలిన ఐదు ఆచార్యుల మఠంలో (ఉత్తరాది మఠం) ఉన్నాయి" అని చెప్పారు.[32] పురందర దాసు ఉత్తరాది మఠంలో పూజించబడిన మూల రామ, మూల సీతా విగ్రహాలు, 5 వ్యాసముష్టి, ఇతర 28 విగ్రహాలను తన ఒక పాటలో కీర్తించాడు — "మధ్వరాయరా దేవతార్చనేయ ప్రసిద్ధ రఘునాథరు పూజించే సొబగు".[33] సంస్కృత పండితుడు వీ. అర్. పంచముఖి ఇలా అన్నారు, "శ్రీశ్రీ సత్యాత్మ తీర్థ ఎల్లప్పుడు లక్ష్మీ దేవి యొక్క భగవంతుడైన మూల రాముడిని , సీతా దేవిని పూజిస్తారు".[34]
గురు పరంపర[మార్చు]
జగద్గురువులు[మార్చు]
ఈ మఠంలో పీఠాన్ని అధిష్టించిన మఠాధిపతులు ( పీఠాధిపతిలు / ఆచార్యులు ) పూర్తి జాబితా క్రింది విధంగా ఉంది: ఈ జాబితా ఇప్పటి వరకు శ్రీ ఉత్తరాది మఠం యొక్క అధీకృత గురు-పరంపర (శిష్య వారసత్వం) ని సూచిస్తుంది.
- శ్రీ హంస (సుప్రీం పర్సన్/సుప్రీమ్ గాడ్ హెడ్, శ్రీ నారాయణ లేదా శ్రీ హరి; పరమాత్మ)
- శ్రీ బ్రహ్మ
- శ్రీ సనకాది
- శ్రీ దూర్వాస
- శ్రీ జ్ఞాన-నిధి తీర్థ
- శ్రీ గరుడ-వాహన తీర్థ
- శ్రీ కైవల్య తీర్థ
- శ్రీ జ్ఞానేశ తీర్థ
- శ్రీ పర తీర్థ
- శ్రీ సత్య-ప్రజ్ఞా తీర్థ
- శ్రీ ప్రజ్ఞా తీర్థం
- శ్రీ అచ్యుత-ప్రేక్ష తీర్థం లేదా అచ్యుత-ప్రజ్ఞా తీర్థం
- మధ్వాచార్యులు (1238-1317)
- పద్మనాభ తీర్థ
- నరహరి తీర్థ
- మాధవ తీర్థ
- అక్షోభ్య తీర్థ
- జయతీర్థ
- విద్యాధిరాజ తీర్థ
- కవింద్ర తీర్థ
- వాగీష తీర్థ
- రామచంద్ర తీర్థ
- విద్యానిధి తీర్థ
- రఘునాథ తీర్థ
- రఘువర్య తీర్థ
- రఘుత్తమ తీర్థ
- వేదవ్యాస తీర్థ
- విద్యాదీష తీర్థ
- వేదనిధి తీర్థ
- సత్యవ్రత తీర్థ
- సత్యనిధి తీర్థ
- సత్యనాథ తీర్థ
- సత్యఅభినవ తీర్థ
- సత్యపూర్ణ తీర్థ
- సత్యవిజయ తీర్థ
- సత్యప్రియ తీర్థ
- సత్యబోధ తీర్థ
- సత్యసంద తీర్థ
- సత్యవర తీర్థ
- సత్యధర్మ తీర్థ
- సత్యసంకల్ప తీర్థ
- సత్యసంతుస్ట తీర్థ
- సత్యపారాయణ తీర్థ
- సత్యకామ తీర్థ
- సత్యేశ్ట తీర్థ
- సత్యపరాక్రమ తీర్థ
- సత్యవీర తీర్థ
- సత్యధీర తీర్థ
- సత్యజ్ఞాన తీర్థ
- సత్యధ్యాన తీర్థ
- సత్యప్రజ్ఞ తీర్థ
- సత్యఅభిగ్న తీర్థ
- సత్యప్రమోద తీర్థ
- సత్యాత్మ తీర్థ
మిషన్[మార్చు]
ప్రాచీన వేద ధర్మాన్ని ( సనాతన ధర్మం ) ఆచరించడం, రక్షించడం, బోధించడం, ప్రచారం చేయడం శ్రీ మఠం యొక్క ప్రధాన లక్ష్యం. ఉత్తరాది మఠం దాని మూలం నుండి నేటి వరకు నిజమైన వైదిక ధర్మానికి బలమైన న్యాయవాదిగా కొనసాగుతోంది. వైద్య సంరక్షణ, విద్య, విపత్తులు, విపత్తులు, యుద్ధాలు మొదలైన జీవితంలోని అన్ని రంగాలలో శ్రీ మఠం తన సేవలను మానవాళికి విస్తరించింది.[35]
విద్యాపీఠాలు , సంస్థలు[మార్చు]
బెంగళూరులోని శ్రీ జయతీర్థ విద్యాపీఠం, ముంబైలోని శ్రీ సత్యధ్యాన విద్యాపీఠం (పాత హిందూ స్టైల్ గురుకులాలు) బోర్డింగ్ సౌకర్యాలతో శ్రీ మఠం మూడు నుండి నాలుగు విద్యాపీఠాలను స్థాపించింది. వ్యాకరణం, భాషాశాస్త్రం, తర్కం, మీమాంస, సాంఖ్య, యోగ, వేదం, జ్యోతిష, అద్వైత, విశిష్టాద్వైత, ద్వైత విధానాలు, ఆధునిక తత్వశాస్త్రాలు వంటి వివిధ విజ్ఞాన విభాగాలలో విద్యార్థులకు ఇక్కడ కఠినంగా శిక్షణ ఇస్తారు.[36]
శ్రీ జయతీర్థ విద్యాపీఠం[మార్చు]
భారతీయ రచయిత, పండితుడు రాధావల్లభ త్రిపాఠి ఇలా అన్నారు, "శ్రీ జయతీర్థ విద్యాపీఠాన్ని 1989 సంవత్సరంలో శ్రీ సత్యప్రమోద తీర్థ స్వామీజీ స్థాపించారు, ఇందులో ప్రస్తుతం 200 మందికి పైగా విద్యార్థులు , 15 మంది బోధనా అధ్యాపకులు ఉన్నారు".[37] ఈ సంస్థ యొక్క విశిష్టత ఏమిటంటే, దీని విద్యార్థులు శ్రీ 1008 శ్రీ సత్యాత్మ తీర్థ స్వామీజీ మార్గదర్శకత్వంలో 12 సంవత్సరాల పాటు ప్రత్యేకంగా శిక్షణ పొందారు, ప్రారంభ 9 సంవత్సరాల శిక్షణతో జయతీర్థ విద్యాపీఠ రెసిడెన్షియల్ క్యాంపస్‌లో వారు కావ్య, వ్యాకరణ, సాహిత్యం, వేదాలపై పట్టు సాధించారు. సాంఖ్య, యోగ, జైన, బౌద్ధ, శాక్త, అద్వైత, విశిష్టాద్వైత, ద్వైత తత్వాలను కులపతి గుట్టల రంగాచార్య, ప్రిన్సిపాల్ విద్వాన్ సత్యధ్యానాచార్య, అనేక ఇతర అనుభవజ్ఞులైన అధ్యాపకుల మార్గదర్శకత్వంలో నిర్వహించారు. కోర్సు యొక్క చివరి 3 సంవత్సరాలలో, విద్యార్థులకు శ్రీమాన్ న్యాయ సుధ, తాత్పర్య చంద్రిక, తర్కతాండవ మొదలైనవాటిలో విస్తారమైన తరగతులను నేరుగా స్వామీజీ పర్యటనలో అందజేస్తారు, తద్వారా విద్యార్థి తన జ్ఞానాన్ని పొందడం ద్వారా విస్తరింపజేయడానికి అవకాశం కల్పిస్తారు. కాశీ, ప్రయాగ, ఢిల్లీ, పూణే, రాజమండ్రి మొదలైన దేశమంతటా ఉన్న గౌరవనీయమైన విద్యా కేంద్రాలలో అనేక మంది ప్రముఖ పండితులను కలుసుకునే అవకాశం, వారితో చర్చలు, చర్చలు నిర్వహించే అవకాశంతో, చిన్న వయస్సులోనే, పండితుల ప్రపంచానికి బహిర్గతమైంది. 12-సంవత్సరాల కోర్సును విజయవంతంగా పూర్తి చేసిన తర్వాత, వివిధ ప్రధాన అభ్యాస కేంద్రాలలో జరిగిన "సుధా మంగళ" అనే గ్రాండ్ కాన్వొకేషన్ ఫంక్షన్‌లో విద్యార్థులకు "సుధా విద్వాన్" బిరుదును ప్రదానం చేస్తారు.[38] టైటిల్‌కు తమను తాము అర్హులుగా మార్చుకోవడానికి విద్యార్థులు ప్రముఖ పండితుల ముందు మౌఖికంగా పేపర్‌ను సమర్పించాలి, ద్వైత తత్వశాస్త్రం యొక్క గొప్ప పని అయిన శ్రీమాన్ న్యాయ సుధలో మౌఖిక పరీక్ష కూడా రాయాలి. అభ్యర్థి ఆల్‌రౌండ్ నైపుణ్యాల కోసం పరీక్షించబడతారు, సత్యాత్మ తీర్థ నేతృత్వంలోని పండితుల జ్యూరీ ద్వారా టైటిల్‌కు అర్హులుగా ప్రకటించబడతారు.[36][39]
శ్రీ సత్యధ్యాన విద్యాపీఠం[మార్చు]
సత్యధ్యాన తీర్థ శిష్యుడైన గోపాలాచార్య రామాచార్య మహులిచే సత్యధ్యాన విద్యాపీఠాన్ని 1956లో ముంబైలోని మాతుంగాలో స్థాపించారు.[40] సత్యధ్యాన విద్యాపీఠం ఒక అధునాతన విద్యా సంస్థ. ఇది ఉన్నత చదువులు, పరిశోధనలపై ఆసక్తి ఉన్న పండితుల అవసరాలను తీరుస్తుంది. 1972 నాటికి, ఇది తత్వశాస్త్రంపై 26 అధికారిక సంపుటాలను విడుదల చేసింది.[41] మహులి విద్యాసింహాచార్య ప్రస్తుతం ముంబైలోని ములుంద్‌లో ఉన్న సత్యధ్యాన విద్యాపీఠానికి ప్రస్తుత కులపతి.[42]
విశ్వ మాధ్వ మహా పరిషత్[మార్చు]
ఉత్తరాది మఠం యొక్క ప్రస్తుత పీఠాధిపతి సత్యాత్మ తీర్థ మహారాజ్ 1998లో లాభాపేక్షలేని, మతపరమైన, సామాజిక సంస్థ అయిన విశ్వ మధ్వ మహా పరిషత్‌ను స్థాపించారు.[43] విశ్వ మాధ్వ మహా పరిషత్ ప్రచురణలో ఇప్పటి వరకు వేల పుస్తకాలు ప్రచురించబడ్డాయి. ప్రతి సంవత్సరం ధార్వాడ్‌లో సత్యాత్మ తీర్థ స్వామీజీ, విశ్వమధ్వ మహా పరిషత్, విశ్వ మాధ్వ మానహండల నేతృత్వంలో 5 రోజుల పాటు అఖిల భారత మాధ్వ సమ్మేళనం జరుగుతుంది, దీనిలో న్యాయ, తార్క, మీమాంస, దాస సాహిత్యంపై ప్రసంగాలు, చర్చలు జరుగుతాయి. అన్ని మాధ్వ మఠాలు ఈ వేడుకను ఘనంగా నిర్వహిస్తాయి. ప్రతి సంవత్సరం 1 లక్ష మందికి పైగా భక్తులు ఈ సభకు హాజరవుతారు.[44]
బయటి లింకులు[మార్చు]
మూలాలు[మార్చు]
- ↑ 1.0 1.1 The Quarterly Journal of the Mythic Society (Bangalore)., Volume 83. The Society (Mythic Society). 1992. p. 133.
In addition to the eight Mathas at Udupi, Acharya Madhwa had also founded the Uttaradi Matha with Padmanabha and Jayateertha being its Peethadhipatis in succession.
- ↑ Surendranath Dasgupta (1975). A History of Indian Philosophy, Volume 4. Motilal Banarsidass Publications. p. 56. ISBN 9788120804159.
- ↑ Ṣādiq Naqvī; V. Kishan Rao; A. Satyanarayana (2005). A Thousand Laurels--Dr. Sadiq Naqvi: Studies on Medieval India with Special Reference to Deccan, Volume 2. Osmania University. p. 779.
- ↑ P. Sesha Giri Kumar (2008). Library movement and library development in Karnataka. B.R. Publishing Corporation. p. 102. ISBN 9788176465939.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Steven Rosen (30 November 1994). Vaisnavism. Motilal Banarsidass Publishers. p. 132. ISBN 9788120812352.
- ↑ Sharma 2000, p. 199.
- ↑ Sharma 2000, p. 193.
- ↑ B. N. Hebbar (2004). Viśiṣṭādvaita and Dvaita: A Systematic and Comparative Study of the Two Schools of Vedānta with Special Reference to Some Doctrinal Controversies. Bharatiya Granth Niketan. p. 29. ISBN 9788189211011.
- ↑ The Illustrated Weekly of India. Bennett, Coleman & Company, Limited, at the Times of India Press. 1972. p. 21.
Apart from the eight maths, three important maths outside Udipi have played a significant part in upholding and spreading the message of Dvaita: the Uttaradi Math (Bangalore) and the Raghavendraswami Math (Nanjangud) and the Vyasaraya Math (Sosale). Particularly mention must be made of the outstanding contribution of the late Satyadhyanatirtha of the Uttaradi Math - a giant intellectual indeed.
- ↑ Vasudha Dalmia; Angelika Malinar; Martin Christof (2001). Charisma and Canon: Essays on the Religious History of the Indian Subcontinent. Oxford University Press. p. 122. ISBN 9780195654530.
The Desastha or Kannada- Marathi Madhvas have a few mathas, of which the Uttaradimatha is the largest;
- ↑ Vasudha Dalmia; Heinrich von Stietencron (2009). The Oxford India Hinduism Reader. Oxford University Press. pp. 161–162. ISBN 9780198062462.
The Desastha or Kannada-Marathi Madhvas have a few mathas, of which the Uttaradimatha is the largest.
- ↑ Monier Monier-Williams (1923). A Sanskrit–English Dictionary. Oxford University Press. p. 730.
- ↑ Shri Vishnu Sahasranama: In Sanskrit with Phonetics and Brief English Translation Explaining Its Grandeur and Procedural Rituals Etc. Bharatiya Vidya Bhavan. 1998.
- ↑ Conjeeveram Hayavadana Rao (1927). Mysore Gazetteer: Descriptive. the Government Press. p. 321.
The Uttarādi Mutt ( i.e., the original North Mutt because it was first presided over by men drawn from the North or Uttara Desa ) is the prime pontifical seat of Madhvācharya.
- ↑ 15.0 15.1 Karnataka State Gazetteer: Dharwad District (including Gadag and Haveri Districts). Office of the Chief Editor, Karnataka Gazetteer. 1993. p. 123.
Saint Padmanabha Tirtha was given Deeksha by Madhvacharya himself to spread the Dwaita school of thought in northern Karnataka region. Since the Swamiji spread the Dwaita philosophy in the northern parts of Karnataka, the Mutt established there gained the name Uttaradi Mutt.
- ↑ Sharma 2000, p. 198.
- ↑ Manu V. Devadevan (10 October 2016). A Prehistory of Hinduism. Walter de Gruyter GmbH & Co KG. p. 54. ISBN 9783110517378. Retrieved 10 October 2016.
- ↑ Garry Trumpf (1992). Religious Traditions, Volumes 15-20. School of studies in religion, University of Sydney. p. 148.
- ↑ Roshen Dalal (18 April 2014). Hinduism: An Alphabetical Guide. Penguin UK. p. 771. ISBN 9788184752779. Retrieved 18 April 2014.
- ↑ Itihas, volume 24. Government of Andhra Pradesh. 1998. p. 85.
- ↑ Surajit Sinha; Baidyanath Saraswati (1978). Ascetics of Kashi: An Anthropological Exploration. N.K. Bose Memorial Foundation. p. 133.
- ↑ Kumar Suresh Singh (2003). People of India, Volume 26, Part 2. Oxford University Press. p. 955. ISBN 9788185938981.
- ↑ Arch. Series, Issue 69. Government of Andhra Pradesh, Department of Archaeology. 1960. p. 267.
The Acārya himself started Matha for the propagation of his system and it became famous as the Uttarādi Matha.
- ↑ Surajit Sinha; Baidyanath Saraswati (1978). Ascetics of Kashi: An Anthropological Exploration. N.K.Bose Memorial Foundation. p. 134.
- ↑ S.M.S. Chari (1 January 2018). Vaisnavism: Its Philosophy, Theology and Religious Discipline. Motilal Banarsidass. p. 32. ISBN 9788120841352.
- ↑ Sharma 2000, p. 541.
- ↑ Sharma 2000, p. 445.
- ↑ Itihas: Journal of the Andhra Pradesh State Archives & Research Institute, Volume 24. 1998. p. 86.
- ↑ Naqvī & Rao 2005, p. 774.
- ↑ "Special pujas mark Jayatirtha's aradhana mahotsava at Malkhed". The Hindu. 25 July 2015.
- ↑ Glasenapp 1992, p. 179.
- ↑ Glasenapp 1992, p. 199.
- ↑ Rao 1984, p. 20.
- ↑ Vadiraj Raghawendracharya Panchamukhi (2002). Kāvyakusumastabakaḥ. Rāṣṭriyasaṃskr̥tavidyāpīṭham. p. 27.
Sri Sri Satyatmatirtha always worships the auspicious Mula Rama, the Lord of Goddess Laxmi, always accompanied by Goddess Sīta.
- ↑ "Uttaradi Math - Mission". Archived from the original on 2016-12-31. Retrieved 2022-07-23.
- ↑ 36.0 36.1 Vedas continue to live here. Retrieved 3 June 2012.
{{cite book}}:|work=ignored (help) - ↑ Radhavallabh Tripathi (2012). Ṣaṣṭyabdasaṃskr̥tam: India. Rashtriya Sanskrit Sansthan. p. 198. ISBN 9788124606292.
- ↑ "Worldly pleasures are like water bubbles: Seer". Times of India. Retrieved 1 December 2012.
- ↑ "Torchbearers of tradition". The New Indian Express. 15 May 2012.
- ↑ "A Year Later". Mumbai Mirror, India Times. 22 May 2010.
- ↑ The Illustrated Weekly of India, Volume 93. The Times of India Press. 1972. p. 21.
- ↑ Keshav Mutalik (1 January 1995). Songs of Divinity: Songs of the Bards (dasas) of Karnatak Translated Into English. Focus Publications. p. 4. ISBN 9788171547883.
- ↑ Tripathi 2012, p. 204.
- ↑ "5-day meet to dwell on Madhwa philosophy". Times of India. 29 November 2012.
గ్రంథ పట్టిక[మార్చు]
- Sharma, B. N. Krishnamurti (2000). A History of the Dvaita School of Vedānta and Its Literature, Vol 1. 3rd Edition. Motilal Banarsidass (2008 Reprint). ISBN 978-8120815759.
- Rao, C. R. (1984). Srimat Uttaradi Mutt: Moola Maha Samsthana of Srimadjagadguru Madhvacharya.
- Rao, Vasudeva (2002). Living Traditions in Contemporary Contexts: The Madhva Matha of Udupi. Orient Blackswan. ISBN 978-8125022978.
- Sharma, B. N. Krishnamurti (1962). Philosophy of Śrī Madhvācārya. Motilal Banarsidass (2014 Reprint). ISBN 978-8120800687.
- Karnataka Sate Gazetteer: Bijapur District (Bagalkot District Included), Karnataka Gazetteer Department, 2006
- Glasenapp, Helmuth von (1992). Madhva's Philosophy of the Viṣṇu Faith. Dvaita Vedanta Studies and Research Foundation.
- O. P. Bhatnnagar (1964). Studies in social history: modern India. University of Allahabad.
- Naqvī, Ṣādiq; Rao, V. Kishan (2005). A Thousand Laurels--Dr. Sadiq Naqvi: Studies on Medieval India with Special Reference to Deccan, Volume 2. Department of Ancient Indian History, Culture & Archaeology, Osmania University.
- Tripathi, Radhavallabh (2012). Ṣaṣṭyabdasaṃskr̥tam: India. Rashtriya Sanskrit Sansthan. ISBN 9788124606292.